Ο τελευταίος µαχητής του ανέµου

του M. Night Shyamalan. Με τους Noah Ringer, Nicola Peltz, Jackson Rathbone, Dev Patel, Shaun Toub, Aasif Mandvi, Cliff Curtis


M. Night Shyamalan: RIP?
του zerVo
Πάλι έτσι Οκτώβρης ήταν, καλή ώρα, όταν το 1999 εξερχόμενος από την αίθουσα που μόλις είχε παίξει την Έκτη Αίσθηση, ένιωθα έναν αξεπέραστο ενθουσιασμό για ότι είχα παρακολουθήσει. Και τα σχόλια του περίγυρου διθυραμβικά: Το τέλειο σενάριο, ο νέος Hitchcock, σκηνοθετάρα. Στο δεύτερο - κρίσιμο συνήθως - βήμα του, ο Shyamalan φρόντισε να μην διαψεύσει τις προσδοκίες κανενός με τον Άφθαρτο, δείχνοντας πως το μέλλον ανήκει σε αυτόν και στην μαγική μπαγκέτα του. Έκτοτε, παρότι οτιδήποτε παρουσίαζε ο Ινδός γνώριζε απίστευτη εμπορική επιτυχία, έχοντας την μόνιμη υποστήριξη του κοινού, εντούτοις η καλλιτεχνική πορεία του, είχε φθίνουσα πορεία. Κάθετη πτώση που φαίνεται να σταματά στο κατώτερο σημείο της, όπως το ορίζει το The Last Airbender. Μια από τις πλέον φιλόδοξες παραγωγές της τελευταίας δεκαετίας, που ενώ προγραμματιζόταν για τριλογία του τύπου The Lord Of The Rings, όπως φαίνεται μετά το παταγώδες κάζο, τα μαζεύει άρον άρον και μας αποχαιρετά, με σκυμμένο το κεφάλι.

Με τις φυλές της γης να έχουν χωριστεί σε τέσσερα κομμάτια, όπως τα ορίζει το εκάστοτε στοιχείο της ζωής, ο πόλεμος δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνιση του, Μοναδική ελπίδα της ανθρωπότητας ένα νεαρό αγόρι, ο Άνγκ, που διαθέτει τις δυνάμεις εκείνες που θα ενώσουν και πάλι τις χωρισμένες φατρίες σε μία. Βεβαίως το ταξίδι του πιτσιρικά στον κόσμο, που απεικονίζεται όχι με καμία μοντέρνα μορφή, αλλά μοιάζει περισσότερο με την Μέση Γη του Tolkien, δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα, αφού γρήγορα θα γίνει στόχος των πολεμοχαρών εκπροσώπων της Φωτιάς, που θα θελήσουν να τον αιχμαλωτίσουν, βάζοντας τέλος στα ενωτικά του όνειρα. Η αντίδραση των φίλιων δυνάμεων του Νερού, της Γης και του Αέρα, θα στηρίξει τον πιτσιρικά, προκειμένου να μάθει να ξεδιπλώνει όλες του τις αρετές, μέχρι την στιγμή που οι Πύρινοι θα εξαπολύσουν την επίθεση τους.

Στην πραγματικότητα το φιλμ αποτελεί ένα μιξάζ ειδικών εφέ, που παίζουν κατά κύριο λόγο με τα στοιχεία της φύσης και πολεμικών τεχνών. Σκοπός φυσικά του δημιουργού είναι να εντυπωσιάσει την διψασμένη για υπερθέαμα ματιά του θεατή, λησμονώντας όμως κάποια βασικότατα δεδομένα. Πως παρόμοιου ύφους φιλμς, οι πρωτεργάτες Κινέζοι, παρουσιάζουν εδώ και πολλές δεκαετίες, πολύ πιο προσεγμένα και καμιά εικοσαριά φορές καλύτερα. Πως συνήθως οι οφθαλμαπάτες από μόνες τους δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν, δίχως την συνύπαρξη ενός τουλάχιστον αξιοπρεπούς σεναρίου για να τις υποστηρίζει. Πως καλή και άγια είναι κάθε ακριβή παραγωγή που θέλει να γίνει μπλοκμπάστερ, μα όταν ο γνωστότερος ηθοποιός που παρελαύνει από τις εικόνες της είναι ο...Cliff Curtis, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Συνεπώς...

Για πες: Το The Last Airbender δεν είναι απλά μια απογοητευτική ταινία. Είναι μια κακή ταινία. Δεν διαθέτει μέτρο, δεν διαθέτει ίντριγκα, δεν διαθέτει κορμό, ούτε εξέλιξη, δεν διαθέτει όραμα και σκοπό, ενώ οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, ιδίως του φαλακρού μπόμπιρα με το τατού, προκαλούν γέλιο και δεν μπορείς να τις πάρεις στα σοβαρά. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Μόνο βαριά υπογραφή διαθέτει το υπέρ το δέον φιλόδοξο wuxia? Αν θέλει να συνεχίσει να ασχολείται με το είδος ο MNS καλά θα κάνει να μελετήσει τις απωανατολίτικες παραγωγές, που με πολύ πιο περιορισμένο προϋπολογισμό, ανά μήνα (όχι χρόνο, αλλά μήνα) προσφέρουν πραγματικά διαμάντια, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την κουταμάρα του. Ώρα περισυλλογής αγαπητέ μου Shyammie. Άλλωστε από την στιγμή που δεν χάθηκε ο κόσμος - δόξα τω Θεώ, ο μικρούλης Άβαταρ σου τον έσωσε - έχει ακόμη το χρόνο μήπως και περισώσεις τα προσχήματα. Έμπνευση χρειάζεται μονάχα και οι πολυπληθείς φανς σου εκτιμούν πως την διαθέτεις! Φρόντισε - ξανά - να τους στείλεις αδιάβαστους...






Στις δικές μας αίθουσες, 28 Οκτωβρίου 2010 από την UIP


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική