Σρεκ Κι εμείς καλύτερα

του Mike Mitchell. Με τις φωνές των Mike Myers, Cameron Diaz, Antonio Banderas, Eddie Murphy


Βye, Bye Shreko...
του zerVo
Όπως όλα τα ωραία πράγματα κάποια στιγμή τελειώνουν, έτσι κι αυτό το πανέμορφο κινηματογραφικό ταξίδι, έφτασε η στιγμή να ολοκληρωθεί. Δέκα χρόνια πριν ήταν, όταν το πιτσιρίκι στούντιο της Dreamworks, παρουσίαζε την ιδέα του πανάσχημου μα καλόκαρδου συνάμα γίγαντα, με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια και τις άχαρες κινήσεις, για να κερδίσει το χειροκρότημα των θεατών, κάθε ηλικίας. Τρεις συνέχειες μετά, που κατάφεραν ένα Όσκαρ, τρεις ακόμη nominations και κοντά στα δύο δις δολάρια μόνο από τις εισπράξεις, ο Σρεκ λέει το τελευταίο αντίο στους φίλους του, για να πάρει κι επίσημα την θέση που του αρμόζει στο hall of fame των σπουδαιότερων σκιτσαρισμένων ηρώων όλων των εποχών, δίπλα στον Μίκι, τον Μπαγκς και τον Lion King...

Καλή η οικογενειακή ζωή, μα η ρουτίνα της έχει αρχίσει να κτυπάει στα νεύρα τον καλοκάγαθο Σρεκ. Ξυπνά χαράματα, αλλάζει πάνες στα μωρά, τους σερβίρει πρωινό, αντέχει τις φωνές της κυράς, έχει και τους κολλητούς φίλους πάνω από το σβέρκο, να του κάνουν το σπίτι άνω κάτω καθημερινά. Και τι δεν θα έδινε να γυρνούσε για μια μέρα, στην εποχή που χαιρόταν την ελευθερία του κι ας φόβιζε με την τρομακτική θωριά του τους ανθρώπους. Κι όπως συμβαίνει συνήθως, όταν κάνεις τέτοιες σκέψεις, όλο και κάποιος Βελζεβούλης πετάγεται από το πουθενά για να εκπληρώσει, με το αζημίωτο τις επιθυμίες σου. Εδώ ο διαολάκος ακούει στο μυστηριώδες όνομα Ρουμπελστίλσκιν, που θα στήσει την σκευωρία του, πάνω στην αφέλεια του όγκρε, ώστε με τα μαγικά του κόλπα να τον ρίξει σε μια παγίδα του χρόνου, που δύσκολα θα καταφέρει να ξεφύγει. Μοναδική ελπίδα του φίλου μας η αγάπη, που πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις λειτουργεί σαν το απόλυτο γιατρικό...

Δεν είναι άσχημη η ιστορία που αποτελεί την βάση για την εξέλιξη του Shrek Forever After. Αντίθετα η απεικόνιση του μεσήλικα πάτερ φαμίλια σε κρίση, είναι μια εμπνευσμένη στροφή από τους σεναριογράφους Josh Klausner και Darren Lemke, στο γνώριμο περιβάλλον. Και είναι γεγονός πως με τον τρόπο που χειρίζεται την εξέλιξη του στόρι ο σκηνοθέτης Mike Mitchell (δικό του είναι το...επικό Deuce Bigelow) μέχρι την στιγμή της έκρηξης του γίγαντα, το ύφος είναι και ανθρώπινο και ρεαλιστικό. Κατοπινά το once upon a time στυλ επιστρέφει σε πρώτο πλάνο, για να ανεβάσει τους ρυθμούς της δράσης και της έντασης, αλλά και για να δικαιολογήσει το εισιτήριο που θα πληρώσουν οι νεαροί θεατές για να απολαύσουν ένα ανέμελο ταινιάκι κινουμένων σχεδίων.

Για πες: Εντέλει το αποχαιρετιστήριο πάρτι του αγαπημένου Σρεκ ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπές, στοιχείο που διέκρινε το σίριαλ σε ολόκληρη την δεκαετή διαδρομή τους στις μεγάλες και μικρές οθόνες. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο συμπαθέστατος θηριώδης ήρωας - με την διασκεδαστική φωνή του Mike Myers ξανά - πρωταγωνιστεί επί της τρισδιάστατης σκηνής, προκειμένου να επαναφέρει τα πράγματα στην κανονική τους συνθήκη, αφού με τις νευρώσεις και τις απαιτήσεις του, ανέτρεψε όλες τις ισορροπίες. Πρέπει δηλαδή, να κερδίσει και πάλι την καρδιά της λατρεμένης του Φιόνα (Cameron Diaz) που εδώ, σαν άλλη Πασιονάρια, ηγείται της εξέγερσης των περιθωριοποιημένων γιγάντων, να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του Ντόνκι (Eddie Murphy) που δεν τον αναγνωρίζει καν σαν φίλο και να πείσει τον Παπουτσωμένο Γάτο (Antonio Banderas) να γίνει και πάλι μάχιμος, παρά τα περιττά κιλά του, που τον έχουν καταστήσει πιο χοντρό και από τον Γκάρφιλντ. Περιπετειώδεις προκλήσεις και ιλιγγιώδεις παλμοί δηλαδή, από όπου ο Σρεκ καλείται να βγει νικητής, ώστε το animation παραμύθι να γράψει και τυπικά τον επίλογο που του πρέπει: Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...






Στις δικές μας αίθουσες, 19 Αυγούστου 2010 από την UIP


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική