Movies Ltd

Παραχάραξη της ίδιας της ζωής

του zerVo (@moviesltd)

Κι έρχεται εκείνη η στιγμή, που εσύ ο ταλαντούχος και αναγνωρισμένος γραφιάς, στρογγυλοκάθεσαι απέναντι από την, φορτωμένη με καινούργια μελανοταινία, γραφομηχανή σου, νιώθοντας πανέτοιμος να πατήσεις το πλήκτρο που θα ξεκινήσει την δημιουργία του καινούργιου σου πονήματος. Και τότε συμβαίνει το αναπάντεχο. Κενό! Δεν ξέρεις καν από που να αρχίσεις, δεν έχεις την παραμικρή ιδέα του πως να κινηθείς, ούτε μισή έστω έμπνευση για να βάλεις επιτέλους μπροστά το θορυβώδες μηχανάκι. Και το αρχικό άγχος εξελίσσεται σε απόγνωση, φόβο, υπερστρές. Οι κακεντρεχείς λένε πως το συγγραφικό μπλακάουτ είναι μια εφεύρεση των λογοτεχνών για να δικαιολογήσουν την αδυναμία τους στο γεννήσουν καινούργιες φόρμες. Ας φύγουμε λοιπόν από το στενό επαγγελματικό πλαίσιο του όρου και ας μεταθέσουμε το ζήτημα στην καθημερινότητα. Τι συμβαίνει όταν την θέση της ακινητοποιημένης Olympia παίρνει το ίδιο σου το μέλλον και δεν έχεις την παραμικρή υπόνοια του πως να δράσεις, για να ξεπεράσεις τις αντιξοότητες που φυτρώνουν διαρκώς στο διάβα σου?

Απόμακρη, μοναχική, κυνική, αθυρόστομη, αγέλαστη και με τσακισμένα τα νεύρα από την ολοήμερη κατανάλωση του αλκοόλ, η αναγνωρισμένη συγγραφέας βιογραφικών έργων Λι Ίσραελ, νιώθει πως ένα μαύρο πέπλο έχει τυλίξει την σκέψη της, μην αφήνοντας την να προχωρήσει στο επόμενο δημιουργικό της βήμα. Παρατημένη από όλους και κυρίως από την συμφεροντολόγα ιμπρεσάριο της που την θεωρεί τελειωμένη, η πενηντάχρονη Νεουορκέζα με μόλις έντεκα δολάρια στην τσέπη, αντιλαμβάνεται πως βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο, αδυνατώντας να καλύψει τις βασικές, έστω, προσωπικές της ανάγκες. Και σε τέτοιες στιγμές, ο άγγελος της ανηθικότητας πάντοτε κάνει την εμφάνιση του για να τσιμπήσει με την τρίαινα του τον αδύναμο.

Συλλέγοντας στοιχεία που ενδεχόμενα θα την βοηθήσουν να μελετήσει τον βίο της φημισμένης Φάννυ Μπράις, στα χέρια της θα πέσει ένα παλιοκαιρισμένο ενυπόγραφο προσωπικό σημείωμα από την ίδια, από εκείνα που οι συλλέκτες θα έδινα μια περιουσία για να αποκτήσουν. Και μοσχοπουλώντας το στο κλασάτο παλαιοπωλείο της γειτονιάς της, από τον νου της θα περάσει η σκέψη της δημιουργίας και άλλων πλαστών τέτοιων επιστολών, που ίσως να κατάφερνε να τα πλασάρει ως αυθεντικά στους αφελείς αγοραστές. Και πραγματικά, χάρη στην επιδεξιότητα της στην παραχάραξη, η ασταμάτητη πλέον Λι, θα γεμίσει όλες τις τις γκαλερί της πόλης με πάσης φύσεως κίβδηλα μεμοραμπίλια, υπογεγραμμένα από τις κορυφαίες φιλολογικές προσωπικότητες.

Ο Θεός τον αγαπάει λένε τον κλέφτη. Ακόμη κι αν εκ πρώτης όψης είναι όχι απλά ασυμπάθιστος, μα σχεδόν αποκρουστικός. Όπως η Μίσιζ Ίσραελ της πλοκής μας, μια άγαρμπη, κακότροπη, βρωμιάρα και σιχαμένη με την πραγματική έννοια του όρου, μεσήλικη, που κοιμάται σε μια εμετική γκαρσονιέρα του Κουίνς, αγκαλιά με το γηρασμένο της γατί και τις χιλιάδες μύγες που έχει γεννήσει η απλυσιά της. Αυτόν τον χαρακτήρα αλήθεια ποιος μπορεί να τον αγαπήσει? Ειδικά από την ώρα που θα περάσει στην παρανομία, κοροιδεύοντας τους πάντες, ακόμη κι εκείνους που μπορεί να της δείξουν την ελάχιστη συμπόνοια, που καν δεν δικαιούται.

Πρόκειται για μια από τις αμέτρητες ιστορίες που έχει γεννήσει η καλλιτεχνική φύτρα της αμερικάνικης μητρόπολης και που κυριολεκτικά σόκαρε την κοινή της γνώμη, κυρίως με την μέθοδο που πιάστηκαν κορόιδα στις αρχές των 80s, επαγγελματίες γκαλερίστες με φήμη και πείρα στο να διακρίνουν τα κάλπικα από τα γνήσια αναμνηστικά. Και που αποτέλεσε κατόπιν της σύλληψης της Ίσραελ από τις αρχές, την απαρχή της καταγραφής όλων των απατεωνιών της στα απομνημονεύματα, που αποτέλεσαν και το πιο εμπορικό έργο της καριέρας της. Αυτή ακριβώς η υπόθεση γίνεται ταινία από μια λιγόπειρη, με μόλις μια ακόμη στιγμή στο ενεργητικό της (The Diary Of A Teenage Girl, 2015) σκηνοθέτιδα, που ακολουθεί πιστά τις κινηματογραφικές προσταγές που έχουν ορίσει άλλοι, πολύ πριν εκείνη αποφασίσει να πιάσει κάμερα στα χέρια της.

Το πνεύμα άλλωστε του Woody και των κόλπων που εκείνος όρισε για να σκιτσάρει την fuzzy λογική του Μεγάλου Μήλου, είναι διάχυτα σε όλο το εύρος της χρονικής διάρκειας που η παπατζού μοιράζει ένθεν κακείθεν τις παραμυθένιες της, δακτυλογραφημένες σελίδες με τα πιπεράτα, ενίοτε, προσωπικά δεδομένα. Μουντή ατμόσφαιρα απογοήτευσης στην φωτογραφία, κενές περσόνες στον περίγυρο που αποστρέφουν το βλέμμα μπροστά στο θλιβερό από κάθε άποψη υποκείμενο, όπως όμως και μια κυρίαρχη αισιοδοξία, υπερτονισμένη με τις νότες του brand name κλαρινέτου, παντού, που υπόσχεται πως με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τα πάντα θα πάνε υπέροχα στο Ματς Πόιντ του φινάλε. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά, Μακάρι να ήταν πάντα έτσι, που ακόμη κι αν δεν είναι, μην λησμονούμε πως μιλάμε για μυθοπλασία, εντέλει για σινεμά.

Πολλοί, αν όχι όλοι, κάνουν λόγο για την καλύτερη ερμηνευτική στιγμή στην πορεία της κωμικού Melissa McCarthy. Κομματάκι θα διαφωνήσω ή μάλλον θα συμπληρώσω πως είναι η μοναδική άξια αναφοράς, απορρίπτοντας ακόμη κι εκείνη στις Bridesmaids που την οδήγησε για πρώτη φορά μέχρι τις Οσκαρικές πεντάδες. Η θηλυκή (και υπέρβαρη) εκδοχή του φαφλατά Will Ferrell, ουδέποτε έπεισε κοινά πέραν των States για την αξία της, παίζοντας πάντα ρόλους αντιπαθητικούς, μέχρι και αχώνευτους σε κομεντί από το πανέρι - που όμως έκαναν επιτυχία στον τόπο της. Εδώ σε όχι και λίγα σημεία, καθοδηγούμενη από τα πατρόν της Marielle Heller και συνεπικουρούμενη από την υποστηρικτική εμφάνιση στον ρόλο της ηλικιωμένης, κοκαϊνομανούς λούγκρας - κομπανιέρου στο crime, του κορυφαίου καρατερίστα Richard E. Grant, είναι καθηλωτική! Βοηθούμενη άλλωστε από ένα υπέροχο, τιγκάτο στις καυστικές ατάκες σενάριο, που διασχίζει μόνιμα το γεφύρι από την τραγωδία στην γλαφυρότητα, η μπουμπούκα Mel πετυχαίνει να αποδώσει άψογα την απαιτητική, ελέω συνεχών μεταπτώσεων στην ψυχοσύνθεση της περσόνα. Με έπεισε! Κι έτσι θα την συγχωρήσω για όλες εκείνες τις σαχλαμάρες που υποχρεώθηκα να παρακολουθήσω μέχρι ώρας, με εκείνη πρωταγωνίστρια.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την Odeon!

«Ghost» Writer...

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Έξι τυχαίες μέρες από τη ζωή ενός συγγραφέα

Αυτή είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο 43χρονος Ρώσος δημιουργός Aleksey German Jr. Να θυμίσουμε εδώ πως με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Το τελευταίο τρένο» (Posledniy poezd / The Last Train, 2003) είχε κερδίσει τον Χρυσό Αλέξανδρο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Και είναι η πρώτη φορά που ταινία του βρίσκει εμπορική διανομή στη χώρα μας.

Η ταινία Εξόριστος συγγραφέας (Dovlatov) έδωσε την παγκόσμια πρεμιέρα της στην περσινή (κι όχι στην περασμένη) Berlinale, όπου συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα και τιμήθηκε με Αργυρή Άρκτο Εξαιρετικής Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, σε ότι αφορά τα κοστούμια και το μέικ απ. Σημείωση: Η ταινία δεν αποτέλεσε την επίσημη υποψηφιότητα της Ρωσίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, όπως διαφημίζει η εγχώρια εταιρία διανομής. Την πρόταση της Ρωσίας αποτέλεσε η ταινία «Sobibor» του Konstantin Khabenskiy. Κι αυτό είναι το δεύτερο κρούσμα παραπληροφόρησης, σε μικρό χρονικό διάστημα, μετά από εκείνο όπου άλλη εταιρία διανομής διαφήμιζε πως η ταινία «Αποδημητικά πουλιά» είναι υποψήφια φέτος για ξενόγλωσσο Όσκαρ, ενώ απλά κατάφερε να μπει στην shortlist των εννέα υποψηφιοτήτων, από τις οποίες προέκυψαν οι πέντε τελικές. Ελπίζουμε να μην τριτώσει το κακό...

Η υπόθεση: Νοέμβριος 1971, Λένινγκραντ. Η Σοβιετική Ένωση γιορτάζει άλλη μία επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ηγέτης της ΕΣΣΔ είναι ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ. Και η χώρα δεν φαίνεται να προχωράει προς τα εμπρός, τόσο πολιτικά και οικονομικά όσο και πολιτιστικά. Ο Σεργκέι Ντοβλάτοφ είναι ένας νεαρός συγγραφέας, που βιώνει στο πετσί του τη λογοκρισία από το καθεστώς. Τα γραπτά του δεν αρέσουν στους ιθύνοντες, το μυθιστόρημά του δεν προχωράει, τα ποιήματά του δεν δημοσιεύονται και υπάρχει ένας φαύλος κύκλος, καθώς δεν μπορεί να γίνει μέλος της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων, για να μπορέσει να εκδοθεί, αλλά για να εκδοθεί πρέπει να γίνει μέλος της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων!

Είναι χωρισμένος, έχει μια μικρή κόρη στην οποία θέλει να αγοράσει μια γερμανική κούκλα, ζει με τη μητέρα του σε συγκρότημα διαμερισμάτων και γράφει σε μια μικρή συνδικαλιστική εφημερίδα πράγματα, που του αναθέτουν και δεν τον ικανοποιούν. Υπάρχουν κι άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους κάνει παρέα και είναι ουσιαστικά απαγορευμένοι. Ένας από αυτούς είναι ο φίλος του, ο ποιητής Γιόζεφ Μπρόντσκι. Παρακολουθούμε τη ζωή του κατά τη διάρκεια μιας τυχαίας βδομάδας. Από τις συνεντεύξεις που παίρνει για την καθέλκυση ενός πλοίου μέχρι την ανακάλυψη 30 νεκρών παιδιών κατά τη διάρκεια εργασιών, παιδιών που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου...

Η άποψή μας: Να την πω την αμαρτία μου: τη βρήκα συμπαθέστατη τούτη την ταινία, εγώ, ένας κομουνιστής, παρά το γεγονός ότι είναι κατά βάση αντικομουνιστική. Ή καλύτερα, ιδεολογικά μπερδεμένη. Απλά, ο σκηνοθέτης, έξυπνα ποιών, δεν μας παρουσιάζει τη Σοβιετική Ένωση ως μια κοινωνία φόβου και τρομοκρατίας. Εντάξει, υπήρχαν απαγορεύσεις, το πρόβλημα όμως εντέλει ήταν καθαρά... γραφειοκρατικό! Αν δεν έγραφες αυτά που ήθελε το καθεστώς, απλά δεν υπήρχες. Ούτε σε φυλάκιζαν ούτε σε βασάνιζαν. Απλά, βρισκόσουν στο περιθώριο. Ο German ευτυχώς καταφεύγει πολλές φορές στη βοήθεια του χιούμορ για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα. Ιδίως εκείνο το μοτίβο με τον τύπο που πουλάει παράνομα «δυτικά» βιβλία, τον οποίο κοροϊδεύει ο Ντοβλάτοφ λέγοντάς του πως είναι πράκτορας της KGB και πως θέλει λίστα με όλους τους πελάτες που αγοράζουν αντίτυπα της «Λολίτας» του Ναμπόκοφ, έχει πλάκα.

Έχουμε μεγάλα, υπέροχα δομημένα μονοπλάνα να κυριαρχούν στην ταινία, με μια εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας. Και παρά το γεγονός ότι οι ρυθμοί δεν χαρακτηρίζονται με τίποτε ως... καταιγιστικοί κι ότι από ένα σημείο και μετά παρακολουθούμε παραλλαγές του ίδιου θέματος, με αναγκαστικές επαναλήψεις, ο θεατής δεν κουράζεται – κι ας μιλάμε για ταινία δύο ωρών και βάλε! Ο σκηνοθέτης στην τελική, επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία του ακαδημαϊκά, κάτι που δεν είναι απαραιτήτως κακό. Κακό είναι άλλο: το γεγονός πως εκτός Ρωσίας (άρα και στην Ελλάδα) δεν υπάρχει γνώση για όλο αυτό το συγκεκριμένο λογοτεχνικό κίνημα στην ΕΣΣΔ εκείνων των χρόνων. Τα μισά ονόματα και βάλε δεν τα γνωρίζουμε. Ούτε και τον Ντοβλάτοφ τον γνωρίζαμε, να πούμε την αμαρτία μας. Μέσω της ταινίας συστηθήκαμε. Αλλά, γενικώς, και με αυτά κάνει πλάκα ο Ντοβλάτοφ (και μέσω αυτού ο σκηνοθέτης), καθώς συστήνεται πχ σε μια όμορφη νεαρή ως... Φραντς Κάφκα, για να υποδηλώσει η ταινία την άγνοια πολλών σοβιετικών για την τέχνη γενικότερα. Θα είχε ενδιαφέρον – για να μην κρίνουμε εκείνη την άγνοια – να βγει κάποιος στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, και να συστήνεται ως συγγραφέας με το όνομα Ντίνος Χριστιανόπουλος πχ. Να δούμε πόσοι θα πουν ένα απλό: «χαίρω πολύ»!!!

Είπαμε, ενδιαφέρον φιλμ, που θέτει ενδιαφέροντα ζητήματα. Με μια καλά κρυμμένη (αλλά εντέλει όχι τελείως) έπαρση από μέρους του σκηνοθέτη. Και με έναν πρωταγωνιστή που στην τελική δεν μαθαίνουμε ποτέ κάτι περισσότερο για τον χαρακτήρα του στο διάβα της ταινίας, δεν έχουμε κάποιου είδους εμβάθυνση. Ένας όμορφος άντρας ήταν, που γούσταρε τρελά την τζαζ, που προσπαθούσε να σώσει το γάμο του, που ήθελε όσο τίποτε άλλο να εκδοθεί και αντιμετώπιζε κάθε αναποδιά, όχι με στωικότητα, αλλά με ειρωνεία. Παρ' όλα αυτά, η ταινία αξίζει τον κόπο. Για το τέλος, ας κάνω μια σεξιστική υποσημείωση (κακό του κεφαλιού μου) και κατηγορείστε με, με χάσταγκ metoo: Τι θεάρες είναι αυτές οι Ρωσίδες ρε παιδιά; Μικρό ρόλο κρατάει πχ η πανέμορφη Elena Lyadova, που πρωταγωνιστούσε στο «Λεβιάθαν» του Andrey Zvyagintsev. Αλλά ψαχτείτε εσείς τα αγόρια εκεί έξω, που σας αρέσει να ερωτεύεστε γυναίκες στο σινεμά, και για το πρόσωπο (και το σώμα...) πίσω από το όνομα Svetlana Khodchenkova! Τι μαναράκι είναι αυτό (λέει ο γύπας μέσα μου). Δεν περιγράφω άλλο!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την AMA Films!

«Έρωτας με την πρώτη ματιά συμβαίνει μόνο στις ταινίες»

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Κι όμως, δεν εποίησε τα πάντα εν Σοφία

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί η Μαροκινή σκηνοθέτιδα Meryem Benm'Barek. Η Benm'Barek γεννήθηκε το 1984 στην πόλη Ραμπάτ του Μαρόκου. Σπούδασε Αραβική Γλώσσα και Πολιτισμό στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών του Παρισιού, και στη συνέχεια πέρασε στον τομέα Σκηνοθεσίας του INSAS των Βρυξελλών το 2010. Εκεί σκηνοθέτησε πέντε μικρού μήκους ταινίες, εκ των οποίων ξεχώρισε το «Jennah» (2014), μια ταινία που συμμετείχε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και κέρδισε υποψηφιότητα για βραβεία Όσκαρ το 2015.

Η Σοφία (Sofia) έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών, όπου συμμετείχε στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα», κερδίζοντας το βραβείο σεναρίου. Στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα διεκδικώντας τον Χρυσό Αλέξανδρο. Τελικά, τιμήθηκε με το βραβείο της FIPRESCI, της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών δηλαδή.

Η υπόθεση: Η 20χρονη Σοφία ζει με τους γονείς της στην Καζαμπλάνκα, στο Μαρόκο. Κατά τη διάρκεια γεύματος όπου κλείνεται μια συμφωνία ανάμεσα στο σύζυγο της θείας της (της αδελφής της μητέρας της) και τον πατέρα της - συμφωνία που θα αποφέρει πολλά χρήματα και στις δύο οικογένειες - η Σοφία βιώνει άσχημους πόνους στην περιοχή της κοιλιάς της. Πόνους που δεν λένε να περάσουν. Όταν την εξετάζει η ξαδέλφη της, η Λένα, που σπουδάζει ιατρική, της λέει κάτι που δεν το περίμενε με τίποτε η Σοφία: είναι έγκυος! Και δεν το είχε πάρει χαμπάρι ούτε η ίδια ούτε κανείς γύρω της, επειδή η Σοφία είχε αποκλείσει αυτήν την πιθανότητα από το μυαλό της. Η Σοφία λοιπόν είναι έγκυος και μάλιστα ετοιμόγεννη: της ‘σπάσαν τα νερά! Η Λένα την κουβαλάει σε κλινικές και νοσοκομεία ανά την πόλη για να γεννήσει χωρίς να το καταλάβουν οι γονείς της. Κι αυτό επειδή η Σοφία δεν είναι παντρεμένη.

Και στο Μαρόκο η εγκυμοσύνη εκτός γάμου είναι παράνομη και τιμωρείται με φυλάκιση. Εντέλει, το νοσοκομείο στο οποίο γεννάει, της δίνει 24 ώρες για να δηλώσει την ταυτότητα του πατέρα, πριν την καταγγείλουν στις αρχές. Η Σοφία αρχικά αρνείται να αποκαλύψει το όνομα του πατέρα. Νιώθοντας πιεσμένη, όμως, τελικά υποχωρεί. Κατονομάζει τον Ομάρ ως πατέρα του παιδιού της, έναν φτωχοδιάβολο, που ζει σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Καζαμπλάνκας. Εκείνος, αρνείται τα πάντα. Ποια είναι η αλήθεια πίσω από όλα αυτά;

Η άποψή μας: Θα μπορούσε να είναι το αράβικο αντίστοιχο του συγκλονιστικού «4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες» αλλά αυτή η ταινία είναι πολύ πιο μικρών επιδιώξεων, πιο μετριοπαθών συγκινήσεων, πιο συγκαταβατική, πιο απλή, πιο… γραμμική. Είναι μια ταινία που καταγράφει μια κοινωνία υποκριτική (θα μου πείτε, δείξε μας μια κοινωνία που δεν είναι υποκριτική – μεγάλη κουβέντα παιδιά αυτή), μια κοινωνία έτοιμη να κάνει τα κλειστά μάτια αρκεί το μπαξίσι να είναι ικανοποιητικό, μια κοινωνία που φοβάται… τι θα πουν οι άλλοι. Στο δράμα μας πρωταγωνιστούν τρεις εκπρόσωποι διαφορετικών οικονομικών τάξεων. Γιατί εντέλει, τα πάντα ερμηνεύονται διαλεκτικά και ταξικά. Η Σοφία βρίσκεται στη μέση. Δεν ανήκει στη μεσαία τάξη, με τίποτε, αλλά σίγουρα δεν είναι φτωχή. Η ξαδέλφη της, η Λένα, είναι μέλος της μεσαίας τάξης και πάνω. Είναι αστή, με γαλλικά και πιάνο. Έχει καλές προθέσεις αλλά είναι αφελής. Ζει στη χώρα της αλλά τη βιώνει ως τουρίστας. Και ο Ομάρ είναι ο φτωχός και μόνος… καουμπόι.

Οι δυναμικές των σχέσεών τους καθορίζονται από την οικονομική τους ευχέρεια. Η Λένα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει, η Σοφία θέλει αρχικά να εξαφανίσει (κυριολεκτικά) το πρόβλημα και μετά να το συγκαλύψει και ο Ομάρ… Ο Ομάρ παραδόξως είναι ο πιο παγιδευμένος ήρωας από όλους. Μιλάμε για μια πατριαρχική κοινωνία, έτσι; Και να είναι ο άντρας ο πιο παγιδευμένος; Χμ, κι όμως. Γιατί, είπαμε και πιο πάνω: το θέμα είναι καθαρά ταξικό. Και υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα ανατροπή στην ταινία… Το βεληνεκές του φιλμ δεν είναι μεγάλο, αυτό που θέλει να μας πει, πάντως, μας το λέει καθαρά και ξάστερα. Το γνωστότερο όνομα από τους συμμετέχοντες στο καστ είναι αυτό της λατρεμένης Lubna Azabal στο ρόλο της θείας αλλά και ο ηθοποιός που υποδύεται τον πατέρας της Σοφίας έχει γνώριμη φάτσα: είναι Άραβες οι ηθοποιοί, πολλούς από τους οποίους τους έχουμε πετύχει σίγουρα σε γαλλικές παραγωγές.

Η ηθοποιός που υποδύεται τη Σοφία είναι πολύ καλή στο ρόλο της καθώς κατορθώνει να υποδυθεί την πρωταγωνίστρια της ταινίας ως έναν εντελώς αντιπαθητικό χαρακτήρα, καθόλου ελκυστικό για τον θεατή! Πιο πολύ συμπαθούμε την ξαδέλφη και τον έρημο τον Ομάρ παρά την υπολογίστρια και (όπως αποδεικνύεται) καθόλου θύμα Σοφία. Που το μόνο που θέλει είναι να επιβιώσει. Κάπως πρέπει να ξεφύγει κι αυτή, έτσι δεν είναι; Κι αν μη τι άλλο, έχει καλές προθέσεις. Ξέρετε τι λένε όμως για το δρόμο για την κόλαση, σωστά; Ένα ενδιαφέρον κοινωνικό δράμα, τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Κι αυτό πολλές φορές είναι αρκετό.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την One From The Heart!

Θα κλέψει τις καρδιές ενός έθνους! Γνωρίστε το πιο γλυκό και σκανδαλιάρικο σκυλάκι της Αγγλίας μέσα από την ταινία κινουμένων σχεδίων Το Σκυλάκι της Βασίλισσας (The Queen’s Corgi). Η συναρπαστική περιπέτεια του Ρεξ, του αγαπημένου σκύλου της βασίλισσας, που το σκάει από το παλάτι και βρίσκεται αβοήθητος σε ένα καταφύγιο σκύλων στο Λονδίνο. Εκεί θα μπλέξει σε ένα κλαμπ κυνομαχιών γεμάτο άγρια αδέσποτα και θα μάθει πως για να γίνει ο πρώτος σκύλος θα πρέπει να το κερδίσει με την αξία του. Κατά τη διάρκεια του επικού ταξιδιού του για να βρει τη βασίλισσα, ο Ρεξ θα ερωτευτεί, θα ενηλικιωθεί και θα ανακαλύψει τον αληθινό του εαυτό. Από τον πρωτοπόρο του 3D animation Ben Stassen, σκηνοθέτη των επιτυχημένων animation «Ροβινσώνας Κρούσος», «Το Μαγικό Σπίτι» και «Ο Γιος του Μεγαλοπατούσα», έρχεται ένα corgi που θα αγαπήσουν όλοι!

Στην εγχώρια μεταγλώττιση ακούγονται οι Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Ντίνος Σούτης, Φώτης Πετρίδης, Λίλα Μουτσοπούλου, Γιάννης Στεφόπουλος, Γιάννης Υφαντής, Σοφία Παναηλίδου, Βασίλης Μήλιος, Στεφανία Φιλιάδη, Δημήτρης Παπαδάτος.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την Feelgood Ent.!

Με δεσμευμένο το πνεύμα! Έχοντας αποσπάσει την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2018 συμμετέχοντας στο Διαγωνιστικό Τμήμα του θεσμού, έρχεται η ταινία Εξόριστος Συγγραφέας (Dovlatov) που σκηνοθετεί ο Alexey German Jr. Το φιλμ περιγράφει έξι μέρες από τη ζωή ενός από τους μεγαλύτερους Ρώσους συγγραφείς του 20ου αιώνα, του Σεργκέι Ντοβλάτοφ, που λάτρευε λάτρευε το χιούμορ, την τζαζ και πάνω απ' όλα την ελευθερία, στις οποίες προσπαθεί να διατηρήσει το ταλέντο, την αξιοπρέπεια και την καλλιτεχνική του ταυτότητα στη Σοβιετική Ένωση του 1970, ενώ την ίδια στιγμή βλέπει τους συναδέλφους του να καταπιέζονται από το καθεστώς. Ο απαγορευμένος και εξόριστος Ντοβλάτοφ είναι ο πατέρας της σύγχρονης Ρώσικης λογοτεχνίας.

Με τους Milan Marić, Danila Kozlovsky, Helena Sujecka, Artur Beschastny, Anton Shagin, Svetlana Khodchenkova, Elena Lyadova.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την AMA Films!

Η καλύτερη της δουλειά, θα γίνει το μεγαλύτερο της έγκλημα! Με φόντο τη Νέα Υόρκη του ’90, έρχεται η γλυκόπικρη ιστορία Θα Μπορούσες Ποτέ να με Συγχωρέσεις; (Can You Ever Forgive Me?) της Marielle Heller που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και είναι υποψήφια για τρία Όσκαρ. Πρόκειται για την απεικόνιση της πραγματικής ζωής της κορυφαίας σε πωλήσεις βιογράφου διασημοτήτων (και γατόφιλης) Λι Ίσραελ που έβγαζε τα προς το ζην κατά τη δεκαετία του ‘70 και του ‘80 καταγράφοντας τις ζωές διασήμων όπως Κάθριν Χέπμπορν, Ταλούλα Μπάνκχεντ, Εστέ Λόντερ και της δημοσιογράφου Ντόροθι Κιλγκάλεν. Όταν η Λι δεν μπορούσε να εκδώσει πια τα έργα της καθώς θεωρούνταν ξεπερασμένα, μετέτρεψε την τέχνη της σε απάτη με τη βοήθεια του πιστού της φίλου Τζακ.

Στον ρόλο της Λι Ίσραελ είναι η δύο φορές υποψήφια για Όσκαρ Melissa McCarthy, ενώ ο Richard E. Grant εμφανίζεται ως Τζακ Χοκ.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την Odeon!

Μόνο η αγάπη δείχνει τον δρόμο! Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης και σεναριογράφος Barry Jenkins επιστρέφει - μετά το οσκαρικό Moonlight - με το Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει (If Beale Street Could Talk), που είναι υποψήφια για 3 Όσκαρ: Β’ Γυναικείου Ρόλου, Διασκευασμένου Σεναρίου και Μουσικής. Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του James Baldwin, μία διαχρονική και συγκινητική ιστορία αγάπης για τον αδιάσειστο δεσμό ενός ζευγαριού και τη δύναμη της αφροαμερικανικής οικογένειας σε μία σκληρή εποχή προκαταλήψεων και ρατσισμού. Χάρλεμ, αρχές δεκαετίας του ’70. Η Tish και ο Fonny είναι πολύ ερωτευμένοι. Η ζωή τους ανατρέπεται όταν ο Fonny φυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει. Η Tish ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος και αγωνίζεται με τη βοήθεια του δικηγόρου και της οικογένειας της για να αποδείξει την αθωότητα του.

Μέσα από τη μοναδική οικειότητα του σινεμά, και με επίκεντρο την θορυβώδη Οδό Μπιλ στη Νέα Ορλεάνη, όπου γεννήθηκε ο Louis Armstrong και άλλα μυθικά ονόματα της τζαζ, η ταινία αποτείνει ένα φόρο τιμής στον έρωτα που αντέχει στο χρόνο και υπερισχύει ακόμα και στις πλέον ανυπέρβλητες αντιξοότητες της καθημερινότητας. Πρωταγωνιστούν οι KiKi Layne (Veracity), Stephan James (Race) και η υποψήφια για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου Regina King (Ray).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την Feelgood Ent.!

Στο Μαρόκο οι σεξουαλικές πράξεις εκτός γάμου, τιμωρούνται από τον νόμο! Το ντεμπούτο παραγωγής Γαλλίας και Μαρόκου, της Meryem Benm'Barek, Σοφία (Sofia), έκανε πρεμιέρα στο τμήμα Un Certain Regard του Φεστιβάλ Καννών όπου κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου καθώς και διθυραμβικές κριτικές. Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παρουσία της σκηνοθέτιδας, όπου απέσπασε το Βραβείο Fipresci Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, ενώ τον Ιανουάριο του 2019 κέρδισε το Βραβείο New Voices New Visions στο αμερικάνικο Φεστιβάλ του Palm Springs όπου παραδοσιακά παρουσιάζονται οι καλύτερες ξενόγλωσσες ταινίες της χρονιάς. Η Σοφία, 20 χρονών, ζει με τους γονείς της στην Καζαμπλάνκα. Ανακαλύπτει μαζί με την ξαδέρφη της ότι βρίσκεται σε άρνηση εγκυμοσύνης και γεννάει εκτός γάμου. Στο Μαρόκο η εγκυμοσύνη εκτός γάμου είναι παράνομη και τιμωρείται με φυλάκιση. Το νοσοκομείο της δίνει 24 ώρες για να δηλώσει την ταυτότητα του πατέρα πριν την καταγγείλουν στις αρχές. Ποιος είναι ο πατέρας; Πώς θα το αντιμετωπίσει η οικογένεια της;

Με τους Sara Elmhamdi Elalaoui, Sarah Perles, Hamza Khafif, Lubna Azabal, Faouzi Bensaïdi, Nadia Niazi, Rawia.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την One From The Heart!

Τι συμβαίνει όταν σβήνει το φως? Ένα καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ είναι Ο Φαροφύλακας (The Vanishing) εμπνευσμένο από έναν αληθινό και αινιγματικό θρύλο, το μυστήριο των νησιών Φλάναν. Με φόντο ένα ομιχλώδες απομονωμένο νησί, ο ταλαντούχος Δανός Kristoffer Nyholm (The Killing, Taboo) σκηνοθετεί ένα κλειστοφοβικό και συγκινητικό θρίλερ εποχής. Μία προσεγμένη ταινία για την απληστία και την εύθραυστη ανθρώπινη φύση που ξετυλίγει αργά και αποτελεσματικά την ιστορία, αιχμαλωτίζοντας το κοινό με τις ανατροπές και τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα της. Τρεις φαροφύλακες πηγαίνουν για έξι εβδομάδες σε ένα ακατοίκητο νησί, 20 μίλια μακριά από τις δύσβατες ακτές της Σκωτίας. Καθώς ο Τόμας, o Τζέιμς και ο Ντόναλντ τακτοποιούνται στη συνηθισμένη, μοναχική τους ρουτίνα, κάτι απρόσμενο και πιθανώς καταλυτικό συμβαίνει, όταν πέφτουν πάνω σε κάτι που δεν είναι δικό τους για να το κρατήσουν. Από πού ήρθε; Σε ποιαν ανήκει; Ένα πλοίο εμφανίζεται από μακριά και μπορεί να έχει τις απαντήσεις… Μία σκληρή μάχη για επιβίωση ξεκινά, ενώ η απληστία αντικαθιστά την πίστη και η απομόνωση τροφοδοτεί την παράνοια. Τρεις τίμιοι άντρες οδηγούνται στην καταστροφή.

Με τις εξαιρετικές ερμηνείες των βετεράνων Peter Mullan (Tyrannosaur) και Gerard Butler (300) καθώς και του ανερχόμενου Connor Swindels (Sex Education).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την Tanweer!

Η Σκανδιναβία θα αφανιστεί! Από τους δημιουργούς της επιτυχίας Το Κύμα και από τον σκηνοθέτη John Andreas Andersen έρχεται το Νορβηγικό φιλμ καταστροφής Ο Σεισμός (Skjelvet / The Quake). Το 1904, ένας σεισμός μεγέθους 5,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ συγκλόνισε το Όσλο. Το επίκεντρο του σεισμού ήταν στο "Ρήγμα του Όσλο" το οποίο εκτείνεται κάτω από την πρωτεύουσα της Νορβηγίας. Σεισμοί μικρότερου μεγέθους εξακολουθούν να συμβαίνουν στην περιοχή ακόμα και σήμερα. Οι γεωλόγοι δεν είναι απολύτως σίγουροι, αλλά υπάρχουν ενδείξεις που υποδεικνύουν ότι ένας εξαιρετικά ισχυρός σεισμός είναι πολύ πιθανό να συμβεί στο κοντινό μέλλον στο Όσλο. Το πότε θα συμβεί αυτό, κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει με σιγουριά. Ίσως σε 100 χρόνια, ίσως σε 10 χρόνια, ίσως αύριο...

Με τους Kristoffer Joner, Ane Dahl Torp, Kathrine Thorborg Johansen.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την Neo Films!

Δεν είναι ποτέ πολύ αργά, για να βρεις την φωνή σου! Η ταινία Η Σύζυγος (The Wife) του Bjorn Runge διαδραματίζεται κυρίως στη δεκαετία του ’90, κάνοντας όμως αναδρομή και στα πρώτα χρόνια της σχέσης του ζευγαριού, πίσω στις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Το σενάριο βασίζεται στο ομότιτλο, πετυχημένο και αγαπημένο, βιβλίο της Meg Wolitzer, ενώ το φιλμ έχει ήδη προταθεί για Όσκαρ καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, ενώ υπήρξε υποψήφιο στην ίδια κατηγορία (Δράμα) και στις Χρυσές Σφαίρες. Η Τζόαν είναι η τέλεια σύζυγος. Επί σαράντα χρόνια έχει θυσιάσει το ταλέντο, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της για να στηρίξει το σύζυγο της και τη λογοτεχνική του καριέρα. Ο γάμος τους έχει χτιστεί με άνισους όρους κι εκείνη έχει ξεπεράσει τα όρια της. Την παραμονή της βράβευσης του Τζο με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, η Τζόαν ετοιμάζεται να αποκαλύψει το μεγαλύτερο μυστικό της καριέρας του.

Με τους Glenn Close, Jonathan Pryce, Christian Slater.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την από την Seven Films και την Spentzos Films!

Thick As A Brick!

του zerVo (@moviesltd)

Η χρονιά ήταν το 2014, όταν μετά από σκέψη και οργάνωση πολλών ετών, η Warner αποφάσισε να προβεί στο ρισκαδόρικο βήμα του ζωντανέματος των χαρακτήρων της διαβόητης μπράντας παιχνιδιών στην μεγάλη οθόνη. Και πραγματικά το μελετημένο, όσο και πανάκριβο μιας και κόστισε περίπου 70 εκατομμύρια δολάρια, animation, μια χαρά τα κατάφερε τόσο εμπορικά, πολλαπλασιάζοντας επί επτά φορές το μπάτζετ του σε έσοδα, όσο και καλλιτεχνικά αφού έφτασε ίσαμε τις Χρυσές Σφαίρες του είδους του, αλλά και αποσπώντας μια Οσκαρική υποψηφιότητα για καλύτερο τραγούδι. Με αφετηρία αυτές τις θετικές προδιαγραφές, όπως και με τα αισιόδοξα μηνύματα που έστειλαν τα ενδιάμεσα σπιν οφ (Batman / Ninjago Lego Movie) που τα πήγε εξίσου καλά στα box office, δεν αποτέλεσε την παραμικρή έκπληξη η επαναφορά του τίτλου για ένα δεύτερο επεισόδιο περιπετειών. Μόνο που από την ανάγνωση των ονομάτων των Phil Lord και Christopher Miller στα κρέντιτς του σίκουελ μόνο δίπλα στο written by και όχι στο directed, καταλαβαίνει κανείς πως τα πράγματα δεν έχουν και μεγάλη σχέση με το ορίτζιναλ.

Πέντε χρόνια έχουν περάσει από εκείνη την σπουδαία ημέρα που η μαγική πόλη του Μπρίγκσμπουργκ γιόρτασε την σωτηρία της και πλέον τίποτα δεν έχει παραμείνει το ίδιο στην πάλαι ποτέ πολύχρωμη τούβλινη πολιτεία. Η επέλαση των μανιασμένων εξωγήινων Ντούπλο έχοντας ισοπεδώσει τα πάντα, έχει μετατρέψει τον τόπο στο σκοτεινό και κακοδιάθετο Αποκάλυψμπουργκ, όπου όλοι κοιτάζουν το συμφέρον και την επιβίωση τους. Ο μόνος που παραμένει χαμογελαστός και ονειροπόλος, ελπίζοντας πως κάποια μέρα θα καταφέρει να ξεφύγει μαζί με την καλή του Λούσι στην γη της επαγγελίας, είναι ο ηρωικός μάστορας Έμμετ, ο απλοϊκός εργάτης που έκανε τα πάντα για να σώσει την πόλη του από την καταστροφή.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η αιφνιδιαστική έφοδος του δαιμόνιου Στρατηγού Συμφορά, θα φέρει μεγαλύτερη αναστάτωση στην περιοχή, καθώς θα απαγάγει τους καλύτερους φίλους και συνεργάτες του Έμμετ, την Ζόρικη Λούσι, τον Μπάτμαν, την Μονοκερούλα Γατούλα, τον πειρατή Σιδερογένη και τον εφευρετικό Μπένι και θα τους οδηγήσει στο λημέρι της εκκεντρικής βασίλισσας Τσαπερδόνας. Που μπορεί να δείχνει εκ πρώτης όψης φιλική και διαχυτική, πίσω από την άνετη συμπεριφορά της όμως, κρύβει ένα πανούργο σχέδιο. Και ο μοναδικός που μπορεί να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά θα είναι και πάλι ο φουκαριάρης Έμμετ, που πάνω του πέφτουν ξανά οι ευθύνες της σωτηρίας των κολλητών του. Σε αυτό το ταξίδι του στον μακρινό κόσμο του Συστάρ, ο καλόκαρδος νέος δεν θα είναι ολομόναχος, αφού θα έχει για σύμμαχο του, τον δυναμικό και αποφασιστικό Ατρόμητο Ρεξ!

