Movies Ltd

Το 1988 θα γινόταν ο επόμενος πρόεδρος της Αμερικής. Αυτή είναι η ιστορία για το τι συνέβη μετά! Μετά τα βραβευμένα με Όσκαρ “Juno” και “Up In The Air”, o Jason Reitman επιστρέφει με την φιλόδοξη και συναρπαστική ταινία Ο Υποψήφιος (The Front Runner) που καταγράφει την πραγματική ιστορία της ανόδου και της πτώσης του Αμερικανού, χαρισματικού πολιτικού, Gary Hart. Η ταινία παρακολουθεί την άνοδο και την πτώση του χαρισματικού Γερουσιαστή Gary Hart, που το 1987 είχε κερδίσει τις εντυπώσεις των νεαρών ψηφοφόρων και είχε θεωρηθεί ο αδιαμφισβήτητος υποψήφιος των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα, όταν η καμπάνια του πέρασε σε δεύτερη μοίρα εξαιτίας της αποκάλυψης μιας εξωσυζυγικής του σχέσης. Ο κίτρινος τύπος άρχισε να αλλοιώνει την πολιτική δημοσιογραφία για πρώτη φορά και ο Γερουσιαστής Hart υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την προεδρική κούρσα. Τα γεγονότα εκείνης της περιόδου άφησαν το σημάδι τους στην αμερικανική και διεθνή πολιτική σκηνή.

Ο Hugh Jackman ήταν η προφανής επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Στην καρδιά της ιστορίας βρίσκονται δύο γυναίκες: η σύζυγος του γερουσιαστή, η Lee, και η γυναίκα με την οποία τον κατηγόρησαν ότι διατηρεί εξωσυζυγική σχέση, η Donna Rice. Η Vera Farmiga, που ήταν υποψήφια για Όσκαρ στην ταινία του Reitman Up In The Air, υποδύεται τον ρόλο της συζύγου. Τον ρόλο της ερωμένης υποδύεται η Sara Paxton, που είχε παίξει στο Twin Peaks: The Return του David Lynch.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Δεκεμβρίου 2018 από την Feelgood Ent.!

Κάποια σημάδια δεν θεραπεύονται ποτέ! Πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν οι πόλεις κινούνταν πάνω σε τροχούς; Πώς θα είχε διαμορφωθεί ο πλανήτης, αν οι μεγάλες πόλεις διαρκώς ταξίδευαν και προσπαθούσαν να καταβροχθίσουν η μια την άλλη; Αυτός ο δυστοπικός και αφιλόξενος κόσμος κυριαρχεί στην ταινία Mortal Engines. Με τη δράση τοποθετημένη χρονολογικά 1.700 χρόνια μετά την εποχή μας, ο κόσμος έχει πια καταστραφεί οικολογικά και τεχνολογικά, εξαιτίας του λεγόμενου «Εξηντάλεπτου Πολέμου», στον οποίο χρησιμοποιήθηκαν πυρηνικά όπλα και βιολογικές βόμβες που αφάνισαν ολόκληρες χώρες. Η ταινία βασίζεται στο πρώτο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Φίλιπ Ριβ, το οποίο πυροδότησε τη φαντασία του σκηνοθέτη και παραγωγού Peter Jackson, με σχεδόν ανάλογο τρόπο που τον είχε εμπνεύσει η γραφή του Τόλκιν και τον έκανε να δημιουργήσει τη θρυλική τριλογία του «Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών». Χρειάστηκαν επτά χρόνια για τον Ριβ, να ολοκληρώσει το πρώτο του young-adult βιβλίο, που τελικά κυκλοφόρησε το 2001. Ο Peter Jackson παθιάστηκε με το σύμπαν του βιβλίου και εργάστηκε στο project σαν να είναι δικό του, υπογράφοντας το σενάριο. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε τελικά ο βραβευμένος για όσκαρ ειδικών εφέ, Christian Rivers (King Kong) ο οποίος ήταν πιστός συνεργάτης του Jackson από τα πρώτα του κιόλας βήματα. Ένας 20χρονος μαθητευόμενος Ιστορικός από το Λονδίνο, ο Τομ Νατσγουόρθι ο οποίος δεν έχει ζήσει ποτέ έξω από τα σύνορα της κινούμενης πόλης του. Η ζωή του θα αλλάξει δραματικά όταν θα βρεθεί στο δρόμο του η Έστερ Σο, μια μοναχική και ατρόμητη κοπέλα που θα βρεθεί στο Λονδίνο. Η Έστερ έχει μοναδικό σκοπό ζωής να δολοφονήσει τον Θάντεους Βαλεντάιν, τον δήμαρχο της πόλης, ο οποίος ευθύνεται για τον θάνατο της μητέρας της. Η Έστερ είναι ένα ελεύθερο πλάσμα με πάθος για εκδίκηση και τρυφερή καρδιά. Ο Τομ είναι έγκλειστος στον δικό του κόσμο, αφελής και καλόπιστος, αλλά με σπάνια γενναιότητα και αφοσίωση. Αυτοί οι δυο ήρωες είναι η ραχοκοκκαλιά της ιστορίας. Η καρδιά της ταινίας χτυπάει γύρω από τον αναπάντεχο δεσμό τους, σε αντίξοες συνθήκες.

Πρωταγωνιστούν: Hugo Weaving, Hera Hilmar, Robert Sheehan, Jihae, Ronan Raftery, Leila George, Patrick Malahide και Stephen Lang.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Δεκεμβρίου 2018 από την Tulip Ent.!

Όλος δικός σου! Έχοντας Επίσημη Συμμετοχή στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών – 71ο Φεστιβάλ Καννών έρχεται η νέα ταινία του Romain Gavras, Ο Κόσμος σου Ανήκει (Le Monde est à toi / The World Is Yours) που επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει το γκανγκστερικό είδος μέσα από μια διαφορετική προσέγγιση. Ο Φρανσουά είναι ένας μικροκακοποιός που ονειρεύεται να γίνει ο επίσημος διανομέας της εταιρίας παγωτών Mr. Freeze στο Μαρόκο και να μπει στον ίσιο δρόμο. Όμως, οι ελπίδες του διαλύονται όταν ανακαλύπτει πως η μητέρα του, μια έμπειρη απατεώνισσα, έχασε όλες τις οικονομίες του στον τζόγο. Η μόνη λύση που του απομένει για να βγάλει τα λεφτά που χρειάζεται, είναι να δεχτεί την πρόταση του αρχηγού της τοπικής συμμορίας και να αναλάβει μια τελευταία «δουλειά» στην Ισπανία. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο -και η μία γκάφα διαδέχεται την άλλη- όταν η «δουλειά» στραβώνει κι όλος ο περίγυρος του Φρανσουά βρίσκεται μπλεγμένος στην υπόθεση: η κοπέλα που έχει καψουρευτεί, ο ονειροπαρμένος πρώην της μητέρας του, ο οποίος μόλις βγήκε από τη φυλακή, δύο αχώριστοι κι ανεκδιήγητοι τύποι που φαντασιώνονται ότι είναι γκάνγκστερ και, τέλος, η πιο επικίνδυνη απ' όλους: η γοητευτική μητέρα του!

Πρωταγωνιστούν οι Karim Leklou, Isabelle Adjani, Vincent Cassel, Oulaya Amamra, François Damiens, Philippe Katerine.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Δεκεμβρίου 2018 από την Weird Wave!

Μερικές φορές εσύ επιλέγεις την οικογένεια σου! Οι Κλέφτες Καταστημάτων (Shoplifters) είναι η νέα ταινία του κορυφαίου Ιάπωνα δημιουργού Hirokazu Kore'eda. Η ταινία απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα, το μεγαλύτερο βραβείο του 71ου Φεστιβάλ Καννών και αποτελεί την πρόταση της Ιαπωνίας για το επερχόμενο Ξενόγλωσσο Όσκαρ. Παράλληλα, η ταινία έκανε το σπάνιο σερί προβολών στα Φεστιβάλ του Τελιουράιντ, του Τορόντο, του Σαν Σεμπαστιάν και της Νέας Υόρκης επιβεβαιώνοντας ότι αποτελεί μια από τις ταινίες της χρονιάς. Ο σπουδαίος σκηνοθέτης είχε κερδίσει το 2013 ξανά στις Κάννες το Βραβείο της Επιτροπής για την ταινία του Πατέρας και Γιος. Στην ταινία Κλέφτες Καταστημάτων o Hirokazu Kore'eda εκτός από σκηνοθέτης είναι σεναριογράφος και μοντέρ. Μετά από μια εξόρμηση για άλλη μια μικροκλοπή, ο Οσάμου και ο γιος του συναντούν ένα μικρό κορίτσι μέσα στο κρύο. Στην αρχή διστακτική να αφήσουν το κορίτσι να μείνει μαζί τους, η σύζυγος του Οσάμου συμφωνεί να αναλάβουν τη φροντίδα της αφού καταλαβαίνει ότι έχει περάσει μεγάλες δυσκολίες. Αν και η οικογένεια είναι φτωχή, ίσα-ίσα τα βγάζουν πέρα με τις δουλειές τους και τις μικροκλοπές, μοιάζουν να ζουν ευτυχισμένοι μαζί, μέχρι που ένα απρόβλεπτο γεγονός αποκαλύπτει κρυμμένα μυστικά και βάζει σε κίνδυνο τους δεσμούς που τους ενώνουν.

Αξίζει μια ξεχωριστή μνεία στους υπέροχους ηθοποιούς που πλαισιώνουν την ταινία, από τον Lily Franky (που παίζει συχνά στις ταινίες του Χιροκάζου Κόρε-Έντα, όπως Πατέρας και Γιος, After the Storm), την βετεράνο Kirin Kiki (Γλυκό Φασόλι της Naomi Kawase, αλλά και στις ταινίες του Χιροκάζου Κόρε-Έντα Η Μικρή μας Αδελφή, Πατέρας και Γιος, Μια Μέρα του Καλοκαιριού, After the Storm) που οι Κλέφτες Καταστημάτων έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα της στο ρόλο της γιαγιάς, πρόλαβε ωστόσο τη βράβευση της ταινίας στο Φεστιβάλ Καννών τον περασμένο Μάιο, ως την Sakura Ando που δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο της «μητέρας» αναδεικνύεται ως το νέο μεγάλο ταλέντο από την Ιαπωνία.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Δεκεμβρίου 2018 από την One From The Heart!

Τσίκεν Σουπ Γουέστερν

του zerVo (@moviesltd)

Μπορεί να μην είναι γνωστό στους περισσότερους, η αποτελούμενη από σχεδόν είκοσι χιλιάδες νησιά, νησάκια και βραχονησίδες χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας, είναι η τέταρτη πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, με κόσμο που αγγίζει το ένα τέταρτο του δισεκατομμυρίου. Διπρόσωπος τόπος όμως η Ινδονησία. Από την μια η οικονομική ευρωστία της, χάρη στις ξένες επενδύσεις την πρόσφατη εικοσαετία, την ώθησαν στο να έχει καπαρώσει για τα καλά μια θέση στις ισχυρότερες G20 της εποχής μας, από την άλλη όμως το συντριπτικό ποσοστό του πληθυσμού της, κυρίως στην απόμακρη περιφέρεια της Τζακάρτας, ζει σε συνθήκες απίστευτης εξαθλίωσης και φτώχειας. Στηρίζοντας τις ελπίδες του αποκλειστικά και μόνο στην βοήθεια του Γιαραμπή, όντας ένα από τα πλέον φανατικά, θεοκρατικά έθνη στον κόσμο, με ακραίες πολλές φορές εκδηλώσεις πίστης στο Κοράνι. Κινηματογραφικά το εμπορικό αυτό πέρασμα των πειρατών, μια φορά κι έναν καιρό, έγινε γνωστό διεθνώς από την τεράστια παγκόσμια επιτυχία του περιπετειώδους θρίλερ The Raid, αλλά και από το δίπτυχο των ντοκιμαντέρ του Oppenheimer (The Act Of Killing, The Look Of Silence) γύρω από τις θηριωδίες του εμφυλίου πολέμου, την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της χώρας, στα τέλη της δεκαετίας του 60, όταν εκτελέστηκαν εν ψυχρώ 70 χιλιάδες κομμουνιστές από τους παραστρατιωτικούς. Η ταινία Μαρλίνα, η Δολοφόνος σε Τέσσερις Πράξεις (Marlina the Murderer in Four Acts) με μια μέθοδο ασυνήθιστη και πρωτότυπη, επιχειρεί να προσεγγίσει ένα από τα πιο κοινά προβλήματα των ισλαμικών κοινωνιών, τον περιορισμό σε σημείο εκμηδενισμού, της γυναικείας ύπαρξης και προσωπικότητας.

Έχοντας χάσει εντελώς αναπάντεχα τον άντρα της, η δεν την πήραν και τα χρόνια, όμορφη Μαρλίνα, αποφασισμένη να κτίσει την ζωή της από την αρχή, έχει αποτραβηχτεί στην απόμακρη από τον πολιτισμό καλύβα της, ακολουθώντας μια φιλήσυχη αγροτική ζωή. Νηνεμία που θα καταστρέψει μονομιάς η άφιξη στο σπίτι της, της ανηλεούς συμμορίας του λήσταρχου Μάρκους. Κλεφτών που όχι απλώς θα θελήσουν να της αρπάξουν το λιγοστό βιος, πέντε κοτόπουλα και δυο κατσίκες που έχει στο μαντρί για να βγάζει τα προς το ζην, αλλά εντελώς απάνθρωπα θα σχεδιάσουν να την βιάσουν ομαδικά, περνώντας ο ένας μετά τον άλλο πάνω από το αδύναμο να αντιδράσει κορμί της. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν οι επτά σιχαμεροί εισβολείς, θεωρώντας πως η μοναχική γυναίκα δεν θα προβάλλει την παραμικρή αντίσταση.

Λάθος που θα πληρώσουν ο ένας μετά τον άλλο με την ζωή τους, καθώς εκείνη θα επιδείξει απίστευτο σθένος και θάρρος, στέλνοντας τους διαδοχικά αδιάβαστους. Φροντίζοντας πριν επιστρέψουν οι συνεργοί, να εγκαταλείψει το σπίτι της, με το κεφάλι του γκάνγκστερ στο δισάκι και ψάχνοντας το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, για να αναφέρει το συμβάν. Οι ατυχίες και οι αναποδιές στο διάβα της θα την τρενάρουν τόσο, όσο χρειάζεται για να αποκαλύψουν τα ίχνη της οι εναπομείναντες ζωντανοί κακοποιοί, που θα την βάλουν στο στόχαστρο ως την υπαίτιο του αφανισμού της σπείρας.

Απόλυτο μηδέν! Αυτή ακριβώς είναι η αξία της θηλυκής υπόστασης στο σύνολο (σχεδόν) των κρατών που στεγάζει η μουσουλμανική ημισέληνος. Το έχουμε πληροφορηθεί από όλες σχεδόν τις φιλμικές αναφορές των κινηματογραφιών της Μέσης Ανατολής, το μαθαίνουμε επί της παρούσης και από ετούτο το πειραγμένο γουέστερν που μας έρχεται από την ανερχόμενη βιοτεχνία της νοτιοανατολικής Ασίας, από τα χέρια (φυσικά) μιας γυναίκας δημιουργού της Mouly Surya. Που έχοντας μελετήσει καλά την δουλειά άριστων μαστόρων του είδους σαν τον Peckinpah και τον Leone, όσο και επηρεαστεί από τις ιδιομορφίες που κατά καιρούς έχουν ζωγραφίσει οι Takashi Miike (κυρίως) και ο Tarantino (ακολούθως) μας σερβίρει μια εναλλακτική πρόταση εκδίκησης, που λαμβάνει χώρα στα σκονισμένα, αδειανά από σκηνικά και πάμφτωχα τοπία της Άγριας (Ινδονησιακής) Δύσης.

Στην θέση του τιμωρού δεν βρίσκεται κάποιος ξανθός με σκαμμένο προφίλ και τσιγάρο γωνιαστό στα χείλη, μα μια αδικημένη από την ζωή κυρά, που επέλεξε να αποτραβηχτεί από την βουή της πόλης για να ζήσει με τις πικρές μνήμες της στην αφιλόξενη ύπαιθρο. Και παρότι δεν το δείχνει, ούτε το φοβισμένο της πρόσωπο, ούτε τα αδύναμα της μπράτσα, η καρδιά της είναι τιγκάτη στην παλικαριά για να τα βάλει με την εξυπνάδα και την καπατσοσύνη της κόντρα στο θεριό με τα πολλά κεφάλια. Στόρι που έχει αποτελέσει την βάση εκατοντάδων φιλμς του είδους, μα που δεν χορταίνεται ποτέ, ειδικά όταν παίζει τέτοια εναλλαγή φύλου στον βασικό ρόλο. Χωρισμένο σε τέσσερα - όχι ίδιας δυναμικής, αφού το ταχύτατο εισαγωγικό κλέβει την παράσταση - τμήματα το έργο, σταδιακά από μια ίντριγκα εξιλέωσης, εξελίσσεται πιο πολύ σε κοινωνικό αγωνιώδες θρίλερ, ενόσω η δυναμική φουκαριάρα με το κομμένο κεφάλι ανά χείρας, δεν καταφέρνει να βρει το δίκιο της - προβλέψιμα - ούτε καταφεύγοντας στον ένστολο νόμο. Τραγελαφικοί μπάτσοι, που επιλέγουν να ξεσκάνε στην επιτραπέζια αντισφαίριση, από το να νοιαστούν για το θύμα που φορά φούστα ή να έρθουν σε ρήξη με την πάνοπλη συμμορία.

Πολύ όμορφες, ακίνητες αλλά και πανοραμικές οι λήψεις που χρησιμοποιεί η Ασιάτισσα, για να αναπτύξει το ενδιαφέρον θέμα της, που σταδιακά όμως χάνει την ορμή του, ενόσω εισέρχονται στο κάδρο και δευτερεύουσες υποιστορίες, πάντοτε έχοντας το θήλυ στο επίκεντρο - κορίτσι, εγκυμονούσα ή ηλικιωμένη. Οι σουρεαλισμοί λειτουργούν αποπροσανατολιστικά προς το κτίσιμο της μίας κεντρικής ιδέας, μιας και δεν αποκωδικοποιούνται εύκολα, αγνοία ίσως και της ντόπιας κουλτούρας, παρόλες τις ειλικρινείς προσπάθειες της αληθινών εκφράσεων, κινήσεων και μορφασμών, της σαραντάχρονης σταρ και μοντέλας στα μέρη της Marsha Timothy. Που η εξωτική, ιδιαίτερη (αν και πειραγμένη προς το ταλαιπωρημένο) ομορφιά της δεν απουσιάζει από κανένα πλάνο αυτής της τετράπρακτης αξιόλογης εργασίας αυτοδικίας, πάνω στο αγαπημένο genre.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Weird Wave

Μερικές φορές η σιωπή είναι η πιο δυνατή αντίσταση...

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

«Οι ζωές των άλλων»... τζούνιορ!

Αυτή είναι η όγδοη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γεννημένος στις 24 Φεβρουαρίου 1973 σε ένα προάστιο του Τουρίνου, στην Ιταλία, αλλά μεγαλωμένος στην Φρανκφούρτη, στη Γερμανία, Γερμανός, Lars Kraume. Αφού τελείωσε την προβλεπόμενη υποχρεωτική εκπαίδευση, ο Kraume εργάστηκε σε διαφημιστική εταιρία αλλά και ως freelance φωτογράφος. Στη συνέχεια αποφάσισε να σπουδάσει στη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (Deutsche Film- and Fernsehakademie, dffb) στο Βερολίνο από το 1994 έως το 1998. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το έκανε το 2001 με την ταινία «Viktor Vogel - Commercial Man». Η πρώτη του ταινία, που πήρε διανομή για την Ελλάδα, ήταν η έκτη μεγάλου μήκους της καριέρας του. Ήταν η ταινία «Υπόθεση Φριτς Μπάουερ» (Der Staat gegen Fritz Bauer) η οποία αν και έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ του Λοκάρνο, τον Αύγουστο του 2015, προβλήθηκε στη χώρα μας τον Ιανουάριο του 2017. Μάλιστα, δύο από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ταινίας και συγκεκριμένα οι Burghart Klaussner και Ronald Zehrfeld, έχουν και στη νέα ταινία βασικό ρόλο. Ο Kraume έχει ασχοληθεί πολύ και με την τηλεόραση, γυρίζοντας πολλά επεισόδια για τη θρυλική γερμανική σειρά «Tatort», κάτι σαν την ελληνική «Ανατομία ενός εγκλήματος».

Η ταινία «Η σιωπηλή επανάσταση» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στην περασμένη Berlinale, όπου συμμετείχε στο τμήμα Berlinale Special Gala. Την πανελλαδική της πρεμιέρα την έκανε στις «Νύχτες Πρεμιέρας», όπου προβλήθηκε στο τμήμα «Τα αγαπημένα των φεστιβάλ». Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Dietrich Garstka, ο οποίος περιγράφει σε αυτό τις περιπέτειες του ιδίου και των συμμαθητών του, επομένως μπορούμε να πούμε πως η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Η υπόθεση: 1956. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους σε ένα σινεμά του δυτικού Βερολίνου, δυο έφηβοι φίλοι, ο Τέο και ο Κουρτ, βλέπουν επίκαιρα (σημείωση 1: κάτι σαν ειδήσεις που προβάλλονταν στους κινηματογράφους τα παλιά τα χρόνια...) που τους τρομοκρατούν και τους αγχώνουν κι έχουν να κάνουν με τον ξεσηκωμό στην Ουγγαρία και τις κινήσεις των Σοβιετικών να τον καταπνίξουν. Γυρνώντας πίσω στην πόλη τους, το Στάλινσταντ, στην Ανατολική Γερμανία, προσπαθούν να βρουν τρόπο για να αντιδράσουν, να δείξουν τη συμπαράστασή τους στο λαό της Ουγγαρίας και να τα βάλουν για άλλη μια φορά με τους Σοβιετικούς. Αποφασίζουν να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή (σημείωση 2: στη Γερμανία κρατάνε δύο λεπτών σιγή) στην τάξη τους, στο πρώτο τους μάθημα της επόμενης μέρας. Και το επιχειρούν. Όμως, η κίνησή τους δεν περνάει απαρατήρητη. Η περιφερειάρχης παιδείας εμπλέκεται και σύντομα στο σχολείο τους εμφανίζεται κοτζάμ υπουργός! Τα παιδιά έχουν αποφασίσει να πουν ψέματα: πως δηλαδή κράτησαν ενός λεπτού σιγή προς τιμής του Φέρεντς Πούσκας, του σπουδαίου Ούγγρου ποδοσφαιριστή, που οι φήμες έλεγαν πως σκοτώθηκε στις αναταραχές. Ο κρατικός μηχανισμός όμως βλέπει σημάδια απειθαρχίας τα οποία βαφτίζει κίνηση με αντεπαναστατικά κίνητρα! Και ο υπουργός Παιδείας τους εκφοβίζει: αν μέσα σε μια βδομάδα δεν κατονομάσουν τον υποκινητή της συγκεκριμένης πράξης, όλα τα παιδιά της τάξης κινδυνεύουν με κάτι που θα καταστρέψει τη ζωή τους. Πώς θα αντιδράσουν;

Η άποψή μας: Κάτι σαν το «Οι ζωές των άλλων», αλλά με πρωταγωνιστές παιδιά φαντάζει τούτη η καλογυρισμένη και φιλική προς το μεγάλο κοινό γερμανική ταινία, που βεβαίως, αναγκαστικά, είναι και εξόχως... αντεπαναστατική – αντικομουνιστική. Ας είναι. Ως κομουνιστές δεν μπορούμε να κρύβουμε το κεφάλι μέσα στην άμμο, ωσάν στρουθοκάμηλοι: στην προσπάθεια εφαρμογής του συγκεκριμένου πολιτικού μοντέλου εκείνα τα χρόνια, με ισχυρή, αντεπαναστατική αντίδραση παγκοσμίως, έγιναν πάμπολλα φάουλ. Δεν μπορούμε να πούμε πως πίσω από το... Σιδηρούν Παραπέτασμα υπήρχε ένα όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος. Προς θεού. Ο έμπειρος σκηνοθέτης μας βάζει σωστά και με σαφήνεια στα τεκταινόμενα και το καστ του, που αποτελείται από όλη την ταλαντούχα, πρωτόβγαλτη πιτσιρικαρία του γερμανικού σινεμά (με τους ρόλους των ενηλίκων να τους υποδύονται πιο ηχηρά και αναγνωρισμένα ονόματα) τα πάει μια χαρά σε ότι αφορά τις ερμηνείες.

Και η αφήγηση δεν έχει προβλήματα. Το τόσο δα μικρό περιστατικό μεγεθύνεται, γιγαντώνεται, όχι ακριβώς γι' αυτό που είναι πραγματικά αλλά γι' αυτό που θα μπορούσε να εκκινήσει. Και μετά αρχίζει η τρομοκρατία. Μέσα στην τάξη, οι αρχές ζητούν ονόματα για τιμωρία και παραδειγματισμό. Εκτός τάξης, στα σπίτια τους, οι βασικοί ήρωες καλούνται να αντιμετωπίσουν τις πιέσεις των δικών τους, των οικογενειών τους. Μικρά παιδιά ουσιαστικά, να καλούνται να σηκώσουν στους ώμους τους κάτι τόσο μεγάλο. Αυτό που τίθεται ως δίλημμα είναι απλό: να «καρφώσουν» για να γλυτώσουν τον εαυτό τους; Ή να δείξουν πραγματική αλληλεγγύη μεταξύ τους; Η λέξη Στάζι δεν αναφέρεται πουθενά, αν και η μυστική υπηρεσία της Ανατολικής Γερμανίας, που ρουφιάνευε τους πολίτες της, είχε δημιουργηθεί ήδη από το 1950. Το Τείχος στο Βερολίνο δεν είχε ακόμα χτιστεί. Αλλά η λογική του εκφοβισμού, του εκβιασμού και του παραδειγματισμού είναι πανταχού παρούσα στην ταινία. Μια ταινία, που σε στιγμές έχει και αγωνία, έχει ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις, διαθέτει και τις απαραίτητες ανατροπές, αλλά ρε παιδί μου, μας πονάει εμάς τους κομουνιστές ένα τέτοιο θέμα.

Οπότε, λογικό είναι να κλωτσάμε. Γιατί, παρά το γεγονός ότι ένα τέτοιο περιστατικό, μια ακίδα ουσιαστικά μπροστά στα παλούκια - εγκλήματα του καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού, λερώνει αυτό που σκεφτόμαστε για μια αταξική, δίκαιη και ευημερούσα κοινωνία. Στις δυτικές, ελεύθερες (μη χέσω) κοινωνίες, διάφοροι επιτρέπεται να κρατούν ενός λεπτού σιγή, αλλά πάντα με υποκρισία, πάντα με ατζέντα από πίσω, πάντα με πισώπλατα μαχαιρώματα... Να σημειώσουμε πως προς το φινάλε έχουμε μια σκηνή ντάλε κουάλε κλεμμένη (άντε, δανεισμένη) από τον «Κύκλο των χαμένων ποιητών», αλλά προφανώς με παραπομπή και στην ταινία «Σπάρτακος»! Προπαγάνδα εναντίον προπαγάνδας, ερωτικά τρίγωνα, φιλίες που χαλάνε, φιλίες που φτιάχνονται, γκέι θείοι απομονωμένοι μα με ραδιόφωνο, σταλινικοί με ναζιστικό παρελθόν, χορός, νεανική αφέλεια, χριστιανικοί συμβολισμοί, κακοποιημένες γυναίκες, εργοστάσια, νεκροταφεία, πολλά κάνει σωστά, πολλά τα λειαίνει ο σκηνοθέτης. Δεν είναι κακή ταινία, ιδίως κατασκευαστικά, αλλά να, είναι λίγο... ύποπτο το timing της δημιουργίας της για εμάς τους κομουνιστές.

Ας είναι. Είμαστε μεγαλόψυχοι. Και αντέχουμε να δούμε και να παραδεχτούμε τα λάθη μας κι όχι να τα κρύψουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Την επόμενη φορά θα τα καταφέρουμε πολύ καλύτερα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Seven Films!

Ο αντι-κομφορμίστας!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Μια ταινία – εξομολόγηση εκ βαθέων!

«Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας» είναι μία από τις ομορφότερες ιστορίες που έχει γράψει ο Oscar Wilde. Αφηγείται την ιστορία της φιλίας ανάμεσα στο άγαλμα ενός πρίγκιπα, που έστεκε σε ένα ψηλό βάθρο, κι ένα χελιδόνι, που στον δρόμο του για την Αίγυπτο αποφασίζει να ξαποστάσει για ένα βράδυ κοντά στο άγαλμα. Από το ψηλό του βάθρο το άγαλμα του πρίγκιπα παρατηρεί τη δυστυχία των φτωχών ανθρώπων της πόλης. Παρατηρεί τον κόσμο και ανακαλύπτει τη φτώχεια, την ασχήμια, τη διαφθορά και την υποκρισία. Κάθε βράδυ δακρύζει για όλα τα δυσάρεστα που συμβαίνουν γύρω του. Ανήμπορο να βοηθήσει αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη, ζητά από το χελιδόνι να μοιράσει τα φύλλα χρυσού και τους πολύτιμους λίθους που το στολίζουν σε όλους τους φτωχούς και δυστυχισμένους ανθρώπους. Θα τα καταφέρει το χελιδόνι; Καθόλου τυχαία λοιπόν, ο γνωστός Βρετανός ηθοποιός Rupert Everett, την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, στην οποία υπογράφει και το σενάριο και πρωταγωνιστεί, την ονομάζει (πρωτότυπος τίτλος) The Happy Prince, όταν ο ελληνικός τίτλος της είναι Ευτυχισμένος Όσκαρ.

Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περασμένο φεστιβάλ του Σάντανς. Η ευρωπαϊκή πρεμιέρα της ταινίας έγινε στο φεστιβάλ Βερολίνου, όπου προβλήθηκε στο τμήμα Berlinale Special Gala. Προβλήθηκε και στο πρόσφατο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο τμήμα «Ειδικές Προβολές». Ο Rupert Everett πριν λίγες μέρες βρέθηκε στην Αθήνα, στην ειδική avant premiere της ταινίας, προκειμένου να την προμοτάρει. ινία!!!), που έχει ξαναπαίξει το ρόλο στη δική του μεταφορά (ήταν σκηνοθέτης δηλαδή) του 2002!!!

Η υπόθεση: Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Όσκαρ Ουάιλντ ήταν ο πιο διάσημος άνθρωπος στο Λονδίνο! Έξυπνος, ετοιμόλογος, γεμάτος χιούμορ και σκανδαλώδης. Όμως, όταν δικάζεται και καταδικάζεται σε δύο χρόνια φυλάκιση και βαριά, καταναγκαστικά έργα εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας του, ο Ουάιλντ κλονίζεται. Μέσα στη φυλακή γράφει ένα από τα πιο σπουδαία έργα του, το «De Profundis». Βγαίνοντας από τη φυλακή, η υγεία του είναι σε κακά χάλια, έχει χωρίσει και τυπικά από τη γυναίκα του και ουσιαστικά δεν του έχει μείνει τίποτε, τόσο από άποψη φήμης όσο και σε σχέση με την περιουσία του. Επιλέγει να αυτοεξοριστεί στο Παρίσι.

Μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του να τα ξαναβρεί με τη γυναίκα του, μπλέκει εκ νέου με τον Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας, γνωστό με το παρατσούκλι Μπόσι, ο οποίος ουσιαστικά ήταν εκείνος που οδήγησε τον Όσκαρ στη φυλακή! Με αλλαγμένο πλέον όνομα – χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Σεμπάστιαν Μέλμοθ – και χωρίς φράγκο στην τσέπη του, ο Ουάιλντ θα πέσει ακόμα πιο χαμηλά εξαιτίας του Μπόσι. Πάντως, πιστοί του φίλοι και πρώην εραστές του προσπαθούν να τον βοηθήσουν και να τον προστατέψουν από τις αυτοκαταστροφικές του τάσεις, κάτι που καταφέρνουν για λίγο, μέχρι το πικρό του τέλος στην ηλικία των (μόλις) 46 ετών...

Η άποψή μας: Μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει γιατί η δημιουργία αυτής της ταινίας αποτέλεσε όραμα ζωής για τον Rupert Everett. Μα επειδή μέσα από την αφηγούμενη ιστορία ο Everett παρουσιάζει όλα όσα τράβηξε και ο ίδιος (όπως ο Ουάιλντ – εντάξει, σε πολύ μικρότερη κλίμακα και υπό διαφορετικές συνθήκες) αλλά και πάμπολλοι άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι λοιδορήθηκαν και συνεχίζουν να λοιδορούνται ακόμα και σήμερα, εξαιτίας των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Πόσο εύκολα ένα αγαπημένο από την κοινή γνώμη και από την «καλή κοινωνία» πρόσωπο πέφτει σε δυσμένεια επειδή ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα της καθεστηκυίας τάξης και της αποδεκτής συμπεριφοράς. Ο Everett δεν δημιουργεί μια αγιογραφία. Μας παρουσιάζει τον Ουάιλντ ως αυτό που ήταν στην πραγματικότητα: ένας ιδιοφυής άνθρωπος γεμάτος παρορμήσεις, που οι αποφάσεις που πήρε (σωστές ή λάθος, κρίνοντάς τες από απόσταση) τον οδήγησαν στον αφανισμό του. Έναν άνθρωπο, που σκάρωνε υπέροχες ιστορίες επιτόπου, που πλήρωνε σε καμπαρέ τις... ζημιές του τραγουδώντας, που λύγισε αλλά δεν έσπασε και που πάντα μα πάντα αποζητούσε τις «μωβ ώρες» του, τις στιγμές δηλαδή που έκανε σεξ με νεαρούς άντρες. Τις στιγμές που τον κρατούσαν ζωντανό.

Ο Everett κάνει πολύ καλή δουλειά, δεν χωράει καμία αντίρρηση επί τούτου, επειδή όμως το «Νερούδα» του Pablo Larrain σήκωσε ψηλά τον πήχη των βιογραφιών, λέμε πως στην καταγραφή και την αφήγηση της ιστορίας του είναι κάπως άνισος. Και σε ότι αφορά τον ρυθμό του δεν είναι καλοκουρδισμένος. Σε κάποιες στιγμές, χάσκει και ξεχειλώνει. Η σκηνή με την Ναπολιτάνα, που μπαίνει σε χώρο όπου άρρενες οργιάζουν μεταξύ τους, αναζητώντας γυναίκες-πόρνες, δεν βρίσκει καμία και καθησυχάζεται από αυτό, μιας που άντρας της, που βρίσκεται εκεί, δεν την... κερατώνει, βγάζει πολύ γέλιο! Η καταγραφή της εποχής πετυχαίνεται άψογα. Επίσης, πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι σπουδαίοι ηθοποιοί κάνουν το χατήρι ουσιαστικά στον Everett και παίζουν σε μικρούς ρόλους. Μιλάμε για τον Colin Firth και την Emma Watson αλλά και τον Tom Wilkinson και την Beatrice Dalle αν έχετε τον θεό σας! Όλοι συντονισμένοι στο κοινό όραμα, όλοι υπηρετώντας το μεγάλο σκοπό. Αγνώριστος ο Everett κάτω από στρώσεις προσθετικών που τον δείχνουν με περισσότερα κιλά και με «φουσκωμένο» κεφάλι, δίνει μια ερμηνεία γεμάτη ευαισθησία και μπρίο, παραίτηση και αιχμηρότητα.

Αυτό όμως είναι το έλασσον. Το μείζον είναι ότι πέρα όλων των άλλων, ο Everett – Ουάιλντ βλέπει τη ζωή σαν παραμύθι ή μάλλον ακόμα καλύτερα, σαν όνειρο! «It's just a dream», μας λέει, απευθυνόμενος κατευθείαν σε μας, τους θεατές. Είναι απλά ένα όνειρο, όπως το σινεμά. Ένα όνειρο όπου κάθε άνθρωπος σκοτώνει αυτό που αγαπά. Παρά τις αδυναμίες της, αυτή είναι μια ωραία δουλειά.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Filmtrade!

Μια ιστορία γυναικείας χειραφέτησης και αυτοπροσδιορισμού! Έχοντας πάρει Επίσημη Συμμετοχή στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών – 70ο Φεστιβάλ Καννών και αποτελώντας την Επίσημη Πρόταση της Ινδονησίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2019 έρχεται η ταινία Μαρλίνα, η Δολοφόνος σε Τέσσερις Πράξεις (Marlina the Murderer in Four Acts) της Mouly Surya. Στους έρημους λόφους ενός νησιού της Ινδονησίας, μια συμμορία εισβάλει στο σπίτι της Μαρλίνα, μιας νεαρής χήρας, με κακούς σκοπούς: όχι μόνο της κλέβουν τα ζώα αλλά την αναγκάζουν να τους προσφέρει όλων των λογιών τις «υπηρεσίες». Η Μαρλίνα αντεπιτίθεται: δηλητηριάζει κάποια από τα μέλη της συμμορίας κι αποκεφαλίζει τον αρχηγό τους. Μετά ξεκινάει ένα ταξίδι με τελικό προορισμό τη δικαιοσύνη, τη χειραφέτηση, την εκδίκηση και την εξιλέωση. Όμως, ο δρόμος είναι μακρύς. Ειδικά όταν το φάντασμα του ακέφαλου θύματός της αρχίζει να την καταδιώκει.

Πρωταγωνιστούν οι Marsha Timothy, Yoga Pratama, Egy Fedly, Dea Panendra.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Weird Wave!

Ο θάνατος είναι μόνο η αρχή! Όταν έχεις πεθάνει, θεωρείσαι νεκρός. Μόνο που καμιά φορά, ο θάνατος είναι μόνο η αρχή. Αυτή είναι η μακάβρια ιδέα πίσω από το καταιγιστικό και εξοργιστικά τρομαχτικό θρίλερ Η Δαιμονισμένη Χάνα Γκρέις (The Possession of Hannah Grace) που υπόσχεται να στοιχειώσει τους θεατές για πολύ καιρό. Ένας εξορκισμός εκτροχιάζεται καταλήγοντας στον θάνατο μίας νεαρής κοπέλας. Οι μήνες περνάνε και η MeganReed, που εργάζεται στη νυχτερινή βάρδια ενός νεκροτομείου, παραλαμβάνει μία παραμορφωμένη σορό. Κλειδωμένη και ολομόναχη στους υπόγειους διάδρομους του νεκροτομείου, η Megan αρχίζει να έχει τρομαχτικά οράματα και υποψιάζεται ότι η σορός μπορεί να είναι στοιχειωμένη από μία δαιμονική και σκοτεινή δύναμη. Το δαιμονικό σενάριο της ταινίας φέρει την υπογραφή του Brian Sieve (Boogeyman 2), ενώ τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο ταλαντούχος Diederik Van Rooijen (Taped).

Τον ρόλο της Χάνα Γκρέις υποδύεται ανατριχιαστικά και πειστικά η Kirby Johnson (5150). Πρωταγωνιστεί η Shay Mitchell (Pretty Little Liars) στον ρόλο του θύματος της δαιμονισμένης και οι Grey Damon (Oldboy) και Stana Katic (Castle) εμφανίζονται σε συμπρωταγωνιστικούς ρόλους.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Feelgood Ent.!

Μερικές φορές η σιωπή είναι η πιο δυνατή αντίσταση! Έξι μαθητές αποφασίζουν να δείξουν την αλληλεγγύη τους στα θύματα μιας εξέγερσης στην Ουγγαρία το 1956, τηρώντας ενός λεπτού σιγή κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και τα απομνημονεύματα του Ντίτριχ Γκάρστκα είναι η ταινία Η σιωπηλή επανάσταση (Das schweigende Klassenzimmer) που σκηνοθετεί ο Lars Kraume. Ένα συγκινητικό κεφάλαιο της μεταπολεμικής Γερμανίας. Βρισκόμαστε στο 1956. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης σε κινηματογράφο του Δυτικού Βερολίνου, ο Τέο και ο Κουρτ, μαθητές λυκείου και φίλοι, παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα εικόνες από τα τραγικά γεγονότα, που ακολούθησαν μετά την ουγγρική εξέγερση στη Βουδαπέστη. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά τους, την πόλη Στάλινσταντ, στην Ανατολική Γερμανία, αποφασίζουν αυθόρμητα να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τα θύματα της εξέγερσης. Η ενέργειά τους αυτή, όμως, προκαλεί πολύ μεγαλύτερη αναταραχή από την αναμενόμενη. Αρχικά, ο καθηγητής τους προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα και να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά των μαθητών του ως καπρίτσιο της ηλικίας τους. Οι μαθητές, όμως, τελικά δεν αργούν να γίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης των πολιτικών μηχανισμών της νεοσύστατης χώρας. Ο Υπουργός Παιδείας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας καταδικάζει την κίνηση ως ξεκάθαρα αντεπαναστατική και απαιτεί να βρεθεί και να κατονομαστεί ο υποκινητής, εκείνος που ηγείται αυτής της στάσης, μέσα σε μια βδομάδα. Οι μαθητές, όμως, αποφασίζουν να μείνουν ενωμένοι, να μην γίνουν «καρφιά». Αυτή τους η απόφαση θα αλλάξει τη ζωή τους για πάντα...

Με τους Leonard Scheicher, Jonas Dassler, Lena Klenke. Παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2018. Πανελλήνια πρεμιέρα στις Νύχτες Πρεμιέρας 2018

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Seven Films!

Ο σημαντικότερος άνθρωπος στο Λονδίνο. Και ο πιο παρεξηγημένος! Η ταινία του Rupert Everett Ευτυχισμένος Όσκαρ (Happy Prince) έκανε πρεμιέρα στο 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές από το κοινό. Η ελληνική πρεμιέρα της ταινίας έγινε στο 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στις 05/11/2018. Σε ένα φτηνό ξενοδοχείο στο Παρίσι, ο Oscar Wilde περνά τις τελευταίες στιγμές της ζωής του και οι εικόνες του παρελθόντος ζωντανεύουν και τον μεταφέρουν σε άλλες εποχές. Κάποτε υπήρξε ο διασημότερος άνθρωπος στο Λονδίνο, ένας καλλιτέχνης που «σταυρώθηκε» από μια κοινωνία που αρχικά τον λάτρευε. Ήταν εκείνος ο εραστής που οδηγήθηκε στη φυλακή, αφέθηκε ελεύθερος, αλλά συνέχιζε μια καταστροφική πορεία ως τα τελευταία κεφάλαια της ζωής του. Υπό το πρίσμα του θανάτου ο Όσκαρ αναστοχάζεται την αποτυχημένη προσπάθειά του να συμφιλιωθεί με την γυναίκα του Κόνστανς, την αναζωπύρωση της ολέθριας ερωτικής σχέσης του με τον Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας και τον γεμάτο ζεστασιά και αφοσίωση Ρόμπυ Ρος, ο οποίος μάταια προσπάθησε να τον σώσει από τον εαυτό του. Από την Διέππη στην Νορμανδία, την Νάπολη και το Παρίσι, η ελευθερία για τον Όσκαρ Ουάιλντ είναι άπιαστο όνειρο κι εκείνος είναι πια ένας απένταρος περιπλανώμενος, παραγκωνισμένος από τους παλιούς γνωστούς του και αγαπημένος μιας παράξενης ομάδας παρανόμων και περιθωριακών, στους οποίους αφηγείται ιστορίες από τα παλιά με το ασύγκριτο και ακούραστο πνεύμα του.

Από νωρίς ο Everett δεν ήταν βέβαιος για το αν θα έπρεπε να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο ως Oscar Wilde, αλλά η επιτυχία του Judas Kiss το 2012 τελικά έπεισε και εκείνον αλλά και όλους τους άλλους. Χάρη κυρίως στις εκτεταμένες διασυνδέσεις του Rupert, ο Oscar και ο Reggie συνοδεύονται στην ταινία από μια σειρά συναρπαστικών χαρακτήρων: η Emily Watson (υποψήφια για Oscar με την ταινια Breaking The Waves), υποδύεται την Constance, την δύσμοιρη σύζυγο του Όσκαρ και ο Colin Morgan (Merlin The Living Dead) είναι ο Λόρδος Alfred Douglas, ο ασταθής εραστής του Όσκαρ. Τον αντίζηλό του, τον Robbie ενσαρκώνει ο νεοφερμένος Edwin Thomas. Ο Tom Wilkinson - δύο φορές υποψήφιος για Oscar - έχει τον ρόλο του πάτερ-Dunne, του ιερέα που ακούει την τελική εξομολόγηση του Oscar.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Filmtrade!

Το όνομα του το ξέρετε, την ιστορία του όχι! Ξεκινώντας με ασταμάτητο ρυθμό, ο Ρομπέν των Δασών (Robin Hood) μας ξανασυστήνει τον εμβληματικό παράνομο ως τον σκοτεινό, δυνατό ήρωα μιας ταραχώδους πόλης που τον έχει απόλυτη ανάγκη. Στη συναρπαστική αυτή περιπέτεια, η πρώτη επανάσταση του Ρομπέν ενάντια σε ένα διεφθαρμένο Βασίλειο εξελίσσεται με σκληρές και εντυπωσιακές μάχες, μια απρόσμενη φιλία και ένα διαχρονικό ρομάντζο. Ο κόμης Ρομπέν του Λόξλεϊ, ένας σκληραγωγημένος από τον πόλεμο Σταυροφόρος, και ο Μαυριτανός διοικητής του, Λιτλ Τζον, ξεκινούν μια τολμηρή εξέγερση ενάντια στο διεφθαρμένο αγγλικό στέμμα. Μια συναρπαστική περιπέτεια που περιλαμβάνει σκληρές και καταιγιστικές μάχες, εντυπωσιακά χορογραφημένες σκηνές και έναν έρωτα κλασσικό και διαχρονικό. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Otto Bathurst.

Με τον Taron Egerton να ηγείται ενός δυναμικού καστ, αυτός ο Ρομπέν είναι ένας σύγχρονος ήρωας. Μπορεί να γεννήθηκε με τα προνόμια του τίτλου του Λόρδου του Λόξλεϊ αλλά τώρα επιστρέφει από τον πόλεμο σαν ένας πληγωμένος βετεράνος που έχει χάσει τα πάντα, ακόμα και την αληθινή του αγάπη, Μάριον (Eve Hewson). Με τη βοήθεια του εξίσου «σημαδεμένου» και κάποτε εχθρού του, Τζον (Jamie Foxx), ο Ρομπέν μεταμορφώνεται σε έναν κουκουλοφόρο τιμωρό που αναζητά και επιδιώκει τη δικαιοσύνη για όλους του ανθρώπους.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Odeon!