Τυραννόσαυρος

του Paddy Considine. Με τους Peter Mullan, Olivia Colman, Eddie Marsan, Paul Popplewell, Ned Dennehy


Welcome to Fuckingham
του zerVo
Είναι στιγμές, που την έλευση του κακού, την μυρίζεις, την νιώθεις, την προαισθάνεσαι. Κι όσο σε πλησιάζει το μοιραίο, όλο και πιο προειδοποιητική κάνει την παρουσία του. Είναι η ώρα που παίρνουν μπροστά οι άμυνες ανάσχεσης του, που αν λειτουργήσουν, τότε έχουμε πραγματικό πόλεμο. Αν όχι, ο συμβιβασμός και η υποχωρητικότητα, υπερτερούν και ισχύει η - πρόσκαιρη κατά πάσα πιθανότητα - ανακωχή, μέχρι νεοτέρας επίθεσης. Πως καταλαβαίνεις πως το προϊστορικό γιγάντιο τέρας, καταφτάνει για να σε κατασπαράξει, βλέποντας τα τραντάγματα του (μεγάλε Spielberg) να συντονίζουν κύκλους στο ποτήρι με το νερό? Η στέκεις έρμαιο περιμένοντας να σε φάει ζωντανό ή αρπάζεις το ρόπαλο και όποιον πάρει ο χάρος. Ή εσύ ή ο Τυραννόσαυρος!

Μέθυσος, κακότροπος, αυθάδης και προκλητικός στα όρια του χούλιγκαν μεσήλικας, νιώθει πως η βουτηγμένη στην ψυχική και σωματική βία ζωή του, δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Μέχρι την στιγμή που θα γνωρίσει στο γειτονικό παλιατζίδικο, μια θρήσκα, καλοσυνάτη και σεβαστική γυναίκα, που η θετική αύρα της θα του μεταλλάξει τον πεσιμιστικό τρόπο σκέψης. Εκείνο που δεν γνωρίζει είναι πως η φουκαριάρα, με το που επιστρέψει στο σπίτι της, ο βάναυσος παρανοϊκός σύζυγος της, μετατρέπει την ζωή της σε πραγματική κόλαση.

Η οδύσσεια δύο κατατρεγμένων, κάτω από τον μουντό βρετανικό ουρανό συνθέτει την σεναριακή βάση του σκηνοθετικού ντεμπούτου του - γνώριμου και αξιόλογου και ως ηθοποιού - Paddy Considine. Σκληρό, ακραίο αλλά και ρεαλιστικό στην έκφανση του το φόντο, απεικονίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την οξύθυμη και έτοιμη ανά πάσα στιγμή να παρεκτραπεί πραγματικότητα, όχι μόνο στους χώρους του μεγάλου νησιού, όπως πιθανόν μας έχουν μάθει να πιστεύουμε, αλλά γενικότερα στις στενόχωρες, στριμωγμένες, ίσως και κακής παιδείας κοινωνίες, που η μιζέρια οδηγεί τα μόρια τους σε αυτοκαταστροφικούς δρόμους.

Για πες: Ο Considine έχοντας θητεύσει υποκριτικά δίπλα σε σπουδαίους δημιουργούς, όπως ο Sheridan, ο Winterbottom, αλλά και ο συνομήλικος του Shane Meadows, που εδώ τον έχει επηρεάσει περισσότερο από όλους, αυτή την αλήθεια την προσφέρει σε ένα όχι εμπορικό στην όψη γρονθοκόπημα, που εστιάζει πάνω σε δύο χαρακτήρες που ισορροπούν πάνω στην λεπτή κλωστή της διατήρησης της ψυχραιμίας τους. Ο Mullan βέβαια, είναι γνώριμη ρολίστικη φιγούρα, που τον πρώτο, τον αρσενικό ρόλο της υπόθεσης, τον αποδίδει στο μέγιστο δυνατό του επίπεδο. Η έκπληξη έρχεται από την πλευρά της Olivia Colman, που μέσα από την συγκλονιστική της ερμηνεία, βροντοφωνάζει ένα υπαρκτό ζήτημα των σύγχρονων δυτικών σοσιετέ, που έστω και με το τραβηγμένο πέσιμο στο κενό, της αυτοδικίας, μπορεί να δει μια αμυδρή φωτεινή ηλιαχτίδα, να λάμπει στον ανταριασμένο ορίζοντα.






Στις δικές μας αίθουσες, στις 24 Νοεμβρίου 2011 από την Feelgood

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική