Πως να Κλέψετε έναν Ουρανοξύστη

του Brett Ratner. Με τους Ben Stiller, Eddie Murphy, Casey Affleck, Alan Alda, Matthew Broderick, Téa Leoni, Michael Peña, Judd Hirsch, Gabourey Sidibe


Φέρτε Πίσω τα Κλεμμένα!
του zerVo
Κατά συντριπτικό ποσοστό οι διεκδικήσεις της εργατιάς, για καλύτερο μεροκάματο, βελτιωμένες συνθήκες εργασίας, περισσότερα ασφαλιστικά δικαιώματα, στην κινηματογραφική τους έκφανση είναι συνδεδεμένες με βαριά κοινωνικά σενάρια - λογικό - που στις καλύτερες των περιπτώσεων οδηγούν και τους συντελεστές τους σε διεθνείς φεστιβαλικές βραβεύσεις. Θα μπορούσε ποτέ μια περίπτωση επανάστασης της εργατικής τάξης να δοθεί μέσα από ένα θέμα απόλυτα χιουμοριστικό, κεφάτο, διασκεδαστικό, που να σου αποδίδει μέσες άκρες τα ίδια νοήματα, με πολύ γλαφυρότερο του γνώριμα μουντού, τρόπο? Ε, το Tower Heist τουλάχιστον το προσπάθησε και σε κάποια σημεία του, μάλλον, τα κατάφερε...

Οι συνταξιοδοτικές οικονομίες μιας ζωής, για τους εργαζόμενους στο κτίριο πολυτελών κατοικιών της Νέας Υόρκης, έγιναν από την μια στιγμή στην άλλη, φύλλο και φτερό, όταν ο βετεράνος άσος του χρηματοοικονομικού τζόγου, τις απώλεσε επίτηδες, προς ίδιον όφελος. Ευρισκόμενοι μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν όλη τους την περιουσία, κάτω από την παρότρυνση του εργασιομανή υπευθύνου ασφαλείας του ουρανοξύστη, θα συντάξουν μια ομάδα ερασιτεχνών λωποδυτών, προκειμένου να ξαφρίσουν τα 20 εκατομμύρια δολάρια εκείνου που στεγνά τους λήστεψε, εκτιμώντας πως τα έχει κρυμμένα στο σουπερλούξ ρετιρέ του Πύργου.

Σαν να λέμε δηλαδή πως έχουμε μια περίπτωση Ocean's 11, με την μόνη διαφορά πως ο δηλωμένος εχθρός δεν είναι καμία τράπεζα, κανένας καζινάρχης, κανένα Φορτ Νοξ, αλλά το πάντα εκμεταλλευτικό κεφάλαιο, που μονίμως έχει το πάνω χέρι και οι αδικίες που προκαλεί στους αδυνάμους, χάρη στα παραθυράκια του νόμου εύκολα παρακάμπτονται. Με την μόνη διαφορά πως η νομοτυπία επί του παρόντος, λογαριάζει δίχως την οργή των αγανακτισμένων που θα απαιτήσουν τα λεφτά τους πίσω, ακολουθώντας την ίδια παράνομη μέθοδο, δίχως όμως το παραμικρό προκάλυμμα. Το φιλμ, αυτή την αλληγορική, όσο και πολύ σοβαρή θεματική, την κτίζει πάνω σε κωμικούς χαρακτήρες, που δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από εκείνους της καθημερινότητας. Το πολυεθνικό παζλ των μεροκαματιάρηδων στο The Tower, αποτελείται από άτομα που η οικονομική τους αβεβαιότητα παίζει σε πρώτο πλάνο διαρκώς: Ο αδέκαρος υποψήφιος πατέρας, ο λατίνος μετανάστης που ζητάει μια ποιοτικότερη εργασία από το να ψήνει διαρκώς χάμπουργκερ, η μαύρη καμαριέρα που από στιγμή σε στιγμή λήγει η άδεια παραμονής της, ο θυρωρός που επί τριάντα χρόνια ανοίγει πόρτες, που οι πλούσιοι δεν μπαίνουν καν στο κόπο να σπρώξουν...

Για πες: Το πως καταφέρνει τώρα ο εμπορικός σκηνοθέτης Brett Ratner, αυτό το παγκοσμιοποιημένο συνονθύλευμα, κάτω από τις οδηγίες ενός πρώην φτωχόπαιδου της Αστόρια και με την συνδρομή ενός πολυλογά που μπαινοβγαίνει στο φρέσκο κι ενός αποτυχημένου Γουολστρίτερ, να το μετατρέψει σε ομάδα δράσης, είναι άξιο συγχαρητηρίων. Έχει βεβαίως στα χέρια του ένα καλά ζυγισμένο script, που απαιτεί βέβαια και την συνδρομή του θεατή προκειμένου να καλύψει τα πάμπολλα κενά του, αλλά χάρη στην πείρα του στο είδος, του δίνει το τέμπο που του πρέπει ώστε να το εξελίξει σε μια - όλο νοήματα - αξιόλογη heist movie. Βεβαίως οι παρουσίες σούπερ αστέρων με άριστες κωμικές επιδόσεις στους βασικούς ρόλους - ο Stiller αρχοντικός, ο Murphy σε ρεπρίζ των 48 του Ωρών, ο Broderick στην γνώριμα ψιλοφοβισμένη μανιέρα του - συντελούν από την μεριά τους και στο να βγάλουν γέλιο με την ερμηνευτική τους συμπεριφορά, αλλά και να δώσουν - ποιητική αδεία - σύνθημα εξέγερσης προς κάθε θύμα της worldwide κρίσης. Θα μου πεις στα αστεία? Ε, είδαμε και στα σοβαρά τι πετύχαμε ενάντια στις βουλές των απανταχού ΔΝΤ...






Στις δικές μας αίθουσες, στις 3 Νοεμβρίου 2011 από την UIP

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική