Μεγαλοφυής

του Tom McGrath. Με τις φωνές των Will Ferrell, Tina Fay, Jonah Hill, Brad Pitt


Διαβολίκ!
του zerVo
Η προαιώνια μάχη του Καλού με το Κακό, συνήθως έχει σαν τελικό θριαμβευτή το πρώτο. Ειδικά αν αναφερόμαστε αποκλειστικά για κινηματογραφικό χολιγουντιανό προϊόν, το αποτέλεσμα είναι εξ αρχής δεδικασμένο, αφήνοντας για το φινάλε άπλετο χώρο για διδακτικά νοήματα αρετής και έννομης τάξης. Καμιά φορά όμως περνάει και από το μυαλό η απορία, τι θα συνέβαινε αν στα σενάριο επικρατούσε ο δόλιος χαρακτήρας? Αν ο Γκόμπλιν κατατρόπωνε τον Σπάιντερμαν, αν ο Τζόκερ έβαζε πλάτη τον Σκοτεινό Ιππότη ή αν ο διαβολικός Μινγκ έκανε πλάκα στον θαρραλέο διαστημικό μαχητή Φλας Γκόρντον? Το Megamind επιχειρεί να κάνει πράξη αυτή την ιδιαίτερη συλλογιστική, φτάνοντας την ανατροπή στην ιδέα μέχρι ενός σημείου βέβαια και χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα διασκεδαστικές μεθόδους για τον σκοπό τους. Ε, ας κερδίσουν μια φορά - έστω για πλάκα - οι κακίστροι, να δούμε τι θα καταφέρουν...

Όνειρο ζωής αποτελεί για τον διαβολικό Μέγκαμαιντ, το να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος της Μέτροσιτι. Δυστυχώς γι αυτόν τροχοπέδη στα πλάνα του στέκεται πάντοτε ο υπερασπιστής της πόλης Μέτρομαν, ένας σωματώδης και γοητευτικός ήρωας, που σε αντίθεση με εκείνον τον πανάσχημο φαλακρό και φεγγαροπρόσωπο ασχημομούρη, διαθέτει τεράστια πέραση και στο ωραίο φύλο. Και ιδιαίτερα στην κουκλίνα ρεπόρτερ Ροξάν Ρίτσι, που στην θέα των καταγάλανων ματιών της, ο Μεγαλοφυής, λιώνει κυριολεκτικά. Όταν για πρώτη φορά στα χρονικά, όμως, το σχέδιο του βαδίσει κατ ευχήν και ο προαιώνιος εχθρός του πέσει τέζα από το εκρηκτικό του κτύπημα, ο Μέγκαμαιντ θα πάρει το στέμμα του υπερήρωα της μεγαλούπολης, βάζοντας τέλος στην μακρά περίοδο που κρατούσε τον ρόλο του δευτεραγωνιστή. Με τον βασικό αντίπαλο να έχει γίνει σκόνη και θρύψαλα, με ποιον θα τα κοντράρεται τώρα ο υπερφίαλος κουτοπόνηρος φασαριόζος?

Εφόσον δεν υπάρχει κανένας διαθέσιμος και τα πάντα κρίνονται από τις πάντοτε κακότροπες ορέξεις του, θα πρέπει να δημιουργήσει εκ του μηδενός έναν, ώστε το παιχνίδι του πολέμου του να συνεχίζεται εσαεί. Ατυχώς για εκείνον το μαγικό ηρωικό φίλτρο, θα πιει ένας χοντρομπαλάς βαριεστημένος τύπος, πολύ πιο ηλίθιος από αυτόν αλλά και με σατανικότερα συναισθήματα. Κι από τούδε και στο εξής ξεκινά η μεταστροφή των ρόλων. Ο διαβολίκ γίνεται άγιος, προκειμένου να κοντράρει την ζωντανή απειλή για την οντότητα της Μέτροσιτι, αλλά και για να κερδίσει την ζεστή αγκαλιά της αγαπημένης του, που ήδη πίσω από το έντεχνα φοβιστικό του βλέμμα, έχει διακρίνει μια υποτυπώδη καλοσύνη.

Για πες: Η τιτανομαχία του animation όπως έχουμε ξαναπεί, μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει. Βελτίωση που επιδέχεται τόσο το σχεδιαστικό κομμάτι, όσο και το σεναριακό, γι αυτό άλλωστε και τα μεγάλα στούντιος που ασχολούνται με το σκίτσο στύβουν διαρκώς τα κεφάλια τους για φρέσκες ανανεωτικές ιδέες. Μια τέτοια που ξεχωρίζει από τις άλλες, τουλάχιστον στο κομμάτι της μεθόδου, είναι αυτή που επεξεργάστηκε εδώ ο mr Madagascar, Tom McGrath, εστιάζοντας στην υπαρκτή θεωρία του yin και του yang και της άρρηκτης σχέσης που συνδέει τα δύο άκρα. Δυστυχώς έχοντας γνώση μόνο του επίπεδου εγχώριου dubbing, που απλά διεκπεραιώνει την φαντασίωση που έκτισε στην φαντασία μου η διασκεδαστική ομήγυρη των Ferrell, Fay και Hill, δεν έχω σχηματίσει πλήρη άποψη γύρω από την ευρηματικότητα του σεναρίου. Πρέπει να ομολογήσω όμως πως το γενικότερο κτίσιμο της κεντρικής ροκ σταρ περσόνας, που ακόμη κι όταν τα έχει, τα θέλει όλα δικά του, σε συνδυασμό με το αξιέπαινο 3-D της Dreamworks, αποδίδουν ένα μοντέρνο, κεφάτο και μπιτάτο κινούμενο σκίτσο, από εκείνα που κρατούν στην αίθουσα και τον ενήλικα συνοδό, του μικρούλη θεατή που θα επιλέξει τον Megamind για την ψυχαγωγία του.






Στις δικές μας αίθουσες, 16 Δεκεμβρίου 2010 από την UIP


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική