Resident Evil: Η Τιμωρία

του Paul W. S. Anderson. Με τους Milla Jovovich, Michelle Rodriguez, Sienna Guillory, Aryana Engineer, Johann Urb, Kevin Durand, Shawn Roberts, Oded Fehr, Colin Salmon, Boris Kodjoe, Li Bingbing


Alice? Who the F%ck is Alice?
του zerVo
Εντάξει. Βιντεοπαιχνίδι είναι. Και ως τέτοιο έχει συστηθεί και στις πέντε μέχρι στιγμής εκδοχές του, τίποτα παραπάνω. Ούτε λογική ψάχνει, ούτε ειρμό αναζητά, ούτε θεματική συνέχεια ονειρεύεται, ούτε φυσικά αποπειράται να δώσει εξηγήσεις σε όσα εξιστορεί. Ούτε βεβαίως και τις ζήτησε κανείς από τους οπαδούς του Resident Evil. Εκτός κι αν είναι από εκείνους που το ψάχνει για πάνω από δύο δευτερόλεπτα, όταν έχει χάσει κανονάκι στο x-box, Για ποιον ακριβώς λόγο πατώντας το restore, είναι και πάλι υγιέστατος και πανέτοιμος για μάχη...

Ο πλανήτης βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, από την στιγμή που ο όχι μόνο θανατηφόρος αλλά και μεταλλακτικός ιός που έχει απελευθερώσει ο γενετικός κολοσσός της Umbrella Corporation, έχει κυριεύσει κάθε ανθρώπινο οργανισμό από άκρου εις άκρον της γης. Με τον τρόμο να κυριεύει τους ελάχιστους εναπομείναντες υγιείς πολίτες, η δυναμική πολεμίστρια Άλις, που έχει βάλει σκοπό ζωής να κοντράρει τα συμφέροντα της πολυεθνικής, θα προτάξει το ατρόμητο σθένος της, ώστε να αφανίσει τον virus και τους νεκροζώντανους μανιασμένους ζόμπις.

Το βασικό ζόρι είναι πως η τεχνητή νοημοσύνη που λειτουργεί το Hive - και εμφανίζεται με την όχη της ανήλικης Κόκκινης Βασίλισσας - έχει επανεκκινηθεί από την πανίσχυρη τεχνολογικά εταιρία και έχει αποκτήσει τέτοια δύναμη, που κανείς δεν μπορεί να της αντισταθεί. Όχι μόνο έχει παράγει αμέτρητους κλώνους των πλέον ισχυρώ μαχητών που έχει στο πλευρό της, όχι μόνο διατηρεί στις τάξεις της την πρώην σύντροφο και νυν Νέμεση της Άλις, Τζιλ Βάλενταιν, αλλά έχει επιτύχει την προσομοίωση μεγάλων πόλεων του κόσμου - Νέα Υόρκη, Μόσχα, Ουάσιγκτον, Τόκιο - ως εκρηκτικών πεδίων μάχης, που στην περίπτωση μας λειτουργούν ως πίστες, που δύσκολα ή πολύ δύσκολα, καλούνται να ξεπεράσουν οι παρτιζάνοι.

Για πες: Από το εφετζίδικο, φανφαρόνικο, εκρηκτικό και με μελετημένο 3D πέμπτο μέρος του σινεσίριαλ του Resident Evil, οι φανατικοί υποστηρικτές θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι, ενώ κάποιες στιγμές της έμπνευσης του Paul Anderson με το W.S. στην μέση - για να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις... - θα θεωρηθούν έως και ανθολογικές. Η προσωπική μου αισθητική όμως στο σινεμά, είναι πολύ μακριά από αυτή του επίπεδου και δίχως το παραμικρό συναίσθημα videogame, έστω κι αν στο επίκεντρο του έχει μια πανέμορφη Ουκρανέζα, που ενίοτε εμφανίζεται επί της οθόνης μόνο με πετσέτα, η οποία μάλιστα δεν αποκωδικοποίησα το πως ακριβώς στηρζόταν για να καλύψει τα απόκρυφα της Millas...






Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Σεπτεμβρίου 2012 από την Feelgood

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική