10 Μέρες χωρίς τη Μαμά (Mamá Se Fue De Viaje) PosterΑυτές τις διακοπές, το σπίτι, θα το φροντίσει ο μπαμπάς! Μια διασκεδαστική κωμωδία, είναι το 10 Μέρες χωρίς τη Μαμά (Mamá Se Fue De Viaje), για όλη την οικογένεια που ξετυλίγει απολαυστικά το χάος που προκαλεί η απουσία, έστω και για λίγο, μιας πολύτεκνης μητέρας από το σπίτι και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της Αργεντινής το 2017. Ο Βίκτορ και η Βέρα είναι ένα απολύτως κανονικό ζευγάρι παντρεμένοι εδώ και 20 χρόνια με 4 παιδιά: τον Μπρούνο (14), τη Λάρα (12), τον Τάτο (8) και τον Λόλο (2). Όμως ο Βίκτορ, απορροφημένος από τη δουλειά του, δεν ασχολείται καθόλου με την καθημερινότητα της οικογένειας και στην αλήθεια ζηλεύει την γυναίκα του. Πιστεύει ότι έχει άφθονο χρόνο να κάνει ό,τι θέλει. Η έρημη Βέρα, νιώθοντας εξουθενωμένη από τις χιλιάδες δουλειές που έχει καθημερινά και συνειδητοποιώντας την αδιαφορία του άντρα της, αποφασίζει να κάνει ένα γενναίο διάλειμμα μακριά από όλους και όλα. Φεύγει διακοπές. Ο Βίκτορ αλλά και τα παιδιά, μάλλον τώρα την έχουν πατήσει για τα καλά… Κι όσο οι μέρες χωρίς τη μαμά περνούν, η κατάσταση αγριεύει...

10 Μέρες χωρίς τη Μαμά (Mamá Se Fue De Viaje) Movie

Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Ariel Winograd, τον ρόλο του απελπισμένου πατέρα κρατάει ο Diego Peretti ενώ εκείνον της επαναστατημένης μαμάς η όμορφη Carla Peterson.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιουνίου 2018 από την Neo Films!


Περισσότερα... »

Μαμά από το Πουθενά (Momo) PosterΠοτέ δεν είναι αργά να κάνεις οικογένεια! Όταν ένα βράδυ ο κύριος και η κυρία Πριού επιστρέφουν σπίτι, ανακαλύπτουν έκπληκτοι ότι κάποιος, ονόματι Πάτρικ, έχει εγκατασταθεί στο σπίτι τους και δηλώνει παιδί τους! Λέει μάλιστα ότι επέστρεψε στους γονείς του για να τους γνωρίσει τη σύζυγό του. Οι Πριού δεν έκαναν ποτέ παιδιά. Αν και όλα δείχνουν ότι ο Πάτρικ είναι πράγματι ο γιος τους... Είναι ο Πάτρικ μυθομανής; Μήπως οι Πριού ξεχνούν ότι έχουν παιδί; Ή μήπως ξύπνησε το μητρικό ένστικτο της κυρίας Πριού και απέκτησε τον γιο που πάντα ήθελε; Το Μαμά από το Πουθενά (Momo) που σκηνοθετούν οι Sébastien Thiéry και Vincent Lobelle εστιάζει στον Αντρέ και την Λόρενς Πριού, ένα ζευγάρι μεσαίας τάξης, του οποίου η ήρεμη ζωή σε ένα πολυτελές προάστιο της βόρειας Γαλλίας γίνεται άνω κάτω με την άφιξη ενός κωφάλαλου νεαρού που ισχυρίζεται ότι είναι ο γιός τους. Ενώ το ζευγάρι αρχικά πιστεύει ότι έχει πέσει θύμα απάτης, ειδικά όταν ο «μάλλον» γιός τους εμφανίζει την τυφλή έγκυο αρραβωνιαστικιά του, η Λόρενς αρχίζει νιώθει σταδιακά η μητέρα που δεν κατάφερε να γίνει ποτέ και χαιρετίζει με ανοιχτές αγκάλες αυτόν τον από καιρό χαμένο γιο που βρέθηκε στο κατώφλι τους.

Μαμά από το Πουθενά (Momo) Movie

Μια ταινία για την ιστορία ενός ζευγαριού Γάλλων κωμικών βαρέων βαρών, του Christian Clavier («Θεέ μου τι σου Κάναμε») και της βραβευμένης με Σεζάρ Catherine Frot («Μαργκερίτ») και την προσαρμογή στην μεγάλη οθόνη του δημοφιλούς γαλλικού θεατρικού έργου "Momo".

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιουνίου 2018 από την Odeon!


Περισσότερα... »

Πού θα Κοιμηθείς Απόψε; (Garde Alternée) PosterΣύζυγος και ερωμένη, όλα του γάμου δύσκολα, όταν συμμαχήσουν! Εσείς πώς θα αντιδρούσατε αν μαθαίνατε ότι ο σύντροφος της ζωής σας,έχει ερωμένη; Μάλλον όχι τόσο αναπάντεχα όπως η πρωταγωνίστρια της ξεκαρδιστικής κωμωδίας Πού θα Κοιμηθείς Απόψε; (Garde Alternée). Σε σκηνοθεσία της Alexandra Leclère, που επιστρέφει μετά από δύο μεγάλες εμπορικές επιτυχίες («Maman», «Όλοι οι Καλοί Χωράνε») για να προτείνει έναν… διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίσει κανείς την απιστία και να δροσίσει τις καλοκαιρινές νύχτες μας με γέλιο και ανατροπές! Η Σαντρίν, παντρεμένη εδώ και δεκαπέντε χρόνια και μητέρα δύο παιδιών, ανακαλύπτει ότι ο άνδρας της Ζαν, διατηρεί εξωσυζυγική σχέση,όταν βρίσκει τα μηνύματα της ερωμένης στο κινητό του. Εκεί που κανείς θα περίμενε ότι αυτό θα σήμαινε την αρχή του τέλους για τον γάμο της, η Σαντρίν έχει μια εντελώς ριζοσπαστική ιδέα: όταν ξεπεράσει το σοκ, θα αποφασίσει να συναντήσει την αντίζηλό της Βιρζινί, για να της προτείνει μία ιδιαίτερη συμφωνία: να μοιραστούν την «κηδεμονία» του Ζαν, να ζουν μαζί του δηλαδή εκ περιτροπής. Οι δύο γυναίκες δίνουν τα χέρια και βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιό τους, επιβάλλοντας στον κοινό τους σύντροφο το νέο αυτό τρόπο ζωής.Αυτό που, όμως, αρχικά μοιάζει σαν όνειρο κάθε άνδρα-μία εβδομάδα με τη σύζυγο, μία με την ερωμένη- ίσως δεν είναι η τέλεια ζωή που φανταζόταν ο Ζαν...

