Ο Επαναστάτης (Free State Of Jones) PosterΟ Επαναστάτης
του Gary Ross. Με τους Matthew McConaughey, Gugu Mbatha-Raw, Keri Russell, Mahershala Ali, Brian Lee Franklin, Jacob Lofland, Brad Carter, Sean Bridgers, Kirk Bovill


Ο Άγνωστος Πόλεμος
του zerVo (@moviesltd)

Το ακόμη πιο παράξενο στοιχείο που αφορά στην πολύ πρόσφατα αποκαλυφθείσα ιστορία που μας παρουσιάζει η ταινία Free State Of Jones, είναι ο τρόπος που εκείνη θάφτηκε για περισσότερο από ενάμισι αιώνα, στα κιτάπια και τα αρχεία όπως τα έκτισαν οι κοτζαμπάσηδες του Νότου, μόλις ανέλαβαν αξιώματα. Με το πέρας των εχθροπραξιών και την επαναφορά της ειρήνευσης και εν συνεχεία της ανάκαμψης, τις θέσεις των προεστών στις "ηττημένες" Πολιτείες κατέλαβαν πολίτες πλούσιοι, που είχαν το πάνω χέρι και προπολεμικά και οι οποίοι δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τις πολεμικές επιχειρήσεις. Φορώντας πλέον το κοστούμι του πολιτικού, οι τοπικοί άρχοντες, γνωρίζοντας την πέραση των στρατιωτικών στην κοινή γνώμη, επιχείρησαν να εξαφανίσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να αναδείξει την ηρωική προσωπικότητα των οπλαρχηγών, των μαχητών, των αρματολών. Γενιά με την γενιά, τα επαναστατικά συμβάντα που περιγράφει εδώ το φιλμ, εξασθένησαν στην μνήμη, με συνέπεια να διαγραφούν σχεδόν οριστικά, μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όταν μια σκοτεινού χαρακτήρα δίκη, απογόνου του κεντρικού ήρωα, επανέφερε τα στοιχεία της δράσης του στην δημοσιότητα.

Ο Επαναστάτης (Free State Of Jones) Wallpaper
1862. Ο Αμερικάνικος Εμφύλιος Πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τις αντίπαλες πλευρές να συγκρούονται μανιασμένα στα πεδία των μαχών, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και ξεσπιτωμένους πρόσφυγες. Στρατολογημένος στην πλευρά της Συνομοσπονδίας, ο φτωχός αγρότης Νούτον Νάιτ, υπηρετεί σαν νοσοκόμος, μεταφέροντας καθημερινά στο προχειροφτιαγμένο ιατρείο του στρατοπέδου του, σακατεμένους και έτοιμους να ξεψυχήσουν φαντάρους, που μόλις λαβώθηκαν από το βόλι του αντιπάλου. Παρακινούμενος από ιδεαλιστικά κίνητρα και πιστεύοντας πως μόνον οι μη προνομιούχοι χύνουν το αίμα τους στα ορύγματα, σε αντίθεση με τους πλούσιους που απολαμβάνουν ασυλία, θα εγκαταλείψει το στράτευμα και θα επιστρέψει πίσω στο σπίτι και την οικογένεια του, στην Κομητεία του Τζόουνς του βυθισμένου στις ρατσιστικές αντιλήψεις Μισισίπι.

Επικηρυγμένος αυτομάτως σαν λιποτάκτης και κυνηγημένος από τους πρώην συντρόφους του, ο Νουτ, δεν θα παραμείνει στιγμή στο σπιτικό του, μα θα αποδράσει αναζητώντας διαφυγή στα κοντινά απροσπέλαστα δάση, που κρυμμένα πίσω από τους αφιλόξενους βάλτους σφραγίζουν τον δρόμο του οποιουδήποτε εισβολέα. Εκεί που αρχικά ερχόμενος σε επαφή με τους μαύρους φυγάδες, που το είχαν σκάσει από την δουλεία και την καταναγκαστική εργασία των φυτειών, θα δημιουργήσει με τον καιρό μια φράξια ανταρτών που θα αντιταχθούν στις ανηλεείς ορέξεις των αξιωματικών των Νοτίων για πλιάτσικο και κλοπή της σοδειάς των ντόπιων. Με την συνεχή ροή καινούργιων προσώπων στην άτυπη κοινότητα, ο γεμάτος ηγετικές και οργανωτικές τάσεις Νάιτ, θα οργανώσει ανεξάρτητο στρατό, που θα εναντιωθεί ενόπλως πλέον ενάντια στις ανήθικες μεθόδους της, ένα μόλις βήμα πριν παραδοθεί στην τελική επίθεση των Γιάνκηδων, Confederation.

Ένα είδος δηλαδή Ρομπέν και Braveheart είναι εκείνο που πρεσβεύει με την στάση του Ο Επαναστάτης. που στασιάζει ενάντια στην ίδια του την φάρα, γνωρίζοντας καλά πως μπορεί να μοιάζει με υποχείριο των Βορείων, μα κάτι τέτοιο επ ουδενί είναι, αφού κοιτάζοντας μπροστά καταλαβαίνει πως ακόμη κι αν αναλάβουν εκείνοι την εξουσία δεν πρόκειται να αλλάξει το παραμικρό κοινωνικά. Πληγωμένος από την απώλεια δικών του αγαπημένων προσώπων, θα κηρύξει τον δικό του πόλεμο κόντρα στα συμφέροντα, στήνοντας την πρώτη ανεξάρτητη Πολιτεία του Τζόουνς, που διαθέτει ένα άτυπο Σύνταγμα, βασισμένο σε τέσσερις Αρχές. Της ισότητας, της ισονομίας, του σεβασμού στην προσωπικότητα και φυσικά της ελευθερίας.

Αφηγηματικά η ταινία που προσφέρει ο αναγνωρισμένος σκηνοθέτης Gary Ross, που στο παρελθόν έχει προσφέρει αξιόλογες δημιουργίες όπως το Pleasantville, το Seabiscuit, αλλά και το πρώτο επεισόδιο του Hunger Games, ακολουθεί πιστά τις προσταγές της γραμμικότητας, διανύοντας περίπου μια δεκαετία ατρόμητου ενόπλου αγώνα του Νουτ, είτε ενάντια στους Βορείους, είτε κόντρα στους παλιούς του κομπανιέρους, είτε τέλος ερχόμενος σε ρήξη με τους φασίστες της Κου Κλουξ Κλαν και των εξτρεμιστικών συμμοριών. Μοναδική παρεμβολή που σπάει την σταθερή εξέλιξη, είναι τα πλάνα από μια προφανώς μεταγενέστερη χρονικά δίκη, εκεί που ένας νεαρός άντρας κατηγορείται από την Πολιτεία, για ανάρμοστη συμπεριφορά ενάντια στους Νόμους, καθώς όντας κατά το 1/8 (!) "νέγρος" σύμφωνα με τις γραφές, δεν είναι δυνατόν να νυμφευθεί μια λευκή όπως επιθυμεί. Εμβόλιμη υποιστορία που στον επίλογο συμβαδίζει παράλληλα με εκείνη του Νουτ, καθώς είναι σαφές πως πρόκειται για δισέγγονο του, καρπό του έρωτα του με την δεύτερη γυναίκα του (και όχι επισήμως φυσικά σύζυγό του) Ρέιτσελ, που υποδύεται η Gugu Mbatha Raw, γνώριμη στους σινεφίλ από το επίσης φυλετικων διακρίσεων θεματικής Belle.

Όμορφη φωτογραφία του σκονισμένου και πάμφτωχου Νότου, ζωντανή αναπαράσταση της εποχής, αλλά και μερικά ιδιαιτέρως σκληρά στην απεικόνιση πλάνα νεκρών, τραυματιών, διαμελισμένων και απαγχονισμένων συνθέτουν το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που αφήνει σαν κληρονομιά ένα φιλμ βιογραφικό κατά βάση, με έκδηλα τα βαθύτερα νοήματα που αντανακλούν ίσαμε το σήμερα. Είναι σαφές πως ο Τεξανός, δηλωμένος Ρεπουμπλικάνος και συντηρητικών πεποιθήσεων Matthew McConaughey θα έπαιζε σε ετούτη εδώ την ηρωική αναφορά στους παρτιζάνους (τι, αντίφαση) του Τζόουνς, ακόμη και χωρίς καμία ανταμοιβή αν του το ζητούσαν. Κι αυτό διακρίνεται από το έντονο πάθος, που πολλές φορές φτάνει στα όρια του overacting, που βγάζει ο Οσκαρούχος σταρ, αποδίδοντας τον κινηματία Νάιτ με τρομακτικό σεβασμό στο πρόσωπο του. Φυσικά σε έτος Προεδρικών εκλογών, δεν είναι και λίγες οι μπηχτές για τις τάσεις που ακολούθησαν κατά το παρελθόν οι Κυβερνήσεις των Δημοκρατικών (μέχρι και για νοθεία στις κάλπες κάνει λόγο το σενάριο) αν και αυτή τελικά η κόντρα Ελεφάντων και Όνων, μάλλον τον οποιονδήποτε εκτός των συνόρων της χώρας που ακόμη δεν έχει μάθει την ιστορία της, δεν τον ενδιαφέρει διόλου...

Ο Επαναστάτης (Free State Of Jones) Rating






Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 από την Spentzos Films
Περισσότερα... »

Το Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς (Bridget Jones's Baby) PosterΤο Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς
της Sharon Maguire. Με τους Renée Zellweger, Colin Firth, Patrick Dempsey, Sally Phillips, James Callis, Sarah Solemani, Celia Imrie, Shirley Henderson, Jim Broadbent, Gemma Jones


Jump Around!
του zerVo (@moviesltd)

Δεν πέρασα με κέφι το κατώφλι του σινεμά. Κάτι η προειδοποιητική ανία ενός τρίτου κινηματογραφικού μέρους, κάτι η ελάχιστη προσμονή για κάτι που πιθανότατα θα επαναλάβει εντός ολίγου ότι είδα στα προηγούμενα, κάτι η βαρυγκόμια του διπλανού συνάδελφου, που έκανε λόγο για το "πως θα περάσουν δύο ώρες και πέντε λεπτά βαρεμάρας", ε, το γλυκό είχε ξε-δέσει από νωρίς. Με την πτώση των τίτλων τέλους, έχοντας αναγκαστεί να ξελύσω ζωνάρι για να γελάω με ακόμη περισσότερη άνεση και αφού είχα συγκρατήσει τον κομπανιέρο μισή ντουζίνα φορές από το να πέσει στο πάτωμα από το σπαρτάρισμα, θα πρέπει να ομολογήσω πως είχα μια από τις πιο διασκεδαστικές εμπειρίες σε αίθουσα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και για να το κάνω ακόμη πιο πομπώδες το γνωμικό μου, δεν θα μιλήσω για την ποιοτικότερη ρομαντική κωμωδία της σεζόν, κάτι που θα αποδειχτεί πανεύκολα. Αλλά η νέα Μπρίτζετ είναι, χωρίς καμία άλλη σκέψη, ότι καλύτερο έχει παρουσιάσει το rom com μέσα στην δεκαετία που διανύουμε!

Το Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς (Bridget Jones's Baby) Wallpaper
Τα 43 χρόνια ζωή κλείνει η Μπρίτζετ Τζόουνς, η τρισχαριτωμένη, κεφάτη, αγαθοβιόλα, χαμηλότονη, συμπαθητική προς το ομορφούλα, παραγωγός του δελτίου ειδήσεων, σε τηλεοπτικό σταθμό του Λονδίνου. 43 χρόνων κι όμως την βραδιά των γενεθλίων της η καλόψυχη μεγαλοκοπέλα, θα την περάσει ολομόναχη, δίχως τον πολυπόθητο άντρα στο πλευρό της. Ο Κύριος Ντάρσι, βλέπεις, έμεινε στις υποσχέσεις και τις φιοριτούρες δέκα χρόνια πριν και πλέον έχει κτίσει το σπιτικό του στην ακριβότερη συνοικία της πόλης, μαζί με μια ξινή συνάδελφο του, επίσης νομικό, μην τυχόν και του λείψουν οι δικηγορίστικες κουβέντες (και) κατ οίκον. Όσο για τον άλλο μεγάλο της έρωτα, τον σούπερ γόη, τον πάμπλουτο εκδότη Ντάνιελ Κλίβερ, αιωνία του η μνήμη, αφού το αεροπλάνο που οδηγούσε συνετρίβη σε δασώδη περιοχή και από εκείνον δεν διασώθηκε το παραμικρό.

Αποφασισμένη να δώσει τέλος στην απομόνωση, η Μπρίτζετ θα ενδώσει στις προτροπές της sex freak συναδέλφου της, Μιράντα, για να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο παρέα σε ολοήμερο συναυλιακό πανηγύρι στην ύπαιθρο, με οτιδήποτε άλλο προκύψει να είναι ευπρόσδεκτο. Όπως ας πούμε την πρόσκαιρη αγκαλιά μορφονιού, που θα περάσει παρέα με την Δεσποινίδα Τζόουνς μια βραδιά γεμάτη πάθος και έρωτα, που κυριολεκτικά θα της μείνει αξέχαστη. Επιστρέφοντας στην ρουτίνα της όμως, ελάχιστες ημέρες κατοπινά, θα έρθει και πάλι - τυχαία - σε επαφή με τον λιγομίλητο και εσωστρεφή Ντάρσι, που αφού της εξομολογηθεί πως ο γάμος του υπήρξε μια καταστροφή, θα νιώσει να ξυπνά μέσα του το πάθος από τα παλιά. Δεύτερος γύρος ανεπανόρθωτου για την προβληματισμένη Μπριτζ, που ούτε καν έχει προβλέψει τι ακριβώς της ξημερώνει. Βουλιμία, ζαλάδες και ατονία θα την οδηγήσουν να τεστάρει το Predictor και - ω του θαύματος - She's Having A Baby! Ανείπωτη χαρά, τρομακτική ευτυχία, once in a lifetime ενθουσιασμός, αλλά και έκδηλη απορία: Τίνος είναι το παιδί?

Μπέρδεμα που θα μεγεθυνθεί ακόμη πιότερο στην αντίληψη πως εκείνος ο άγνωστος που την σιγόνταρε μια βραδιά στο Fest είναι ο φημισμένος Τζακ Κουάντ, που έχει γίνει πολυεκατομμυριούχος έχοντας ανακαλύψει τον μοναδικό αλγόριθμο του έρωτα. Με την σύγχυση μέσα στο μυαλό της να έχει κυριαρχήσει, αφού οι μέθοδοι για να εντοπιστεί ποιος είναι ο πατέρας δεν της κάνουν πρακτικά, η Τζόουνς, θα πρέπει να ανακοινώσει το γεγονός εις αμφοτέρους, για να γνωρίζουν το κατόρθωμα τους. Και από εκεί που είχε βρει, έστω και μοναχικά την ηρεμία της, τώρα βρίσκεται με ένα μωρό στην κοιλιά, δυο μπαμπάδες να το διεκδικούν επί ίσοις όροις και το πρόβλημα για το πως θα τους πει ολάκερη την αλήθεια να διατηρείται μονίμως ζωντανό!

Ευτυχώς για όλους εμάς που το παρακολουθούμε δηλαδή να ξετυλίγεται φαρσικά στο εκράν, ερχόμενοι κατά κάποιον τρόπο στην δύσκολη θέση της να βάλει μια τάξη γενικά, την στιγμή που τα έχει κάνει κυριολεκτικά μαντάρα. Κι αυτό γιατί τα περιστατικά, που διαδέχονται το ένα το άλλο, με ρυθμούς πολυβόλου, είναι τόσο κεφάτα και χιουμοριστικά που δεν αφήνουν παρά μόνο λίγες χαραμάδες χαλάρωσης, στα (δύο) ρομάντζα που αναπτύσσονται ταυτόχρονα. Με την επιστήμη να μην δίνει προς το παρόν απάντηση, πρέπει πλέον και η ίδια να αποφασίζει ποιον από τους δύο δρόμους να ακολουθήσει. Εκείνον του Μίστερ Ράιτ Τζακ, ανοιχτομάτη, ονείρου για κάθε γυναίκα, ακόμη και της ηλικίας της, που δεν διστάζει να κάνει όνειρα για το κοινό τους μέλλον, έχοντας πάντοτε στο επίκεντρο το μωρό. Ή τον συντηρητικάρα Μαρκ, που ναι μεν μια φορά κι έναν καιρό όρισε τον μεγάλο της έρωτα, μα η αγάπη τους ποτέ δεν μπήκε στον σωστό δρόμο και στην πορεία της ισοπεδώθηκε? Κομφούζιο! Και πες μου πως το λύνεις?

Η Μπρίτζετ Τζόουνς δεν διαφέρει και πολύ από όλες εκείνες τις περιπτώσεις γεροντοκορίασης που συναντάμε - πλέον όχι και τόσο - συχνά στην καθημερινότητα μας. Είναι μια γυναίκα περιορισμένων ενδιαφερόντων, που ξέδωσε τα θέλω της στην ίδια της την εργασία, ακόμη κι αν ποτέ δεν έφτασε η καριέρα της στα ύψη που κάποτε ονειρευόταν, που νιώθει έντονη την πίεση του στενού περίγυρου της να αποκατασταθεί κάποια στιγμή, ακούγοντας πάντοτε μόνο μια συμβουλή, εκείνη του πατέρα της, που την έκτισε κατ εικόνα και καθ ομοίωση του. Η Μπρίτζετ Τζόουνς μπορεί να δείχνει εκ πρώτης όψης θλιμμένη και ζορισμένη ψυχικά, που το ένα κεράκι θα το φυσήξει μονάχη στον καναπέ, χωρίς το αντρικό χάδι σιμά της, αυτό όμως ορίζει επιλογή της και όχι αναγκασμό της, είναι η προτίμηση της από τα να έχει να νταντεύει τους απανταχού Κυρίους Ντάρσι και τις όποιες νευρώσεις τους. Η Μπρίτζετ Τζόουνς είναι ευτυχισμένη και κοιμάται σε πλήρη γαλήνη με τις επιλογές της, άσε που δεν δίνει και δεκάρα για το τι θα πει ο κόσμος, είτε χορεύει το Jump Around σόλο στο δυάρι της, είτε χοροπηδά το Gangham Style ρεντίκολο δημοσίως. Η Μπρίζετ Τζόουνς έχει ψυχή μοναδική, όμως απόλυτα εκμεταλλεύσιμη και αυτό το έχουν καταλάβει άπαντες από την πρώτη της φιλμική παρουσία. Τώρα όμως πες μου τι γίνεται?

Για να επανέλθουμε στα του Bridget Jones's Baby, το βασικό ατού της ταινίας είναι το ανατρεπτικό ύφος που ακολουθεί στην σπαρταριστή της αφήγηση, κινούμενη διαρκώς στο διάβα του βρετανικού φλέγματος, με τις ακατάπαυστες πενιές ειρωνικού χιούμορ και τις έντονες δόσεις σλάπστικ. Οι παρεξηγήσεις, οι ανατροπές, οι χωρισμοί ακόμη, που το σκριπτ επεξεργάζεται λειτουργούν άψογα σε συνδυασμό με τις δευτερεύουσες ιστορίες, της ενδεχόμενης απόλυσης από το κανάλι ή της εκλογικής μανίας της ορκισμένης Τόρι Δημάρχου μαμάς. Κυρίαρχο στοιχείο του κεφιού, ξανά, οι γκάφες της Τζόουνς, που εκτός της βασικής, να μην γνωρίζει το ποιος είναι ο πατήρ του παιδιού της, λαμβάνουν ως συνήθως χώρα στα πλατό των γυρισμάτων, εκεί που η κομεντί γνωρίζει τις πιο ξεκαρδιστικές της στιγμές. Και εκεί ακριβώς είναι που ο καλός ο μαθητής (βλέπε μανιακός σινεφίλ) πιάνεται αδιάβαστος, μην δίνοντας σημασία στο ποιος γράφει το σενάριο παρέα με την Helen Fielding που εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα. Δηλαδή ο Dan Mazer του Borat και του Bruno και η Emma Thompson, που σε οποιαδήποτε έκφανση της πορείας της, ακόμη, δεν έχω πετύχει ούτε υπόνοια fail. Δεν συζητούμε καν, πως ο μικρός ρόλος της εδώ, ως απίστευτης γυναικολόγου, για να χρησιμοποιήσω μια κοινή έκφραση, τα σπάει!

Όπως τα σπάει κι η Renee ή τουλάχιστον κάποια που έστω και λιγάκι φέρνει στην Zellweger. Ταλαιπωρημένη μοστρικά η πιο ελπιδοφόρα ηθοποιός των αρχών του αιώνα, μετά την (λογική της) εξαφάνιση από το Face / Off κακό που την βρήκε, επανέρχεται στον ρόλο που την έκανε παγκοσμίως διάσημη, με πιότερο κέφι από ποτέ. Και φυσικά έτσι αγνώριστη που είναι, δεν την μέλλει πλέον αν θα τσαλακωθεί, αν θα δείξει παραπάνω αστεία από ότι πρέπει, αν θα πατήσει κάτω το πρότυπο της σούπερ σέξι κούγκαρ, περπατώντας ασούμπαλα στο πλάι του Τάμεση ή φορώντας φτερά νεράιδας για να παίξει γαιτανάκι με τα πιτσιρίκια. Η Renee πιστεύω, μετά το πρόσφατο κάζο του The Whole Truth που με σόκαρε, πως στο δράμα δεν έχει πια καμία τύχη, έχοντας απολέσει την εκφραστική δεινότητα που την διέκρινε. Κι εδώ τα περισσότερα του ρόλου δεν τα κάνει με τις γκριμάτσες, μα με το σώμα, φροντίδα που έδειξε πολύ πάνω της η ντιρέκτορας βγάζοντας της τον καλύτερο εαυτό. Όμως, πόσες ευκαιρίες θα της δώσει ακόμη στο μέλλον το πανηγύρι της Bridget Jones? Μελαγχολία της στιγμής, για μια σπουδαία ηθοποιό που πιθανότατα έσβησε, μέσα στο ξέφρενο γέλιο.

Πλάκα χωρίς όρια, που βεβαίως προκαλεί η ίδια, έχοντας πλάι της όμως δυο μνηστήρες που ο καθένας από την μεριά του κάνει τα πάντα για να την μπερδέψει ακόμη πιο πολύ. Φρεσκοσιδερωμένος, όπως συνήθως, μέσα στα κασμίρια και τα μπλέιζερ, ο Colin Firth, παίζει για δεύτερη φορά τον δυνητικό πατέρα μετά την (επίσης θεόρατου feelgood) στιγμή του Mamma Mia, εκεί που ως γνωστόν είχε αναδειχθεί θριαμβευτής της κούρσας, κάτι που εδώ αποτελεί ίσως και το μοναδικό του ατού. Γιατί από την άλλη ο υπερσέξι Patrick Dempsey, με γκρίζους κροτάφους κι εκείνος, κτίζει την περσόνα που κάθε θηλυκό θα ζητούσε στο πλάι του, τρυφερός, γλυκός, ανοιχτόκαρδος και το κυριότερο ευαίσθητος, σε αντίθεση με τον μονίμως κυνικό Ντάρσι. Τώρα το ποιος από τους δυο θα δώσει το επώνυμο του στο μωρό, ενδεχόμενα να αποτελέσει και επιλογή της ίδιας της μαμάς, πριν ακόμη αποφανθεί γι αυτό το DNA. Μέχρι τότε όμως το σίγουρο είναι πως ο προφανής επίλογος της σειράς, θα σε έχει αφήσει τόσο χορτάτο με την ζωντάνια και τις συνεχείς εύθυμες εκρήξεις του, που μάλλον ελάχιστα θα σε νοιάξει για το ποιος θα στεφανωθεί το κορίτσι.

Το Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς (Bridget Jones's Baby) Rating






Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 από την UIP
Περισσότερα... »



TIFF 2016 Live

by Takis Garis (@takisgaris)

TIFF 41 Ep.6: ΜΥΡΙΣΕ ΟΣΚΑΡΙΛΑΣ!

Ο Χιλιανός Pablo Larrain δεν είναι άγνωστος ούτε στο οσκαρολάγνο κοινό (NO) μήτε στα απανταχού φεστιβάλια (Gloria). Σημειώνω ότι φέτο παίζει σε διπλό, καθότι βγάζει και το Neruda, σε αγαπημένη για τον ίδιο ντοκουντράμα φόρμα, που θα έκανε τον Todd Haynes (I’m Not There) υπερήφανο. Δε με εκπλήσσει που τυγχάνει κολλητάρι του Darren Aronofsky o οποίος έφερε στο κόλπο τη Natalie Portman (στεφανωμένη για το Black Swan του) ώστε να χτυπήσει δεύτερο biopic, κινηματογραφώντας την διαβόητη Jackie Kennedy σε τύπου The Queen (Frears), δηλαδή να περιγράφει εν μέσω συνέντευξης τα πεπραγμένα της σχετικά με την ημέρα της δολοφονίας του JFK ως την επικείμενη κηδεία του. Έξυπνο αλλά λειψό. Προϋποθέτει να ξέρεις ήδη τα πλείστα για την Jackie O. H Portman επικυριαρχεί σε κάθε πλάνο με την εκνευριστική (σκότωσέ με χιπστεροcineδελφε, hateψα το Under The Skin) υπόκρουση της Mica Levi και η σε 16mm με τα αμέτρητα close ups πατέντα του Larrain μου την έδωκε ή ίσως ήταν η κούραση της τελευταίας θέασης του TIFF16 ή η ατυχής συγκυρία να τη δω στον κάπακα μετά το La La La La La La Land (sic) οπότε...όχι επιμένω. Στόμφος και πόζα το Jackie αλλά και η ερμηνεία καριέρας της Portman να χτυπά καμπάνες για δεύτερο αγαλματάκι.

=

Καταφθάνω στο φιλμ που με έχει ταλανίσει όσο κανένα άλλο μέσα στη χρονιά. Οι κριτικές εκστατικές για το Moonlight του Barry Jenkins ο οποίος έχει δώσει τα indie διαπιστευτήριά του με το Medicine for Melancholy (2008) σχετικά με τη δεινότητά του να αγγίζει ευαίσθητα θέματα και να γκρεμίζει στερεότυπα με κουλ οξυδέρκεια και αφοπλιστική αμεσότητα. Το Moonlight είναι το αδιαφιλονίκητο κρίτικαλ ντάρλινγκ γιατί αναλαμβάνει ένα φαινομενικά ευπρόβλεπτα ψυχοπονιάρικο LGBTQ black Boyhood και το γυρνά ανάποδα βγάνοντας μια ντρανταχτά πρωτόγνωρη ματιά του τι σημαίνει να είσαι μαύρος, νέος, ντραγκντήλερ και ντουλαπάτος γκέι στη Ν. Φλόριντα των πρότζεκτς σήμερον. Ερμηνευτικό φυζικάλιτι και υπνωτιστικό σούτινγκ, σε γητεύει χωρίς να σου πετά τσουκνίδες στα μάτια. Το φλερτ των εξαιρετικών συμπρωταγωνιστών Chiron και Black εφάμιλλο αυτού στο Lost In Translation. Οπότε το ερώτημα ένα και καυτό: Μπορεί αυτό να αποτελέσει όσκαρ ματήριαλ, σε μια Ακαδημία λευκών 80κοντούτηδων; Ακόμη την παλεύω αν είναι εφικτό ένα τέτοιο «τόλμημα».

=

Εδώ είμαστε. La La Land. Δεν έχεις ιδέα φίλε μου. Το κοινό (press & industry) να χειροκροτεί ξέσσαλο στην μαγική εναρκτήρια σεκάνς. Να γελά, να επιδοκιμάζει να ζει τον έρωτα Ryan GoslingEmma Stone ανασεμιά με ανασεμιά. Αυτό το 30χρονο ξεπεταρούδι ο Damien Chazelle να πυροβολεί ουράνια νοσταλγία και να γεμίζει το παλκοσένικο τζαζάτη φαντασμαγορία. Ψαλίδι υψηλής ραπτικής (βλ. Whiplash). Το στόρυ αρχετυπικό. Πιανίστας και Ενζενί ψάχνουν την καλή στο Χόλυγουντ. Βρίσκουν επεισοδιακά τον Έρωτα. Μαλώνουν-αγαπιούνται-χωρίζουν-ξαναβρίσκονται μετά από χρόνια. Σαν σε Όνειρο. Η Emma μου βγάζει ευσεβείς πόθους τύπου να καμάρωνα έτσι την κόρη μου όταν μεγαλώσει. Λαμπερή, αιθέρια, ταλαντούχα κι εύθραυστη. Ο Ryan, ο πατριώτης, λιώνει καρδιές αλλά έχει φέρει εδώ κομμάτι του χύμα χαρακτήρα του από το The Nice Guys και λίγο στραβώνω. Όσοι το είδαν, παρότι λάιτ και εμφανώς σκλαβωμένο στο legacy των αμερικανικών μιούζικαλς, παραληρούν ακόμα, ειδικά με την καραμελωμένη αλμύρα του φινάλε. Σα την αγαπησιάρα τροτέζα που της τα συχωρνάς όλα, το La La Land είναι the movie to beat στα φετινά όσκαρς. Γκαραντί σου λέωωωω...
gaRis

TIFF 14 ADVANCE ACCOUSTIC
Περισσότερα... »

Βασίλισσα της Γης (Queen of Earth) PosterΒασίλισσα της Γης
του Alex Ross Perry. Με τους Elisabeth Moss, Katherine Waterston, Patrick Fugit, Kentucker Audley, Keith Poulson


Κόλαση είναι η... άλλη!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Η καλύτερή μου «φίλη»

Ο Alex Ross Perry είναι ηθοποιός και σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Το Queen Of Earth αποτελεί την τέταρτη μεγάλου μήκους που σκηνοθετεί υπογράφοντας παράλληλα και το σενάριο (μόνο σε μία από τις τέσσερις διαθέτει και συνσεναριογράφο). Η προηγούμενη ταινία του ήταν το «Listen Up Philip» (2014), που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όπως κι αυτή. Εταιρία παραγωγής τούτης της ταινίας του είναι η Faliro House, η ελληνικότατη εταιρία του Χρήστου Κωνσταντακόπουλου. Η Faliro House είχε χρηματοδοτήσει και την προηγούμενη ταινία του Perry. Όπως χρηματοδοτεί και την επόμενη, το «Golden Exits», που αναμένεται να ολοκληρωθεί και να βγει στις αίθουσες το 2017. Ίσως να τη δούμε κι εκείνη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης...

Βασίλισσα της Γης (Queen of Earth) Wallpaper
Μεταξύ του «Listen Up Philip» και τούτης της ταινίας υπάρχει μια παράξενη σχέση. Συγκεκριμένα, καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε τη μία από τις δύο πρωταγωνίστριες, και συγκεκριμένα τη Βιρτζίνια, να διαβάζει βιβλία του Ike Zimmerman. Ο συγκεκριμένος συγγραφέας, αποκύημα και δημιούργημα της φαντασίας του Perry, ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του «Listen Up Philip» και τον υποδύονταν εκεί ο Jonathan Pryce. Επίσης, και στις δύο ταινίες, μεταξύ των πρωταγωνιστών βρίσκουμε την Elisabeth Moss. Του αρέσει του Perry κατά πως φαίνεται να δημιουργεί συνδέσεις ανάμεσα στις ταινίες του...

Η υπόθεση: Η Κάθριν περνά μια εξαιρετικά σκοτεινή φάση στη ζωή της: πρόσφατα έχασε τον πατέρα της, έναν διάσημο καλλιτέχνη του οποίου τις υποθέσεις χειριζόταν προσωπικά, κι αμέσως μετά ο εραστής της, ο Τζέιμς, την παράτησε. Αναζητώντας παρηγοριά, η Κάθριν σπεύδει στο τοποθετημένο δίπλα σε μια λίμνη εξοχικό της καλύτερής της φίλης, Βιρτζίνια, για να βρει την ηρεμία που τόσο χρειάζεται. Ωστόσο, όταν φτάνει εκεί, αποδεικνύεται πως της είναι αδύνατον να χαλαρώσει, καθώς το μυαλό της πλημμυρίζει από αναμνήσεις του καιρού που πέρασε εκεί με τον Τζέιμς τον προηγούμενο χρόνο. Κι ενώ η Κάθριν ανοίγεται στη Βιρτζίνια αποζητώντας μια βαθύτερη επαφή, η Βιρτζίνια ξεκινά να περνά ολοένα και περισσότερο καιρό με τον Ριτς, έναν ντόπιο με τον οποίο φλερτάρει, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν οι πρώτες ρωγμές στη σχέση των δύο γυναικών και να βυθιστεί η Κάθριν σε μια δίνη ψευδαισθήσεων στα όρια της τρέλας.

Η άποψή μας: Ok λοιπόν. Αναφορές και επιρροές από την «Περσόνα» του Bergman, το «Sisters» του De Palma, την «Αποστροφή» του Polanski και τις «Εσωτερικές σχέσεις» του Allen. Αρκούν για να προκύψει μια ενδιαφέρουσα ταινία; Προφανώς και όχι. Μια σπουδαία, εξαιρετική, ατρόμητη, θαυμάσια ερμηνεία από τη βασική πρωταγωνίστρια, την Elisabeth Moss αρκεί για να μετατρέψει μια ταινία σε αξιοθέατη; Μάλλον όχι. Η δυνατή διεύθυνση φωτογραφίας και η ψαγμένη καλλιτεχνική διεύθυνση μπορούν να τραβήξουν μια ταινία από τον σωρό; Σίγουρα όχι. Ο Alex Ross Perry είναι ταγμένος στον αμερικάνικο ανεξάρτητο κινηματογράφο. Κι έτσι στις ταινίες του κουβαλάει όλα τα καλά και κυρίως όλα τα κακά αυτού του ιδιαίτερου κινηματογραφικού παράδοξου.

Ο άνθρωπος δεν είναι τυχαίος, είναι διαβασμένος, είναι καλλιεργημένος, οι αναφορές του είναι υπέροχες, οι ιδέες του στο χαρτί φαίνονται σούπερ. Γιατί, όμως, οι ταινίες του είναι τόσο ερμητικές κλεισμένες στον... εαυτό τους; Να φταίει ο μισανθρωπισμός που πηγάζει από τα σενάρια; Να ευθύνεται η αποστροφή οποιουδήποτε στοιχείου θα μπορούσε να τονώσει μια ενδεχόμενη εμπορικότητα; Να εντοπίσουμε την «απώθηση» της ταινίας στο ότι είναι φτιαγμένη έχοντας κατά νου τα κινηματογραφικά φεστιβάλ και μόνον αυτά; Ότι και να «φταίει» το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους τους θεατές. Εδώ δεν απευθύνεται σε όλους τους κριτικούς! Προσωπικά, νίπτουμε τας χείρας μας. Και είθε να υπάρξουν άνθρωποι που θα δουν την ταινία και θα μας... κράξουν, μιας που θα ενθουσιαστούν μαζί της.

Ποτέ δεν ξέρεις... (ψέματα, ξέρω). Ίσως να γουστάρουν την ταινία οι φανατικοί οπαδοί του τηλεοπτικού «Outcast», που θα δουν τον πρωταγωνιστή του σε έναν άχαρο ρόλο, να δέχεται επάνω του όλα τα πυρά της Κάθριν, σε μια από τις χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας...

Βασίλισσα της Γης (Queen of Earth) Rating




Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 από την Neo Films
Περισσότερα... »



TIFF 2016 Live

by Takis Garis (@takisgaris)

TIFF 41 Ep.5: ΕΝΑΣ ΑΛΛΑ LION

Το παρόνομα του Harvey Weinstein στην πιάτσα είναι The Oscar Whisperer. Η TWC που την τρέχει μαζί με τον αδερφό του Bob περνά μια στενωπό εσχάτως χαλώντας το σερί φιλμικής μπομπονέλας που έσκιζε στα βραβεία. Το Lion, ένα κάτι σαν Slumdog Millionaire spin-off μοιάζει να φέρνει ξανά ούριο άνεμο στα πανιά τους. Υπενθυμίζω ότι η εκπληκτική κούρσα του μαχαλάδικου έπους με υπογραφή Danny Boyle κίνησε εδωνά στο Τορόντο. Με μπρέικθρου του Dev Patel που ψάχνει στο Lion να βρει μάνα και αδέρφια στη Βεγγάλη μετά από 25 χρόνια υιοθετημένος από τη Nicole Kidman (λοκ για σαπόρτινγκ άκτρες) στην Αυστραλία. Το πρώτο μισό θα μπορούσε άνετα να προταθεί για όσκαρ ξενόγλωσσου με συγκλονιστικό τον πεντάχρονο Saroo ενώ το δεύτερο (που κλείνει με ένα δακρύβρεχτο αλλά πέρα για πέρα αληθινό homecoming – truestory) πλατειάζει ξοδεύοντας τη Rooney Mara στο ρόλο του αμόρε που τα φτιάχνει - ταχαλάει με τον μπερδεμένο Patel. Αν ήμουν η Google Maps θα χρηματοδοτούσα άνετα το οσκαρικό campaign.

=

Το A United Kingdom της Amma Assante (Belle) περιγράφει την αληθινή ιστορία αγάπης του Seretse Khama, πρίγκηπα της Μποτσουάνα με την commoner λονδρέζα στενογράφο Ρουθ Γουίλλιαμς στα 1947. Ρατσισμός, απάρτχάιντ, βρετανική αποικιοκρατία και σπάσιμο ταμπού υπηρετούμενο από το εξαιρετικό ερμηνευτικό ζεύγος David Oyelowo (Selma) και Rosamund Pike (Gone Girl). Κουλέρ Λοκάλ και ατμόσφαιρα εποχής που λακίζει όταν πρέπει να συνδέσει το χτες με τα δικά μας φυλετικά ζόρια εδωνά ως ιστορικό προηγούμενο, παραταύτα εγώ ξέρω κάτι παλικάρια στην Ακαδημία που τρελαίνονται για πόριτζ και βρετανικό αξάν.

=

Η υπόσχεση (The Promise) του βετεράνου Terry George (Hotel Rwanda) είναι η πρώτη χολυγουντιανή (έστω και ως σήμερα δίχως αγορά από μπιγκ στούντιο) παραγωγή που πραγματεύεται (δεν έχω ξεχάσει το Ararat του Atom Egoyan) το ιστορικό της Αρμένικης Γενοκτονίας έναν αιώνα πίσω. Με Oscar Isaac (με γλαφυρό αρμένικο αξάν και το γνωστό μαγνητισμό ένα κλικ πιο κάτω) και Christian Bale (ο πιο φλατ ρόλος του ως αμερικανός ακτιβιστής πολεμικός ανταποκριτής) περίμενα να δω πυροτεχνήματα. Ανταυτού έμεινα με τις καλές προθέσεις σε μια ταινία – ατζέντα (νο πρόμπλεμ) με ευκολάκια στην αφήγηση, έλλειψη φαντασίας στην απεικόνιση και άγχος να χωρέσει έρωτα - πολιτική - γενοκτονία βεβιασμένα. γεγονός που περνά στον θεατή.

=

Εδώ αρχινάνε τα δύσκολα γιατί Werner Herzog είναι αυτός κι αν πω κακό θα πέσει η οργή του Θεού Αγκίρε (καταλαβαίνεις) να με πλακώσει. Ναι μα το Salt and Fire, δεύτερη cineργασία του ιδιοσυγκρασιακού γερμανού με τη μορφή - Michael Shannon (μαζί στο My, Son, What Have Ye Done?) είναι μια οικολογικής συνωμοσιολογίας αντικαπιταλιστική πρόζα, με ντροπιαστικά «κωμικό» παίξιμο ικανών ηθοποιών όπως ο Gael Garcia Bernal, αντικλιμακτική δράση με αυτοϋπονομευτικά πλάνα και μια απροσχημάτιστη έλλειψη αληθοφάνειας στην πλοκή εις όφελος του φιλοσοφικού κηρύγματος. Κλαυσίγελως και εντροπή Werner μου.
gaRis

TIFF 14 ADVANCE ACCOUSTIC
Περισσότερα... »

Miss Sloane PosterMake Sure You Surprise Them! Συνέχεια στην τεράστια και ανέλπιστη επιτυχία που είχε κατά την περασμένη χρονιά, ιδίως στις λαμπερές Οσκαρικές βραβεύσεις το Spotlight, επαναφέροντας στην μόδα το πολιτικό θρίλερ αποκαλύψεων, επιχειρεί το φιλμ Miss Sloane, που σκηνοθετεί ο πάντοτε αξιοπρεπής στην μέχρι τώρα πορεία του John Madden. Κεντρικό πρόσωπο της υπόθεσης όπως είναι αντιληπτό είναι η ομώνυμη ηρωίδα Κυρία Σλόαν, μια αδίστακτη και εργασιομανής δικηγόρος, που είναι φημισμένη στους κύκλους της για την δίψα της να κερδίσει κάθε υπόθεση που αναλαμβάνει, με κάθε δυνατό κόστος. Ακόμη κι αν χρειαστεί γι αυτό να ρισκάρει την ίδια της την καριέρα. Η τελευταία της αποστολή όμως θα είναι και η δυσκολότερη, καθώς πρέπει να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με υψηλόβαθμα στελέχη του Κοινοβουλίου, που έχουν περιπέσει σε διαρκή σκάνδαλα εκμεταλλευόμενα την πολιτική ισχύ τους. H Europa Corp του ενός και μοναδικού Luc Besson έχοντας αναλάβει την διανομή της ταινίας σε όλο τον κόσμο, μόλις μοίρασε στην δημοσιότητα το πρώτο τρέιλερ που γνωστοποιεί στο σινεφίλ κοινό το ύφος του έργου, ταχύτατο, ρυθμικό, αγωνιώδες και πλήρους σασπένς, που υπόσχεται να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού μέχρι το φινάλε του. Για το αν θα τηρηθούν αυτές οι υποσχέσεις, θα το μάθουμε στις 9 Δεκεμβρίου, καταμεσίς της περιόδου που συρρέουν όλες οι Ακαδημαικού ενδιφέροντος ταινίες.

Miss Sloane Movie

Αναμφίβολα το μεγάλο αστέρι που λάμπει στην παρούσα περίπτωση δεν είναι άλλο από εκείνο της Jessica Chastain, η οποία προετοιμάστηκε για έναν πυρετώδη πρωταγωνιστικό χειμώνα, κάνοντας διακοπές στην χώρα μας και φροντίζοντας σε κάθε της βήμα να δημοσιοποιεί τις ομορφιές του τόπου μας. Στο πλέι της εντυπωσιακής κοκκινομάλλας βρίσκεται ένα σημαντικής υποκριτικής ικανότητας καστ που αποτελούν οι Mark Strong, Gugu Mbatha-Raw, Michael Stuhlbarg, Alison Pill, Jake Lacy, John Lithgow και Sam Waterston.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί...

Περισσότερα... »

Fifty Shades Darker PosterΛησμόνησε το παρελθόν και ξεγλίστρα σε κάτι ακόμη σκοτεινότερο! Άσχετα αν η αποδοχή της κριτικής υπήρξε - το επιεικέστερο - μέτρια, το καταιγιστικό μπαζ που συνόδευσε το πρώτο μέρος της τριλογίας των Fifty, το οδήγησε σε έναν εμπορικό θρίαμβο, καταγράφοντας περισσότερα από 600 εκατομμύρια στο παγκόσμιο box office, έχοντας κοστίσει μόλις 40. Η παραγωγή, πολύ λογικά σκεπτόμενη, είχε να επιθυμία την άμεση συνέχιση του franchise πριν ατονίσει το ενδιαφέρον του κοινού, συνεπώς δύο ακριβώς χρόνια μετά το σήκωμα της αυλαίας έρχεται το πρώτο σίκουελ, που φέρει τον τίτλο Fifty Shades Darker και την σφραγίδα στην σκηνοθεσία του James Foley (από το House Of Cards) που πήρε την σκυτάλη από την άτονη και ελαφρώς άτολμη Sam Taylor-Johnson. Το δεύτερο μέρος του ερωτικού ρομάντσου - θρίλερ (σημειωτέον πως ήδη έχουν ολοκληρωθεί τα γυρίσματα και του επιλόγου) βρίσκει τον πληγωμένο δισεκατομμυριούχο Κρίστιαν Γκρέι να παλεύει να επαναφέρει την υποψιασμένη πλέον Ανα Στιλ στην ζωή του και γι αυτό αναζητά τον τρόπο να κερδίσει την ευκαιρία να πετύχει τον σκοπό του. Ενόσω τα πάντα κυλούν ξανά ρόδινα και μελωμένα, με την λήθη να έχει καλύψει τα ατοπήματα του χθες, μια ανάμνηση από το παρελθόν του Κρίστιαν θα επιστρέψει για να θέσει σε δοκιμασία τον φλογισμένο έρωτα. Εμπνευσμένο φυσικά από το διαβόητο μυθιστόρημα της E.L. James, το σενάριο του καινούργιου επεισοδίου του σινέ σίριαλ είναι γραμμένο από τον Niall Leonard, ενώ την παραγωγή υποστηρίζουν οι Michael De Luca, Dana Brunetti και Marcus Viscidi. Το εισαγωγικό τρέιλερ, περισσότερο μοιάζει με καλογυρισμένο αγαπησιάρικο βίντεο κλιπ, με κάπως πιο σκοτεινές προεκτάσεις και προαναγγέλλει την κυκλοφορία του έργου πέριξ της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου παγκοσμίως!

Fifty Shades Darker Movie

Φυσικά και επιστρέφουν στους βασικούς ρόλους οι γνώριμοι πια Jamie Dornan και Dakota Johnson, που είχαν ταιριάξει είναι η αλήθεια στο εισαγωγικό μέρος. Μαζί τους ξαναγυρίζουν στις υποστηρικτικές ερμηνείες και οι Hugh Dancy, Eric Johnson, Jennifer Ehle, Luke Grimes, Rita Ora, Victor Rasuk, Eloise Mumford, Max Martini, Bella Heathcote, Marcia Gay Harden ενώ άλλο επίπεδο στην έννοια του ερωτικού φιλμ δίνει η παρουσία της αειθαλούς Kim Basinger.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 9 Φεβρουαρίου 2017 από την UIP

Περισσότερα... »

Free Fire PosterΌταν όλοι έχουν από ένα όπλο, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος! Είναι η πρώτη φορά που ταινία του εξαιρετικά χαρισματικού, μα ακόμη όχι αναγνωρισμένου όσο του πρέπει σκηνοθέτη, Ben Whitley, γυρίζεται στην Αμερική. Πρόκειται λοιπόν για το Free Fire, με το οποίο ο δημιουργός των Kill List, Lightseers, High-rise, επιστρέφει στις ρίζες του γκανγκστερικού θρίλερ από όπου ξεκίνησε με το Down Terrace. Η ιστορία μας ταξιδεύει στην Βοστόνη της δεκαετίας του 70, όπου σε μια απομονωμένη αποθήκη θα λάβει χώρα μια επικίνδυνη συνάντηση παρανόμων: Της μυστηριώδους επιχειρηματία Ζιστίν, του στενότερου της συνεργάτη Ορντ, ενός εμπόρου όπλων που λειτουργεί για χάρη του IRA κι ενός Νοτιοαφρικάνου διακινητή βαρέως οπλισμού. Αυτό που θα ξεκινήσει μεταξύ τους σαν ένα πολιτισμένο παζάρι αγοραπωλησίας, θα εξελιχθεί σε μακελειό από όπου ο καθένας θα πρέπει να πάρει τα απαιτούμενα φονικά μέτρα για να σώσει το δικό του τομάρι. Από τα ελάχιστα πλάνα του Red Band τρέιλερ, μπορούμε να διακρίνουμε πως ολάκερη η πλοκή εξελίσσεται μέσα στα λίγα τετραγωνικά του λαμαρινένιου παραπήγματος, οπότε εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το πως το σενάριο θα χειριστεί την εξέλιξη χωρίς να χάνει σε ρυθμό και ένταση. Για τον χαμό που θα επακολουθήσει θα μάθουμε περισσότερα όταν το φιλμ θα φτάσει και επίσημα στις αίθουσες από την A24 που το ταξιδεύει αυτή την στιγμή στο φεστιβάλ Τορόντο αναζητώντας διανομή.

Free Fire Movie

Το ανσάμπλ που κάνει την εμφάνιση του στο Free Fire είναι πάντως εντυπωσιακό, με την Brie Larson, να ηγείται του σχήματος, ελάχιστο καιρό μετά την Οσκαρική της θριαμβευτική στιγμή. Το διεθνές καστ ολοκληρώνουν και οι αστέρες Cillian Murphy, Armie Hammer, Sharlto Copley, Sam Riley, Jack Reynor, Noah Taylor, Michael SMiley.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί...

Περισσότερα... »



TIFF 2016 Live

by Takis Garis (@takisgaris)

TIFF 41 Ep.4: MAKE YOU OR BREAK YOU

Το φιλμικό ξεφάντωμα cineχίζεται, παρά τις α λα Αραράτ επί του Scotiabank Theater(s) αναβάσεις και τις all around the block ουρές για κοινό και κριτικούς σε κοινή μοίρα. Έχει άφατο μεγαλείο η αντίστιξη καλοντυμένης κοπελιάς μετά του αισθήματος εννιά το πρωί, δίπλα στο ξεπεταρούδι κριτικάτσι με λαχούρι χαβάιανσέρτ, μπερμιούντα, φλιπ-φλοπς, στόνα χέρι αϊφόνι και στο άλλο πεντοδόλλαρο στάρμπακς κόφι με creamcheese bagel. Το ωράριό μου ένεκα οικογενειακών υποχρεώσεων είναι 9πμ - 5μμ οπότε αναγκαστικά χάνω τις πρεμιέρες το προηγούμενο βράδυ των δημοσιογραφικών. Εκεί λοιπόν, για την ακρίβεια στη λεπτομέρεια της υποδοχής του κοινού, κρίνονται καριέρες, είσπραξες και μέλλοντα στουντιοκεφαλών. Φερειπείνδες τούτο: Ο υπεραγαπημένος προβοκάτορας του αμερικανικού πόπολου Oliver Stone δεν πήγε λέει να θάψει την 93χρονη μανούλα του γιατί δε γινόταν να θυσιάσει 3-4 μέρες από τα γυρίσματα του Snowden. Το αν άξιζε η θυσία κρίνεται.

=

Λοιπόν η ετυμηγορία είναι πως η μακαρίτισσα έχει κάθε δικαίωμα να τον κυνηγήσει ως τον άλλο κόσμο, αφού ο δημιουργός των Platoon - Born on the 4th of July - JFK - Nixon -World Trade Center κατόρθωσε να κάνει μια άνοστη, by the numbers δουλειά, με μια σχηματική ερμηνεία του ομώνυμου ήρωα από το αξιαγάπητο καρντάσι Joseph Gordon Levitt και ένα συνολικό αποτέλεσμα που δε στοιχίζεται με το zeitgeist του Big Brother τεχνολογικού ολοκληρωτισμού, όπως τόσο εύστοχα έπραξε η η Poitras στο βραβευμένο Citizen 4. Τεράστια χαμένη ευκαιρία μέσα στο χαμό για τον χαμένο σέρβερ με τα 30+Κ e-mails της Χίλαρυ και τα Wiki Leaks (άλλη φολίτσα ταινία δαύτη) να χορεύουν καντρίλιες με τον προστατευόμενο του Πούτιν Snowden. Οσκαρική κούρσα λοιπόν σημειώσατε «έφυγες νωρίς»...

=

Στον αντίποδα, το παρατεταμένο χειροκρότημα στο όρθιο για το κοντροβέρσαλ The Birth Of A Nation έδειξε πως το μάθημα εξεγερμένης Ιστορίας των σκλαβωμένων μαύρων πριν δυο αιώνες παραμένει ζωντανό, καθώς το Τορόντο ξεχωρίζει το έργο από τον καλλιτέχνη, αυτό όμως δε θα ψηφίσει το Γενάρη για τις υποψηφιότητες. Ο Nate Parker έχει πάθος, μάτι και όραμα, το οποίο σε μερικές σκηνές το διαχειρίζεται άτσαλα μα στις περισσότερες μοιάζει να επιτυγχάνει να συστηθεί ως το μαύρο αδελφάκι του σκωτσέζου Braveheart, με το έπος και τη θρησκευτικού τύπου κατάνυξη να χρωματίζει ηλεκτροφόρα το εκράν. Σπουδαίο θέμα, έκδηλο και πολύπλευρο ταλέντο του Parker, τόσο όμως η πρόσφατη βράβευση του 12 Years A Slave όσο και το σκάνδαλο που δεν έχει κοπάσει στην Αμερική για το διαπραχθέν sexual assault, θέτει την πορεία του εν αμφιβόλω. Εμφανώς πάντως, ωχριά στη σύγκριση με το Manchester by the Sea και το Arrival.

Το ντεμπουτάκι του Ewan McGregor στην πτυσσόμενη καρέκλα ξεκινά να μετρά προβλήματα από το δυσπροσαρμόσιμο για τη μεγάλη οθόνη μυθιστόρημα του Phillip Roth, American Pastoral. Προχωρά με το να αναδεικνύεται ο ίδιος ακατάλληλος για τον πατέρα της 16χρονης βομβίστριας κόρης του Dakota Fanning τόσο γιατί νεανίζει στο παντελώς ατσαλάκωτο, χώρια που η φλατ αντιμετώπιση του πατέρα/συζύγου σε κρίση τον κάνει να μοιάζει χαμένος στη μετάφραση. Η δε (φρύδι ατελείωτο) γυναίκα του Jennifer Connelly υπερπροσπαθεί να περάσει από τη θλίψη στην τρέλα και μετά στην απιστία και την απάθεια με αποτέλεσμα να δείχνει τον McGregor περισσότερο αλλούνταλλού. Προσεγμένα production values, δεν κάνει διόλου connect.

=

Αυτό το γκομενάκι η Blake Lively (κάποιος να μου εξηγήσει με τι κριτήριο κείνος ο ασχημάντρας Eisenberg την απατά με το μύδι τη Stewart στο Cafe Society) δείχνει range αντίστοιχο με του σκηνοθέτη του All I See Is You, Marc Foster (από το Monsters Ball στον Bond και το World War Z), υποκρινόμενη εδώ την τυφλή λόγω παιδιόθεν αυτοκινητιστικού δυστυχήματος που ανακτά μερικώς μετά από εγχείρηση το φως της για να διαπιστώσει (οποίος συμβολισμός) πως ο σύντροφος είναι κουμάσι. Το πρώτο μισό αξίζει, καθώς ο Forster τζαζάρει με οπτικά τρικάκια και αλλόκοτη ηχητική μπάντα να μας μπάσει στο θάμπος και το σκότος της συμπαθεστάτης Blake που θα βρει το δρόμο για το breakthru, με άλλη πάντως ταινία.

Οι Rolling Stones δε χορταριάζουν παρά τα 70+, με μια τουρ σε μέρη που δεν έχουν ξαναπαίξει στη μισό αιώνα και βάλε ανεπανάληπτη καριέρα τους. Ολέ-Ολέ και τρισολέ στο λατινοαμερικάνικο τριπάκι με ευτυχή κατάληξη τη Χαβάνα και σκηνές ΡΟΚ, όπως ακριβώς το έχουν εφεύρει οι Μικ-Κηθ-Μπιλ-Τσάρλι. Πέρσι με χαλάρωσε χωρίς να με εξιτάρει το Keith Richards: Under The Influence. Δαύτο είναι ιδανική ευκαιρία να γνωρίσουν οι σημερινοί 16ρηδες τι σημαίνει για καταπιεσμένους λαούς η ροκ μουσική: Ό,τι και ο Che, δηλαδή Viva La Revolucion!
gaRis

TIFF 14 ADVANCE ACCOUSTIC
Περισσότερα... »



Ελληνικό Box Office 8 - 11 Σεπτεμβρίου 2016 by OPTOMA


Φιλμ
Διανομή
Wks Αίθουσες
4ήμερο Ελλάδας
Σύνολο Ελλάδας
1
Finding Dory
Feelgood Ent.
2
173
48.624
184.679
2
Sully
Tanweer
1
94
39.874
39.874
3
Suicide Squad
Tanweer
3
50
15.374
177.060
4
Jason Bourne
UIP
2
72
13.944
71.008
5
The Secret Life of Pets
UIP
4
67
13.561
149.645
6
Café Society
Odeon
3
40
6.736
92.315
7
Ben Hur
UIP
1
69
6.459
6.459
8
Mechanic: Resurrection
Odeon
3
22
4.314
45.474
9
Quo Vado?
Seven / Spentzos
7
10
2.765
70.456
10
Ice Age: Collision Course
Odeon
9
21
2.328
204.532


Περισσότερα... »

Live By Night PosterΤο Αμερικάνικο Όνειρο έχει το δικό του τίμημα! Έχοντας καταγράψει στο ενεργητικό του δύο σημαντικές κινηματογραφικές στιγμές σαν το Gone Baby Gone και το The Town και φέροντας στο παλμαρέ του τον μοναδικό θρίαμβο του Argo που του πρόσφερε ένα περήφανο Όσκαρ, ο Ben Affleck ξαναγυρίζει πίσω από την κάμερα, προσφέροντας το Live By Night, ένα φιλμ που δεδομένα θα τρέξει στην κούρσα και των φετινών Βραβείων της Ακαδημίας. Το έργο μας ταξιδεύει πίσω στην δεκαετία του 1920, εποχή της Ποτοαπαγόρευσης, όταν το οργανωμένο έγκλημα κυριαρχούσε στους δρόμους κάθε αμερικάνικης μεγαλούπολης. Κάθε φιλόδοξος και πανέτοιμος για τα πάντα άντρας είναι ικανός να πραγματοποιήσει τα οράματα του, αρκεί να περάσει το κατώφλι της παρανομίας. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον Ιρλανδέζικης καταγωγής Τζο Κάφλιν, γιο του διοικητή της αστυνομίας της Βοστόνης, που μπορεί να έχει μεγαλώσει με διδάγματα ηθικά στην φαμίλια του, δεν θα διστάσει όμως να περάσει στην αντίπερα όχθη και να υπηρετήσει το οργανωμένο έγκλημα. Ακόμη και σε αυτόν τον κόσμο όμως, ισχύουν κανόνες και όταν ο Τζο θα παραβεί έναν από αυτούς, τότε θα βρεθεί στο ανελέητο στόχαστρο των καινούργιων του συντρόφων. Άφραγκος πλέον και ρημαγμένος, έχοντας χάσει τα πάντα, ο Κάφλιν θα ξεκινήσει έναν αγώνα εκδίκησης κόντρα σε όσους του στέρησαν το μεγάλο όνειρο. Καταπληκτική δουλειά στο πρώτο τρέιλερ έχει γίνει από την Warner Bros, που αναδεικνύει εκτός από το κυρίως θέμα, την πάντα εξαιρετική φωτογραφία του Robert Richardson (JFK, The Aviator), την καταπληκτική διεύθυνση παραγωγής του Jess Gonchor (True Grit, Foxcatcher) και την μοναδική ενδυματολογία της Jacqueline West (Benjamin Button, Argo). Η παραγωγή του έργου που βασίζεται σε νουβέλα του σπουδαίου Dennis Lehane, ανήκει στην μπράντα του Leonardo DiCaprio, Appian Way και η ημερομηνία κυκλοφορίας έχει ανακοινωθεί η 13η Ιανουαρίου 2017, κάτι που σημαίνει πως θα υπάρξουν και sneak previews απαιτούμενες για να λάβει μέρος η ταινία στην διεκδίκηση των Όσκαρς του 16.

Live By Night Movie

Ανάμεσα στις υποχρεώσεις του να υποδυθεί τον Μπάτμαν για τρεις μάλιστα διαδοχικές ταινίες, ο Ben Affleck βρίσκει τον χρόνο να πρωταγωνιστήσει κιόλας στο δικό του πόνημα. Και όπως συμβαίνει συνήθως, στο πλευρό του έχει πλειάδα διάσημων αστέρων για υποστήριξη, όπως είναι οι Brendan Gleeson, Elle Fanning, Zoe Saldana, Titus Welliver, Sienna Miller.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Ιανουαρίου 2017 από την Tanweer

Περισσότερα... »

Collateral Beauty PosterΠαράπλευρη Ομορφιά! Με ένα συναισθηματικά φορτισμένο δράμα, που οι φήμες φέρνουν ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κούρσα των Οσκαρικών βραβείων τον ερχόμενο Φλεβάρη, επιστρέφει στην δράση ο σκηνοθέτης David Frankel. Δημιουργός που ναι μεν έγινε γνωστός από το μέγκα χιτ The Devil Wears Prada, αλλά κατοπινά έχει υπογράψει και τα One Chance, Hope Springs, The Big Year, Marley & Me. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας του Collateral Beauty ένας καταξιωμένος στον χώρο της προώθησης, διαφημιστής, που αφού τον σημαδέψει μια προσωπική τραγωδία, θα παραιτηθεί από την ζωή και δεν θα δείξει την παραμικρή διάθεση να συνεχίσει να υπάρχει. Κατάσταση που θα πάρουν στα χέρια τους οι στενοί του φίλοι και οι συνάδελφοι, προκειμένου να τον επαναφέρουν στην πρότερη κατάσταση και να γίνει ξανά το ευφυές στέλεχος που όλοι γνώριζαν. Η Village Roadshow ανοίγει την περίοδο του προμόσιον της ταινίας με ένα πανέμορφο και πιασάρικο τρέιλερ για την παραγωγή που υπογράφει ο Producer του Spotlight, ανακοινώνοντας συνάμα την επίσημη ημερομηνία εξόδου στις αίθουσες που θα είναι η 16η Δεκεμβρίου 2016. Περίοδο που οι Οσκαρικές κυκλοφορίες κάνουν εμφάνιση τους ξεδιπλώνοντας υψηλές προσδοκίες, πόσο μάλλον εδώ που στο καστ συμμετέχουν δύο ήδη τιμημένοι με την ύψιστη τιμή και τρεις υποψήφιοι για το ολόχρυσο αγαλματάκι.

Collateral Beauty Movie

Κάτι που σημαίνει πως εκτός από τον Will Smith, που επιστρέφει σε έναν δακρύβρεχτο ρόλο όπως εκείνον που τον έστειλε στις nods για το The Pursuit Of Happyness, από τις εικόνες του φιλμ περνούν τεράστιες προσωπικότητες όπως οι Kate Winslet και Helen Mirren, ήδη Οσκαρικά βραβευθείσες, αλλά και οι αναγνωρισμένοι Edward Norton και Keira Knightley που έχουν αγγίξει την τιμή. Επίσης σε περιφερειακούς ρόλους συμμετέχουν και οι Michael Pena, Naomie Harris και Jacob Lattimore.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Δεκεμβρίου 2016 από την Tanweer

Περισσότερα... »