Η Εκλεκτή
των Gerard Bush, Christopher Renz. Με τους Janelle Monáe, Eric Lange, Jena Malone, Jack Huston, Kiersey Clemons, Gabourey Sidibe.
We Shall Overcome... Και λοιπόν?
του zerVo (@moviesltd) 
Εντέλει το Get Out! το σχημάτισε το δημιουργικό πατρόν, που πάνω του σχεδιάζονται πανομοιότυπου, θριλερικού ύφους, κινηματογραφικές κραυγές κοινωνικής ανησυχίας. Ευνοεί άλλωστε σε αυτό και η ρότα που έχει πάρει τον καιρό της διακυβέρνησης Trump η Αστερόεσσα, καθώς έχουν ενταθεί τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας και κυρίως η ατιμωρησία τους, γεγονός που έχει οδηγήσει σε μια τάση εκδικητική, του τύπου we shall overcome και τότε θα δείτε τι έχετε να πάθετε. Ακόμη κι αν όλοι, έστω και χιλιάδες μίλια μακριά από τα συμβάντα, γνωρίζουμε ποια είναι η αλήθεια, η καλλιτεχνική απόδοση της επερχόμενης τιμωρίας δεν δείχνει και ότι το ελκυστικότερο. Τύπου Antebellum δηλαδής...
Οι συνθήκες διαβίωσης στην φυτεία βαμβακιού του αμερικάνικου Νότου, που έχει περάσει στα χέρια του σε άτακτη υποχώρηση, ακόμη κι αν δεν το δείχνει φανερά, στρατού της Συνομοσπονδίας, είναι οι πιο βάναυσες για τους έγχρωμους σκλάβους που εργάζονται νυχθημερόν σε αυτή. Βασικότερη καινοτομία σε σχέση με τις προσταγές των άλλων γαιοκτημόνων, όπως την έχουν θεσπίσει οι ανηλεείς διοικούντες, είναι η γενική απαγόρευση κάθε είδους ομιλίας των μαύρων φουκαράδων, συνεπώς και η οποιαδήποτε επικοινωνία μεταξύ τους. Η παραμικρή καταπάτηση του κανόνα, θα σημάνει την εσχάτη των ποινών για τον παραβάτη.
Σε αυτό το δίχως προηγούμενο σκληρό περιβάλλον, καλείται να δουλέψει, μα το κυριότερο να επιβιώσει, η σκλάβα Ίντεν, που έχει επιλεγεί από τον διαβολικό διοικητή της μονάδας ως η προσωπική του υπηρέτρια και ερωμένη. Και γνωρίζοντας καλά πως οιαδήποτε απόπειρα απόδρασης από το στρατόπεδο, ισούται με αυτοκτονία, η νεαρή γυναίκα, οφείλει όπως οι αμίλητοι σύντροφοι της, να υποστεί τον εξευτελισμό και την ισοπέδωση των πάνοπλων αφεντικών της.
Ήχος κινητού. Αλλαγή τόπου, χρόνου, περιβάλλοντος.
Για την επιτυχημένη συγγραφέα Βερόνικα Χένλι, τα πάντα στην ζωή της κυλούν υπέροχα, καθώς διαθέτει την ιδανική φαμίλια, έναν σύζυγό που την λατρεύει, μια κορούλα που την υπεραγαπά, την ίδια στιγμή που το πρόσφατο πόνημα της, με θέμα την χειραφέτηση της γυναίκας, εξελίσσεται σε μπεστ σέλλερ. Το ταξίδι της στην Λουιζιάνα, προκειμένου να παραστεί σε μια διάλεξη, από την πρώτη κιόλας στιγμή θα δείξει μυστηριώδες και παράξενο. Με εξέλιξη τραγική, που ούτε καν θα την φανταζόταν...
Μέχρι αυτής της στιγμής, μόλις ένα στοιχείο έχει ο θεατής, που ενδεχόμενα μπορεί να συσχετίζει τις δύο γυναίκες. Είμαι όμοιες εμφανισιακά, φέρουσες αμφότερες την σπάνιας ομορφάδας μόστρα της (και) ποπ σταρ Janelle Monáe! Άρα, λαμβάνοντας υπόψιν τους δύο αιώνες που χρονικά χωρίζουν το χθες με το σήμερα, το πιθανότερο ορθολογικά, είναι να συνδέονται με μια μακρινή συγγένεια, ως η πολύ προγιαγιά και τρισεγγονή. Η πραγματικότητα θα σκάσει σαν βόμβα στο εκράν, ξανά με πυρ το κουδούνισμα ενός μομπάιλ, που θα βάλει μονομιάς τα πράγματα στην θέση τους, εκεί που δεν το καρτερεί κανείς. Εύρημα σπουδαίο σεναριακά. Αναντίρρητα. Μόνο που από μονάχο του δεν δύναται να διατηρήσει τις ισορροπίες σε μια γραμμή, καθώς όπως φαίνεται το πολυφυλετικό ντουέτο των σκηνοθετών, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως να στείλουν τους φταίχτες στην αγχόνη.
Κοινωνία ζούγκλας δηλαδή? Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και ούτε καν ξέρετε τις σας περιμένει μόλις τα κόζια έρθουν κατά δώθε? Ξεφεύγοντας από το πνεύμα τιμωρίας που κυριαρχεί παντού στον αέρα, αμιγώς φιλμικά εκτός του πανίσχυρου τουίστ, Η Εκλεκτή έχει να επιδείξει πάμπολλες αρετές ακόμη. Πέραν της εκπληκτικής σε σλόου μόσιον εισαγωγής εισαγωγής, που προβάλλει τους φονικούς κανόνες ισχύος στην φυτεία, το σκριπτ όπως επανατυλίγεται στον νου, κατόπιν της πτώσης των τελικών κρέντιτς, δεν εμφανίζει κενά και τρύπες. Οι σκληρές σε βαθμό ακραίας βίας σκηνές, φαντάζουν σαν να έχουν ξεπηδήσει μέσα από τα ερασιτεχνικά βίντεο, που απεικονίζουν τις εν ψυχρώ δολοφονίες ανήμπορων μαύρων πολιτών, εν καιρώ προεδρίας Ντόναλντ.
Παίζει όμως το τώρα στην "χώρα των ελεύθερων", να ισούται με εκείνη την σκοτεινή περίοδο της σύντομης ιστορίας της? Όταν οι ζωές εκατομμυρίων εγχρώμων ισοδυναμούσαν με το απόλυτο μηδέν και η χρηστικότητα τους ήταν αποκλειστικά και μόνο δουλική? Αναμφίβολα οι φασιστικές συμπεριφορές της περιόδου του εμφυλίου αντανακλούν και στην σύγχρονη εποχή, από μεγάλη μερίδα (κακών) ανθρώπων. Έχει υπάρξει όμως σοσιολογική πρόοδος και δεν ισχύει, σε ευρεία έκταση, κανένα πυγμαχικό ντέρμπι Whites versus Blacks. Φυσικά και στα αρρωστημένα μυαλά, αυτή η διαχρονική τάση παίζει. Από την άλλη δεν αποδέχομαι την απόφαση των ρηγμένων, να μην βάζουν τέλος με σοφία, αλλά να τραβούν το σκοινί σε έναν καινούργιο Civil War, που μόνο ατελείωτα καινούργια θύματα μπορεί να σημάνει.
Ανοίγοντας και μόνο, με την μπρουτάλ μέθοδο που επιθυμεί, την κουβέντα πάνω στην διάδραση του εμφυλιακού 1800 πάνω στο 2020, το σοκαριστικό Antebellum κρίνεται ως μια αξιοπρεπής εθνική μελέτη, που αποτελεί κλωνάρι των βάσεων που θέσπισε το Τρέξε και το Us. Τα προφανή μηνύματα, ενδεχόμενα θα εξοργίσουν ακόμη περισσότερο όσους δέχονται στην εποχή μας, το σαδιστικό κοινωνικοπολιτικό μπούλινγκ. Εκτοξεύοντας τα πάθη και ωθώντας άμεσα στην γενική ρήξη. Δεν είμαι σίγουρος όμως, πως αυτή την στιγμή, οι (όχι και τόσο Ηνωμένες) Πολιτείες έχουν ανάγκη μια τέτοια παρτιζάνικη έξαρση. Αναμένεται με ενδιαφέρον, πια, η επερχόμενη λαϊκή εντολή.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Οκτωβρίου 2020 από την Spentzos Films!
