500 Μέρες με τη Σάμερ

του Marc Webb. Με τους Joseph Gordon-Levitt, Zooey Deschanel

Αυτή θα χάσει...
του zerVo
Δεν ξέρω πόσα χρόνια είχα να δω τόσο καλό σινερομάντζο, καλογραμμένο, φρέσκο και μοντέρνο, όσο το 500 Days Of Summer. Μπορεί και είκοσι, από την εποχή του Χάρι και της Σάλι, που πράγματι πήγε την αισθηματική κομεντί κάποια βήματα μπροστά, μα έκτοτε τίποτα, τέλμα, αφέλειες κι επαναλήψεις, χαρακτηρίζουν τα συνήθως νερόβραστα σενάρια. Και το παρόν φιλμάκι με αυτή την συλλογιστική στρώθηκα να το δω. Μια από τα ίδια φαντάστηκα. Σμίξιμο, χωρισμός, ξανασμίξιμο και χάπι εντ. Γελάστηκα. Το ημερολόγιο του έρωτα των δύο νέων, το ρούφηξα με την μία, δίχως να κουραστώ στιγμή από τα τετριμμένα σ'αγαπώ, μ'αγαπάς και τελειώσαμε. Άσε που πρέπει να είναι και η πρώτη φορά που αναδεικνύεται με σαφήνεια το ποιος έχει το πάνω χέρι στις σύγχρονες σχέσεις και ποιο είναι στ'αλήθεια το ισχυρό φύλο, την σήμερον ημέρα...


Πτυχιούχος αρχιτέκτονας, που ξοδεύει την δημιουργική του έμπνευση φτιάχνοντας ευχετήριες κάρτες, ερωτεύεται με πάθος την κούκλα νέα βοηθό του αφεντικού. Το ειδύλλιο θα αναπτυχθεί, τα αισθήματα όμως στο πέρασμα του χρόνου, δεν θα είναι αμοιβαία... Η ερωτική ιστορία του ζευγαριού, που φαινομενικά πιασμένο χέρι χέρι δείχνει τόσο ταιριαστό, ξεκινά από το φινάλε της. Κάπου εκεί που η γνωριμία τους χρονίζει, κι εκείνη μοιάζει βαριεστημένη από τις χαριτωμενιές του έτερου ημίσεως και του ζητά να μείνουν φίλοι. Η χειρότερη κουβέντα που μπορεί να ακούσει κάποιος ερωτοχτυπημένος. Πλέον είμαστε φίλοι! Κι όπως συνήθως συμβαίνει στο μυαλό του πικραμένου, που λαμβάνει το μήνυμα του χωρισμού, θα ξεκινήσει το ξετύλιγμα των αναμνήσεων. Από εκείνη την πρώτη φορά που την αντίκρισε, να περπατά λικνιστή στους διαδρόμους της κοινής δουλειάς, μέχρι την στιγμή που οι δρόμοι τους χωρίζουν. Μικρά, μικρά στιγμιότυπα που μένουν χαραγμένα ανεξίτηλα στην μνήμη και όταν φτάσει το τέλος, έχουν σαν αποτέλεσμα την ψυχική διάλυση, αυτού που πόνταρε πολλά σε αυτή τη σχέση. Πρώτη, τρίτη, πέμπτη, εκατοστή εικοστή όγδοη ημέρα. Θα μπορούσε να χωριστεί μέχρι και σε λεπτά το σενάριο, ακόμη και σε δευτερόλεπτα. Έτσι είναι. Όταν ερωτευτείς, δεν ξεχνάς το παραμικρό δέκατο συνύπαρξης με τον λατρεμένο σου...

Για πες: Με τόση πίκρα που έχει ο χωρισμός, θα φαντάζεσαι πως οι 500 Ημέρες με την Σάμερ, έχουν δραματική χροιά. Αντίθετα με την λογική, με τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα ο πρωτάρης Marc Webb, το γλαφυρό στοιχείο δείχνει να υπερτερεί της θλίψης. Κι αυτό γιατί η ατζέντα, μέχρι τα μέσα της ταινίας, σημαδεύει μόνο τα καλά εικοσιτετράωρα του ντουέτου. Από κει και πέρα επέρχεται η καταστροφή για τον φουκαρά Τζόζεφ, που έλιωνε για μια και μόνο γαλανή ματιά της καλής του. Εκείνη που πίστεψε σαν ζωή του, γκρέμισε τα όνειρα του σαν τραπουλόχαρτα και τώρα ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά του, είναι γεμάτος ομίχλη και σκοτεινιά. Κι όμως στο βάθος, ανάμεσα στο ψιλόβροχο και τα πεσμένα φύλλα, μια ηλιαχτίδα κάνει την εμφάνιση της. Τελικά το καλοκαίρι μπορεί να σου αφήνει τις αναμνήσεις, το φθινόπωρο είναι η εποχή που σε ωθεί να ζήσεις πραγματικά. Όπως θα ζήσεις άλλωστε τις εικόνες του 500 Days Of Summer, που έχουν πληρότητα και ισορροπία στην έκφραση τους, ζωντάνια στις αληθινές ερμηνείες του ζευγαριού της διπλανής πόρτας, από τον Gordon-Levitt - copy paste του Ledger, ίσως και πιο ταλαντούχος - και την ονειρώδη Deschanel και θα σου ξυπνήσουν ένα συναίσθημα, που είναι απίθανο να μην έχεις νιώσει, έστω και μια φορά στην ζωούλα σου. Και τότε πιθανόν θα σου έλθει κατά νου, εκείνη η μονοσύλλαβη ξενική λεξούλα, που όμοια της σε σημασία δεν διαθέτει το κατά τα άλλα πληρέστατο ελληνικό λεξιλόγιο: Bitch!




Στις αίθουσες 26 Νοεμβρίου από την Odeon