Movies Ltd

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Σαν να λέμε, σκάσε και κολύμπα!

Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γνωστός ηθοποιός Gilles Lellouche. Η πρώτη του ήταν το Narco (2004), στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, αλλά πρωταγωνιστούσαν ο κολλητός του Guillaume Canet και ο Benoît Poelvoorde, που παίζουν και σε τούτη την ταινία. Το Narco το σκηνοθέτησε μαζί με τον Tristan Aurouet. Ο Lellouche στη φιλμογραφία του ως σκηνοθέτης έχει ακόμα να παρουσιάσει δύο μικρού μήκους (και οι δύο σε συνσκηνοθεσία με τον Tristan Aurouet) κι άλλες δύο σπονδυλωτές ταινίες, στις οποίες έχει σκηνοθετήσει μία από τις ιστορίες τους.

Την παγκόσμια πρεμιέρα της η ταινία Κολύμπα ή Αλλιώς Βυθίσου (Le Grand Bain / Sink Or Swim) την έκανε στο περσινό φεστιβάλ των Καννών, όπου συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα, εκτός συναγωνισμού. Πριν να ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας, τα βασικά μέλη του καστ έκαναν προπόνηση συγχρονισμένης κολύμβησης για επτά περίπου μήνες! Στη Γαλλία η ταινία έκοψε πάνω από 4,5 εκατομμύρια εισιτήρια! Ήταν υποψήφια για 10 Cesar (τα γαλλικά Όσκαρ) κερδίζοντας τελικά μόνον ένα: εκείνο β' ανδρικού ρόλου, για τον Philippe Katerine. Την πανελλήνια πρεμιέρα της η ταινία την έκανε στο πλαίσιο του περασμένο 20ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, όπου τιμήθηκε με το βραβείο κοινού.

Η υπόθεση: Ο Μπερτράν είναι ένας μεσήλικας που πάσχει από εξουθενωτική κατάθλιψη. Η ψυχολογική του κατάσταση έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι άνεργος εδώ και δύο χρόνια. Οπότε, τα λεφτά στο σπίτι τα φέρνει η σύζυγός του, η Κλερ, η οποία τον υποστηρίζει όσο μπορεί, αλλά έχει φτάσει κι αυτή στα όριά της. Την κατάσταση δεν βοηθάει η αδελφή της Κλερ, η Κλεμεντίν και ο σύζυγός της, ο Τιμπό, που έχουν μια αφ' υψηλού κριτική στάση απέναντι στο αγαπημένο μα ευρισκόμενο σε δυσκολία, ζευγάρι. Συγκυριακά και από μια διάθεση «δεν γαμιέται», ο Μπερτράν αποφασίζει να γραφτεί στην ανδρική ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης της περιοχής, την οποία προπονεί η Ντελφίν, παλιό αστέρι, που έχει κι αυτή να αντιμετωπίσει τους δικούς της δαίμονες.

Μεταξύ των μελών της ομάδας είναι: Ο Λοράν δεν έχει οικονομικό πρόβλημα. Έχει όμως θέμα διαχείρισης νεύρων, κυρίως εξαιτίας της μητέρας του, που πάσχει από ψυχική νόσο, αλλά και εξαιτίας της δύσκολης σχέσης του με τη γυναίκα του – κι έχει κι έναν ανήλικο γιο που κεκεδίζει. Ο Μαρκούς έχει ανοίξει μια επιχείρηση με πισίνες, η οποία πάει κατά διαόλου. Ο Σιμόν έχει μείνει κολλημένος στο παρελθόν του ως ροκ σταρ γάμα διαλογής, κάτι που έχει αντίκτυπο στη σχέση του με την κόρη του. Και ο Τιερί, που είναι και ο υπεύθυνος του κολυμβητηρίου, είναι ένας αγαθιάρης, που δεν τα πάει καθόλου καλά με το άλλο φύλο – κι ας θέλει τόσο πολύ να γνωρίσει τις αμαρτίες της σάρκας. Αυτοί και μερικοί άλλοι παράξενοι τύποι συγκροτούν την παράξενη ομάδα. Και μέσα από συγκρούσεις αλλά κυρίως μέσα από το ομαδικό πνεύμα θα προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους. Θα τα καταφέρουν;

Η άποψή μας: Δεν του το 'χα του Gilles Lellouche ότι θα μπορούσε να σκηνοθετήσει μια ταινία τόσο γλυκιά, τόσο πικρή και τόσο αστεία μαζί. Αν και το έχει... ξανακάνει τελικά! Το Narco ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, πραγματικά, που ισορροπούσε ανάμεσα στην κωμωδία, το δράμα και το... αλλόκοτο. Εδώ ο Lellouche φτιάχνει ένα μικρό κομψοτέχνημα. Εμπνευσμένος από μιαν αληθινή ιστορία (η οποία καταγράφεται και στην ταινία «Swimming with Men», επίσης του 2018) ούτε λίγο ούτε πολύ, κατορθώνει να φέρει εις πέρας το εγχείρημά του με απόλυτη επιτυχία. Κάτι που, πιστέψτε με, δεν είναι λίγο. Και δημιουργεί ένα αληθινό crowdpleaser με όλη τη σημασία της λέξης, στη λογική του «Άνδρες με τα όλα τους» - μια ταινία που λειτουργεί ως φωτεινό παράδειγμα σε σημείο... παρεξηγήσεως. Μόνο που εκτός από την ανεργία, που κυριαρχούσε στην υπέροχη βρετανική ταινία του Peter Cattaneo από τα 1997, εδώ έχει προστεθεί η υπαρξιακή κρίση, η κατάθλιψη, η μη αποδοχή.

Επτά ζορισμένοι άνδρες μετά τα σαράντα τους, που τρώνε σφαλιάρες από παντού και δεν έχουν από που να πιαστούν. Αυτά είναι αδιέξοδα – και δεν κάνω πλάκα. Ούτε η ταινία «κάνει πλάκα». Δεν γελοιοποιεί τους ήρωές του ο Lellouche – ίσα ίσα. Τους παρατηρεί με τρομερή συμπάθεια και αγάπη, όντας κι αυτός ένας σαραντάρης και βάλε, χωρίς ποτέ να τους νταντεύει. Χωρίς να τους κανακεύει. Χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις. Η απάντηση στα προβλήματά σου, λέει ο σκηνοθέτης και συνσεναριογράφος, μπορεί να σου έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις! Ναι, η απάντηση στην κρίση είναι η συγχρονισμένη κολύμβηση! Ένα κατεξοχήν γυναικείο άθλημα! Γεμάτο χάρη και ομορφιά! Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε! Η συγχρονισμένη κολύμβηση για αυτούς τους άνδρες γίνεται το μέσον όχι ο σκοπός. Βρίσκονται μαζί και χαλαρώνουν. Βρίσκονται μαζί και εμφορούνται από ένα αίσθημα κοινού στόχου, ομαδικότητας, σύμπνοιας και «ένας για όλους και όλοι για έναν». Μέσα στο νερό δεν έχει σημασία αν είναι χοντροί, άσχημοι, παρθένοι, ζοχαδιασμένοι, γκέι, καταθλιπτικοί ή χρεοκοπημένοι. Μέσα στο νερό θαρρείς κι επιστρέφουν στη μήτρα της μητέρας τους. Και όλα φαίνονται πια πιθανά. Και εφικτά. Και ωραία.

Εντάξει, όλη η φάση με τον τελικό διαγωνισμό, έχει την αμερικανιά της. Είναι σαν να βλέπουμε τον τελικό γύρο από τα «Rocky» ή από τα «Karate Kid». Ναι, είναι εντελώς... ψεύτικο αυτό, αυτός ο ανταγωνισμός, όμως, το γεγονός ότι η παλιοπαρέα με τα συγκεκριμένα ρεμάλια όχι μόνο θα καταφέρει να μην... βυθιστεί στην πισίνα όπου συναγωνίζεται μεγαθήρια (!!!), όχι μόνον θα επιπλεύσει, αλλά θα είναι και άκρως ανταγωνιστική – με τρόπο που ενώνει τη θυμηδία με τον θαυμασμό, εντέλει σε αγγίζει ως θεατή. Και κάποιους τους αγγίζει περισσότερο από κάποιους άλλους. Θέλω να πω: είσαι άνδρας σαραντάρης plus και τραβάς λούκι; Αποκλείεται να μην σου αρέσει η ταινία. Γιατί ταυτίζεσαι – ίσως με περισσότερους από έναν από τους αντιήρωες ήρωές της. Βοηθάνε πολύ και οι ερμηνείες σε αυτό. Μιλάμε για πολύ δυνατό καστ.

Τον Mathieu Amalric δεν τον έχω και πολύ σε εκτίμηση ως ηθοποιό – και ως σκηνοθέτη φτάνω σε όρια σχεδόν μίσους – αλλά εδώ είναι χάρμα ιδέσθαι! Είναι εξαιρετικός πραγματικά. Τον Jean-Hugues Anglade, που το πρωί μοιράζει φαγητό σε μαθητές στο σχολείο και το βράδυ το παίζει David Bowie, ουσιαστικά σε αξιομνημόνευτο ρόλο έχω να τον δω από τη «Βασίλισσα Μαργκό»! Κι εδώ είναι πάρα πολύ καλός! Η βελγική σκατόφατσα, ο Benoît Poelvoorde, της φήμης του «Άνθρωπος δαγκώνει σκύλο» είναι σταθερά καλός. Ο Philippe Katerine είναι πραγματική αποκάλυψη. Μέχρι και ο στα κάτω του τελευταία Guillaume Canet, που έχει και τον πιο άχαρο και αχώνευτο ρόλο, είναι πάρα πολύ καλός.

Σούπερ ταινία και παρά τις... διαρροές, πιστεύω πως θα γίνει μία από τις μεγάλες επιτυχίες της φετινής σεζόν. Τουλάχιστον, σε έναν δίκαιο κόσμο, αυτό είναι το σωστό. Κι επειδή, με ξέρετε, κολλάω πολύ και με τα σάουντρακ, εντάξει, από το «Everybody wants to rule the world» μέχρι το «Let's get physical» και το «Easy lover» ήταν απολαυστικότατο, με κορυφαία στιγμή, βεβαίως, εκείνη στην οποία ακούστηκε το βασικό θέμα από το «Chariots of fire» του Vangelis! Και με το σάουντρακ να το υπογράφει – τεράστια έκπληξη – ο Jon Brion, που υπέγραψε τα σάουντρακ των πρώτων ταινιών του Paul Thomas Anderson, μεταξύ των άλλων. Σούπερ!

Το σενάριο είναι καλογραμμένο, οι διάλογοι πραγματικά κεντούν, και οι όποιες αφέλειες, ατολμίες και κινήσεις εκ του ασφαλούς δεν μπορούν παρά να «βολευτούν» κάτω από την πινακίδα «μικρό το κακό». Κι όταν ο φιλοσοφικός πρόλογος συναντήσει το επίσης φιλοσοφικό φινάλε, με τον τρόπο που αρχίζουν και τελειώνουν τα ποιήματα του Καβάφη, ένα είναι σίγουρο φίλε (άντε, και φίλη): έχεις δει μιαν πάρα, πάρα, πάρα πολύ διασκεδαστική και ψυχαγωγική ταινία. Όχι τέλεια. Αλλά τουλάχιστον ειλικρινή. Και αστεία. Αντέστε.

Αέρινος!

του zerVo (@moviesltd)

Περιέργως μέσα στην καταιγίδα των κινηματογραφικών βιογραφιών, καλλιτεχνών, πολιτικών, γενικώς προσώπων που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην κοινωνία για διαφόρους λόγους, που εσχάτως μας σερβίρει η βιομηχανία του σινεμά, απουσιάζουν σχεδόν ολοκληρωτικά τα αφιερώματα σε εκείνους που με τις αέρινες χορογραφικές τους κινήσεις, μάγευαν το κοινό τους. Παρότι ταινίες με θέμα στο επίκεντρο τους τον χορό, κυρίως βέβαια νεανικές αφιερωμένες στο streetdance, ουδέποτε έπαψαν να γυρίζονται, εντούτοις το πανί απέφευγε να παρουσιάζει ιστορίες γύρω από προσωπικότητες σαν τον Gene Kelly, τον Fred Astaire, την Fonteyn, την Duncan, την Rogers. Και ο λόγος είναι πασιφανής, που δεν ίσχύει σε καμία άλλη περίπτωση διασκευασμένου για την μεγάλη οθόνη βίου. Ακόμη κι αν είναι αρκετό κανείς να μιμηθεί τις συνήθειες ή να ανοιγοκλείσει το στόμα, ώστε να αποδώσει τον Έλτον Τζον ή τον Μέρκιουρι, εδώ οφείλει να κάνει κάτι το πολύ παραπάνω: Να κινηθεί στην πίστα σαν τον Νουρέγιεφ. Εχμ... The White Crow...

Έχοντας μεγαλώσει κάτω από αβάσταχτα δύσκολες συνθήκες, ως μέλος μιας πολυμελούς, πάμφτωχης οικογένειας στην σιβηριανή επαρχία, ο ξεχωριστής ιδιοσυγκρασίας και ιδιαίτερα ταλαντούχος Ρούντολφ Νουρέγιεφ, αφού θα πάρει τις στέρεες βάσεις στην Ακαδημία χορού του Λένινγκραντ, θα εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του φημισμένου μπαλέτου Κίροφ. Με περισσότερες από μια ντουζίνα πρωταγωνιστικές ερμηνείες στην τριετία 1958-61 η φήμη του θα εκτοξευτεί διεθνώς, με συνέπεια να γίνει περιζήτητος για να εμφανιστεί σε κάθε λυρική σκηνή υψηλού επιπέδου. Η πρόσκληση από την Παρισινή, που θα ακολουθήσει εκείνη της τεράστιας επιτυχίας της Βιέννης, θα γίνει αποδεκτή κι έτσι σύσσωμη η χορευτική ομάδα με εκείνον πρωτοστάτη θα κάνει την εμφάνιση της στα μεγάλα σαλόνια της Πόλης του Φωτός.

Με τον Ψυχρό Πόλεμο να βρίσκεται στο απόγειο του και απογοητευμένος με κάποιους περιορισμούς που προσωπικά αισθάνεται εντός της πατρίδας του, ο Ρούντι μαγεμένος από την πλανεύτρα κοσμοπολίτικη ζωή της Δύσης, πολύ γρήγορα θα σκεφτεί την λύση της αποσκίρτησης. Διάβημα που ουδείς άλλος καλλιτέχνης του δικού του διαμετρήματος έχει πραγματοποιήσει μέχρι ώρας. Κίνηση που στο μυαλό του θα στροβιλίζεται διαρκώς, μέχρι που θα την πραγματοποιήσει ένα μελαγχολικό μεσημέρι του Ιούνη, στο αεροδρόμιο Λα Μπουρζέ, λίγο πριν η αποστολή των Κίροφ αναχωρήσει για την Μόσχα και κάτω από τα άγρυπνα βλέμματα των πρακτόρων ασφαλείας, που μοναδικό τους σκοπό έχουν να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε από το προδοτικό σάλτο.

Στην ουσία το biopic που πάρα πολύ προσεκτικά προσεγγίζει ο Ralph Fiennes, στην τρίτη σκηνοθετική του απόπειρα μετά τον Coriolanus και την The Invisible Woman, κινείται ουσιαστικά σε τρεις χρονικές τροχιές, παράλληλες, αλλά και όχι και ισομερώς διαμοιρασμένες στο σενάριο. Την συντριπτική μερίδα του λέοντος αποσπά το παρόν, το Παρισινό τώρα, όπου ο ντάνσερ νιώθει πως έχει υποστεί ένα απελευθερωτικό σοκ, εκτιμώντας εαυτόν δέσμιο των σοσιαλιστικών δομών που βιώνει στον τόπο του. Τον τόπο δηλαδή που ακόμη και στην άθλια οικονομική κατάσταση της φαμίλιας του, τον ανέθρεψε σωστά, τον μεγάλωσε, του έδωσε την ευκαιρία, ασχέτως τσέπης, να εισαχθεί στην σπουδαιότερη σχολή χορού ολάκερου του κόσμου, προκειμένου να κτίσει πάνω στο τάλαντο του και να γίνει ο νούμερο ένα, του πιο φημισμένου μπαλέτου επί γης. Ε σιγά μην κάτι τέτοιο το θεωρείς αχαριστία! Επειδή στην Γαλλία πουλάνε τρενάκια Lima που δεν τα βρίσκεις στην ΕΣΣΔ ή μπορείς να πας να πιεις το ποτό σου σε κλαμπάκια που ο οποιοσδήποτε δύναται να προβεί στο υπαρξιακό του outing, ενώ στην Ρωσία υπάρχουν / υπήρχαν, κανόνες κοινωνικοί, που στον νου του κάθε Νουρέγιεφ λειτουργούν απαγορευτικά για το όνειρο. Καλά... Φαντάζομαι δεν θα σκέφτηκε στιγμή πως αν μεγάλωνε στα τρισάθλια μπλοκ της πολυφυλετικής περιφέρειας της γαλλικής πρωτεύουσας, όσο σπουδαία και αν ήταν η ικανότητα του στα τόλουπ, την Όπερα θα είχε την δυνατότητα να την δει μόνο απόξω. Ή σαν θεατής, στα απόμακρα περιορισμένης θέασης καθίσματα, όπισθεν των κόκκινων βελούδων της αριστοκρατίας. Anyway...

Μέσα από κάποια ελαχίστων δευτερολέπτων αποχρωματισμένα φλασμπακς, η κάμερα ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω, στα παιδικά χρόνια του Ρούντολφ, για να δούμε το πόσο δύσκολα ενηλικιώθηκε στο χωριό, ως το μοναδικό αγόρι ανάμεσα σε τρεις αδελφές και δίχως την πατρική στοργή, καθώς ο στρατιωτικός γονιός του, μονίμως απουσίαζε σε αποστολές. Η τρίτη χρονική ράγα, επίσης μικρή σε εύρος, αναφέρεται στην περίοδο που έζησε ο χορευτής πίσω από τους βαριούς τοίχους της σχολής, κάτω από την επίβλεψη του δασκάλου Πούσκιν, που πίστεψε όσο κανείς άλλος στην πρόοδο του, ορίζοντας σαν ταβάνι της εξέλιξης του τον ουρανό. Βεβαίως πίσω από την σχέση δασκάλου - μαθητή, το σκριπτ μας αποκαλύπτει ένα ιδιόμορφο ερωτικό τρίγωνο, που συμπεριλαμβάνει την σύζυγο του πρώτου, που μάλλον δεν δένει και τόσο κομψά με το γενικό σύνολο. Σε αυτή την παρένθεση όμως είναι που γνωστοποιείται η τεράστια διαφορά ερμηνευτικής ποιότητας, ανάμεσα σε ηθοποιούς κορυφαίας πάστας, όπως ο Fiennes, που ούτε καν μιλώντας την μητρική του γλώσσα, αποδίδει τον μέντορα εκπληκτικά, με όλους τους λοιπούς συμμετέχοντες, προεξάρχοντος βεβαίως του κεντρικού σταρ.

Ο Ουκρανός Oleg Ivenko, μπαλαρίνος στο επάγγελμα, φέρνει κάπως φυσιογνωμικά στον Νουρέγιεφ δίχως να του ομοιάζει, ενώ είναι και απόλυτα χωστός, αν η απαίτηση ήταν όμως ένα απλό στιγμιότυπο ή μια λήψη για το πόστερ. Κινησιολογικά παρότι επαγγελματίας, ούτε καν αγγίζει τα λέβελ του υποκειμένου που πρέπει να ενσαρκώσει - το αναφέραμε ήδη το ζήτημα - όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι στην εκφραστικότητα του, που ξύλινη και επίπεδη, δεν βγάζει το παραμικρό συναίσθημα, συμπάθειας ή αντιπάθειας, αγάπης ή μίσους προς τον Νουρέγιεφ. Ο περίγυρος του δε, υπερβολικά προσεγμένος στο κάστινγκ από τον Εγγλέζο, ακολουθεί την ίδια περίπου νόρμα του ανέκφραστου, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση, εκείνη της Exarchopoulos, ως Γαλλίδας φίλης στενής που θα χελπάρει στην αποσκίρτηση, η οποία φουσκώνει επικίνδυνα σωματικά, χάνοντας σημαντικό μέρος από το υποκριτικό της όπλο, που δεν είναι άλλο από το σεξ απίλ της.

Σε γενικές γραμμές το Λευκό Κοράκι (παρατσούκλι που απέκτησε στα νιάτα του ο Νουρέγιεφ, λόγω της ατίθασης συμπεριφοράς του) με την στήριξη του BBC στην παραγωγή, δεν θα μπορούσε παρά να αριστεύσει στο κτίσιμο της εποχής, άλλωστε οι Εγγλέζοι είναι και οι πρώτοι μάστορες στην αναπαράσταση περασμένων στιγμών. Δίχως άλλο το πιο δυνατό στοιχείο της ταινίας, Πέραν τούτου οι πολύ αργοί ρυθμοί, για τα δύο τρίτα της διάρκειας, βαραίνουν την πλατεία, την στιγμή που οι χορευτικές σεκάνς είναι τόσο λίγες, ελάχιστες, για ένα biopic που αφορά τον πιο διάσημο χορευτή στα χρονικά - ίσου βεληνεκούς, με τον πανομοιότυπου σχεδόν βίου Baryshnikov.

Το ύστατο μισάωρο, που στήνεται στην αίθουσα αναμονής του αερολιμένα, ανεβάζει σημαντικά παλμούς, την ώρα που το έργο ελίσσεται σε κάτι σαν πολιτικό θρίλερ, μόνο που κι εκεί οι KGBίτες, όπως συνήθως, μοιάζουν σαν ανήμπορες μαριονέτες, μπροστά στο "απελευθερωτικά ηρωικό" σθένος του αποστάτη. Σαν ατομική μονάδα η ιστορία τον δικαίωσε τον Ρούντι. Φέρνοντας στον νου όμως τις εικόνες σιμά του Μονπαρνάς, όπου κυριαρχούν τα βαρύγδουπα Εγκαλιτέ και οι λοιπές φραντσέζικες ανεφάρμοστες μπούρδες, ψάχνω να βρω πόσους από τα δισεκατομμύρια υπόλοιπους δικαιώνει όλο αυτό το παραμύθι της τάχαμου αγνής καγαθής Λιμπερτέ...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Ιουνίου 2019 από την Odeon!

Βασισμένο στο ομώνυμο βιντεοπαιχνίδι της Ubisoft, είναι το περιπετειώδες φιλμ The Division, που ήδη βρίσκεται σε διαδικασία pre production από την ψηφιακή πλατφόρμα του Netflix. Το videogame που είναι ένα από τα πλέον δημοφιλή της δεκαετίας, έχοντας και την υπογραφή του φημισμένου Tom Clancy στην μαρκίζα, έχει βρεθεί στο στόχαστρο του καναλιού από το 2016, εποχή που στις αίθουσες κυκλοφόρησε ακόμη ένα προιόν της Ubisoft, το Assassin's Creed. Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ήδη ο David Leitch, που έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του μέσα από ταινίες όπως τα Atomic Blonde και Deadpool 2, ενώ για τους δύο βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους της υπόθεσης, έχουν ήδη επιλεγεί από την παραγωγή, δύο κορυφαία αστέρια του χολιγουντιανού γαλαξία.

Ο λόγος για τον Jake Gyllenhaal και την Jessica Chastain, που αμφότεροι υπήρξαν οι αρχικές επιλογές του στούντιο και πλέον αναμένεται να δώσουν μια επιπλέον ώθηση στον πιασάρικο τίτλο, κατά την μετάβαση του από την κονσόλα στο εκράν. Κάτι που χρειάζεται είναι η αλήθεια κάθε περίπτωση βίντεο παιχνιδιού που μετατρέπεται σε σενάριο, αν αναλογιστούμε πως όλες οι μέχρι στιγμής απόπειρες δεν έχουν στεφθεί με σημαντική επιτυχία. Ελπίζουμε να βρει το αντίδοτο το δαιμόνιο Netflix και με την βοήθεια ενός σημαντικού ντιρέκτορα όπως ο Leitch, να προσφέρει μια περιπέτεια αντάξια του ονόματος του game.

Η νέα δημιουργία του γερόλυκου Clint Eastwood, The Ballad Of Richard Jewell, μόλις πρόσθεσε το πρώτο της στέλεχος στο ερμηνευτικό της καστ. Ο ήδη κάτοχος βραβείου όσκαρ και ιδιαίτερα ταλαντούχος Sam Rockwell θα υποδυθεί τον συνήγορο υπεράσπισης που στάθηκε στο πλευρό του Ρίτσαρντ Τζουλ, του φύλακα ασφαλείας, που άδικα κατηγορήθηκε από τις αρχές, ως ο βομβιστής της τρομοκρατικής ενέργειας, που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα. Ο Τζουλ, αρχικώς είχε θεωρηθεί ήρωας ως εκείνος που εντόπισε τον εκρηκτικό μηχανισμό και αποσόβησε μεγαλύτερη τραγωδία, πολύ σύντομα όμως η ζωή του εξελίχθηκε σε κόλαση, καθώς κρίθηκε από την αστυνομία ως ο βασικός ύποπτος της υπόθεσης. Ο άτυχος άντρας που βρέθηκε στο λάθος σημείο, την λάθος στιγμή, υπερασπίστηκε την αθωότητα του και απαλλάχθηκε των κατηγοριών από το FBI, 88 ημέρες μετά το συμβάν. Αυτή η περιπέτεια όμως ήταν ήδη ικανή να κλονίσει την υγεία του και παρότι κατάφερε να πάρει θέση στο αστυνομικό σώμα της πόλης του, άφησε την τελευταία του πνοή, λόγω καρδιακής ανακοπής μόλις στα 44 του χρόνια.

Το φιλμ που βασίζει το σενάριο του Billy Ray, στα περιστατικά όπως τα δημοσίευσε σε άρθρο του το Vanity Fair, με την υπογραφή της ρεπόρτερ Marie Brenner, έχει ήδη ξεκινήσει την παραγωγική του διαδικασία με τις ευλογίες της Warner Bros. Αρχικά για τον ρόλο του δικηγόρου είχε ακουστεί το όνομα του Leonardo Di Caprio, πριν εκείνος καταλήξει σε έναν πραγματικά πολύ σπουδαίο ερμηνευτή όπως ο Rockwell. Οι φήμες πάντως, που παραμένουν ανεπιβεβαίωτες, αναφέρουν πως ο Jonah Hill θα είναι εκείνος που θα κρατήσει τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο του άτυχου υπάλληλου σεκιούριτυ. 

Το παρελθόν δεν είναι αυτό που φαίνεται, πρέπει να βρεις την αλήθεια! Η Έλσα, η Άννα, ο Κριστόφ και ο Όλαφ είναι και πάλι εδώ. Και όλοι μαζί παρέα συμμετέχουν στο καινούργιο περιπετειώδες σίκουελ της Disney, Ψυχρά κι Ανάποδα II (Frozen II), που αναμένεται να συνεχίσει τον μαγικό θρίαμβο του ορίτζιναλ του 2013, το οποίο αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους. Αυτή την φορά η ομάδα θα κληθεί να ταξιδέψει βόρεια, σε ένα μυστηριώδες και ομιχλώδες δάσος, όπου θα πρέπει να αποκαλύψει την πραγματικότητα γύρω από το αρχαίο αίνιγμα που κρύβει το βασίλειο της. Η σκηνοθεσία υπογράφεται από τους Chris Buck και Jennifer Lee, ενώ την ολοκαίνουργη μουσική επιμελείται το δίδυμο των Kristen Anderson-Lopez και Robert Lopez.

Στην φωνητική διανομή των ρόλων συναντάμε τους Idina Menzel, Kristen Bell, Jonathan Groff και Josh Gad, μαζί με τους Evan Rachel Wood και Sterling K. Brown.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Νοεμβρίου 2019 από την Feelgood Ent.!

Από τις στάχτες...

του zerVo (@moviesltd)

Με χθες μοιάζει κι όμως έκλεισαν είκοσι ολόκληρα έτη από εκείνη την θριαμβευτική είσοδο στον κινηματογραφικό κόσμο των mutants, μιας περιπέτειας φτιαγμένης από τα χέρια ενός κανονικού σκηνοθέτη, που έθεσε τις στέρεες βάσεις για όλα τα επακόλουθα κύματα, τόσο του συγκεκριμένου franchise, όσο και των σινεκόμικ της μητρικής Marvel. Θα περίμενε κανείς πως η εξόδιος ακολουθία ενός σαρωτικά εμπορικού τίτλου, που αισίως έφτασε το έβδομο τεύχος του, πέραν των επιμέρους του παρακλαδιών, να συνοδευόταν και από μια αποχαιρετιστήρια τελετή υψηλού επιπέδου οργάνωσης, σχεδιασμού και εκτέλεσης. Όπως αρμόζει στο σίριαλ άλλωστε που κατέγραψε κάποιες από τις καλύτερες στιγμές στο συγκεκριμένο είδος. Για να πω την μαύρη αλήθεια μου, με όλα αυτά τα ριμπούτ, τα ριστάρτ και τα σπιν οφ, κάπου η μπάλα εχάθη στην πορεία και δεν έχω το κουράγιο ως μεσήλικας θεατής να βάλω τα τουβλάκια στην σειρά. Δεν θέλω κιόλας, δεν μου κάνει κέφι. Άλλωστε έχοντας απολαύσει εκείνο το πρώτο X-Men του Singer, πολλάκις, αλλιώς θυμάμαι την εικόνα της ηρωίδας του τίτλου. Τώρα που έχουν πάρει φόρα / κατηφόρα τα παράλληλα σύμπαντα και οι τάχαμου παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα, είμαι υποχρεωμένος αλλιώς να την ξανακαταχωρήσω στην μνήμη. Βαριέμαι και μόνο να το σκεφτώ!

Δέκα χρόνια έχουν διαβεί από την ημέρα που οι X-Men έσωσαν τον πλανήτη από την Αποκάλυψη και η ομάδα που έχει συντάξει ο Καθηγητής Χ δηλώνει μόνιμα το παρόν σε κάθε ζήτηση της κυβέρνησης για άμεση βοήθεια καταπολέμησης κρίσεων. Όπως τώρα που ο Πλανητάρχης θα απαιτήσει την αρωγή των μεταλλαγμένων, για να σώσει ότι έχει απομείνει από το σατλ Εντέβορ, που παγιδευμένο από μια βλάβη, περιπλανάται ακυβέρνητο στο διάστημα. Με αρχηγό την δυναμική Ρέιβεν, το τιμ αποτελούμενο από τους Μπιστ, Τζιν Γκρέυ, Σάικλοπς, Στορμ, Κουίκσιλβερ και Νάιτκρολερ, θα καταφέρει να απεγκλωβίσει τους αστροναύτες. Η έλευση όμως μια σαρωτικής λάβας από τα βάθη του γαλαξία, ελάχιστες στιγμές πριν περάσει στην ατμόσφαιρα, θα απορροφηθεί από την πάντοτε πανέτοιμη να θυσιαστεί για το κοινό καλό Τζιν.

Την κοπέλα που στα οκτώ της χρόνια, ο ίδιος ο Προφέσορ πήρε υπό την εποπτεία του, αντιλαμβανόμενος τις τεράστιες ψυχικές της ικανότητες, λίγο μετά το τροχαίο δυστύχημα που η ίδια προξένησε, προκαλώντας τον θάνατο των γονιών της. Έχοντας ήδη διαγράψει από τις θύμησες της το μοιραίο περιστατικό, ο Τσαρλς, εκτιμώντας την ατέρμονη ισχύ του νου της, την προορίζει ως φυσική του διάδοχο. Μα τώρα που επιστρέψει στην Γη λαβωμένη και πιθανότατα με επηρεασμένες τις δυνάμεις από την έκρηξη, είναι και ο ίδιος βέβαιος πως η Γκρέυ δεν πρόκειται να είναι η ίδια με πριν. Και πράγματι, από την στιγμή που η κοπέλα επανακτήσει τις αισθήσεις, τα πάντα στην συμπεριφορά της, θα είναι εντελώς διαφορετικά, σε σχέση με το χθες...

Την ίδια ώρα βέβαια, που για να γίνει ακόμη πιο περίπλοκη η αφήγηση, στον πλανήτη μας θα καταφτάσει μια ομάδα απελπισμένων ανθρωπόμορφων εξωγήινων, των Ντ' Μπάρι, που με αρχηγό τους την ανηλεή Βουκ, θα επιχειρήσουν να αποσπάσουν από την ζορισμένη Τζιν όλη την φλόγα που η ίδια συνέλεξε και προέρχεται από τον αφανισμό του δικού τους αστεριού. Πάουερ ανυπολόγιστη, που ούτε η ίδια η αποδέκτης δεν μπορεί να φανταστεί το μέγεθος της. Και που σταδιακά θα υπερισχύει του ενός μετά του άλλου των ομοίων της, δίνοντας της την εντύπωση πως μπορεί να γίνει από στιγμή σε στιγμή, η κυρίαρχος του σύμπαντος!

Εσωτερικός λοιπόν ο διχασμός, ενόσω το κορίτσι θα σπάσει στα δύο και μέσα της θα αρχίσουν να νικούν οι ορδές του ανήθικου, σε σχέση με το αγαθό που πρότινος χτες υπηρετούσε. Το yin και το yang έχουν αρχίσει να περιστρέφονται και εναλλακτικά κάθε φορά η μπίλια κάθεται σε διαφορετικό στρόγγυλο, μεταβάλλοντας έτσι και την Τζιν σε περσόνα ακραία κυκλοθυμική. Πόσο όμορφη - στον νου μου ήλθε εκείνη το ανάλογα σκοτεινό τρίτο επεισόδιο του Ανθρώπου Αράχνη, του πρώτου κύκλου - βάση, ώστε πάνω της να στηριχθεί μια ιστορία παθιασμένη και χωρίς καν στον αέρα να πλανάται η ιδέα του δεδομένα προβλέψιμου χάπι εντ? Και ανταυτού, αντί στο κέντρο των πάντων να βρεθεί η μοιραία κορασίδα, ανά πεντάλεπτο το σενάριο την αποκλείει από το εκράν για να μας δείξει ανούσιες πληροφορίες, με συμβάντα που λαμβάνουν χώρα κάπου αλλού, με άλλους πρωταγωνιστές, νομίζοντας πως έτσι θα γεμίσει το δίωρο με μπαφούσκες.

Η ανικανότητα του πρωτάρη Μίστερ Kinberg? Ε όχι δα! Αν είναι δυνατόν να θεωρείται άπειρος αυτός ο τύπος που έχει ασχοληθεί με το πρότζεκτ από όλες τις υπόλοιπες δημιουργικές θέσεις. Όπως και να ειπωθεί, έστω, πως μένει μόνος να αποφασίσει διευθυντικά, όταν έχει στον περίγυρο του μια ολάκερη στρατιά από συμβούλους. Απλά στην έξοδο του, οι υπεύθυνοι θεώρησαν πως το πλάνο X-Men έπρεπε να μοιράσει τον χρόνο συμμετοχής σε όλες τις φημισμένες περσόνες του δεύτερου κύκλου, απόφαση που εντέλει αποδείχθηκε φάουλ. Και για να λέμε του στραβού το δίκιο, καλή και άγια την κρίνεις κάθε σεκάνς στο διάβα των μιούταντς, όποτε όμως συναντήθηκαν οι μορφές του Προφ Χ και του Μαγκνέτο, το πράγμα έμοιαζε σαν να εκτοξεύεται μονομιάς. Μόνο που εδώ αυτά τα μίτινγκς κορυφής και άκαιρα και αποπροσανατολιστικά προς το γενικότερο σύνολο, φάνηκαν. Οκ, εξαιρείται η σκηνή του τέλους, που με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να θέσει την φουλ μαρκ του. Στο θέμα μας, για να μην ξεφεύγουμε κι εμείς...

Η πλοκή της Dark Phoenix, από μόνη της είναι αρκετή για να πείσει και τον πιο δύσπιστο πως εδώ έχουμε μια ευκαιρία που πήγε ολοκληρωτικά χαμένη. Αρχής γενομένης από την κάκιστα στημένη μόστρα της εξωγήινης απειλής (η Jessica Chastain σε ότι πιο αδιάφορο, άνοστο και κουτό την έχουμε δει ποτέ) και καταλήγοντας με το δεδομένο πως κανένας Μαύρος Φοίνικας, με την μορφή μιας ουδέτερης κοπελούδας σαν την Sophie Turner, δεν υπάρχει στον άξονα της δικής του (υποτίθεται) adventure, πάλι καλά που δεν οδηγούμαστε σε ένα άκρως επίπεδο αντίο. Σώζεται κάπως το πράγμα από τις αξιοπρεπώς εφετζίδικες και ταχύτατες λήψεις στην σκηνή καταδίωξης μέσα στο τρένο / φυλακή, εκεί που ανέμενα τον πλήρη εκτροχιασμό του έργου. Ευτυχώς, αυτή η εύπεπτη γεύση, είναι και η ύστατη που μας κληροδότησε το X-Men Saga, λίγο πριν μας αφήσει χρόνους, τουλάχιστον με την μορφή που το ξέραμε. Το καλοκαίρι του 19, εξακολουθεί να μην συνεχίζει με θετικό πρόσημο για τα ακριβά μπλοκμπάστερς λοιπόν...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Ιουνίου 2019 από την Odeon!

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	X-Men: Dark Phoenix	Odeon	1	142	20.044	20.044
2	Aladdin	Feelgood Ent.	3	140	12.807	107.022
3	The Hustle	Tulip Ent.	1	63	10.602	10.602
4	Godzilla: King of the Monsters	Tanweer	2	46	4.237	25.494
5	Agatha and the truth of a murder	Spentzos Films	1	10	3.640	3.640
6	John Wick: Chapter 3 - Parabellum	Spentzos Films	4	16	2.269	89.402
7	Rocketman	Odeon	2	28	1.960	11.095
8	Gueule d' Ange	Weird Wave	1	13	1.175	1.175
9	Who Killed Lady Winsley?	Rosebud 21	1	10	1.573	1.573
10	Long Shot	Odeon	3	12	1.460	17.045

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ

Στοίχειωσε τους όλους! Η τρίτη ταινία της σειράς με πρωταγωνίστρια τη σατανική κούκλα Annabelle είναι ένα απολαυστικό θρίλερ με πλούσιο υλικό που υπόσχεται να εξάψει τη φαντασία με μία ευφάνταστη πληθώρα από καταραμένα αντικείμενα. Πρόκειται για το Annabelle Comes Home, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ταλαντούχου σεναριογράφου των Annabelle, ΙΤ, ΙΤ Chapter Two και The Nun, Gary Dauberman, που βασίστηκε σε μία ιδέα που είχε με τον ιδιοφυή James Wan, το δημιουργικό μυαλό του χρυσοφόρου κινηματογραφικού σύμπαντος Το Κάλεσμα. Αποφασισμένοι να εμποδίσουν την Annabelle από το να προκαλέσει τον όλεθρο, οι δαιμονολόγοι Εντ και Λορέν Γουόρεν κλειδώνουν τη δαιμονική κούκλα στο δωμάτιο με τα καταραμένα αντικείμενα, την τοποθετούν "με ασφάλεια" σε μία προθήκη και ζητούν την ευλογία ενός ιερέα. Όμως, έναν χρόνο αργότερα, μία δαιμονική νύχτα τρόμου παραμονεύει όταν η 10χρονη κόρη τους, Τζούντι, και οι φίλες της επισκέπτονται το δωμάτιο, ξυπνάνε την Annabelle και όλα τα κακά πνεύματα που κατοικούν εκεί.

Πρωταγωνιστούν οι Patrick Wilson, Vera Farmiga, Mckenna Grace, Madison Iseman, Katie Sarife.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Tanweer!

Η περιπέτεια μιας ζωής! Τα αγαπημένα παιχνίδια με την ανθρώπινη καρδιά επιστρέφουν με την ολοκαίνουρια περιπέτεια Toy Story 4, όταν ο Γούντι και η παρέα του βρεθούν μακριά από την έδρα τους για να ανακαλύψουν νέους φίλους – και παλιούς - σε ένα ταξίδι που θα τους πάει σε απρόσμενα μέρη. Η τέταρτη ταινία της άκρως επιτυχημένης σειράς, που άλλαξε την ιστορία του animation και κέρδισε μικρούς και μεγάλους, είναι μία ακόμα αριστουργηματική περιπέτεια, γεμάτη συναίσθημα και χιούμορ. Υπαρξιακά ερωτήματα, παλιές αγάπες, καινούριοι ρόλοι, δυνατές φιλίες, δράση και ανατροπές είναι και πάλι στο επίκεντρο αυτής της απολαυστικής, οικογενειακής κινηματογραφικής εμπειρίας. Ο Γούντι ήταν πάντα σίγουρος για τη θέση του στον κόσμο και το ότι προτεραιότητα του είναι η φροντίδα του παιδιού του, είτε είναι ο Άντι είτε η Μπόνι. Οπότε, όταν το καινούριο παιχνίδι της Μπόνι, που είναι καρπός χειροτεχνίας από αναλώσιμα υλικά και ακούει στο όνομα Φόρκι αυτοαποκαλείται «σκουπίδι», ο Γούντι αναλαμβάνει να του δείξει ότι πρέπει να αγκαλιάσει το γεγονός ότι είναι ένα παιχνίδι. Όταν η Μπόνυ παίρνει την παρέα σε οικογενειακή εκδρομή, ο Γούντι καταλήγει σε μία απρόσμενη παράκαμψη που του επιφυλάσσει μία συνάντηση με τη χαμένη του φίλη Λόλα. Μετά από χρόνια μοναχικής περιπλάνησης, το περιπετειώδες πνεύμα της Λόλα και οι εμπειρίες της στον δρόμο έρχονται σε αντίθεση με την ντελικάτη, πορσελάνινη επίστρωση της. Πάνω που ο Γούντι και η Λόλα συνειδητοποιούν ότι οι δύο κόσμοι τους είναι μακριά σε ό,τι αφορά τη ζωή τους ως παιχνίδια, την ίδια στιγμή καταλαβαίνουν ότι αυτή είναι η πιο ασήμαντη έγνοια τους.

Παλιοί και νέοι φίλοι συναντιούνται για τέταρτη φορά στην κεφάτη περιπέτεια: Ο Γούντι (με τη φωνή του Tom Hanks / Άλκη Κούρκουλου), ο Μπαζ (με τη φωνή του Tim Allen / Γιώργου Λιάντου), η Λόλα (με τη φωνή της Annie Potts / Μαρίας Πλακίδη), ο Φόρκι (με τη φωνή του Tony Hale / Φοίβου Ριμένα), οι Ντάκι και Μπάνι (με τις φωνές των Keegan-Michael Key / Δημήτρη Σάρλου και Jordan Peele / Λορέντζου Φραγκούλη), η Γκάμπι Γκάμπι (με τη φωνή της Christina Hendricks / Υρώς Μιχαλακάκου), η Γκιγκλ Μακντίμπλς (με τη φωνή της Ally Maki / Ειρήνης Τσίγκα), ο Ντιουκ Καμπούμ (με τη φωνή του Keanu Reeves / Τηλέμαχου Κρεβάικα), ο Κόμπατ Καρλ (με τη φωνή του Carl Weathers / Βασίλη Μήλιου).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Ιουνίου 2019 από την Feelgood Ent.!

Δεν είναι ποτέ αργά, να κυνηγήσεις τα όνειρά σου! Εμπνευσμένη από μια αληθινή ιστορία, η απολαυστική κωμωδία Κορίτσια κάποιας ηλικίας (Poms), από τους παραγωγούς της ταινίας The Book Club, επιστρατεύει ένα δυνατό γυναικείο καστ, που θα μας κάνει να ξεχάσουμε τους στρίπερς του Full Monty. Σε μια κοινότητα συνταξιούχων, δύο τολμηρές γυναίκες αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια ομάδα...μαζορετών, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι ποτέ πολύ αργά για καινούργιες αρχές! H Βρετανίδα σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ Zara Hayes, έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την ταινία, η οποία αποτελεί και την πρώτη της σκηνοθετική προσπάθεια με ταινία μυθοπλασίας.

Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, η ταινία επικεντρώνεται στον χαρακτήρα που ερμηνεύει η σπουδαία Diane Keaton, την Μάρθα, μια γυναίκα που αποφασίζει να ξεκινήσει μια ομάδα με μαζορέτες, μαζί με μερικές ακόμη τολμηρές κυρίες που φιλοξενούνται στην κοινότητα συνταξιούχων στην οποία μόλις μετακόμισε. Δίπλα στην βραβευμένη με OSCAR, Keaton και την υποψήφια για OSCAR, Jacki Weaver συναντάμε δύο ακόμα εξαιρετικές ερμηνεύτριες με μεγάλη ιστορία. Η βραβευμένη με 4 Emmy, Rhea Perlman και η μοναδική Pam Grier, η σταρ των ταινιών blaxploitation στη δεκαετία του ’70.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Ιουνίου 2019 από την Seven Films!

Θα συνεχίσω να χορεύω μέχρι την τελευταία στιγμή! O δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ Ralph Fiennes μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τη ζωή του κορυφαίου Ρώσου χορευτή Ρούντολφ Νουρέγιεφ, μέσα από την ταινία Νουρέγιεφ: Το Λευκό Κοράκι (The White Crow), ο οποίος κατά την κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου κατέφυγε στη Γαλλία και εξέπληξε όλο τον κόσμο με το ταλέντο του. Με τη μοναδική του παρουσία, ο Νουρέγιεφ έλαμψε ως το πιο διάσημο αστέρι του μπαλέτου, ένας αδάμαστος και όμορφος χορευτής που ένιωσε περιορισμένος από τη ζωή της δεκαετίας του ‘50 στο Λένινγκραντ και άνοιξε τα φτερά του για τη Δύση. Το φλερτάρισμά του με δυτικούς καλλιτέχνες και ιδέες τον οδήγησε σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι κυνηγητού με την KGB. Μια συναρπαστική ταινία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.

Το “κλειδί” του Fiennes ως σκηνοθέτη είναι η αυθεντικότητα γι’ αυτό και πέρασε από καστ Ρώσους χορευτές και ηθοποιούς. Η πρώτη πρόκληση του σκηνοθέτη ήταν να βρει τον Νουρέγιεφ του, καταλήγοντας στον Ουκρανό χορευτή Oleg Ivenko. Στον ρόλο της συζύγου του, Ξένια Πούσκιν, θα δούμε την ταλαντούχα Chulpan Khamatova (Αντίο, Λένιν!). Στην ταινία συναντάμε και το «τρομερό παιδί» του σύγχρονου μπαλέτου Sergei Polunin (Ο Χορευτής) στον ρόλο του Γιούρι Σολόβιεφ, συγκάτοικου του Νουρέγιεφ στο Παρίσι. Τους χορευτές Κλερ Μοτ και Πιέρ Λακότ υποδύονται οι Calypso Valois και Raphaël Personnaz αντίστοιχα. Οι δύο αυτοί χορευτές ήταν εκείνοι που άνοιξαν τις πόρτες της γαλλικής κουλτούρας και ζωής στον Νουρέγιεφ και παρέμειναν φίλοι μέχρι το τέλος της ζωής του. Εκείνοι τον γνώρισαν στη φίλη τους Κλάρα Σαντ που υποδύεται η μοναδική Adèle Exarchopoulos (Η Ζωή της Αντέλ - Χρυσός Φοίνικας 2014).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Ιουνίου 2019 από την Odeon!

Θα σε στείλουν αδιάβαστο! Μια σύγχρονη και εντελώς αφιλτράριστη κωμωδία που οι κριτικοί χαρακτήρισαν «το γυναικείο Superbad που πάντα περιμέναμε» είναι η περίπτωση του Booksmart που σκηνοθετεί η ταλαντούχα ηθοποιός Olivia Wilde (Το Τρίτο Πρόσωπο, Rush). Κολλητές και αριστούχες μαθήτριες, οι Έιμι και Μόλι πίστευαν ότι έχοντας τη μύτη τους χωμένη μονίμως στα βιβλία θα υπερτερούσαν των έξαλλων συμμαθητριών τους. Την παραμονή της αποφοίτησής τους, η πραγματικότητα τους χτυπάει την πόρτα καθώς συνειδητοποιούν ότι έχασαν πολλά όσο ήταν βουτηγμένες στα βιβλία τους. Αποφασισμένες να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο, προσπαθούν να χωρέσουν τέσσερα χρόνια διασκέδασης σε ένα μόνο βράδυ χαοτικής περιπέτειας που κανένα βιβλίο δεν θα μπορούσε να τις προετοιμάσει γι’ αυτό.

Από την αρχή, όλοι πίστευαν ότι δεν θα μπορούσαν να κάνουν την ταινία αν δεν έβρισκαν το κατάλληλο πρωταγωνιστικό δίδυμο. Η ταινία βασίζεται στη χημεία της Μόλι και της Έιμι και η Γουάιλντ βρήκε τις κατάλληλες ηθοποιούς που θα μετέφεραν αυτή τη χημεία στα πρόσωπα των χαρισματικών νεαρών Kaitlyn Dever (Μικρά Όμορφα Πλάσματα) και Beanie Feldstein (Lady Bird). Συμμετέχουν ακόμη και οι Lisa Kudrow, Billie Lourd, Jason Sudeikis, Mason Gooding, Nico Hiraga, Diana Silvers, Jessica Williams.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Ιουνίου 2019 από την Odeon!