Μαλλιά Κουβάρια

των Nathan Greno, Byron Howard. Με τις φωνές των Mandy Moore, Zachary Levi, Donna Murphy


Ξανθομάλλικο πενηντάρι...
του zerVo
Και έτσι όμορφα και προπαντός παραμυθένια, η Disney τοποθέτησε στον animation θυρεό της, το πεντηκοστό αστέρι της. Νούμερο συμβολικό για το στούντιο της καρδιάς μας, εφόσον πέραν ελαχιστότατων περιπτώσεων το κινούμενο σχέδιο παραγωγής της εταιρίας του λατρεμένου θείου Walt, δεν σκόρπισε συγκινήσεις στο κοινό οποιασδήποτε ηλικίας. Τα τιγκαρισμένα ταμεία σε τέτοιες στιγμές είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Η δημιουργικότητα προέχει, που εκτοξεύει στα ύψη τον θρύλο στα μάτια των ανήλικων αρρένων και θηλέων, που ακινητοποιούνται απλά και μόνο στην θωριά του Ντισνεικού πύργου - trade mark. Καλά, επί της παρούσης, το αρρένων μπορείς να μην το λογίσεις ιδιαίτερα, διότι δεν μπορώ να φανταστώ και τόσα πολλά αγοράκια, που θα παρασυρθούν στην θέα της ξανθομαλλούσας μορφονιάς του Tangled...

Ο ήλιος, με το άγγιγμα του, της έδωσε το χάρισμα να ομορφαίνει και να γιατρεύει όποιον ακουμπά με τα χρυσαφένια της μαλλιά. Γι αυτό δεν υπάρχει κανείς στην χώρα, που να μην λατρεύει την μικρούλα Ραπουνζέλ, την μονάκριβη κόρη του ευτυχισμένου βασιλικού ζευγαριού. Κανείς, εκτός από την μοχθηρή γριά Γκόθελ, που μωρό ακόμη θα την κλέψει από την αγκαλιά των γονιών της, απομονώνοντας την σε ένα απομακρυσμένο πανύψηλο πύργο, κρατώντας για τον εαυτό της το μυστικό, που θα της χαρίσει την αιώνια νιότη. Απομόνωση που θα κρατήσει μέχρι την ημέρα που η καλοσυνάτη Ραπουνζέλ, κλείνοντας τα δεκαοκτώ της χρόνια, θα θελήσει να αφήσει πίσω της το περιοριστικό περιβάλλον, που καθόρισε η ψεύτικη μητέρα της, για να αναζητήσει το όνειρο της και την ελευθερία της.

Αποσπώντας τα κυριότερα στοιχεία του περίφημου μύθου των αδελφών Γκριμ και συρράφωντας τα με συγκίνηση, τραγούδι, σασπένς και φυσικά αμέτρητα ηθικά νοήματα, η Disney με την μαγική της μπαγκέτα, προσθέτει ακόμη ένα διαμάντι στο περιδέραιο που ξεκίνησε να μοντάρει κάπου στα 1937, με την Χιονάτη. Ένα ταξίδεμα χρωμάτων και ήχων, ακριβώς στα χνάρια που έχει ορίσει εδώ και δεκαετίας το πρωτοπόρο στούντιο, που συναρπάζει όχι μόνο τους μικρούς σε ηλικία θεατές, αλλά και τα πολύ μεγαλύτερα "παιδιά" που σίγουρα θα παραδοθούν στο ταμπεραμέντο της ηλιόλουστης πριγκίπισσας. Ένα πραγματικό ποίημα που δια μέσου των αλληγοριών του, κάνει λόγο για την ανάγκη ακόμη και του πιο μικρού, του πιο αδύναμου στο όνειρο, δείχνοντας του την μέθοδο που πρέπει να ακολουθήσει για να το πραγματοποιήσει. Οι επισήμως πρωτάρηδες στο σκίτσο Greno και Howard, ακολουθώντας την επιτυχημένη πεπατημένη της Πεντάμορφης Μπελ και της Αχαλίνωτης Εσμεράλντας, κτίζουν μια ακόμη λαμπερή παραμυθένια φιγούρα, που μοιάζει σαν να έχει βγει από τα πενάκια πολύπειρων σχεδιαστών της παλιάς γενιάς. Εικόνες που συμβαδίζουν με τις προσεκτικές σεναριακές πινελιές του σεναρίου, με συνέπεια να μην είναι διόλου τυχαίο που τα Μαλλιά Κουβάρια, βγάζουν το περισσότερο συναίσθημα σε παραγωγή της Disney, από την εποχή των - παρεξηγημένων, μα τεχνικά άριστων - Δεινοσαύρων...

Για πες: Το Tangled που είναι κτισμένο πάνω στην λογική των δύο διαστάσεων, δεν θα ήταν δυνατόν να μην συμβαδίσει με την μόδα και να αποδοθεί και σε 3-D φόρμα. Στιγμή - κάπου εκεί κοντά στο φινάλε, όταν τα πικραμένα φαναράκια θα σε ζεστάνουν στην αγκαλιά τους - που το animation μετατρέπεται σε ένα πραγματικό αριστούργημα, σε ένα επικό όνειρο που έγινε επιτέλους αληθινό. Στιγμή που θα κατανοήσεις την δυναμική του κινουμένου σχεδίου, του κινηματογραφικού είδους που γεννήθηκε για να εντυπωσιάσει τους άμαθους μικρούς, αλλά κυρίως για να αιχμαλωτίσει με την αρτίστικη τελειότητα και τις σημασίες του θέματος του, τις καρδιές των πεπειραμένων μεγάλων.






Στις δικές μας αίθουσες, 6 Ιανουαρίου 2011 από την Feelgood


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική