Ο καθένας μας αναρωτιέται αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Και κυρίως αν μπορούμε να επικοινωνήσει, με εκείνους που έχουν φύγει. Κάνω την υπόθεση εργασίας, πως δεν γνωρίζεις γρι ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Hereafter και σου εκθέτω την σύνοψη του: Ένας Αμερικάνος συγγραφέας, με ικανότητες μέντιουμ, μια Γαλλίδα δημοσιογράφος που έφτασε πολύ κοντά στον θάνατο (πιθανόν κατά την διάρκεια της εκδήλωσης φονικού τσουνάμι?) κι ένας δεκάχρονος Εγγλέζος που μόλις έχασε το στενότερο του πρόσωπο (πιθανόν τον δίδυμο αδελφό του?) ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να επικοινωνήσουν πνευματικά με τον άλλο κόσμο. Μην σταυρώνεις δάκτυλα ευχόμενος εκείνος ο missing in action Ινδός της 6ης Αίσθησης ή έστω ο Amenabar των The Others να βάζει την υπογραφή του, γιατί πρόκειται για δημιούργημα του σημαντικότερου δημιουργού της τελευταίας εικοσαετίας. Με τα 80 του χρόνια κλεισμένα την ημέρα που το φιλμ θα κάνει την επίσημη πρεμιέρα του - 22 Οκτωβρίου στην Αμερική - ο Clint Eastwood, ρισκάρει πάνω σε ένα φιλμικό είδος που ουδέποτε στην μακρά καριέρα του ξαναάγγιξε, το μεταφυσικό θρίλερ. Αν μπορώ να ποντάρω κάπου, με ευκολία το κάνω υπέρ του, αφού στην πορεία του πάντοτε ο Blondie με απογοήτευσε, ενώ εσχάτως, ακούραστος, γεμάτος έμπνευση και πολυγραφότατος, κατορθώνει να παρουσιάζει το ένα διαμάντι μετά το άλλο. Πως λοιπόν αυτός που ακόμη και οι πολέμιοι του συμφωνούν πως οι εικόνες του το λιγότερο σε καθηλώνουν, μπορεί να αποτύχει?


Η Warner πάντως στηρίζει πάρα πολλά στις ιδέες του Clint, όπως φάνηκε και στην παρουσίαση του θεαματικού και πλήρους σασπένς τρέιλερ, που παρουσίασε στο μεγάλο πανηγύρι του Τορόντο. Γι αυτό φρόντισε να τον στηρίξει τόσο με την παρουσία ενός μοντέρνου σεναριογράφου όπως ο Peter Morgan, των Αλβιονικών επιτυχιών The Last King Of Scotland, The Queen και Frost / Nixon, αλλά και με μια πλειάδα διεθνών αστέρων, στο καστ που ηγείται ο Matt Damon (συνεχόμενη συνεργασία με τον Eastwood μετά το εξαίρετο Invictus) έχοντας άξιους συμπαραστάτες την γλυκύτατη Cecile De France, την κουκλίτσα Bryce Dallas Howard (νάτη η εκλεκτική συγγένεια με τον M.N.S.) και τον συνήθως νερόβραστο Jay Mohr...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Ιανουαρίου 2011 με τον τίτλο Η Ζωή Μετά

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική