Movies Ltd

Δεν είναι καιρός για διακοπές! O νεαρός Spider-Man, στο καινούργιο κεφάλαιο της σειράς, καλείται να αντικρούσει νέες απειλές σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει για πάντα. Η ταινία Spider-Man: Μακριά από τον Τόπο του (Spider-Man: Far From Home) διευρύνει το σύμπαν του Spider-Man, βγάζοντας τον Peter Parker από τη γειτονιά του, το Κουινς της Νέας Υόρκης, και ταξιδεύοντάς τον σε όλη την Ευρώπη, κατά τη διάρκεια των διακοπών του, που θα εξελιχθούν στη μεγαλύτερη πρόκληση και την πιο επική περιπέτεια που έχει ζήσει μέχρι τώρα. O Peter Parker αποφασίζει να ακολουθήσει τους φίλους του Ned, MJ και την υπόλοιπη παρέα σε διακοπές στην Ευρώπη. Αν και τα σχέδια του Πίτερ είναι να αφήσει για λίγο πίσω του τις υπερηρωικές του ενασχολήσεις, όλα θα ανατραπούν, όταν θα χρειαστεί να βοηθήσει τον Nick Fury. Μαζί θα ξεσκεπάσουν τις μυστήριες επιθέσεις περίεργων πλασμάτων, που προκαλούν το χάος στην ήσυχη ήπειρο.

Την ταινία σκηνοθετεί ο Jon Watts, o οποίος είχε αναλάβει και το προηγούμενο επιτυχημένο κεφάλαιο, ενώ στο πλάι του Tom Holland (The Impossible) που επιστρέφει στον ρόλο του υπερήρωα της διπλανής πόρτας, μετά τα όσα συνέβησαν στην τεράστια εμπορική επιτυχία της ταινίας Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη, εμφανίζονται οι Samuel L. Jackson (Pulp Fiction), Jon Favreau (Chef) και Jake Gyllenhaal (Nightcrawler).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Ιουλίου 2019 από την Feelgood Ent.!

Θα ξεκουραστούν μετά! H απόλυτη κωμωδία του φετινού καλοκαιριού υπόσχεται πως θα είναι η ταινία Διακοπές στην Ίμπιζα (Ibiza) που σκηνοθετεί ο Γάλλος Arnaud Lemort. Ο Φιλίπ και η Καρόλ, διαζευγμένοι και οι δύο, γνωρίζονται και ερωτεύονται τρελά. Προσπαθώντας να κερδίσει τα δύο νεαρά παιδιά της συντρόφου του, o Φιλίπ είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα. Έτσι, θα κάνει μια συμφωνία με τον μεγαλύτερο γιο της: εάν γράψει καλά στις εξετάσεις του και πάρει το απολυτήριο, θα επιλέξει εκείνος τον προορισμό των φετινών διακοπών. Κι αυτός, δεν θα είναι άλλος από την … Ίμπιζα. Για τον Φιλίπ, που είναι συνηθισμένος σε ήρεμες διακοπές, αυτό θα είναι μόνο η αρχή πολλών εκπλήξεων και ακόμα περισσότερων ξεκαρδιστικών καταστάσεων στο νησί των χιλιάδων τουριστών και των ατέλειωτων πάρτι.

O αγαπημένος του ελληνικού κοινού Christian Clavier (Θεέ μου, τι σου κάναμε;, Βρε, καλώς τους!, Αστερίξ και Οβελίξ), πρωταγωνιστεί σε μια κωμωδία που…μυρίζει θάλασσα, αντηλιακό (και λίγο αλκοόλ).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιουλίου 2019 από την Seven Films!

Τι καλό κουκλάκι!

του zerVo (@moviesltd)

Για να τα λέμε όλα με το όνομα τους, μια χαρά την έχει πιάσει την καλή η Warner Bros εκμεταλλευόμενη τις μεταφυσικές ιστορίες που κρύβει ξωπίσω του, το ζεύγος των πνευματιστών των Γουόρεν. Για να μιλήσουμε με αριθμούς, περί όλου του σύμπαντος που στηρίζεται στις αφηγήσεις του αντρόγυνου των ιδιαίτερων ερευνητών, οι έξι προηγούμενες ταινίες, που το έχουν καταστήσει ως το δεύτερο πιο εμπορικό φοβιστικό franchise όλων των εποχών (μετά τον Godzilla...) έχουν απόδοση κόστους προς έσοδα: Το εισαγωγικό The Conjuring (2013) 20 εκ. / 320 εκ., το The Conjuring 2 (2016) 40 εκ. / 320 εκ., η πρώτη Annabelle (2014) 7 εκ. / 257 εκ., η Annabelle: Creation (2017) 15 εκ. / 305 εκ., η The Nun (2018) 22 εκ. / 365 εκ. και η πιο πρόσφατη La Llorona (2019) 9 εκ. / 122 εκ. Πάντα μιλάμε για δολάρια. Αθροιστικά δηλαδή, για το συνολικό μπάτζετ των 110 εκατομμυρίων, στα ταμεία της μπράντας μπήκαν 1,7 δις!!!! Άρα όχι απλά το συνεχίζεις το κόλπο με αλλεπάλληλα σίκουελ και όπου σε βγάλει, μα ανοίγεις ακόμη περισσότερα παρακλάδια, αφού το κοινό καθώς φαίνεται τσιμπάει, πληρώνει το αντίτιμο, τρομάζει κομματάκι και ύστερα καρτερεί για το επόμενο. Annabelle Comes Home, σαν να λέμε.

1971. Γνωρίζοντας πολύ καλά ποια είναι η δυναμική της πορσελάνινης κούκλας Άνναμπελ, στο να προσελκύει γύρω της τα δαιμόνια, ο Εντ και η Λορέιν Γουόρεν, θα φροντίσουν να την τοποθετήσουν σε ειδική θέση εντός του δωματίου / μουσείου του σπιτιού τους, ποτίζοντας την προηγούμενα με αγιασμό και ασφαλίζοντας την πίσω από τζάμια παρμένα από ναό. Και φυσικά εφιστώντας την προσοχή όλων, να μην ανοιχτεί η κρύπτη ποτέ, αφού είναι σίγουρο πως το σατανικό της πνεύμα, θα βρει την ευκαιρία να αποδράσει.

Ένα έτος κατοπινά, λίγο πριν η μοναδική τους θυγατέρα, Τζούντι, κλείσει τα δέκα χρόνια ζωής της, το ζευγάρι των μέντιουμ, αναγκασμένο να ταξιδέψει μακριά από την εστία του, προκειμένου να επιλύσει μια ακόμη υπόθεση δαιμονισμού, θα ζητήσει την βοήθεια της νεαρής μπέιμπι σίττερ Μαίρη Έλεν και της φίλης της Ντανιέλα, για να προσέχουν την μικρή. Αποφασισμένη η δεύτερη να επικοινωνήσει με το πνεύμα του νεκρού αγαπημένου της πατέρα, θα εκμεταλλευτεί την αναχώρηση των ιδιοκτητών και θα καταφέρει να βρει τρόπο να εισέλθει στον χώρο των ευρημάτων. Μια στιγμιαία της απροσεξία, θα ξεκλειδώσει την βιτρίνα, που είναι φυλαγμένη η μαριονέτα, ένα γεγονός που θα αποβεί μοιραίο για τα τρία ολομόναχα κορίτσια, καθώς το σπίτι θα κυριευτεί από κάθε λογής σατανική ύπαρξη.

Ένα από τα βασικά στοιχεία στην ανάπτυξη του θέματος του τρίτου επεισοδίου με πρωταγωνίστρια την έντονα μακιγιαρισμένη, σε σημείο ανατριχίλας, Άνναμπελ, είναι που οι δύο έφηβες, έχοντας την ευθύνη της μικρούλας Τζούντι, δεν θα την εγκαταλείψουν στην τύχη της, φεύγοντας από το στοιχειωμένο, πια, σπίτι, για να σωθούν, αλλά θα παραμένουν μέχρι τέλους, όποια κι αν είναι η έκβαση του λάθους, που υπέπεσαν. Στην θηλυκή ομήγυρη, πολύ σύντομα θα προστεθεί και ένα αγόρι, ο ερωτοχτυπημένος για τα όμορφα μάτια της Μαίρη Έλεν, Μπομπ, που ως ο μέγας φοβιτσάρης (μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου) του στόρυ, θα αποτελέσει και το χιουμοριστικό στοιχείο της πλοκής, σπάζοντας με τις γλαφυρές του αντιδράσεις, την, κάποια, τρομακτική ένταση, που έχει δημιουργηθεί στην ατμόσφαιρα.

Η πραγματικότητα είναι πως ο ρούκι στο κουρμπέτι του horror, σκηνοθέτης Gary Dauberman, δεν άφησε εκτός των πλάνων του, ούτε μισό κλισέ των φιλμς τους είδους, παίζοντας με τις σκιές, τα στιγμιαία κοψοχολιάσματα και τα εφετζίδικα ιλούζιονς, για να ανατριχιάσει το κοινό του. Εκεί που τα καταφέρνει πολύ καλύτερα από όλη την διάρκεια του φιλμ, είναι στην εισαγωγή, πριν πέσουν οι τίτλοι της έναρξης, όπου το κουκλάκι, στο πίσω μέρος του καθίσματος του αμαξιού της Farmiga και του Wilson, σιμά στο θεοσκότεινο κοιμητήριο, ξυπνά όλες τις ανήσυχες ψυχές, για να επιτεθούν στους "απαγωγείς" της. Είναι εκεί λίγο πριν την στιγμή, που και επίσημα το κοινό θα καταλάβει, πως η Άνναμπελ δεν είναι ακριβώς μια δαιμονισμένη ρεπλίκα ενός ταλαιπωρημένου κοριτσιού, αλλά μια μαγνητική πύλη, που έχει την ισχύ να προσελκύσει δίπλα της, καθετί το μυστηριώδες και απόκοσμο. Μέχρι και Λυκάνθρωπο, έχει το μενού...

Στα συν του αξιοπρεπούς ετούτου σίκουελ, κρατάμε τις ικανοποιητικές ερμηνείες του συμμαζεμένου σε πρόσωπα νεανικού καστ, προεξαρχούσης της μπεμπούλας με το όνομα Mckenna Grace, που υποδυόμενη την κόρη Γουόρεν, στην ματιά της ζωγραφίζει τον φόβο, της γενετικώς προδιατεθειμένης αλαφροΐσκιωτης. Βοηθούμενη από τις εκφραστικές Madison Iseman και Katie Sarife, σχηματίζει μαζί τους ένα τρίγωνο αντίστασης στις ορέξεις των βελζεβούλ, που πιο πολύ έχουν σκοπό να τρομάξουν την πλατεία μέσω της ψυχολογικής πίεσης, καθώς κυριεύουν το ένα μετά το άλλο τα δωμάτια του haunted house, παρά τιγκάροντας το εκράν με ποτάμια αίματος. Κόκκινου στοιχείου που απουσιάζει παντελώς από την τρίτη Άνναμπελ, εκτιμώ καλύτερα εντέλει, αφού το φιλμάκι παρακολουθείται άνετα και δίχως αποστροφές της ματιάς από τους λιγότερο τολμηρούς, ακόμη κι αν τα τινάγματα είναι προβλέψιμα, δευτερόλεπτα πριν εξελιχθούν.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Tanweer!

Suddenly, I'm not half the man I used to be

του zerVo (@moviesltd)

Η αλήθεια είναι, πως ακόμη και μια ταινία που δεν θα έδειχνε τίποτα απολύτως στην οθόνη, ένα μαύρο φόντο σκέτο, παίζοντας τις μουσικές και μόνο των αξεπέραστων επιτυχιών του σημαντικότερου συγκροτήματος στα χρονικά του πενταγράμμου, θα είχε ενδιαφέρον. Έτσι σαν μπεστ οφ, θα τα ακούγαμε για εκατομμυριοστή φορά. Αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση του φλιπ σάιντ του σαρανταπενταριού Slumdog Millionaire, ορίζει μια παράσταση που βγάζει μεν τους μοναδικούς Λιβερπούλιανς από το κάδρο, όχι όμως και τις μελωδίες τους, που εξήντα χρόνια μετά την στιγμή του παιξίματος της πρώτης τους νότας, μοιάζουν τόσο σημερινοί, τόσο οικείοι, μα το κυριότερο τόσο αειθαλείς και ανίκητοι από τον χρόνο. Σαν Χθες... Yesterday...

Με μια κιθάρα ολημερίς στο χέρι, ο νεαρός τραγουδοποιός Τζακ Μάλικ, γυροφέρνει την παραλία του Σάφολκ, επιδιώκοντας να βγάλει ένα πενιχρό μεροκάματο, παίζοντας κυρίως για παιδάκια σε πάρτι γενεθλίων, αλλά και να κάνει γνωστό το όνομα του, τουλάχιστον στα στενά όρια της γειτονιάς του. Όποιο ταλέντο, που δεν του αναγνωρίζουν και πολλοί. Ούτε καν οι μικροαστοί γονείς του, δεύτερης γενιάς μετανάστες, από την Ινδία. Στήριγμα του ο Τζακ, που το μουσικό πρόγραμμα του, εκτός από τα ελάχιστα δικά του κομμάτια, διανθίζεται από τις πενιές των σπουδαίων Μπιτλς, έχει μόνον την παρέα του, που είναι και οι μοναδικοί χειροκροτητές του, στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Και κυρίως η ομορφούλα Έλι, κολλητή του από τα μικράτα τους, που δεν το κρύβει, αισθάνεται κάτι παραπάνω από φιλία για εκείνον.

Τα πάντα στην ζωή του μοναχικού καλλιτέχνη, θα αλλάξουν ένα μοιραίο βράδυ, όταν κατά την διάρκεια του 12 ολόκληρων δευτερολέπτων παγκόσμιου μπλακ άουτ ηλεκτρικής ενέργειας, θα πέσει θύμα τροχαίου με το ποδήλατο του, τρακάρισμα που θα τον στείλει με κακώσεις και μώλωπες στο νοσοκομείο. Και να ήταν μόνο αυτό? Από το σημείο αυτό και μετά, θα αντιληφθεί πως ουδείς γνωρίζει το παραμικρό για τα είδωλα του, τον Τζον, τον Πολ, τον Ρίνγκο και τον Τζορτζ, αφού κατά έναν μαγικό τρόπο οι Μπιτλς δεν έχουν υπάρξει ποτέ! Και όντας εκείνος ο μοναδικός γνώστης των τεράστιων σουξέ τους, θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση, παρουσιάζοντας τα, ω δικές του εμπνεύσεις και συνθέσεις!

Αυτό ήταν! Η έκπληξη που θα νιώσει αρχικά η παρέα του, στο άκουσμα αριστουργημάτων σαν το Let It Be ή το She Loves You και κατοπινά ο κοντινός του περίγυρος, σταδιακά θα πάρει την μορφή χιονοστιβάδας, αφού ο ένας μετά τον άλλο οι επίδοξοι ιμπρέσαριοι θα δείξουν ενδιαφέρον για τον άγνωστο αυτό χαρισματικό, μελαψό καλλιτέχνη. Το μεγαλύτερο σοκ θα έλθει όταν την πόρτα του φτωχικού του σπιτιού, θα κτυπήσει ο μέγκα αστέρας Έντ Σιράν, που συνοδευόμενος από την μεγαλοκαρχαρία ατζέντισσα του, θα του ζητήσει - άκουσον, άκουσον - συνεργασία στην ήδη σολντ άουτ, παγκόσμια περιοδεία του!

Απίθανη ιδέα ε? Τι θα συνέβαινε από την μια στιγμή στην άλλη αν μέσω ενός χρονικού σίφουνα, εξαφανιζόταν ένα τεράστιο κομμάτι ιστορίας, σαν ας πούμε αυτή που κατέγραψε η τετράδα των αγοριών, που εξίσου πάμφτωχοι σαν τον Τζακ, ξεκίνησαν μια φορά κι έναν καιρό από την τρύπα του Κάβερν. Και που με διαδοχικές αντιδράσεις, τύπου Back To The Future, έχουν διαγραφεί και οι συνέπειες που άφησε πίσω, αυτό το αξεπέραστο στα βάθη των δεκαετιών έργο τους. Ο προς στιγμήν απορημένος πιτσιρικάς, πρέπει μονομιάς να τα βάλει όλα σε μια τάξη, από την ώρα που κανείς δεν γνωρίζει κανέναν Μακ Κάρτνευ και κανέναν Λέννον και ο Θεός του έχει στείλει το ευτυχές μήνυμα, πως αυτός είναι ο songwriter, ενός ολάκερου θησαυρού χιτς. Που άντε να τα θυμηθείς όλα, δεν είναι και τόσο εύκολο. Και με τους πλήρεις στίχους τους, αφού πλέον κανένα βοηθητικό Google δεν εντοπίζει τραγούδια σαν τα θρυλικά Eleanor Rigby και Penny Lane. Και τι λέγανε, ρε γαμώτη, στο δεύτερο κουπλέ, για τον Φάδερ Μακένζι? Σπαζοκεφαλιά. Ευχάριστη, αλλά και με γέννα προβληματισμού συνάμα.

Αφού ο εκμεταλλευτής της Μπιτλικής παρτιτούρας, θα δει μέσα σε έναν καταιγισμό γεγονότων, την καθημερινότητα του να μεταστρέφεται ολοκληρωτικά και να ακολουθεί διαδρομή που φυσικά δεν φανταζόταν, δεν του πολυαρέσει όμως κιόλας. Άλλο ντύσιμο, άλλη μόστρα, άλλη συμπεριφορά πια, άλλα ωράρια, άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις, οπότε που χρόνος για προσωπική ζωή, με τους γνωστούς σιγά σιγά να περιορίζονται στο φόντο. Και κυρίως εκείνα τα αισιόδοξα μάτια της Έλι, που ποτέ του δεν της τα παίνεψε. Ταυτόχρονα όμως μέσα του θα γεννηθεί το αρνητικό συναίσθημα της κλεψιάς, όπως όμως και ο φόβος για το θα συμβεί αν εμφανιστεί ένας, ένας μόνο, που μπορεί να θυμάται πως κάποτε υπήρξαν τα φοβερά και τρομερά Σκαθάρια. Τι ντροπή!

Το κλίμα που κτίζει και αυτή την φορά στο ολόφωτο, feelgood και τιγκάτο στην ελπίδα πόνημα του ο Danny Boyle, ακολουθεί πιστά τις προσταγές του Εκατομμυριούχου, οκ, σύμφωνοι, δίχως ποτέ να φτάνει σε εκείνου την απογείωση. Από το πρώτο, ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο του, το Yesterday παίζει με την έννοια της φήμης και της δόξας, για το πόσο σημασία έχουν για κάθε νέο που κάνει οράματα χίλια μπας και του κάτσει το Μπρίτις Ντριμ του, απροετοίμαστος όμως για το χειρότερο κομμάτι αυτού του του θριάμβου, το γιανγκ του γιν, το τίμημα, που εννοείται πρέπει κατά κάποιο τρόπο να αποπληρωθεί. Πέραν του εισαγωγικού σεναριακού ευρήματος, που ας μην γελιόμαστε είναι πιασάρικο, εμπορικό, εννοείται εκπληκτικό, η σκέψη του λατρεμένου, ελέω της πιο αγαπημένης Christmas Carol στην μετά μιλένιουμ εποχή, του χιλιοιδωμένου Love Actually, γραφιά Richard Curtis, δεν αφήνεται στην αρχική της τύχη, αλλά φροντίζει προσεχτικά να κινηθεί με σημαντικές εκπλήξεις ίσαμε την έξοδο της. Κι εφόσον ποτέ δεν υπήρξαν Μπιτλς, ουδέποτε βρέθηκε και κάποιος καταραμένος Τσάπμαν, για να τους στερήσει την ψυχή, γεγονός που μας οδηγεί εδώ σε μια καθηλωτικά συγκινητική σεκάνς, πεντάλεπτης ανατριχίλας...

Υπέροχη ταινία, υπέροχες μουσικές, υπέροχος ρυθμός, υπέροχες ανατροπές, υπέροχη σκηνοθεσία, γράψιμο, εκτέλεση, σερβίρισμα, ακόμη και ερμηνείες από το νεανικό καστ που δίνει όλη του την φρεσκάδα για να αποδοθεί τόσο όμορφα, κάτι το Χθεσινό, τόσο αρμονικά Αποψινό. Ο παγκοσμίως άσημος Himesh Patel. φαντάζει τόσο ταιριαστός με την γενικότερη ιδέα, καθώς λεπτό με το λεπτό γίνεται όλο και πιο γνώριμος του κοινού στην αίθουσα, ανάλογα με τον ρυθμό που η φήμη του εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Η κουκλίτσα με το πειραγμένο λουκ Lily James, μια χαρά στέκει σιμά του, ορίζοντας τον συναισθηματικό καταλύτη που θα οδηγήσει τον ήρωα μας στην πράξη εξιλέωσης του φινάλε. Αλλά κι εκείνη που θα δώσει την απάντηση στην κραυγή απόγνωσης του, καθώς αυτός θα την στείλει από μια ταράτσα, όπως έπραξαν μια φορά και έναν καιρό τα είδωλα του, στο αντίο τους στην στέγη της οδού Σαβίλ. Help! I Need Somebody's Help! Πόσοι πολλοί θρύλοι το φώναξαν απελπισμένα και πάνω στην απόγνωση τους, σκέφτομαι. Και πόσοι λίγοι, ήταν εκείνοι που τους έδωσαν την σημασία που έπρεπε...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Tulip Ent.!

Επιβίωση με κάθε κόστος!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Εσείς τι θα κάνατε στη θέση του;

Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Armando Bo, μετά το «El último Elvis» του 2012. Συνυπογράφει και το σενάριό της βασιζόμενος εν μέρει και σε γεγονότα που βίωσε ένα μέλος της οικογένειάς του. Ο Bo έχει κερδίσει Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου συμμετέχοντας στη συγγραφική ομάδα του «Birdman» (2014) του Alejandro G. Iñárritu. Ο Αργεντίνος Bo έχει συνεργαστεί άλλη μια φορά με τον Μεξικάνο Iñárritu συμμετέχοντας στην ομάδα που υπέγραψε το σενάριο για την ταινία του δεύτερου «Biutiful» (2010).

Η ταινία Το Ένστικτο της Ζωής (Animal) ακουγόταν ότι θα λάβει μέρος σε κάποιο τμήμα του φεστιβάλ των Καννών του 2018, κάτι που τελικά δεν έγινε. Οπότε, βγήκε κατευθείαν στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αργεντινής στις 24 Μαΐου του 2018. Η ταινία προβλήθηκε εμπορικά στο Περού και την Ουρουγουάη κι έλαβε μέρος σε μια σειρά από φεστιβάλ, όπως εκείνα του Σικάγο και του Σίτγκες. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα εκτός Λατινικής Αμερικής στην οποία προβάλλεται εμπορικά η ταινία!

Η υπόθεση: Ο Αντόνιο Ντεκούντ φαίνεται να τα έχει όλα. Μια καλή δουλειά σε σφαγείο, ένα όμορφο σπίτι, μια γυναίκα που τον αγαπάει, έναν γιο σχεδόν στην ενηλικίωση, μια έφηβη κόρη κι ένα μικρό μωρό! Είναι συντηρητικός, πάντα by the book, ποτέ δεν παρεκκλίνει από τη ρουτίνα του, τρέφεται υγιεινά, φροντίζει το σώμα του, γυμνάζεται. Έως ότου μια μέρα, εκεί που κάνει τζόκινγκ, καταρρέει. Το σώμα του, που τόσο πολύ το προστάτευε από τις καταχρήσεις, τον προδίδει. Πρόβλημα σοβαρό υγείας προκύπτει λοιπόν και ο Αντόνιο χρειάζεται οπωσδήποτε μεταμόσχευση νεφρού.

Ναι, αλλά δεν είναι πολύ ψηλά στη λίστα των μεταμοσχεύσεων. Θα πρέπει να περιμένει για να βρει νεφρό. Πολύ. Κι αν ως τότε πεθάνει; Αν κάποια στιγμή η αιμοκάθαρση την οποία κάνει τακτικά, πάψει να δουλεύει; Ο Αντόνιο για πρώτη φορά στη ζωή του, παρεκκλίνει. Για πρώτη φορά στη ζωή του αφήνει κατά μέρους την αστική ευγένεια και αφήνει το ζωώδες ένστικτό του να κυριαρχήσει. Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να βρει ένα νεφρό! Θέλει να ζήσει! Θα τα καταφέρει;

Η άποψή μας: Το μεγαλύτερο από τα επιτεύγματα (και είναι πολλά) τούτης της ταινίας του Bo, είναι πως αφήνει λίγο... μαλάκα τον μέσο (θα το πω, νεοφιλελέ) θεατή. Γιατί; Γιατί δεν του επιτρέπει να κρίνει με ηθικά (ας γελάσω) στάνταρ κανέναν από τους ήρωες της ταινίας, ιδίως τον βασικό πρωταγωνιστή. Μιλάμε για μια (παρ' όλα αυτά) ηθική παραβολή πάνω στον καπιταλισμό! Τι να λέμε τώρα! Η ταινία πονάει σαν να μπήγεται μπετονόκαρφο στα σωθικά σου από τη μια και από την άλλη διαθέτει μπόλικο χιούμορ και ειρωνεία ώστε να μην σε πετάξει έξω, να μην σε κάνει να είσαι αρνητικός, ακόμα και εχθρικός απέναντί της. Απλά, σε αφήνει (άντε, να βάλω κι εμένα μέσα, να μην γράφω αφ' υψηλού, τι είμαι, κανένας ελίτας;), πως να το θέσω κομψά, χμ, το βρήκα: αμήχανο. Με την καλή έννοια.

Γιατί η συναλλαγή πάνω στην οποία στηρίζεται όλη η ντραμπάλα της ταινίας είναι ο ορισμός του καπιταλισμού: έχεις κάτι που θέλω και σου δίνω κάτι που θέλεις για να το αποκτήσω! Μια μετεξέλιξη της ανταλλακτικής κοινωνίας των απαρχών της ανθρωπότητας. Ο καλός πολίτης, αυτό το υπόδειγμα αυτοσυγκράτησης και εργατικότητας, ο φοβερός πατέρας και τρυφερός σύζυγός, θα αποσταθεροποιηθεί. Η αρρώστιά του είναι εκείνη που τον ταρακουνάει. Παιδιά, πεθαίνω: ως άνθρωπος, ως μεσαία τάξη (χε, χε), ως χώρα. Γιατί; Γιατί να συμβαίνει ΣΕ ΕΜΕΝΑ αυτό; Το λέει πολύ ξεκάθαρα ο για άλλη μια φορά σπουδαίος Guillermo Francella στο ρόλο του Αντόνιο: μα αφού είμαι καλός, γιατί μου συνέβη αυτό; Οπότε, με μιας ο Bo ξεμπροστιάζει την χριστιανική πεποίθηση πως άμα είσαι καλός βρε παιδί μου, τίποτε κακό δεν θα σε εύρει. Ή αν σε εύρει, όλο αυτό θα είναι τόσο βαρύ όσο μπορείς να το σηκώσεις.

Είναι αυτό που πάνω κάτω πρεσβεύει η προσευχή της ηρεμίας: «God grant me the serenity to accept the things I cannot change, Courage to change the things I can, and the Wisdom to know the difference». Ναι, αλλά ο φίλος μας είναι ένας καλός άνθρωπος, εντάξει, αλλά είναι ένας ακόμα καλύτερος καπιταλιστής! Οπότε, γιατί να μην μπορεί να... αγοράσει το αντικείμενο του πόθου του; Τι αντικείμενο του πόθου δηλαδή; Να αγοράσει την ίδια του τη ζωή! Έχει λεφτά αλλά δεν μπορεί να απολαύσει τη ζωή! Δεν μπορεί να φάει αυτά που θέλει. Δεν μπορεί να πιει αυτά που θέλει. Πάντα «σόδα με λεμόνι». Πάντα «σόδα με λεμόνι»! Τόσα χρόνια ενάρετης ζωής και στερήσεων για να έχει χρήματα και να μην μπορεί να έχει την υγεία του; Χα. Δεν... σφάξαμε! Το νεφρό θα το πάρει όπως και να έχει!

Κι όταν ο συμβατός μαζί του υιός κάνει πίσω – άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος που εξετάζει η ταινία, αυτή της οικογένειας και του μέχρι ποιου σημείου μπορούμε όντως να θυσιαστούμε για κάποιον δικό μας άνθρωπο, ζήτημα που επίσης παρουσιάζει με σκωπτικό τρόπο ο Bo – ο Αντόνιο θα πρέπει να βρει έναν συμβατό δότη παραστρατώντας, βγαίνοντας από τον ίσιο δρόμο, ουσιαστικά παρανομώντας. Η σκηνή με το τραβέλι και το... συμβόλαιο μέσα στο αυτοκίνητο βγάζει πάρα πολύ γέλιο. Αλλά η σωτηρία βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται στο φλίπσαϊτ του Αντόνιο. Και το όνομα αυτού: Ελίας. Ένας 20άρης, άντε 30άρης φτωχοδιάβολος, με καμία διάθεση να δουλέψει, ένα ρεμάλι του κερατά, που περνάει τις μέρες του μπεκροπίνοντας, χωρίς καμία φιλοδοξία, χωρίς κανέναν στόχο.

