Ιστορίες για Αγρίους (Relatos Salvajes / Wild Tales) PosterΙστορίες για Αγρίους

του Damian Szifron. Με τους Ricardo Darín, Óscar Martínez, Leonardo Sbaraglia, Érica Rivas, Rita Cortese, Julieta Zylberberg, Darío Grandinetti, María Onetto, Nancy Dupláa, Osmar Núñez, César Bordón, Diego Gentile, María Marull, Germán de Silva, Diego Velázquez, Walter Donado, Mónica Villa


Παίρνω το δίκιο με το χέρι μου. Στ΄ αστεία ε?
του zerVo (@moviesltd)

Ο ορισμός: Αυτοδικία διαπράττει εκείνος που έχει πραγματικά ένα νόμιμο δικαίωμα ή πιστεύει ότι το έχει και στην περίπτωση προσβολής ή αμφισβήτησης του, προκειμένου να ικανοποιήσει τις αξιώσεις του από το δικαίωμα αυτό, δεν προσφεύγει στην δικαστική αρχή, αλλά προσπαθεί ενεργώντας αυθαίρετα και αυτοδύναμα να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα, παραλείποντας την νόμιμη δικαστική οδό. Αναμφίβολα αποτελεί καρκίνωμα κάθε κοινωνίας που επιθυμεί να αποτινάξει από πάνω της κάθε υπόνοια εξέλιξης της σε ζούγκλα. Από την άλλη μεριά όμως σε αυτόν τον δικομανή κόσμο που ζούμε, όταν γνωρίζουμε πως η (αμφίβολη) τιμωρία του (φερόμενου ως) δράστη μπορεί να καθυστερήσει και μια δεκαετία, ε, δεν είναι και εντελώς παράλογο να διεκδικήσει κανείς μόνος του, όσα εκτιμά πως του ανήκουν.

Ιστορίες για Αγρίους (Relatos Salvajes / Wild Tales) Wallpaper
Πέντε βινιέτες και μία εισαγωγή. Επιβάτες αεροπορικής πτήσης, καταλαβαίνουν πως με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, σχετίζονται με κοινό γνωστό τους μουσικοσυνθέτη, γνωριμίες με ζημιογόνες για εκείνον συνέπειες. Κι αυτός τώρα πιλοτάρει το σκάφος. / Μια σερβιτόρα καλείται να εξυπηρετήσει στο εστιατόριο που εργάζεται, τον λαμόγιο μεσίτη, που ευθύνεται για την οικονομική καταστροφή της φαμίλιας της. Η μαγείρισσα, ξέρει καλά τον τρόπο να του σερβίρει το πιο νόστιμο φαγητό, ποτισμένο με ποντικοφάρμακο. / Αστός με γοργό αμάξι, κολλάει στον επαρχιακό δρόμο πίσω από χιλιοτρακαρισμένο σαράβαλο που οδηγεί τσαντίλας αγροίκος. Η προσπέραση θα συνοδευτεί και από κατάλληλη χειρονομία, μα έλα που κάποια χιλιόμετρα παρακάτω, λάστιχο θα πιάσει την κούρσα και η αγριεμένη χελώνα θα τον τσακώσει τον λαγό.

Η άδικη κλήση που θα δεχτεί ένας ειδικός στις κατασκευές βομβιστικών μηχανισμών, στο δρόμο για τα γενέθλια της κόρης του, θα σημάνει την απαρχή ενός ντόμινο, που θα του καταστρέψει την ζωή. Δίχως οικογένεια, δίχως εργασία, δίχως αποκατάσταση, ο μεσήλικας θα αντιδράσει, με την μέθοδο που καλά γνωρίζει. / Πιτσιρικάς πλουσιόπαιδο, παρασύρει, τραυματίζει και εγκαταλείπει με το αμάξι του, εγκυμονούσα γυναίκα. Η ιδέα των γονιών του είναι να πληρώσουν τον κηπουρό να αναλάβει το έγκλημα και την ευθύνη του. Ο εισαγγελέας κάνει τα στραβά μάτια, ο σύζυγός της θανούσας όμως παραμονεύει. / Νύφη κατά την διάρκεια της γαμήλίας τελετής, αντιλαμβάνεται πως ο άρτι στεφανωμένος γαμπρός, της τα φορά με καλεσμένη πιτσιρίκα. Η πληρωμή θα γίνει με το ίδιο νόμισμα, την ίδια στιγμή, με τον πρώτο άντρα που θα συναντήσει μπροστά της, έναν από τους εργαζόμενους στην εκδήλωση.

Ευρηματικά τα κεφάλαια, το καθένα με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Όλα συνδέονται μεταξύ του από την έννοια της εκδίκησης που επιθυμεί ο κάθε αδικημένος, ενάντια σε εκείνον που την προκάλεσε, ανεξάρτητα αν στο τέλος, το προσωπικό κέρδος θα είναι αβέβαιο. Κάθε ιστορία ξετυλίγεται στην οθόνη με ιδιαίτερα περιεκτική μέθοδο και καταφέρνει με συνοπτικές διαδικασίες και με μια, δυο ενδείξεις να αποτυπώσει στην ματιά του θεατή, τόσο την προσωπικότητα του καθενός συμμετέχοντα, όσο και για την δεινή ψυχολογική θέση που βρίσκεται την εκάστοτε στιγμή. Συνοδός της αφήγησης το μαύρο χιούμορ, που άλλωστε πάντοτε δηλώνει το παρόν σε τέτοιες γλαφυρής εκκίνησης, μα απρόβλεπτης έκτασης, ιστορίες καθημερινής τρέλας, που δίχως άλλο μπορεί να συναντήσει κανείς στο εικοσιτετράωρο διάβα του στην παράνοια της μεγαλούπολης.

Όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες αυτές τις μικρού μήκους ανθολογικές επιλογές με κοινό περιεχόμενο, έτσι και στο πόνημα του ευρηματικού Αργεντίνου Damian Szifron, που καθήλωσε το κοινό των Καννών, του Τέλουράιντ, αλλά και όλων των σημαντικών φεστιβάλ που το έργο του συμμετείχε, η ανισότητα στην δυναμική της κάθε επιμέρους ρουμπρίκας κάνει την εμφάνιση της. Κατόπιν του φρενοκομικού Twilight Zone introduction, τα πέντε κλιπ που ακολουθούν, δεν εμφανίζουν αυξητική πρόοδο στην ποιότητα και το ενδιαφέρον τους, αλλά ασυμμετρία. Πιο εκρηκτικό όλων, το κακό συναπάντημα των δύο οδηγών, που έχει μακάβρια κατάληξη και φαντάζει και ως το πιο κοντινό στον ρεαλισμό (και στο ενδεχόμενο αποτέλεσμα του) ενώ ως πιο αδύναμο εντόπισα αυτό στο οποίο πρωταγωνιστεί, ο διασημότερος - και πλέον αγαπημένος - ερμηνευτής σήμερον από την Λατινική Αμερική, Ricardo Darin, περισσότερο γιατί ο δικός του χαρακτήρας, θα αποκαλούνταν ως γραφικός, ακόμη κι από εκείνους που θα ήθελαν να χειροκροτήσουν την στάση του απέναντι στην γραφειοκρατεία και την δίχως ψυχή απονομή του δίκιου.

Για πες: Καμία δημιουργία που προέρχεται από την χώρα της Πάμπας, πλέον δεν αποτελεί έκπληξη για τον ψυλλιασμένο σινεφίλ. Το επίπεδο της κινηματογραφίας στον μπιανκοσελέστε τόπο είναι πλέον τόσο υψηλό, ώστε τα επιλεγμένα προιόντα του, να τοποθετούνται στο πάνω ράφι του διεθνούς μάρκετ. Συνεπώς δεν με βρήκε απροετοίμαστο η ποιότητα του Relatos Salvajes, ενός μείγματος δυναμίτης, που αναμένεται να προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση στην απανταχού προβολή του, έχοντας την στήριξη και την παρότρυνση του Μεγάλου Pedro. Η αύρα του οποίου αγκαλιάζει με θέρμη τα πλάνα της καυστικής σάτιρας, από το πρώτο ίσαμε το τελευταίο.

Ιστορίες για Αγρίους (Relatos Salvajes / Wild Tales) Rating




Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Οκτωβρίου 2014 από την Seven / Spentzos

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική