Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ (Midway) - Trailer / Τρέιλερ PosterΜια μάχη που άλλαξε την ροή του πολέμου! Η σκηνοθεσία της ταινίας Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ (Midway) ανήκει στον ειδικό των ταινιών δράσης Roland Emmerich (Ημέρα Ανεξαρτησίας, Μετά την Επόμενη Μέρα), ο οποίος καταφέρνει να κάνει μια επικών διαστάσεων πολεμική ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και σε υπαρκτά πρόσωπα στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια κινηματογραφική εμπειρία που πρέπει να βιώσεις στην αίθουσα. Για τη δημιουργία της ταινίας, έχει πραγματοποιηθεί εκτενής έρευνα σε ιστορικά αρχεία για να είναι η ταινία ακριβής και σωστά τοποθετημένη. Η αφήγησή της πραγματοποιείται μέσα από τρεις οπτικές γωνίες: από την πλευρά των Ιαπώνων, από την πλευρά των αμερικανικών Υπηρεσιών Πληροφόρησης και από την πλευρά των πιλότων που πολέμησαν στο USS Enterprise. Η ταινία αναφέρεται σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Οι ήρωες αυτής της ναυμαχίας κατάφεραν να κατατροπώσουν τον εχθρό ενάντια στα προγνωστικά χάρη στο θάρρος και την τόλμη τους. Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ εξιστορεί μία από τις πιο φημισμένες μάχες μεταξύ του αμερικανικού και ιαπωνικού στόλου, που έδωσε στις αμερικανικές δυνάμεις το προβάδισμα στο μέτωπο του Ειρηνικού στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αφηγείται την ιστορία των αξιωματικών και των στρατιωτών, που χρησιμοποίησαν το ένστικτο τους, το σθένος τους και τον ηρωισμό τους για να νικήσουν τον εχθρό, παρά τις αντίξοες συνθήκες.

Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ (Midway) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Το μοναδικό cast, το οποίο απαρτίζουν οι Ed Skrein (Αλίτα: Ο Άγγελος της Μάχης) ως Ντικ Μπεστ, Patrick Wilson (Watchmen) ως Έντουιν Λέιτον, Luke Evans (Άννα) ως Γουέιντ ΜακΚλάσκι, Aaron Eckhart (Ο Σκοτεινός Ιππότης) ως Τζίμι Ντουλίτλ, Nick Jonas (Jumanji: Καλώς ήρθατε στη ζούγκλα) ως Μπρούνο Γκάιντο, Mandy Moore (Σκοτεινές Δυνάμεις) ως Ανν Μπεστ, Dennis Quaid (Μετά την Επόμενη Μέρα) ως Γουίλιαμ ’Μπουλ’ Χάλσεϊ και Woody Harrelson (Οι Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι) ως Τσέστερ Νίμιτς.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Δεκεμβρίου 2019 από την Odeon!

Περισσότερα... »

Παίζοντας με τη Φωτιά (Playing with Fire) - Trailer / Τρέιλερ PosterΕκτός Ελέγχου! Κωμική περιπέτεια για όλη την οικογένεια είναι η ταινία Παίζοντας με τη Φωτιά (Playing with Fire) που σκηνοθετεί ο Andy Fickman. Όταν ο πυροσβέστης Τζέικ Κάρσον και η ελίτ ομάδα του ειδικών πυροσβεστών έρχονται να διασώσουν τρία αδέρφια από μια καταστροφική πυρκαγιά, αμέσως συνειδητοποιούν ότι καμιά εκπαίδευση ως τώρα δεν θα μπορούσε να τους προετοιμάσει για την πιο δύσκολη δουλειά τους – να γίνουν μπεϊμπισίτερ. Οι πυροσβέστες αδυνατούν να εντοπίσουν τους γονείς των παιδιών και ενώ τους συμβαίνουν τα πάνω-κάτω στη ζωή και στη δουλειά τους, γρήγορα μαθαίνουν ότι τα παιδιά - όπως οι πυρκαγιές - είναι άγρια και απρόβλεπτα.

Παίζοντας με τη Φωτιά (Playing with Fire) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Πρωταγωνιστούν οι John Cena, Keegan-Michael Key, John Leguizamo, Brianna Hildebrand, Christian Convery, Finley Rose Slater.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Δεκεμβρίου 2019 από την Odeon!

Περισσότερα... »

Οι Σκιές του Μπρούκλιν (Motherless Brooklyn) - Trailer / Τρέιλερ PosterΙστορίες της Νέας Υόρκης! Ο τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ Edward Norton (American History X) σκηνοθετεί, γράφει το σενάριο και πρωταγωνιστεί στην συναρπαστική ταινία Οι Σκιές του Μπρούκλιν (Motherless Brooklyn), βασισμένη στο διάσημο μυθιστόρημα του Jonathan Lethem. Νέα Υόρκη,1957. Ο Λάιονελ Έσρογκ, ένας μοναχικός ιδιωτικός ντετέκτιβ με σύνδρομο Τουρέτ, αναλαμβάνει να διαλευκάνει τον φόνο του μέντορα και μοναδικού φίλου του, Φρανκ Μίνα. Έχοντας λιγοστά στοιχεία και ένα ψυχαναγκαστικό μυαλό στη διάθεση του, ο Λάιονελ ανακαλύπτει τα καλά φυλαγμένα μυστικά που κρατούν σε ισορροπία τη μοίρα ολόκληρης της πόλης. Σε μία μυστηριώδη διαδρομή από τα ποτισμένα με τζιν τζαζ κλαμπ του Χάρλεμ ως τις σκληρές φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν και τα πολυτελή σαλόνια των εμπόρων εξουσίας, ο Λάιονελ έρχεται αντιμέτωπος με κακοποιούς, διαφθορά και τον πιο επικίνδυνο άνδρα της πόλης για να τιμήσει τη μνήμη του φίλου του και να σώσει τη γυναίκα που μπορεί να αποδειχτεί σωτήρας του.

Οι Σκιές του Μπρούκλιν (Motherless Brooklyn) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Με φόντο τη νουάρ ατμόσφαιρα του 1957 και με μουσική επένδυση τα τζαζ ακούσματα της εποχής, ο Edward Norton δίνει σάρκα και οστά σε έναν ανορθόδοξο ντετέκτιβ με σύνδρομο Τουρέτ, ενώ μαζί του εμφανίζονται οι Bruce Willis, Willem Dafoe, Alec Baldwin, Gugu Mbatha-Raw και Bobby Cannavale.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Νοεμβρίου 2019 από την Tanweer!

Περισσότερα... »

Last Christmas Poster ΠόστερLast Christmas
του Paul Feig. Με τους Emilia Clarke, Henry Golding, Michelle Yeoh, Emma Thompson, Rebecca Root, Lydia Leonard.


Praying For Time
του zerVo (@moviesltd)

Το πλέον αναγνωρισμένο γιορτινό τραγούδι όλων των εποχών, αλλά και η διαχρονικότερη επιτυχία στην ιστορία του ποπ πενταγράμμου, κυκλοφόρησε πριν από ακριβώς 35 χρόνια, τις πρώτες ημέρες του Δεκέμβρη του σημαδιακού 1984. Εννοείται πως το (διπλό Α Side, καθώς στην πίσω πλευρά βρισκόταν το επίσης μέγκαχιτ Everything She Wants) 45άρι μονομιάς καρφώθηκε στην κορυφή των σχετικών πινάκων επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας, ερμηνευμένο μάλιστα από ένα ντουέτο που τω καιρώ εκείνω έκανε πραγματικά θραύση. Με την πληροφορία, όμως, τότε να κινείται με ρυθμούς χελώνας και τις πρώτες παρουσιάσεις του από το ελληνικό ραδιόφωνο να γίνονται σχεδόν ανήμερα των Χριστουγέννων, από όσους ραδιοφωνικούς τζόκεις είχαν την άκρη να φέρουν το δισκάκι από το εξωτερικό, στα μέρη μας το I Gave You My Heart γέμισε τις προθήκες των δισκοπωλείων, ούτε λίγο ούτε πολύ, με την έλευση του νέου έτους. Φυσικά και προκλήθηκε κι εδώ ο αντίστοιχος χαμός, με το κομμάτι να παίζει παντού, σε όλες τις disco πολλάκις κάθε βράδυ, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να έχει φτάσει καρναβάλι και από τα μεγάφωνα των κλαμπς να ακούγονται ακόμη καμπανάκια και σήμαντρα. Last Christmas, λοιπόν.

Last Christmas Quad Poster Πόστερ
Άστατη, εγωκεντρική, ανεύθυνη και ασυνεπής, η νεαρή Κέιτ, κοπέλα που οραματίζεται κάποια στιγμή να σταθεί σαν πρωταγωνίστρια των μιούζικαλς στα θεατρικά σανίδια του Γουέστ Εντ, προς το παρόν δεν μπορεί να στεριώσει πουθενά, καθώς λόγω του άναρχου χαρακτήρα της, οι φίλοι κι οι κολλητοί την έχουν κάνει πέρα. Ούτε όμως και με την οικογένεια της τα πηγαίνει καλά, καθώς έχει αποτραβηχτεί από την, εμμονική στις τραγικές εικόνες του εμφυλίου που είχε ζήσει στην πατρίδα της Γιουγκοσλαβία, μητέρα, τον απελπισμένο πατέρα της, διακεκριμένο νομικό στα πάτρια εδάφη, που όμως δεν μπορεί να εξασκήσει το επάγγελμα του ως μετανάστης στην Αγγλία και απασχολείται ολημερίς ως οδηγός ταξί και την μυστικοπαθή και εσωστρεφή, μεγαλύτερη αδελφή της. Όσο για την δουλειά της, ως πωλήτρια σε εποχιακό στολιδάδικο της αγοράς του Κόβεν, μάλλον κι αυτή χάλια πηγαίνει, καθώς τα ελάχιστα χρήματα που βγάζει, δεν της φτάνουν καλά καλά για τα βραδινά ποτά της, πόσο μάλλον για να νοικιάσει ένα μικρός διαμέρισμα, ώστε να μην περιφέρεται στους καναπέδες όσων περιστασιακά την φιλοξενούν.

Το κυριότερο όμως, η Καταρίνα, που στις φλέβες της ρέει το ζόρικο βαλκάνιο αίμα, με τον άστατο βίο που διάγει, δεν προσέχει ούτε στο ελάχιστο τον εαυτό της, ειδικά αυτή την περίοδο, καθώς τα Χριστούγεννα που πλησιάζουν κλείνει, έναν ακριβώς χρόνο από το ισχυρό καρδιακό επεισόδιο που κλόνισε σημαντικά την υγεία της. Η εμφάνιση στο κατώφλι του μαγαζιού ενός γοητευτικού συνομήλικου της, εντελώς διαφορετικού από εκείνους τους πομπώδεις, συνηθισμένους έρωτες της μιας βραδιάς, του συνεσταλμένου, ευγενικού και καλοσυνάτου Πολ, θα της αλλάξει μονομιάς τον τρόπο σκέψης, μα κυρίως συμπεριφοράς. Θα της ανοίξει περισσότερο τους ορίζοντες, μαθαίνοντας την να κοιτάζει πάντα ψηλά.

Και με αυτό τον τρόπο θα προστεθεί ακόμη ένας κρίκος στα αγαπημένα της μπερδεμένης κοπελιάς, μετά από το τραγούδι που λατρεύει, αλλά και τον ένα και μοναδικό George Michael, που τους στίχους από τα σουξέ του, γνωρίζει απέξω και ανακατωτά. Το περίεργο με τον γεμάτο κοινωνικού περιεχομένου, ενδιαφέροντα καινούργιο της (όπως τον νιώθει) μποίφρεντ, είναι που εκείνος εξαφανίζεται διαρκώς, χωρίς να αφήνει ίχνη του, συνεπώς κι εκείνη είναι δύσκολο να τον εντοπίζει όποτε τα ζόρια της καθημερινότητας την πλησιάζουν και τον έχει ανάγκη.

Κάπως έτσι σιγά σιγά μπαίνουμε στην εποχή εκείνη της χρονιάς, που φιλμς στολισμένα με γκι, χιόνια και καλικάντζαρους κάνουν την εμφάνιση τους για να τονώσουν ακόμη πιότερο το εορταστικό κλίμα. Τον χορό για φέτος σέρνει ένα ρομ κομ σημαντικά διαφοροποιημένο από τα τετριμμένα, κάτι που για το επαναλαμβανόμενο στα κλισέ του είδος, από μόνο του ορίζει στοιχείο θετικότατο. Η ιστορία που παρακολουθούμε, δεν ακολουθεί την πεπατημένη, κορίτσι αγαπάει αγόρι / προβληματάκια εμφανίζονται στην σχέση / τα πάντα λύνονται ως δια μαγείας στο δεδομένο χάπιλι εβερ άφτερ. Αντιθέτως, από τις πρώτες κιόλας στιγμές, μπροστά στο ιερό ενός ναού της (πιο) αγαπημένης μας, όσο και πολύπαθης, γείτονος, καταλαβαίνει κανείς πως κάτι εναλλακτικό, ίσως και πειραγμένο θα ξετυλιχθεί στο πανί.

Και πραγματικά αυτό συμβαίνει, αφού ωσότου να εμφανιστεί ο καλός μας, μπροστά στα άυπνα ματάκια της Κέιτ, μαθαίνουμε, έστω και από επιδερμίδας, τι τρέχει στο σύγχρονο σοσιολογικό γίγνεσθαι μιας δυτικής πολιτείας, που επιθυμεί να δείξει προοδευτική, όπως το πολύβουο Λονδίνο. Μπρέξιτ στην πρώτη γραμμή, ανεργία, ρατσισμός στο έπακρο, ουρά οι άστεγοι έξω από τα συσσίτια, αγωνία για το τι θα συμβεί την επαύριο... Σε αυτό το περιβάλλον κινείται και η ζορισμένη από τα πάντα γύρω της κοπελίτσα, που ενδεχόμενα βλέπει την ζωή μέσα από το πρίσμα του "θα τα κάνω όλα εδώ και τώρα, για την πάρτη μου, δεν ξέρω άλλωστε, καν πόση ζωή μου απομένει". Το εγώ της μόνιμα μηχανοδηγός, θα της κλείσει σταδιακά την μία πόρτα μετά την άλλη. Ωπ, να σου η απόγνωση. Και ο φόβος...

Κι όμως η ταινία ούτε για μισό της καρέ δεν δείχνει απαισιόδοξη ή πεσιμιστική, το αντίθετο. Ο σκηνοθέτης Paul Feig, δυο δεκαετίες κοντά κινούμενος στο κινηματογραφικό κουρμπέτι, δεν έχει δείξει να μην γνωρίζει το πως να κουμαντάρει σωστά την κομεντί, με ποιοτικότερο δείγμα γραφής του άλλωστε τις σπαρταριστές, όσο και αθυρόστομες Bridesmaids του. Εδώ ο Αμερικάνος βρίσκοντας έναν αναμενόμενο σύμμαχο στο πολυποίκιλο σενάριο της (οσκαρούχας από το 95 στα διασκευασμένα για το Sense And Sensibility) Emma Thompson, επιχειρεί να ντυθεί την καπαρντίνα του μετρ του genre Richard Curtis, ακολουθώντας τον επιτυχημένο μπούσουλα των Love Actually. Ίδιος τόπος, ίδιο κλίμα, ίδιο ζωγραφισμένο με γιρλάντες ντεκόρ στα πλάγια του Τάμεση, πανομοιότυπη συλλογιστική: Ανθρωπιάς, ζεστασιάς, αλληλεγγύης, προσέγγισης ψυχών, ευχολογίου, Χριστουγέννων με μια λέξη. Εκεί που διαφοροποιεί την οπτική του, είναι στο πως κτίζει το ρομάντζο. Κι αυτό το πράττει αλλιώς από το συνήθειο, έξοχα και απρόσμενα.

Ερμηνευτικά το φιλμ είναι ραμμένο πάνω στην ράχη της Emilia Clarke. Της 33χρονης κι ας μην της φαίνεται, σταρ, που μπορεί οι πάντες να θαυμάζουν από το επικό σίριαλ του Θρόνου, εγώ που δεν έχω δει ούτε κλάσμα δευτερολέπτου της σειράς, γνωρίζω από το επίσης αγαπησιάρικο (αν και με ένθερμους οχτρούς, για έναν σημαντικό λόγο) Me Before You, αλλά και την συμμετοχή της σε ένα τεύχος της Star Wars Saga. Από ομορφιά? Μπόλικη. Αλλά και από ταλέντο. Η ξανθούλα Λονδρέζα τραγουδά, χορεύει, διασκεδάζει, κλαίει, γελά, εκφράζεται, όσο ακριβώς χρειάζεται για να φέρει εις πέρας τον ρόλο της αξιοπρεπώς. Είναι προφανές πως δεν παίζει την μόστρα του καλού κοριτσιού, κάτι σαν το φλιπ σάιντ ας πούμε της πιο λάιτ Lily James. Από την μεριά του ο Henry Golding δεν είναι η πάστα του τυπικού ζεν πρεμιέ, το γνωρίσαμε άλλωστε αυτό στο Crazy Rich Asians, που άδικα δεν πήρε διανομή στην Ελλάδα. Λιγομίλητος όπως ορίζει το σκριπτ, αλλά ευθύς και ακριβής, στο μέτρο των απαιτήσεων μέχρι να οδηγηθούμε στον απρόσμενα φορτισμένο οίστρο της εξόδου.

Καταλύτης, για να μην το λησμονούμε, του θετικού οβερόλ αποτελέσματος, δεν είναι άλλος από τον αφανή πρωταγωνιστή, τον ίδιο τον George Michael. Το ένα μισό εκείνο, των υπέρλαμπρων Wham (το άλλο, πόσο νοσταλγικά, διακρίνεται για ένα μόλις δευτερόλεπτο στην εκπνοή) που μας την έκανε τόσο νωρίς, παίρνοντας αντάμα του ένα τεράστιο κομμάτι της νεανικής μας αθωότητας. Τα τραγούδια του σκάζουν σαν κορνίζες των επιμέρους σεκάνς, με τους στίχους τους να αγκαλιάζουν με μια ξεχωριστή ζεστασιά τις εικόνες. Η ώρα του Praying For Time, δε, μοιάζει με μαχαιριά, καθώς η τόσο ξέχωρη φωνή του τυλίγει την ανατρεπτική διαπίστωση. Με βούρκωσε. Δεν είναι η πρώτη φορά του άλλωστε. Και δεν θα είναι και η τελευταία. Το Last Christmas, εννοείται όχι κάποια από τις ποιοτικότερες καλλιτεχνικά δημιουργίες της σεζόν, είναι απόλυτα βέβαιο πως θα γίνει μια από πιο πολυιδωμένες μου.

Last Christmas Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Tulip Ent.!
Περισσότερα... »

Ένας καλός ψεύτης (The Good Liar) Poster ΠόστερΈνας καλός ψεύτης
του Bill Condon. Με τους Helen Mirren, Ian McKellen, Russell Tovey, Jim Carter, Mark Lewis Jones, Céline Buckens, Nell Williams, Phil Dunster, Laurie Davidson.


«Όλα ήταν ψεύτικα, ψεύτικα, ψεύτικα»
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Σαν να λέμε «Ένας καλός Γερμανός» (ή δύο...)

Αυτή είναι η 11η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γεννημένος στις 22 Οκτωβρίου του 1955 στη Νέα Υόρκη Αμερικανός William Patrick Condon (όπως είναι το πλήρες ονοματεπώνυμό του). Έχει κερδίσει Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου για την τρίτη του μεγάλου μήκους ταινία, το περίφημο «Θεοί και δαίμονες» (Gods and Monsters, 1999). Σε εκείνη την ταινία συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ian McKellen, που σε τούτη την ταινία συνεργάζονται για τέταρτη φορά. Ενδιάμεσα συνεργάστηκαν στις ταινίες «Ο κύριος Χολμς» (Mr. Holmes, 2015) και «Η πεντάμορφη και το τέρας» (Beauty and the Beast, 2017).

Ένας καλός ψεύτης (The Good Liar) Poster Πόστερ Wallpaper
Το σενάριο της ταινίας Ένας καλός ψεύτης (The Good Liar) βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Nicholas Searle, τη σεναριακή διασκευή του οποίου ανέλαβε ο Jeffrey Hatcher, ο οποίος συνεργάζεται εδώ για δεύτερη φορά με τον Condon μετά το «Ο κύριος Χολμς». Αντιθέτως, ο 80χρονος Ian McKellen συνεργάζεται για πρώτη φορά με την 74χρονη συμπατριώτισσά του Helen Mirren επί της μεγάλης οθόνης. Οι δυο τους πάντως έχουν συναντηθεί επί (θεατρικής) σκηνής το 2001, στη Νέα Υόρκη, στο ανέβασμα του «Χορού του θανάτου» του Αυγούστου Στρίνμπεργκ.

Η υπόθεση: Ο Ρόι Κόρτνεϊ, ένας βετεράνος επαγγελματίας απατεώνας, έχει βάλει στο μάτι τον επόμενο στόχο του: τη χήρα Μπέτι ΜακΛις, για την οποία πιστεύει πως διαθέτει τεράστια περιουσία. Και ο Ρόι σκοπεύει να αρπάξει ό,τι της ανήκει. Αφού την προσεγγίσει... διαδικτυακά, μέσω μιας σελίδας γνωριμιών για ανθρώπους τρίτης ηλικίας, συμφωνούν και βγαίνουν το πρώτο τους ραντεβού. Από την πρώτη τους συνάντηση, ο Ρόι αρχίζει να βομβαρδίζει την Μπέτι με τα δοκιμασμένα κόλπα του και η Μπέτι, που μοιάζει γοητευμένη, παρασύρεται. Ο Ρόι τη φλομώνει στα ψέματα αλλά εκείνη, παρά τις αντιρρήσεις του ανιψιού της, όχι μόνον τον πιστεύει αλλά τον φιλοξενεί και στο σπίτι της! Ο Ρόι φαίνεται να πετυχαίνει το στόχο του ενώ παράλληλα δεν σταματάει και τις άλλες κομπίνες του. Ο Ρόι λοιπόν λέει ψέματα. Η Μπέτι όμως; Είναι τόσο αφελής; Ή έχει τη δική της ατζέντα; Ποιος είναι η γάτα και ποιος το ποντίκι σε αυτό το κυνηγητό;

Η άποψή μας: «Αυτή είναι μια εξαιρετική ταινία!». Ψέμααααααααααα. Έτσι, για να είναι η κριτική ασορτί με την ταινία. Αυτό μέσα στην παρένθεση, όμως, θα είναι το μοναδικό ψέμα σε αυτές τις γραμμές που διαβάζετε τώρα. Μόνο αλήθειες εδώ! Τον θυμάστε τον Αδέκαστο Μπάρα; Ε, αυτό. Τι έχουμε λοιπόν στην περίπτωση αυτού του φιλμ; Μια παλιομοδίτικη σε αισθητική και δομή ταινία, που στα τρία της τέταρτα κατορθώνει και είναι απολύτως απολαυστική! Πρέπει να είσαι εντελώς αδαής και να μην έχεις δει ποτέ στη ζωή σου ξανά ταινία έτσι ώστε να μην καταλάβεις από τα πρώτα λεπτά του φιλμ πως «καλός ψεύτης» δεν είναι μόνο ο ένας από το ζευγάρι. Το θέμα είναι να προσδιορίσεις ποιος είναι ο... καλύτερος ψεύτης!

Και οι δύο ήρωές μας ψεύδονται, απλά για τον ένα είναι φανερό το κίνητρο. Για τον δεύτερο, θα το ανακαλύψουμε στο (δυστυχώς) καταστροφικό τελευταίο τέταρτο που λέγαμε. Κι επειδή κουβαλάω και την ρετσινιά του σποϊλερά, αυτά που γράφω παραπάνω, ε, δεν είναι σπόιλερ, πώς να το κάνουμε. Την ανατροπή την περιμένεις από την αρχή. Κανείς όμως δεν σε προετοιμάζει για το είδος της ανατροπής, που όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτήν, η αντίδρασή σου δεν μπορεί να είναι άλλη από το πολύ ταιριαστό «αλήθεια τώρα;». «Δηλαδή, όλη την ώρα, αυτό που βλέπαμε στα μάτια μας έγινε για αυτό;;;;;». Είναι τόσο εκτός φυσιολογικής ροής των πραγμάτων η ανατροπή, που σου χαλάει όλη τη γεύση. Εκ των υστέρων, κι αφού ηρεμήσεις λίγο (είναι τόσο τραβηγμένη η ανατροπή, που ούτε να... νευριάσεις δεν σε αφήνει, η αλήθεια είναι, μουάχαχαχαχα) μπορεί να δώσεις ελαφρυντικά στους δημιουργούς.

Αρχικά, η πρώτη ύλη για το σενάριο βασίζεται σε βιβλίο, οπότε ο συγγραφέας είναι... υπεύθυνος. Εννοείται πως στο βιβλίο τα πράγματα είναι αλλιώς και μπορείς (ενδεχομένως) να αποδεχτείς πιο εύκολα απιθανότητες. Άσε που διάβασα κάπου, πως στο βιβλίο τα πράγματα για τα κίνητρα της Μπέτι αποκαλύπτονται πολύ νωρίς στον αναγνώστη, ο οποίος αγωνιά για το πότε θα καταλάβει ο ένας εκ των δύο ηρώων την αλήθεια που οι ίδιοι γνωρίζουν! Στην περίπτωσή μας πχ, αν ξεκινούσα να διαβάσω το βιβλίο και μου αποκαλύπτονταν πως για όλα φταίνε... εξωγήινοι, μπορεί και να το αποδεχόμουνα: θα είχε να κάνει με την ικανότητα του συγγραφέα να με πείσει. Η αντίστοιχη δουλειά από σκηνοθέτη και σεναριογράφο στη συγκεκριμένη ταινία δεν πέτυχε. Κλωτσάς. Φυσιολογικό είναι. Δεν μπορεί να τη δεχτεί ανθρώπου νους την... ανατροπή.

Μικρούτσικο, ελάχιστο χιντ, μας δίνεται σε ένα από τα πρώτα ραντεβού του ζεύγους, που τα μέλη του συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε ψέματα (δεν θα σταματήσω να το γράφω αυτό). Βλέπουν μαζί το «Άδωξοι μπάσταρδη» του Tarantino και μετά το πέρας της κάνουν έναν διάλογο για το κατά πόσο μπορεί κάποιος που θα δει τη συγκεκριμένη ταινία να πιστέψει το ιστορικό της context και να δεχτεί ότι ο Χίτλερ τελικά πυρπολήθηκε από φλογοβόλο Αμερικάνων!!! Αδιάβαστος, αστοιχείωτος και αδαής. Σαν την κυρία που βγήκε στον Παπαδάκη πρόσφατα και τους κούφανε όλους, λέγοντας πως οι μετανάστες είναι υπεύθυνοι για όλα τα κακά του κόσμου, αφού... αυτό λένε στην τηλεόραση οι ειδήσεις! Χα!

Τώρα, για να απεγκλωβιστούμε λίγο από το φινάλε, που τόσο πολύ μας γάμησε τη φιλμική εμπειρία: εννοείται ότι γουστάρεις αυτό που βλέπεις μέχρι την καταραμένη στιγμή! Οι δύο πρωταγωνιστές δίνουν ρέστα και απολαμβάνουν ολοφάνερα τους ρόλους τους. Παίζουν υπέροχα το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Ο Ian McKellen είναι τρομερός αλλά η Helen Mirren, τι θεάρα ακόμα και τώρα, στην τρίτη ηλικία! Γουάου! Η ταινία σε κρατάει με την ίντριγκά της, με τη σιωπηλή αποδοχή σου. Για το μεγαλύτερο διάστημα δεν το «παίζει» πιο έξυπνη από σένα. Στο φινάλε, όμως, που το επιχειρεί, σε ξενερώνει. Τέλος πάντων, για να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα, η ταινία ενδείκνυται για κινηματογραφική έξοδο και αφορά κυρίως ένα πιο ενήλικο κοινό, που τσιμπάει όταν διαβάζει οπουδήποτε πως το φιλμ έχει χιτσκοκική αγωνία.

Και κάτι πιο σημαντικό: η ταινία αποδεικνύει πως μπορούν να γυριστούν συναρπαστικά φιλμ με ήρωες ανθρώπους της τρίτης ηλικίας! Κάτι που αφορά ανθρώπους της τρίτης ηλικίας ως θεατές, που ενίοτε νιώθουν αποκομμένοι από τη σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή. Αν το φινάλε (ναι, πάλι αυτό) δεν ήταν τόσο τραβηγμένο (για να το θέσω κομψά) θα μιλούσαμε για μια εντελώς απολαυστική ταινία. Κρίμα ρε παιδιά, κρίμα.

Ένας καλός ψεύτης (The Good Liar) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Tulip Ent.!
Περισσότερα... »

Οι Άθλιοι (Les miserables) Poster ΠόστερΟι Άθλιοι
του Ladj Ly. Με τους Damien Bonnard, Alexis Manenti, Djebril Zonga, Issa Perica, Al-Hassan Ly, Steve Tientcheu, Almany Kanoute, Jeanne Balibar.


Jean Valjean vs. Javert ξανά και ξανά
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

«Κι αν η οργή είναι ο μόνος τρόπος να ακουστείς;»

Αντιγράφουμε (και ψιλοδιαμορφώνουμε στα δικά μας δεδομένα) από το δελτίο τύπου της ελληνικής εταιρίας διανομής της ταινίας: Ο σκηνοθέτης Ladj Ly, γέννημα θρέμμα της Μονφερμέιγ (με καταγωγή από το Μάλι), είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα ντοκιμαντέρ του, που απεικονίζουν την πραγματικότητα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της Γαλλίας. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός και μέλος της Kourtrajme, μιας κολλεκτίβας που δημιουργήθηκε το 1995 από τους παιδικούς του φίλους Kim Chapiron και Romain Gavras. Μάλιστα, είχε κι έναν μικρό ρόλο στην τελευταία ταινία του Romain, το «Ο κόσμος σου ανήκει». Ο Ly σκηνοθέτησε τη πρώτη του μικρού μήκους ταινία «Montfermeil Les Bosquets» το 1997. Το 2004, μαζί με το φωτογράφο JR (γνωστό για τις τεράστιες φωτογραφίες του που «ντύνουν» τους τοίχους στη Μονφερμέιγ και το Παρίσι, αλλά και από την ταινία «Πρόσωπα και ιστορίες», που γύρισε μαζί με την Agnès Varda) έγραψαν και σκηνοθέτησαν το ντοκιμαντέρ «28 Millimeters». Οι θάνατοι των δύο νέων Ζιέντ Μπενά και Μπουνά Τραορί κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στο Παρίσι το 2005, θορύβησαν τον Ladj Ly και τον οδήγησαν να κάνει ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «365 Days in Clichy-Montfermei», στο οποίο παρακολουθεί τη γειτονιά του για ένα ολόκληρο χρόνο (2007). Συνέχισε τη δουλειά του στα ντοκιμαντέρ και το 2014 σκηνοθέτησε το «365 Days In Mali», που έριχνε φως σε μια περιοχή σε τρομερή αναταραχή. Το 2016, ο Ly σκηνοθέτησε το «Marakani in Mali», διαφήμιση για τη ΜΚΟ Max Havelaar της Γαλλίας. Το 2017, σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους, «Les Misérables», που ήταν υποψήφια για Σεζάρ (τα γαλλικά Όσκαρ). Την ίδια χρονιά σκηνοθέτησε το «A Voix Haute», επίσης υποψήφιο για βραβείο Σεζάρ. Οι Άθλιοι (Les Miserables) είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, εμπνευσμένη από τη δική του ομώνυμη μικρού μήκους ταινία.

Οι Άθλιοι (Les miserables) Poster Πόστερ Wallpaper
Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών, όπου συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα, κερδίζοντας τελικά το Βραβείο της Επιτροπής. Την πανελλήνια πρεμιέρα της την έκανε στο περασμένο φεστιβάλ «Νύχτες Πρεμιέρας» στην Αθήνα, όπου κέρδισε το βραβείο Κοινού και το βραβείο της ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου). Η ταινία αποτελεί την πρόταση της Γαλλίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Η υπόθεση: Καλοκαίρι 2018. Η Γαλλία κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στα γήπεδα της Ρωσίας, κερδίζοντας στον τελικό την Κροατία με 4 - 2. Χιλιάδες Γάλλοι βγαίνουν στους δρόμους του Παρισιού για να πανηγυρίσουν. Ανάμεσά τους και ο πιτσιρικάς Ισά, που μετά τα πανηγύρια, επιστρέφει στο γκέτο της Μονφερμέιγ, στα βορειοανατολικά της πόλης, εκεί όπου ζει. Ο Ισά είναι αυτό που λέμε «κακός μπελάς». Συχνά πυκνά αναστατώνει την περιοχή (ακόμα και την οικογένειά του!) με τα καμώματά του. Τελευταίο του κατόρθωμα: κλέβει ένα λιονταράκι (!!!) από τσίρκο! Και βάζει την περιοχή σε κίνδυνο, καθώς οι Τσιγγάνοι του τσίρκου απειλούν πως θα τα κάνουν γης μαδιάμ αν δεν βρεθεί ο ένοχος και δεν τους επιστραφεί το ιδιαίτερο αυτό κουτάβι.

Τη λύση προσπαθούν να δώσουν τρεις αστυνομικοί, μέλη μιας ειδικής ομάδας, που δρα στην περιοχή. Αρχηγός είναι ο λευκός Κρις, δεξί του χέρι είναι μαύρος Γκουάντα ενώ άρτι αφιχθείς στην ομάδα είναι ο Στεφάν. Ο Στεφάν δεν συμφωνεί με την αυταρχικότητα και την έπαρση στη συμπεριφορά του Κρις. Όταν βρίσκουν τον Ισά, τα πράγματα αρχίζουν να στραβώνουν. Άσχημα. Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. Στη Μονφερμέιγ, στα προάστια του Παρισιού, εκεί που ο Βίκτωρ Ουγκώ έστησε το σκηνικό για το βιβλίο του «Οι άθλιοι», ένα drone θα καταγράψει κάτι που δεν έπρεπε. Και η κλιμάκωση των γεγονότων βαίνει ανεξέλεγκτη.

Η άποψή μας: «Να θυμάστε αυτό φίλοι μου: δεν υπάρχουν ούτε κακά φυτά ούτε κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν μόνον κακοί καλλιεργητές». Με αυτό το απόφθεγμα του Βίκτωρος Ουγκώ (σημείωση: εντάξει, άθλιο να γράψει κανείς «του Βίκτορα Ουγκό», έλεος κάπου), σε μαύρο, ολοκληρώνεται τούτο το πολύ ενδιαφέρον φιλμ από τη Γαλλία. Το οποίο έρχεται να θυμίσει ένα άλλο φιλμ από τη Γαλλία, που ξεκινάει με μια βόμβα μολότοφ να πέφτει αργά, ενώ το σλόου μόσιον συνοδεύεται από την αφήγηση off για έναν τύπο που πέφτει από ψηλά, λέει κατά την πτώση του «όλα καλά έως εδώ» και καταλήγει στο ισοπεδωτικό «σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση», με την οθόνη να παίρνει φωτιά και από έγχρωμη να γίνεται ασπρόμαυρη.

Πολύ θα ήθελε ο σκηνοθέτης – πολύ θα το ήθελα κι εγώ – αυτή η ταινία να είναι το «Μίσος» του 21ου αιώνα. Δεν είναι. Δεν παύει να είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία. Που απλά, ποτέ δεν καταφέρνει να φτάσει στο ύψος των προσδοκιών που δημιουργεί. Και πάλι σε ψηλές πτήσεις την πετυχαίνουμε. Καλές οι επιδόσεις της. Προβιβάσιμος ο βαθμός της. Όχι όμως άριστα. Ο Ladj Ly δεν κρύβει τις καταβολές του, τόσο τις κινηματογραφικές όσο και τις βιωματικές. Η ματιά του έχει αυθεντικότητα ντοκιμαντεριστική ενώ ξέρεις, το νιώθεις, ότι αυτό που βλέπεις στην οθόνη δεν είναι ψέμα. Το έχει δηλώσει εξάλλου ο ίδιος ο δημιουργός: το σενάριό του βασίζεται σε πολλά πράγματα τα οποία έχει βιώσει ο ίδιος ή τα έχει δει ή τα έχει ακούσει, όλα στην περιοχή όπου ανδρώθηκε, τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από τη χλιδή της τουριστικής γαλλικής μητρόπολης. Ναι, ακόμα και το περιστατικό με το κλέψιμο του μικρού λιονταριού! Οπότε, δεν νιώθεις ωσάν ένας τουρίστας που επισκέπτεται την περιοχή. Νιώθεις ότι ζεις στην περιοχή. Είσαι ανάμεσα στις Συμπληγάδες Πέτρες, σε μια εύθραυστη ισορροπία του τρόμου.

Στην περιοχή συνυπάρχουν 30 εθνότητες. Κατά βάση αρμονικά. Με την αστυνομία να έχει δύσκολο έργο (θα επανέλθουμε). Αλλά το νιώθεις: μια σπίθα αρκεί για να γίνει το Μονφερμέιγ μπουρλότο. Προσπαθώντας να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός, ο Ly δεν δαιμονοποιεί τους αστυνομικούς και δεν καθαγιάζει τους... άθλιους. Ίσα ίσα, βλέπουμε την ιστορία μέσα από τα μάτια των αστυνομικών, κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί και ρισκαδόρικη επιλογή. Κανείς στη σύγχρονη Ελλάδα (για να το συγκεκριμενοποιήσουμε) όπου καθημερινά βγαίνουν στην επιφάνεια περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, δεν θα δει με καλό... μάτι (ιδίως οι πιο νεαρές ηλικίες) μια ταινία που λέει πως και οι αστυνομικοί, άνθρωποι είναι. Με οικογένειες. Με όνειρα. Με ελπίδες. Κι αυτοί, φτωχοί κατά βάση, από τα λαϊκά στρώματα προερχόμενοι. Προφανώς και όλοι οι αστυνομικοί δεν είναι ίδιοι. Η παλέτα περιλαμβάνει από τον «στρατόκαβλο» Κρις, που σε κάποια στιγμή ουρλιάζει ως άλλος δικαστής Ντρεντ «Εγώ είμαι ο Νόμος» μέχρι τον ανοιχτόμυαλο και συγκρατημένο Στεφάν.

Είναι ο Στεφάν όμως που θα βγάλει όπλο, στη σκηνή που στοιχειώνει το μυαλό, σαν σε στοπ καρέ, απέναντι στον Ισά, που κρατάει μολότοφ στο χέρι. Cut. Οι πεποιθήσεις σου ισχύουν μέχρι την κρίσιμη εκείνη στιγμή όπου θα κληθείς να τις υποστηρίξεις στην πράξη... Αυτοί που έχουν κάνει την κοινωνία μπουρδέλο, αυτοί που έφεραν την κατάσταση στα όρια της ρήξης με την... κανονικότητα, είναι απόντες. Κι αυτό απουσιάζει από την ταινία. Απλώς υπονοείται. Δεν φταίνε οι μπάτσοι για την κατάσταση. Απλά, είναι τα υποχείρια εκείνων που πραγματικά ευθύνονται. Τα τσομπανόσκυλα της εξουσίας. Ο Ly – ευτυχώς – δεν το παίζει σπουδαίος και τρανός. Δεν παίρνει τη θέση ενός εστέτ. Να το πω αλλιώς: η ταινία του δεν είναι κουλτουριάρικη και φεστιβαλική με την κακή έννοια που έχουν αποκτήσει αυτές οι δύο λέξεις.

Ο ρυθμός είναι στακάτος, οι εικόνες ρέουν χωρίς κομπιάσματα, η ταινία μπορεί να ιδωθεί και ως ένα καθαρόαιμο αστυνομικό θρίλερ! Που δεν κωλώνει να σχολιάζει υποδορίως την σημερινή κατάσταση στο Παρίσι. Και οι αντιστίξεις μπορούν να γίνουν από τον κάθε θεατή. Βάλτε στη θέση του Παρισιού άλλες πόλεις ανά τον κόσμο, που βιώνουν τελευταία αστυνομική βία και καταστολή. Λα Παζ. Σαντιάγκο. Βαρκελώνη. Αθήνα. Και η οργή συσσωρεύεται. Και το ελατήριο έχει φτάσει στο σημείο της πλήρους συστολής του. Και η χύτρα ξεπερνάει το σημείο βρασμού. Κι άντε να βρεθεί λύση από τους ψυχραιμότερους... Η ποδοσφαιρική αρχή με έκανε να σκεφτώ τους υπέροχους «Απόντες» του Γραμματικού. Οι σύγχρονοι άθλιοι της ταινίας είναι οι απόντες από τη ζωή. Έτσι τους θέλει η εξουσία. Αλλά η αντίδραση δεν αργεί. Κοντοζυγώνει. Και τότε, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Και κάθε... Ροζ Γουρούνι, ξέρετε εσείς. Το γράφω κάπως γλυκά...

Οι Άθλιοι (Les miserables) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Seven Films!
Περισσότερα... »

Χωρίς Οικογένεια (Rémi sans famille) Poster ΠόστερΜια ευτυχισμένη γυναίκα
του Dominic Savage. Με τους Gemma Arterton, Dominic Cooper, Frances Barber, Marthe Keller, Jalil Lespert.


Έσκασα. Και καλά...
του zerVo (@moviesltd)

Ειλικρινά, τις ιστορίες κάποιων ανθρώπων, παρότι προσπαθώ να τις προσεγγίσω με συμπάθεια και κατανόηση, εντέλει τις αισθάνομαι τρομακτικά απόμακρες μου, σε βαθμό που μου μοιάζουν εξωπραγματικές και απόκοσμες. Με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση εκείνων που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις, τόσο βέβαια για τους ίδιους, μα το κυριότερο για ένα τσούρμο άλλων που τους περιστρέφονται και κατοπινά επιδεικνύουν τέτοιο μέγεθος ανοησίας και ανευθυνότητας, ώστε να καταλήγουν, το λιγότερο, σιχαμένοι. Καλή ώρα η κοπελιά της πλοκής μας, που δεν δύναμαι να καταλάβω για ποιον ακριβώς λόγο, θέλησε να μας την σκιτσάρει στο εκράν τον καημό της, ο Εγγλέζος, κατά βάση τηλεοπτικός, σκηνοθέτης, Dominic Savage.

Μια ευτυχισμένη γυναίκα (The Escape) Quad Poster Πόστερ
Τυπικό δείγμα αστής νοικοκυράς είναι η Τάρα. Μητέρα δύο τρισχαριτωμένων ανήλικων παιδιών και σύζυγος ενός άντρα που την λατρεύει και της αφιερώνει ολόκληρο τον ελεύθερο χρόνο που του αφήνει η εργασία του, η νεαρή γυναίκα μοιάζει να πνίγεται μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας της. Ξοδεύοντας το σύνολο της ημέρας της εντός του σπιτιού, στα περίχωρα του Λονδίνου, αισθάνεται σαν παγιδευμένη στον ημερήσιο κύκλο των ίδιων και των ίδιων πραγμάτων. Και παρότι άπαντες τριγύρω της, της δείχνουν σε κάθε ευκαιρία την αγάπη τους, εκείνη θα εκραγεί και θα πραγματοποιήσει την επανάσταση της...

Επανάσταση της πλάκας δηλαδή, αφού για να μην γελιόμαστε, ακόμη και σε αυτό το βαρετό - όπως και να το κάνουμε - κάθε μέρα, η συντριπτική πλειοψηφία του κοσμάκη θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένη: Καταρχήν τα μέλη της φαμίλιας, ειδικά τα τέκνα, είναι υγιή και δεν υπάρχει κάποια αρρώστια που να συννεφιάζει την ατμόσφαιρα, ο κύρης του σπιτιού είναι τρυφερός, έχει μάτια μόνο για την αγαπημένη του και της προσφέρει όσα μπορεί, υπάρχει μια στέγη, ένας αξιοπρεπής τρόπος διαβίωσης, οι συνθήκες για να είναι κάποιος εντάξει βρε αδελφέ. Λίγα πραγματάκια και καλά, αγαπιόμαστε και αυτό μας φτάνει. Όοοοοοχι! Μούτρα, κλάματα, σκηνές, εκτονώσεις, κανένα συναίσθημα ερωτικό. Η μαντάμ. Που μετάνιωσε, που νοικοκυρεύτηκε. Κάνε μας την χάρη κουκλίτσα μου...

Η τεράστια πλάκα είναι που υπέρ της, δεν έχει το παραμικρό άλλοθι. Το τσικ εκείνο που να δικαιολογεί έστω και στο ελάχιστο την απόφαση της να εγκαταλείψει το σπιτικό, τον μορφονιό (οκ, ο μαμμαμίας Dominic Cooper, δεν είναι και λίγος για σύζυγος), μα το πιο σημαντικό τα αγγελάκια της στην μέση του δρόμου, να σκούζουν και να οδύρονται. Πες μου τώρα, αντέχεις να συνεχίσεις να παρακολουθείς αυτό το τύποις δράμα, που στο δεύτερο μισό του περνάει το στενό της Μάγχης, για να καταλήξει στην Πόλη του Φωτός, εκεί όπου η φυγάς θα στήσει το μπαϊράκι της, απελευθερωμένη από τα πάμπερς και το καθάρισμα των καρότων? Η λογική απάντηση είναι πως όχι. Ο εκνευρισμός θέασης έχει υπερισχύσει της μυθοπλασίας και η συνέχεια δεν είναι ανεκτή. Για να ακριβολογώ, ενδεχόμενα κλαις όσα πλήρωσες για το εισιτήριο...

Μολονότι σκηνοθετικά η ταινία έχει δυνατότητες. Που ξεκινούν από το σωστό στήσιμο της κάμερας, με το βασικό υποκείμενο να στέκει στο επίκεντρο και την ανάπτυξη των συν αυτής χαρακτήρων στο πλάι, να είναι πλήρης. Με ρεαλιστικά κουνήματα του φακού, η εικόνα παλεύει να δείξει μια αλήθεια που δεν ισχύει, όμως, στο ελάχιστο. Εννοείται πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον στενεύει η λούπα και να νιώθει, κάποιες στιγμές, σαν αιχμάλωτος των αποφάσεων του. Δεν οδηγείται όμως, αν στο νιονιό του παίζει η στοιχειώδης σύνεση, σε αυτή την ακρότητα. Διαθέτεις τα γκατς? Διάλυσε το. Καλό θα κάνεις σε όλους, καλύτερη γυναίκα θα βρει ο σερνικός, σωστότερη μάνα θα πετύχουν, σίγουρα, τα παιδιά. Σαχλαμάρες. Βγάλε μου ένα εισιτήριο με τον πρώτο συρμό για το Παρίσι... Τάχαμου έσκασα.

Η Gemma Arterton είναι αξιόλογη σε αυτό το κάτι σαν πασιονάρια δίχως αιτία που καλείται να υποδυθεί. Εμφανέστατα Huppertίζει μεγαλώνοντας, η απόσταση της ποιότητας της με την Γαλλίδα είναι όμως τόσο χαοτική, που μάλλον μοιάζει με ανέκδοτο η απόπειρα της να της μοιάσει. Άσε που πιστεύω πως ασχημαίνει κιόλας στο πέρασμα των χρόνων, έχοντας απολέσει εκείνο το λολιτίστικο χαρακτηριστικό της νιότης της. Που δεν την οδήγησε την πορεία της και πουθενά ψηλά, μιας και στα 33 της πλέον, δύσκολα θα πετύχει την ιντερνάσιοναλ καριέρα, εκτός Βρετανίας που ονειρευόταν. Και με τέτοιου είδους μέτριες επιλογές ρόλων, σαν αυτόν της (ειρωνευόμαστε κιόλα) Ευτυχισμένης Γυναίκας, δεν βλέπω να κατορθώνει και τίποτα σημαντικό στο κοντινό μέλλον.

Μια ευτυχισμένη γυναίκα (The Escape) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Neo Films!
Περισσότερα... »

Χωρίς Οικογένεια (Rémi sans famille) Poster ΠόστερΧωρίς Οικογένεια
του Antoine Blossier. Με τους Daniel Auteuil, Maleaume Paquin, Virginie Ledoyen, Jonathan Zaccaï, Jacques Perrin, Ludivine Sagnier, Albane Masson.


Κάθε εμπόδιο για καλό
του zerVo (@moviesltd)

Πεντακόσιες σελίδες βιβλίο. Με χοντρό κάλυμμα, άθραυστο της Άγκυρας, που στο πορτοκαλί εξώφυλλο του απεικόνιζε έναν πιτσιρικά σκυθρωπό, καθισμένο στον αγρό, έχοντας πλάι του το αγαπημένο του τετράποδο, να τον κοιτάζει μέσα στα μάτια. Πρέπει να το είχα διαβάσει περισσότερες φορές από όσα ήσαν τα φύλλα του. Και πάντοτε με το ίδιο συναίσθημα να κορυφώνεται γραμμή με την γραμμή. Επάνω που έλεγες τελείωσαν τα βάσανα του μικρού, φτου και πάλι από την αρχή το δράμα να παίρνει μπροστά και να εκτοξεύει την συγκίνηση. Και μανά βούρκωμα και ξανά ο ίδιος κύκλος, αισιοδοξία - απόγνωση. Δεν νομίζω να αγάπησα ποτέ άλλο ανάγνωσμα περισσότερο. Σίγουρα δεν διάβασα κανένα άλλο πιο πολύ. Δια χειρός Έκτορος Μαλό. Χωρίς Οικογένεια...

Χωρίς Οικογένεια (Rémi sans famille) Quad Poster Πόστερ
Στο απομακρυσμένο από την πρωτεύουσα αγροτόσπιτο, μεγαλώνει ο εντεκάχρονος Ρεμί, δίπλα στην μοναχική μητέρα του, που κυριολεκτικά τον λατρεύει. Μια ζωή φτωχική, χωρίς ανέσεις, με ζόρια οικονομικά και κακουχίες, που όμως μέσα από την ευαίσθητη ματιά του μικρού, οδηγούνταν σε καταστάσεις ισορροπημένης ευτυχίας. Κατάσταση που θα αλλάξει άρδην, με την άφιξη στο σπίτι, μετά από χρόνια απουσία, του αγριεμένου από την πρόσφατη αναπηρία του, πατέρα, που όχι μόνο θα αποκαλύψει στον μπόμπιρα πως δεν είναι παρά ένας νόθος, που μωρό μάζεψε από το καλντερίμι, ένα παγωμένο βράδυ, αλλά και αδυνατώντας να τον συντηρήσει θα τον οδηγήσει ίσαμε το κατώφλι του ορφανοτροφείου.

Ελάχιστες στιγμές πριν το διαβεί, ένας ηλικιωμένος, άγνωστος άντρας, ο Βιτάλης, περιπλανώμενος μουσικός, διασκεδαστής και εκπαιδευτής ζώων, θα πάρει το ρίσκο να αποσπάσει από τον άκαρδο κηδεμόνα τον φοβισμένο Ρεμί, γλυτώνοντας τον από τα δεινά του ιδρύματος. Και να τον πάρει μαζί του, στο ατελείωτο ταξίδι ανά την γαλλική επικράτεια, δείχνοντας εμπιστοσύνη στο κελάηδισμα της φωνής του, ελπίζοντας πως θα γίνει ισότιμο στέλεχος του θιάσου του δρόμου, μαζί με τον πανέξυπνο σκύλο και την δαιμόνια μαϊμού, που ορίζουν την συντροφιά. Ένας δρόμος δύσκολος και δύσβατος, γεμάτος εμπόδια και αντιξοότητες, όμως ελεύθερος και ορθάνοιχτος σε κάθε φιλοδοξία για τα μέλη της ετερόκλητης μπάντας.

Το ημερολόγιο έδειχνε το σωτήριο έτος 1878, όταν ο φημισμένος φραντσέζος συγγραφέας, κυκλοφορούσε το πλέον διάσημο έργο της καριέρας του. Το Χωρίς Οικογένεια, χάρη στις διαρκείς του ανατροπές και το μέχρι τέλους ενδιαφέρον του, όχι και λίγες φορές μεταβλήθηκε σε κινηματογραφικό σενάριο, άλλοτε ακολουθώντας πιστά το πρωτότυπο και άλλες φορές προβάλλοντας μια πιο ελεύθερη διασκευή της πολυδιαβασμένης πλοκής. Μια ενδιάμεση κατάσταση ορίζει και η πιο πρόσφατη βερσιόν του κλασικού έργου, που χρονικά έρχεται λιγάκι πιο κοντά στην εποχή μας, αφηγούμενη από έναν εβδομηντάχρονο κύριο, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Ρεμί, που ξετυλίγει μπροστά στο αμιγώς νηπιακό κοινό του τις θύμησες.

Μια ευφυής έμπνευση από τον, όχι και τόσο γνωστό διεθνώς τρικολόρ σκηνοθέτη Antoine Blossier, που επιφυλάσσει μάλιστα και μια γλυκύτατη ανατροπή στο φινάλε. Ο δημιουργός δεν αποκλίνει ποτέ των βασικών στοιχείων της (φαντάζομαι, γνωστής στους πάντες) ιστορίας, συνθέτοντας σε μια όμορφη και περιποιημένη διάταξη, χωρίς να καταφεύγει στις επαναλήψεις ή στα πλατιάσματα, διατηρώντας έτσι σταθερό το αφηγηματικό τέμπο ίσαμε το τέλος, όπου η φόρτιση είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα.

Τα προσεγμένα ντεκόρ, διττής υπόστασης και αληθινά, αλλά και σχεδιασμένα στον υπολογιστή, πολύχρωμα άλλοτε, πιο σκοτεινιασμένα όταν οι αβάσταχτες συνθήκες το απαιτούν, αποτελούν το ιδανικό περιτύλιγμα για να συρθεί πάνω τους η πλοκή. Επαρχία, Παρίσι, Λονδίνο στην εκπνοή, όταν οι αποκαλύψεις, θα βάλουν μια για πάντα τα πράγματα στην σωστή τους θέση. κακά τα ψέματα όμως, το περισσότερο χειροκρότημα ανήκει στην ζεστασιά της χημείας που αναδίδει το παράξενο κουαρτέτο, που κερδίζει τον θαυμασμό τόσο των θεατών της πλατείας, όσο και των παρευρισκομένων στο υπαίθριο σόου του.

Για τον ρόλο του Sans Famille άσπιτου νομάδα αρτίστα, με το σκοτεινό, γεμάτο έντονες στιγμές δόξας αλλά και οδυνηρού πόνου παρελθόν, η παραγωγή επέλεξε τον πιο σημαντικό Γάλλο ερμηνευτή της τελευταίας τριακονταετίας, κάστινγκ άψογο στο πρόσωπο του κορυφαίου Daniel Auteuil. Ο οποίος με την εμπειρία του κατευθύνει σωστά τόσο τον άμαθο ανήλικο συμπρωταγωνιστή του, Maleaume Paquin, που αποδίδει αξιοπρεπώς το ορφανό, όσο και την διάσημη περιφέρεια, που ορίζουν αστέρες σαν την Sagnier, τον Perrin και την Ledoyen.

Σε γενικές γραμμές αυτή η καινούργια εκδοχή του πασίγνωστου μυθιστορήματος, στεκούμενη με απόλυτο σεβασμό στο ορίτζιναλ κείμενο, αποσπά από εκείνο ολάκερη την δυναμική του, μοιράζοντας στον χώρο τα ηθικά διδάγματα που πηγάζουν από τους στίχους του. Περί φιλίας, αλληλεγγύης, συνεχούς προσπάθειας για το καλύτερο και φυσικά οράματος για το ποιοτικότερο αύριο που ξημερώνει. Έστω και όχι κάτω από τις καλύτερες προϋποθέσεις. Κάθε εμπόδιο για καλό είναι το σύνθημα. Και που ακολουθώντας το πιστά, δύσκολα κάποιος δεν θα βγει κερδισμένος...

Χωρίς Οικογένεια (Rémi sans famille) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Feelgood Ent.!
Περισσότερα... »

Σκυλομπελάς (Trouble) - Trailer / Τρέιλερ PosterΜια τρελή, απίθανη, αστεία περιπέτεια με πολλά γαυγίσματα!  Η θεία πέθανε και τα ανίψια της είναι έτοιμα να ξεκοκαλίσουν την τεράστια περιουσία της! Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι οι χρυσοί κληρονόμοι δεν είναι αυτοί αλλά το καλοαναθρεμμένο της σκυλάκι, ο Μπελάς που οι ίδιοι φρόντισαν να πετάξουν στον δρόμο. Τώρα θα πρέπει να τον βρουν και να τον φέρουν πίσω πριν να είναι αργά. Το κινούμενο σχέδιο Σκυλομπελάς (Trouble) που σκηνοθετεί ο Kevin Johnson, είναι μια παραγωγή της Vanguard Films and Animation, που στο παρελθόν πάνω στο είδος έχει προσφέρει φιλμς όπως τα Charming, Valiant Και Happily n Ever After.

Σκυλομπελάς (Trouble) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Spentzos Films!

Περισσότερα... »

Κόντρα σε Όλα (Ford v Ferrari) - Trailer / Τρέιλερ PosterΜετέτρεψαν το αμερικάνικο όνειρο, σε μια κούρσα! Η ταινία Κόντρα σε Όλα (Le Mans '66) περιγράφει την αξιοσημείωτη πραγματική ιστορία του οραματιστή Αμερικανού σχεδιαστή αυτοκινήτων Κάρολ Σέλμπι και του ατρόμητου Βρετανού επαγγελματία οδηγού Κεν Μάιλς, οι οποίοι έδωσαν μάχη ενάντια στις επιχειρηματικές παρεμβάσεις, τους νόμους της φυσικής, καθώς και τους προσωπικούς τους δαίμονες να κατασκευάσουν ένα επαναστατικό αγωνιστικό αυτοκίνητο για την Φορντ και να αναλάβουν τα αγωνιστικά αυτοκίνητα του Έντσο Φεράρι στον περίφημο αγώνα των 24 ωρών του Λε Μαν στη Γαλλία το 1966. Είναι μία από τις πιο θρυλικές ιστορίες στην ιστορία των μηχανοκίνητων αθλημάτων. Ο Κάρολ Σέλμπι, σε στενή συνεργασία με τον δεινό δοκιμαστικό του οδηγό Κεν Μάιλς, αναπτύσσει ένα επαναστατικό αυτοκίνητο που στέκεται αντάξιο απέναντι στο στόλο οχημάτων που κατασκευάστηκε από τον Ιταλό θρύλο των αγώνων ταχύτητας Έντσο Φερράρι κατά τη διάρκεια του περίφημου αγώνα των 24 ωρών του Λε Μαν το 1966. Αυτή είναι η ιστορία μιας ομάδας ασυνήθιστων στοχαστών που ξεπερνούν τις ελάχιστες πιθανότητες να επιτύχουν εξαιρετικό αποτέλεσμα, μέσω της εφευρετικότητας, της αποφασιστικότητας και της βούλησης που διαθέτουν. Το φιλμ σκηνοθετεί ο James Mangold (Walk the Line, Το Τελευταίο Τρένο για τη Γιούμα, Επικίνδυνες Παρέες).

Κόντρα σε Όλα (Ford v Ferrari) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Οι βραβευμένοι με Όσκαρ Matt Damon και Christian Bale Μοιράζονται τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους, έχοντας δίπλα τους πλειάδα αστέρων όπως οι Jon Bernthal, Caitriona Balfe, Tracy Letts, Josh Lucas, Noah Jupe, Remo Girone, Ray McKinnon.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Odeon!

Περισσότερα... »

Last Christmas - Trailer / Τρέιλερ PosterΜερικές φορές πρέπει απλά να πιστέψεις! Η Κέιτ βρίσκεται στο Λονδίνο και τριγυρνάει δυσαρεστημένη, παρέα με μια στοίβα κακών αποφάσεων που έχει πάρει στη ζωή της, ακούγοντας το χτύπημα των κουδουνιών στα παπούτσια της - μια άλλη ενοχλητική συνέπεια από τη δουλειά της ως «ξωτικό» σε ένα χριστουγεννιάτικο κατάστημα. H Κέιτ έχει καλή φωνή. Τόσο καλή που θα μπορούσε να είναι pop star, αλλά την έχει παραμελήσει. Ο Τομ φαίνεται πολύ καλός για να είναι αληθινός, όταν μπαίνει στη ζωή της και αρχίζει να βλέπει και να καταλαβαίνει πολλούς από τους εσωτερικούς της φραγμούς. Καθώς το Λονδίνο μεταμορφώνεται στην πιο υπέροχη εποχή του χρόνου, τίποτα δεν φαίνεται να λειτουργεί για τους δυο τους. Αλλά, μερικές φορές, πρέπει να αφήσεις το χιόνι να πέσει όπου μπορεί, πρέπει να ακούσεις την καρδιά σου... και όπως λέει και ο Τζορτζ Μάικλ, πρέπει να έχεις πίστη (Faith). Η δύναμη της ιστορίας κρύβεται στην ιστορία μιας νεαρής και ταλαντούχας γυναίκας, που κάπως έχει χάσει το δρόμο της, εξαιτίας μιας περιπέτειας με την υγεία της και λόγω της οικογενειακής της κατάστασης, καθώς η μητέρα της δυσκολεύεται ως μετανάστρια σε ένα Λονδίνο στα πρόθυρα του Brexit. Η ηρωίδα βρίσκει στο δρόμο της έναν καλοπροαίρετο και τρυφερό άντρα, που ενώ τη γεμίζει με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, την ίδια στιγμή φαίνεται απόμακρος και μυστηριώδης.

Last Christmas - Trailer / Τρέιλερ Movie

Η Emilia Clarke (Game of Thrones), ο Henry Golding (Μια Μικρή Χάρη, Crazy Rich Asians), η Michelle Yeoh και η Emma Thompson πρωταγωνιστούν στην ταινία Last Christmas σε σκηνοθεσία Paul Feig (Μια Μικρή Χάρη, Spy, Φιλενάδες), μια ρομαντική κομεντί εμπνευσμένη από το τραγούδι του George Michael, σε σενάριο της βραβευμένης με Όσκαρ Thompson (Λογική και Ευαισθησία, Το Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς) και της θεατρικής συγγραφέως Bryony Kimmings. Στην ταινία Last Christmas πρωταγωνιστεί η μουσική του George Michael και των «Wham!» απ’ όπου ξεκίνησε την καριέρα του. Φυσικά στο φιλμ ακούγεται και η ομώνυμη κλασική επιτυχία του τίτλου, μαζί με ένα ολοκαίνουριο ακυκλοφόρητο τραγούδι του θρυλικού καλλιτέχνη της pop, ο οποίος έχει καταφέρει να πουλήσει πάνω από 115 εκατομμύρια δίσκους και να φτάσει στο Νο1 των single chart, 10 φορές στη μεγαλειώδη πορεία του.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Tulip Ent.!

Περισσότερα... »

Ένας καλός ψεύτης (The Good Liar) - Trailer / Τρέιλερ PosterΨάξε ανάμεσα στα ψέματα! Ο Ρόι Κόρτνεϊ, ένας επαγγελματίας απατεώνας, έχει βάλει στο μάτι τον επόμενο στόχο του: τη χήρα Μπέτι ΜακΛις με τεράστια περιουσία στη διάθεση της. Και ο Ρόι σκοπεύει να πάρει ό,τι της ανήκει. Από την πρώτη τους συνάντηση, ο Ρόι αρχίζει να βομβαρδίζει την Μπέτι με τα δοκιμασμένα κόλπα του και η Μπέτι, που μοιάζει γοητευμένη, παρασύρεται. Αλλά αυτή τη φορά, αυτό που ξεκίνησε σαν μια ακόμα κομπίνα κλιμακώνεται σε ένα κυνηγητό γάτας-ποντικιού όπου παίζονται όλα για όλα. Αποκαλύψεις ενός δόλου πιο σκοτεινού τους οδηγούν σε ένα ναρκοπέδιο κινδύνου, ίντριγκας και προδοσίας. Την ταινία Ένας καλός ψεύτης (The Good Liar) σκηνοθετεί ο Bill Condon, ο βραβευμένος με Όσκαρ σεναριογράφος του Gods and Monsters, ενώ το σενάριο του Jeffrey Hatcher (Mr. Holmes) μεταφέρει στο πανί το συναρπαστικό μπεστ σέλερ του Nicholas Searle.

Ένας καλός ψεύτης (The Good Liar) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Δύο θρύλοι, η βραβευμένη με Όσκαρ Helen Mirren (The Queen) και ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ Ian McKellen (Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring, Gods and Monsters) συμπρωταγωνιστούν σε ταινία για πρώτη φορά και μάλιστα σε ένα ευφυέστατο, αγωνιώδες θρίλερ για τα μυστικά που κρύβουν οι άνθρωποι και τα ψέματα που βιώνουν.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2019 από την Tulip Ent.!

Περισσότερα... »