Που εκ πρώτης όψης πάντως ο άφοβος wanabe Χαν Σόλο, του φέρνει κομματάκι του κτίστη, τόσο εμφανισιακά όσο και φωνητικά, αν του αλλάξεις λιγάκι την κόμμωση και του προσθέσεις λίγα γένια τριών ημερών, προκειμένου να αγριέψει κάπως το πρόσωπο του. Μα τι λες να συμβαίνει εδώ πέρα, που το παιχνίδι έχει ξεφύγει από την κλειστή Λέγκολαντ και έχει φτάσει μέχρι την άκρη του σύμπαντος, όπου αναμένεται να λάβει χώρα η τελική αναμέτρηση? Ένα εναλλακτικό Star Wars, που όμως σε αυτό οι αντίπαλοι είναι πλαστικοί, φιγουρίνινοι, είναι πανέτοιμο να ξεκινήσει, με φόντο ένα πανζουρλιστικό περιβάλλον, ολόφωτο και εκρηκτικό, πλημμυρισμένο στις μπιτάτες νότες, κατά προσταγή της ιδιόμορφης μονάρχη του μακρινού άστρου, που έχει βάλει στο μάτι για να κάνει μια για πάντα κύρη και καλό της τον Σκοτεινό Ιππότη. Αν σε όλο αυτό το σουρεαλιστικό μιξάζ προσθέσουμε το αστρόπλοιο των τόσο όμοιων, ακόμη κι αν ο ένας δείχνει μάγκας και ο άλλος μπουλούκος, Μαξ και Έμμετ, που πιλοτάρουν...δεινόσαυροι, τότε έχουμε ολότελα σαν δεδομένο πως στο δεύτερο τεύχος του Lego Movie κάτι αλλόκοτο συμβαίνει!

Που επεξηγείται εν μέρει στην πορεία, αν και η πλατεία μέσα σε αυτό το συρφετό πληροφοριών, ονομάτων και πανικού, μάλλον έχει απολέσει κάμποσο από το ενδιαφέρον της για την εξέλιξη του πράγματος. Που δεν διαθέτει την ανθρώπινη πνοή της πρώτης φοράς, μα σε μια απόπειρα να γίνει ακόμη πιο κομικένιο και σούπερ ηρωικό, διαλύει κάθε ειρμό λογικής, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα δύο παράλληλα σύμπαντα (όχι πρωτότυπο, το έκανε πρόσφατα και ο παλπ Spider Man) ή μάλλον τρία, αν σε αυτά συνυπολογίζουμε και το κανονικό, το ανθρώπινο, το πιο Toy Story. Εκείνο δηλαδή των αδελφών, του μεγάλου Φινν και της μικρούλας Μπιάνκα, που έχουν κάνει το σπίτι ρημαδιό με τα χιλιάδες κιτρινοκόκκινα κομματάκια και αναγκαστικά θα υποστούν την γονική τιμωρία! Που στο - δεν το λες και σπέσιαλ - εύρημα του σκριπτ, θα οδηγήσει στον Λέγκο - Αρμαγεδδόνα!

Ο Έμμετ είναι και πάλι όλα τα λεφτά της ιστορίας, ακόμη κι αν η φόρμα του είναι διπλή αυτή την φορά, σε ένα μπερδευτικό παιχνίδισμα Back To the Future, όπου καλείται να παίξει τον ερωτευμένο συμπαθούλη προλετάριο, αλλά και τον μοναχικό μάτσο ταξιδευτή που πάντοτε έχει λύσει σε κάθε ζήτημα, απέναντι του. Κοινή η απόδοση των λεγομένων από τον Chris Pratt και στους δύο χαρακτήρες, που όσο περνά η ώρα ολοένα και έρχονται κοντύτερα ως προσωπικότητες. Υποβαθμισμένος αυτή την φορά ο ρόλος του Μπάτμαν, που η μονοτονία της εγωπάθειας του δεν βγάζει το ίδιο κέφι με τις προηγούμενες φορές, όπως και της Ζόρικης κοπελούδας του Έμμετ, που μάλλον χάνει τα θηλυκά πρωτεία της ίντριγκας, από την ιδιότροπη πολυμορφική villain Τσαπερδόνα. Που δίνει μια άλλη διάσταση με την παρουσία της σε αυτό το πυκνογραμμένο και εξαιρετικά προσεγμένο στην εκτέλεση του επεισόδιο των Lego, που ακόμη κι αν ενθουσιάσει τους μικρούς ανήλικους σινεφίλ, δεν θα καταφέρει το ίδιο με τους μεγαλύτερους συνοδούς τους. Το αντίστροφο, ίσως, από ότι είχε συμβεί στο εναρκτήριο part...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Φεβρουαρίου 2019 από την Tanweer!