Μαζί με την φίλη του, τη Λούσι, ζουν σε μια τρώγλη, από την οποία μάλιστα όπου να 'ναι θα αναγκαστούν να φύγουν: χρωστάνε νοίκια και η έξωση είναι κοντά. Η Λούσι είναι έγκυος αλλά καπνίζει σαν νταλικιέρισα. Γενικώς, ένα κοινωνικά αναίσθητο ζευγάρι, παρίες, στο περιθώριο της ζωής, που δεν εκτιμούν ούτε τη ζωή τους ούτε τα σώματά τους ούτε τίποτε. Έχουν όμως την υγεία τους. Και... ο Ελίας είναι συμβατός με τον Αντόνιο. Οπότε, η συναλλαγή είναι προφανής: τι θέλεις ρε φίλε μου καλέ για να μου δώσεις το νεφρό σου; Χμ, ένα... σπίτι, είναι η απάντηση του Ελίας και της Λούσι. Οι απαιτήσεις τους αλλάζουν συνέχεια, αυξάνονται, τα πράγματα δυσκολεύουν για τον Αντόνιο. Τι θα γίνει; Πώς θα αντιδράσει η οικογένειά του. Μήπως τα έχει χάσει; Μήπως αυτό που πάει να επιχειρήσει εκτός από παράνομο είναι και ανήθικο;

Κι εδώ έρχεται η χαριστική βολή στον αποσβολωμένο θεατή. Αν ο Αντόνιο γινόταν πραγματικό καθίκι, αν ξεγελούσε τον Ελίας (που τον ξεγελάει δηλαδή, αλλά όχι... ανήθικα!!!), αν πατούσε πάνω σε πτώματα, αν δεν κρατούσε τις υποσχέσεις του, τότε το κοινό πολύ εύκολα θα ήξερε ποιος είναι ο κακός της ταινίας. Έλα όμως που ο Bo, ευφυώς, μπερδεύει τις γραμμές; Έλα που ο Αντόνιο είναι απολύτως συνεπής στις υποσχέσεις του. Είναι κακός τελικά; Εκμεταλλεύεται έναν συνάνθρωπό του για να κερδίσει κάτι. Ναι, αλλά και ο... συνάνθρωπός του τον εκμεταλλεύεται για να κερδίσει κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσε να έχει αν δεν γινόταν αυτή η συναλλαγή! Οπότε, μάγκες, την πατήσαμε! Ρε μπας και όλο αυτό ήταν μια win win situation? Χα!

Ο Bo πετυχαίνει να κάνει τόσο βαθιά τομή χωρίς αναισθητικό στα σημερινά κοινωνικά δεδομένα, κι όμως πετυχαίνει να περάσει απέναντι χωρίς κανένα πρόβλημα. Και προσέξτε το τελευταίο πλάνο: τα λέει όλα! Πάρα πολύ εύγλωττα. Ναι ρε μάγκα: μπριζόλα και κρασάκι. Τι να σου κάνει ένα παλιόσπιτο εκεί πέρα. Πολύ μεγάλη ταινία.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Seven Films!

Κατά φαντασίαν πλούσιοι!

του zerVo (@moviesltd)

Έχοντας χάσει ολοκληρωτικά την επαφή του με την διασκεδαστική έμπνευση του (πολύ) παλιού καιρού, ο ιταλιάνικος σινεμάς, κατά καιρούς να αναβιώσει σε κάποιες απόπειρες του την κεφάτη κομεντί, βασισμένη κατά κύριο λόγο στην φάρσα και λιγότερο στην ηθογραφία, όπως κάποτε. Λογικό κι επόμενο οι προσπάθειες των ατζούρι δημιουργών, είναι να λοξοκοιτούν προς τα βορειοδυτικά τους και στα αντίστοιχα πονήματα των φραντσέζων, που τουλάχιστον εντός των τειχών τους σπάνε τα ταμεία. Ναι, με την μόνη διαφορά πως οι Γάλλοι για να βγάλουν μια χούφτα κωμικές επιτυχίες ανά σεζόν, έχουν κυκλοφορήσει περισσότερες από μια εκατοστή στις αίθουσες. Και δεν περιμένουν από λιγοστές ολοκληρωμένες δουλειές, να πιάσουν, στην κυριολεξία, το τζακ ποτ. Τζακ ποτ είπα? Το επίκεντρο της θεματικής της ταινίας Κόλπο Γκρόσο (Ricchi di fantasia), που μάλλον δεν είχε και τόσο καλή επαφή με το χιούμορ...

Εκείνος, ο Σέρτζιο, από αναγνωρισμένος στην πιάτσα τοπογράφος, ένεκα της ανεργίας, έχει αναγκαστεί να εργάζεται σαν ξυλουργός, σε διάφορα εργοτάξια των προαστίων της πρωτεύουσας, με πολύ λιγότερες αποδοχές από πριν, που τις αφήνει ο φουκαράς όλες στο σπίτι, προκειμένου να μεγαλώσει τα παιδιά και την αγαπημένη του μητέρα, αλλά και για να γλυτώσει - μάταια - την γκρίνια της βασανιστικής τους συζύγου. Εκείνη, η Σαμπρίνα, μια φορά κι έναν καιρό ήθελε να ακολουθήσει μεγάλη καριέρα τραγουδίστριας, η μοίρα της τα έφερε έτσι ώστε να παντρευτεί έναν σιχαμερό εστιάτορα, που διαρκώς την αναγκάζει να κάνει σόου στην τρατορία του, για τους καλούς πελάτες, νοσταλγούς του φασιστικού καθεστώτος του Ντούτσε. Οι δυο τους διατηρούν παράνομο ερωτικό δεσμό, που όμως δεν είναι δυνατόν να τον επισημοποιήσουν, αφού στην τσέπη τους δεν υπάρχει δεκάρα τσακιστή...

Μέχρι την ημέρα που στην οικοδομή, οι συνάδελφοι θα ενημερώσουν τον άμοιρο Σέρτζιο, πως είναι ο ένας και μοναδικός νικητής του Λόττο και πλέον τον περιμένει το τεράστιο χρηματικό έπαθλο των τριών εκατομμυρίων ευρώ. Χαράς ευαγγέλια για εκείνον και για την αγαπημένη του, που μονομιάς θα δημοσιοποιήσουν την αγάπη τους, φεύγοντας ο καθένας από το σπιτικό, παίρνοντας μαζί του τα αγαπημένα του πρόσωπα. Στην πραγματικότητα όμως, το λαχείο του μεροκαματιάρη, δεν κερδίζει τίποτα απολύτως, αφού πρόκειται στην ουσία για μια κακόγουστη φάρσα που του έστησαν οι κομπανιέροι του, για να τον εκδικηθούν για τις τόσες και τόσες χοντράδες που εκείνος τους υπέβαλλε τόσο καιρό. Και τώρα τι κάνουν, ρέστοι, χωρίς κεραμίδι πάνω από το κεφάλι και με ένα τσούρμο κουτσούβελων αλλά και μιας γιαγιάς να τους ακολουθεί?

Η λογική τους λέει, φορτώνουν το επαγγελματικό βανάκι με όλα τους τα υπάρχοντα και όπου φύγει φύγει, δίχως να δίνουν πέρα δώθε εξηγήσεις, για το τι γίναν τα λεφτά, μην τους πάρει και στο ψιλό ολάκερη η Αιώνια Πόλη. Κι έτσι ξεκινά ένα μακρύ ταξίδι, από την Μάμα Ρόμα ίσαμε την παραλιακή Πούλια στον πάμφτωχο Νότο, όπου βασιλεύει η τράκα, η μικροαπατεωνιά και οι αθώες κλεψιές, μπας και βγει ο ημερήσιος επιούσιος. Και για αύριο, έχει ο Θεός, τι θα φάνε και που θα μείνουν. Βεβαίως όλα αυτά τα ακραία συμβάντα που θα λάβουν χώρα στα εκατοντάδες χιλιόμετρα που το τιγκαρισμένο ανθρώπους φορτηγάκι θα διασχίσει, στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μοιάζουν αστεία και ξεκαρδιστικά, το αποτέλεσμα όμως έτσι όπως το σερβίρει ο σινιόρε Francesco Miccichè, δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Παρότι το κλίμα που κτίζει για να περιβάλλει τους αντι-ήρωες του είναι μόνιμα ευδιάθετο ως ηλιόλουστο και η ευθυμία σε πείσμα της απόγνωσης, είναι διαρκώς διάχυτη στον ιταλιάνικο αγέρα. Όμως, αφού το κλίμα ξεκινάει στραβά, με την αποδοχή ενός σκαρώματος που στο άκουσμα του δεν την πατάει ούτε μωρό παιδί, αφού ακόμη κι εκείνο να ελέγξει το δελτίο του Λόττο χίλιες φορές για να διαπιστώσει πως είναι κερδοφόρο, εξίσου κολοβά συνεχίζει και στην αφήγηση του, το τίμιων προθέσεων κωμωδιάκι. Που ενώ ολοένα στέλνει τους δύο εραστές στον γκρεμό, πάντα κάτι μαγικό συμβαίνει και σώζονται, ίσαμε να φτάσουμε στο ζαχαρένιο φινάλε, όπου, μετά από σωρεία παρεξηγήσεων και ανατροπών, τα πάντα παίρνουν το διάβα τους, μέλι, γάλα.

Τουλάχιστον μας μένει σαν ανάμνηση ο πλούτος του έρωτα μεταξύ των δύο μεσήλικων, που η τύχη δεν τους τα έφερε κατά πως τα περίμεναν όταν ήσαν νέοι. Καλή χημεία, αλλά όχι με βοήθειες από τις ατάκες, από το ντουέτο του Sergio Castellito, ηθοποιός κατά βάση μπαρουτοκαπνισμένος στο βαρέων βαρών μελόδραμα και της σεξοβόμβας Ρομάνας 55άρας Sabrina Ferilli, που μόνο ο mio Dio μπορεί να γνωρίζει πόσες Πειραϊκές - Πατραϊκές έχει λουκετάρει στην γείτονα χώρα. Αφήνοντας μας έτσι για κλείσιμο μια γλυκερή κεντρική ιδέα, που εστιάζει στο ότι μπορεί κανείς να είναι μπατίρης στο πορτοφόλι, αλλά η καρδιά του να είναι γεμάτη από συναισθήματα αγάπης, ώστε να θεωρείται στην ουσία πλούσιος. Σύμφωνοι, το έχουμε ματαδεί το ποίημα, σε πολύ ποιοτικότερες και κυρίως ευρηματικότερες εκδοχές.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Spentzos Films!

Το καινούργιο πρότζεκτ του Ryan Murphy, που έχει βρει ήδη υποστηρικτή από το κανάλι του Netflix, The Prom, προκαλεί το ενδιαφέρον όπως φαίνεται πολύ σπουδαίων κινηματογραφικών αστέρων. Η κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού μιούζικαλ που έχει τιμηθεί με Βραβείο Τόνι, ήδη έχει καταχωρημένα στο καστ του τεράστια ονόματα του επιπέδου της Meryl Streep και της Nicole Kidman, όπως και των Ariana Grande, Awkwafina, Keegan-Michael Key, James Corden και Andrew Rannells που ολοκληρώνουν την ερμηνευτική ομάδα, η οποία θα υποδυθεί τους ρόλους των ονομαστών ηθοποιών του Μπρόντγουέι, που η καριέρα τους δεν βρίσκεται και στα καλύτερα της. Ο Murphy θα ξεκινήσει τα γυρίσματα του φιλμ του ερχόμενο Δεκέμβρη, με σκοπό να κυκλοφορήσει στο τηλεοπτικό κανάλι στα μέσα του φθινοπώρου του 2020, περίοδος που είθισται να βγαίνουν οι λεγόμενες οσκαρικές ταινίες. Το Netflix πάντως έχει ήδη προγραμματίσει να δώσει την ταινία πρώτα στις αίθουσες και ακολούθως να το προβάλλει στην συχνότητα του, ακολουθώντας τους κανόνες του παιχνιδιού. Το μιούζικαλ The Prom που έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο σανίδι στην Ατλάντα το 2016, περιγράφει την αγωνιώδη προσπάθεια μιας ομάδας τεσσάρων ξεπεσμένων ηθοποιών, να επανέλθουν στην δράση, αναζητώντας το θέατρο που θα φιλοξενήσει τις φιλοδοξίες τους.

Η Meryl Streep θα υποδυθεί την Ντι Ντι Άλλεν, θεατρική ηθοποιό, δυο φορές κάτοχο του Τόνι, που προέρχεται από μια καταστροφική σεζόν, έχοντας παίξει σε ένα έργο με συμπρωταγωνιστή τον νεαρότερο της Μπάρι Γκλίκμαν, γύρω από την βιογραφία της Έλινορ Ρούζβελτ. Οι αρνητικές κριτικές, σχεδόν θα βάλουν ταφόπλακα στην καριέρα της, μέχρι που θα αποζητήσει την ανάσταση της και γι αυτό θα θελήσει να συνεργαστεί με τους επίσης σε καθοδική πορεία Άντζι Ντίκινσον (Nicole Kidman) και Τρεντ Όλιβερ (Rannells). Ένα ενδιαφέρον θέμα για το δυνατό σενάριο που επιζητούν, θα το βρουν στο άκουσμα της ιστορίας της Έμμα, μια νεαρής κοπέλας από την Ιντιάνα, που λίγο πριν τελειώσει το λύκειο, ανησυχεί πολύ για την μεγάλη βραδιά του χορού, λόγω του ότι είναι γκέι και δεν καταφέρνει να βρει συνοδό. Η Awkwafina θα υποδυθεί την υπεύθυνη δημοσιών σχέσεων της ομάδας, η Ariana Grande την δημοφιλή θυγατέρα του προέδρου του συλλόγου γονέων του σχολείου, ενώ ο Key τον Λυκειάρχη Χόκινς, που ορίζει και το ερωτικό ενδιαφέρον της Ντι Ντι. Είναι η πολλοστή φορά που ο διακεκριμένος δημιουργός συνεργάζεται με το κανάλι, μετά από τις περιπτώσεις των The Politicians, Ratched και Hollywood, δύο ντοκιμαντέρ που δεν έχουν ακόμη κυκλοφορήσει και της διασκευής του The Boys In The Band, σίγουρα πάντως με τέτοιο καστ, φαντάζει η πλέον φιλόδοξη!

Για να αλλάξεις ζωή, χρειάζεται μόνο τύχη! Μια Ιταλιάνικη κομεντί, γεμάτη μπρίο και φινέτσα, σκηνοθετημένη από τον Francesco Micciche, είναι η περίπτωση του Κόλπο Γκρόσο (Ricchi di fantasia / Dreamfools). O Σέρτζιο, ένας μεροκαματιάρης επιπλοποιός και η Σαμπρίνα, μια αποτυχημένη τραγουδίστρια είναι παράνομο ζευγάρι εδώ και αρκετό καιρό αλλά δεν μπορούν να χωρίσουν τους νόμιμους συζύγους τους λόγω οικονομικών δυσχερειών. Μία μέρα οι φίλοι του Σέρτζιο θέλοντας να τον εκδικηθούν για να τις χοντροκομμένες φάρσες του, τον κάνουν να πιστέψει ότι κέρδισε το jackpot του λαχείου. Ο Σέρτζιο χωρίς να το πολυσκεφθεί χωρίζει την γυναίκα του, και φεύγοντας παίρνει μαζί του όχι μόνο την Σαμπρίνα αλλά και όλη της την οικογένεια. Αργότερα ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει φράγκο αλλά είναι πολύ αργά για επιστροφή. Έτσι θέτει σε εφαρμογή ένα σχέδιο που θα σύρει όλη την οικογένεια στην Νότια Ιταλία. Όμως τα ψέματα δεν διαρκούν πολύ.

Πρωταγωνιστούν οι Sergio Castelitto, Sabrina Ferilli, Valeria Fabrizi, Matilde Gioli, Antonio Catania, Antonella Attili, Paolo Calabresi.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Spentzos Films!

Μέχρι χθες, όλοι ήξεραν τους Beatles. Σήμερα, μόνο ο Τζακ θυμάται τα τραγούδια τους - και θα κάνει μεγάλη επιτυχία! Από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Danny Boyle (Slumdog Millionaire, Trainspotting, 28 Μέρες Μετά) και τον Richard Curtis (υποψήφιο για Όσκαρ σεναριογράφο των ταινιών Τέσσερις Γάμοι και Μια Κηδεία, Αγάπη Είναι…, Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ), έρχεται η rock-n-roll κομεντί για τα όνειρα, τη φιλία και την πορεία μέχρι να βρεις τον έρωτα της ζωής σου, Yesterday. Ο ήρωας της ταινίας είναι ο Τζακ Μάλικ, ένας τραγουδοποιός που δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει, και το όνειρό του να πετύχει στη μουσική βιομηχανία μοιάζει να απομακρύνεται συνεχώς. Ο άσημος τραγουδοποιός ζει σε μια μικρή Βρετανική πόλη και τα όνειρά του για επιτυχία και φήμη γρήγορα ξεθωριάζουν, παρά την αφοσίωση και υποστήριξη της καλύτερης παιδικής του φίλης, Έλι. Μετά από ένα μυστηριώδες γενικό blackout, ο Τζακ ανακαλύπτει ότι οι Beatles δεν υπήρξαν ποτέ…! Έτσι λοιπόν ο νεαρός τραγουδιστής αρχίζει να εκτελεί τα τραγούδια του μεγαλύτερου συγκροτήματος όλω των εποχών σε ένα κοινό που δεν τους έχει ακούσει ποτέ! Με τη βοήθεια της μάνατζέρ του Ντέμπρα, η φήμη του εκτοξεύεται. Όμως, όσο πιο διάσημος γίνεται, τόσο κινδυνεύει να χάσει την Έλι, το μόνο πρόσωπο που πραγματικά πίστεψε σε αυτόν. Για να βρει την ισορροπία του, ο Τζακ θα πρέπει να επιστρέψει εκεί που ανήκει για να αποδείξει ότι.. το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη.

Πρωταγωνιστούν οι Himesh Patel, Lily James, Ed Sheeran, Kate McKinnon.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Tulip Ent.!

Μαζορέτες έτοιμες για όλα!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Περήφανα νιάτα, τιμημένα γηρατειά της... πατρίδας τους!

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί η ντοκιμαντερίστρια κατά βάση (και με πολύ δουλειά στην τηλεόραση) Βρετανή Zara Hayes. Το σενάριο της ταινίας Κορίτσια κάποιας ηλικίας (Poms) το συνυπογράφει η σκηνοθέτιδα μαζί με τον Shane Atkinson και είναι βασισμένο σε πραγματική ιστορία.

Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της βγαίνοντας στις κινηματογραφικές αίθουσες των ΗΠΑ και του Καναδά στις 10 Μαΐου. Το κόστος παραγωγής της ταινίας έφτασε τα 10 εκατομμύρια δολάρια ενώ οι εισπράξεις της στις ΗΠΑ πλησίασαν τα 14 εκατομμύρια δολάρια.

Η υπόθεση: Η Μάρθα είναι μια μοναχική γυναίκα τρίτης ηλικίας που, κατά πως φαίνεται, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της σε ένα θλιβερό, μικρό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη. Όταν ο καρκίνος του στομάχου από τον οποίο πάσχει θεριεύει σε σημείο που δεν της απομένει και πολύς καιρός για να ζήσει, αποφασίζει να «μετακομίσει» τίνι τρόπω σε ένα θέρετρο για συνταξιούχος, στο Σαν Σπρινγκς της πολιτείας της Τζόρτζια. Εκεί ελπίζει να περάσει ήρεμα τον λίγο χρόνο που της απομένει. Υπολογίζει, όμως, χωρίς να λάβει υπόψιν της τη γειτόνισσά της στο συγκεκριμένο θέρετρο, την Σέριλ, που είναι το ακριβώς αντίθετό της. Γεμάτη όρεξη για ζωή, για σκανδαλιές και για... άντρες, η Σέριλ «πολιορκεί» τη Μάρθα προκειμένου εκείνη να της ανοιχτεί και να γίνουν φίλες. Και τα καταφέρνει!

Έτσι, διαπιστώνει πως ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα της Μάρθα ήταν να γίνει μαζορέτα και να παρουσιάσει το πρόγραμμά της μπροστά σε κοινό. Και την πείθει να δημιουργήσουν μια ομάδα μαζί με άλλες γερόντισσες, να προπονηθούν και να πάρουν μέρος σε έναν προσεχή διαγωνισμό. Η Μάρθα ενθουσιάζεται! Η ομάδα δημιουργείται! Θα μπορέσουν τα κορίτσια κάποιας ηλικίας να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός πράγματος τόσο σκληρού με το σώμα της; Και θα προλάβει η Μάρθα να κάνει το νεανικό της όνειρο πραγματικότητα, πριν το σβήσει η κακιά αρρώστια – για την οποία δεν λέει τίποτε σε κανέναν;

Η άποψή μας: Εν αρχή ήταν το «Άντρες με τα όλα τους» πίσω στο τιμημένο 1997. 22 χρόνια πριν δηλαδή! Τότε που πρωθυπουργός στην Ελλάδα ήταν ο... Σημίτης ρε παιδιά, αν έχετε το Θεό σας! Πριν κυκλοφορήσει το ευρώ! Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Γυρίστηκαν – όχι πολλές, αλλά αρκετές – ανάλογες ταινίες. Ταινίες στις οποίες μια ομάδα από λούζερς, απέναντι σε θεούς και δαίμονες, πετύχαινε το ακατόρθωτο. Καμία όμως από αυτές τις ταινίες δεν έφτασε το φαινόμενο του «The Full Monty». Παραδόξως, φέτος το καλοκαίρι στη χώρα μας είδαμε δύο ανάλογες ταινίες, οι οποίες μάλιστα κυκλοφόρησαν – άκουσον άκουσον – την ίδια ακριβώς ημερομηνία, στις 13 Ιουνίου δηλαδή. Από τη μια το γαλλικό Κολύμπα ή Αλλιώς Βυθίσου (Le Grand Bain / Sink Or Swim) και από την άλλη το αμερικάνικο «Κορίτσια κάποιας ηλικίας». Κανένα από τα δύο φιλμ δεν είναι «Άντρες με τα όλα τους». Το γαλλικό, όμως, υπερτερεί παντού σε σχέση με το αμερικάνικο. Αν δεν διαβάσατε την κριτική μας για τη γαλλική ταινία να τη διαβάσετε – είναι πολύ ωραίο κείμενο, μουάχαχαχαχαχα.

Και μετά από όλες αυτές τις σάλτσες, για να δούμε γιατί το «Κορίτσια κάποιας ηλικίας» θα μπορούσε να είναι μια καλή ταινία, αλλά δεν είναι. Η πιο απλή και άμεση απάντηση είναι επειδή της λείπουν παντελώς οι κοινωνικές αιχμές. Γιατί είναι μια από αυτές τις άτολμες και συντηρητικές αμερικάνικες ταινίες, τις για όλη την οικογένεια, που αυτοευνουχίζονται για να αρέσουν σε όλους και εντέλει δεν αρέσουν σε κανέναν. Όχι, η μίξη δράματος και κωμωδίας σε αυτήν τη dramedy δεν είναι καλά ισορροπημένη, το σενάριο είναι χωρίς αιχμές, χωρίς λάμψη, χωρίς βάθος και η σκηνοθεσία είναι διεκπεραιωτική και άχρωμη. Τα πάντα είναι φλατ και ισιάδι, λες και έχουν σιδερωθεί σαν γαμπριάτικο πουκάμισο. Καμία τσάκιση, καμία «ατέλεια» από αυτές που νοστιμίζουν το όλο πράγμα, καμία παρεκτροπή, όλα by the book, έτσι όπως ορίζει η συνταγή, όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

Η μόνη που προσπαθεί να βάλει λίγη ζωή σε αυτό το γηριατρικό και αποστειρωμένο φιλμ είναι η Jacki Weaver, η Σέριλ της ταινίας δηλαδή για όσους δεν γνωρίζουν την σπουδαία αυτή Αυστραλή ηθοποιό. Η οποία και τις ατάκες διαθέτει, και το διασκεδάζει, και αρκούντως χαλαρή είναι. Η Diane Keaton δυστυχώς και προφανώς δεν παίρνει πλέον ζουμερούς και ενδιαφέροντες ρόλους. Θυμηθείτε το ακόμα πιο τραγικό περσινό Book Club. Για δε την Pam Grier τι να πω; Αγνώριστη εμφανισιακά (αυτό δεν είναι κατακριτέο εννοείται – μεγαλώνουμε, παχαίνουμε, συμβαίνει) θαρρείς κι έχει ξεχάσει να παίζει για το σινεμά! Βέβαια και ο ρόλος της είναι του κώλου, τι να κάνεις; Ναι ρε μάγκες εκεί στο Χόλιγουντ, εννοείται ότι υπάρχουν άνθρωποι της τρίτης ηλικίας που ζουν, αναπνέουν, ερωτεύονται και μπορούν ακόμα να κυνηγάνε τα όνειρά τους προκειμένου να τα πραγματοποιήσουν. Παρουσιάστε τους λοιπόν ως ανθρώπους με σάρκα και οστά, όχι σαν... εξωγήινους, όχι ως καρικατούρες που «πλάστηκαν» για να διασκεδάσουν το φιλοθεάμον κοινό.

Οπότε, συγνώμη, αλλά αυτή δεν είναι μια ταινία γυναικείας ενδυνάμωσης. Ούτε ταινία σεβασμού στην τρίτη ηλικία. Είναι μια χολιγουντιανή tailor made παραγωγή που θέλει να είναι χαριτωμένη μα ούτε καν πασχίζει γι' αυτό. Κρίμα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Ιουνίου 2019 από την Seven Films!

Έχοντας ήδη συνεργαστεί με το δίκτυο Hulu, για το σίριαλ Catch 22, ο σούπερ αστέρας George Clooney, περνά στην ανταγωνιστική streaming πλατφόρμα του Netflix, σκηνοθετώντας και πρωταγωνιστώντας στην ταινία Good Morning, Midnight. Πρόκειται για ένα φιλμ επιστημονικής φαντασίας, που βασίζεται στο φημισμένο μπεστ σέλλερ της Lily Brooks-Dalton και έχει στο επίκεντρο της έναν επιστήμονα που από μια απομονωμένη βάση στην Αρκτική, προσπαθεί να επικοινωνήσει με ένα διαστημόπλοιο που επιστρέφει στον πλανήτη Γη. Αυτός είναι ο Δρ Άγκουστιν, που από το μοναχικό του πόστο στην άκρη ενός μετα-αποκαλυπτικού κόσμου, παλεύει να βοηθήσει τα μέλη του πληρώματος του Αιθέρα, να επιστρέψουν πίσω σώοι και αβλαβείς. Το βιβλίο όπου στηρίζεται το σενάριο του Mark L. Smith (The Revenant) εκτιμήθηκε από τους κριτικούς ως ένα από καλύτερα της χρονιάς. Η ταινία θα έχει σαν παραγωγό τον Clooney, μαζί με τον στενό του συνεργάτη Grant Heslov και τα στούντιος των Content και Syndicate Ent. Τα γυρίσματα αναμένεται να εκκινήσουν μέσα στον ερχόμενο Οκτώβριο.

Η σύνοψη αναλυτικότερα: Ταγμένος στην μελέτη των πλανητών, είναι εδώ και δεκαετίες ο φημισμένος αστρονόμος Άγκουστιν, που για καιρό έχει διαβιώσει σε απομακρυσμένα φυλάκια, ερευνώντας τον ουρανό, αναζητώντας τις αποδείξεις που χρειάζεται γύρω από την γέννηση του σύμπαντος. Κατά την τελευταία του μελέτη στην Αρκτική θα έρθουν τα άσχημα μαντάτα, μιας επερχόμενης φυσικής καταστροφής, που απειλεί την ακεραιότητα της γης. με τους συντρόφους του να εγκαταλείπουν βιαστικά την μονάδα, εκείνος θα παραμείνει ελπίζοντας πως θα καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του. Ενόσω θα μείνει ολομόναχος στο κέντρο, θα διαπιστώσει την παρουσία ενός μυστηριώδους και άγνωστου παιδιού, της Ίρις, την ίδια στιγμή που θα αντιληφθεί πως οι επικοινωνίες με τον έξω κόσμο έχουν νεκρώσει. Οι δυο τους είναι ολομόναχοι. Ταυτόχρονα η αστροναύτης Σάλιβαν και η ομάδα της, βρίσκονται εντός του σκάφους Αιθέρας και επιχειρούν προσπάθεια επιστροφής στην Γη, από τον μακρινό Δία. Είναι και οι πρώτοι άνθρωποι που κατάφεραν να ταξιδέψουν τόσο μακριά στον Γαλαξία, αν και χρειάστηκε να θυσιάσουν τις ζωές τους και τις σχέσεις με την οικογένεια τους, για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Αλλά παρότι η αποστολή είχε επιτυχή έκβαση, μονομιάς θα χαθεί πλήρως η επαφή με το κέντρο ελέγχου, γεγονός που θα βυθίσει την Σάλι και τους συνεργάτες της στον προβληματισμό, για το αν θα καταφέρουν να γυρίσουν πίσω σώοι και αβλαβείς.

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Toy Story 4	Feelgood Ent.	1	232	43.642	43.642
2	Nous Finirons Ensemble	Odeon	1	49	9.307	9.307
3	Le Grand Bain	Spentzos Films	2	10	4.129	16.978
4	Men in Black: International	Feelgood Ent.	2	59	4.009	20.270
5	Aladdin	Feelgood Ent.	5	42	4.000	131.387
6	X-Men: Dark Phoenix	Odeon	3	42	3.066	48.349
7	Pokémon Detective Pikachu	Tanweer	2	40	2.774	13.913
8	Rojo	Spentzos Films	1	9	2.544	2.544
9	Witness for the Prosecution (RE)	Seven Films	2	9	2.069	5.963
10	Vita & Virginia	Seven Films	1	12	1.877	1.877

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