Ένας Αξιότιμος Κύριος
των Brian Koppelman και David Levien. Με τους Michael Douglas, Mary-Louise Parker, Jenna Fischer, Jesse Eisenberg τον Danny De Vito και την Susan Sarandon
Κάτι κουρασμένα παλικάρια
του zerVo
Κι ενώ τα πάντα στην ζωή σου κυλούν ρόδινα, φτάνει η στιγμή που ο βλοσυρός κύριος απέναντι σου, με την λευκή ποδιά και τα ακουστικά ατημέλητα τοποθετημένα στο σβέρκο, σου πετά το αναπάντεχο μαντάτο. Δεν είναι όλες οι αντιδράσεις ίδιες βέβαια. Άλλος προκύπτει θαρραλέος και κοντράρει στα ίσα το κακό, άλλος λιγοψυχεί και παραδίνεται αμαχητί. Άλλος βρίσκει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει ακόμη και τα πιο τρελά του όνειρα κι άλλος μετρά τις πιθανότητες και ρισκάρει. Υπάρχει και η απρόβλεπτη μερίδα κόσμου όμως, που φιλοσοφεί εκ του μηδενός την ύπαρξη του, στήνοντας ένα μαύρο παιχνίδι με τον θάνατο, πιστεύοντας πως με την πονηριά του θα τον ξεγελάσει. Ένας τέτοιος είναι και ο κεντρικός μας ήρωας, εδώ στο Solitary Man...
Από την ημέρα που ο νούμερο ένα πωλητής αυτοκινήτων της Νέας Υόρκης, πληροφορήθηκε πως κάτι δεν πάει καλά με την καρδιά του, έχουν περάσει εξήμισι χρόνια. Ένα διάστημα ικανό για να διαλύσει την οικογένεια του, να χάσει την δουλειά του, να καταστραφεί οικονομικά και να μην του έχει μείνει ούτε ένας συγγενής ή φίλος που να τον καταλαβαίνει... Καταλυτικό ρόλο βέβαια παίζει το γεγονός πως ουδείς γνωρίζει την κατάσταση της υγείας του. Απλά εκείνοι που βρίσκονταν για καιρό κοντά του, ένιωσαν μια απορία για την πλήρη μεταστροφή του χαρακτήρα του, που από υποδειγματικός οικογενειάρχης και ικανότατος salesman, έχει μεταβληθεί σε κυνηγό πάσης φύσεως θηλυκού και εκ πεποιθήσεως τεμπέλης. Μέσα στην γενικότερη δημιουργική του αδιαφορία πάντως, βρίσκει την διάθεση να μοιράζει δεξιά κι αριστερά αμπελοφιλοσοφίες και συμβουλές, παίζοντας τον ρόλο του μέντορα και του σοφού, που οι νεώτεροι θαυμάζουν και θα ήθελαν να του μοιάσουν.
Έστω κι αν η βάση της ιστορίας είναι τουλάχιστον μελαγχολική, αυτή η συννεφιά δεν εμφανίζεται μπροστά στην οθόνη σε κανένα σημείο του φιλμ, παρά μόνο στο φινάλε του, που οι μελοδραματικές τάσεις κάνουν - λογικά - την εμφάνιση τους. Σημείο που το σενάριο των Copelman - Levien (που επίσης συνυπογράφουν την σκηνοθεσία) αρχίζει, μάλλον άστοχα, να εξηγεί την πρόσφατη δράση του πάλαι ποτέ εξωφύλλου του Forbes, Μπεν Κάλμεν, σε αντίθεση με την καταιγιστική μέχρι τότε έκθεση στιγμιοτύπων της γλαφυρής καθημερινότητας του. Που βεβαίως εκτός από τον πρωταγωνιστή, συνυπάρχει ένας πολυμελής χορός, κατά απόλυτο ποσοστό εχθρικός του, που συνθέτουν η πρώην και η νυν κυρά, η κόρη και η ψυχοκόρη, ο γαμπρός του και ο προστατευόμενος του, τα συνεχή one night stands, οι παλιοί συνεργάτες και ένας καλός (?) φίλος που έχει να συναντήσει κοντά τρεις δεκαετίες...
Για πες: Ακόμη κι αν δεν το παρακολουθούσα στο πανί το Solitary Man (που μεταφράζεται ως Μοναχικός Άντρας) στο μυαλό μου μόνο η φιγούρα του Michael Douglas θα ερμήνευε τον ρόλο. Μια προσωπικότητα σύνθετη ανάμεσα στον υπερόπτη αλλά και πανέτοιμο να μοιραστεί την γνώση χρηματιστή του Wall Street και τον πειθαρχημένο δάσκαλο του Wonder Boys, που μόνο ο 65χρονος σταρ γνωρίζει πως να αποδώσει, πιθανότατα ωθούμενος και από την περιπέτεια υγείας που περνά και που μόλις πρόσφατα αποκάλυψε. Ίσως δια μέσου του αεράτου, γεμάτου αυτοπεποίθηση αλλά πλήρους συναισθημάτων ήρωα του, να δίνει και το στίγμα για το πως θα κοντράρει την αρρώστια. Και που είμαι βέβαιος, σε πλήρη αντίθεση με το μοτό του έργου (yoy can't cheat death) πως ο αιώνιος Γκόρντον Γκέκο, Τζακ Κόλτον, Όλιβερ Ρόουζ και Νικ Κάραν θα τον δουλέψει τον θεριστή και πολύ άνετα μάλιστα.
Από την ημέρα που ο νούμερο ένα πωλητής αυτοκινήτων της Νέας Υόρκης, πληροφορήθηκε πως κάτι δεν πάει καλά με την καρδιά του, έχουν περάσει εξήμισι χρόνια. Ένα διάστημα ικανό για να διαλύσει την οικογένεια του, να χάσει την δουλειά του, να καταστραφεί οικονομικά και να μην του έχει μείνει ούτε ένας συγγενής ή φίλος που να τον καταλαβαίνει... Καταλυτικό ρόλο βέβαια παίζει το γεγονός πως ουδείς γνωρίζει την κατάσταση της υγείας του. Απλά εκείνοι που βρίσκονταν για καιρό κοντά του, ένιωσαν μια απορία για την πλήρη μεταστροφή του χαρακτήρα του, που από υποδειγματικός οικογενειάρχης και ικανότατος salesman, έχει μεταβληθεί σε κυνηγό πάσης φύσεως θηλυκού και εκ πεποιθήσεως τεμπέλης. Μέσα στην γενικότερη δημιουργική του αδιαφορία πάντως, βρίσκει την διάθεση να μοιράζει δεξιά κι αριστερά αμπελοφιλοσοφίες και συμβουλές, παίζοντας τον ρόλο του μέντορα και του σοφού, που οι νεώτεροι θαυμάζουν και θα ήθελαν να του μοιάσουν.Έστω κι αν η βάση της ιστορίας είναι τουλάχιστον μελαγχολική, αυτή η συννεφιά δεν εμφανίζεται μπροστά στην οθόνη σε κανένα σημείο του φιλμ, παρά μόνο στο φινάλε του, που οι μελοδραματικές τάσεις κάνουν - λογικά - την εμφάνιση τους. Σημείο που το σενάριο των Copelman - Levien (που επίσης συνυπογράφουν την σκηνοθεσία) αρχίζει, μάλλον άστοχα, να εξηγεί την πρόσφατη δράση του πάλαι ποτέ εξωφύλλου του Forbes, Μπεν Κάλμεν, σε αντίθεση με την καταιγιστική μέχρι τότε έκθεση στιγμιοτύπων της γλαφυρής καθημερινότητας του. Που βεβαίως εκτός από τον πρωταγωνιστή, συνυπάρχει ένας πολυμελής χορός, κατά απόλυτο ποσοστό εχθρικός του, που συνθέτουν η πρώην και η νυν κυρά, η κόρη και η ψυχοκόρη, ο γαμπρός του και ο προστατευόμενος του, τα συνεχή one night stands, οι παλιοί συνεργάτες και ένας καλός (?) φίλος που έχει να συναντήσει κοντά τρεις δεκαετίες...
Για πες: Ακόμη κι αν δεν το παρακολουθούσα στο πανί το Solitary Man (που μεταφράζεται ως Μοναχικός Άντρας) στο μυαλό μου μόνο η φιγούρα του Michael Douglas θα ερμήνευε τον ρόλο. Μια προσωπικότητα σύνθετη ανάμεσα στον υπερόπτη αλλά και πανέτοιμο να μοιραστεί την γνώση χρηματιστή του Wall Street και τον πειθαρχημένο δάσκαλο του Wonder Boys, που μόνο ο 65χρονος σταρ γνωρίζει πως να αποδώσει, πιθανότατα ωθούμενος και από την περιπέτεια υγείας που περνά και που μόλις πρόσφατα αποκάλυψε. Ίσως δια μέσου του αεράτου, γεμάτου αυτοπεποίθηση αλλά πλήρους συναισθημάτων ήρωα του, να δίνει και το στίγμα για το πως θα κοντράρει την αρρώστια. Και που είμαι βέβαιος, σε πλήρη αντίθεση με το μοτό του έργου (yoy can't cheat death) πως ο αιώνιος Γκόρντον Γκέκο, Τζακ Κόλτον, Όλιβερ Ρόουζ και Νικ Κάραν θα τον δουλέψει τον θεριστή και πολύ άνετα μάλιστα.
Στις δικές μας αίθουσες, 11 Νοεμβρίου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - Solitary Man
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική