Movies Ltd

Who Framed Tom & Jerry?

του gaRis (@takisgaris)

Έπρεπε να το ζήσουμε κι αυτό. Το έρμα τα νιάτα, τάσπιλα ταμόλυντα τα παιδικά μας χρόνια να γενούν θέαμα άσχημο, αδιάφορο και το χειρότερο, εκτός επαφής με την εποχή μας. Κείνα τα ηρωικά πεντο-δεκάλεπτα στην ασπρόμαυρη τηλοψία, με τον Τομ να κυνηγάει ατέρμονα τον γκρίζο ποντικο-αλανιάρη τον Τζέρι και να αρπάζει από τηγάνια, ουρανομήκεις πτώσεις και ηλεκτροπληξίες στο κρανίο ασύστολα και δίχως τελειωμό. Και φτου απτην αρχή φίλος. Έτσι, για την αλητεία. 

Γιατί ο Χάνα(ς) κι ο Μπάρμπερα(ς) με αυτόν τον τρόπο την είχαν ονειρευτεί τη δουλίτσα δαύτη, που τους όρθωσε καριέρα δυσθεώρητη ανάμεσα στα 1942 και 1957 του (ναι, ω ναι) περασμένου αιώνα. Τα δικαιώματα ξωμείνανε στη Warner Bros που για δεύτερη φορά, μετά τη σούπερ αποτυχημένη πρωτιά στα 1992, επιχειρεί να επανασυστήσει τους άσπονδους φίλους σε ένα PG κοινό, όχι απαραίτητα παιδικό, με ζωντανό καστ β’ διαλογής και ένα ανιμέσιο όραμα που φέρνει μνήμες του ιστορικού Who Framed Roger Rabbit, με τη στιβαρή υπογραφή του πειραματιστή αρχιμαστόρου Robert Zemeckis.

Τι τα θες- τι τα γυρεύεις όμως, καθότι ο Tim Story (του Barbershop αλλά και του αθλίου Shaft remake) πέρα από το ότι είναι μπασκλάς, έχει υποπέσει στο θανάσιμο αμάρτημα να περιορίσει το ντούο σε ρόλους ελεεινής κομπαρσίλας, σε ταινία που δίχως ντροπή τιτλοφορείται πάνω στα ονόματά τους. Τι κι αν χρησιμοποιεί (με τον ίδιο τρόπο που διακρίνει κανείς στο Peanuts πίσω στα 2015) τα ορίτζιναλ φωνητικά τρικάκια ή την προσκόλληση στη σύμβαση πως κάθε ζώο ή πτηνό θα είναι ανιμέητεντ. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες. 

Το ζήτημα είναι το στόρυ κι αυτό πατάει στα βρωμόνερα της προσχηματικής προβλεψιμότητας. Η Chloë Grace Moretz (τρισχαριτωμένη παιδούλα στο σκορσεζικό Hugo, 2012) χρησιμοποιεί ψεύτικο ρεζουμέ για να πιάσει παρτάιμ δουλειά σε μεγάλο ξενοδοχείο του Μανχάταν, υπό την επιστασία του κακούλη Michael Pena. Γάμος μπόλυγουντ στάιλ βρίσκεται σε πυρετώδεις προετοιμασίες και το ντουέτο τη συμφοράς (Tom & Jerry) μπλέκεται εκειδά κάνοντάς τα λαμπόγυαλο. Στην κυριολεξία. 

Και το καλό το ρώτημα γεννάται ανεπιτήδευτα. Βρε Tim αδερφέ, αφού Story λέγεσαι αλλά έχεις όνομα χωρίς τη χάρη, γιατί να εστιάσεις σε δυο redemption χαρακτηρολογικές διαδρομές των ανθρωπο-ηρώων σου και να μη δώσεις για πρώτη φορά στα χρονικά την ευκαιρία στη γάτα και το ποντίκι να φανερώσουν κάτι παραπάνω από τη διαχρονική τους καρικατούρα; Δε θες αυτό; Δώσε μας τουλάχιστο τη γνώριμη βρωμόπλακα χωρίς κορεκτιλίστικες αναστολές. Ούτε. 

Με διάρκεια 101 υπερπροβλέψιμων λεπτών, το Tom & Jerry, παρά τις βίντατζ πινελιές του δείχνει ανέτοιμο να διασκεδάσει ένα (οποιοδήποτε) ηλικιακό γκρουπ, με κλαπατσιμπανίστικα εφφέ και μια παντελώς ανοίκεια περιθωριοποίηση των κεντρικών ηρώων κατά τη μαρκίζα του. Κι αυτό ακριβώς το πράμα, το παιδί μέσα μου, που ανελλιπώς κατανάλωνε μονορούφι τα παλιά τηλεοπτικά 10λεπτα στα μακρινά 70s, αδυνατεί να το συγχωρέσει, ούτε καν να το αποδεχτεί.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιουνίου 2021 από την Tanweer!

Στο άδειο μου πακέτο. Ένα ελληνικό γουέστερν στην άγρια φύση είναι το φιλμ Digger, που την σκηνοθεσία του υπογράφει ο Τζώρτζης Γρηγοράκης, σε σενάριο των Μαρίας Βόττη και Βαγγέλη Μουρίκη. Το φιλμ προβλήθηκε στο περιφερειακό πρόγραμμα Panorama του 70ου Φεστιβάλ του Βερολίνου. Ο Νικήτας, ζει αποτραβηγμένος στο κτήμα του, στην καρδιά ενός πανέμορφου δάσους στη Βόρεια Ελλάδα. Εδώ και καιρό παλεύει με ένα εχθρό, το βιομηχανικό τέρας που σκάβει επιθετικά το βουνό και διαταράσσει την παρθένα φύση. Απειλεί τον ίδιο και την γη του, καθώς και όσους αντιστέκονται. Η μεγαλύτερη όμως απειλή για τον Νικήτα έρχεται από το πουθενά, με την ξαφνική άφιξη του γιού του μετά από 20 χρόνια απουσίας. Πατέρας και γιος γίνονται εχθροί κάτω από την ίδια στέγη και συγκρούονται μετωπικά. Με φόντο ένα τραυματισμένο τοπίο και μια κοινωνία σε ατμόσφαιρα εμφυλίου, η ισορροπία μεταξύ ανθρώπων, φύσης και μηχανών αλλάζει δυναμικά καθώς εναλλάσσονται τους ρόλους του εχθρού και του λυτρωτή. Το έδαφος γίνεται όλο και πιο ασταθές. Για να γίνει και πάλι σταθερό, οι ήρωες πρέπει να σκάψουν βαθιά μέσα στη λάσπη.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Βαγγέλης Μουρίκης, Αργύρης Πανταζάρας, Σοφία Κόκκαλη, Τεό Αλεξάντερ, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Βασίλης Μπισμπίκης, Παύλος Ιορδανόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Στέφανος Κουτσαρδάκης και ο Θύτης.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Ιουνίου 2021 από την Mikrokosmos!

Η εκδίκηση ποτέ δεν έμοιαζε τόσο πολλά υποσχόμενη! Τιμημένη με το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου και υποψήφια για τέσσερα ακόμη τρόπαια της Ακαδημία είναι η ταινία Υποσχόμενη Νέα Γυναίκα (Promising Young Woman) που γράφει και σκηνοθετεί η ταλαντούχα Emerald Fennell. Όλοι πίστευαν ότι η Κέισι ήταν μία υποσχόμενη νέα γυναίκα. Μέχρι που ένα μυστηριώδες γεγονός άλλαξε τελείως το μέλλον της. Αλλά τίποτα στη ζωή της δεν είναι όπως δείχνει: είναι σατανικά έξυπνη, γοητευτικά πονηρή και ζει μια άλλη μυστική ζωή κάθε βράδυ. Μια αναπάντεχη συνάντηση θα της δώσει την ευκαιρία να διορθώσει ό,τι δεν πήγε καλά στο παρελθόν.

Στην λίστα με τις καλύτερες γυναικείες ερμηνείες της χρονιάς βρέθηκε εκείνη της εκφραστικής Carey Mulligan. Στο πλάι της συμμετέχουν και οι Laverne Cox, Bo Burnham, Alison Brie, Connie Britton, Adam Brody.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Ιουνίου 2021 από την Spentzos Films!

Unite The World! Η Disney και οι δημιουργοί των ταινιών animation «Βαϊάνα» και «Ψυχρά κι Ανάποδα» που αποτέλεσαν µεγάλες καλλιτεχνικές και εμπορικές επιτυχίες, επιστρέφουν µε την επική περιπέτεια Η Ράια και ο Τελευταίος Δράκος (Raya And The Last Dragon) στον φανταστικό κόσμο της Κουµάντρα, ένα µακρινό βασίλειο της Ασίας, όπου κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν αρμονικά µε τους δράκους. Μια εξωτική, μαγική και ταξιδιάρικη ταινία κινουμένων σχεδίων που ξεδιπλώνει έναν συναρπαστικό κόσμο μυθικών πλασμάτων και πρωτόγνωρων τοπίων. Η Ράια, μια γενναία πολεμίστρια, συνασπίζεται µε τον Τελευταίο Δράκο και ανακαλύπτει ότι η εμπιστοσύνη στους άλλους είναι το ισχυρότερο όπλο για να ενώσει τον διχασμένο λαό της. Μια απολαυστική, οικογενειακή ταινία µε συναρπαστικές και ξεκαρδιστικές σκηνές, ένα τέλειο μείγμα δράσης και κωμωδίας, ένα ευφάνταστο ταξίδι, μια επική και ελπιδοφόρα ιστορία και μια νέα, αξέχαστη ηρωίδα της Disney. Πριν πολλά, πολλά χρόνια, στο φανταστικό βασίλειο της Κουμάντρα, άνθρωποι και δράκοι ζούσαν αρμονικά, μέχρι που μια μοχθηρή δύναμη εμφανίστηκε και οι δράκοι χρειάστηκε να θυσιαστούν για να σώσουν την ανθρωπότητα. Πεντακόσια χρόνια μετά, οι ίδιοι δαίμονες επιστρέφουν και είναι στα χέρια της Ράια, μιας μοναχικής, νεαρής πολεμίστριας, να εντοπίσει τον τελευταίο δράκο που θα αποκαταστήσει την αρμονία στη διχασμένη χώρα. Στο ταξίδι της αυτό θα συνειδητοποιήσει ότι, για να σωθεί η ανθρωπότητα, πέρα από τη μαγική δύναμη του Τελευταίου Δράκου χρειάζεται και πίστη.

Η σκηνοθεσία ανήκει στους Don Hall, Carlos Lopez Estrada ενώ ακούγονται οι φωνές Awkwafina, Kelly Marie Tran, Izaac Wang, Gemma Chan, Daniel Dae Kim, Jona Xiao, Sandra Oh, Thalia Tran, Lucille Soong, Alan Tudyk.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιουνίου 2021 από την Feelgood Ent.!

Αγάπη είναι να δίνεις αυτό που δεν έχεις! Μετά την εξαφάνιση μιας γυναίκας κατά τη διάρκεια χιονοθύελλας, πέντε ξένα μεταξύ τους πρόσωπα σε ένα απομακρυσμένο βουνό της Γαλλίας βρίσκονται μπλεγμένοι σε ένα αναπάντεχο μυστήριο, στο γεμάτο σασπένς θρίλερ του βραβευμένου με Σεζάρ σκηνοθέτη Dominik Moll, Μόνο Αυτοί Είδαν τον Δολοφόνο (Seules les Bêtes / Only The Animals). Παγκόσμια πρεμιέρα στο τμήμα Venice Days του Φεστιβάλ της Βενετίας. Όταν πρωτογνωρίζουμε τη νοσοκόμα Αλίς και τον κάπως ανιαρό αγρότη σύζυγό της, Μισέλ, μοιάζουν σαν ένα οποιοδήποτε μεσήλικο ζευγάρι παγιδευμένο σε έναν βαρετό και αδιέξοδο γάμο. Η Αλίς διατηρεί εξωσυζυγική σχέση με τον Ζοζέφ, έναν από τους ασθενείς της, ενώ ο Μισέλ κλείνεται για ώρες στο γραφείο του, υποτίθεται για να χειριστεί τις υποθέσεις της φάρμας τους. Όμως, όταν μια γειτόνισσά τους, η Έβελιν, εξαφανίζεται, αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν οι άνθρωποι αυτοί έχουν σχέση με την εξαφάνισή της. Ήταν η Έβελιν η ερωμένη του Μισέλ, κάτι που θα εξηγούσε το ότι ένα βράδυ εκείνος γυρνάει σπίτι με ματωμένο πρόσωπο; Ή μήπως την σκότωσε ο Ζοζέφ, ο σκύλος του οποίου καταλήγει περιέργως νεκρός από πυροβολισμό; Και πώς εμπλέκονται η νεαρή σερβιτόρα Μαριόν, που διατηρούσε τη δική της σχέση με το θύμα, αλλά και ο Αρμάν, ένας 20χρονος από την Ακτή Ελεφαντοστού που αναπάντεχα μοιάζει να είναι το πρόσωπο-κλειδί της υπόθεσης; Ξεκινώντας ως μια συναρπαστική ιστορία μυστηρίου με φόντο τη γαλλική επαρχία και καταλήγοντας ως ένα εύστοχο δράμα, στο οποίο διάφοροι, και πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, ξένοι ανά τον κόσμο συνδέονται με αναπάντεχους τρόπους, σε μια ιστορία για το πόσο μακριά θα φτάσουν οι άνθρωποι για να αποφύγουν τη μοναξιά, αλλά και ένα συναρπαστικό μυστήριο όπου πραγματικός ένοχος είναι οι ανθρώπινες αδυναμίες.

Πρωταγωνιστούν οι Denis Ménochet, Laure Calamy, Damien Bonnard, Nadia Tereszkiewicz, Bastien Bouillon, Valeria Bruni Tedeschi, Jenny Bellay, Guy Roger N’Drin.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιουνίου 2021 από την Rosebud 21!

I Want Your Back! Μια πρωτότυπη ταινία εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα που σατιρίζει το θέμα της μετανάστευσης κερδίζοντας θριαμβευτικές κριτικές παγκοσμίως είναι η περίπτωση του Ο Άνθρωπος που Πούλησε το Δέρμα του (L' Homme Qui Avait Vendu Sa Peau / The Man Who Sold His Skin) που σκηνοθετεί η Kaouther Ben Hania. Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας 2021 (Τυνησία). Ένας Σύριος που βρίσκεται εγκλωβισμένος στο Λίβανο θα επιτρέψει σε έναν καλλιτέχνη να του μετατρέψει την πλάτη σε έργο τέχνης. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να ταξιδέψει στην Ευρώπη να βρει την αρραβωνιαστικιά του και να ζήσει επιτέλους ελεύθερα. Θα γνωρίσει φήμη και δόξα αλλά είναι πραγματικά ελεύθερος τώρα που ως έργο τέχνης είναι υποχρεωμένος να ξοδέψει τη ζωή του εκθέτοντας την πλάτη του σε μουσεία ανά τον κόσμο;

Πρωταγωνιστούν η Monica Bellucci σε ένα δηλητηριώδη ρόλο και ο Yahya Mahayni ο οποίος κέρδισε το βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στο τμήμα Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας 2020.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιουνίου 2021 από την Neo Films!

Cut You Down! Η ταινία Αυτοί που Εύχονται τον Θάνατο μου (Those Who Wish Me Dead) είναι μια καταιγιστική περιπέτεια που σκηνοθετεί ο υποψήφιος για Όσκαρ Taylor Sheridan (Hell or High Water, Wind River). Μία ιστορία καταδίωξης, ενηλικίωσης, επιβίωσης και εξιλέωσης, μία πυρετώδης ταινία δράσης γεμάτη αγωνία και ανατροπές με φόντο μία πυρκαγιά που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμα της. Η Χάνα, μία αλεξιπτωτίστρια δασοπυροσβέστρια, προσπαθεί να ξεπεράσει τις τρεις ζωές που δεν κατάφερε να σώσει από τη φωτιά και βρίσκει παρηγοριά στον πόνο που η ίδια προκαλεί στον εαυτό της. Όταν, όμως, εμφανίζεται ξαφνικά ο Κόλιν, ένας νευρικός έφηβος μέσα στα αίματα, πρέπει να διασχίσει μαζί του χιλιόμετρα στο πυκνό δάσος. Αντιμέτωποι με φονικές καταιγίδες, που τρομάζουν ακόμα και την εκπαιδευμένη Χάνα, δεν έχουν ιδέα τι άλλο τους περιμένει: δύο αδίστακτοι εκτελεστές στα ίχνη του Κόνορ και μία ανελέητη πυρκαγιά που θα τους βρει κατά μέτωπο. Καθώς βρίσκονται παγιδευμένοι ανάμεσα στα δύο δεινά, πώς θα μπορέσει η Χάνα να σώσει τον Κόνορ και τον ίδιο της τον εαυτό;

Πρωταγωνιστεί η βραβευμένη με Όσκαρ Angelina Jolie (Girl Interrupted, Maleficent) έχοντας στο πλευρό της τους Finn Little, Nicholas Hoult, Aidan Gillen, Jake Weber, Medina Senghore, Jon Bernthal, Tyler Perry.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιουνίου 2021 από την Tanweer!

Η φωνή της δεν έπρεπε να σιωπήσει! Η ταινία Ηνωμένες Πολιτείες Εναντίον Μπίλι Χολιντέι (The United States vs. Billie Holiday) που σκηνοθετεί ο αξιόλογος και πολυβραβευμένος δημιουργός Lee Daniels (The Butler, The Paperboy, Precious) αφηγείται την ιστορία της τζαζ τραγουδίστριας Billie Holiday και του «Strange Fruit», του τραγουδιού διαμαρτυρίας που της έφερε φήμη αλλά και βάσανα. Η Holiday στοχοποιήθηκε από το FBI, το οποίο θεώρησε εμπρηστικό το τραγούδι της. Εστιάζοντας στη εξάρτησή της από ουσίες δόθηκε εντολή σε έναν μαύρο αστυνομικό, τον Jimmy Fletcher να παρακολουθήσει και να συλλάβει τη Holiday. Οι δυο τους κατέληξαν εραστές.

Τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά η Andra Day, αποσπώντας για την ερμηνεία της μια Οσκαρική υποψηφιότητα γυναικείου ρόλου και μαζί της εμφανίζονται οι Trevante Rhodes, Garrett Hedlund, Leslie Jordan, Miss Lawrence, Adriane Lenox, Natasha Lyonne, Rob Morgan, Da'Vine Joy Randolph, Evan Ross, Tyler James Williams.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιουνίου 2021 από την Spentzos Films!

Καλύτεροι Εχθροί. Χειρότεροι Φίλοι! Το θρυλικό δίδυμο, οι αιώνιοι αντίπαλοι, οι διαχρονικοί Tom & Jerry των Χάνα και Μπαρμπέρα επιστρέφουν με μία θεαματική μείξη κλασικού κινούμενου σχεδίου με liveaction, σε νέες περιπέτειες που εκτυλίσσονται στο πιο πολυτελές ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης. Αυτή τη φορά, οι δύο ξεκαρδιστικοί ήρωες έρχονται στο προσκήνιο με μία ταινία που θα τους αναγκάσει να κάνουν το αδιανόητο: να συνεργαστούν για να σώσουν την κατάσταση! Μία από τις πιο απολαυστικές έχθρες στην ιστορία αναζωπυρώνεται όταν ο Τζέρι μετακομίζει στο καλύτερο ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης λίγο πριν «τον γάμο του αιώνα», αναγκάζοντας την απεγνωσμένη διοργανώτρια εκδήλωσης, την Κέιλα, να προσλάβει τον Τομ για να τον ξεφορτωθεί. Η επακόλουθη μάχη ανάμεσα στη γάτα και το ποντίκι απειλεί την καριέρα της, τον πολυαναμενόμενο γάμο και την υπόληψη του ξενοδοχείου. Σύντομα,, όμως ένα μεγαλύτερο πρόβλημα προκύπτει, όταν αναλαμβάνει δράση ένας φιλόδοξος και ραδιούργος υπάλληλος, ο χειρότερος αντίπαλος όλων.

Η ευφάνταστη ταινία μένει πιστή στο υπερβατικό και ξεκαρδιστικό κλίμα των κλασικών καρτουνίστικων χαρακτήρων και επιστρατεύει ένα λαμπερό καστ για να πλαισιώσει το κυνήγι του αιώνα. Πρωταγωνιστούν οι Chloë Grace Moretz (Ανυπόφοροι Γείτονες 2, Η Οικογένεια Άνταμς), Michael Peña (Cesar Chavez, Οδηγός Διαπλοκής, Ant-Man), Rob Delaney (Deadpool 2, Fast & Furious: Hobbs & Shaw), Colin Jost (Οδηγός για Singles, Saturday Night Live) και Ken Jeong (Τρελά Πλούσιοι, The Hangover, Transformers 3). Τη σκηνοθεσία της ταινίας έχει αναλάβει ο Tim Story (Fantastic Four, Think Like A Man, Barbershop), ενώ το σενάριο υπογράφει ο Kevin Costello, βασισμένος, φυσικά, στους χαρακτήρες που δημιούργησαν οι William Hanna και Joseph Barbera.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιουνίου 2021 από την Tanweer!

του zerVo (@moviesltd)

Μια από τις πιο επιτυχημένες στιγμές κινουμένων σχεδίων, της σεζόν 2013, φέροντας την σφραγίδα της Dreamworks Animation και την υποστήριξη στην διανομή της Fox, υπήρξε η περίπτωση των The Croods, που με συνολικό κόστος περίπου 150 εκατομμυρίων δολαρίων, κατάφεραν να τετραπλασιάσουν το νούμερο σε τζίρο. Δεν αποτέλεσε καμία απολύτως έκπληξη λοιπόν η επαναφορά του πιασάρικου τίτλου στην δράση, αντιθέτως μάλλον αργοπόρησε η αξιόλογη φίρμα στο είδος, να ασχοληθεί και πάλι με τις περιπέτειες της πρωτόγονης φαμίλιας.

Η διαδρομή της ενωμένης, αν και σε πολλές περιπτώσεις γκρινιάρας οικογένειας των Κρουντς, στον κόσμο των Νεάντερταλ, προς αναζήτηση της ιδανικής περιοχής για να κτίσει το σπιτικό της, μοιάζει ατελείωτη, εκτός από επικίνδυνη, καθώς σε κάθε της βήμα παραμονεύουν αμέτρητες αντιξοότητες. Το δυσμενέστερο στοιχείο για τον πατριάρχη Γκραγκ, όμως, δεν είναι τα άγρια θηρία που καραδοκούν να τους επιτεθούν, αλλά ο μορφονιός Γκάι, ένας νεαρός που δρα και σκέφτεται μπροστά από την εποχή του, που κάνει τα γλυκά μάτια στην θυγατέρα του, Ιπ. Και το χειρότερο για εκείνον, αυτή ανταποκρίνεται!

Το διάβα τους ταλαιπωρημένους ταξιδιώτες, θα τους οδηγήσει μονομιάς, από την ερειπωμένη έρημο, σε έναν τόπο παραδεισένιο και ονειρικό, που κρύβει πίσω του όλα τα καλά του Θεού να τους καρτερούν. Εκείνο που θα τους εκπλήξει πάντως, είναι πως αυτό το ιδανικό για διαβίωση μέρος, το έχουν δημιουργήσει οι Μπέτερμαν, που δεν είναι άλλοι από εκείνους που μεγάλωσαν με κάθε φροντίδα τον ορφανό Γκάι. Κι έχουν κι αυτοί κόρη, την Ντόν. Με την διαφορά πως ετούτοι επιθυμούν να του την προξενέψουν!

Κι έτσι με φόντο ένα τοπίο που αυτοστιγμεί μεταλλάσσεται από αυτό των σπηλαίων, σε κάτι εφάμιλλο με αυτό του Charlie And The Chocolat Factory, ξεκινά μια πολυδιάστατη διαμάχη, που φέρνει σε ρήξη τους δυο εκ διαμέτρου αντίθετης συλλογιστικής, όπως και τις πιτσιρίκες που ερίζουν για την καρδιά του γόη, χωρίς πάντως η δράση του καθενός να πείθει πως είναι η σωστή και η λογική. Και σαν να μην έφταναν οι εσωτερικές κόντρες στην μικρή κοινότητα που μόλις σχηματίστηκε, θα δεχτούν και την επίθεση εκατοντάδων πειραγμένων και πανίσχυρων μαιμούδων, που θα πείσει όλους πως επιβάλλεται να ενωθούν για να βάλουν πλάτη τον κοινό εχθρό.

Πέραν του στούντιο της Pixar, που από μόνο του ορίζει ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο σύγχρονο κινηματογραφικό σκίτσο, όλες οι υπόλοιπες σημαντικές μπράντες, παλεύουν κινούμενες σε μια κοινή πεπατημένη, προσφέροντας φιλμς, που δεν χαρακτηρίζονται από καμία ξεχωριστή θεματική έμπνευση, ουσιαστικά ανακατεύοντας τα ίδια και τα ίδια στόρι. Οι δημιουργίες τους βεβαίως, τεχνικά είναι φροντισμένες, με σχέδιο που πολλές φορές πιάνει το άριστα, φέροντας μάλιστα το χαρακτηριστικό της έντονης πολυχρωμίας, που θα έλξει σαν μαγνήτης την ματιά των ανήλικων σινεφίλ.

Όπως ακριβώς συμβαίνει δηλαδή και στο The Croods: A New Age, ένα φιλμ που διακατέχεται από μια έντονη και ακατάπαυστη κινητικότητα των ηρώων του, μια αστείρευτη ενέργεια στην καταιγιστική εναλλαγή των πλάνων του, μια διάθεση χιουμοριστικής εξυπνάδας στις ατάκες που βγάζουν οι εναλλακτικοί Φλιντστόουνς. Μέχρις εκεί όμως. Από το μέσον και κατοπινά, κατόπιν της εμφάνισης των ύπουλων μάνκις, όλα όσα επιφανειακής μοιρασιάς ηθικών οικογενειακών αρχών και παραδόσεων διαλαλεί, πηγαίνουν περίπατο κάτω από την φρενίτιδα του να φτάσουμε όπως όπως στο φαντασμαγορικό φινάλε.

Πλακίτσα παίζει στο εκράν, δημιουργούμενη κατά βάση από τις οξείες αντιπαραθέσεις των μουτρήδων ανθρώπων των σπηλαίων (γαμπρού και πεθερικών κυρίως) απουσιάζει όμως η οποιαδήποτε πρωτοπορία θα καθιστούσε ένα ακόμη animation, ως μη του (αξιέπαινου τεχνικά) σωρού. Απλοϊκή υπόθεση με αστείες συνομωσίες και συμμαχίες που γρήγορα θα αλλάξουν συσχετισμούς, που αναμφίβολα θα διασκεδάσει τα μικράκια θεατάκια, δεν θα αποτρέψει όμως από τους συνοδούς τους, να κοιτάζουν κάθε τρεις και λίγο το ρολόι, ωσότου το φιλμάκι λάβει τέλος.

του zerVo (@moviesltd)

Παρότι τρία περίπου έτη πριν, είχα εκφράσει τον θαυμασμό μου, για το πως ένας όχι και τόσο έμπειρος σκηνοθέτης, είχε επιτύχει το απόλυτο τζακ ποτ, τόσο καλλιτεχνικά, όσο κυρίως εισπρακτικά, πολλαπλασιάζοντας με διψήφιο νούμερο στο παγκάρι της σοδειάς, το πενιχρό κόστος της ταινίας του - μόλις 17 εκ. δολάρια - εντούτοις είχα εκφράσει και τις αμφιβολίες μου για το αν και κατά πόσο η πιθανότατη συνέχεια, θα ήταν το ίδιο ενδιαφέρουσα, αγωνιώδης και εν τέλει ευρηματική όπως το πρωτότυπο. Δεν είναι δα και κανένα θεόρατο ρίσκο, το να προβλέψεις πως το σίκουελ δεν θα διαθέτει την ίδια δυναμική με το πρώτο μέρος. Τουλάχιστον, το αποτέλεσμα του A Quiet Place Part II, στάθηκε το λιγότερο με αξιοπρέπεια ως παραστάτης του μύθου που έκτισε με κόπο το ορίτζιναλ.

Κοντά πεντακόσιες ημέρες έχουν περάσει από την στιγμή της επίθεσης των μηδενικής όρασης αλλά οξύτατης ακοής, ικανής να τα οδηγήσει με ακρίβεια στα θύματα τους, εξωγήινων όντων και το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού του πλανήτη έχει αφανιστεί από την φονική τους οργή. Ελάχιστοι επιζώντες έχουν καταφέρει να αποσυρθούν σε πρόχειρα καταλύματα ώστε να προστατευτούν από τους εισβολείς, κάτω από καθεστώς απόλυτης σιγής, αφού και ο παραμικρός ήχος, μπορεί να σταθεί μοιραίος, εφόσον θα προδώσει τα ίχνη τους στα μανιασμένα θηρία.

Οι εναπομείναντες ζωντανοί της φαμίλιας των Άμποτ, μετά τον θάνατο του μικρούλη Μπο και την αυτοθυσία του πατέρα Λι, η μητέρα Έβελιν, μαζί με τα τρία της παιδιά, την κωφάλαλη Ρέγκαν, τον φοβισμένο Μάρκους και το νεογέννητο μωρό, κάτω από καθεστώς ακραίου φόβου, αναζητούν στην ύπαιθρο, το καταφύγιο που ενδεχόμενα θα στεγάσει τις ελπίδες επιβίωσης τους. Μοναδικό τους όπλο ενάντια στην οργή των άλιενς, τα συριστικά ραδιοκύματα που βγάζει το βοηθητικό ακουστικό της Ρέγκαν, που τα παραλύει και τα καθιστά ευάλωτα στο ενδεχόμενο ανθρώπινης αντεπίθεσης.

Πάνω κάτω στα ίδια βήματα με τον προκάτοχο του κινείται θεματικά και η πρώτη (εκτιμώ όχι και η τελευταία) συνέχεια ενός τίτλου χρυσοφόρου για τα ταμεία της παραγωγού Paramount, που μονομιάς με το που ανέλαβε τα ηνία, τετραπλασίασε τον προϋπολογισμό. Καμία έκπληξη ή ανατροπή δεν πηγάζει από την εξέλιξη του σεναρίου, εκτός ίσως από το γεγονός πως η οικογένεια έχει πλέον υπαρκτό στόχο. Να φτάσει το αντίδοτο στην μήνη των Πρεντάτορς - δηλαδή το βουητό από την συσκευή της πιτσιρίκας - μέχρι τον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό και από εκεί να μεταδοθεί προς αναπαραγωγή μέσα από τα ερτζιανά σε όλο τον κόσμο. Απορίας άξιο, πάντως, το ότι τα πάντα περιορίζονται σε αυτό τον επαρχιακό μικρόκοσμο και όλη η υπόλοιπη πάνοπλη Υπερδύναμη, έχει καταρρεύσει. Και δεν διέκρινα προφανή συμβολισμό...

Εννοείται πως μετά το απαραίτητο ίντρο, που μας απεικονίζει την ημέρα Μηδέν, όταν οι απρόσκλητοι επισκέπτες από το διάστημα, έκαναν το ντου στην φιλήσυχη επαρχιακή κωμόπολη - μια ούτε της μισής ισχύος αντιγραφή της αντίστοιχης εισαγωγής στο War Of The Worlds - προστίθενται η μία μετά την άλλη, σαν σε συρμό, οι σκηνές τρόμου. Εκεί που το οποιοδήποτε θορυβώδες σφάλμα των πρωταγωνιστών, θα τραβήξει σαν μαγνήτης τα τέρατα και η σωτηρία τους θα κρεμαστεί κυριολεκτικά από μια κλωστή.

Έντιμο και πάλι το σκηνοθετικό βλέμμα του Krasinski, με την μοναδική διαφορά πως από το σίκουελ απουσιάζουν βασικότατα συστατικά που ανέδειξαν σε τζακ ποτ το εισαγωγικό τσάπτερ. Τα τουίστ που θα φόρτιζαν συγκινησιακά την ατμόσφαιρα, τείνουν σχεδόν προς το μηδέν. Ούτε σπαραχτική σεκάνς απώλειας παιδιού στο απροσπέλαστο γεφύρι παίζει, ούτε θυσία του πατρός προκειμένου να την βγάλουν καθαρή οι συν αυτώ, ούτε βέβαια καθηλωτική στιγμή γέννας, ώρα που σύσσωμη η πλατεία κρατούσε ανάσα, μην τυχόν και πέσει τίποτα στα αυτιά των δολοφόνων από το διάστημα. 

Με όλα αυτά τα κουτάκια της πλοκής ατσεκάριστα, είναι λογικό ο κοινωνικός προβληματισμός που προϋπήρχε, να ξεθωριάζει και να μην διαθέτει ροή εφάμιλλη των προηγουμένων. Άρα το Part II, λειτουργεί περισσότερο διεκπεραιωτικά, σκορπώντας μεν τους ζητούμενους φόβους σε όσους θα τους επιζητήσουν κόβοντας το μπιλιέτο, χάρη κυρίως στις αδεξιότητες των ανήλικων ηρώων του στόρι, χωρίς ποτέ όμως να φτάνει στον πήχη, που τόσο ψηλά έθεσε μια από τις κορυφαίες σε σχέση κόστους / τζίρου κινηματογραφική στιγμή του τρέχοντα αιώνα.

Ο νεαρός τζιχαντιστής

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Θάνατος στην αποστάτρια!

Αυτή είναι η 11η μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας των Βέλγων αδελφών Dardenne, με πρώτη τους σκηνοθετική απόπειρα, ένα από τα πολλά ντοκιμαντέρ που επίσης έχουν γυρίσει, το μεσαίου μήκους «Le chant du rossignol», να παρουσιάζεται το πολύ μακρινό 1978! Κάθε ταινία μυθοπλασίας τους, από την 4η τους και μετά, τη «Rosetta» (1999) δηλαδή, παίρνει μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών, όπου έχουν τιμηθεί και με δύο Χρυσούς Φοίνικες. Τον έναν για τη «Rosetta» και τον άλλον για την ταινία τους «Το παιδί» (L'enfant, 2005).

Και αυτή η ταινία τους, λοιπόν, έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ των Καννών του 2019, όπου κι έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα. Τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας. Την ίδια χρονιά έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ της Βαγιαδολίδ, όπου τιμήθηκε με τα βραβεία καλύτερου σεναρίου και καλύτερου μοντάζ.

Η υπόθεση: O 13χρονος Αχμέντ ξαφνικά δε μοιάζει να συμπεριφέρεται σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας του στη μικρή βέλγικη πόλη όπου ζει. Η απότομη στροφή του προς τη θρησκεία και τη φανατισμένη ιδεολογία του ιμάμη του, τον απομακρύνει από την οικογένειά του, τους φίλους του, ολόκληρο τον κοινωνικό του κύκλο: δεν εγκρίνει το γεγονός ότι η μητέρα του πίνει κρασί, απορρίπτει τα ρούχα που φοράει η αδελφή του, αρνείται να σφίξει το χέρι της μαθηματικού του, Ινές, μιας και εκείνη δεν είναι «αγνή». Όταν δεν περνά τον καιρό του σε προσευχές και θρησκευτικές τελετές, παρακολουθεί βίντεο που σχετίζονται με τη τζιχάντ, ειδικά αφότου ο ξάδελφός του αποφασίζει να πάρει αυτόν τον μαρτυρικό δρόμο. Όταν ο ιμάμης του, Γιουσούφ, κατηγορεί την Ινές για αποστασία, ο Αχμέντ μπαίνει σε μια επικίνδυνη τροχιά που οδηγεί στη βία...

Η άποψή μας: Αυτό ίσως να είναι το πιο ριψοκίνδυνο πρότζεκτ με το οποίο ασχολήθηκαν καθ' όλη την τρανή καριέρα τους τα αδέλφια από το Βέλγιο. Μια λάθος σκηνή, μια απροσεξία στο σενάριο, μία ανέμελη προσέγγιση στο τόσο τζιζ θέμα και θα είχαν χοντρά προβλήματα. Η εμπειρία και η σοφία τους, τους σώζει. Ξέρουν τον τρόπο να ξεφύγουν από την παγίδα: ο μουσουλμανισμός δεν δαιμονοποιείται, δεν παρουσιάζονται όλοι οι μουσουλμάνοι ως απριόρι φανατικοί, που ως μοναδικό τους σκοπό και στόχο έχουν το θάνατο όλων των απίστων. Ούτε η συγκεκριμένη θρησκεία γίνεται αντικείμενο χλευασμού, διακωμώδησης ή απαξίωσης. 

Με μεγάλη προσοχή, οι δυο βετεράνοι δημιουργοί, εστιάζουν στην περίπτωση του Αχμέντ. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Σαφώς και η ταινία δεν μπορεί να συγκαταλεχθεί ανάμεσα στα αριστουργήματά τους από τη μια, από την άλλη απέχει από τη μεγαλύτερή τους αποτυχία ως τώρα, την προηγούμενη ταινία τους, «Το άγνωστο κορίτσι». Ως συνήθως, θέτουν το ζήτημα που βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας τους με αμεσότητα και αποφεύγουν τις εξηγήσεις και τον τόσο αγαπητό στο γαλλικό σινεμά βερμπαλισμό. 

Ο νεαρός Αχμέντ στα 13 του χρόνια πέφτει στη λούμπα του τυφλού φανατισμού. Γιατί; Χμ, ίσως για πρώτη φορά στην καριέρα τους οι Dardenne να έπρεπε να μας δώσουν κάποια εξήγηση. Το τραύμα από την απώλεια του μάρτυρα ξαδέλφου του; Η πλύση εγκεφάλου από τον ιμάμη; Τα πωρωμένα βιντεάκια στο youtube; Η απουσία πατέρα; Η επανάσταση της εφηβείας; Μια κοινωνία λάθος, μέσα στην οποία δεν νιώθει άνετα και τον εξωθεί στα άκρα; Υπαινίσσονται αλλά δεν μας δίνουν μια κάπως πιο καθαρή εικόνα οι δημιουργοί. 

Κι αυτό ενώ από τη μία αποτρέπει το μανιπουλάρισμα του θεατή, από την άλλη στερεί από οποιοδήποτε βάθος τον χαρακτήρα του πιτσιρικά. Που, συν τοις άλλοις, δεν είναι και ο πιο ταλαντούχος νεαρός ηθοποιός που έχουν σκηνοθετήσει. Μας παρουσιάζεται απλά ως ένας εμμονικός, με μονίμως ανέκφραστο πρόσωπο, που ξαφνικά του μπαίνει η ιδέα να σκοτώσει για να κάνει το χρέος του απέναντι στον Αλλάχ και τον Μωάμεθ. Κι εδώ χάνουν κάποιους πόντους οι σκηνοθέτες-σεναριογράφοι. Γιατί κάποια στιγμή ο θεατής όχι μόνον δεν θα «συμπαθήσει» τον ήρωα της ταινίας, αλλά θα αδιαφορήσει γι' αυτόν. 

Το άλλο μικρό φάουλ είναι πως ενώ αποφεύγουν τον συναισθηματισμό όπως ο διάολος το λιβάνι, εντούτοις αφήνουν τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα του Αχμέντ προς τη Λουίζ, το όμορφο κορίτσι στη φάρμα την οποία επισκέπτεται συχνά – πυκνά ο Αχμέντ στο πλαίσιο της κρατικής προσπάθειας αναμόρφωσής του, να λειτουργήσουν ως πιθανό όπλο ενάντια στον αδιανόητο θρησκόληπτο ντετερμινισμό του. Αλλά όχι. Ο Αχμέντ δεν μπορεί να αφήσει τον έρωτα να του αλλάξει τα πλάνα. Ζητάει από τη Λουίζ να γίνει μουσουλμάνα – εδώ να σημειώσουμε πως για πρώτη φορά στο κινηματογραφικό τους σύμπαν οι Dardenne φαίνεται να χρησιμοποιούν το χιούμορ (ω, ναι) ως εργαλείο αφήγησης της ιστορίας τους! Κι όταν εκείνη – φυσικά και λογικότατα – αρνείται, ο Αχμέντ επιστρέφει με μεγαλύτερη ορμή στο σχέδιό του: τη δολοφονία της καθηγήτριάς του, της αποστάτριας, που έχει το θράσος, πέρα όλων των άλλων, να σκέφτεται να διδάξει αραβικά μέσω τραγουδιών (αδιανόητο!) και έχει ερωτική σχέση με Εβραίο (ανήκουστο!). 

Έχει ενδιαφέρον εδώ να σταθούμε λίγο παραπάνω: Οι Dardenne πολύ εύστοχα εμμέσως επισημαίνουν πως το – με πρώτη ματιά – άψογο και με κέντρο τον άνθρωπο Ίδρυμα Ανηλίκων, όπου στέλνεται ο Αχμέντ να αναμορφωθεί, αποτυγχάνει παταγωδώς. Κι αυτό γιατί είναι προφανέστατα λάθος η προσέγγιση: στόχος είναι να «ευνουχιστεί» with kindness ο εν δυνάμει επικίνδυνος Αχμέντ κι όχι να διορθωθεί ολόκληρη η στρεβλή κοινωνία, μέσα στην οποία ο Αχμέντ δημιουργήθηκε! Κατά τα λοιπά, όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν κάνει το σινεμά των συγκεκριμένων δημιουργών αναγνωρίσιμο, βρίσκονται παρόντα σε τούτη την ταινία. 

Η λιτότητα ως εκφραστικό μέσο, η (σχεδόν) απουσία μουσικής, το σφιχτό μοντάζ, η κάμερα στο χέρι (ευτυχώς, όχι σε σημείο ναυτίας), η κοινωνικά ευαίσθητη ματιά, η αίσθηση ότι αυτό που παρακολουθείς βρίσκεται ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία. Καθώς πλησιάζουμε στο φινάλε ο θεατής ξύνει προβληματισμένος το κεφάλι του. Τι έχει πάθει αυτό το παιδί; Γιατί επιμένει; Γιατί έχει απορροφήσει τόσο πολύ το είναι του η απόφαση να σκοτώσει; Κι ενώ φτάνει τόσο κοντά στην επίτευξη του στόχου του, μια απροσεξία της στιγμής τον οδηγεί στην πτώση. Που τον ταρακουνάει. 

Θαρρείς και η σύγκρουση με το έδαφος τον επαναφέρει στα συγκαλά του. Είναι το τράνταγμα που τον κάνει να δει καθαρά την πλάνη του. Και το εν δυνάμει φονικό όπλο μετατρέπεται σε απέλπιδο σήμα SOS. Θα βρει τη δύναμη να ζητήσει συγγνώμη, εκ μέρους μιας κοινωνίας ολότελα σαθρής και παθογόνας, που τον δημιούργησε. Κι ενώ είναι γεγονός πως η ταινία δείχνει σημάδια επανάληψης για τους Dardenne, γεγονός επίσης είναι πως καμία ταινία τους δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Ιουνίου 2021 από την Rosebud 21!