του Nicolas Saada. Με τους Guillaume Canet, Géraldine Pailhas, Stephen Rea
Τόλμη Και Διπλωματία
του zerVo
Πρόκειται για μια από εκείνες τις περιπτώσεις, που μπορεί οι προθέσεις να είναι υγιείς, μα τίποτα – στην κυριολεξία – δεν πηγαίνει καλά. Το πράγμα στραβώνει από το πρώτο δευτερόλεπτο και από κει και πέρα δεν υπάρχει ούτε σκέψη επαναφοράς στον ίσιο δρόμο. Θες κάτι το αλλοπρόσαλλο σενάριο, που μέσα στις απύθμενες υπερβολές του μπάζει από παντού, κάτι η παντελώς αδύναμη σκηνοθεσία, το Espion(s) από μια δραματική αστυνομική ιστορία, γαλλικής κοπής μάλιστα, που φημίζεται για το σασπένς της, καταντά να προκαλεί τα γέλια με τις ακρότητες του, που το καθιστούν και ανόητο και ασυνεχές.
Απατεώνας αχθοφόρος στο αεροδρόμιο Σαρλ Ντε Γκολ, αρέσκεται να ξαφρίζει βαλίτσες ταξιδιωτών, μέχρι την στιγμή που συνάδελφός του, θα αποσπάσει από αποσκευή διπλωμάτη, κολόνια – βόμβα, που θα του αφαιρέσει την ζωή. Οι τοπικές αρχές, αντί να τον μπουζουριάσουν, θα τον βαφτίσουν πράκτορα, στέλνοντας τον στο Λονδίνο να βρει την άκρη του νήματος... Είναι λοιπόν η πρώτη ταινία, που ένας καθημερινός βαστάζος – αποθηκάριος, μετατρέπεται εν μια νυκτί σε SAS, μιας και όμοιο του δεν διαθέτει ούτε η αστυνομία των τρικολόρ, ούτε και η Scotland Yard, για να επιλύσουν την υπόθεση? Μα είμαστε σοβαροί τώρα? Ο τύπος από εκεί που ντάνιαζε Samsonite, μεταλλάσσεται σε αναγνωρισμένο γιατρό sans frontiers, διαμένει σε πολυτελές δωμάτιο του Ritz Carlton, κοιμάται με την γυναίκα του πάμπλουτου επιχειρηματία που καλείται να έρθει σε επαφή και όταν οι μάσκες πέφτουν, αποδεικνύεται και άσος στον χειρισμό του περιστρόφου, εξολοθρεύοντας τους υποτίθεται καλά εκπαιδευμένους μουσουλμάνους τρομοκράτες...
Για πες: Αυτό που μπορώ να σου εγγυηθώ με σιγουριά είναι πως θα γελάσεις με όσα θα δεις να λαμβάνουν χώρα στις εικόνες του φιλμ που υπογράφει ένας Nicholas Saada. Ο Γάλλος λανθασμένα εκτίμησε πως μπορεί να αποδώσει ένα τυπικό νέο-νουάρ κλίμα, μα στην φούρια του, δεν μελέτησε διόλου το σενάριο, που στην εξέλιξη του αποδείχτηκε καταστροφικό. Το κρίμα δεν έχει να κάνει βεβαίως με αυτόν, που άγνωστος ήταν και άγνωστος παραμένει, αλλά με τους πρωταγωνιστές του, που δεν είναι διόλου αμελητέοι. Ρόλοι που πιστεύω θα θελήσουν πολύ σύντομα να ξεχάσουν, τόσο ο – γοητευτικός κατά τ’άλλα Guillaume Canet, μια από τις σημαντικότερες κινηματογραφικές ελπίδες των τρικολόρ, όσο και ο αγαπητός μου Stephen Rea, που με την εμπειρία του και μόνο, θα έπρεπε να αποφύγει εύκολα τον σκόπελο.
Απατεώνας αχθοφόρος στο αεροδρόμιο Σαρλ Ντε Γκολ, αρέσκεται να ξαφρίζει βαλίτσες ταξιδιωτών, μέχρι την στιγμή που συνάδελφός του, θα αποσπάσει από αποσκευή διπλωμάτη, κολόνια – βόμβα, που θα του αφαιρέσει την ζωή. Οι τοπικές αρχές, αντί να τον μπουζουριάσουν, θα τον βαφτίσουν πράκτορα, στέλνοντας τον στο Λονδίνο να βρει την άκρη του νήματος... Είναι λοιπόν η πρώτη ταινία, που ένας καθημερινός βαστάζος – αποθηκάριος, μετατρέπεται εν μια νυκτί σε SAS, μιας και όμοιο του δεν διαθέτει ούτε η αστυνομία των τρικολόρ, ούτε και η Scotland Yard, για να επιλύσουν την υπόθεση? Μα είμαστε σοβαροί τώρα? Ο τύπος από εκεί που ντάνιαζε Samsonite, μεταλλάσσεται σε αναγνωρισμένο γιατρό sans frontiers, διαμένει σε πολυτελές δωμάτιο του Ritz Carlton, κοιμάται με την γυναίκα του πάμπλουτου επιχειρηματία που καλείται να έρθει σε επαφή και όταν οι μάσκες πέφτουν, αποδεικνύεται και άσος στον χειρισμό του περιστρόφου, εξολοθρεύοντας τους υποτίθεται καλά εκπαιδευμένους μουσουλμάνους τρομοκράτες...
Για πες: Αυτό που μπορώ να σου εγγυηθώ με σιγουριά είναι πως θα γελάσεις με όσα θα δεις να λαμβάνουν χώρα στις εικόνες του φιλμ που υπογράφει ένας Nicholas Saada. Ο Γάλλος λανθασμένα εκτίμησε πως μπορεί να αποδώσει ένα τυπικό νέο-νουάρ κλίμα, μα στην φούρια του, δεν μελέτησε διόλου το σενάριο, που στην εξέλιξη του αποδείχτηκε καταστροφικό. Το κρίμα δεν έχει να κάνει βεβαίως με αυτόν, που άγνωστος ήταν και άγνωστος παραμένει, αλλά με τους πρωταγωνιστές του, που δεν είναι διόλου αμελητέοι. Ρόλοι που πιστεύω θα θελήσουν πολύ σύντομα να ξεχάσουν, τόσο ο – γοητευτικός κατά τ’άλλα Guillaume Canet, μια από τις σημαντικότερες κινηματογραφικές ελπίδες των τρικολόρ, όσο και ο αγαπητός μου Stephen Rea, που με την εμπειρία του και μόνο, θα έπρεπε να αποφύγει εύκολα τον σκόπελο.
Στις αίθουσες 27 Αυγούστου από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική