Ένα Τρελό Τρελό Τζακούζι
του Steve Pink. Με τους John Cusack, Rob Corddry, Craig Robinson, Lizzy Caplan
Μπουρμπουλήθρα!
του zerVo
Κρίμα! Και είχα κέφι να δω μια διασκεδαστική ταινία, που να μεταφέρει την δράση της, με την αρωγή του αναχρονισμού στην δεκαετία του 80. Εποχή που δείχνει παρεξηγημένη τελικά, στην σκεπτική των σύγχρονων κινηματογραφιστών, που πιστεύουν, πως επειδή άνθισαν κάποια ιδιαίτερα genre - η ανάλαφρη νεανική κομεντί και η εντυπωσιακή περιπέτεια δράσης είναι τα δύο χαρακτηριστικότερα - που τώρα σχεδόν καταρρέουν, είναι άξια να μνημονεύεται σαν περίοδος, όχι ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου. Μια τέτοια ημι-παρωδική τάση έχει και το Hot Tub Time Machine, που σατιρίζει δίχως το παραμικρό μέτρο τα ανέμελα φιλμς με πρωταγωνιστές κυρίως εφήβους των eighties, ξεχνώντας πως και τεράστιες επιτυχίες υπήρξαν και αστέρες βεληνεκούς - Cruise, Depp, Reeves, Moore - ανέδειξαν...
Τρεις παλιόφιλοι, καταπιεσμένοι από την τροπή που έχει πάρει η ζωή τους, επιστρέφουν στο χειμερινό θέρετρο που κάποτε είχαν περάσει αξέχαστες διακοπές, για να θυμηθούν τα παλιά. Μετά από μια μεθυστική βραδιά στην πισίνα - του υπό κατάρρευση ξενοδοχείου - θα ξυπνήσουν αντιλαμβανόμενοι, πως έχουν επιστρέψει 25 χρόνια πίσω, το 1985. Σαν κάτι να ένωσε δηλαδή το Hangover με το Back To The Future, ένα πράμα. Η τριάδα, συνοδευόμενη από τον νέρντι ανιψιό του ενός, ταξιδεύει μέσα στο χρόνο, με όχημα όχι καμιά γυαλιστερή ΝτεΛόρεαν, αλλά δια μέσου μιας...μπανιέρας που βγάζει μπουρμπουλήθρες. Εκεί που οι μεσήλικες στο μυαλό, αλλά νέοι στην φάτσα κολλητοί, θα καταλάβουν πως δεν είχαν τότε την ωριμότητα να κάνουν τις σωστές επιλογές κι έτσι ο καθένας στον τομέα του, μάλλον, απέτυχε. Προσεχτικά όμως, κανείς τους δεν πρέπει να αλλάξει το παραμικρό, γιατί θα μεταβληθεί η μελλοντική τους κατάσταση. Ή μήπως θα είναι καλύτερα να μεταβάλλουν τα πάντα, μια και καλή?
Την πρώτη ευκαιρία στο Hot Tub την έδωσα στην εισαγωγική σκηνή, όπου ο κάποτε χαρισματικός φάνκυ τραγουδιστής και νυν υπάλληλος pet shop, βγάζει από τον πισινό μιας σκυλίτσας, το μπρελόκ του ιδιοκτήτη της. Κίτρινη κάρτα! Την δεύτερη, πέντε λεπτά αργότερα, όταν ο με τάσεις αυτοκτονίας, καταστροφικός σεξομανής, αφαιρεί από πάνω του τον καθετήρα, γεμίζοντας τον τόπο κατουρλιά... Αυτό ήταν. Από το σημείο αυτό και μετά, οποιαδήποτε θετική διάθεση είχε πάει περίπατο. Θυμικό που δεν ήταν ικανή να αλλάξει, ούτε η παρουσία των αξιόλογων πρωταγωνιστών, που κυλίστηκαν στον σεναριακό βούρκο, ούτε το σημειολογικό πέρασμα ρολιστών, σαν τον σούπερ σταρ της τότε εποχής Chevy Chase ως επισκευαστή του μπάνιου ή του Crispin - Τζορτζ Μακ Φλάι - Glover, ως ηλίθιου καμαρότου, που χάνει, δεν χάνει το χέρι του.
Για πες: Συνεπώς το Τρελό Τζακούζι, αποτελεί μια λυπηρή προσθήκη στο παλμαρέ ικανότατων και ταλαντούχων ερμηνευτών, όπως του John Cusack, του Craig Robinson και του Rob Corddry, που συνθέτουν το δυσαρεστημένο από το παρόν του τρίο, που αναζητά διέξοδο, στην χαμένη του νιότη. Η σκέψη δεν είναι κακή, η εκτέλεση όμως από τα χέρια του - απορίας άξιον πως αποκαλείται σκηνοθέτης - Steve Pink είναι τραγική. Εκτιμώ πως στην θέση τους, θα ήθελα πολύ να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να μην πάρω μέρος σε αυτή την κουταμάρα. Μοναδικός επιζών από το ναυάγιο της στρογγυλής λεκάνης, το σάουντρακ, που περιλαμβάνει τεράστιες επιτυχίες της εποχής, από Cutting Crew και Spandau Ballet, μέχρι Talking Heads και Men Without Hats, που στους σημερινούς σαραντάρηδες, θα ξυπνήσουν στο νου, αξέχαστες αναμνήσεις. Ίσως θα τους ωθήσουν να παρακολουθήσουν - ξανά - το κατά μια ολόκληρη παρασάγγη, ποιοτικότερο πρωτότυπο του Zemeckis...
Τρεις παλιόφιλοι, καταπιεσμένοι από την τροπή που έχει πάρει η ζωή τους, επιστρέφουν στο χειμερινό θέρετρο που κάποτε είχαν περάσει αξέχαστες διακοπές, για να θυμηθούν τα παλιά. Μετά από μια μεθυστική βραδιά στην πισίνα - του υπό κατάρρευση ξενοδοχείου - θα ξυπνήσουν αντιλαμβανόμενοι, πως έχουν επιστρέψει 25 χρόνια πίσω, το 1985. Σαν κάτι να ένωσε δηλαδή το Hangover με το Back To The Future, ένα πράμα. Η τριάδα, συνοδευόμενη από τον νέρντι ανιψιό του ενός, ταξιδεύει μέσα στο χρόνο, με όχημα όχι καμιά γυαλιστερή ΝτεΛόρεαν, αλλά δια μέσου μιας...μπανιέρας που βγάζει μπουρμπουλήθρες. Εκεί που οι μεσήλικες στο μυαλό, αλλά νέοι στην φάτσα κολλητοί, θα καταλάβουν πως δεν είχαν τότε την ωριμότητα να κάνουν τις σωστές επιλογές κι έτσι ο καθένας στον τομέα του, μάλλον, απέτυχε. Προσεχτικά όμως, κανείς τους δεν πρέπει να αλλάξει το παραμικρό, γιατί θα μεταβληθεί η μελλοντική τους κατάσταση. Ή μήπως θα είναι καλύτερα να μεταβάλλουν τα πάντα, μια και καλή?Την πρώτη ευκαιρία στο Hot Tub την έδωσα στην εισαγωγική σκηνή, όπου ο κάποτε χαρισματικός φάνκυ τραγουδιστής και νυν υπάλληλος pet shop, βγάζει από τον πισινό μιας σκυλίτσας, το μπρελόκ του ιδιοκτήτη της. Κίτρινη κάρτα! Την δεύτερη, πέντε λεπτά αργότερα, όταν ο με τάσεις αυτοκτονίας, καταστροφικός σεξομανής, αφαιρεί από πάνω του τον καθετήρα, γεμίζοντας τον τόπο κατουρλιά... Αυτό ήταν. Από το σημείο αυτό και μετά, οποιαδήποτε θετική διάθεση είχε πάει περίπατο. Θυμικό που δεν ήταν ικανή να αλλάξει, ούτε η παρουσία των αξιόλογων πρωταγωνιστών, που κυλίστηκαν στον σεναριακό βούρκο, ούτε το σημειολογικό πέρασμα ρολιστών, σαν τον σούπερ σταρ της τότε εποχής Chevy Chase ως επισκευαστή του μπάνιου ή του Crispin - Τζορτζ Μακ Φλάι - Glover, ως ηλίθιου καμαρότου, που χάνει, δεν χάνει το χέρι του.
Για πες: Συνεπώς το Τρελό Τζακούζι, αποτελεί μια λυπηρή προσθήκη στο παλμαρέ ικανότατων και ταλαντούχων ερμηνευτών, όπως του John Cusack, του Craig Robinson και του Rob Corddry, που συνθέτουν το δυσαρεστημένο από το παρόν του τρίο, που αναζητά διέξοδο, στην χαμένη του νιότη. Η σκέψη δεν είναι κακή, η εκτέλεση όμως από τα χέρια του - απορίας άξιον πως αποκαλείται σκηνοθέτης - Steve Pink είναι τραγική. Εκτιμώ πως στην θέση τους, θα ήθελα πολύ να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να μην πάρω μέρος σε αυτή την κουταμάρα. Μοναδικός επιζών από το ναυάγιο της στρογγυλής λεκάνης, το σάουντρακ, που περιλαμβάνει τεράστιες επιτυχίες της εποχής, από Cutting Crew και Spandau Ballet, μέχρι Talking Heads και Men Without Hats, που στους σημερινούς σαραντάρηδες, θα ξυπνήσουν στο νου, αξέχαστες αναμνήσεις. Ίσως θα τους ωθήσουν να παρακολουθήσουν - ξανά - το κατά μια ολόκληρη παρασάγγη, ποιοτικότερο πρωτότυπο του Zemeckis...
Στις δικές μας αίθουσες 27 Μαΐου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - Hot Tub Time Machine
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική