Cats - Trailer / Τρέιλερ PosterΜια νύχτα, μια ευκαιρία, για μια νέα ζωή! Ο βραβευμένος με Όσκαρ Tom Hooper (Ο Λόγος του Βασιλιά, Οι Άθλιοι, Το Κορίτσι από τη Δανία) μεταμορφώνει το λατρεμένο, πολυβραβευμένο μιούζικαλ σε ένα κορυφαίο κινηματογραφικό γεγονός. Με τη χαρακτηριστική μουσική του Andrew Lloyd Webber και με ένα καστ παγκοσμίως αναγνωρισμένων χορευτών, κάτω από την καθοδήγηση του βραβευμένου με Τόνι χορογράφου Andy Blankenbuehler (Hamilton, In the Heights), η ταινία επαναπροσδιορίζει και προτείνει το μιούζικαλ σε μια νέα γενιά θεατών, με τη θεαματική παραγωγή του, την τεχνολογία αιχμής και με χορευτικά που κινούνται από το μπαλέτο στο σύγχρονο χορό και από την hip-hop στην jazz. Ένα από τα μακροβιότερα σόου στην ιστορία του West End και του Μπρόντγουεϊ, το Cats έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο New London Theatre το 1981 όπου και έπαιξε για 21 χρόνια (ρεκόρ) φτάνοντας τις 9.000 παραστάσεις! Αυτή η πρωτοποριακή παραγωγή, βασισμένη στο βιβλίο του T.S. Eliot «Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γερο-Πόσουμ» κέρδισε τα βραβεία Olivier και Evening Standard για το Καλύτερο Μιούζικαλ. Το 1983 η παραγωγή του Μπρόντγουεϊ κέρδισε επτά Βραβεία Τόνυ, μεταξύ των οποίων και το βραβείο για το Καλύτερο Μιούζικαλ, και ανέβηκε για 18 μοναδικές χρονιές.

Cats - Trailer / Τρέιλερ Movie

Στην ταινία Cats πρωταγωνιστούν οι James Corden, Judi Dench, Jason Derulo, Idris Elba, Jennifer Hudson, Ian McKellen, Taylor Swift, Rebel Wilson, Ray Winstone, Laurent Bourgeois, Laurie Davidson και μαζί τους, σε πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση, η πρίμα μπαλαρίνα στο Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας, Francesca Hayward.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Δεκεμβρίου 2019 από την Tulip Ent.!

Περισσότερα... »

Δίκτυο Κατασκόπων (Spider In The Web) - Trailer / Τρέιλερ PosterΣε έναν ιστό από ψέματα, μια τελευταία αποστολή, θα φέρει στο φως την αλήθεια! Κατασκοπική, δραματική περιπέτεια είναι η καινούργια δημιουργία του Ισραηλινού σκηνοθέτη Eran Riklis (The Syrian Bride, Lemon Tree, Zaytoun, Shelter), που υπόσχεται συγκινήσεις ανάλογες των έργων του τεράστιου John Le Carre. Ένας κάποτε κορυφαίος μυστικός πράκτορας αρπάζει την ευκαιρία να δώσει πνοή στην καριέρα του αναλαμβάνοντας μία αποστολή που έχει να κάνει με πώληση χημικών όπλων στη Μέση Ανατολή. Όμως η Μοσάντ έχει βάλει τον δικό της πράκτορα στο κατόπι του και ο στόχος της αποστολής είναι μία αινιγματική γυναίκα με θολές προθέσεις. Ο πρωταγωνιστής σύντομα καταλαβαίνει ότι από θηρευτής θα γίνει το θήραμα.

Δίκτυο Κατασκόπων (Spider In The Web) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Ο σπουδαίος Sir Ben Kingsley, κρατά τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο του βετεράνου πράκτορα, έχοντας δίπλα του την ντιβίνα Monica Bellucci, αλλά και τους Makram Khoury, Filip Peeters, Itay Tiran.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Δεκεμβρίου 2019 από την Tanweer!

Περισσότερα... »

Ο Πρίγκιπας του Καρτέλ (Driven) - Trailer / Τρέιλερ PosterCelebrities και γρήγορα αυτοκίνητα! Περιπέτεια, με τόσο κωμικές όσο και κοινωνικές πινελιές, είναι η ταινία Ο Πρίγκιπας του Καρτέλ (Driven) που σκηνοθετεί ο Nick Hamm (Killing Bono). 1974, ο Τζιμ Χόφμαν είναι ένας μέσος οικογενειάρχης, πατέρας δύο παιδιών που εργάζεται σκληρά σαν πιλότος, δοτικός σύζυγος και … περιστασιακό βαποράκι. Όταν ο Τζιμ συλλαμβάνεται κατά την διάρκεια των οικογενειακών του διακοπών να εισάγει κοκαΐνη στις ΗΠΑ, ο φιλόδοξος πράκτορας του FBI Μπένεκτιτ Τζ. Τίσα το βλέπει σαν μια ευκαιρία να κερδίσει μία τεράστια επιτυχία για την Υπηρεσία χρησιμοποιώντας τον Τζιμ για να παγιδεύσει τον προμηθευτή του. Έτσι ο Τζιμ μετακομίζει στο Σαν Ντιέγκο και γίνεται πληροφοριοδότης του FBI. Εκεί θα βάλλει στην άκρη τα καθήκοντα του όταν γνωρίσει τον διάσημο γείτονα του, τον μηχανικό αυτοκινήτων και σχεδιαστή, Τζον Ντελόριαν. Σύντομα βρίσκεται στον κύκλο του Ντελόριαν γοητευμένος από το όραμα του να φέρει την επανάσταση στην αμερικάνικη αυτοκινητοβιομηχανία. Όταν όμως το όνειρο του Ντελοριάν καταλήγει σε αποτυχία και ο πράκτορας Τίσα βρίσκεται πολύ κοντά στην σύλληψη του, ο Τζιμ άξαφνα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο άντρες που θέλουν απελπισμένα να πετύχουν.

Ο Πρίγκιπας του Καρτέλ (Driven) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Πρωταγωνιστούν οι Jason Sudeikis, Lee Pace, Erin Moriarty, Judy Greer.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Αυγούστου 2019 από την Spentzos Films!

Περισσότερα... »

Έτοιμος για Όλα (I Feel Good) - Trailer / Τρέιλερ PosterΟι ριψοκίνδυνες πράξεις χρειάζονται σπουδαίους ηγέτες! Μια ευχάριστη, αλλά και με έντονο κοινωνικό προβληματισμό, είναι η Γαλλική κομεντί Έτοιμος για Όλα (I Feel Good), που το σενάριο και την σκηνοθεσία της υπογράφει το δίδυμο των Benoît Delépine, Gustave Kervern. Η Μονίκ διοικεί έναν πρότυπο ξενώνα για αστέγους στην γαλλική επαρχία. Μία μέρα και εντελώς ξαφνικά εμφανίζεται ο αδερφός της Ζακ που είχε να της δώσει σημεία ζωής για χρόνια. Είναι τελείως άχρηστος και ανίκανος για οποιαδήποτε εργασία, ωστόσο έχει μία και μοναδική φιλοδοξία: να γίνει πλούσιος. Σύντομα πείθει τους πάντες στο χωρίο να του δώσουν ότι έχουν και δεν έχουν και να ταξιδέψουν όλοι μαζί για ένα πιο «όμορφο» μέλλον.

Έτοιμος για Όλα (I Feel Good) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους μοιράζονται ο τιμημένος με Όσκαρ ερμηνείας Jean Dujardin και η πάντοτε εξαιρετική ρολίστα Yolande Moreau.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Αυγούστου 2019 από την Spentzos Films!

Περισσότερα... »

Η Γειτόνισσα (Madame Mills, une voisine si parfaite) - Trailer / Τρέιλερ PosterΤα φαινόμενα απατούν! Ξεχάστε την Τούτσι και την Κυρία Νταπφάιρ, έρχεται Η Γειτόνισσα (Madame Mills, une voisine si parfaite), μια ξεκαρδιστική κομεντί που αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της χρονιάς, σε σκηνοθεσία της Sophie Marceau. Η Ελέν, εκδότρια ροζ λογοτεχνικών διηγημάτων, ζει μια ήρεμη ζωή που κινείται γύρω από τη δουλειά της. Βρίσκοντας καταφύγιο στα βιβλία, είναι πεπεισμένη ότι η ζωή είναι όμορφη. Απολαμβάνοντας την ρουτίνα της, θα δει ξαφνικά την καθημερινότητά της να αναστατώνεται, όταν θα εμφανιστεί μια νέα γειτόνισσα, η κυρία Μιλς. Σύντομα, η παρουσία αυτής της εκκεντρικής ηλικιωμένης Αμερικανίδας, θα αποκτήσει μεγάλη σημασία στη ζωή της Ελέν. Όμως, κάποιες φορές τα φαινόμενα απατούν!

Η Γειτόνισσα (Madame Mills, une voisine si parfaite) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Τον δισυπόστατο ρόλο της Κυρίας Μιλλς, κρατά ο βετεράνος Γάλλος κωμικός Pierre Richard, ενώ η αιώνια κούκλα La Boom, υποδύεται την γοητευτική διανοούμενη.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Αυγούστου 2019 από την Weird Wave!

Περισσότερα... »

Τρομακτικές Ιστορίες στο Σκοτάδι (Scary Stories To Tell In The Dark) - Trailer / Τρέιλερ PosterΔεν διαβάζεις εσύ το βιβλίο, το βιβλίο σε διαβάζει! Βασισμένο στην ομότιτλη νουβέλα του Alvin Schwartz, σε σκηνοθεσία του André Øvredal και με την υποστήριξη στην παραγωγή του τρανού Guillermo del Toro, έρχεται μια από τις πλέον αναμενόμενες ταινίες τρόμου της σεζόν, οι Τρομακτικές Ιστορίες στο Σκοτάδι (Scary Stories To Tell In The Dark). 1968, στην Αμερική. Ο αέρας αλλαγής παντού. Μακριά από τις αναταραχές, βρίσκεται μια μικρή πόλη με το όνομα Mill Valley, που για χρόνια η σκιά της οικογένειας των Bellows στέκει αγέρωχη. Στην έπαυλη στο τέρμα της πόλης, η Sarah, ένα νεαρό κορίτσι με τρομακτικά μυστικά μετέτρεψε την βασανισμένη της ζωή σε μια σειρά από τρομακτικές ιστορίες, γραμμένες σε ένα βιβλίο που αδιαφορούν για τον χρόνο και θα γίνουν αληθινές όταν μια παρέα εφήβων ανακαλύψει το απόκοσμο σπίτι της Sarah.

Τρομακτικές Ιστορίες στο Σκοτάδι (Scary Stories To Tell In The Dark) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Το καστ της ταινίας απαρτίζουν οι Zoe Colletti, Michael Garza, Gabriel Rush, Austin Abrams, Dean Norris, Gil Bellows και Lorraine Toussaint.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Σεπτεμβρίου 2019 από την Feelgood Ent.!

Περισσότερα... »

Tea with the Dames (Τσάι με τις Κυρίες) - Trailer / Τρέιλερ PosterΜαζί, είναι 342 χρονών...και όμως απίστευτα νέες! Κατά καιρούς, τέσσερις παλιές φίλες, όλες τους εξαίσιες ηθοποιοί, συναντιούνται στην Αγγλική ύπαιθρο και συζητούν, θυμούνται και γελούν. Αυτή τη φορά, άφησαν τις κάμερες να τις κινηματογραφήσουν... Σκηνοθετημένη από τον Roger Michell (Notting Hill, Venus, Le Week-End, Morning Glory, Hyde Park on Hudson), η ταινία Tea with the Dames (Τσάι με τις Κυρίες) σάς προσκαλεί να περάσετε λίγο χρόνο με αυτά τα είδωλα καθώς εκείνες μιλούν για τις ζωές τους τότε και τώρα, τις εμπειρίες τους στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά και τις αναμνήσεις που έχουν από τότε που ήταν νέες μέχρι σήμερα, καθώς αναπολούν τα χρόνια που έζησαν με τη σοφία της ηλικίας τους.

Tea with the Dames (Τσάι με τις Κυρίες) - Trailer / Τρέιλερ Movie

Η ταινία είναι ένας ξεχωριστός εορτασμός των ζωών και των επαγγελματικών σταδιοδρομιών τεσσάρων κινηματογραφικών ειδώλων της Βρετανίας. Της Dame Eileen Atkins, της Dame Judi Dench, της Dame Joan Plowright και της Dame Maggie Smith. Και οι τέσσερις κατάφεραν να μετατραπούν από αρχάριες ηθοποιοί της δεκαετίας του '50 σε κινηματογραφικές «γαλαζοαίματες». Παρακολούθησαν τις επαγγελματικές σταδιοδρομίες τους να μεγαλώνουν και να ακμάζουν και γιόρτασαν τα σκαμπανεβάσματα της ζωής μαζί.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Αυγούστου 2019 από την Neo Films!

Περισσότερα... »

Χαλαρώστε Κύριε Αλέν! (Un Homme Pressé) Poster ΠόστερΧαλαρώστε Κύριε Αλέν!
του Hervé Mimran. Με τους Fabrice Luchini, Leïla Bekhti, Rebecca Marder, Igor Gotesman, Clémence Massart, Yves Jacques, Micha Lescot, Frédérique Tirmont.


The Goodfelladies
του zerVo (@moviesltd)

Αυτό θα πει καριέρα ε? Έχοντας τελειώσει αριστούχος τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Γαλλίας, σε ηλικία μόλις 25 ετών, ο Christian Streiff, θα προσληφθεί από τον κολοσσό της Saint-Gobain, εκεί που από διάφορα υψηλόβαθμα και δη διεθνούς δράσης πόστα, θα υπηρετήσει την εταιρία μέχρι το 2005. Για να μεταβεί ακολούθως στην EADS, φίρμα με 70 χιλιάδες υπαλλήλους και ετήσιο κύκλο εργασιών τα 20 δις ευρώ και να γίνει εκτελεστικός πρόεδρος της Airbus. Δυο χρόνια κατοπινά, θα μεταβεί σε ακόμη πιο τρανή μπράντα, την PSA Citroen Peugeot, των 200 χιλιάδων εργαζομένων και των 50 δις ετησίως, όπου θα τοποθετηθεί ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, μέχρι το 2009, όταν και μια βαρύτατη ασθένεια, θα αποτελέσει και τον λόγο της αποπομπής του. Αρνούμενος να αποδεχτεί τον ρόλο του απομάχου, στα 57 του χρόνια και μετά από προσπάθεια αποκατάστασης των βλαβών του, θα επιστρέψει το 2013 ακόμη πιο δυναμικά, σε καίριες θέσεις στην Safran και την Credit Agricole, οδηγώντας τις με τις καινοτόμες ιδέες του στην ευημερία. Τα απομνημονεύματα των περιπετειών του, ο ίδιος τα κατέγραψε στο βιβλίο του J'étais un homme pressé, που αποτέλεσαν και την σεναριακή βάση της ταινίας Χαλαρώστε Κύριε Αλέν! Ο ίδιος, που κρατά έναν πολύ μικρό ρόλο στο φιλμ, υποστηρίζει πως ο χαρακτήρας του κεντρικού ήρωα δεν ταιριάζει και πολύ με τον δικό του, αν και το αποτέλεσμα τον άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Εμάς πάλι, όχι και τόσο απόλυτα πάντως.

Χαλαρώστε Κύριε Αλέν! (Un Homme Pressé) Quad Poster Πόστερ
Απότομος, στις λιγοστές κουβέντες που έχει να ανταλλάξει με τα πρόσωπα που τον περιστοιχίζουν, απόμακρος, ακόμη και από την ίδια του την νεαρή θυγατέρα, αγέλαστος, αφού δεν δέχεται τα αστεία και τις καλημέρες κανενός, μα το κυριότερο σε μια διαρκή βιασύνη προκειμένου να καλύψει το βαρυφορτωμένο ημερήσιο πρόγραμμα του, είναι ο Κύριος Αλέν. CEO σε μια από τις σπουδαιότερες αυτοκινητοβιομηχανίες της χώρας, σπαταλά το σύνολο του ημερήσιου χρόνου του, στην μελέτη, τον έλεγχο, την τελειοποίηση, ακόμη και την μέθοδο προώθησης των νέων μοντέλων, που εντός ολίγου να βγουν στην αγορά και αναμένεται να γίνουν ανάρπαστα. Έχοντας διαβεί για τα καλά το κατώφλι της μέσης ηλικίας, δεν αντιλαμβάνεται, ακόμη κι αν τα καμπανάκια έχουν ηχήσει από καιρό, πως το σώμα του δεν θα καταφέρει να αντέξει για καιρό σε αυτό το εξαντλητικό τέμπο.

Και πραγματικά ο συναγερμός θα σημάνει μια μοιραία ημέρα, που χάνοντας τις αισθήσεις του, θα φτάσει σωτήρια στο νοσοκομείο από τον βοηθό / οδηγό του, για να πληροφορηθεί πως έχει υποστεί ένα βαρύτατο εγκεφαλικό επεισόδιο, που ενδεχόμενα δεν θα του κοστίσει την ζωή, αλλά σίγουρα θα του αφήσει μόνιμες βλάβες λειτουργικές. Με πιο σοβαρή, την κατάσταση της ομιλίας του, αφού ο Μεσιέ Γουαπλέρ, δεν θα καταφέρνει πια να συντάσσει προτάσεις με την άνεση που το έπραττε μέχρι τα χθες, αδυνατώντας να χρησιμοποιήσει και τις πιο απλές λέξεις στο φρασεολόγιο του. Χωρίς να μπορεί να διανοηθεί ακόμη, την δύσκολη θέση που έχει περιέλθει, ο γκρινιάρης μέχρι πρότινος και σκυθρωπός καριερίστας, θα αφεθεί στα χέρια της νεαρής, αλλά υπεύθυνης λογοθεραπεύτριας Ζαν, που θα κάνει ότι μπορεί για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει το εμφανές πρόβλημα.

Θα βοηθήσει όμως ο ίδιος τον εαυτό του? Ή γενικά κάτι μέσα του έχει αλλάξει από το σημείο μηδέν και στο εφεξής, αφού ο χαρακτήρας του Αλέν δεν θυμίζει σε τίποτα τον προηγούμενο? Ενδεχόμενα αντιλαμβανόμενος και ο ίδιος, πως σχεδόν μίλησε με τον θάνατο, έχει αλλάξει στάση ζωής. Παραμένει μεν τυπικότατος στις υποχρεώσεις του στο γραφείο, αλλά κοιτάζει πλέον τον κόσμο από ένα άλλο πρίσμα. Χαλαρότερο, πιο ευδιάθετο, πιο ανθρωπινό. Γεγονός είναι πως η αδυναμία του στον λόγο, απαραίτητο όπλο για ένα μεγαλοστέλεχος τόσο σημαντικής εταιρίας, θα τον βγάλει κάπως έξω από τα νερά του, δείχνοντας όμως εμπιστοσύνη στην γιατρό που έχει στο πλάι του, θα πειστεί πως μπορεί να αντεπεξέλθει των απαιτήσεων. Έχει, πάντως, μεγάλη σημασία η άποψη και των υπολοίπων συνεργατών του, καθώς μιλάμε για ένα παιχνίδι εμπορικό, που διακυβεύονται δισεκατομμύρια τζίρου.

Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα αληθινή ιστορία, ορίζει το σεναριακό και σκηνοθετικό πεδίο δράσης, του Hervé Mimran, στην πρώτη του ουσιαστικά ολόδικη του δημιουργική απόπειρα, καθώς έχουν προηγηθεί δύο ακόμη - άπαικτες στην χώρα μας ταινίες, Nous York (2012) και Tout Ce Qui Brille (2010) - που υπέγραψε σε συνεργασία με την Geraldine Nakache. Σκοπός του Παριζιάνου κινηματογραφιστή είναι να αποδοθεί όσο το δυνατόν πιο πιστά το δράμα ενός ανθρώπου που έως λίγες στιγμές πριν, θεωρούσε εαυτόν ως τον κυρίαρχο του κόσμου, επιδεικνύοντας συμπεριφορές μεγαλομανίας, σνομπισμού, υπεροψίας, αλαζονείας, μα που τώρα που δεν υφίσταται πλήρως η υγεία μας ρε παιδιά, το εγώ του επιβάλλεται να καταλαγιάσει, να ηρεμήσει, να κινηθεί σε ρυθμούς νηνεμίας. Το πολύ...

Κι έχοντας επιπλέον να συνυπολογίσει την προσωρινή αμνησία, που διαρκώς του κτυπά την πόρτα κι εκείνος πρέπει ολομόναχος να βρει την άκρη του νήματος, καθώς δεν έχει αντίληψη του τόπου και του χρόνου που βρίσκεται. Άτιμη μπιστολιά το σπάσιμο του αγγείου καταμεσίς του εγκεφάλου, που θα ματώσει κύτταρα λειτουργικά, μετατρέποντας τα σε θολά και μπερδεμένα. Πίσω από την τραγικότητα της κατάστασης, μιας προσωπικότητας έντονης και ακραίας, που πια αντικρίζει τον κόσμο αλλιώς, το φιλμ πασπαλίζει την πλοκή με γλαφυρές πινελιές, για να αλαφρύνει κάπως την ατμόσφαιρα. Όχι αστείες ή σπαρταριστές, δεν σηκώνει άλλωστε η συγκεκριμένη ζημιά πλάκες, αλλά έτσι, κάπως πιο εύθυμες, μέχρι να οδηγηθούμε στην ανατρεπτική στιγμή της απόλυσης, όπου το Un Homme Pressé, αποκτά μια εντελώς διαφορετική ταυτότητα. Σαν πιότερο ακτιβιστική, οικολογική, φυσιολατρική, θρησκευτική.

Είναι η πολλοστή φορά, που ο εξαιρετικός ηθοποιός Fabrice Luchini, αφήνει τα διαπιστευτήρια του, υποδυόμενος έναν άντρα που μπορεί να καταρρέει επαγγελματικά, κερδίζει όμως την θέση που είχε απολέσει, επί τόσες δεκαετίες σκληρής δουλειάς, κοινωνικά. Δεν είναι η καλύτερη του στιγμή, από τις πάμπολλες που τον έχουμε παρακολουθήσει εσχάτως, καθώς αποδίδει τον ρόλο του με ένα ελαφρύ τόνο υπερβολής στην έκφραση του, σαν να τον φορτώνει κατάτι παραπάνω. Σε αυτό το κοινότυπο εντέλει δραμεντί, που τα κλισέ περισσεύουν, ο πεπειραμένος Γάλλος σταρ, αντάμα με την ανερχόμενη Leila Bekhti, πετυχαίνουν να κρατήσουν τον πήχη σε επίπεδα τουλάχιστον αξιοπρέπειας. Ο χαλαρός, άλλωστε, πραγματικός Κύριος Αλέν, ικανοποιήθηκε με το δραματοποιημένο biopic του. Μην του χαλάσουμε το χατίρι...

Χαλαρώστε Κύριε Αλέν! (Un Homme Pressé) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Odeon!
Περισσότερα... »

Χελς Κίτσεν: Οι Βασίλισσες του Εγκλήματος (The Kitchen) Poster ΠόστερΧελς Κίτσεν: Οι Βασίλισσες του Εγκλήματος
της Andrea Berloff. Με τους Melissa McCarthy, Tiffany Haddish, Elisabeth Moss, Domhnall Gleeson, James Badge Dale, Brian d'Arcy James, Margo Martindale, Common, Bill Camp.


The Goodfelladies
του zerVo (@moviesltd)

Με την στάμπα της Vertigo στη μαρκίζα, της πιο σκοτεινής παραφυάδας της DC Comics, υπαίτιας για την ύπαρξη ζωγραφιστών ηρώων όπως ο Preacher, o iZombie, o Sandman, κυκλοφόρησε στα τέλη του 2015, το οκτώ τευχών graphic novel, The Kitchen, φέροντας την υπογραφή στο κείμενο του Ollie Masters και στο σκίτσο της Ming Doyle. Στόχος των δημιουργών ήταν να παρουσιάσουν μέσα σε ένα νοσηρό περιβάλλον μεγαλούπολης, την δράση τριών υπερηρωίδων, που ντύνονται τον υποκοσμικό μανδύα ώστε να λειτουργήσουν σαν κάτι ενδιάμεσο σε The Goodfellas και The Mob Wives. Το φιλόδοξο αυτό πλάνο, καπαρώθηκε τάχιστα από την New Line, με σκοπό να διαβεί το ταξίδι από το πολύχρωμο περιοδικό στο εκράν, μέσα από μια διαδικασία, σχετικά ακριβή για τα δεδομένα του είδους. Το ατύχημα είναι, που κάποιες απροσεξίες, δεν ώθησαν το πόνημα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να φτάσει στο επίπεδο των προσδοκιών που αρχικά μας είχε υποσχεθεί.

Χελς Κίτσεν: Οι Βασίλισσες του Εγκλήματος (The Kitchen) Quad Poster Πόστερ
Με τους συζύγους τους μπαγλαρωμένους από το FBI, μετά από μια απόπειρα ληστείας που πήγε ολοκληρωτικά στραβά, αλλά και το συνδικάτο του Ιρλανδέζικου εγκλήματος της γειτονιάς του Χελς Κίτσεν να μην δίνει δεκάρα για την τύχη τους, τρεις φαινομενικά ανήμπορες και μπροστά στο φάσμα της απόγνωσης γυναίκες, θα ρισκάρουν, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αποφασισμένες να μην απολέσουν ούτε ίχνος παραπάνω, της τραυματισμένης τους αξιοπρέπειας, η ζορισμένη οικονομικά, ευγενική μητέρα δύο παιδιών, Κάθι Μπρέναν, η γεμάτη τραύματα καταπίεσης Κλερ Γουόλς και η με τάσεις ηγετικές Ρούμπι Ο΄Κάρολ, σταδιακά και εν αγνοία των κύρηδων τους, θα αναλάβουν, επ αμοιβή, την προστασία των καταστημάτων της περιοχής, κλέβοντας την δουλειά από τον αρχιγκάνγκστερ Λιτλ Τζάκι.

Κίνηση απρόβλεπτη και απροσδόκητη, από τις τρεις μέχρι πρότινος νοικοκυρές, που δεδομένα θα δυσαρεστήσει το παράνομο κύκλωμα των Ιρλανδών της Νέας Υόρκης, που με τον καλό τρόπο θα θελήσει να τις βγάλει από την μέση. Μέθοδος που δεν θα αποφέρει καρπούς, με συνέπεια να μπουν μονομιάς στο στόχαστρο των ομοεθνών τους. Το θηλυκό ένστικτο και η μπαγαποντιά τους όμως, θα βρουν τις λύσεις, που θα τους εδραιώσουν στην κορυφή της ιεραρχίας του υποκόσμου, καθιστώντας τις άξιες σεβασμού και διαπραγμάτευσης, ακόμη κι από την κραταιά Ιταλιάνικη Κόζα Νόστρα!

Είσοδος στην χρονοκάψουλα και βουρ ταξίδι επιστροφής στο 1978 λοιπόν, με προορισμό το Μεγάλο Μήλο, που διάγει τις πιο σκοτεινές και αιματοβαμμένες ημέρες του αιώνα, καθώς οι ρήξεις μεταξύ των συμμοριών, έχουν σαν αποτέλεσμα το καθημερινό φαινόμενο των εν ψυχρώ εκτελέσεων, προς ξεκαθάρισμα λογαριασμών, στις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες, που ορίζουν τα πεδία μαχών. Επίκεντρο της λυσσαλέας κόντρας των μαφιόζων, θα αποτελέσει το τετράγωνο που ορίζεται από την οδό 34 ίσαμε την 59 και από την παραλία μέχρι την 8η Λεωφόρο, το μουντό, υποφωτισμένο, φτωχικό και με κατά βάση εργατικό, βρετανικής καταγωγής πληθυσμό, Χελς Κίτσεν, στην καρδιά του Μανχάταν. Που την εκτός νόμου διοίκηση του, θα τσιμπήσει χάρη στο τσαγανό που θα επιδείξει, το τρίγωνο από τις μαντάμες, στήνοντας συμμαχίες, εκεί που κανείς, υποτιμώντας τις, δεν περίμενε.

Ωραία ιστορία ε? Και ταιριαστή στις περίεργες - φασιστικών μεθόδων, κατά περιπτώσεις μερικών λανθανόντων ακιουζέισον, τύπου Kevin Spacey - ημέρες που διανύουμε, που τα #MeToo της παρενόχλησης / κακοποίησης, σκάνε με πολυβολικό ρυθμό. Στα χέρια ενός ικανού μάλιστα ντιρέκτορα, ενδεχόμενα να μην έφτανε σε πανύψηλα λέβελ The Departed πχ, σίγουρα όμως θα έκανε γερό γκελ στην διψασμένη για καλές γκαγκστερικές διηγήσεις, σινεφίλ κοινότητα. Δεν χρειάζεται να το ψάξουμε και πολύ για να αντιληφθούμε το ολέθριο σφάλμα της παραγωγής, ώστε να κατανοήσουμε τι πήγε στραβά σε ένα πρότζεκτ, με τέτοιο ποτένσιαλ. Που θα έπαιρνε σιμά του τόσο τους φανατικούς των φιλμικών crime stories, όσο και τους οπαδούς του παλπ, χάρη στο οποίο οφείλει την ύπαρξη του έτσι κι αλλιώς το The Kitchen.

Αποτελεί κανόνα, με απειροελάχιστες εξαιρέσεις, ένας αξιόλογος σεναρίστας, να μην αναδειχθεί σε εφάμιλλης αξίας σκηνοθέτη. Θεώρημα που δεν καταφέρνει να σπάσει, στην περίπτωση μας, ούτε η φημισμένη γραφιάς για σκριπτ μεγέθους Straight Outta Compton, που την οδήγησαν μέχρι την οσκαρική πεντάδα υποψηφιοτήτων στα πρωτότυπα, Andrea Berloff. Κάτι που φαντάζομαι κατανόησε στην πορεία και η ίδια, αφού άλλο γράφω και άλλο ζωγραφίζω στο εκράν, καθώς έδειξε παντελώς άτολμη να απεικονίσει πράγματα και καταστάσεις, που υπάρχουν ατόφια στο κόμικ. Αποτέλεσμα τούτου, είναι, ο νεωτερισμός της τοποθέτησης του όμορφου φύλου, στην πολ ποζίσιον της παρανομίας, να πηγαίνει περίπατο ως αδιάφορος και ανειλικρινής, απλά και μόνο με τον τρόπο που στήθηκε στην εισαγωγική πράξη του φιλμ. Που μοιάζει σαν οργανωμένη στο πόδι, από ομάδα άπειρων κινηματογραφιστών, τελειόφοιτων της σχολής.

Και να πεις πως τα υλικά δεν είναι πρώτης τάξης? Το πρωταγωνιστικό τρίο, αποτελούμενο από σταρ εγνωσμένης αξίας, αλλά και το ολοζώντανο σκηνικό, που απαράλλαχτο ακόμη και στις μέρες μας από τα σέβεντις, ορίζει τον φυσικό καμβά που πάνω του θα ξετυλιχτεί το στόρι, ορίζουν πυλώνες γερούς για στηθεί ένα έργο αν μη τι άλλο αξιοπρεπές. Η λογικότατη σύγκριση με το πολύ πρόσφατο Widows, παίζει παντού από την απαρχή των τίτλων έναρξης και αυτό δεν είναι και πολύ καλό, αφού στα σημεία οι Βασίλισσες χάνουν σταθερά, από την ταινία που αποδείχθηκε η υποδεέστερη του διαφημισμένου McQueen. Οι προσθετικές ενέσεις ενδιαφέροντος στην πορεία, όπως η άφιξη στην υπόθεση του σοσιοπαθή εκτελεστή (ο Gleeson είναι περιπτωσάρα από μόνος του) ή το νοιάξιμο των Ιταλιάνων, δίνουν μια κάποια φόρα στην πλοκή να τσουλήσει, μα και πάλι όλα μοιάζουν να χαλούν, από την στιγμή που τα στεφάνια των κυράδων, θα εξέλθουν της φυλακής, για να ανατρέψουν την ισχύουσα κατάσταση, ως τα μάτσο τάχαμου σερνικά. Κινηματογραφικά την αλλάζουν την ρότα, προς το σαφώς χειρότερο...

Κρίμας για τις έξοχες παρουσίες του υποκριτικού τριγώνου, που κάνει τα πάντα για να πείσει για τον ρεαλισμό των αγριωπών προθέσεων των ηρωίδων του, προδίδεται όμως από την τυποποίηση των 2/3 του σε ρόλους κατά βάση κωμικούς. Η χοντρούλα Mel McCarthy με το Φαραφοσετικό μαλλί (μεταξύ μας, εντυπωσιακότερη κουπ, δεν πρέπει να έχει εφευρεθεί στα χρονικά του Χρυσού Ψαλιδιού), θέλει λίγο ψωμάκι παραπάνω από την εμφάνιση της στο καλό Can You Ever Forgive Me, για να περάσει ως σοβαρή ερμηνευτής, ομοίως και η Haddish, που κανείς δεν πιάνει το πότε μεταλλάσσεται από χαμηλοβλεπούσα κυρία, στο απόλυτο blaxploitation μπαντ ας! Από την μεριά της η εκφραστική  Moss, κρατά για πάρτη της τον πιο πολύπλοκο και άξιο μελέτης χαρακτήρα, αλλά μυστηριωδώς κι εκείνον με τα περισσότερα (άκαιρα) αστεία στην σύνθεση του. Εννοείται πως αν κρατάμε κάτι πάντως, αυτή είναι η πολύτιμη κασέτα ενός πανάκριβου σάουντρακ, που στην μια πλευρά της συνυπάρχουν ροκ θρύλοι του πενταγράμμου, σαν τους Stones, τους Foghat, τους Skynyrd και φυσικά τους Fleetwood Mac, που παίζουν στα end credits την πιο λατρεμένη τους μελωδία και στην άλλη μύθοι της καθαρόαιμης αμερικάνικης σόουλ, από την μοναδική Etta James, μέχρι τον Roy Ayers, τους Fifth Dimension και τις Velvelettes.

Χελς Κίτσεν: Οι Βασίλισσες του Εγκλήματος (The Kitchen) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Tanweer!
Περισσότερα... »

Έρωτας Αλά Ιταλικά (Little Italy) Poster ΠόστερΈρωτας Αλά Ιταλικά
του Donald Petrie. Με τους Emma Roberts, Hayden Christensen, Alyssa Milano, Adam Ferrara, Gary Basaraba, Linda Kash, Andrew Phung, Cristina Rosato, Danny Aiello, Andrea Martin.


Αλεγκρία κι Άγιος ο Θεός...
του zerVo (@moviesltd)

Το παρατηρούμε και στα μέρη μας αυτό το φαινόμενο, του να συνομιλούν όλοι με όλους, ταυτόχρονα, προσπαθώντας μάλιστα με αύξηση της έντασης της φωνής να γίνει ο κάθε συμμετέχοντας στην κουβέντα πιο ακουστός, αλλά αυτό που συμβαίνει με τους πρώτους διδάξαντες της αλεγκρίας, Ιταλιάνους, δεν απαντιέται πουθενά αλλού στον κόσμο. Σε σημείο που να προκαλεί εντύπωση - εκτός από πονοκέφαλο - πως στην ευχή πετυχαίνουν και συνεννοούνται, δίνοντας και παίρνοντας ο καθείς στο ίδιο δευτερόλεπτο πληροφορίες, συνήθως άσχετες μεταξύ τους, αυτό που αποκαλούμε "περί ανέμων και υδάτων". Πάνω σε αυτό το μοναδικό ατζούρο φαινόμενο, καλόκαρδο και επικοινωνιακό βέβαια, στηρίζει την ύπαρξη του το χαλαρούλι ρομ κομ Έρωτας Αλά Ιταλικά (Little Italy), που σε αντίθεση με όσα διαλαλεί ο τίτλος, δεν ξοδεύει ούτε μισό δευτερόλεπτο εικόνας του, στην αγαπημένη γειτονική χώρα...

Έρωτας Αλά Ιταλικά (Little Italy) Quad Poster Πόστερ
Πέντε ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την ώρα που η όμορφη Νικολέττα Ανιόλι, έχει αφήσει πίσω της την φασαρία και τον κουρνιαχτό της γειτονιάς της, της Μικρής Ιταλίας του Τορόντο, για να μεταβεί στο Λονδίνο, προκειμένου να σπουδάσει την τέχνη της μαγειρικής, έχοντας όνειρο της να εξελιχθεί σε μια μεγάλη και τρανή σεφ. Και πραγματικά μοιάζει να το καταφέρνει ως η καλύτερη μαθήτρια της τάξης, με αποτέλεσμα να επιλεγεί από την αυταρχική μάστερ Κορίν για να αναλάβει ένα από τα πανάκριβα ρεστοράν της αλυσίδας της. Μονάχα που η άδεια παραμονής στην Αγγλία όπου νάναι λήγει, συνεπώς επιβάλλεται η Νίκκι να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, ώστε να την ανανεώσει. Εκεί που θα συναντήσει ξανά τα λατρεμένα πρόσωπα της φαμίλιας της.

Την γιαγιά Φράνκα και τους γονείς της, την κοκέτα Ντόρα και τον πομπώδη Σαλ, που κοκορεύεται πως το δικό του μαγαζί φτιάχνει την ποιοτικότερη πίτσα ναπολιτάνα σε ολάκερη την περιοχή, σίγουρα την καλύτερη σε σχέση με την τρατορία του μισητού γείτονα, Βινς και της κυράς του Αμέλια. Που κάποτε υπήρξαν συνεργάτες κι έκαναν χρυσές δουλειές, μα μια άγνωστη στον πολύ κόσμο παρεξήγηση, χώρισε τα τσανάκια τους, προκαλώντας έναν ακραίο πόλεμο μεταξύ των δύο πιτσαδόρων. Μια κατάσταση που δεν συμμερίζεται καν ο γοητευτικός γιος των Καμπόλι, Λεονάρντο, που οραματίζεται κάποια στιγμή να στήσει το δικό του κατάστημα, που θα προσφέρει στους θαμώνες την πιο λαχταριστή μαργκαρίτα στον κόσμο...

Μεγαλωμένοι από μωρά παιδιά αντάμα λοιπόν, το σέξι αν και κοντούλι Νικάκι και ο καρδιοκατακτητής Λεό, μπορεί να χώρισαν κάτω από περίεργες συνθήκες πριν από μια πενταετία, η έλξη τους όμως παραμένει άσβεστη ακόμη, εις μάτην του γνωστού απαισιόδοξου ρητού, για τα μάτια που δεν βλέπονται και που τάχιστα λησμονιούνται. Εννοείται πως οι συναντήσεις των δύο - προφανέστατα - ερωτευμενακίων, δεν πραγματοποιούνται κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, ένεκα της οικογενειακής κόντρας, αλλά γι αυτό δεν μοιάζει να ανησυχεί και κανένας τους, love will find the way, που λένε και οι Καναδέζοι.

Με μια σύγχρονη και υπερβολικά επίπεδη, του τύπου Lacta, η πρώτη σου αγάπη και η παντοτινή, εκδοχή του μύθου του Ρωμαίου και της Τζουλιέτας, ασχολείται στην νέα του ταινία ο βετεράνος στο είδος Donald Petrie, ο δημιουργός μια φορά κι έναν καιρό της Mystic Pizza - έτσι για να καταλαβαίνουμε από παίρνει τις ιδέες του σεναρίου του - αλλά και των κατοπινών χιτς Miss Congeniality, Richie Rich και Grumpy Old Men. Στην πραγματικότητα μέσα σε ένα ηθογραφικό περιβάλλον, ο 65χρονος Νεοϋορκέζος, αναπλάθει όλα όσα μας είχε σερβίρει στην προτελευταία και με έντονο το ελληνικό ενδιαφέρον δημιουργία του, My Life In Ruins. Όμοιο μοτίβο, ίδιο πολύχρωμο και ηλιόλουστο σκηνικό, εφάμιλλου τύπου αστεία, κοινή ρομαντζαδούρα στο επίκεντρο. Όπως και μπαγιάτικη, ντεμοντέ 80ίλα διάχυτη στην ατμόσφαιρα, που για να τα λέμε όλα, δεν χαλάει ιδιαίτερα όσους ασχοληθούν με το φιλμάκι. Τηλεοπτικά σαν το παρακολουθήσουν, γιατί κινηματογραφικά...

Η καλή διάθεση δεν απουσιάζει, καθώς και οι αναποδιές στην προσπάθεια να γίνουν ένα επιτέλους τα δύο ανέκαθεν κολλητάρια, έτερου όμως φύλου, όπου οι φιλίες ισορροπούν πάνω στο λεπτό σκοινί του να ιδωθεί το πράγμα σεξουαλικά. Εννοείται, όπως γίνεται πάντα σε όλα τα Άρλεκιν που σέβονται τον εαυτό τους, όλα τα εμπόδια πηγαίνουν γοργά περίπατο και δεν χαλούν τον διαφαινόμενο έρωτα, που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Καπουλέτα Emma Roberts, που μάχεται αξιοπρεπώς να δημιουργήσει το μικρό της αστεράκι και τον Μοντέγο Hayden Christensen, ο οποίος δεκαπέντε έτη μετά την εκτόξευση του ως Άνακιν Σκάιγουόκερ, ακόμη ψάχνεται υποκριτικά. Και εκτιμώ θα ψάχνεται για καιρό, αφού από μόστρα μπορεί να διαθέτει μπόλικη, από τάλαντο όμως δεν. Και ούτε καν περνά για Ιταλιάνος ε?

Ας πούμε πως οι αφελείς υποιστοριούλες, ειδικά αυτή με τον γεροντοέρωτα του παππούκα Danny Aiello και της γιαγιάκας Andrea Martin (έτσι, για να μην μας λείψει η εκλεκτική συγγένεια με το Greek Wedding) δουλεύουν υπέρ του φίλγκουντ, αλλά μέχρις εκεί. Η τιγκάτη στο αγαπησιάρικο κλισέ εξέλιξη, δεν εμφανίζει ούτε μισή ανατροπή, που να δίνει στο Little Italy αξία παραπάνω από την μέτρια που αξίζει. Σαλτσούλα ντομάτας ανάλατη και ζύμη προχθεσινή, άρα και πίτσα που δεν φαγώνεται με ιδιαίτερη όρεξη...

Έρωτας Αλά Ιταλικά (Little Italy) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Spentzos Films!
Περισσότερα... »

Ο Έκπτωτος (El Reino) Poster ΠόστερΟ Έκπτωτος
του Rodrigo Sorogoyen. Με τους Antonio de la Torre, Monica Lopez, Jose Maria Pou, Nacho Fresneda, Ana Wagener, Barbara Lennie, Luis Zahera, Francisco Reyes, Maria de Nati, Paco Revilla, Sonia Almarcha, David Lorente, Andres Lima.


Οι βασιλιάδες μπορεί να γκρεμίζονται - τα βασίλεια, όμως, επιβιώνουν!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Πότε ένας διεφθαρμένος τα βάζει με περισσότερο διεφθαρμένους;

Αυτή είναι η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί ο Rodrigo Sorogoyen. Τις πρώτες δύο δεν τις είδαμε στη χώρα μας εμπορικά – και στις δύο αυτές μοιραζόταν τη σκηνοθετική καρέκλα με άλλον συνάδελφό του. Συγκεκριμένα, την ταινία «8 citas» (2008) μαζί με τον Peris Romano και την ταινία «Stockholm» (2013) μαζί με τον Borja Soler. Η προηγούμενη ταινία του, η τρίτη στη φιλμογραφία του, ήταν και η πρώτη που σκηνοθέτησε μόνος του και η πρώτη που είδαμε εμπορικά στην Ελλάδα. Μιλάμε για την ταινία «Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει» (Que Dios nos perdone, 2016). Εκείνη η ταινία έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν, όπου τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου ενώ ήταν υποψήφια και για έξι Goya (τα ισπανικά Όσκαρ) – ανάμεσά τους και για Goya καλύτερης ταινίας, εντέλει κέρδισε μόνον ένα, καλύτερου α' ανδρικού ρόλου, για τον Roberto Álamo.

Ο Έκπτωτος (El Reino) Poster Πόστερ Wallpaper
Τούτη η ταινία του Ο Έκπτωτος (El Reino) είναι η δεύτερη συνεχόμενή του με πρωταγωνιστή τον Antonio de la Torre. Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας δόθηκε στο περσινό φεστιβάλ του Τορόντο. Δυο βδομάδες αργότερα πήρε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, για να ακολουθήσει μια πορεία συμμετοχής σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Στην Ισπανία τα πήγε πολύ καλά στο box office κι ακόμα καλύτερα στα βραβεία Goya (τα ισπανικά Όσκαρ). Η ταινία ήταν υποψήφια για 13 Goya κερδίζοντας τελικά 7, ανάμεσα στα οποία εκείνα της καλύτερης σκηνοθεσίας, του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, μουσικής και α' ανδρικού ρόλου για τον de la Torre. Η επόμενη ταινία του Sorogoyen είναι το «Madre», ταινία που θα πάρει μέρος στο τμήμα «Orizzonti» του επερχόμενου φεστιβάλ Βενετίας και που βασίζεται στην προ διετίας ομώνυμη μικρού μήκους ταινία του, η οποία κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ!!!

Η υπόθεση: Σε μία παραθαλάσσια πόλη της Ισπανίας, μια ομάδα φίλων, μέλη του κυβερνώντος πολιτικού κόμματος της χώρας, περνούν τον χρόνο τους σε εντυπωσιακά γιοτ και ακριβά εστιατόρια. Πίσω από την επιφανειακή βιτρίνα, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα: η καθημερινότητά τους περιλαμβάνει ξέπλυμα χρήματος, ύποπτες συναλλαγές, περίεργα πάρε-δώσε και ειδικές «χάρες» προς επιχειρηματίες. Ο Μανουέλ, τοπικός γραμματέας του κόμματος, ο οποίος έχει αρκετή επιρροή κι είναι ένα απο τα φαβορί για να αναλάβει την θέση του Προέδρου στην περιοχή, βλέπει την τέλεια ζωή του να απειλείται μετά από την αποκάλυψη ενός μεγάλου σκανδάλου, που εμπλέκει τον ίδιο και τον φίλο του, Πάκο. Ο Μανουέλ προσπαθεί να κρατήσει την ψυχραιμία του, καθώς τα μίντια αρχίζουν να αποκαλύπτουν το σκάνδαλο σε όλη του την κλίμακα. Είναι, όμως, πεπεισμένος ότι η καταιγίδα θα περάσει κι ότι το κόμμα θα φέρει τα πράγματα στη θέση τους, όπως έκανε πάντα όταν είχε μπλεξίματα κάποιο από τα μέλη του. Όμως, αυτή τη φορά το κόμμα του γυρνά την πλάτη και μόνο ο Πάκο βγαίνει αλώβητος.

Μέσα σε μια νύχτα, ο Μανουέλ αποβάλλεται από το «βασίλειο», στιγματισμένος στα μάτια της κοινής γνώμης και προδομένος από εκείνους, οι οποίοι, λίγες ώρες νωρίτερα, πίστευε ότι ήταν φίλοι του. Όμως, παρόλο που το κόμμα σκοπεύει να ρίξει όλο το φταίξιμο πάνω του, ο Μανουέλ δεν δέχεται να πέσει μόνος του. Με μόνη βοήθεια τη στήριξη της γυναίκας και της κόρης του, παγιδευμένος σε μια μάχη για επιβίωση, ο Μανουέλ θα πρέπει να παλέψει ενάντια σε μια καλολαδωμένη μηχανή κι ένα κομματικό σύστημα, στο οποίο οι βασιλιάδες μπορεί να γκρεμίζονται - τα βασίλεια, όμως, επιβιώνουν.

Η άποψή μας: Όσο δεν μου κάθεται καθόλου καλά η επέλαση και επικράτηση των λάτιν στοιχείων στη σύγχρονη ποπ, εμπορική μουσική, τόσο πολύ καλά μου κάθεται η ολοένα και μεγαλύτερη επιτυχία των ισπανικών και ισπανόφωνων ταινιών στο παγκόσμιο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, ιδίως σε ότι αφορά τα θρίλερ, όπου οι Ισπανοί φαίνεται να δημιουργούν μια πολύ ενδιαφέρουσα σχολή. Εντάξει, δεν είναι όλα τα θρίλερ made in Spain αξιόλογα – πρόσφατα είδαμε πχ στην Ελλάδα τη φρίκη με το όνομα Απαγωγή (Secuestro). Όμως, σκηνοθέτες όπως ο Sorogoyen έχουν δώσει αξιολογότατα δείγματα δουλειάς. Και μιλάμε για Ισπανούς σκηνοθέτες, για να μην πάμε σε δημιουργούς από Μεξικό ή από Αργεντινή, όπου γίνεται πραγματικά πανικός! Σε τούτη την ταινία του λοιπόν ο Μαδριλένος σκηνοθέτης πάει ένα βήμα παραπέρα από το εξαιρετικά ενδιαφέρον Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει (Que Dios nos perdone), την προηγούμενη ταινία του δηλαδή.

Βασισμένος ουσιαστικά στο σκάνδαλο που έριξε από την εξουσία την κυβέρνηση Ραχόι στη χώρα του, ο σκηνοθέτης φτιάχνει ένα πολιτικό θρίλερ, να το πιεις στο ποτήρι! Το πολύ σπουδαίο που καταφέρνει η ταινία; Μιλάει για εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα, με πολιτικές νύξεις και τρομερή αποτύπωση για την κατάσταση της κοινωνίας στη χώρα του σήμερα (εννοείται ότι οι αναλογίες είναι εκεί για να τις πάρουμε και να τις καταλάβουμε κι εμείς στην Ελλάδα αλλά και οι θεατές σε κάθε χώρα του δυτικού κόσμου), χωρίς ποτέ να χάνει το στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να έχει στην τσίτα όσους παρακολουθούν το φιλμ, παίζοντας στα δάχτυλά του τους κανόνες των θρίλερ.

Εντάξει, δεν είναι ότι δεν έχει προβλήματα η ταινία. Ο σκηνοθέτης θαρρείς πως στο πρώτο τέταρτο της ταινίας δεν πολυενδιαφέρεται να εξηγήσει στον θεατή τι βλέπει. Θεωρεί δεδομένα κάποια πράγματα και μιλάει για καταστάσεις που ο θεατής δεν μπορεί με ευκολία να καταλάβει. Ονόματα, σχέσεις, διαπλοκές, ποιος είναι τι και τι κάνει, λίγο αποπροσανατολίζουν και ζαλίζουν. Εκεί κινδυνεύει η ταινία να σε χάσει ως θεατή. Μόλις όμως ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο και ο θεατής μπει στο νόημα, χωρίς να πολυενδιαφέρεται για τις λεπτομέρειες, το στοίχημα αρχίζει να κερδίζεται. Και από τη στιγμή που ο διεφθαρμένος πρωταγωνιστής μας μετατρέπεται σε αποδιοπομπαίο τράγο και προσπαθεί να μην το αφήσει αυτό να περάσει έτσι, η αγωνία χτυπάει κόκκινο. Γιατί ο μάγκας ο Sorogoyen ξέρει πως να χτίσει ατμόσφαιρα, να στήσει σκηνές με σασπένς, να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την εκκρεμότητα.

Ο Μανουέλ αρχικά προσπαθεί να επιβιώσει πολιτικά. Ελπίζει πως το κόμμα θα κάνει για άλλη μια φορά το χρέος του: θα καλύψει έναν δικό του. Προσέξτε: δεν προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του. Εξάλλου, για ποια αθωότητα μιλάμε; Ο άνθρωπος τα έπαιρνε από παντού και ζούσε μιαν εξαιρετικά άνετη ζωή χωρίς, ούτε για μισό λεπτό να σκεφτεί, ότι όλο αυτό γίνεται εις βάρος των συμπολιτών του. Η υπεράσπιση που δίνει στον εαυτό του; «Όλοι το κάνουν». Και «αγαπώ την οικογένειά μου». Λες και τα θύματά του, οι συμπολίτες του, οι μη προνομιούχοι συμπατριώτες του δεν αγαπάνε τις οικογένειές τους ξέρω 'γω. Και «είμαι ένας κανονικός πολίτης». Χα! Διεφθαρμένος, διεφθαρμένος, διεφθαρμένος. Που, αντί να ζητήσει συγνώμη και να μετανιώσει πραγματικά για όσα έκανε, προσπαθεί, άκουσον άκουσον, να... αλλάξει τα πράγματα από μέσα! Να αποδείξει πως, βρε αδελφέ, δεν έφταιγε αυτός. Όλοι τα παίρνουν. «Μαζί τα φάγαμε». Να δείξει πως δεν είναι αυτός το μοναδικό σάπιο μήλο σε μια κατά τα άλλα γαμάτη παραγωγή καλογυαλισμένων, λαχταριστών, μυρωδάτων, κατακόκκινων μήλων.

Κι εκεί συναντά εννοείται μηχανισμούς εξουσίας που τον υπερβαίνουν. Ένα πιόνι είναι – το καταλαβαίνει έστω και αργά – που κάποτε είχε εξουσία αλλά που για να διατηρήσουν οι πρώην του «σύντροφοι» και «φίλοι» τα κεκτημένα τους, θα πρέπει να θυσιαστεί για να σωθεί το βασίλειο. Το τρομερό – ένα ακόμα – που πετυχαίνει ο σκηνοθέτης, είναι να κάνει τον θεατή να αγωνιά για την τύχη αυτού του καθάρματος. Να κάνει τον θεατή να στέκεται κριτικά απέναντι στον Μανουέλ, να τον κατατάσσει ως βρώμικο ανάμεσα σε βρώμικους, αλλά από την άλλη, να θέλει να τα καταφέρει να ξεσκεπάσει το μεγαλύτερο σκάνδαλο, μιας που ο ίδιος μικρό ψάρι είναι. Ο Μανουέλ προσπαθεί. Και αποτυγχάνει. Και παίρνει ολοένα και μεγαλύτερα ρίσκα. Και αποτυγχάνει και πάλι. Και όσο αποτυγχάνει τόσο περισσότερο λυσσά και προσπαθεί – με κίνδυνο πλέον να χάσει όχι την αξιοπιστία του, την οικογένειά του, το κύρος του, αλλά την ίδια του τη ζωή.

Ο σκηνοθέτης στήνει απίθανες σκηνές σασπένς. Αναφέρω ενδεικτικά εκείνη στην οποία προσπαθεί να εκμαιεύσει – και να μαγνητοφωνήσει – ομολογία για το μεγάλο σκάνδαλο από επιχειρηματία που εμπλέκεται σε αυτό. Ή εκείνη την πραγματικά τρομερή όπου πηγαίνει στο σπίτι της κόρης πρώην φίλου του προκειμένου να βρει πειστήρια και γίνεται της πουτάνας! Ο Sorogoyen όμως προχωράει ακόμα παραπέρα. Υπαινίσσεται πως για να μπορούν να ανθίσουν τέτοια μπουμπούκια όλος ο κοινωνικός ιστός είναι σάπιος. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή μέσα στο μπαράκι, όπου όλο αγωνία ο Μανουέλ τηλεφωνεί σε έναν από τους αδιάφθορους του κόμματος για να τον πείσει να τον βοηθήσει, υποσχόμενος πως θα του δώσει στοιχεία για το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Εκεί λοιπόν βλέπει έναν από τους θαμώνες να πληρώνει για τον καφέ του και ο ιδιοκτήτης του μπαρ να του επιστρέφει περισσότερα χρήματα από όσα του έδωσε ο πελάτης. Ο πελάτης καταλαβαίνει το λάθος του ιδιοκτήτη ολοφάνερα, αλλά δεν λέει τίποτε. Παίρνει τα λεφτά και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Μπροστά στα μάτια του Μανουέλ όλα αυτά, ο οποίος – εννοείται – δεν κάνει κάποιο σχόλιο.

Εδώ προβάλω ιδεολογική ένσταση: δεν μπορεί να είναι το ίδιο ένοχοι δυο άνθρωποι από τους οποίους ο ένας κλέβει μερικά ευρώ από τα ρέστα και ο άλλος κλέβει χιλιάδες μέχρι και εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό κορβανά... Όσο πλησιάζει η ταινία προς το φινάλε, προσεγγίζει σε κλίμα τα αριστουργήματα των αμερικάνικων πολιτικών θρίλερ της δεκαετίας του '70 όπως «Οι τρεις μέρες του Κόνδορα» ή «Υπόθεση Πάραλαξ», με τον ήρωα πραγματικά στο χείλος του γκρεμού, να παλεύει για τη ζωή του ποια. Κι έρχεται η σκηνή του φινάλε να δώσει μιαν πολύ ενδιαφέρουσα και μη αναμενόμενη τροπή, φέρνοντας τα πράγματα σε πολύ χειροπιαστές διαστάσεις. Μπορεί ένας τέτοιος... ήρωας να δικαιωθεί; Και απέναντι σε ποιον; Στον εαυτό του; Στην οικογένειά του; Στην κοινωνία;

Πανέξυπνο κλείσιμο, που επαναπροσδιορίζει πια για κάθε θεατή τη δική του ηθική στάση, μακριά από τον Μανουέλ. Ο Antonio de la Torre είναι φοβερός και τρομερός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, όλο το καστ είναι σπουδαίο, η δε Barbara Lennie στο ρόλο της δημοσιογράφου, είναι εξαιρετική. Όπως συγχαρητήρια οφείλονται να δοθούν για τη μουσική, τη διεύθυνση φωτογραφίας και το μοντάζ της ταινίας. Συνολικά, πολύ καλύτερη ταινία από το ήδη υψηλών επιδόσεων Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει (Que Dios nos perdone), που λίγο σε ξενέρωνε με το «άκυρο» φινάλε του, ο Έκπτωτος υπερτερεί σε όλα τα σημεία – ιδίως στο φινάλε. Καθείς εφ' ω ετάχθη.

Ο Έκπτωτος (El Reino) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Rosebud 21!
Περισσότερα... »



Ελληνικό Box Office 1 - 4 Αυγούστου 2019 by BenQ


Φιλμ
Διανομή
Wks Αίθουσες
4ήμερο Ελλάδας
Σύνολο Ελλάδας
1
The Lion King
Feelgood Ent.
3
112
17.226
211.669
2
Qu'est-ce qu'on a encore fait au bon Dieu?
Odeon
4
31
7.980
86.654
3
La chute de l'empire américain
Feelgood Ent.
1
22
6.114
6.114
4
Jusqu'ici Tout Va Bien
Spentzos Films
1
18
5.009
5.009
5
Celle que vous croyez
Rosebud 21
2
20
4.228
16.463
6
Spider-Man: Far From Home
Feelgood Ent.
5
25
3.714
175.512
7
La Misma Sangre
Tanweer
1
29
3.564
3.564
8
Escape Plan: The Extractors
Odeon
1
30
2.460
2.460
9
Yuli
Seven Films
1
5
2.001
2.001
10
8 1/2
Neo Films
1
5
1.953
1.953


Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ
Περισσότερα... »