Ο Πατέρας των Παιδιών μου
της Mia Hansen-Løve. Με τους Louis-Do de Lencquesaing, Chiara Caselli, Alice de Lencquesaing
Και η ζωή συνεχίζεται...
του zerVo
Ο Γκρεγκουάρ είναι κινηματογραφικός παραγωγός. Η εταιρία που διευθύνει, η Moon Productions, είναι στρατευμένη στο χώρο του ανεξάρτητου σινεμά, προσφέροντας ταινίες ποιοτικές και ελάχιστα εμπορικές. Τα οικονομικά ζόρια που αντιμετωπίζει είναι έντονα και κάθε μέρα που περνά πολλαπλασιάζονται. Ο Γκρεγκουάρ θα έδινε και την ζωή του, ώστε τα προβλήματα που σκάνε διαρκώς στο διάβα του, να μην περάσουν το κατώφλι του ευτυχισμένου σπιτιού του. Κυριολεκτικά... Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας, περηφάνιας και ψυχικής δύναμης. Πόσο ισχυρός πνευματικά μπορεί να είσαι, για να έρθεις τετ α τετ με το μαντάτο της ολοκληρωτικής κατάρρευσης, αυτού που ξεκίνησες από το μηδέν και το έφτασες σε ένα κάποιο επίπεδο αναγνώρισης. Λυγίζεις! Μα σε τι βαθμό? Κάποιος σαν τον φιλόδοξο και συγκεντρωτικό ήρωα της ιστορίας του Le Pere De Mes Enfants, δεν θα έκλεινε μάτι κάθε νύχτα, καπνίζοντας στην βεράντα, απλά και μόνο στην ιδέα της χρεωκοπίας. Εξαίρεση! Όχι όμως φωτεινή. Τον ήλιο, βλέπεις, καθημερινώς αντικρίζουν μόνο οι σκληρόπετσοι και αναίσθητοι κι όχι οι εύθραυστοι, που απαιτούν το μέτωπο τους να κοιτάζει μόνο ψηλά.
Τέτοια περίπτωση είναι και ο μάχιμος Γάλλος παραγωγός της υπόθεσης. Άνετος, αεράτος και δημιουργικός παρουσιάζεται στην αρχή του έργου, να χειρίζεται τις εντάσεις με υπομονή και χάρη. Στο πέρασμα του χρόνου και όσο τα ζητήματα τον στραγγαλίζουν, θα πέφτει στην δίνη της κατάθλιψης και της εσωστρέφειας, κατάσταση που δεν θα γαληνέψει ούτε το χαμόγελο της γυναίκας και των τριών κορών του. Το μπαμ, αναπάντεχο και μοιραίο. Δεύτερο μέρος και καινούργια ταινία ξεκινά. Η ζωή δίχως τον Γκρεγκουάρ πια. Σύζυγος, τέκνα, συμπαραγωγοί, συνεργάτες, πιστωτές και σκηνοθέτες καλούνται να επιβιώσουν δίχως τον επιβλητικό άντρα με το γκρίζο κοστούμι δίπλα τους. Κι εκεί έρχεται η αντίφαση στον ρεαλισμό από την Mia Ηansen Love. Ο δυναμικός άντρας έχει αφήσει τόσο έντονα τα σημάδια του παντού, ώστε μετά την απώλεια να βρίσκεται πολύ πιο κοντά στα αγαπημένα του πρόσωπα σε σχέση με την ωσεί παρούσα φιγούρα ενός ανθρώπου, που αγκαλιάζει - υποτίθεται με θέρμη - τα κοριτσάκια του, δίχως όμως να εγκαταλείπει το κινητό από το χέρι. Η λατρεία για το σινεμά το σινεφιλικό, για την ανακάλυψη αξιόλογων auteurs ανά τον κόσμο, για την εύρεση του σεναρίου εκείνου που θα ταξιδέψει ακόμη την ονειροπόληση του, αποδεικνύεται ισχυρότερη ακόμη και από το γονεϊκό συναίσθημα. Η σφαίρα, κυνικά ταξιδεμένη σε πλάνο που δεν κρατά πάνω από δύο δεύτερα, δεν θα σημαδέψει όμως μόνο το κεφάλι του Μπαλσάν. Θα πετύχει κέντρο και στον ιδεαλισμό όλων αυτών που βλέπουν την τέχνη, σε μια μη διαπλεκόμενη σχέση με το χρήμα.
Για πες: Αν και η δεύτερη πράξη βγάζει το ζουμί, κινηματογραφικά η πρώτη ώρα είναι συγκλονιστική. Στοιχειώνεται βεβαίως από την μορφή του Louis-Do deLencquesaing, ενός πραγματικού ερμηνευτή, που απογειώνει τον ρόλο με τον ρεαλισμό που οδηγεί, καπνίζει, μιλά στο τηλέφωνο, αγγίζει το καθετί. Συνεπικουρούμενος από τις ανάλογα αληθινές παρουσίες της Chiara Caselli (σύζυγος) και της Alice, που όντας κόρη του και στην πραγματικότητα, έχει μια αβάντα παραπάνω στον τρόπο απεικόνισης της μεγαλύτερης του θυγατέρας. Το La Pere De Mes Enfants διακρίθηκε στις περσινές εκδηλώσεις Ένα Κάποιο Βλέμμα των Καννών, τμήμα του φεστιβάλ που είχε επισκεφτεί ουκ ολίγες φορές ο δραστήριος παραγωγός Humbert Balsan, που το τραγικό του φινάλε, συγκλόνισε την Γαλλική κινηματογραφία, ορίζοντας συνάμα και την σεναριακή βάση μιας γεμάτης προβληματισμό, συγκινητικής ταινίας.
Τέτοια περίπτωση είναι και ο μάχιμος Γάλλος παραγωγός της υπόθεσης. Άνετος, αεράτος και δημιουργικός παρουσιάζεται στην αρχή του έργου, να χειρίζεται τις εντάσεις με υπομονή και χάρη. Στο πέρασμα του χρόνου και όσο τα ζητήματα τον στραγγαλίζουν, θα πέφτει στην δίνη της κατάθλιψης και της εσωστρέφειας, κατάσταση που δεν θα γαληνέψει ούτε το χαμόγελο της γυναίκας και των τριών κορών του. Το μπαμ, αναπάντεχο και μοιραίο. Δεύτερο μέρος και καινούργια ταινία ξεκινά. Η ζωή δίχως τον Γκρεγκουάρ πια. Σύζυγος, τέκνα, συμπαραγωγοί, συνεργάτες, πιστωτές και σκηνοθέτες καλούνται να επιβιώσουν δίχως τον επιβλητικό άντρα με το γκρίζο κοστούμι δίπλα τους. Κι εκεί έρχεται η αντίφαση στον ρεαλισμό από την Mia Ηansen Love. Ο δυναμικός άντρας έχει αφήσει τόσο έντονα τα σημάδια του παντού, ώστε μετά την απώλεια να βρίσκεται πολύ πιο κοντά στα αγαπημένα του πρόσωπα σε σχέση με την ωσεί παρούσα φιγούρα ενός ανθρώπου, που αγκαλιάζει - υποτίθεται με θέρμη - τα κοριτσάκια του, δίχως όμως να εγκαταλείπει το κινητό από το χέρι. Η λατρεία για το σινεμά το σινεφιλικό, για την ανακάλυψη αξιόλογων auteurs ανά τον κόσμο, για την εύρεση του σεναρίου εκείνου που θα ταξιδέψει ακόμη την ονειροπόληση του, αποδεικνύεται ισχυρότερη ακόμη και από το γονεϊκό συναίσθημα. Η σφαίρα, κυνικά ταξιδεμένη σε πλάνο που δεν κρατά πάνω από δύο δεύτερα, δεν θα σημαδέψει όμως μόνο το κεφάλι του Μπαλσάν. Θα πετύχει κέντρο και στον ιδεαλισμό όλων αυτών που βλέπουν την τέχνη, σε μια μη διαπλεκόμενη σχέση με το χρήμα.Για πες: Αν και η δεύτερη πράξη βγάζει το ζουμί, κινηματογραφικά η πρώτη ώρα είναι συγκλονιστική. Στοιχειώνεται βεβαίως από την μορφή του Louis-Do deLencquesaing, ενός πραγματικού ερμηνευτή, που απογειώνει τον ρόλο με τον ρεαλισμό που οδηγεί, καπνίζει, μιλά στο τηλέφωνο, αγγίζει το καθετί. Συνεπικουρούμενος από τις ανάλογα αληθινές παρουσίες της Chiara Caselli (σύζυγος) και της Alice, που όντας κόρη του και στην πραγματικότητα, έχει μια αβάντα παραπάνω στον τρόπο απεικόνισης της μεγαλύτερης του θυγατέρας. Το La Pere De Mes Enfants διακρίθηκε στις περσινές εκδηλώσεις Ένα Κάποιο Βλέμμα των Καννών, τμήμα του φεστιβάλ που είχε επισκεφτεί ουκ ολίγες φορές ο δραστήριος παραγωγός Humbert Balsan, που το τραγικό του φινάλε, συγκλόνισε την Γαλλική κινηματογραφία, ορίζοντας συνάμα και την σεναριακή βάση μιας γεμάτης προβληματισμό, συγκινητικής ταινίας.
Στις δικές μας αίθουσες 17 Ιουνίου 2010 από την Rosebud / Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική