Movies Ltd

Η παράνοια του καπιταλιστικού κόσμου που ζούμε! Ο βραβευμένος με Όσκαρ® σεναρίου για το Birdman, Armando Bo, σκηνοθετεί το πρωτότυπο θρίλερ Το Ένστικτο της Ζωής (Animal), που έκανε ρεκόρ εισιτηρίων στην Αργεντινή. Ο Αντόνιο έχει την τέλεια ζωή: μια αγαπημένη οικογένεια, πολύ καλή δουλειά κι ένα όμορφο σπίτι. Η φούσκα στην οποία ζει, όμως, θα σκάσει, όταν θ’ ανακαλύψει ότι χρειάζεται επειγόντως μεταμόσχευση νεφρού. Ο Αντόνιο ζούσε πάντα με το γράμμα του νόμου, αλλά όταν όλοι οι νόμιμοι οδοί στερεύουν, το ήθος του θα δοκιμαστεί. Ο Αντόνιο αφού αποτυγχάνει με όλους τους νόμιμους τρόπους να βρει ένα νεφρό, βρίσκει ένα νεαρό ζευγάρι που θα του προσφέρει νεφρό με αντάλλαγμα ένα σπίτι. Αποδεχόμενος αυτήν την σκοτεινή και ύποπτη πρόταση, σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι με τους οποίους διαπραγματεύεται, συνεχώς αλλάζουν τους όρους της συμφωνίας. Όταν η απόφαση του θα του κοστίσει την οικογένειά του και θα αρχίζει να απειλεί την ίδια του τη ζωή, ο Αντόνιο θα αναγκαστεί να πάρει απεγνωσμένα μέτρα, και να παραβιάσει κάθε κανόνα, για να συνεχίσει να ζει.

Με τους Guillermo Francella, Carla Peterson.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Seven Films!

ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 29-30 IOYNIOY
ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ
ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ“ΛΑΪΣ”

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδoς συνεχίζει την επιτυχημένη συνεργασία της με το Φεστιβάλ Αθηνών και δίνει καλοκαιρινή γεύση στην κινηματογραφοφιλία με το αφιέρωμα Κινηματογράφος Και Πόλη - Η Εποχή Του Βωβού το οποίο θα διεξαχθεί το Σαββατοκύριακο 29 και 30 Ιουνίου στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς (Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136). ‘Ωρα έναρξης: 21:00.

Το διήμερο αυτό αφιέρωμα στον βωβό κινηματογράφο περιλαμβάνει τρεις ταινίες γυρισμένες στις αρχές του 20ου αιώνα σε Αθήνα και Βερολίνο (Οι Περιπέτειες του Βιλλάρ, Άνθρωποι την Κυριακή, Κοινωνική Σαπίλα) και αποτελεί το πρώτο μέρος ενός ευρύτερου αφιερώματος με γενικό τίτλο «Κινηματογράφος και πόλη» που θα ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο (12-18/9) κατά την διάρκεια μιας εβδομάδας προβολών με εμβληματικές, ομιλούσες, ταινίες γυρισμένες σε σημαντικές μητροπόλεις όλου του κόσμου (από την Αθήνα και το Παρίσι, μέχρι το Τόκιο και τη Βενετία).

Κινηματογράφος Και Πόλη - Η Εποχή Του Βωβού
Από το χώρο της Ιεράς Οδού και του ιστορικού κινηματογράφου Λαΐς, η Ταινιοθήκη δέχεται την πρόκληση/πρόσκληση του Φεστιβάλ Αθηνών να προσελκύσει παλιούς και νέους φίλους του κινηματογράφου σε έναν κινηματογραφικό «περίπατο» στην Αθήνα και το Βερολίνο των αρχών του 20ου αιώνα.

Τρεις ταινίες του βωβού, διασώζουν πολύτιμες εικόνες των δύο μητροπόλεων από την δεκαετία 1920-1930 οι οποίες δεν υπάρχουν πια. Σχεδόν αγνώριστη, η Αθήνα πρωταγωνιστεί και στις δύο ταινίες με τα νεοκλασικά της κτίρια που πλέον έχουν γκρεμιστεί, ενώ το Βερολίνο μας αποκαλύπτεται όπως ήταν πριν από τους βομβαρδισμούς.

Το Σάββατο 29 Ιουνίου θα προβληθούν δύο ταινίες:

Στις κωμικές Περιπέτειες του Βιλλάρ (1924) του Ζόζεφ Χεπ, ο Βιλλάρ αναζητά τον έρωτά του σε όλη την Αθήνα. Πρόκειται για την πρώτη σωζόμενη ελληνική ταινία μυθοπλασίας και ένα ανεκτίμητης αξίας πορτρέτο της Αθήνας στη δεκαετία του ’20.

Στην ταινία Άνθρωποι την Κυριακή (1929-30, Βερολίνο), παρακολουθούμε πέντε αστούς σε μια κυριακάτικη απόδραση στην πόλη: μια ανάλαφρη ματιά στη μεσοπολεμική καλοκαιρινή μητρόπολη σε μια στιγμή συλλογικής ευδαιμονίας, πριν την άνοδο του Χίτλερ. Το σενάριο υπογράφει ο Μπίλι Ουάιλντερ και την σκηνοθεσία οι Ρόμπερτ Σιόντμακ, Έντγκαρ Ούλμερ και Ρόχους Γκλίζε.

Τα δύο έργα θα προβληθούν με ζωντανή εκτέλεση μουσικής από τον ίδιο τον συνθέτη Μηνά Ι. Αλεξιάδη.

Την Κυριακή 30 Ιουνίου, θα προβληθεί η γυρισμένη στην Αθήνα, βωβή ταινία Κοινωνική Σαπίλα (1932) του Στέλιου Τατασόπουλου, το πρώτο ελληνικό φιλμ κοινωνικής κριτικής, πρόδρομος του νεορεαλισμού στην Ελλάδα. Είναι η πρώτη ταινία μυθοπλασίας που ασχολήθηκε με τη δεινή κατάσταση των άνεργων και φτωχών εργατικών πληθυσμών των αστικών κέντρων, και ταυτόχρονα απεικόνισε τους αγώνες για την οργάνωση της βιομηχανικής εργασίας σε συνδικάτα. Η πρώτη διανομή του στις αίθουσες συνοδεύτηκε από αστυνομικές επεμβάσεις και ματαιώσεις προβολών.

Η ταινία θα παιχτεί με πρωτότυπη μουσική επένδυση από τον Κωνσταντίνο Βήτα.

Οι ταινίες αναλυτικά

Οι περιπέτειες του Βιλλάρ
The Adventures of Villar
Μυθοπλασία, Ελλάδα, 1924, 26’
DCP, α/μ, Βωβό
Σκηνοθεσία: Ζόζεφ Χεπ
Σενάριο: Σφακιανός Νικόλαος
Παραγωγή: Παλλάς Φιλμ
Ηθοποιοί: Σφακιανός Νικόλαος, Φιλοσόφου Νίτσα
Προέλευση/ Αποκατάσταση: Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Στην πρώτη σωζόμενη ελληνική ταινία μυθοπλασίας, ο δημοφιλής λαϊκός κωμικός ηθοποιός Νικόλαος Σφακιανός, στον ρόλο του Βιλλάρ, πιάνει δουλειά σε ένα καθαριστήριο, αλλά όντας ερωτευμένος, κυνηγάει την υποψήφια αγάπη του σε ολόκληρη την Αθήνα, από τα νεοκλασικά κτήρια της οδού Πανεπιστημίου, το Ναό του Ολυμπίου Διός, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού μέχρι τα παραθαλάσσια προάστια του Φαλήρου. Ο Χεπ μαζί με τον Σφακιανό υιοθετούν το στυλ κωμωδίας του Μακ Σένετ και το προσαρμόζουν στην αθηναϊκή σκηνή, υπογράφοντας ένα ανεκτίμητης αξίας τεκμήριο της ελληνικής πρωτεύουσας στην δεκαετία του 20’.

Ζόζεφ Χεπ
Joseph Hepp (1887-1968)
Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη. Στενός συνεργάτης του Δήμου Βρατσάνου, το 1920 συνεργάζεται με τον Νικόλαο Σφακιανό στην πρώτη τους πετυχημένη κωμωδία «Ο Βιλλάρ στα γυναικεία λουτρά του Φαλήρου». Εργάστηκε ως δ/ντής φωτογραφίας σε πολλές πετυχημένες ταινίες, όπως «Οι Γερμανοί ξανάρχονται…» (1947) και «Ο μεθύστακας» (1950). Εργάστηκε επίσης ως επίσημος εικονολήπτης του ελληνικού στρατού στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Θράκη και τη Μ. Ασία. Τα ντοκουμέντα αυτά καθώς και η κινηματογράφηση του κατά τον ελληνοιταλικό και τον εμφύλιο πόλεμο αποτελούν τεκμήρια ανεκτίμητης αξίας.

Άνθρωποι την Κυριακή
Menschen am Sonntag
Μυθοπλασία, Γερμανία, 1929-30, 67’
DCP, α/μ, Βωβό
Σκηνοθεσία: Robert Siodmak, Edgar G. Ulmer, Rochus Gliese
Σενάριο: Billy Wilder (βασισμένο σε ρεπορτάζ του Kurt Siodmak)
Φωτογραφία: Eugen Schüfftan, Fred Zinnemann (uncredited)
Παραγωγή: Filmstudio Berlin
Ηθοποιοί: Erwin Splettstößer, Brigitte Borchert, Wolfgang von Waltershausen, Christl Ehlers, Annie Schreyer
Προέλευση/ Αποκατάσταση: Deutsche Kinematek, Praesens-Film AG

«Μια ταινία χωρίς ηθοποιούς» αναφέρεται στους τίτλους αρχής του σκηνοθετικού ντεμπούτου των αδελφών Σιόντμακ και σεναριακού ντεμπούτου του Μπίλυ Ουάιλντερ. Παραγωγός της ταινίας, που εντάσσεται στο λεγόμενο καλλιτεχνικό κίνημα της Νέας Αντικειμενικότητας (Neue Sachlichkeit),‎ ήταν ο Αμερικανό-αυστριακός σκηνοθέτης Έντγκαρ Ούλμερ, ο οποίος συνεργάστηκε και στη σκηνοθεσία, ενώ πίσω από την κάμερα βρίσκονταν ο Αυστριακός σκηνοθέτης Φρεντ Τσίνεμαν και ο Γερμανός Οϋγκεν Σύφταν, γνωστός από τα ειδικά εφέ του «Μετρόπολις» μόλις δύο χρόνια πριν. Μια χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή μεγάλων αστέρων λίγο πριν αποδράσουν από τη χιλτερική Γερμανία για να αφήσουν έντονο το αποτύπωμά τους στο Χόλυγουντ. Η ταινία καταγράφει μια ομάδα πέντε αστών, ερασιτέχνες ηθοποιοί όλοι τους, σε μια κυριακάτικη απόδραση στην πόλη, μια ανάλαφρη ματιά στη μεσοπολεμική καλοκαιρινή μητρόπολη με σκηνικό το Βερολίνο της Βαϊμάρης σε μια στιγμή συλλογικής ευδαιμονίας πριν την άνοδο του Χίτλερ.

Ρόμπερτ Σιόντμακ / Robert Siodmak (1900-1973)
Γερμανός σκηνοθέτης. Με την άνοδο του ναζισμού έφυγε για το Παρίσι και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Χόλιγουντ το 1939 όπου σκηνοθέτησε πολλές ταινίες.

Έντγκαρ Ούλμερ / Edgar Ulmer (1904 – 1972)
Γεννημένος στην Τσεχία και μεγαλωμένος στην Βιέννη εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνογράφος.

Ρόχους Γκλίζε / Rochus Gliese (1891-1978)
Γερμανός σκηνοθέτης και ηθοποιός. Έμεινε γνωστός στις Ηνωμένες Πολιτείες για το έργο του ως καλλιτεχνικού διευθυντή στην ταινία «Η Αυγή» (1927).

Κοινωνική σαπίλα
Ελλάδα, 1932,42΄
DCP, α/μ, βωβή
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Στέλιος Τατασόπουλος
Φωτογραφία: Μ. Γαζιάδης
Μουσική επένδυση: Κ. Βήτα
Παραγωγή: Φύζιο Φιλμ
Ηθοποιοί: Σ. Τατασόπουλος, Δ. Γρίζου, Τ. Γαρμπή, Κ. Σπαθόπουλος, Κ. Λογαριαστάκης
Προέλευση & αποκατάσταση κόπιας: Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Το σχέδιο αποκατάστασης πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Documenta 14: Learning from Athens. Συνεργάτης: CINEMATEK. Συμπαραγωγός: COSMOTE TV. Με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου

Ένας φοιτητής εγκαταλείπει τις σπουδές του λόγω οικονομικών δυσκολιών και εργάζεται σ΄έναν θίασο. Απογοητευμένος από τον έρωτά του με την πρωταγωνίστρια, γίνεται καπνεργάτης. Έρχεται αντιμέτωπος με την εκμετάλλευση των εργατών και ηγείται του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη. Πρόκειται για την πρώτη ελληνική ταινία «κοινωνικού προβληματισμού». Η διανομή της στις αίθουσες συνοδεύτηκε από αστυνομικές επεμβάσεις και ματαιώσεις προβολών. Θεωρούνταν χαμένη μέχρι τα μέσα του 80, όταν ανακαλύφθηκαν διασωθέντα υλικά που οδήγησαν στην πρώτη αποκατάστασή της το 1989. Με το νέο σχέδιο ψηφιακής αποκατάστασης του 2017, το υπάρχον υλικό βελτιώθηκε. Ψηφιοποιήθηκε σε ανάλυση 2Κ επιτρέποντας την αποκατάσταση τμήματος του πρωτότυπου κάδρου. Οι αντεστραμμένες σκηνές διορθώθηκαν, οι κολλήσεις φιλμ απαλείφθηκαν, η τονική διαβάθμιση βελτιώθηκε και αναπροσαρμόστηκε η πρωτότυπη ταχύτητα αναπαραγωγής των καρέ.

Στέλιος Τατασόπουλος (1908-2000)
Έλληνας σκηνοθέτης, γεννημένος στην Πόλη, με σπουδές υποκριτικής στο Παρίσι. Σκηνοθέτησε 27 ταινίες, μεταξύ των οποίων τις «Κοινωνική Σαπίλα» και «Μαύρη γη» οι οποίες διακρίνονται για την κοινωνική κριτική τους.

Το αφιέρωμα πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Goethe Institut Athen
Συνεργάτης προγράμματος: projectitling

INFO
Γενική είσοδος: 5 ευρώ.
Tαινιοθήκη της Ελλάδος, Θερινός Κινηματογράφος Λαϊς
Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου, μετρό Κεραμεικός, τηλ. 210 3612046

Το καλύτερο μάθημα θα είναι το τελευταίο! Η ταινία Ποτέ Δεν Είναι Αργά Κύριε Καθηγητά (Richard Says Goodbye) του Wayne Roberts θέτει ένα δύσκολο ερώτημα: Τι θα έκανες αν πλησίαζε το τέλος της ζωής σου; Η ζωή του Ρίτσαρντ έρχεται πάνω κάτω όταν μαθαίνει ότι έχει καρκίνο του πνεύμονα. Ο γιατρός τού δίνει ενάμιση χρόνο ζωής αν κάνει θεραπεία, όμως εκείνος αποφασίζει να μην κάνει. Έχοντας, λοιπόν, πλέον μόνο έξι μήνες ζωής, αποφασίζει να σταματήσει να υποκρίνεται πως η ζωή του δεν είναι μια αποτυχία και, σοκάροντας τη σύζυγό του και τον πρύτανη του πανεπιστημίου, επαναστατεί και ξεκινά να ζει ένα διαρκές πάρτι, πηγαίνοντας ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία και υποκρισία. Οδηγεί συνέχεια φορώντας γυαλιά ηλίου και έχοντας τον σκύλο του αγκαλιά. Αρχίζει να καπνίζει και αρχίζει να πειραματίζεται σεξουαλικά. Για την ασθένειά του μιλά μόνο σε έναν συνάδελφό του, τον Πίτερ. Όλοι οι υπόλοιποι νομίζουν ότι απλώς αρχίζει και τα χάνει! Με τον νέο τρόπο ζωής του και καθώς ο χρόνος του εξαντλείται, ο Ρίτσαρντ θα καταλάβει πολλά πράγματα για τη ζωή, ενώ θα έρθει κοντά με τους ανθρώπους που αγαπά, για ένα τελευταίο αντίο. Μια ξεκαρδιστική αλλά και συγκινητική ταινία, για το πώς ένας άνθρωπος αποφασίζει να ζήσει τη ζωή στο έπακρο ακόμα κι όταν το ταξίδι του τελειώνει.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε τον υποψήφιο για 3 Όσκαρ Johnny Depp («Οι Πειρατές της Καραϊβικής», «Sweeney Todd: Ο Φονικός Κουρέας της Οδού Φλιπ»), σε μια γλυκόπικρη ερμηνεία που απογειώνει με το υποκριτικό ταλέντο και το ξεχωριστό ταμπεραμέντο του. Η Rosemarie Dewitt («La La Land», «Η Αδερφή της Αδερφής σου», «Η Ρέιτσελ Παντρεύεται») υποδύεται τη σύζυγό του, Βερόνικα, με την οποία έρχονται πιο κοντά όταν παραδέχονται και οι δύο ότι προτιμούν να κοιμούνται με άλλα άτομα. Μένουν, όμως, μαζί για χάρη της κόρης τους, που την υποδύεται η Odessa Young (High Life), η οποία του κλέβει για λίγο την δόξα όταν αποκαλύπτει ένα καλά κρυμμένο μυστικό της. Στον ρόλο του πρύτανη του πανεπιστημίου, Χένρι, θα δούμε τον ταλαντούχο ηθοποιό και υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Ron Livingston (Tully: Τα Παιδιά Είναι Ευτυχία;, Boardwalk Empire), σε έναν ρόλο που του πηγαίνει πολύ. Το ανερχόμενο αστέρι Zoey Deutch (The Disaster Artist, Όλοι Θέλουν από Λίγο!) υποδύεται μια μαθήτρια του Ρίτσαρντ, με την οποία αναπτύσσει μια ιδιαίτερη φιλία. Τον ρόλο του καλού φίλου του Καθηγητή, τέλος, κρατά ο αξιόλογος ρολίστας Danny Huston.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί από την Odeon!

Αγαπάς. Ζεις! O βραβευμένος με Όσκαρ Χιλιανός Sebastian Lelio (A Fantastic Woman, Disobedience) επιστρέφει στα λημέρια του Gloria - που το 2013 του χάρισε βραβεία στα Φεστιβάλ Βερολίνου και Σαν Σεμπαστιάν - και παρουσιάζει την αγγλόφωνη εκδοχή αυτής της κομψής ρομαντικής κομεντί που δείχνει ότι η αγάπη μπορεί να σε βρει ανά πάσα στιγμή, ότι οι σχέσεις δεν είναι ποτέ απλές και πως τίποτα δεν μπορεί να σε ρίξει όσο χορεύεις. Η διαζευγμένη Gloria Bell είναι ένα ελεύθερο πνεύμα που περνάει τις μέρες της σε μία συντηρητική δουλειά γραφείου και τις νύχτες της σε χορευτικές πίστες σε διάφορα κλαμπ, όπου ξεδίνει χορεύοντας. Μετά τη γνωριμία της με τον Arnold σε μία νυχτερινή έξοδο της, βρίσκεται να ζει έναν αναπάντεχο έρωτα, με όλες τις χαρές και τις επιπλοκές των ραντεβού, της αναζήτησης ταυτότητας της και της οικογένειας.

Τον εμβληματικό ρόλο αναλαμβάνει η σπουδαία, βραβευμένη με Όσκαρ Julianne Moore (Still Alice) στο πλευρό του απολαυστικού John Turturro (Barton Fink).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιουλίου 2019 από την Feelgood Ent.!

Μπορεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, η συνεργασία των κραταιών του animation, Disney και Pixar, να στηρίζεται κατά κύριο λόγο σε συνέχειες περασμένων επιτυχιών τους, όπως τα Finding Dory, The Incredibles 2 ή το πολύ πρόσφατο Toy Story 4, ήδη όμως έχει γίνει εξαγγελία για δύο ολοκαίνουργιες δημιουργίες, που δεν έχουν εμφανιστεί ξανά στο παρελθόν. Η πρώτη που έχει ανακοινωθεί είναι η περίπτωση του Onward, ενώ μόλις τώρα ανακοινώθηκαν περισσότερες πληροφορίες για την δεύτερη, που θα φέρει στην μαρκίζα της τον τίτλο Soul. Που στην σκηνοθετική της καθοδήγηση θα έχει το κορυφαίο όνομα των κινουμένων σχεδίων - και γενικό διευθυντή της Pixar, μετά την φυγή του John Lasseter - Pete Docter, δύο φορές κάτοχο Όσκαρ, για την δουλειά του στα Monsters Inc και Inside Out. Και η αλήθεια είναι πως παρότι το Soul δεν είναι σίκουελ του δεύτερου, ουσιαστικά οι λίγες λέξεις που συνοδεύουν την σύνοψη του, δείχνουν πως και πάλι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύχρωμο ταξίδι εντός του υπαρξιακού κόσμου. Το λέει άλλωστε και η επικεφαλίδα, Ψυχή και αυτό που υπόσχονται τα στούντιο, δεν είναι παρά ένα ταξίδι από τους πολύβουους δρόμους της Νέας Υόρκης, μέχρι το διάστημα, εισερχόμενο ταυτόχρονα στην εσωτερική πραγματικότητα των ηρώων, προς αναζήτηση απαντήσεων στα πιο σημαντικά ερωτήματα.

Το πολύ ενδιαφέρον, όπως όλα άλλωστε τα πλάνα των Disney / Pixar, πλάνο, που φέρει την παραγωγική σφραγίδα της Dana Murray, δημιουργού του μικρού μήκους Lou από το 2017, αναμένεται να φτάσει στις αίθουσες όλου του κόσμου, στις 19 Ιουνίου 2020.

Δύο ασυμβίβαστες γυναίκες, μία αντισυμβατική σχέση

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Πολύ ερωτευμένες γυναίκες

Η ταινία Ο Έρωτας της Βιρτζίνια Γουλφ (Vita & Virginia) έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περασμένο φεστιβάλ του Τορόντο. Είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί η Chanya Button, μετά το «Burn Burn Burn» του 2015. Το σενάριο της ταινίας το συνέγραψε η σκηνοθέτιδα με την 85χρονη (!!!) σήμερα ηθοποιό Eileen Atkins και βασίζεται στα γράμματα που αντάλλαξαν μεταξύ τους η Virginia Woolf με την Vita Sackville-West, υλικό που έδωσε τη βάση για το θεατρικό που έγραψε η Atkins το 1993. Για τον ρόλο της Virginia αρχικά είχε επιλεγεί η Eva Green, η οποία όμως δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στα γυρίσματα. Ο ρόλος προτάθηκε μετά στην Andrea Riseborough, η οποία επίσης δεν στέριωσε στην παραγωγή, με τον ρόλο τελικά να καταλήγει στην Elizabeth Debicki.

Η εταιρία διανομής της ταινίας στο δελτίο τύπου που έστειλε, παρουσιάζει ένα πολύ ενδιαφέρον χρονολόγιο, το οποίο παραθέτουμε ευθύς αμέσως:
1882 Γέννηση της Virginia Woolf
1892 Γέννηση της Vita Sackville-West
1912 Η Virginia παντρεύεται τον Leonard Woolf
1912 H δημιουργία του ομίλου Bloomsbury, θα φέρει έναν νέο, σύγχρονο και προοδευτικό αέρα στην τέχνη, τον φεμινισμό και την σεξουαλικότητα.
1912 Η πρώτη γκέι παμπ του Λονδίνου ανοίγει στην οδό Heddon
1913 Η Vita παντρεύεται τον Σερ Harold Nicolson
1914 Ξεσπάει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος
1917 Η Virginia και ο Leonard Woolf, ιδρύουν τον εκδοτικό οίκο Hogarth Press
1918 Περνάει ο νόμος που επιτρέπει στις γυναίκες ηλικίας άνω των 30 ετών, να ψηφίσουν
1920 Η Vita το σκάει με την ερωμένη της, Violet Keppel. Οι σύζυγοι και των δύο γυναικών θα τις καταδιώξουν για να τις τιμωρήσουν.
1921 Η Βουλή των Κοινοτήτων ψηφίζει την ποινικοποίηση των «άσεμνων σεξουαλικών πράξεων» μεταξύ γυναικών, αλλά η Βουλή των Λόρδων απορρίπτει την τροπολογία με το σκεπτικό ότι θα «εξιδανικεύσει την γυναικεία ομοφυλοφιλία»
1922 Η Virginia και η Vita συναντιούνται για πρώτη φορά
1925 Η Virginia γράφει το «Η κυρία Ντάλογουεϊ»
1926 Η Vita εκδίδει το «Seducers in Ecuador» από τον εκδοτικό οίκο των Woolf, για να τους βοηθήσει με τα μεγάλα χρέη τους
1928 Περνάει ο νόμος για την ισότητα των δικαιωμάτων. Οι γυναίκες έχουν πλέον, τα ίδια δικαιώματα ψήφου με τους άνδρες
1928 Η Virginia εκδίδει το «Orlando: A Biography», εμπνευσμένο από την σχέση της με την Vita
1928 Η έκδοση του, λεσβιακής θεματικής, βιβλίου της Radclyffe Hall, «Το πηγάδι της μοναξιάς» (Well of Loneliness), θα προκαλέσει μια πολυσυζητημένη δίκη του εκδότη στην οποία θα παραστεί η Virginia για να υπερασπιστεί την συγγραφέα. Το βιβλίο τελικά θα απαγορευτεί επειδή απεικονίζει «αφύσικες πρακτικές»
1932 Η Vita γράφει το «Family History», το πρώτο από τα βιβλία της με λεσβιακό θέμα
1939 Ξεσπάει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος
1941 Η Virginia Woolf πνίγεται στον ποταμό Όοζ, στα 59 της
1962 H Vita Sackville-West πεθαίνει στο κάστρο της στο Κεντ, στα 70 της.

Η υπόθεση: Λονδίνο, δεκαετία του 1920. Η Vita Sackville-West φαίνεται να τα έχει όλα: αριστοκρατική καταγωγή (και περιουσία), μια σειρά από best seller στο ενεργητικό της, όλο το κοσμικό Λονδίνο στα πόδια της. Είναι παντρεμένη με τον διπλωμάτη Harold Nicolson, αν και οι απόψεις της περί γάμου είναι κάτι παραπάνω από προκλητικές σε σχέση με την εποχή. Ουσιαστικά, είναι εναντίον του γάμου, καθώς τον θεωρεί μια ψεύτικη κοινωνική σύμβαση. Ο γάμος της είναι γάμος πολύ... βολικός, καθώς πίσω από αυτόν κρύβει τις δικές της λεσβιακές τάσεις, ενώ και ο σύζυγός της καλύπτει την ομοφυλοφιλία του.

Μετά το σκάνδαλο της αποκάλυψης της σχέσης της με την Violet Keppel η Vita αρνείται να συμβιβαστεί, παρά τις παραινέσεις και τις απειλές τόσο της μητέρας της όσο και του συζύγου της. Και μέσα σε όλα σκάει η εμμονή της με την Virginia Woolf. Έχοντας διαβάσει τα γραπτά της, θέλει να τη συναντήσει οπωσδήποτε. Και συναντιούνται. Η Vita είναι απολύτως επιτυχημένη και η Virginia προσπαθεί να γίνει γνωστή. Από την πρώτη στιγμή η Vita φλερτάρει ανοιχτά τη Virginia. H Virginia αρχικά δείχνει αδιάφορη. Εντέλει, υποκύπτει στα ερωτικά κελεύσματα της Vita. Πόσο μέλλον μπορεί να έχει αυτή η σχέση; Και πόσο μπορεί να λειτουργήσει ως έμπνευση για τη δημιουργία ενός από τα σπουδαιότερα βιβλία όλων των εποχών;

Η άποψή μας: Κάνει πολλά πράγματα σωστά αυτό το βιογραφικό, ρομαντικό δράμα εποχής, κάποια τα κάνει... πειραματικά και κάποια τα κάνει πραγματικά χάλια. Αναλαμβάνοντας τη σκηνοθεσία τούτης της ταινίας η Chanya Button ουσιαστικά είχε μια βασική δουλειά να φέρει εις πέρας: να συστήσει (ναι, να συστήσει) τις δύο βασικές ηρωίδες στους θεατές. Και κατά δεύτερον να πείσει για το ακαταμάχητον του έρωτά τους, έρωτα που τουλάχιστον για τη μία από τις δύο, υπήρξε απελευθερωτικός και σημαδιακός. Ε, λοιπόν, η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζαμε όλοι από πριν την Vita Sackville-West ως περσόνα – και αυτή είναι η ουσιαστική πρωταγωνίστρια της ταινίας. Αν, με αφορμή την ταινία, δεν ανατρέξει κανείς σε πληροφορίες που μπορεί να αντλήσει από το ίντερνετ ή από αλλαχού, δεν θα μάθει ποτέ για το σημαντικό έργο της ως συγγραφέα. Στην ταινία απλά μαθαίνουμε ότι τα βιβλία της πουλούσαν πολύ καλύτερα από τα βιβλία της Virginia!

Ότι ήταν μια πεισματάρα γυναίκα, που αρνούνταν να συμβιβαστεί και πως λειτουργούσε (με βάση τα στερεότυπα) ως ερωτικό... αρπαχτικό. Λειτουργούσε λοιπόν ως... άνδρας στον έρωτα: κυνηγούσε με πάθος αυτό που της... γυάλιζε (για να το θέσω κομψά), φλέρταρε μετά μανίας και με επιμονή, πετύχαινε αυτό που ήθελε, απέφευγε τις δεσμεύσεις και... πήγαινε για άλλα! Έτσι λειτούργησε ως πρότυπο για τη δημιουργία του «Ορλάντο». Ναι, αλλά τόση απαξίωση στο συγγραφικό της έργο; Αντιθέτως, η Virginia, που έτσι κι αλλιώς είναι σαφώς πιο γνωστή από τη Vita, σκιαγραφείται πιο ολοκληρωμένα. Αν ανατρέξω λίγο στο παρελθόν, θα προτάξω ως πολύ πιο ενδιαφέρουσα και ολοκληρωμένη παρουσίαση έρωτα μεταξύ συγγραφέων το «Χένρι και Τζουν» (Henry & June, 1990) του Philip Kaufman. Σπουδαία ταινία εκείνη, που πέρα όλων των άλλων, αναδείκνυε κατά πως έπρεπε το ερωτικό πάθος των... εμπλεκομένων.

Στην ταινία της Button ο έρωτας των δύο γυναικών δεν γίνεται ποτέ... χειροπιαστός (συγχωρέστε μου το κακό αστείο). Ναι, θα μπορούσε κανείς να πει πως υπάρχει πάθος στην ερωτική σκηνή όπου η Vita επιτέλους σαγηνεύει τη Virginia αλλά δεν έχουμε ποτέ... κορύφωση. Και ο έρωτας μεταξύ των δύο γυναικών δεν γίνεται ποτέ οργανικός μέσα στην ταινία, όσο κι αν προσπαθεί η πάρα πολύ καλή Debicki και η όμορφη μεν, μειωμένων δυνατοτήτων δε Gemma Arterton, που τουλάχιστον εδώ, προσπαθεί. Δεν βοηθάει στην έκλυση του πάθους και η σκηνοθετική επιλογή να «διακόπτεται» η φιλμική δράση με σφήνες όπου κυρίως η Vita και λιγότερο η Virginia διαβάζουν on camera, απευθυνόμενες στο κοινό – και όχι η μία στην άλλη – τα γράμματά τους, που ναι, είναι ερωτικά το δίχως άλλο, αλλά έτσι δεν είναι... κινηματογραφικά. Είναι όμορφα τα ιντερλούδια αυτά, με τα φροντισμένα close up και το φόκους στα μάτια (το στόμα είναι φλου), αλλά εντέλει μάλλον γίνεται κατάχρησή τους και σαν να κόβουν το ενδιαφέρον του θεατή.

Εμμέσως η σκηνοθέτιδα θέλει να δείξει και τη μάχη της Virginia με την ψυχική ασθένεια που την ταλαιπωρούσε: είναι οι σκηνές στις οποίες «ξαφνικά» λουλουδιάζουν τοίχοι και συμβαίνουν κι άλλα σουρεαλιστικά. Εντέλει, όμως, το όλον παραπέμπει σε βιντεοκλίπ. Μου άρεσε πολύ πάντως το άλλο... βιντεοκλιπίστικο στοιχείο της ταινίας: η χρήση δηλαδή της πολύ όμορφης ηλεκτρονικής μουσικής, που έγραψε η Isobel Waller-Bridge. Εννοείται αναχρονιστική, εννοείται... προβλέψιμη για το για ποιον λόγο επιλέχθηκε (μοντερνισμός σε μια εποχή όπου ο συντηρητισμός και η υποκρισία κυριαρχούσαν) αλλά η αντίστιξη που πετυχαίνει είναι απολύτως... πετυχημένη!

Η παραγωγή είναι φροντισμένη, κλασικά βρετανική, που μπορεί να ικανοποιήσει τον μέσο θεατή, παρά το γεγονός ότι φέρνει λίγο σε τηλεταινία. Την ήθελα πιο τολμηρή την ταινία. Και με πιο επεξηγηματικό τρόπο να παρουσιάσει την Vita. Όπως και να έχει, διαθέτει μπόλικο ενδιαφέρον και από ερμηνευτικής αλλά και από ιστορικής πλευράς. Και αυτό είναι κάτι αν μη τι άλλο ενδιαφέρον.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Ιουνίου 2019 από την Seven Films!

Παρότι οι κινηματογραφικές μεταφορές του κλασικού μυθιστορήματος της Louisa May Alcott είναι αμέτρητες, κάθε μία καινούργια εκδοχή των Little Women, της ιστορίας των τεσσάρων αδελφών που μεγαλώνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες στην Αμερική μετά το πέρας του Εμφυλίου Πολέμου, μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα. Πόσο μάλλον όταν στην σκηνοθετική καρέκλα αυτής της νέας διασκευής κάθεται η φρέσκων ιδεών Greta Gerwig, την στιγμή που τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους μοιράζονται δύο από τα πλέον ταλαντούχα πρόσωπα της εποχής μας, η Saoirse Ronan και ο Timothée Chalamet. Ορίζοντας κατ αυτόν τον τρόπο, μια άτυπη επανένωση, του ίδιου διδύμου που συμμετείχε στην καλλιτεχνική επιτυχία της Lady Bird. Και οι πρώτες εικόνες που μοίρασε στην δημοσιότητα η παραγωγή, δείχνουν πως τουλάχιστον στον σχεδιασμό του πρότζεκτ, έχει γίνει εξαιρετική προεργασία.

Τα πρώτα πλάνα από το νέο πόνημα της Greta Gerwig, που έκαναν την εμφάνιση τους στο νέο τεύχος του Vanity Fair, δείχνουν την Ronan και τον Chalamet, στους ρόλους της Τζο Μαρτς και του Θίοντορ "Λόρι" Λόρενς, αντίστοιχα, καθώς και τις τρεις ακόμη αδελφές της φαμίλιας Μαρτς, που τις υποδύονται οι Eliza Scanlan (Μπεθ), Emma Watson (Μεγκ) και η έκπληξη του Midsommar, Florence Pugh (Έιμι). Η βετεράνος Laura Dern συμπρωταγωνιστεί στον ρόλο της μητέρας των κοριτσιών, που πρέπει να δείξει ένα πρόσωπο σκληρό, δυναμικό και αποφασιστικό, κρατώντας τα γκέμια και για τους δύο γονείς, καθώς ο πατέρας της οικογένειας (Bob Odenkirk) απουσιάζει στο μέτωπο του πολέμου. Το υποστηρικτικό καστ δε, περιλαμβάνει και την κορυφαία Meryl Streep στον ρόλο της εύπορης θείας.

Η ιστορία της όμορφης Τζο και του γοητευτικού Λόρι, δύο παιδικών φίλων που πλέον νιώθουν κάτι περισσότερο να αγγίζει τις καρδιές τους, είναι αυτή που βρίσκεται στο επίκεντρο της πλοκής. Δύο ρόλοι που τελευταίοι τους κράτησαν στο εκράν, η Winona Ryder και ο Christian Bale, στην πιο πρόσφατη εκδοχή του έργου, δια χειρός Gillian Armstrong, το 1994. Το βασικό χαρακτηριστικό που η Gerwig επιθύμησε να περάσει μέσα από τις εικόνες της, με την βοήθεια της υπεύθυνης ενδυματολογίας Jacqueline Durran, είναι μια πιο "αρσενική" μορφή της ηρωίδας, γι αυτό τον λόγο δεν είναι λίγες οι φορές που κατά την διάρκεια του φιλμ, δανείζεται ρούχα του αγαπημένου της. Μια μοντέρνα εικαστική παρέμβαση από την πραγματικά αξιόλογη σκηνοθέτιδα, καθώς όπως υποστηρίζει "Η Τζό είναι ένα κορίτσι με αγορίστικο όνομα, ο Λόρι είναι ένα αγόρι με κοριτσίστικο όνομα. Κατά κάποιον τρόπο ο καθένας είναι ο δίδυμος του άλλου."

Και συνεχίζει “Ανακάλυψαν ο ένας τον άλλον πολύ καιρό πριν σχηματοποιηθούν σε φύλο. Δεν είναι παράξενο να αποκαλέσεις την Saoirse γοητευτική και τον Timothée υπέροχο. Αμφότεροι έχουν μια ανδρόγυνη ιδιομορφία, που τους θέτει ως ιδανικούς για να συνθέσουν το ντουέτο.”

Μια από τις πλέον αναμενόμενες στιγμές της επόμενης περιόδου, οι Little Women αναμένεται να κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους τα Χριστούγεννα του 2019.

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Le Grand Bain	Spentzos Films	1	18	11.243	11.243
2	The White Crow	Odeon	1	37	11.150	11.150
3	Men in Black: International	Feelgood Ent.	1	103	11.029	11.029
4	Aladdin	Feelgood Ent.	4	101	10.334	123.299
5	X-Men: Dark Phoenix	Odeon	2	61	7.981	41.173
6	Pokémon Detective Pikachu	Tanweer	1	63	7.130	7.130
7	Witness for the Prosecution (RE)	Seven Films	1	4	3.357	3.357
8	Agatha and the truth of a murder	Spentzos Films	2	13	3.090	3.090
9	The Hustle	Tulip Ent.	2	28	2.956	19.403
10	Godzilla: King of the Monsters	Tanweer	3	13	1.660	30.278

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ

Βγάζω γυαλιά, φλασιά, το ξέχασα!

του zerVo (@moviesltd)

Ομολογουμένως η περίπτωση των Men In Black, ειδικά στην πρωτότυπη εκδοχή τους, εκεί κάπου στα τέλη του 20ου αιώνα, υπήρξε μια από τις πιο ραγδαία προμοταρισμένες από την παραγωγή, σε τέτοιο σημείο που να θεωρείται υποχρεωτική σχεδόν η παρακολούθηση των περιπετειών των κοστουμαρισμένων έιτζεντς. Στην πραγματικότητα, στα μέρη μας, ουδέποτε το σίριαλ, που σαν τριλογία ολοκληρώθηκε με δύο ακόλουθα σίκουελς, το 2002 και το 2012, έκανε καμία θραύση, κυρίως λόγω του γεγονότος πως το γλαφυρό ύφος που προσέδιδε στο πρότζεκτ η εκκεντρική ματιά του σκηνοθέτη Sonnenfeld, δεν είχε ιδιαίτερη πέραση σε ένα κοινό, σαν το εγχώριο, που δεν θέλγεται και τόσο από τον εντυπωσιασμό της φανφάρας. Το Α και το Ω δηλαδή του σχεδίου Οι Άντρες με τα Μαύρα, η φασαρία, συνοδευόμενη από μερικά ας πούμε αστεία, που ειπώθηκαν όλα από την πρώτη φορά και απλώς καταναλώθηκαν ξαναζεσταμένα στην συνέχεια. Τουλάχιστον σε όλο αυτό το τρίπτυχο εφετζίδικο παραμύθι, υπήρχε άσβεστο στο εκράν το κυρός ενός Will Smith κι ενός Tommy Jones για να κρατήσει τα μπόσικα. Ενώ εδώ, στο ριμπούτ International, τι?

Έχοντας έρθει από τα παιδικά της χρόνια κιόλας, σε επικοινωνία με εξωγήινους οργανισμούς και γνωρίζοντας καλά την ύπαρξη της ειδικής μαυροντυμένης ομάδας των πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών, που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει υποθέσεις που έχουν να κάνουν με στενές επαφές τρίτου τύπου, η νεαρή Μόλλυ Ράιτ, έχει βάλει στα σκοπό της ζωής της να γίνει μέλος αυτού του επίλεκτου τιμ. Και πραγματικά χάρη στις εντυπωσιακές της γνώσεις, την αποφασιστικότητα και την πονηριά της, θα καταφέρει να πείσει την υπεύθυνη στρατολόγησης καινούργιων ταλέντων, Πράκτορα Ο, να την προσλάβει δοκιμαστικά σαν μαθητευόμενη, βαπτίζοντας την ως Πράκτορα Μ. Και δίνοντας της συνάμα την εντολή να ετοιμαστεί για μια δύσκολη αποστολή, που την καρτερεί στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.

Στο πολυσύχναστο Λονδίνο, εκεί που στα κεντρικά της υπηρεσίας των ΜΙΒ, ο γενικός διευθυντής Πράκτορας Τ, περιμένει για να την συστήσει στον συνεργάτη της, Πράκτορα Η, τον μορφονιό της εγγλέζικης πτέρυγας, που η επιπόλαιη όσο και ανεύθυνη πολλές φορές συμπεριφορά του, δεν του έχει επιτρέψει να πάρει τις ευκαιρίες ανέλιξης που δικαιούταν. Κατά την διάρκεια νυχτερινής περιπολίας προς αναζήτηση στοιχείων, για την αποκάλυψη των επικίνδυνων άλιενς, ο μυστηριώδης σύνδεσμος Βούνγκους, ελάχιστα πριν πέσει νεκρός από κτύπημα των εχθρών, θα χαρίσει μυστικά στην Μ, έναν παράξενο κρύσταλλο. Που κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί έστω, την τρομακτική ισχύ που κρύβει μέσα του.

Και κάπως έτσι το ετερόκλητο διδυμάκι του παίδαρου και της μεγαλωμένης με έναν και μοναδικό σκοπό, να φορέσει κάποια στιγμή το μελανό κουστούμι, θα υποχρεωθεί να δώσει τα χέρια και να αφήσει κατά μήκος τα τσιγκλίσματα και τις κάποιες αντιπαλότητες, ενώνοντας δυνάμεις μπροστά στον κοινό σκοπό. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η πλοκή είναι τόσο παιδαριώδης και αφελής, που δεν μπορεί κανείς να πιστέψει πως έμπειροι συγγραφείς κάθισαν κι έβαλαν αυτά τα μέτρια σκαρφίσματα σε μια τάξη. Για να μην ψέγουμε πάντως τον ντιρέκτορα πως δεν τα κατάφερε καλά - για να ακριβολογώ ετούτη είναι η χειρότερη ταινία του F. Gary Gray και από τις δέκα που έχει φκιάσει - θα πρέπει να αναγνωρίσουμε το ελαφρυντικό πως στην δημιουργική του εργαλειοθήκη, το κωμικό στοιχείο ποτέ του δεν το είχε. Το περιπετειώδες ναι. Και στο Italian Job το έδειξε και στον Man Apart και στους όγδοους Fast And Furious.

Που να το φανταστώ λοιπόν πως θα αναπολούσα την εποχή της καραμερικανιάς του θείου Barry, βλέποντας το αναβιωτικό αυτό επεισόδιο, που η Columbia στήριξε με το ποσόν των 110 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα οποία δεν φαίνονται πουθενά επί του συνόλου. Ειδικά στον τομέα των ειδικών εφέ, αν εξαιρέσουμε την σεκάνς του Λονδρέζικου ίντρο, που έχει κάτι από Monsters Inc, οι ντίτζιταλ εξωγήινες μορφές είναι τόσο μέτριες κατασκευαστικά, ώστε να μην πιστεύεις πως υπήρξε η παραμικρή εξέλιξη στα 22 χρόνια που μεσολάβησαν από την απαρχή του franchise.

Από την άλλη μεριά, κανείς δεν θα περίμενε δέσιμο πρωταγωνιστικό, ανάλογο με του Fresh Prince και του TLJ, από δύο νεαρά αστεράκια με πολύ λιγότερη εμπειρία από εκείνους. Λόγω της συνύπαρξης τους όμως στον Thor Ragnarok, θα έλεγε κανείς πως μια χημεία παραπάνω θα όφειλαν να την είχαν ο Chris Hemsworth με την Tessa Thompson. Ανταυτού σου δίνουν την ιδέα πως συναντήθηκαν μόλις προ ολίγου, στιγμές μόνο πριν ο σκηνοθέτης διατάξει το Άξιον και σχεδόν ούτε καν γνωρίζονται μεταξύ τους. Λιγοστό το ταίριασμα, που μάλλον είναι και ο σημαντικότερος παράγοντας του failure. Συνεπώς έχουμε ένα αποτυχημένο 3 στα 3 μέχρι ώρας, για τα φιλόδοξα μπλοκμπάστερ του Summer Of 19, μετά από τις απογοητεύσεις των Dark Phoenix και Godzilla 2. Μισό, να βάλω μπροστά τον neuralyser, να βγάλω το γυαλί και με μια φλασιά να το λησμονήσω. Ναι, σιγά που το έχω και ανάγκη...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Ιουνίου 2019 από την Feelgood Ent.!

Το στούντιο της Disney μόλις έδωσε στην δημοσιότητα την πρώτη επίσημη φωτογραφία, από την ολοκαίνουργη δημιουργία του Steven Spielberg, West Side Story. Ένα σχέδιο που βασίζεται στο θρυλικό ομώνυμο μιούζικαλ των Leonard Bernstein και Stephen Sondheim - με την σειρά του στηριγμένο στο κορυφαίο δράμα του Shakespeare, Romeo And Juliette, που έχει σαν βασικούς πρωταγωνιστές τον σταρ του Baby Driver, Ansel Elgort και την πρωτοεμφανιζόμενη Rachel Zegler, στους ρόλους του Τόνι και της Μαρία, αντίστοιχα. Στο πρώτο αυτό στιγμιότυπο, οι δύο ερωτευμένοι νέοι, βαδίζουν αμέριμνοι, περιστοιχισμένοι από τις δύο αντίπαλες συμμορίες της περιοχής τους, τους Σαρκς και τους Τζετς.

Οι ηθοποιοί όπως διακρίνονται στην φωτό, είναι, από την μεριά των Αμερικάνων Σίφουνων, ο Ezra Menas (Ένιμποντιζ), o Ben Cook (Μάουθπις), o Sean Harrison Jones (Άξιον), ο αρχηγός Mike Faist (Ριφ); ο Patrick Higgins (Μπέιμπι Τζον); ο Ansel Elgort (Τονι) και η Rachel Zegler (Μαρία); ο αδελφός της Μαρία και ηγέτης των Πορτορικάνων Καρχαριών David Alvarez (Μπερνάρντο); ο Julius Anthony Rubio (Κίκε), ο Ricardo Zayas (Τσάγκο), ο Josh Andrés Rivera (Τσίνο), ο Sebastian Serra (Μπραούλιο) και ο Carlos Sánchez Falú (Πίπο).

Το περιφερειακό καστ επίσης περιλαμβάνει και τους Ariana DeBose (Ανίτα), Ana Isabelle (Ροζαλία), Corey Stoll (υπαστυνόμος Σρανκ), Brian d’Arcy James (αστυνόμος Κρούπκε), Curtiss Cook (Έιμπ) και η μυθική Rita Moreno (Βαλεντίνα). Η Moreno, που κέρδισε το Βραβείο Όσκαρ καλύτερης γυναικείας υποστηρικτικής ερμηνείας, παίζοντας την Ανίτα στην κινηματογραφική διασκευή των Robert Wise και Jerome Robbins του 1961, συνεργάζεται με την παραγωγή επίσης από το πόστο της εξειδικευμένης παραγωγού. Η ταινία των Wise και Robbins, έχοντας κερδίσει δέκα χρυσά αγαλματίδια της Αμερικάνικης Ακαδημίας Τεχνών και Σινεμά, συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κορυφαία μιούζικαλ όλων των εποχών, Στην βερσιόν του Spielberg, το σενάριο υπογράφει ο στενός του συνεργάτης σε φιλμς όπως τα Munich και Lincoln, Tony Kushner.

Υπεύθυνοι για την μουσική επένδυση του έργου είναι ο μαέστρος Gustavo Dudamel, που θα ενορχηστρώσει το πρωτότυπο θέμα του Bernstein και ο  σπουδαίος συνθέτης David Newman (Anastasia), που θα μεταφέρει το λιμπρέτο σε μια πιο εκσυγχρονισμένη έκδοση. Την φωνητική καθοδήγηση των ηθοποιών έχει αναλάβει ο τιμημένος με Βραβείο Τόνυ συνθέτης, Jeanine Tesori (Fun Home και Thoroughly Modern Millie), ενώ ο Matt Sullivan (Beauty and the Beast, Chicago) θα είναι ο γενικός επιτηρητής της μουσικής παραγωγής.

Το West Side Story σηματοδοτεί το πρώτο μιούζικαλ στην μακρά καριέρα του μεγάλου Spielberg όσο και του ταλαντούχου αστέρα Elgort. Ο κορυφαίος δημιουργός επανέρχεται στην δράση μετά από τις δύο συνεχόμενες, προς διετίας, σκηνοθετικές του στιγμές με τα The Post (υποψήφιο σε αρκετές οσκαρικές κατηγορίες) και Ready Player One. Αντίστοιχα ο Elgort έκτισε το πρωταγωνιστικό όνομα του πάνω στο φιλμ του Edgar Wright, Baby Driver, ενώ έπαιξε και στις ανεξάρτητης κοπής ταινίες του 2018 Jonathan και Billionaire Boys Club. Η επόμενη ταινία που θα τον δούμε θα είναι το προσεχές φθινόπωρο, στο The Goldfinch.

Δύναμηηηη, Ηλεκτρισμός!

του zerVo (@moviesltd)

Δεν πρέπει να έχουν υπάρξει άλλου είδους μπαρμπαδάκια, που να τα έχει καταραστεί άλλος περισσότερο από εμένα. Τα ρημαδιασμένα λες και το είχαν βάλει σκοπό - προ αιώνων, όταν είχαμε παιδάκια και όχι γαϊδουράκια, στο σπίτι - να χώνονται κάτω από το πόδι μου και να με τινάζουν στον αέρα από τον πόνο της πατημασιάς. Ειδικά εκείνος ο κακομούτσουνος, με το μυτερό κρεμμύδι στην ράχη, νομίζω ο Τσάμαντερ, ήταν πραγματικά Δύναμη Δηλητήριο, αφού το πάτημα του έμοιαζε με καρφί πάνω στο νεύρο. Πάνε αυτά, περάσανε, τα Πόκεμον πλέον πρέπει να βόσκουν κατά χιλιάδες, σε κουκλάκια, χαρτονάκια, ταπουλάκια μέσα σε μια τσάντα που απέξω γράφει το όνομα τους με μαρκαδόρο, καταχωνιασμένα κάπου στο βάθος του παταριού. Το περίεργο είναι πάντως, το γεγονός πως τα δημοφιλέστατα, εξ Ιαπωνίας ορμώμενα, όντα, στο απόγειο της δόξας τους έφτασαν εκεί κάπου στις αρχές του αιώνα, συνεπώς μια ταινία με αυτά πρωταγωνιστές, δυο κοντά δεκαετίες κατοπινά, μου μοιάζει κάπως. Εκτός και βρίσκονται ακόμη στην μόδα, αλλά δεν το γνωρίζω, διότι τα δικά μας τέκνα, εχμ, μεγάλωσαν ε?

Χάρη στις ενέργειες του φιλάνθρωπου δισεκατομμυριούχου Χάουαρντ Κλίφορντ, η πολυπληθής μεγαλούπολη της Ράιμ Σίτυ, έχει εξελιχθεί στον τόπο όπου οι άνθρωποι και τα πόκεμον, συνυπάρχουν αρμονικά, δίχως να υπάρχουν εκπαιδευτές ή (τουλάχιστον φανερές) μονομαχίες ανάμεσα στα εξελίξιμης ισχύος όντα. Σε αυτόν τον μυστηριώδη και πολύχρωμο κόσμο, θα επιστρέψει ο νεαρός Τιμ Γκούντμαν, εμφανώς προβληματισμένος από τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του, σε τροχαίο δυστύχημα, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις προκάλεσε η παρουσία ενός ανεξέλεγκτα διαβολικού πόκεμον.

Αναζητώντας την άκρη του νήματος που θα τον οδηγήσει στην αλήθεια, για το ποιος πραγματικά ευθύνεται για τον χαμό του διακεκριμένου ντετέκτιβ γονιού του, ο φοβισμένος Τιμ, θα αντιληφθεί στο γραφείο του την ύπαρξη ενός παράξενου πίκατσου, που μιλώντας την ανθρώπινη λαλιά, μπορεί να επικοινωνεί μαζί του. Μόνον εκείνος όμως και κανείς άλλος, αφού αυτός είναι ο εκλεκτός του κατακίτρινου πόκεμον, που ξεχειλίζει από ηλεκτρικό ρεύμα, για να του αποκαλύψει πως με τον πατέρα του υπήρξαν συνεργάτες στο κυνήγι του εγκλήματος και πως ο θάνατος του μόνο τυχαίος δεν ήταν, παρά αποτέλεσμα μιας καλά στημένης μηχανορραφίας.

Κι έτσι ξεκινά μια νέα συνεργασία, ανάμεσα σε έναν πιτσιρίκο που ούτε καν φανταζόταν που πάει να μπλέξει και το μικροσκοπικό διαβολάκι, καθώς λεπτό με το λεπτό θα αποκαλύπτεται ένα διεθνές σχέδιο αφανισμού του κόσμου, χάρη στην ύπαρξη ενός μοβ αερίου που κάνει τα πόκεμον να τρελαίνονται, αποκτώντας υπερφυσικές δυνάμεις. Σκοτεινή είναι η αλήθεια η περιπετειώδης πλοκή, που λαμβάνει χώρα σε μια κατάφωτη μητρόπολη, εκεί που οι άνθρωποι θεωρούν τα "ζωάκια", αποκλειστικά και μόνο χαριτωμένους φίλους. Ποια μπορεί να είναι η αλήθεια όμως, πίσω από αυτόν τον επερχόμενο πανικό?

Ένα στάνταρ δεδομένο είναι το ότι η Warner Bros ξόδεψε περισσότερα από 150 εκατομμύρια δολάρια, σε ένα αμφιβόλου ανταπόκρισης πρότζεκτ, ρίσκο που πάντως είχε απόδοση χάρη στις ανεξάντλητες ορδές των φανς του (αρχικώς) βιντεοπαιχνιδιού, επιστρέφοντας στα ταμεία σχεδόν τα τριπλάσια. Το πρόβλημα είναι πως κινηματογραφικά το ενδιαφέρον είναι απελπιστικά περιορισμένο, καθώς η μπογιά των Pokemon έχει ξεθωριάσει για τα καλά, ούτως ώστε να σταθούν σε ένα κάποιο πρωταγωνιστικό επίπεδο, του τύπου Transformers. Τα ειδικά εφέ πάντως είναι το λιγότερο αξιοπρεπή, με τους αληθινούς χαρακτήρες να συνεργάζονται άψογα με τα CGI παρεμβαλλόμενα, σε κάποια πλάνα που παρόντων των Σάιντακ, Μιούτου, Τσάριζαρ να δένουν υπέροχα σαν υβριδικό σύνολο. Ακόμη και πολυδιαφημισμένα μπλοκμπάστερς δεν έχουν καταφέρει να αναπαραστήσουν με τόση ακρίβεια και λεπτομέρεια, τις δικές τους μελλοντολογικές αχανείς πολιτείες.

Πέραν των διάσημων - προφανώς καλά πληρωμένων - γκεστ σταρς που δηλώνουν το παρόν στο καστ, του Ken Watanabe που μάλλον δεν λέει όχι σε καμία διεθνή πρόταση πια και του Bill Nighy, που μοιάζει ιδανικός για να αποδώσει τον διπρόσωπο πλούσιο, τον κεντρικό ρόλο του νεαρού ντετέκτιβ κρατά ο γνώριμος από την τηλεοπτική του εμφάνιση στο The Get Down, Justice Smith. Δεν είναι και τόσο εύκολο για ένα άπειρο νεαρό, να παίζει για μιάμιση ώρα σε πράσινο φόντο ή να κρατά το ίσο του ψηφιακού πίκατσου, που φωνητικά τον αποδίδει ο Ryan Reynolds, με την γνώριμα εύθυμη χροιά του. Ο μικρός τα φέρνει βόλτα όμως, χωρίς απώλειες, προς τέρψη των φανατικών φίλων του πολυποίκιλου franchise, που είναι και οι μοναδικοί ικανοί να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα, ένα ταχύτατο και φασαριόζικο φιλμάκι που θα λησμονηθεί τρομακτικά γρήγορα, από όλους τους υπόλοιπους, φαντάζομαι.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Ιουνίου 2019 από την Tanweer!

Δύο ασυμβίβαστες γυναίκες, μία αντισυμβατική σχέση.! Η σχέση που ενέπνευσε την Βιρτζίνια Γουλφ να γράψει ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της, το «Ορλάντο», περιγράφεται μέσα από την δραματική δημιουργία της Chanya Button, Ο Έρωτας της Βιρτζίνια Γουλφ (Vita & Virginia). Στο Λονδίνο του 1920, η ποιήτρια και μέλος της υψηλής κοινωνίας Βίτα Σάκβιλ-Γουεστ και η θρυλική συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ, θα ξεκινήσουν μια ταραχώδη, παθιασμένη σχέση, που θα ξεπεράσει όλα τα κοινωνικά ταμπού, θα αλλάξει για πάντα τις ζωές και το έργο τους και θα μείνει στην ιστορία. Βασισμένο εν μέρει στην αλληλογραφία των δύο γυναικών, το φιλμ είναι κάτι για το οποίο, αν ζούσαν, θα ήταν και οι δύο περήφανες.

Με τις Gemma Arterton, Elizabeth Debicki, Isabella Rossellini.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Ιουνίου 2019 από την Seven Films!