Movies Ltd

Έχουν δοθεί χιλιάδες ερμηνείες ανά τα χρόνια, για τη δύναμη του να είσαι ερωτευμένος. Οι Αρχαίοι Έλληνες καταλάβαιναν αυτή τη δύναμη. Κι έκαναν την αγάπη θεό. Του έδωσαν το όνομα Έρως. Έρωτας! Τρία χρόνια μετά την τελευταία του κινηματογραφική δουλειά, το ομολογουμένως αξιόλογο (αν και αμφιλεγόμενα πρωτότυπο) Αν..., ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης κάθεται ξανά στην σκηνοθετική καρέκλα, για να προσφέρει ένα ρομαντικό δράμα, που ως φόντο του έχει τον κοινωνικό αντίκτυπο που έχει προκαλέσει - διεθνώς - η οικονομική κρίση. Στην σπονδυλωτό τρίπτυχο με τον τίτλο Ένας Άλλος Κόσμος (Worlds Apart) ο νεαρός δημιουργός, επικαλείται την αγάπη, τον έρωτα και το πάθος ως τα στοιχεία που δύνανται να ανατρέψουν την μελαγχολία, τη μιζέρια, την θλίψη στα μάτια όσων βάναυσα έχουν κτυπηθεί από τις μάστιγες της εποχής. Πρόκειται για μια παραγωγή της Plus Productions που φυσικά στηρίζεται σε σενάριο του ίδιου του Κρητικού, με την επίσημη πρεμιέρα τις στις αίθουσες να προσδιορίζεται περί τα μέσα του φθινοπώρου του 2015 στην χώρα μας και ακολούθως στις αγορές του εξωτερικού, όπου αναμένεται να κάνει ιντερνάσιοναλ πορεία.

Κι αυτό γιατί από ιδανική συγκυρία, στις τάξεις του ερμηνευτικού της καστ συγκαταλέγεται ένα από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα αυτή την στιγμή στον Πλανήτη Χόλιγουντ, εκείνος που σε ένα περίπου μήνα θα σηκώσει - δίχως την παραμικρή αμφιβολία - το Οσκάρινο αγαλματάκι, για την υποστηρικτική του παρουσία στο καταπληκτικό Whiplash, ο σπουδαίος ρολίστας J. K. Simmons. Δίπλα στον διάσημο σε όλους πλέον, Αμερικάνο ηθοποιό, συνυπάρχουν οι εξίσου γνωστοί ξένοι αστέρες Andrea Osvart και Tawfeek Barhom, ενώ το ελληνικό στοιχείο, πέραν του Παπακαλιάτη εκπροσωπούν οι Μαρία Καβογιάννη, Μηνάς Χατζησάββας, Νίκη Βακάλη.

Στις δικές μας αίθουσες? Το Φθινόπωρο του 2015

Μετά από ένα δεκαήμερο προβολών, στην παγωμένη Park City της Γιούτα που λαμβάνει χώρα το πιο φημισμένο φεστιβάλ των ΗΠΑ, το Sundance 2015, που περιελάμβανε περισσότερες από 120 ταινίες μεγάλου και 60 μικρού μήκους, οι αρμόδιες επιτροπές και το κοινό, επέλεξαν τις επικρατέστερες του φετινού προγράμματος. Έτσι την σκυτάλη από τους περσινούς θριαμβευτές, Whiplash και Rich Hill, στις πιο τιμητικές των κατηγοριών βραβείων, παίρνουν φέτος τα Me And Earl and the Dying Girl, που ήδη έχει αγοραστεί από την Fox Searchlight και The Wolfpack, που έχει επιλεγεί στο μπουκέτο διανομής της Magnolia Pictures. Σε διάφορες κατηγορίες τίτλους απέσπασαν επίσης και άλλα φιλμς που ξεχώρισαν όπως τα Slow West, James White, Dark Horse, The Diary of a Teenage Girl και The Witch. Ο πλήρης κατάλογος των βραβείων, όπως ανακοινώθηκαν από τον Tig Notarro είναι ο εξής:

Μέγα Βραβείο της Επιτροπής ΗΠΑ / Ντοκιμαντέρ: The Wolfpack της Crystal Moselle
Μέγα Βραβείο της Επιτροπής ΗΠΑ / Δράμα: Me And Earl and the Dying Girl του Alfonso Gomez Rejon
Μέγα Βραβείο της Επιτροπής Διεθνές / Ντοκιμαντέρ: The Russian Woodpecker του Chad Gracia
Μέγα Βραβείο της Επιτροπής Διεθνές / Δράμα: Slow West του John MacLean
Βραβείο Κοινού ΗΠΑ / Ντοκιμαντέρ: Meru των Jimmy Chin και E. Chai Vasarhelyi
Βραβείο Κοινού ΗΠΑ / Δράμα: Me And Earl and the Dying Girl του Alfonso Gomez Rejon
Βραβείο Κοινού Διεθνές / Ντοκιμαντέρ: Dark Horse της Louise Osmond
Βραβείο Κοινού Διεθνές / Δράμα: Umrika του Prashant Nair
Βραβείο Κοινού NEXT: James White του Josh Mond
Βραβείο Σκηνοθεσίας ΗΠΑ / Ντοκιμαντέρ: Cartel Land του Matthew Heineman
Βραβείο Σκηνοθεσίας ΗΠΑ / Δράμα: The Witch του Robert Eggers
Βραβείο Σκηνοθεσίας Διεθνές / Ντοκιμαντέρ: Dreamcatcher της Kim Longinotto
Βραβείο Σκηνοθεσίας Διεθνές / Δράμα: The Summer Of Sangaile της Alante Kavaite
Βραβείο Σεναρίου ΗΠΑ / Δράμα: The Stanford Prison Experiment του Kyle Patrick Alvarez
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής για Κοινωνικό αντίκτυπο ΗΠΑ / Ντοκιμαντέρ: 3 1/2 Minutes του Marc Silver
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής ρεαλιστικής απεικόνισης ΗΠΑ / Ντοκιμαντέρ: Western των Bill Ross και Turner Ross
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής Πρωτοεμφανζόμενου ΗΠΑ / Ντοκιμαντέρ: (T)Error των Lyric Cabral και David Felix Sutcliffe
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής για Φωτογραφία ΗΠΑ / Ντοκιμαντέρ: Cartel Land του Matthew Heineman
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής για Φωτογραφία ΗΠΑ / Δράμα: The Diary Of A Teenage Girl της Marielle Heller
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής για Μοντάζ ΗΠΑ / Δράμα: Dope του Rick Famuyiwa
Αριστείο Επιτροπής ΗΠΑ / Δράμα: Advantageous της Jennifer Phang
Αριστείο Επιτροπής Διεθνές / Δράμα: The Chinese Mayor του Hao Zhou
Αριστείο Επιτροπής Διεθνές / Ντοκιμαντέρ: Pervert Park των Frida Barkfors, Lasse Barkfors
Αριστείο Επιτροπής για Μοντάζ Διεθνές / Ντοκιμαντέρ: How to Change The World του Jerry Rothwell
Αριστείο Επιτροπής για Φωτογραφία Διεθνές / Δράμα: Partisan του Ariel Kleiman
Αριστείο Επιτροπής για Ερμηνείες Διεθνές / Δράμα: Glassland του Gerard Barrett
Αριστείο Επιτροπής για Ερμηνείες Διεθνές / Δράμα: The Second Mother της Anna Muylaert

Νομιμοποιώντας τον Τεντ! Τεράστια επιτυχία το πρώτο επεισόδιο. Και εμπορική, μα και διασκεδαστική, αν λάβει κανείς υπόψιν το μέτριο επίπεδο της μοντέρνας αμερικάνικης κομεντί. Συνεπώς έπαιζε χωρίς απόδοση το στοίχημα πως η Universal Pictures θα επέστρεφε με τις κωμικές - μα και πιπεράτες - περιπέτειες του ομιλούντος αρκούδου στο Ted 2, που φυσικά υπογράφει σε όλους του τους τομείς, ο ανατρεπτικός χιουμορίστας Seth MacFarlane. Τι ακριβώς συμβαίνει στο σίκουελ? Ο μικρούλης Τεντ, έχει πλέον παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του, όπως την γνώρισε στο προηγούμενο τεύχος, μα τώρα πρέπει μαζί της να αποκτήσει τον διάδοχο. Και ναι μεν ο καλός του φίλος Τζον Μπένετ θα του δανείσει το σπέρμα του για να βοηθήσει στην εξωσωματική, από την άλλη μεριά όμως θα πρέπει εκείνος να αποδείξει πως είναι ένα πραγματικό και νόμιμο πρόσωπο, που δικαιούται να προβεί σε αυτή την διαδικασία. Χμμμ... Ούτε η πλοκή με ξετρέλανε, ούτε το τρέιλερ για να πω την αλήθεια, ενώ δεν είμαι και τόσο βέβαιος για τις ικανότητες του όχι ιδιαίτερα σταθερού σε αξία Seth, αν φέρω κατά νου, το μετριότατο A Million Ways To Die In The West, που μας σέρβιρε μόλις πέρσι. Πρεμιέρα στις ΗΠΑ εν μέσω θέρους, στις 26 Ιουνίου και μάλλον προβλέπεται ξανά να σπάσουν ταμεία στην άφιξη του ανθρωπόλαλου φιλαράκου μας.

Στον οποίο την φωνή δανείζει βεβαίως ο MacFarlane, έχοντας κοντά του τον κολλητό Mark Wahlberg, που πολύ δύσκολα θα έλεγε όχι στην προοπτική προσθήκης μιας ακόμη σημαντικής επιτυχίας στην συλλογή του. Το προσεγμένο καστ ολοκληρώνουν οι Amanda Seyfried ως συνήγορος, ο John Slattery ως κατήγορος και οι Liam Neeson, Morgan Freeman, Dennis Haysbert σε γκεστ εμφανίσεις.

Στις δικές μας αίθουσες? Το Καλοκαίρι του 2015

του Tom Harper. Με τους Phoebe Fox, Jeremy Irvine, Helen McCrory, Adrian Rawlins, Leanne Best, Ned Dennehy, Oaklee Pendergas

Λίγη έμπνευση Κυρία Hammer...

του zerVo (@moviesltd)

Δίχως να μπορώ να πω πως είχα ενθουσιαστεί κιόλας, από την πρώτη φορά που η The Woman In Black προσέγγισε τις μεγάλες μας οθόνες, εντούτοις απλά και μόνο πως συνόδευε την μεγάλη επιστροφή της αγαπημένης Hammer Films στα πεπραγμένα από μόνο του αυτό αποτέλεσε μια σημαντική εξέλιξη. Όπως κι ο τίτλος άλλωστε δεν ήταν αυτό που λέμε ξεχωριστός στο genre του μεταφυσικού θρίλερ, διέθετε όμως όλα εκείνα τα στοιχεία, ύφος, ατμόσφαιρα, που και θα ικανοποιούσαν τον θεατή και θα του δημιουργούσαν την αίσθηση αισιοδοξίας για την ακόμη πιο παραγωγική συνέχεια του στούντιο. Δυστυχώς η επιλογή του σίκουελ, του όχι δα και τόσο εμπορικού φιλμ με τον σούπερ αστέρα Daniel Radcliffe, μοιάζει περισσότερο με καιροσκοπικό, παρά με προοδευτικό βήμα για την εγγλέζικη μπράντα, που φυσικά φημίζεται για τις ιστορικές της συνέχειες, οι οποίες όμως έσφιζαν από ιδέες και δεν τελμάτωναν στην ανούσια επανάληψη.

Ο Μεγάλος Πόλεμος βρίσκεται στην κορύφωση του και οι γερμανικές δυνάμεις έχουν εξαπολύσει μια μανιασμένη επίθεση ενάντια στην βρετανική πρωτεύουσα με την επιθυμία να προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ζημιές στο ηθικό των σημαντικότερων Ευρωπαίων εχθρών τους. Προκειμένου να διαφυλάξουν τους ανήλικους μαθητές του δημοτικού σχολείου που διευθύνουν από την οργή του Blitz Krieg, οι δασκάλα Ιβ Πέρκινς και η αυταρχική προϊσταμένη της Τζιν Χογκ, θα συνοδεύσουν μισή ντουζίνα εξ αυτών στην επαρχιακή κωμόπολη του Γκίφορντ, σε περιβάλλον πολύ πιο ασφαλές και σίγουρο.

Από τις πρώτες ώρες όμως στην απομονωμένη έπαυλη, όλοι θα νιώσουν την παρουσία μιας μυστηριώδους ύπαρξης, που όχι μόνο θα μετατρέψει τα όνειρα τους σε εφιάλτες, αλλά και θα απειλήσει την ακεραιότητα τους. Βασικός στόχος του απροσδιόριστου στοιχειού, εκτός από την νεαρή εκπαιδευτικό, θα γίνει ο πεντάρφανος Έντουαρντ, ένα μελαγχολικό, ντροπαλό και σκυθρωπό αγόρι, που η ηρεμία του εκλαμβάνεται ως αδυναμία από τους συμμαθητές του, ώστε να του συμπεριφέρονται άσχημα και ντροπιαστικά.

Σαράντα χρόνια μετά τα περιστατικά του ορίτζιναλ, οριοθετείται χρονικά το πόνημα του Tom Harper, ενός εκ των πιο φημισμένων τηλεοπτικών σκηνοθετών με μακρά πορεία στα δίκτυα του BBC και της ITV. Στο κτίσιμο περιβάλλοντος τρόμου, το Angel Of Death δεν τα πηγαίνει άσχημα, άλλωστε βοηθά σε αυτό και το απόμερο, μουντό, ημιφωτισμένο ντεκόρ, τόσο του τεράστιου οικήματος όσο και των εξωτερικών σκηνικών, δίπλα στην παγωμένη θάλασσα και στο ψεύτικο αεορδρόμιο. τα προβλήματα ξεκινούν από την στιγμή που από φοβιστικά ευρήματα το έργο δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούργιο, σκιές, συριστικοί ήχοι, αραιά και που η κοψιά της θανατερής Γυναίκας σε δεύτερο πλάνο, δεν μοιάζουν και τόσο ικανά για να προκαλέσουν ανατριχίλες. Συνεπώς περνά ανεκμετάλλευτη η ύπαρξη τόσων παιδιών στο σενάριο, που εκ προοιμίου δημιουργούν ιδιαίτερες συνθήκες για την ανάπτυξη κλίματος ευθύνης, μην τους προκύψει το κακό.

Για πες: Κρατάω το όνομα της Phoebe Fox, της αγγλιδούλας που μάλλον θα μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον, κρατάω τις μια δυο στιγμές που μάλλον ξεχάστηκα και δεν περίμενα το αναμενόμενο...νιαούρισμα, δεν κρατάω όμως πλέον την φιγούρα της Κυράς με τα Μαύρα, που, σύμφωνοι, είχε ένα πρώτο πέρασμα αξιοπρεπές, με τίποτα όμως δεν μπορεί να ανακηρυχθεί σε διαρκή ηρωίδα της Hammer.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Ιανουαρίου 2015 από την Odeon

του zerVo (@moviesltd)

Αν ανήκεις σε εκείνους τους μερακλήδες, που έχουν καταφέρει να αποκτήσουν τα άπαντα του Lautner και του Melville στις πιο εξελιγμένες τεχνολογικά βερσιόν τους σε ψηφιακό δίσκο, δεν νομίζω να χρειάζεσαι δα και την γνώμη μου, ήδη έχεις τρέξει στον γκισέ και έχεις κόψει μπιλιέτο, για να νοσταλγήσεις εκείνο το αξεπέραστο κινηματογραφικό παρελθόν. Αν είσαι από τους άλλους, που έχουν κολλήσει σε εκείνο το παλαιολιθικό βίντεο κι έχουν λιώσει στην κασέτα την σεκάνς με την πλάτη του Μπε-Μπελ να βαδίζει - μάταια - προς το ελικόπτερο, ε, μάλλον έφτασε η στιγμή να πατήσεις το Stop και να βγεις στον πηγαιμό για την αίθουσα, που σε περιμένει ένα flic story αλλοτινού καιρού, σύγχρονης όμως κοπής.

Έχοντας διανύσει καριέρα ολόκληρη, στην εισαγγελία ανηλίκων, ο διακεκριμένος ανακριτής Πιερ Μισέλ, θα λάβει την εντολή από τον προϊστάμενο του, να αναλάβει το δύσκολο χαρτοφυλάκιο που αφορά στο οργανωμένο έγκλημα, που εδώ και μια δεκαετία έχει καταστήσει ως πρωτεύουσα του την Μασσαλία. Κάτω από την ηγεσία του Ναπολιτάνου στην καταγωγή Τάνι Ζαμπά, το μεσογειακό λιμάνι έχει εξελιχθεί στην υπ αριθμόν ένα δίοδο διακίνησης ναρκωτικών προς τις ΗΠΑ, γεγονός που αποφέρει στις τσέπες του στυγνού βαρόνου της ηρωίνης, απίστευτα κέρδη, ισχυροποιώντας την θέση του στις βαθμίδες της Μαφίας.

Με τους εργαζόμενους στις παράνομες επιχειρήσεις του να αρνούνται πεισματικά να δώσουν στοιχεία που πιθανόν θα ενοχοποιούσαν τον γκάνγκστερ, αλλά και με τις διεφθαρμένες αστυνομικές αρχές να του βάζουν διαρκώς τρικλοποδιές, ο πεισμωμένος δικαστικός, θα πρέπει να εντοπίσει καινούργιες μεθόδους προκειμένου να παγιδεύσει την καλά οργανωμένη La French Connection. Ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι ξεκινά δίπλα στις μασαλιώτικες αποβάθρες, που στο τέλος του θα έχει σαν νικητή μόνο έναν. Ίσως και κανέναν...

Κλασσική περίπτωση ανθρώπου που πιστεύει στους νόμους και στο ηθικό, ακόμη κι αν χρειαστεί πολλές φορές να ακολουθήσει μεθόδους που δεν συνάδουν με όσα προστάζει η Θέτις, είναι ο διάδοχος του Έλιοτ Νες, σκληροτράχηλος και πρόθυμος να βάλει το χέρι του στην φωτιά, Ζους Μισέλ. Τυπικό δείγμα μπαρουτοκαπνισμένου κακοποιού, που έχει κερδίσει με το σπαθί του τον σεβασμό του περιβάλλοντος του, γνωρίζοντας καλά πως υπάρχουν φίδια που διεκδικούν για εκείνους τα πρωτεία, είναι ο λιγομίλητος, όσο και αδίστακτος Γκαετάν. Κοινό χαρακτηριστικό αμφότερων η λατρεία για την φαμίλια τους, για τα παιδιά τους, για τις συζύγους τους, κοινό ιδίωμα του χαρακτήρα τους, η ευφυία, η διορατικότητα και η ταχύτητα στην σκέψη, που τους βοηθά στο να αποφεύγουν τις λακκούβες. Οι δύο όψεις του κοινού νομίσματος - με το δίκαιο να εκπροσωπείται στην κεφαλή και το ανήθικο στα γράμματα - που βουτηγμένο στην λάσπη και στο αίμα, κυλιέται καθορισμένο από την μοίρα του, να καθίσει σε μια του πλευρά. Η άλλη θα μηδενιστεί, αλλά κι αυτή που θα βλέπει προς τα επάνω δεν θα βγει αλώβητη από την μάχη.

Με επιρροές από τις ανεπανάληπτες εκείνες καθηλωτικές στιγμές του φραντσέζικου σινεμά, αλλά και με προστάγματα μοντέρνα Χολιγουντιανά, ο σκηνοθέτης Cedric Jimenez, παίρνει στα χέρια του την πραγματική ιστορία που συγκλόνισε την κοινή γνώμη της Γαλλίας την εποχή της ανόδου στην κυβέρνηση του σοσιαλιστή Μιτεράν, κτίζοντας ένα θρίλερ που κόβει ανάσες, από το πρώτο του κιόλας δευτερόλεπτο. Χωρίς ποτέ να κατεβάζει στροφές, παρά μόνο στις στιγμές που οι οικογενειακές αγκαλίτσες ανεβάζουν την δραματουργία στις πιο χαμηλότονες σεκάνς, το φιλμ στέκεται επάξια τόσο σαν διάδοχη κατάσταση των θρυλικών φιλμς της όμορφης εκείνης δεκαετίας, όσο και ισότιμα δίπλα στις πιο πρόσφατες δυνατές στιγμές των δύο Mesrine. Στα βασικά ατού, η σκηνογραφία, μοιάζει σαν βγαλμένη από εκείνες τις ημέρες του παλιού καλού καιρού, πείθει ακόμη και τον πιο απαιτητικό πως δεν πέρασε ούτε λεπτό, με την προσοχή που έχουν στηθεί τα ιδεολογικά στοιχεία της περιόδου. Οι Citroen βάτραχοι, οι άλλης μόδας Le Figaro, οι μπαουλοτηλεοράσεις που αναπαραγάγουν τα επίκαιρα της εποχής.

Για πες: Εκεί που πιότερο θα το ευχαριστηθεί όμως ο διψασμένος για φραντσέζικη γκανγκστερική περιπέτεια θεατής, είναι στο τετ α τετ δύο σπουδαίων αστέρων, δύο απίθανου βεληνεκούς ηθοποιών, που εσχάτως σηκώνουν ψηλά την ερμηνευτική σημαία του Γαλλικού σινεμά. Ο Οσκαρούχος Jean Dujardin είναι ο καλός του στόρι κι ο στενός του φίλος στην πραγματικότητα Gilles Lellouche, ποζάρει την Νέμεση του, σε μια συνάντηση κορυφής, που δεδομένα οι παλιότεροι θα αντικρίσουν με συγκίνηση και νοσταλγία.

του zerVo (@moviesltd)

Απoτελεί μια από τις βασικότερες αρχές της λειτουργίας του Χολιγουντιανού σταρ σύστεμ. Με όσο ταχύ ρυθμό θα αναρριχηθείς, χάρη στην αναμφίβολη αξία σου, στην ιεραρχία του, είναι εξόχως πιθανό, με άλλο τόσο ηχηρότερο κρότο να πάρεις τον δίχως σταματημό κατήφορο. Κι όσο τάλαντο κι αν διαθέτεις, ποτέ αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει σαν φρένο στην ανεξέλεγκτη πορεία σου, μιας και η απόφαση έχει πλέον παρθεί. Δεν του κάνεις του συστήματος, σε ρούφηξε, σε πήγε τρένο όσο σε χρειάστηκε, σε έκανε να πιστέψεις πως ότι αγγίζεις αυτόματα γίνεται χρυσάφι και πλέον σε στέλνει πρόωρα για συνταξιοδότηση. Και πίστεψε με Babyface, έχουν υπάρξει και πολύ καλύτεροι από σένανε, που είδαν τα διαμάντια να γίνονται κάρβουνα μονομιάς. Δεν μου φαίνεται πως κανένας ιμπρεσάριος θα λυπηθεί την ομορφάδα σου και θα σε σώσει. Από το γκρεμό...

Με τα χρέη του στο βρετανικό δημόσιο να έχουν ξεπεράσει το υπέρογκο ποσόν των 8 εκατομμυρίων στερλινών, το μόνο που έχει απομείνει στον ξεπεσμένο μπον βιβέρ Τσάρλι Μόρντεκαϊ, είναι μια υποθηκευμένη έπαυλη, ένας πίνακας του Σέρινταν αμφιβόλου αξίας και το τσιγκελωτό μουστάκι που εκτρέφει εσχάτως, έχοντας πείσει εαυτόν πως αποτελεί σήμα κατατεθέν των προγόνων του. Ομοίως όμως δεν έχει πείσει και την περιφρονημένη, ξανθομαλλούσα κυρά του Τζοχάνα, που εγκλωβισμένη στο μαυσωλείο της, έχει βαρεθεί τα τερτίπια του ανδρός της και γι αυτό σκορπάει στον αέρα διχόνοιες, κάνοντας τα γλυκά ματιά, στον μορφονιό, πράκτορα της MI-5 και παλιό συμμαθητή της, Μάρτλαντ.

Κι όμως! Μια ικανότητα δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει ο ντεκαντάνς κοσμοπολίτης, που ως χαρισματικός έμπορος πανάκριβων έργων τέχνης, με την πονηριά και την καπατσοσύνη του, καταφέρνει αραιά και που να βγάζει καλό μεροκάματο, καταληστεύοντας τους δύσμοιρους συλλέκτες. Ατού, που γνωρίζουν καλά οι αστυνομικές αρχές και γι αυτό θα ζητήσουν την βοήθεια του, στο να επιλύσουν την μυστηριώδη εξαφάνιση ενός σπάνιου πίνακα του Γκόγια, που ο θρύλος αναφέρει πως στο πίσω μέρος του καμβά, είναι γραμμένος ο κωδικός του μυστικού λογαριασμού τραπέζης του Ναζί Γκέρινγκ.

Από το Χονγκ Κονγκ, στο Λονδίνο και από την Μόσχα στο Λος Άντζελες, τραβά λοιπόν αυτός ο σαχλαμαρίστικος αγώνας αναζήτησης του θησαυρού, που τον κυνηγούν πέραν από τους προφανείς συμμετέχοντες στην κούρσα, Ρώσοι μαφιόζοι, Εγγλέζοι ζάπλουτοι κολέκτορες και Γιάνκηδες φαντασμένοι νεόπλουτοι - με νυμφομανείς κόρες παρακαλώ. Σημείωσε το αυτό το τελευταίο, διότι αποτελεί και τον βασικό λόγο, μαζί με την ακατάπαυστη ερωτική επιθυμία του βοηθού του μυστακιοφόρου κοσμοπολίτη, Τζοκ, τον λόγο που το Mortdecai, (αυτο)πυροβολήθηκε με την στάμπα R κι έτσι έχασε ένα σημαντικό μέρος του κοινού που κατά βάση απευθυνόταν. Γιατί το μέτριο έως και κακό χιούμορ του, δεν μπορεί να έχει σαν κύριο τάργκετ γκρουπ του την ενήλικη πλατεία, μα τους νεότερους σινεφίλ, που θα θελήσουν να κάνουν τον χαβαλέ τους με τα Σεφερλικά ανέκδοτα του Μίστερ Μόρντεκάι...

Και εκεί είναι που μυστηριωδώς χάνει το (εμπορικό βασικά) παιχνίδι η wanabe κωμωδία του δεν τον λες και πετυχημένο ντιρέκτορα David Koepp, που τουλάχιστον σαν σεναριογράφος είχε κτίσει ένα αξιοπρεπές ονοματάκι δίπλα στον Spielberg, τον De Palma και τον Raimi. Χρησιμοποιώντας σαν βάση του σεναρίου την νουβέλα του Εγγλέζου Kyril Bonfiglioli, ο σκηνοθέτης, επιχειρεί να μπει στα παπούτσια του Blake Edwards προσφέροντας μια εναλλακτική περίπτωση γκαφατζή, μα στο φινάλε θριαμβευτή Ροζ Πάνθηρα, στην ουσία όμως αυτό που πετυχαίνει είναι να παρουσιάσει ένα ξέφρενο και πολύχρωμο κομφούζιο, δίχως αρχή, μέση και τέλος, που συμβαίνουν τα πλέον απίθανα και μάλιστα σερβιριζόμενα ως ευρηματικά ή σπαρταριστά. Το άδικο είναι που όλες αυτές οι χοντράδες διαρκώς πάνω τους φέρουν μια made in England σφραγίδα γνησιότητας, γεγονός παραπλανητικότατο για όσους έχουν γνώση του τι θα πει ανατρεπτικό χιούμορ της Αλβιόνας.

Καρικατούρα, κλόουν κι εντέλει στην χειρότερη φόρμα της καριέρας του, στην οποία διακρίθηκε και εκτοξεύτηκε σταρικά για την απόδοση προβληματικών σε κοψιά και συμπεριφορά χαρακτήρων, ο Johnny Depp προσθέτει ακόμη ένα κρικάκι στην αλυσίδα των άστοχων επιλογών των τελευταίων ετών. Είτε είναι θέμα ατζέντη, είτε κακής τύχης, ο 51χρονος αστέρας, πρέπει τάχιστα να αλλάξει μονοπάτι, αν επιθυμεί να τον βρει το κοντινό μέλλον στο πάνω ράφι των επιλογών της Μέκκας. Από εκεί που έχουν αποκαθηλωθεί καιρό δηλαδή, τα εδώ συνεταιράκια του, η Gwyneth - πιο σέξι από ποτέ είναι η αλήθεια - Paltrow, το καμάρι της Σκοτίας Ewan McGregor και ο Paul Bettany, που υποδυόμενος ο κακομοίρης τον άφοβο σωματοφύλακα / γαμίκο, βγάζει ένα δυο χαμογελάκια στο κοινό κι ας βλέπει το όνομα του στον πάτο της μαρκίζας.

Για πες: Εν ολίγοις, πρόκειται για μια φάρσα της πλάκας, δυστυχώς όμως στημένη όχι στο πόδι, για να έχει τουλάχιστον αυτήν την δικαιολογία για το φλοπ της. Ο ξέφρενος ρυθμός της, που τονίζει κατά βάση σλάπστικ παλιομοδίτικες και ξεπερασμένες αισθητικές, είναι τόσο κενός και άδειος θεματικά, που δεν σε συγκινεί να πληροφορηθείς τι πρόκειται να συμβεί παρακάτω. Αν έχει παρακάτω Johnny...