Φεύγω
της Catherine Corsini. Με τους Kristin Scott Thomas, Sergi López, Yvan Attal
Κόκκινος Κύκλος
του zerVo
Σαρανταπεντάρα κυρία, απογοητευμένη από την βαρετή τροπή που έχει πάρει ο γάμος της, παίρνει το ρίσκο να εγκαταλείψει πλούσιο σύζυγο και ανήλικα παιδιά, για να αφεθεί στην αγκαλιά φτωχού μετανάστη. Εντάξει, σύμφωνοι κι εγώ μαζί της, να σηκώσω και την παντιέρα της ελευθερίας της αν χρειαστεί, αρκεί μονάχα να μου εκθέσει τους λόγους της φυγής της. Όχι απλά να πετάξει ένα "γιατί έτσι μου γουστάρει" και αντίο, όπως κάνει η και καλά φεμινίν ταινιούλα. Επιχειρήματα θέλω, απτά, χειροπιαστά. Εγώ γνωρίζω, πως όποιος έχει την μαγκιά, γεμίζει την βαλίτσα του με δυο ρουχαλάκια κι ένα σαπούνι, φυλά σταυρωτά τα παιδάκια του, που εξ οφίτσιο παρατώντας τα χάνει και την κηδεμονία τους και αποχαιρετά. Η κυρά, αμ θέλει τον μορφονιό, αμ πετά στον κάλαθο των αχρήστων τον νοικοκύρη, αμ θέλει και την μισή περιουσία του. Ανέκδοτο και μάλιστα γαλλικό. Πιο κρύο και από αμερικάνικο...
Για είναι είμαι τίμιος, τουλάχιστον με την χώρα μου, εκτιμώ πως ο Πάνος Κοκκινόπουλος, θα το έφτιαχνε καλύτερα το Partir. Όχι πως υποτιμώ τον εγχώριο τηλεοπτικό σκηνοθέτη, άλλωστε το να κλείνει το νυχτερινό πρόγραμμα ενός σταθμού υψηλής θέασης, με δικά του έργα εδώ και μια δεκαετία, είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Απλά το παρόν, μακροσκελές επεισόδιο της σειράς Ο Κόκκινος Κύκλος, όταν έχει ανάμεσα στο καστ του τέτοια ονόματα, περιμένεις να είναι αν μη τι άλλο, τουλάχιστον αξιοπρεπές. Του αντιθέτου! Σε κανένα του σημείο η κυρία Catherine Corsini, δεν κάνεις σαφείς τους λόγους, όχι μόνο της φυγής της ηρωίδας της, αλλά και της αιματηρής κατάληξης της εξέγερσης της. Γιατί βαρέθηκε να το παίζει νοικοκυρά? Γιατί σιχάθηκε τις ερωτοτροπίες - με εκείνη, προσοχή, όχι με κάποια άλλη - του συμβίου της? Γιατί οποιαδήποτε απαίτηση της, συμπεριλαμβανομένου και του μοντέρνου φυσιοθεραπευτηρίου, καλύπτεται σε χρόνο dt? Γιατί κουράστηκε να μεγαλώνει γιο και κόρη? Γιατί στην αγκαλιά του μπρατσωμένου εργάτη βρήκε την χαμένη ερωτική αγαλλίαση? Οποιαδήποτε απάντηση και να επιλέξεις από τον multiple choice κατάλογο, δεν ικανοποιεί, όχι βεβαίως σαν ρεαλιστική εκδοχή, αλλά ούτε καν σαν σπινθήρας ενός μυθοπλαστικού κινηματογραφικού σεναρίου. Όχι για το Φεύγω. Αυτό το εξήγησα. Αλλά για το Φεύγω ΚΑΙ Απαιτώ...
Για πες: Και να πεις πως το τρίτο πρόσωπο - Σπανιόλος γαρ - είναι κανένας Banderas, να το καταλάβω. Από που και ως που αυτός ο Καταλανός με τα τεράστια αυτιά Sergi Lopez, έχει περαστεί εδώ και καμιά δεκαετία - από τον καιρό του Liaison Prornographique δηλαδή - σαν το καυτό όνειρο της μεσήλικης αστής, δεν μπορώ να το κατανοήσω. Ακόμη και ο πέτρινος εξοχικός πύργος ή ο καταπράσινος μεσογειακός κάμπος, που το φιλμ χρησιμοποιεί στο φόντο, δείχνουν πολύ πιο ερωτικά από δαύτον. Αντιθέτως η Scott Thomas, στα πενήντα και με τη βούλα πια, δείχνει πιο ερωτεύσιμη από ποτέ. Η Αγγλίδα επαναλαμβάνει τον ρόλο της στον Άγγλο Ασθενή, με τόση άνεση, που αντιλαμβάνεται κανείς πολύ εύκολα, το χαμηλότατο επίπεδο του συρφετού που την περιβάλλει, συμπεριλαμβανόμενου και του Attal - αυτός είναι ο κύριος - που τον βρίσκουμε στην χειρότερη στιγμή της καριέρας του. Σαφέστατα δίχως την αρχοντική σταρ από την Κορνουάλη, που για την εδώ ερμηνεία της, απέσπασε μια ακόμη υποψηφιότητα για Cesar, δεν θα υπήρχε απολύτως κανείς λόγος παρακολούθησης του μετριότατου Partir. Που για όνομα Θεού, κάνει και την απόπειρα, μέσω της συγκλονιστικής μελωδίας του Delerue, στο χαλί της, να θέσει εαυτόν δίπλα στο Vivement Dimanche! του μαέστρου Truffaut. Βρε άντε και αλέ παρτί από δω χάμω!
Για είναι είμαι τίμιος, τουλάχιστον με την χώρα μου, εκτιμώ πως ο Πάνος Κοκκινόπουλος, θα το έφτιαχνε καλύτερα το Partir. Όχι πως υποτιμώ τον εγχώριο τηλεοπτικό σκηνοθέτη, άλλωστε το να κλείνει το νυχτερινό πρόγραμμα ενός σταθμού υψηλής θέασης, με δικά του έργα εδώ και μια δεκαετία, είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Απλά το παρόν, μακροσκελές επεισόδιο της σειράς Ο Κόκκινος Κύκλος, όταν έχει ανάμεσα στο καστ του τέτοια ονόματα, περιμένεις να είναι αν μη τι άλλο, τουλάχιστον αξιοπρεπές. Του αντιθέτου! Σε κανένα του σημείο η κυρία Catherine Corsini, δεν κάνεις σαφείς τους λόγους, όχι μόνο της φυγής της ηρωίδας της, αλλά και της αιματηρής κατάληξης της εξέγερσης της. Γιατί βαρέθηκε να το παίζει νοικοκυρά? Γιατί σιχάθηκε τις ερωτοτροπίες - με εκείνη, προσοχή, όχι με κάποια άλλη - του συμβίου της? Γιατί οποιαδήποτε απαίτηση της, συμπεριλαμβανομένου και του μοντέρνου φυσιοθεραπευτηρίου, καλύπτεται σε χρόνο dt? Γιατί κουράστηκε να μεγαλώνει γιο και κόρη? Γιατί στην αγκαλιά του μπρατσωμένου εργάτη βρήκε την χαμένη ερωτική αγαλλίαση? Οποιαδήποτε απάντηση και να επιλέξεις από τον multiple choice κατάλογο, δεν ικανοποιεί, όχι βεβαίως σαν ρεαλιστική εκδοχή, αλλά ούτε καν σαν σπινθήρας ενός μυθοπλαστικού κινηματογραφικού σεναρίου. Όχι για το Φεύγω. Αυτό το εξήγησα. Αλλά για το Φεύγω ΚΑΙ Απαιτώ...
Για πες: Και να πεις πως το τρίτο πρόσωπο - Σπανιόλος γαρ - είναι κανένας Banderas, να το καταλάβω. Από που και ως που αυτός ο Καταλανός με τα τεράστια αυτιά Sergi Lopez, έχει περαστεί εδώ και καμιά δεκαετία - από τον καιρό του Liaison Prornographique δηλαδή - σαν το καυτό όνειρο της μεσήλικης αστής, δεν μπορώ να το κατανοήσω. Ακόμη και ο πέτρινος εξοχικός πύργος ή ο καταπράσινος μεσογειακός κάμπος, που το φιλμ χρησιμοποιεί στο φόντο, δείχνουν πολύ πιο ερωτικά από δαύτον. Αντιθέτως η Scott Thomas, στα πενήντα και με τη βούλα πια, δείχνει πιο ερωτεύσιμη από ποτέ. Η Αγγλίδα επαναλαμβάνει τον ρόλο της στον Άγγλο Ασθενή, με τόση άνεση, που αντιλαμβάνεται κανείς πολύ εύκολα, το χαμηλότατο επίπεδο του συρφετού που την περιβάλλει, συμπεριλαμβανόμενου και του Attal - αυτός είναι ο κύριος - που τον βρίσκουμε στην χειρότερη στιγμή της καριέρας του. Σαφέστατα δίχως την αρχοντική σταρ από την Κορνουάλη, που για την εδώ ερμηνεία της, απέσπασε μια ακόμη υποψηφιότητα για Cesar, δεν θα υπήρχε απολύτως κανείς λόγος παρακολούθησης του μετριότατου Partir. Που για όνομα Θεού, κάνει και την απόπειρα, μέσω της συγκλονιστικής μελωδίας του Delerue, στο χαλί της, να θέσει εαυτόν δίπλα στο Vivement Dimanche! του μαέστρου Truffaut. Βρε άντε και αλέ παρτί από δω χάμω!
Στις δικές μας αίθουσες 29 Απριλίου 2010, από την Nutopia
Rewind /// Trailer - Partir
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική