Movies Ltd

Α, ρε Ευγενία! Αχ, βρε πατριωτάκι! Και πως να πει κανείς κακό λόγο για σένα, με αυτό το αφοπλιστικό σου χαμόγελο, θα με κάνεις να αναθεωρήσω. Θυμάμαι σαν τώρα στο Γάμο σου, πόσο πολύ σε είχα υποστηρίξει, πέφτοντας σε δεινή κόντρα με τα άλλα τα παιδιά, που αυτό που εγώ κατονόμασα τότε σαν μια όμορφα δοσμένη ηθογραφία, εκείνοι το αποκαλούσαν σκουπιδάκι. Ευτυχώς τουλάχιστον έπεσα μέσα στην πρόβλεψη μου για το απίθανο μέγεθος της εμπορικής του απήχησης. Κι αν κάνω τα στραβά μάτια για εκείνο το ανεκδιήγητο Connie And Carla, μια φορά, μπορώ να πράξω το ίδιο και τώρα? Που στο φόντο σου υπάρχει αυτός ο σούπερ μπλε ουρανός που αντικρίζω κάθε πρωί κι αυτοί οι πολύβουοι δρόμοι, που θα μπορούσαν να σταθούν σαν σκηνικό για το σίκουελ της Φωλιάς του Κούκου. Όχι πες μου...


Ομορφούλα πλην βαριεστημένη ξεναγός, συνοδεύει στα αρχαιολογικά αξιοθέατα της πλέον ηλιόλουστης χώρας της Ευρώπης, γηραλέους και βαριεστημένους επισκέπτες από κάθε γωνιά της υφηλίου. Κι ενώ τίποτα δεν της πηγαίνει καλά, από εκεί που δεν το περιμένει θα την σημαδέψει με τα βέλη του ο φτερωτός θεός. Τοπία, κέφι, ήλιος, ούζο κι έρωτας! Όλα μαζί τα τυλίγει σε μια λαδόκολλα και στα προσφέρει σαν μια λαχταριστή πίτα γύρο, το My Life In Ruins, με τον έξυπνο τίτλο, αλλά όχι την τόσο πρωτότυπη και εύστροφη θεματική. Το ότι το ίδιο έργο τοχω ξαναδεί στο παρελθόν, ακόμη και στην ελληνική του εκδοχή - με την πανέμορφη Έλενα, τότε να κάθεται στην καρέκλα του συνοδού - δεν με πολυπείραξε. Μια διασκεδαστική βόλτα στις ομορφιές της Ελλάδας, ποτέ δεν κάνει κακό. Το ζήτημα είναι, ποιον κινηματογραφικό σκοπό εξυπηρετεί, ακόμη ένας κενός θέματος τουριστικός οδηγός της πατρίδας μας, μετά το περσινό χιτ του Mamma Mia!? Εκτός κι αν το πράγμα εντάσσεται στο διεθνές πρόμο του ΕΟΤ, οπότε κι εγώ να προσυπογράψω...

Για πες: Βλακειούλες και σαχλά αστειάκια, συναντάμε στο πρόγραμμα, όσο το φιλμ τείνει να ολοκληρώσει το άτυπο Rally Acropolis. Κάποια ερωτηματικά και καλά προβληματισμού, για το ποιος είναι ο σκοπός της ζωής αν περάσεις το κατώφλι της 3ης ηλικίας ή αν ξεπερνώντας τα σαράντα ακόμη φοράς το ρούχο του μαγκούφη, δεν σημαίνει πως εμπλουτίζουν ιδιαίτερα το φιλμικό βιβλιαράκι του Lonely Planet, που σκηνοθετεί φευγαλέα, σαν να μην βλέπει την ώρα να επιστρέψει στις ρετσίνες και τους μουσακάδες, ο Donald Petrie (του Grumpy Old Men). Η Nia από την άλλη, την λάμψη την διαθέτει και την όρεξη για να σε διασκεδάσει. Δεν βαριέται, έχει αυτό το μπουγιόζικο στυλ που διακρίνει τους ομογενείς μας. Δεν είναι όμως αρκετό αυτό. Δεν της φτάνει να μιλά, να μιλά και εκτός από τους τουρίστες που δεν της δίνει κανείς σημασία, το ίδιο να κάνει και ο θεατής. Σαν πρέσβειρα προώθησης πάντως του ελληνικού feeling παγκοσμίως τα πηγαίνει μια χαρά. Α και να μην ξεχάσω. Μην πετάξεις το απόκομμα σου. Στην έξοδο έχει δωράκι τσολιαδάκι με φάτσα Georgoulis για τα κοριτσάκια ή Αμαλία-Vardalos για τα αγοράκια...