Τζούλι & Τζούλια

της Nora Ephron. Με τους Meryl Streep, Amy Adams, Stanley Tucci

Βούτυρο στο ψωμί της...
του zerVo
Πολλοί θα έδιναν το ακριβότερο αντάλλαγμα, για να περνούσε από το μυαλό τους μια τέτοια ιδέα. Όχι με κανένα σκοπό το εμπορικό κέρδος, την επαγγελματική καταξίωση και τέτοια κολοκύθια. Απλά και μόνο που το βράδυ τους θα αποκτούσε ένα ιδιαίτερο νόημα και δεν θα ήταν μια ακόμη νύχτα επανάληψης και ανίας, μπροστά πιθανόν στην τεράστια plasma που αναπαραγάγει ανοησίες, μιλάμε για το σπουδαιότερο κατόρθωμα. Καθημερινότητα αντίο. Ζήτω η δημιουργικότητα! Η συνταγή απλή, αρκεί να ανοίξεις τον τσελεμεντέ στην σωστή σελίδα, στο λήμμα "παράγω έργο". Τι υλικά χρειάζονται? Μπόλικη προθυμία, πειθαρχία στις εντολές και σωστή τήρηση των κανόνων, να πιάνουν λιγάκι τα χέρια σου, άντε πρόσθεσε και αρκετή υπομονή. Τόσο από σένα, όσο και από εκείνον που θα σε υποστεί. Το βασικότερο που δεν θα ξεχάσεις είναι η έμπνευση. Κι αν δεν την διαθέτεις μην σκιάζεσαι. Κάποιος μπορεί να έχει φροντίσει πριν από εσένα, για να σου στρώσει έναν υποτυπώδη μπούσουλα. Κι αν ακολουθήσεις πιστά τις οδηγίες, μάλλον είναι απίθανο να αποτύχεις. Ακόμη κι έτσι όμως, τουλάχιστον θα έχεις την ικανοποίηση της προσπάθειας.


Τριαντάρα νεοϋορκέζα, με δυνατότητες στο γράψιμο, δεν αντέχει την μιζέρια της καθημερινής επανάληψης και βάζει μπρος ένα περίεργο σχέδιο. Για ένα χρόνο, να ξεπατικώσει στην κουζίνα της, όσο το δυνατόν περισσότερες συνταγές μαγειρικής, από το επιτυχημένο εγχειρίδιο της αναγνωρισμένης σεφ Τζούλια Τσάιλντς. Αυτό αρχικά είναι το στοίχημα με τον εσωτερικό κόσμο της προβληματισμένης Τζούλι. Όχι απλώς να μαγειρέψει τα εύκολα και άκοπα φαγητά που προτείνει ο 700 σελίδων τόμος, αλλά να ζοριστεί κατά το δοκούν, για να δημιουργήσει ακόμη και το δυσκολότερο έδεσμα της γαλλικής κουζίνας. Στην αρχή της προσπάθειας της, θα ξεπεράσει κάποιες αρχέγονες φοβίες στην σχέση της με το μαγερειό, μαθαίνοντας να χρησιμοποιεί τα πάντα στην κατσαρόλα, ακόμη και εκείνα που μέχρι σήμερα σιχαινόταν. Όσο το πείραμα εξελίσσεται και τα αποτελέσματα του αναρτώνται περιοδικά στην ιστοσελίδα της, όμως, η Τζούλι θα νιώσει την ανάγκη να συνδυάσει την δημιουργικότητα, με τον τρόπο ζωής που η ίδια θέλει να κτίσει. Σε αυτό το σημείο, η συγγραφέας του βιβλίου, δεν γίνεται απλά η καθοδηγήτρια του πως να κρατήσει την κουτάλα ή να ανάψει το μάτι, αλλά φορά τον μανδύα της νεράιδας, δείχνοντας της κυριολεκτικά τον δρόμο προς την επιτυχία. Οι δύο γυναίκες νοερά θα γίνουν ένα σώμα κι ένα μυαλό, έστω και αν δεν συναντήθηκαν ποτέ στη ζωή τους. Η έμπνευση της μιας θα γίνει εργαλείο της άλλης, ακόμη και αν μιλάμε για άλλους κόσμους και άλλες εποχές.

Για πες: Εδώ είναι που παρεμβάλλεται η δημιουργική ικανότητα του σκηνοθέτη, για να αποδώσει σωστά αυτή την χρονική διαφορά ανάμεσα στο Γαλλικό χθες (το Παρίσι του 50) και στο σήμερα της φτωχογειτονιάς (το Κουίνς, λίγο μετά την πτώση των Δίδυμων). Η Ephron έχοντας αυτή την ικανότητα να παίζει με τα ταξίδια του μυαλού, από την εποχή του Άγρυπνου στο Σιάτλ, αποδίδει ίσως την πιο μαεστρική σκηνοθεσία της καριέρας της στο Julie & Julia. Ένα έξοχο πινγκ πονγκ, ανάμεσα στο πως η μάστερ της μαγειρικής συνέλαβε τον τρόπο και στο πως η μαθήτρια της, κάποιες δεκαετίες μετά, την έκανε δεξί της χέρι. Ακόμη και αν το σενάριο της δεν είναι αυτό που λέμε άψογο, ειδικά στην αναφορά των κύριων λόγων που οδήγησαν μια πολυάσχολη μοντέρνα κοπέλα σε μια τέτοια (σχετικά) ακραία κίνηση, εντούτοις όσο περνά η ώρα, τα κενά ξεχνιούνται και το πλάνο κυλά κατά γράμμα. Μάλιστα το φιλμ, σε κάποιο σημείο αποκτά την δυνατότητα να επεκταθεί και σε πιο κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, που όμως αγγίζονται μόνο επιδερμικά, δίχως εμβαθύνσεις που θα βάρυναν κάπως το ευχάριστο κλίμα. Ένα όμορφο οικείο περιβάλλον, που με μοντέρνο τρόπο υποστηρίζει η όμορφη Amy Adams, που αποδεικνύεται σπουδαία κωμικός, εκφραστικότατη, με αυτοπεποίθηση στις κινήσεις της και δίχως τρόμο για την τιτάνια ερμηνευτική μορφή που υπάρχει δίπλα της. Η Streep, ως ψηλή, ασύμμετρη και άχαρη Τζούλια Τσάιλντς, αποδεικνύει για ακόμη μια φορά - πέραν βραβεύσεων και απονομών - πως είναι η σημαντικότερη ηθοποιός στην ιστορία του κινηματογράφου. Δίχως περισσότερες κουβέντες, πολλές φορές με την σαρωτική της παρουσία, επισκιάζει ακόμη και την ίδια την ροή του φιλμ, παρασύροντας και τον ειρμό του θεατή, που προτιμά να την θαυμάζει, παρά να δίνει σημασία στο πλάνο που εκτυλίσσεται. Ακόμη και αν αυτό το κινηματογραφικό μάθημα ζωής, μια πιο σύγχρονη εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου αν θες, έχει φυσικά το υπέροχο τέλος που θα φανταζόταν κάθε Σιντερέλα, αξίζει να το δεις με μια λίγο πιο ρεαλιστική λογική. Ακόμη και αν δεν φτάσεις στην κορυφή, άξιζε τουλάχιστον το ζόρι που τράβηξες για να ανέβεις. Τουλάχιστον σε τράβηξε για λίγο από την πλαδαρότητα του καναπέ σου...




Στις αίθουσες 22 Οκτωβρίου από την Audiovisual


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική