Movies Ltd

Υπερηφάνεια και Αντίο Προκατάληψη

του zerVo (@moviesltd)

Κατά έναν περίεργο τρόπο, παρότι η Μεγάλη Βρετανία, λόγω των διάσπαρτων ανά τον πλανήτη αποικιών της, υπήρξε η πρωτεύουσα του δουλεμπορίου, εντούτοις ο κινηματογράφος ελάχιστες φορές ασχολήθηκε με το ζήτημα της εκμετάλλευσης των μαύρων στην Αλβιόνα, επιλέγοντας για το φόντο του, τις πέραν του Ατλαντικού πολιτείες, όπου συνέβησαν και τα πιο ακραία περιστατικά ρατσισμού. Μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, μελετημένη και προσαρμοσμένη σωστά και όμορφα ώστε να αποκτήσει φιλμική υπόσταση, υπογεγγραμμένη από τους παραγωγούς της The Iron Lady, έρχεται για να καλύψει τρόπον τινά, αυτό το κενό. Που στην εξέλιξη της αφήγησης του, καθιστά σαφές πως οι κοινωνικές διακρίσεις στο κέντρο της πανίσχυρης (τότε) Αυτοκρατορίας, δεν περιορίζονταν απλά και μόνο στο χρώμα του δέρματος ενός ανθρώπου...

Λονδίνο 1769. Παρακινούμενος από την αγάπη που έτρεφε στην νεκρή πλέον μητέρα της, μια μαύρη σκλάβα από τις αποικίες, ο αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, Τζον Λίντσευ, θα αποδεχτεί και επίσημα ως κόρη του την δεκάχρονη Μπελ, που μέχρι τότε ζούσε στην μιζέρια και την εξαθλίωση. Καθώς οι στρατιωτικές υποχρεώσεις του τον καλούσαν στο επίκεντρο των εξελίξεων στις Δυτικές Ινδίες, θα αναγκαστεί να την αφήσει στα έμπιστα του θείου του, σεβάσμιου και κορυφαίου Νομικού της χώρας, Ουίλιαμ Μάρρευ, προκειμένου να την μεγαλώσει και την αναθρέψει με τον τρόπο που αρμόζει σε μια αριστοκράτισσα, ζητώντας του να αδιαφορήσει για την μελαψή απόχρωση της.

Δέκα χρόνια κατοπινά, η μουλάτα Ντάιντο, όπως τα μέλη της οικογένειας επέλεξαν να την αποκαλούν, ελέω του θανάτου του πατέρα της, είναι πια κληρονόμος μιας τεράστιας περιουσίας, αλλά κι ενός προνομιούχου τίτλου ευγενείας, που την καθιστά περιζήτητη ως νύφη, ανάμεσα στην κοινότητα των μπάτσελορ που καραδοκούν να κερδίσουν την καρδιά της, μαζί με τα χρήματα και τα κοινωνικά της αριστεία. Λειτουργώντας ψύχραιμα και χωρίς να πέφτει σε λάθη επιπολαιότητας, εκείνη θα θελήσει να κάνει μόνη της την επιλογή αυτού που θα πάρει για άντρα της, σε αντίθεση με τις προσταγές του αυστηρού πρωτοκόλλου που θα φέρει την φαμίλια της σε δύσκολη θέση.

Ουσιαστικά τον θεματικό σπινθήρα της πολύ ενδιαφέρουσας αυτής δραματικής υπόθεσης, ορίζει ένα έργο τέχνης, ένας πίνακας των τελών του 18ου αιώνα, που απεικονίζει μια έγχρωμη και μια λευκή κοπέλα, εξαδέλφες σύμφωνα με τον θρύλο, σε κατάσταση πλήρους ισότητας και ισονομίας. Γεγονός απίστευτο για την εποχή, που τα καράβια του εμπορικού στόλου διακινούσαν εκατοντάδες άμοιρους μαύρους από την Αφρική στα σκλαβοπάζαρα της υφηλίου, θεωρώντας τους, κατώτερης υποστάθμης κι από τα ζώα. Εκεί ακριβώς εντοπίζεται και μια δεύτερη, εξίσου σπινθηροβόλα έκφανση του εξαιρετικού σεναρίου, που μελετά την υπόθεση του πλοίου Ζονγκ, το πλήρωμα του οποίου δολοφόνησε εν ψυχρώ τους μεταφερόμενους αλυσοδεμένους δούλους, ζητώντας αποζημίωση από την ασφαλιστική εταιρεία, ως φθορά του εμπορεύματος! Αληθινή (στα χρονικά) δικαστική διαμάχη, που προΐσταται ο "μπαμπάς" της Μπελ, υπ αριθμόν ένα πολίτης της χώρας, κατά τους θεσμούς, πλέον της Βασιλίσσης!

Με βάση αυτό το σπουδαία γραμμένο σκριπτ, η σκηνοθέτις Amma Asante, επιχειρεί μια σοσιολογική μελέτη της εποχής, απεικονίζοντας την ευθέως και χρησιμοποιώντας πλήθος χαρακτήρων για την επεκτείνει μέχρι και το πιο σατανικό μονοπάτι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, εκεί που ακόμη κι ένας φανατικός ρατσιστής, αποδέχεται για γυναίκα του μια μαύρη, ώστε να βελτιώσει την θέση του στην απίθανων ανισοτήτων ιεραρχία. Με βασικό όπλο την αριστοτεχνική φωτογραφικά χρήση των φυσικών (αλλά και κάποιων σχεδιασμένων σε υπολογιστή) φόντων, που η ύπαιθρος πέριξ του Λονδίνου μπορεί να τροφοδοτήσει σε πληθώρα, η Asante παραδίδει ένα μάθημα ανθρωπιάς, χωρίς να καταφεύγει σε φτηνούς λαϊκισμούς, αλλά και δίχως όμως να αποφεύγει τα κοινότυπα κλισέ, όπως το ειδύλλιο με τον φτωχό, πλην τίμιο μαθητευόμενο δικηγορίσκο.

Για πες: Το δυνατότερο χαρτί της Belle, αναμφίβολα πάντως, ορίζει το πανίσχυρο καστ, εκεί που δίνουν ραντεβού εκλεκτοί Εγγλέζοι ερμηνευτές, του επιπέδου των Tom Wilkinson, Miranda Richardson, Penelope Wilton, Emily Watson, αγκαλιάζοντας την σπάνιας ομορφιάς Gugu Mbatha-Raw και δίνοντας της την απαιτούμενη ώθηση να φέρει εις πέρας τον απαιτητικό ρόλο της Ντάιντο / Μπελ με επιτυχία. Ερμηνεία κλειδί, ώστε να αποτελέσει το έργο υπογραφής της μυθικής Pinewood, ένα εύπεπτο κινηματογραφικό διήγημα με διαχρονική κεντρική ιδέα, από το κοινό που θα το επιλέξει προς παρακολούθηση.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Ιανουαρίου 2015 από την Hollywood Entertainment

Η μάχη για την απόδοση της δικαιοσύνης, δεν τελειώνει ποτέ. Η πρώτη αναφορά γύρω από τα κλεμμένα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου από τους Ναζί, έγινε με τους όχι και τόσο πετυχημένους καλλιτεχνικά, παρόλη την συνάθροιση σημαντικών σταρς στα καρέ τους, Monuments Men. Η συνέχεια στην διεκδίκηση όλων όσων οι Γερμανοί καταχράστηκαν την περίοδο της παντοκρατορίας τους δίνεται μέσα από την ταινία Woman In Gold, που υπογράφει ο αξιόλογος σκηνοθέτης Simon Curtis (του My Week With Marilyn). Η δράση δεν λαμβάνει χώρα κατά την διάρκεια των συγκρούσεων την δεκαετία του 40', αλλά μεταφέρεται στις μέρες μας, εποχή που η διασωθείσα από τις θηριωδίες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Εβραία Μαρία Άλτμαν - πραγματική περσόνα - θα διεκδικήσει από τους καταχραστές, τα έργα τέχνης που η φαμίλια της άφησε πίσω, εγκαταλείποντας την εστία της στην Βιέννη. Μεταξύ άλλων, ανάμεσα στους πέντε πίνακες που η ίδια θα παλέψει (και ως γνωστόν θα καταφέρει) να αποσπάσει από τα χέρια των κλεφτών, βρίσκεται και το φημισμένο έργο του Κλιμτ, Η Γυναίκα από Χρυσάφι, που απεικόνιζε σε πορτρέτο ένα στενό συγγενικό της πρόσωπο. Με την βοήθεια του άπειρου, πλην μαχητικότατου δικηγόρου που θα αναλάβει την υπόθεση, η ογδοντάχρονη γυναίκα, θα ξεκινήσει έναν αγώνα δρόμου, ώστε να κερδίσει όλα όσα της στέρησαν για έξι ολόκληρες δεκαετίες. Το φιλμ ακόμη δεν έχει πάρει ημερομηνία εξόδου στις αίθουσες, κάτι που σίγουρα θα συμβεί μέσα στο 2015.

Η τιμημένη με Όσκαρ ερμηνείας Hellen Mirren, υπόσχεται να δώσει ακόμη ένα ρεσιτάλ υποδυόμενη την γηραλέα, όσο και θαρραλέα γυναίκα, ενώ δίπλα της στέκονται άξιοι συμπαραστάτες οι Ryan Reynolds και Daniel Bruhl ως νομικοί της εκπρόσωποι. Το διεθνές αυτό καστ ολοκληρώνουν με τις παρουσίες τους και οι άξιοι ρολίστες Katie Holmes, Max Irons, Tatiana Maslany, Charles Dance, Elizabeth McGovern και Jonathan Pryce.

Στις δικές μας αίθουσες? Μέσα στο 2015

The Ride Ain't Over. Μετά από πορεία οκτώ επιτυχημένων σεζόν στην μικρή οθόνη, που είχε σαν αποτέλεσμα 96 επεισόδια στην πράιμ τάιμ, η περίπτωση του Entourage φαινόταν τελειωμένη και ξεπερασμένη μέχρι που το κανάλι HBO, το στούντιο της Warner Bros και ο πολυπράγμων Mark Wahlberg από την θέση του παραγωγού, αποφάσισαν την κινηματογραφική μεταφορά του σίριαλ. Εκεί που συναντάμε τον σούπερ αστέρα του σινεμά Βίνσεντ Τσέιζ, που μαζί με τους κομπανιέρους του Έρικ, Τερτλ και Τζόνι, κάτω από την καθοδήγηση του πρώην πράκτορα και νυν ατζέντη Άρι Γκολντ, θα επιχειρήσουν να ξεσκεπάσουν τα κακώς κείμενα της σόου μπιζ. Η σκηνοθεσία ανήκει στον Doug Ellin, που πριμοδοτήθηκε με την διεύθυνση του ονομαστού πρότζεκτ, προκειμένου τέσσερα χρόνια κατοπινά του φινάλε της σειράς, να το οδηγήσει σε νέες λεωφόρους επιτυχίας. Πρεμιέρα για το φιλμ, που από το πρώτο του κιόλας τρέιλερ, δείχνει πως έχει φτιαχτεί για να ξεσηκώσει το κοινό που λατρεύει την περιπέτεια δράσης, στις αίθουσες, στις 5 Ιουνίου του 2015.

Τον σταρ της ομάδας υποδύεται ο ραγδαία ανερχόμενος ζεν πρεμιέ Kevin Connoly, ενώ την ομάδα που τον περιστοιχίζει κάτω από την επίβλεψη του έμπειρου Jeremy Piven, συγκροτούν οι Adrian Grenier, Kevin Dillon και Jerry Ferrara. Σε διάφορους ρόλους του action movie εμφανίζονται σαν γκεστ σταρς και οι Billy Bob Thornton, Haley Joel Osment αλλά και η σούπερ καυτή μοντέλα Emily Ratajkowski, που ερμηνεύει τον εαυτό της.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Ιουνίου 2015 με τον τίτλο Entourage από την Tanweer

των Chris Buck, Jennifer Lee. Με τις φωνές των Kristen Bell, Idina Menzel, Jonathan Groff, Santino Fontana, Josh Gad, Alan Tudyk, Ciarán Hinds, Chris Williams, Jack Whitehall, Maurice LaMarche

Sisters Are Doin’ It For Themselves

του gaRis (@takisgaris)

Όχι, δεν…αυτή η χρονιά του Miyazakειου κατευόδιου (The Wind Rises) δε μέλλεται να επισφραγισθεί από οσκαροστεφάνωμα. Για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάστηκε να βγει η Disney κυριολεκτικά από την κατάψυξη, επωφελούμενη από τον σχετικά χλιαρό ανταγωνισμό (The Croods, Despicable Me 2), κάνοντας βουτιά στα θρυλικά νάιντις, όταν ο Alan Menken ή ο Elton John σκάρωναν μερικά από τα πλέον αξιομνημόνευτα τύπου - Μπρόντγουεϊ μιούζικαλς τραγούδια που προσέδωσαν το απαραίτητο ρέβαμπ σε μια φάμπρικα που κοντεύει τον ένα αιώνα ζωής. Φυσικά και δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός το one-two punch φέτος με το Saving Mr. Banks να ταξιδεύει προς την Απονομή της 2ας Μαρτίου 2014 με τουλάχιστον δυο υποψηφιότητες για τις ερμηνείες των Emma Thompson – Tom Hanks, ο οποίος ενσαρκώνει τον ίδιο τoν Sir Walt Disney. Μιλώντας τέλος για κατάψυξη, αδυνατώ να αντισταθώ στην σκέψη πως ο αστικός μύθος συνεχίζει να θέλει το σώμα του θρυλικού μακαρίτη παραμυθά (που απεβίωσε την 15η Δεκεμβρίου 1966) να έχει καταψυχθεί σύμφωνα με τα πρωτόκολλα της κρυογενετικής, για την περίπτωση που ανακαλυφθεί φάρμακο για τον καρκίνο του πνεύμονα (μανιώδης καπνιστής ο μακαρίτης). Λεπτομέρεια: Η κρυογενετική τέθηκε για πρώτη φορά σε εφαρμογή ένα χρόνο μετά (1967) ενώ ο μυστακοφόρος Ουόλτ είχε ήδη αποτεφρωθεί δυο μέρες μετά το πέρασμά του στην αιωνιότητα…

Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, η νεκρανάσταση μιας από τις κορυφαίες μπράντες του πλανήτη έχει ονοματεπώνυμο. Η Jennifer Lee, δημιουργός του συμπαθέστατου περσινού Wreck-it-Ralph, κλήθηκε να πλαισιώσει τον βετεράνο Chris Buck των Tarzan (1999) και Surf's Up (2007). Ο καμβάς διαθέτει διπλό διαφορικό: Η τραγουδιστική ναζιάρα εκδοχή της Μικρής Γοργόνας και η μπαρόκ, δραματουργική σαγήνη του κορυφαίου προσωπικά ανιμέητεντ έβερ, Η Ωραία και Το Τέρας. Η Lee θα γράψει δικαιωματικά το όνομά της στην οσκαρική ιστορία ως η πρώτη κυρία (και μάλιστα πρώτη διαχρονικά γυναίκα που σκηνοθετεί για τη Disney) που θα ανέβει στο πόντιουμ, καθώς δένει άρτια τον μύθο της Βασίλισσας Του Χιονιού από τον μέγα Δανό Hans Christian Andersen με τις ευαισθησίες περί γυναικείας χειραφέτησης που δεσπόζουν τελευταία ως τάση στο κινούμενο σχέδιο, μετά και το βραβευμένο πέρυσι Brave. Αυτό ήταν και το μεγάλο στοίχημα για το Στούντιο του Μίκυ Μάους, καθώς οι τελευταίες προσπάθειες αναπαλαίωσης του πριγκιπικού προτύπου για τα κοριτσόπουλα, όπως στο απλά υποφερτό Princess And The Frog, δεν έφερε καινούριο αίμα από πλευράς φανς.

Η Lee αφαιρεί από τους χαρακτήρες οποιονδήποτε πρόδηλο βίλαιν και τοποθετεί το κέντρο βάρους στην εσωτερική διαπάλη της βασιλευούσης πριγκηπέσας Έλσα, καθώς οφείλει να χαλιναγωγήσει το θυμό της ή οποιοδήποτε άλλο δυνατό συναίσθημα ώστε να αποφύγει να βυθίσει τα πάντα γύρω της στο φονικό ψύχος. Υπερφυσική ιδιότητα που κατορθώνει να αποκρύψει από την απλή, εύπιστη, παιχνιδιάρα και εξωστρεφή αδελφή της Άννα, από την οποία οι νεκροί σε δυστύχημα γονείς τους την έχουν ηθελημένα αποκλείσει, ορθώνοντας ένα νοερό παγόβουνο ανάμεσα στις αδερφές. Όταν η επιπόλαιη Άννα ανακοινώνει στην Έλσα κατά τη διάρκεια του μεγαλειώδους χορού στέψης της τελευταίας πως θα παντρευτεί τον αγνώστου προελεύσεως πρίγκηπα Χανς τον οποίο μόλις γνώρισε την ίδια ημέρα, η Έλσα χάνει την αυτοκυριαρχία της, σκορπώντας ολόγυρα φονικό πάγο και πανικό που την αναγκάζει να διαφύγει μόνη της σε ένα παγωμένο κάστρο. Η Άννα, παρέα με τον μεροκαματιάρη χωρικό Κριστόφ και δυο απολαυστικά σάιντκίκς, τον τάρανδο Σβεν και τον χιονάνθρωπο- με - φετίχ -τη - ζέστη Όλαφ ξεχύνονται καταπόδας για να τη φέρουν πίσω σε μια χώρα δύσπιστη για τη νεαρή βασίλισσα και ένα Χανς έτοιμο να κυβερνήσει ως όχι ιδιαίτερα έξυπνος προικοθήρας.

Για πες: Παρότι η λύση θα επέλθει νομοτελειακά (της Ντίσνυ είναι ΚΑΙ αυτή η ιστορία, μην ξεχνιόμαστε), είναι φανερό ότι τα αρσενικά της ιστορίας περνούν σε δεύτερο πλάνο, επισκιαζόμενοι από τη σχέση οικογενειακής στοργής μεταξύ δυο αδερφών που ίσως για πρώτη φορά δε λειτουργούν ανταγωνιστικά, παρά συμπληρωματικά ως προς τα γνωρίσματα, τις αγωνίες και τα θέλγητρά τους. Ακόμη και το στοιχείο- κλειδί της λύσης του δράματος δεν εξαρτάται από κανέναν πρίγκηπα ή πένητα παρά εναπόκειται στη δύναμη της γυναικείας θέλησης. Αυτή η φρέσκια, καινοτόμος ματιά, πακεταρισμένη εκπληκτικά, ιδιαίτερα στο πρώτο μισό, σε μαγευτικά βίζουαλς, ολοκληρώνεται μουσικά με μια πλειάδα τραγουδιών που αποσπούν την προσοχή από οποιαδήποτε σκηνοθετική αρρυθμία, με προεξάρχον μάλιστα το Let It Go, ερμηνευμένο στους τίτλους τέλους από τη Demi Lovato (βλ. «Όσκαρ Τραγουδιού»). Το Frozen είναι εδώ για να ζεστάνει την καρδιά, αυτόματη επιλογή για τη Χριστουγεννιάτικη απογευματινή έξοδο. Εμείς πάντως το κατευχαριστήθημεν οικογενειακώς.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Δεκεμβρίου 2014 από την Feelgood

του Peter Jackson. Με τους Martin Freeman, Ian McKellen, Richard Armitage, Evangeline Lilly, Lee Pace, Luke Evans, Benedict Cumberbatch, Ken Stott, James Nesbitt, Cate Blanchett, Ian Holm, Christopher Lee, Hugo Weaving, Orlando Bloom

Όμορφα ήταν...

του zerVo (@moviesltd)

Τέλος του ταξιδιού. Το αντιλαμβάνεσαι λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι του φινάλε, ακούγοντας εκείνους τους τρεις χτύπους στην ξύλινη πόρτα της παράγκας. Και τότε ξυπνάς από το όνειρο και καταλαβαίνεις πως από την πρώτη φορά που το άκουσες περάσαν κιόλας δεκατρία ολόκληρα χρόνια. Δεκέμβρης ήταν ξανά, όπως λίγο πριν τα Χριστούγεννα ήταν η κάθε φορά που το παραμύθι συνεχιζόταν στο εκράν. Έξι τεύχη, έξι επεισόδια σε όχι συνεχή χρονική σειρά, που έτσι όπως το προστάζει η κινηματογραφική λογική των μπλοκμπαστερικών σίκουελς και πρίκουελς, έκτισαν το καθένα από λίγο έως πολύ, ένα κομμάτι του πολύτιμου κοσμήματος. Και τώρα πια που τον τελευταίο, συνάντησε στην ουρά του την απαρχή του πρώτου, ξετυλίγεις τις θύμησες όλης εκείνης της σπουδαίας κινηματογραφικής διαδρομής. Όμορφα ήταν...

Η επίθεση του δαιμονισμένου Νοσφιστή στην Λέικτάουν, μπορεί να προκάλεσε την ολοκληρωτική της καταστροφή, σήμανε ταυτόχρονα και το τέλος του ίδιου, καθώς έπεσε νεκρός από τα βέλη του ατρόμητου μαχητή Μπαρντ, που πλέον ως σωτήρας ανέλαβε τις τύχες της πόλης. Πρώτο μέλημα η διατήρηση της συμφωνίας ειρήνης με τις δυνάμεις του πολεμιστή Θόριν Δρύασπι, που κτυπημένος από την κατάρα του δράκου, ποτισμένος από την απληστία για περισσότερα πλούτη και δηλητηριασμένος από την πλεονεξία για μεγαλύτερο θησαυρό από εκείνον που έχει στην κατοχή του, θα την αμφισβητήσει.

Καλά προφυλαγμένος στο φυσικό οχυρό που δημιουργεί το Μοναχικό Βουνό, ο Θόριν, θα προκαλέσει με την στάση του, την οργή των Ξωτικών, που με τις πανίσχυρες μάχιμες μονάδες τους σύντομα θα καταφτάσουν στο Έρεμπορ κάτω από τις προσταγές του ηγέτη τους Βασιλιά Θράντουιλ, την ίδια στιγμή που δύο διαφορετικές στρατιές Όρκς, εκείνη του αιμοσταγή Αζόγκ και αυτή του ανηλεή Μπολγκ πλησιάζουν απειλητικές. Η άφιξη στο πολεμικό πεδίο της λεγεώνας των Νάνων, σύντομα θα στήσει το σκηνικό που εντός ολίγου θα λάβει χώρα η μητέρα των μαχών, ανάμεσα στις δυνάμεις που εκπροσωπούν το Καλό και το Κακό.

Δεν συμβαίνει πάντα σε συνέχεια, το αντίθετο μάλιστα, να μην επιχειρείται καν σύνδεση ανάμνησης με τα προηγούμενα, αλλά αυτό που είδαμε εδώ στο τεύχος που κλείνει και την δεύτερη τριλογία του Tolkien, είναι απίθανο, αφού η δράση ξεκινά ακριβώς στο πρώτο δευτερόλεπτο, σαν να μην έχει περάσει στιγμή από τον περσινό Smaug. Με εντυπωσιακό τρόπο λοιπόν ξεκινά, με την καλογραμμένη και ταχύτατη πτήση του θηρίου πάνω από την Λιμνούπολη, με ακόμη πιο φασαριόζικο ολοκληρώνεται, όταν πίσω από τις μαζικές μάχες των Πέντε Στρατών, η κάμερα επικεντρώνει πάνω σε ξεχωριστές περιπτώσεις μονομαχιών, που εκτοξεύουν στα ύψη το συναισθηματικό επίπεδο, με κάποιες πραγματικά συγκινητικές, όσο και απρόσμενες απώλειες.

Ακόμη κι αν τόσο το ίντρο όμως, όσο και το φινάλε διακατέχονται από την σκηνική μεγαλομανία του Νεοζηλανδού, με τα απέραντα βάθη των πεδίων της Μέσης Γης και τις εκπληκτικές τρισδιάστατες απεικονίσεις, ποτέ για μια ακόμη φορά, επεισόδιο του τρίπτυχου Hobbit δεν αγγίζει λέβελ του Άρχοντα κι αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απουσία κορμού, που να αναλύει όπως συνηθίσαμε απόλυτα, τους χαρακτήρες που συμμετέχουν στην αφήγηση. Τουλάχιστον όμως, πολύ λίγες είναι εκείνες οι στιγμές του Five Armies, που το τέμπο κάνει κοιλιά, εφόσον ο Jackson μάλλον κατανόησε πως με άοσμες σεκάνς πολυλογίας δεν κερδίζει το ενδιαφέρον του νεαρόκοσμου που διψά για φιλμικό χαλασμό κόσμου.

Συνεπώς εδώ δεν υπάρχουν ούτε μακροσκελή - πλην καλοσχεδιασμένα - φαγοπότια, ούτε ρομάντζα στα γεννοφάσκια που απλώς και μόνο κόβουν τον ρυθμό από τον απαιτούμενα γρήγορο. Οι διαλεκτικές στιγμές μάλιστα του σεναρίου, δένουν πολύ καλά χάρη στις ιντριγκαδόρικες ανατροπές τους, με την συνέχεια, που θα οδηγήσει στην σύναξη των παρατεταγμένων γύρω από το Βουνό στρατευμάτων και φυσικά στην τελική αναμέτρηση. Εκεί που φαντάζομαι κανείς δεν περιμένει άλλο αποτέλεσμα από την επικράτηση των ηθικών τάξεων, προκειμένου να κλείσει με ομαλότητα η πρωθύστερη διήγηση μέχρι την ώρα που ο Γκάνταλφ θα βρεθεί, φτου κι απ την αρχή, στο κατώφλι του γέρο (πια) Μπίλμπο Μπάγκινς.

Για πες: Γνωρίζοντας καλά την σημασία της τελευταίας φοράς που το σινεφίλ κοινό δίνει ραντεβού στα εδάφη της Middle Earth, ο Jackson φροντίζει να την χρωματίσει, να την στολίσει, να την ντύσει με την πιο πλουμιστή της στολή, χορταστικά εφετζίδικη όπως αρμόζει στον τίλο της κορυφαίας επικής σίριαλ στιγμής στην ιστορία της Έβδομης Τέχνης. Δίνοντας ταυτόχρονα χρόνο παρουσίας στο πανί σε όλες τις προσωπικότητες, με τις οποίες η πλατεία ήρθε τόσο κοντά για μιάμιση κοντά δεκαετία. Νοσταλγικό περισσότερο το συναίσθημα που διατηρείται ζωντανό σε όλο το εύρος των 150 περίπου λεπτών της διάρκειας. Εντέλει, όμορφα ήταν...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Δεκεμβρίου 2014 από την Village

Το φιλί της γυναίκας πάνθηρα

του zerVo (@moviesltd)

Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που μελετώντας την μαρκίζα, φαντάζεσαι πως το αποτέλεσμα δεν θα είναι τίποτα λιγότερο από εξαιρετικό. Ένα δυνατό στόρι για έμπνευση, μια βραβευμένη διευθυντής ορχήστρας, δυο αστέρια διαστημικού βεληνεκούς. Κι όμως αυτό που λέμε χημεία, ποτέ δεν λειτουργεί έστω αξιοπρεπώς σε αυτό το δράμα εποχής, που βασίζεται στο πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του Ron Nash και στην ουσία μελετά έναν παθιασμένο και φλογερό έρωτα, που ποτέ του δεν απέκτησε εκείνο το γερό υπόβαθρο, τα σωστά θεμέλια για να διατηρηθεί αιώνια.

Μπορεί η οικονομική κρίση των αρχών της δεκαετίας του 20 να έχει αφήσει γερά τα σημάδια της στην ανάπτυξη της αμερικάνικης περιφέρειας, ο φιλόδοξος και αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας Τζορτζ Πέμπερτον, έχει εντελώς διαφορετικά πλάνα και εκτιμά πως οι επενδύσεις του στην επαρχία της Βόρειας Καρολίνα, θα του αποφέρουν τα κέρδη που επιδιώκει. Αντάμα με την επαγγελματική του ανέλιξη, ο ονομαστός προύχοντας θα γνωρίσει και τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, στα όμορφα μάτια της δεσποινίδας Σερένα. Μια εντυπωσιακής όσο και δυναμικής καλλονής, που από τις πρώτες στιγμές στο πλευρό του συζύγου της, δίπλα στο εργοτάξιο, θα δείξει πως δεν θα κρατήσει απλώς τον διακοσμητικό ρόλο της εύπορης μαντάμ.

Εκτός από τα γαργαλιστικά ερωτικά κόλπα που θα εξάψουν τις φαντασιώσεις του Μίστερ Πέμπερτον και θα εκτοξεύσουν στα ύψη τον πυρετό στο ξύλινο καλύβι των Σμόκι Μάουντενς, η Σερένα γρήγορα θα κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση των περισσότερων συνεργατών του ανδρός της, πλην του στενότερου, του αμφιλεγόμενου διαχειριστή των λογιστικών της φίρμας Μπιουκάναν, μe τον οποίο θα έλθει σε άμεση ρήξη. Που θα εξελιχθεί σε έχθρα όσο τα επενδυτικά σχέδια του ανδρός της και περνούν μέσα από τις αδέξιες συμβουλές του, δεν θα έχουν τα επιτυχή αποτελέσματα που εκείνος περίμενε.

Ουσιαστικά στην πιο φιλόδοξη στιγμή της καριέρας της η Δανέζα Susanne Bier, Οσκαρούχος για το In A Better World, επιχειρεί να προσεγγίσει τις προσωπικότητες δύο ειδώλων για οποιαδήποτε δυτική κοινωνία. Του άνδρα συμβόλου της καπιταλιστικής κοινωνίας, που εκ του μηδενός αναρριχόμενος έφτασε στην κορυφή της κοινωνικής κι οικονομικής ιεραρχίας, αλλά και της συζύγου πρότυπο, υπέρμαχου των πλάνων του λατρεμένου συμβίου της, που θα έκανε κυριολεκτικά τα πάντα για να προασπίσει την ακεραιότητα του, ενάντια στην οποιαδήποτε απειλή. Στην πρώτη περίπτωση, η τάση για επικράτηση του ασυγκράτητου καπιτάλα, φτάνει στα όρια της, με την επιθυμία του να κατακερματίσει και να ισοπεδώσει τον όποιο εχθρό, το όποιο θηρίο θα εμφανιστεί στο διάβα του και θα του κλείσει την διέξοδο προς την κορυφή. Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι τέτοιου, που το παραμικρό ατόπημα, η οιαδήποτε απόκλιση αυτοσυγκέντρωσης, θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Στην δεύτερη και πιο άνιση ίσως της σεναριακής δομής, παρότι τροφοδοτεί με το όνομα της και τον τίτλο του φιλμ, η αχαλίνωτη υπεδιέγερση της αιμοδιψούς Λαίδης Μάκβεθ, ξεπερνά κάθε όριο επιθετικής δράσης στον επηρεασμό του δεύτερου εγώ της κι εκεί πάλι, όμως, οι εξελίξεις είναι οδυνηρές για το γενικότερο σύνολο, που εντέλει κατασπαράσσει εκείνον που δεν κρατά με σύνεση τα γκέμια.

Ένα υπέρ για την Σκανδιναβή δημιουργό, είναι το γεγονός πως δεν φοβάται να παίξει, μέσα από το αλληγορικό της ποίημα, αυτή την πολυεπίπεδη τόμπολα, που δεν γνωρίζει καλά της εκφάνσεις της. Πολύ λογικό είναι να μην προλάβει να κτίσει σωστά τις περσόνες της διήγησης της, συνεπώς να μην θέσει και σωστά τα θεμέλια για την περαιτέρω ανάπτυξη του στόρι. Που από ένα σημείο και μετά, πέφτοντας ασύμμετρα στην δράση του αστυνομικού θρίλερ, χάνει και το πρωταρχικό του στόχο, που είναι το καυστικό σχόλιο γύρω από τις αδυναμίες της σύγχρονης σοσιαλιστικής πραγματικότητας.

Για πες: Που τουλάχιστον εικαστικά στην όψη του μικρόκοσμου, που στήθηκε στα δάση της Τσεχίας και στέκεται επάξια ως αντίγραφο των αμερικάνικων απάτητων δασών των αρχών του 20ου αιώνα, είναι και το στοιχείο που κρατά κανείς στην ανάμνηση του από την Serena. Μακριά από τις καλύτερες των στιγμών τους, οι κολλητοί πια στο πανί, στην τρίτη τους συμβίωση μετά το Silver Linings Playbook και το American Hustle, ο Bradley Cooper και η Jennifer Lawrence, ακολουθούν το γενικότερο δόγμα του πρότζεκτ, που ναι μεν ξεσήκωσε ψηλά τις προσδοκίες, μα εντέλει προσγειώθηκε άδοξα στην μετριότητα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Δεκεμβρίου 2014 από την Village