Πού θα Κοιμηθείς Απόψε; (Garde Alternée) Movie

Τους τρεις βασικούς ρόλους της κομεντί, μοιράζονται οι ηθοποιοί Valérie Bonneton, Didier Bourdon και Isabelle Carré.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιουνίου 2018 από την Rosebud 21!


Περισσότερα... »

Book Club PosterΤα κορίτσια ξετρελάθηκαν! Μια ταινία για τέσσερις γυναίκες γύρω στα 60 που αποφασίζουν να απελευθερωθούν από προσωπικά και κοινωνικά ταμπού είναι μια μάλλον μη συνηθισμένη επιλογή για να κάνει κανείς το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Στην περίπτωση του Book Club η θέση αυτή ανήκει στον Bill Holderman (παραγωγός ταινιών του Robert Redford), ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο μαζί με την καλή του φίλη Erin Sims. Η Νταϊάν έμεινε πρόσφατα χήρα, μετά από 40 χρόνια έγγαμου βίου. Η Βίβιαν απολαμβάνει μια ερωτική ζωή χωρίς δεσμεύσεις. Η Σάρον προσπαθεί ακόμα να ξεπεράσει ένα διαζύγιο 10 ετών. Η Κάρολ βλέπει τον γάμο της να καταρρέει, έπειτα από 35 χρόνια. Οι ζωή τεσσάρων φίλων θα αλλάξουν δια παντός μετά την ανάγνωση του περιβόητου βιβλίου «50 Αποχρώσεις του Γκρι» που θα πυροδοτήσει μια σειρά από εξωφρενικές επιλογές και κωμικές καταστάσεις. Νέοι έρωτες αλλά και αναζωπύρωση παλιών σκανδαλίζουν τις τέσσερις γυναίκες με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα. Μια γλυκιά και ειλικρινής κωμωδία που αποδεικνύει πως ποτέ δεν είναι αργά για μια νέα αρχή.

Book Club Movie

Τέσσερις θρυλικές γυναικείες μορφές μοιράζονται τους βασικούς ρόλους του φιλμ, δηλαδή οι Diane Keaton, Jane Fonda, Candice Bergen, Mary Steenburgen, έχοντας πλάι τους και τους Craig T. Nelson, Andy García και Don Johnson.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιουνίου 2018 από την Odeon!


Περισσότερα... »

Η Διαδοχή (Hereditary) PosterΌλες οι οικογένειες έχουν κρυμμένα μυστικά! Ο Ari Aster, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο με τον τίτλο Η Διαδοχή (Hereditary) δημιουργεί, σε σενάριο δικής τους έμπνευσης και συγγραφής, ένα εφιαλτικό όραμα που μεταμορφώνει μια συνηθισμένη οικογενειακή τραγωδία σε μια ταινία τρόμου που οδηγεί τον φόβο σε άλλα επίπεδα. Όταν η Ελεν, μητέρα και αρχηγός της οικογένειας Γκράχαμ πεθαίνει, τα μέλη της οικογένεια της κόρης της σταδιακά ανακαλύπτουν τρομακτικά μυστικά που αφορούν στην καταγωγή τους. Όσα περισσότερα ανακαλύπτουν, τόσο συνειδητοποιούν ότι είναι αδύνατον να αποφύγουν την δυσοίωνη μοίρα που έχουν κληρονομήσει. Η ταινία πραγματοποίησε την επίσημη παγκόσμια πρεμιέρα της τον περασμένο Ιανουάριο, στο ετήσιο φεστιβάλ κινηματογράφου του Sundance, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές από όσους την παρακολούθησαν στην χειμωνιάτικη Γιούτα.

Η Διαδοχή (Hereditary) Movie

Τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στο φιλμ κρατούν οι Toni Collette, Alex Wolff, Milly Shapiro, Ann Dowd και ο Gabriel Byrne.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιουνίου 2018 από την Spentzos Films!


Περισσότερα... »

Hotel Artemis PosterΑπαγορεύονται τα όπλα, απαγορεύεται η αστυνομία, απαγορεύεται να σκοτώνεις τους άλλους ασθενείς! Σε ένα κλειστού κυκλώματος νοσοκομείο μας ταξιδεύει μία πολλά υποσχόμενη παραγωγή με καταιγιστική δράση και στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και φιλμ νουάρ όπως το Hotel Artemis. Το έξυπνο σενάριο και τη σκηνοθεσία αυτής της φουτουριστικής και απολαυστικής περιπέτειας υπογράφει ο Drew Pearce, συν-σεναριογράφος του «IronMan 3». Την αφοπλιστική ατμόσφαιρα της ταινίας υπογράφει η μουσική του Cliff Martinez («Drive») και η φωτογραφία του Chung Chung-hoon («Oldboy»). Λος Άντζελες, 2028. Οι δρόμοι είναι αδιαπέραστοι καθώς εξελίσσεται η πιο βίαιη εξέγερση στην ιστορία της πόλης. Μέσα στο απόλυτο χάος, μία συμμορία ληστών τραυματίζεται από πυρά αστυνομικών. Η μόνη ελπίδα είναι το Hotel Artemis, ένα νοσοκομείο τελευταίας τεχνολογίας αποκλειστικά για εγκληματίες με αυστηρούς κανόνες και ιδιοκτήτη έναν αρχιμαφιόζο. Η Νοσοκόμα διοικεί το μέρος για 22 χρόνια και μπορεί να γιατρέψει ακόμα και τα πιο δύσκολα περιστατικά. Την ίδια νύχτα έχουν κάνει τσεκ ιν μία λάγνα Γαλλίδα δολοφόνος, ένας ναρκισσιστής έμπορος όπλων, ενώ ο ιδιοκτήτης και ο εκρηκτικός γιος του κατευθύνονται προς τα εκεί. Επίσης, ένας τραυματισμένος αστυνομικός που ικετεύει τη Νοσοκόμα να τον δεχτεί, πράγμα που παραβαίνει τους κανόνες που τηρούνται ευλαβικά 22 ολόκληρα χρόνια.

Hotel Artemis Movie

Στην ταινία πρωταγωνιστεί η δύο φορές βραβευμένη με Όσκαρ Jodie Foster και δίπλα της εμφανίζεται ένα all-star καστ με τα ονόματα των Jeff Goldblum («Τζουράσικ Παρκ»), Dave Bautista («Φύλακες του Γαλαξία»), Sterling K. Brown («ThisisUs»), Sofia Boutella («StarTrek: Beyond»), Zachary Quinto («StarTrek»), Jenny Slate («ObviousChild»), Brian Tyree Henry («Atlanta») και Charlie Day («Αφεντικά για Σκότωμα»).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιουνίου 2018 από την Tanweer!


Περισσότερα... »

Οι Απίθανοι 2 (Incredibles 2) PosterThey're Back! Ακριβώς 14 χρόνια μετά από εκείνη, την πραγματικά εκπληκτική πρώτη τους φορά στην μεγάλη οθόνη, Οι Απίθανοι ξαναγυρνούν στο προσκήνιο, υποσχόμενοι να τα βάλουν για ακόμη μια φορά με τον υπόκοσμο και τους κακοποιούς του. όση δύναμη κι αν κατέχουν εκείνοι οι Incredibles 2, όπως τους παρουσιάζει ο ένας και μοναδικός Brad Bird, θα βγουν και πάλι νικητές! Στους «Απίθανους 2», η Έλεν / Ελαστίνα ηγείται μιας καμπάνιας για να επιστρέψουν οι Σούπερ Ήρωες στη δράση. Ο Μπομπ/Κύριος Απίθανος, μαζί με την Βάιολετ, τον Ντας και το μωρό Τζακ - Τζακ, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την καθημερινή, «φυσιολογική» ζωή στο σπίτι, ενώ οι υπερδυνάμεις του Τζακ - Τζακ είναι στο τσακ να αποκαλυφθούν. Η αποστολή ανατρέπεται όταν ένας νέος κακός εμφανίζεται με ένα ευφυές και επικίνδυνο σχέδιο που θέτει τα πάντα σε τρομερό κίνδυνο. Η οικογένεια των Παρ όμως δεν αποφεύγει ποτέ μια πρόκληση, ειδικά με τον Ψύχτρα στο πλευρό της. Για αυτό και είναι όλοι τους τόσο…Απίθανοι.

Οι Απίθανοι 2 (Incredibles 2) Movie

Ένας σωρός διάσημοι αστέρες μαζεύτηκαν και πάλι για να δανείσουν τις φωνές τους στους πρωταγωνιστές της ιστορίες, με το καστ να απαρτίζουν στην πρωτότυπη αγγλική του έκδοση οι Craig T. Nelson, Holly Hunter, Sarah Vowell, Huck Milner, Samuel L. Jackson, Brad Bird, Jonathan Banks, Bob Odenkirk, Catherine Keener, Sophia Bush, Phil LaMarr, Isabella Rossellini, John Ratzenberger, Bill Wise, LaTanya Richardson Jackson

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιουνίου 2018 από την Feelgood Ent.!


Περισσότερα... »

Ακρότητες (First Reformed) Poster ΠόστερΑκρότητες
του Paul Schrader. Με τους Ethan Hawke, Amanda Seyfried, Philip Ettinger, Cedric Antonio Kyles, Michael Gaston, Victoria Hill


Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων...
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Να κάθεσαι και να κοιτάς;

Αυτή είναι η 19η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Paul Schrader. Μεγαλωμένος από οικογένεια πιστών καλβινιστών, αυστηρών αρχών, δεν του επιτρεπόταν να βλέπει σινεμά! Την πρώτη του ταινία την είδε στα 17 του χρόνια και ήταν το «The Absent Minded Professor» του Robert Stevenson. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το σινεμά ως κριτικός κινηματογράφου, έχοντας την υποστήριξη της μυθικής Pauline Kael. Να θυμίσουμε πως ως κριτικοί κινηματογράφου ξεκίνησαν την καριέρα τους σκηνοθέτες όπως οι François Truffaut, Peter Bogdanovich, Jean-Luc Godard, Wim Wenders και Olivier Assayas. Το πρώτο του σενάριο που έγινε ταινία ήταν εκείνο για το «Μυστική οργάνωση Γιακούζα» (The Yakuza, 1974) του Sydney Pollack, μαζί με το αδελφό του Leonard και τον επίσης μυθικό σεναριογράφο Robert Towne. Δύο χρόνια μετά υπογράφει το απόλυτο αριστούργημά του: το σενάριο για την ταινία «Ο ταξιτζής» (Taxi Driver, 1976) του Martin Scorsese. Ακολούθησαν άλλες τρεις συνεργασίες με τον Scorsese: «Οργισμένο είδωλο» (Raging Bull, 1980), «Ο τελευταίος πειρασμός» (The Last Temptation of Christ, 1988) και «Σταυροδρόμια της ψυχής» (Bringing Out the Dead, 1999). Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Schrader ήταν το εξαιρετικό «Θανάσιμη απειλή» (Blue Collar, 1978). Από τις υπόλοιπες ταινίες του ξεχωρίζουμε τις: «Επάγγελμα: Ζιγκολό» (American Gigolo, 1980), «Η αγριόγατα» (Cat People, 1982) και «Mishima» (1985). Η τελευταία του ταινία που είδαμε στους κινηματογράφους στη χώρα μας ήταν το «Σκάνδαλο» (The Walker, 2007). Τις επόμενες τέσσερις δεν τις είδαμε στο σινεμά στην Ελλάδα – βγήκαν κατευθείαν σε dvd!

Ακρότητες (First Reformed) Poster Πόστερ Wallpaper
Η ταινία Ακρότητες (First Reformed) έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας, όπου συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα. Γυρίστηκε μέσα σε 20 ημέρες και με μπάτζετ 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο πρωτότυπος τίτλος της παραπέμπει στη χριστιανική ανατροφή του ίδιου του Schrader. Το «Reformed» παραπέμπει στο «Μεταρρυθμισμένη» ή «Αναμορφωμένη». Το «First Reformed» λοιπόν σημαίνει «Πρώτη Μεταρρυθμισμένη» ή «Πρώτη Αναμορφωμένη» και παραπέμπει σε εκκλησία. Οι Μεταρρυθμισμένες ή Αναμορφωμένες εκκλησίες είναι μια κατηγορία χριστιανικών προτεσταντικών εκκλησιών, οι οποίες δογματικά ακολουθούν τον καλβινισμό. Το τι ακριβώς πρεσβεύει ο καλβινισμός και ποιες οι διαφοροποιήσεις του από τα υπόλοιπα προτεσταντικά δόγματα, αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρό για όσους θέλουν να ψάξουν τις λεπτομέρειες και να μπουν «στα βαθιά»...

Η υπόθεση: Ο αιδεσιμότατος Έρνστ Τόλερ είναι επικεφαλής μιας μικρής εκκλησίας, της Πρώτης Μεταρρυθμισμένης στις ΗΠΑ, σε μια μικρή πόλη στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, κοντά στον Καναδά. Το ποίμνιό του είναι μικρό σε αριθμό και η εκκλησία λειτουργεί περισσότερο ως τουριστικό αξιοθέατο. Ήταν εφημέριος στον στρατό αλλά μετατέθηκε όταν ο γιος του σκοτώθηκε στον πόλεμο του Ιράκ. Στην εκκλησία γίνονται ετοιμασίες καθώς πλησιάζουν τα 250 χρόνια από τη δημιουργία της.

Ο Τόλερ, όμως, δεν είναι στα καλύτερά του. Πέρα από τα προφανή ψυχολογικά του προβλήματα και τις ενοχές του, έχει να αντιμετωπίσει κι ένα σοβαρό κατά πως φαίνεται σωματικό πρόβλημα υγείας. Τη ρουτίνα του σπάει η επίσκεψη της Μαίρης, μιας νεαρής κοπέλας που ζει στη μικρή πόλη. Η Μαίρη ζητά από τον αιδεσιμότατο να βοηθήσει τον ακτιβιστή σύζυγό της, ο οποίος σκέφτεται παράξενα τελευταία. Ο Τόλερ δέχεται. Αυτό που ακολουθεί, τον ξεπερνάει και τον παρασύρει σε παράξενες ατραπούς...

Η άποψή μας: Είναι παρήγορο στις μέρες μας να βλέπεις ταινίες που βασίζονται σε ιδέες, σε λέξεις, σε διαλεκτικές αντιπαραθέσεις κι όχι στον ορυμαγδό του μεγεθυμένου, απόλυτου τίποτα που παράγει κατά κόρον το Χόλιγουντ – κι όχι μόνον αυτό. Καλές οι ταινίες με υπερήρωες, δεν λέω, καλά και τα μπλοκμπάστερ, αλλά, βρε αδελφέ, γκόσαμε - ας δούμε και κάτι στη μεγάλη οθόνη, που να μην εξαρτάται αποκλειστικά στα οπτικά εφέ. Χορτάσαμε... θέαμα. Φτάνει! Η ψυχούλα μας από καιρού εις καιρόν θέλει να... ταϊστεί και με κάτι άλλο. Όλο χάμπουργκερ, χάμπουργκερ, χάμπουργκερ, ε, χρειάζεται και κάτι που να μην είναι fast food... Στο επίκεντρο της ταινίας που σκαρώνει ο Schrader βρίσκεται ένας εκπρόσωπος της θρησκείας σε μια τοπική κοινότητα. Το όνομά του είναι Ernst, που στα γερμανικά σημαίνει «Σοβαρός» και σε πιο ελεύθερη μετάφραση «Ειλικρινής». Είναι ένας άνθρωπος που κουβαλάει τον δικό του σταυρό του μαρτυρίου. Νιώθει ενοχές επειδή έστειλε τον γιο του στον πόλεμο, όπου και σκοτώθηκε. Ήταν θέμα οικογενειακής παράδοσης, λέει. Σκατά.

Ο γάμος του, εννοείται, δεν άντεξε αυτήν την τραγική απώλεια κι έτσι ο Ερνστ έμεινε μόνος. Εκτός από ενοχές, όμως, αντιμετωπίζει και πρόβλημα πίστης. Δυσκολεύεται να πιστέψει. Δυσκολεύεται να προσευχηθεί. Κάθε βράδυ έρχεται αντιμέτωπος με το αδυσώπητο σκοτάδι. Εκτός από το ποτό, μόνη του παρηγοριά είναι ένα ημερολόγιο που κρατάει. Χειρόγραφα. Για ένα χρόνο. Κάτι σαν εξομολόγηση. Κάτι για να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του. Κάτι για να τον βοηθήσει να κρατηθεί όρθιος. Ο Ερνστ είναι αυτό που λέμε, καλός άνθρωπος. Δεν είναι αδιάφορος. Δεν είναι ωχαδελφιστής. Και η επίσκεψη της Μαίρης τον βγάζει (έτσι δείχνει τουλάχιστον) από τον λήθαργό του. Η πρώτη συζήτηση με τον σύζυγο της Μαίρης αποτελεί μια σπουδαία σκηνή της ταινίας. Έχουμε μια τρομερή αντιπαράθεση. Από τη μια πλευρά, βλέπουμε έναν ιδεαλιστή ακτιβιστή, που θεωρεί ότι η Γη πεθαίνει εξαιτίας των ανθρώπων και πως αυτός είναι ένας κόσμος χωρίς σώσιμο πια, στον οποίο το να φέρεις ένα παιδί, είναι φρικτό από ηθικής απόψεως. Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε έναν ορθολογιστή, που θεωρεί ότι ναι, βρισκόμαστε περισσότερο από ποτέ στο χείλος του γκρεμού αλλά η γέννηση ενός παιδιού μόνον ελπίδα μπορεί να σημαίνει. Και πως φρικτό είναι να αποχαιρετάς ένα παιδί, όχι να το καλωσορίζεις.

Είναι και οι δύο απελπισμένοι. Αλλά ο παπάς βλέπει φως στην άκρη του τούνελ. Ο ακτιβιστής βλέπει μόνον σκοτάδι. Τα όσα λέει ο σύζυγος της Μαίρης θα ταρακουνήσουν μεγάλο μέρος του κοινού. Ναι, θα σας τρομάξουν – εμένα τουλάχιστον με τρόμαξαν πολύ. Τα έχουμε κάνει σκατά, εννοείται. Αλλά τόσο σκατά; Πώς διορθώνεται όλο αυτό; Ο παπάς, αυτός που έχει χάσει την πίστη του στο Θεό, πιστεύει στον άνθρωπο! Πιστεύει πως όσο είμαστε ζωντανοί, έχουμε την ευκαιρία να διορθώσουμε τα πράγματα. Ο ακτιβιστής, όπως μαθαίνουμε πιο κάτω, έχει πιο... δραστικές σκέψεις στο μυαλό του. Πιο... fight club ατζέντα. Σκόνη και θρύψαλα. Ριστάρτ μέσω... καταστροφής! Ναι, έχει πιο... βιβλική λογική. Κατακλυσμός. Σαν του Νώε. Αλλά με διάθεση τιμωρού. Όχι σωσίματος. Ο παπάς είναι η φωνή της λογικής, παρά την απελπισία του. Παρά τις ενοχές. Παρά τα προβλήματά του. Όμως, επηρεάζεται. Ιδίως όταν ο ακτιβιστής προβαίνει σε μια πράξη από αυτές τις δύσκολες, τις ή πολύ γενναίες ή πολύ ηττοπαθείς, τις εντέλει εγωιστικές. Ο παπάς ταρακουνιέται. Θέλει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Να τιμωρήσει. Να κάνει κάτι προς τη θετική κατεύθυνση. Και ταυτόχρονα να εξιλεωθεί. Με έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια! Υπολογίζει, όμως, χωρίς τη Μαίρη...

Ο δημιουργός της ταινίας είναι Σπαρτιάτης σε ότι αφορά την αισθητική του. Ο χώρος στον οποίο κινείται και δρα ο παπάς είναι δωρικός, αυστηρός, χωρίς περιττές πολυτέλειες. Διάολε, στο δωμάτιό του έχει ένα τραπέζι και μια καρέκλα. Και το λάπτοπ του, με σκρινσέιβερ την πολική αρκούδα που είναι απισχνασμένη, στα όρια του θανάτου, εξαιτίας της έλλειψης τροφής, αποτέλεσμα του global warming. Αυστηρή η σκηνοθεσία του, μετρημένη, όμορφη, χωρίς έντονα χρώματα, στους τόνους του γκρι. Και με το ακαδημαϊκό φορμά, έτσι; Τετράγωνο το πλαίσιο στο οποίο εξελίσσονται τα πάντα. Για να κεντράρουμε στην ουσία, χωρίς να χανόμαστε στις λεπτομέρειες τις περιφερειακές. Οι σκηνές με το αρχηγείο της εμπορευματοποιημένης θρησκείας δίνουν πετυχημένα την αντίθεση των δύο κόσμων. Ακόμα και στην ίδια τη θρησκεία ρε μάγκες υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί! Τόμπολα!

Η μουσική σχεδόν απουσιάζει. Έχουμε, πέρα από έναν απειλητικό βόμβο σε κάποιες στιγμές, απλώς δύο τραγούδια (το ένα του Neil Young!) από χορωδία κι έναν υπέροχο ύμνο στο φινάλε. Ο Ethan Hawke στον κεντρικό ρόλο δεν είναι κακός, ίσα – ίσα. Μεγάλη η διαφορά σε σχέση με την ερμηνεία του (ε, χμ) στο μόλις μιας βδομάδας απόστασης... «24 ώρες προθεσμία», όπου είχε τα χάλια του! Προσέξτε τον, πως στις πιο κρίσιμες σκηνές κλείνει τα μάτια του. Σαν να μην θέλει να αντικρίσει τις ενοχές του. Και η Amanda Seyfried είναι αν μη τι άλλο πειστική στο ρόλο της Μαίρης. Θα μιλούσαμε για ατόφιο αριστούργημα αν δεν υπήρχαν μερικά μικρά φάουλ. Θέλω να πω, η όλη προσέγγιση στο θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος είναι αφελής (διαβάστε απλά τους στίχους του τραγουδιού διαμαρτυρίας του Neil Young και θα καταλάβετε).

Σαν να ακολουθεί τη λογική ευχολογίων ο σκηνοθέτης σε αυτό ειδικά το θέμα. Κι αυτό που αποφασίζει να κάνει ο παπάς, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να προχωρήσει σε μια πράξη που ελπίζει να ταρακουνήσει συνειδήσεις, είναι λίγο too much! Θέλει να γίνει κάτι σαν τον Σαμψών. Αλλά μετά κάτι που δεν περίμενε τον κάνει αντί να εξωτερικεύσει το θυμό του, να τον στρέψει στον εαυτό του. Αλλά κι αυτό αλλάζει πολύ γρήγορα. Όλα αυτά συμπυκνωμένα στο υπέροχο φινάλε, που διώχνει την επίγευση από την... υπερβατική σκηνή του φευγιού και του πετάγματος πάνω από την κατεστραμμένη Γη (εδώ, ο Schrader φλερτάρει επικίνδυνα με τον σύγχρονο Wenders – κι αυτό το λέμε ως πολύ κακό)! Η αγάπη είναι η λύση! Όχι τα συρματοπλέγματα με τα οποία τυλιγόμαστε. Ας αγκαλιαστούμε. Ας στροβιλιστούμε στους ήχους ενός ύμνου για την αγάπη. Ας χαθούμε σε ένα αιώνιο φιλί.

Ναι, κούνια που σας κούναγε! Cut και μαύρο και ο θεατής μένει μαλάκας! «Τι έγινε τώρα;». «Τι τέλος είναι αυτό;». «Όντως τελειώνει εδώ το πράγμα;». «Φίλε, σκέψου», είναι σαν να λέει ο σκηνοθέτης. «Σου έδωσα μπόλικη πνευματική τροφή, αλλά χρησιμοποίησε και λίγο το μυαλό σου: η τροφή δεν είναι μασημένη». Μεγάλος μάστορας. Σπουδαία ταινία. Να τη δείτε.

Ακρότητες (First Reformed) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Ιουνίου 2018 από την Spentzos Films!
Περισσότερα... »

Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε (Jurassic World: Fallen Kingdom) Poster ΠόστερJurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε
του J.A. Bayona. Με τους Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Rafe Spall, Justice Smith, Daniella Pineda, James Cromwell, Toby Jones, Ted Levine, BD Wong, Isabella Sermon, Geraldine Chaplin, Jeff Goldblum


Κ...ουράσικ Παρκ!
του zerVo (@moviesltd)

Η έμπνευση του Μούσια, που μετράει πλέον 25 καλοκαίρια ζωής, από εκείνο το μακρινό 1993, την πιο αποδοτική σεζόν της τεράστιας καριέρας του, ειδικά για όσους μπορούν να θυμηθούν τον πανζουρλισμό που συνόδευσε την έξοδο της στις αίθουσες, ήταν εκπληκτική! Και με ενδιαφέροντα σεναριακό σπινθήρα, που οδήγησε στην αναγέννηση των επί δισεκατομμυρίων ετών εξαφανισμένων γιγάντων και με εκπληκτική πλοκή που τιγκάτη στο σασπένς κρατούσε την ένταση αμείωτη μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και κυρίως με απίστευτης αρτιότητας ειδικά οπτικά εφέ, που σου έδιναν την εντύπωση πως τα θηριώδη ζωντανά είναι πραγματικά, αληθινά. Ο Spielberg βέβαια, όπως το συνηθίζει, δεν έφτιαξε το καταπράσινο θεματικό Πάρκο του για μια και μόνο κινηματογραφική επίσκεψη, μα υπολόγισε στις ουκ ολίγες συνέχειες, προβλέψιμα αναλόγως κερδοφόρες με την εισαγωγική. Από το βήμα δεύτερο, γραφίδας Steven παρακαλώ, έγινε σαφές πως η έκπληξη του ορίτζιναλ δεν θα επαναλαμβανόταν ποτέ. Και τώρα βρισκόμαστε στο στο Episode 5 να φανταστείς...

Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε (Jurassic World: Fallen Kingdom) Quad Poster Πόστερ
Τρία ακριβώς χρόνια, μετά από τα δραματικά περιστατικά που παραλίγο να εξελιχθούν σε μαζική τραγωδία στο γεμάτο κόσμο Ιουράσσειο Πάρκο, οι επιστήμονες θα κρούσουν για μια ακόμη φορά τον κώδωνα του κινδύνου, προβλέποντας πως η ηφαιστειογενής δραστηριότητα στην νήσο Νούμπλαρ, ενδέχεται να αφανίσει τους ελάχιστους επιζώντες δεινόσαυρους που κατοικούν ακόμη στην ατόλη. Λειτουργώντας κατ εντολή του εύπορου επιχειρηματία και πρώην στενού συνεργάτη του οραματιστή Τζον Χάμοντ, Μπέντζαμιν Λόκγουντ και κόντρα στις αποφάσεις της κρατικής διοίκησης, η νεαρή επιστήμονας Κλερ Ντίαρινγκ θα διοργανώσει μυστική αποστολή σωτηρίας των όντων, μεταφέροντας τα με ασφάλεια σε καινούργιο τόπο διαβίωσης.

Έχοντας την υποστήριξη του - πρώην αγαπημένου της - Όουεν Γκρέιντι, υπευθύνου ασφαλείας όσο το Πάρκο βρισκόταν σε λειτουργία και συνοδευόμενη από μια διμοιρία καλά εκπαιδευμένων κομάντο, η Κλερ θα βρεθεί μετά από καιρό στην μυστηριώδη νήσο, έχοντας υπόψιν της να εντοπίσει τα ίχνη της Μπλου, του πιο εξελιγμένου διανοητικά βελοσιράπτορα. Ενόσω η διαδικασία εύρεσης των εναπομεινάντων θηρίων, προχωρά όχι κάτω από τις καλύτερες προϋποθέσεις, το ηφαίστειο στην κορυφή της Ίσλας θα πάρει μπροστά, γεμίζοντας κάθε μέτρο της με λάβα και φωτιά και σκορπώντας τον τρόμο και τον πανικό, όχι μόνο στην σωστική φράξια αλλά και στους δεινόσαυρους που θα αναζητήσουν δρόμο διαφυγής από την πύρινη κόλαση...

Λίγο έως πολύ η ιστορία, που λαμβάνει χώρα ακριβώς στο ίδιο περιβάλλον με τις προηγούμενες εκδοχές του δημοφιλούς franchise, δεν ξεφεύγει στο πρώτο μισό της ύπαρξης της από τα γνώριμα, τα κλισέ. Με φόντο ένα φυσικό εκρηκτικό πεδίο που δεν δείχνει λύπηση για κανέναν από τους επισκέπτες του, άνθρωποι και πρωτόγονα ζώα, μέσα σε συνθήκες άκρατου πανζουρλισμού, τρέχουν να σώσουν τις υπάρξεις τους, κατά πως προστάζει το ένστικτο της επιβίωσης. Γίγαντες τυραννόσαυροι, φτερωτοί πτερόσαυροι, ογκώδεις βραχιόσαυροι και θηριώδεις τρικεράτωπες, θα συναγωνιστούν σε μια σεισμική κούρσα ο σώζων εαυτόν σωθήτο, όσο το δυνατόν γίνεται μακρύτερα από το ύψωμα που ενεργοποιήθηκε και έχει μετατρέψει τον κατάφυτο παράδεισο σε στάχτη.

Με την έναρξη της επανάληψης όμως κι ενόσω η κάμερα έχει αποχωρήσει μια για πάντα από την Νούμπλαρ, η πλοκή παίρνει μια ανεξέλεγκτη τροπή, βασισμένη σε ένα σεναριακό τουίστ εύρημα μάλλον προβλέψιμο από τις εισαγωγικές κιόλας σεκάνς, εκεί όπου τα κολοσσιαία ερπετά γίνονται πλέον βορά των ανθρώπινων ορέξεων για στυγνή εκμετάλλευση. Και κάπου σε αυτό το σημείο, δίχως το τροπικό σκηνικό, πια, πίσω από τους βασικούς πρωταγωνιστές, οι πάντες θα κληθούν να διαφοροποιήσουν την στάση τους, αν επιθυμούν οι λιγοστοί δεινόσαυροι που δημιουργήθηκαν ως εκ θαύματος στα εργαστήρια γενετικής και βρίσκονται ακόμη στην ζωή, να συνεχίσουν να υπάρχουν, έστω και κάτω από δεινές για εκείνους συνθήκες.

Το όνομα του, διεθνώς, ο λατίνος σκηνοθέτης Juan Antonio Bayona το έκτισε μια δεκαετία περίπου πριν, χάρη στον στυλιζαρισμένο τρόμο που σκόρπισε στα εκράν με το πολύ προσεγμένο του The Orphanage. Η συνέχεια της πορείας του, μακρυά από τα πάτρια Ιβηρικά εδάφη, στην ουσία όρισε και το μονοπάτι που θα ακολουθούσε στην συνέχεια, καθώς τόσο το δραματικά περιπετειώδες The Impossible, όσο και το παραμυθένια ονειρικό A Monster Calls, ανέδειξαν τις ντιρεκτορικές του μεθόδους στον έλεγχο και το σωστό ζύγισμα της φαντασμαγορίας. Εδώ, αν εξαιρέσω την πραγματικά Jurassic, ακατάπαυστου τέμπο σκηνή της απόδρασης από τον ταλαιπωρημένο βράχο, που ανήκει κυριολεκτικά ως φιλμικό είδος στο adventure, η εξέλιξη δεν τον δικαιώνει, μιας και τίποτα από όσα περιγράφει στο στόρι του δεν ακολουθούν τον Speilbergικό μύθο. Μάλλον προς εκείνον του Planet Of The Apes, που επίσης έχει κουράσει το κοινό του, συγκλίνουν.

Η αλήθεια είναι πως από το Fallen Kingdom δεν λείπει ούτε η ψυχή, ούτε η δράση, ούτε τα μηνύματα περιβαλλοντικής ευσυνειδησίας, Με την βίαιη προσθήκη στο κάδρο της έννοιας της ανθρώπινης πλεονεξίας και της ματαιόδοξης ανάγκης για πλουτισμό, έχοντας ανά χείρας την θεϊκή μπαγκέτα που μπορεί και γεννά ή ανασταίνει ψυχές κατά το δοκούν, μάλλον το πέμπτο Jurassic, ξεφεύγει από την αρχική του φιλοσοφία, που είχε σχεδόν αποκλειστικά διασκεδαστικό και ανέμελο χαρακτήρα. Καυτηριάζοντας, τότε, μάλλον επιδερμικά τις κατακτήσεις της επιστημονικής επανάστασης, με την αποκωδικοποίηση του DNA.

Παίρνοντας πάντως την σκυτάλη από την κούκλα Laura Dern, που κυριάρχησε της πρώτης τριλογίας ως άφοβο και πανέξυπνο θηλυκό, η Bryce Dallas Howard υποδύεται στην δεύτερη παρουσία της στο σίριαλ την ηρωίδα της, με πολύ πιο δυναμικό και αποτελεσματικό τρόπο, αφήνοντας πίσω τις ντροπές και τους φόβους του ίντρο της. Σαφώς και σκεπάζει ερμηνευτικά τον χαλαρότατο wanabe Ινταιάν Τζόουνς, Chris Pratt, με τον οποίο πλέον δεν σχηματίζει δίδυμο ρομαντικό, μα αποτελεσματικό, προκειμένου να επιτευχθεί ο κοινός σκοπός της σωτηρίας των φίλιων και ουχί εχθρικών ντάινος. Το ενδιαφέρον φθίνει κι αυτό είναι εμφανές, στην διαδρομή του διώρου που εκεί κάπου μετά την ανάπαυλα δείχνει πως το πολλά υποσχόμενο Jurassic World δεν θα είναι παρά μία από τα ίδια...

Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε (Jurassic World: Fallen Kingdom) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Ιουνίου 2018 από την UIP!
Περισσότερα... »

Κορίτσι για Φίλημα (I Feel Pretty) Poster ΠόστερΣτο Βαθύ Γαλάζιο
του Wim Wenders. Με τους Alicia Vikander, James McAvoy, Hakeemshady Mohamed, Alexander Siddig, Alex Hafner, Celyn Jones, Harvey Friedman, Audrey Quoturi, Darian Martin


Άβυσσος η ψυχή!
του zerVo (@moviesltd)

Σαν να έχεις μια τράπουλα με 52 φύλλα πάνω στο τραπέζι και κάθε ένα να αντιστοιχεί σε μια θεματική ιδέα για να κτίσεις την νέα σου ταινία. Πρέπει υποχρεωτικά να τραβήξεις τέσσερα για να ξεκινήσεις να φτιάχνεις σενάριο. Το λοιπόν τραβάς το πρώτο και λέει απάνω "Τζέιμς Μποντ". Μια χαρά τρίβεις χέρια, περιπέτεια. Σέρνεις το δεύτερο και βλέπεις "Πόλεμος", οπότε κολλάει η δράση με την τρέχουσα επικαιρότητα περί ISIS και αποκεφαλισμών. Με αγωνία φέρνεις στα δάκτυλα το τρίτο και θωρείς "Έρως", οπότε φαντάζεσαι πως κάπου μέσα σε όλα αυτά θα πετάξεις κι ένα κορίτσι όμορφο, για να παίξει και μια αγάπη. Και εκεί που όλα βαίνουν καλώς σου σκάει μια παντόφλα με την μαρκίζα "Υποβρύχιο" που σου δένει τα χέρια. Με συνέπεια αν δεν προγραμματίσεις να σκηνοθετήσεις κανένα Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη, να σου βγει ένα αποτέλεσμα φυσιολογικός αχταρμάς!

Κορίτσι για Φίλημα (I Feel Pretty) Quad Poster Πόστερ
Έχοντας αναλάβει να φέρει εις πέρας την καινούργια αποστολή που θα του αναθέσει η υπηρεσία του ΜΙ-6, ο Σκοτσέζος πράκτορας Τζέιμς Μορ, θα κληθεί να ταξιδέψει στα φλεγόμενα πεδία της Ανατολικής Αφρικής, υποδυόμενος τον μηχανικό εξεύρεσης υδάτινων πηγών, προκειμένου να εντοπίσει τα ίχνη ενός από τους πλέον διαβόητους και φονικούς τζιχαντιστές. Προετοιμάζοντας εαυτόν για το ρισκαδόρικο πλάνο που πρέπει να φέρει εις πέρας, θα ψάξει ελάχιστες ημέρες ηρεμίας στην ιστορική Διέπη, παραθαλάσσιο θέρετρο της Νορμανδίας, γνωρίζοντας καλά πως οι ημέρες που τον περιμένουν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολες και απαιτητικές.

Εκεί που θα γνωρίσει την όμορφη, μα και συνεσταλμένη, βορειοευρωπαία βιολόγο Ντάνι Φλίντερς, που επίσης εξασκείται λίγο πριν καταδυθεί με το ερευνητικό βαθυσκάφος στα αβαθή του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού, αναζητώντας στην άβυσσο τα σημάδια της πρωταρχικής ζωής. Μια γνωριμία, δύο εντελώς διαφορετικής ψυχοσύνθεσης χαρακτήρων, που αμφότεροι έχουν μπει στην τελική ευθεία της ολοκλήρωσης του σχεδίου τους, που πολύ σύντομα θα εξελιχθεί σε ειδύλλιο, γεμάτο πάθος, αμοιβαία κατανόηση και λατρεία.

Εννοείται βέβαια πως η αγάπη των δύο προβληματισμένων για το άγνωστο που τους καρτερεί νέων - με εκείνον φυσικά να μην αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα - θα σκορπίσει μονομιάς στον αέρα του Ατλαντικού, καθώς ο καθένας θα τραβήξει τον μοναχικό του δρόμο προς την υποχρέωση που τον καρτερεί. Και καθώς έχουν διαβεί κοντά τριάντα ημέρες από το ύστατο φιλί τους με φόντο τα βράχια που κάποτε έκριναν την έκβαση του δεύτερου μεγάλου πολέμου, που ο συγκαλυμμένος κατάσκοπος έχει εξαφανιστεί, εκείνη ολοένα και θα βυθίζεται στον τρόμο και την αγωνία για το τι πραγματικά του συνέβη. Στο ουδέτερο Ναϊρόμπι, όπου βρίσκεται για να ανακαλύψει νερό, όπως ψευδώς την έχει πληροφορήσει...

Ένα πειραγμένο ρομάντζο είναι η περίπτωση του Submergence, που βασίζει την ύπαρξη του στο ομώνυμο μυθιστόρημα του J.M. Ledgard. Ιδιότροπο με την έννοια του ότι δεν στέκεται στην ρηχότητα του σ' αγαπώ - μ' αγαπάς, αλλά επιχειρεί να διεισδύσει σε μονοπάτια αναζήτησης Ψυχής, Αλήθειας και Θεού, πράγματα δύστροπα και δύσκολα δηλαδή για την κινηματογραφική γραφή, πόσο μάλλον όταν αυτή η προσέγγιση παλεύει να αγκιστρωθεί μέσω αλληγοριών. Που εδώ τις σηματοδοτεί το κατέβασμα της καθεμιάς επιμέρους οντότητας στο κατώτερο επίπεδο της ύπαρξης, εκεί που σύμφωνα με τις θεωρίες αναβλύζει η ζωή. Οι κίνδυνοι όμως όσο πλησιάζουμε στην αποκάλυψη του tree of life του βυθού, είναι τόσο υπαρκτοί που είναι σχεδόν βέβαιο πως κανείς από τους δυο πόλους δεν θα επιστρέψει στην βάση του σώος. Για την ακρίβεια δεν θα πάρει τον (μεταφορικό) δρόμο του γυρισμού, όπως ήταν στην απαρχή αυτής του της δυσπρόσιτης βόλτας.

Με τα τέσσερα ασύμμετρα τραπουλόχαρτα στην παλάμη λοιπόν, ο δημοφιλέστατος ανά τις σινεφίλ παροικίες της Γηραιάς, Αλεμάνος Wim Wenders, αφήνει να διαφανούν υποσχέσεις ενός καινούργιου Wings Of Desire, καθώς φέρνει κοντά δύο περσόνες ημιδιαφανείς και ζορισμένες, με έντονη την ανάγκη να γνωρίσουν την αγάπη, να δοθούν, να λατρευτούν. Με την παρεμβαλλόμενη χρήση του POV, σαν να απευθύνεται ο κάθε ήρωας του απευθείας στο κοινό, ο 72χρονος σκηνοθέτης στην ουσία ανοίγει έναν διάλογο με την πλατεία, για τον οποίο όμως κανείς δεν είναι προετοιμασμένος. Και όταν σταδιακά το βλέμμα καταφέρνει να προσαρμοστεί σε αυτή την αλλόκοτη συνθήκη, το φιλμ σπάει σε χίλια κομμάτια, εισβάλλοντας σε μια διαδικασία χρονικών πέρα δώθε, όπου το τέλος γίνεται παρόν και το χθες, μέλλον, σχηματίζοντας ένα δεδομένο κομφούζιο εννοιών και αντιλήψεων, χωρίς κάποια σχετική συνάφεια.

Διάλογοι πομπώδεις και φιλοσοφικοί, που σκορπούν ένθεν κακείθεν λόγια μεγάλα μα και τζούφια, όπου αναδεύονται η εξαθλίωση με την φονταμενταλιστική υστερία και το πάθος για εξερεύνηση με την ωκεανογραφία, σε ένα φιλμικό μίξερ φιλόδοξο μεν, αλλά τρανά φλοπαρισμένο στην απαισιόδοξη έκβαση του, που δεν σε αφήνει να εξάγεις και κανένα ιδιαίτερο ιδεολογικό κέρδος. Είναι οι στιγμές που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και από τους δύο, αναμφίβολα σημαντικούς αστέρες που ορίζουν το ερωτευμένο ντουέτο, τον πολύπλευρο και χωρίς δισταγμό να τσαλακωθεί James McAvoy και την με κάποια κιλά παραπανίσια, πλην φυσικότατη και δίχως ίχνος μακιγιάζ, Alicia Vikander, για να μην πέσουν στην βαλτώδη περίοδο λανθασμένων επιλογών ρόλων που ενδεχόμενα θα τους κοστίσει ακριβά στην πορεία. Γιατί σε γενικές γραμμές, όλη η σύλληψη και σύνταξη του Στο Βαθύ Γαλάζιο (αποτυχημένος ο εγχώριος τίτλος, κάτι τέτοιο μπλε, πουθενά δεν υπάρχει στο έργο, ούτε καν σαν αόριστη έννοια) είναι ένα πολύ μεγάλο σφάλμα!

Κορίτσι για Φίλημα (I Feel Pretty) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Ιουνίου 2018 από την Seven Films!
Περισσότερα... »

Με αγάπη, Σάιμον (Love, Simon) Poster ΠόστερΜε αγάπη, Σάιμον
του Greg Berlanti. Με τους Nick Robinson, Josh Duhamel, Jennifer Garner, Tony Hale, Katherine Langford, Alexandra Shipp, Logan Miller, Keiynan Lonsdale, Joey Pollari, Miles Heizer, Talitha Bateman


Αποκάλυψη Τώρα!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Έρωτας δι' αλληλογραφίας... αλλιώς!

Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Greg Berlanti. Έχουν προηγηθεί: «Το κλαμπ των ερωτοχτυπημένων» (The Broken Hearts Club: A Romantic Comedy, 2000) και «Η ζωή όπως την ξέρουμε» (Life as We Know It, 2010). Είναι παντρεμένος με τον Robbie Rogers, κι έχουν κι ένα παιδί. Η επόμενη ταινία που θα σκηνοθετήσει ο Berlanti είναι το «Booster Gold», βασισμένη σε υπερήρωα της DC Comics!

Με αγάπη, Σάιμον (Love, Simon) Poster Πόστερ Wallpaper
Το σενάριο της ταινίας Με αγάπη, Σάιμον (Love, Simon) βασίζεται στο βιβλίο της Becky Albertalli «Simon vs. the Homo Sapiens Agenda». Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας δόθηκε στο Mardi Gras Film Festival, στις 27 Φεβρουαρίου, φέτος. Το κόστος παραγωγής έφτασε τα 17 εκατομμύρια δολάρια και οι παγκόσμιες εισπράξεις, ως τώρα, ξεπέρασαν τα 58 εκατομμύρια δολάρια.

Η υπόθεση: Ο Σάιμον Σπιρ είναι ένας έφηβος όπως όλοι οι άλλοι. Οι γονείς του δεν του δημιουργούν προβλήματα, αγαπάει τη μικρή του αδελφή, που θέλει να γίνει σεφ, κι έχει κολλητούς φίλους, με τους οποίους περνάει υπέροχα. Είναι η τελευταία του χρονιά στο λύκειο και δείχνει ευτυχισμένος. Δεν είναι όμως. Κάτι τον βασανίζει: είναι γκέι και δεν βρίσκει τη δύναμη να αποκαλυφθεί. Όταν σε ένα δημοφιλές μπλογκ του σχολείου του διαβάζει ένα κείμενο από έναν συμμαθητή του, που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα, και αποκαλύπτεται μη... αποκαλύπτοντας την πραγματική του ταυτότητα, αλλά υπογράφοντας με το ψευδώνυμο «Blue», ο Σάιμον νιώθει ότι βρήκε την αδελφή ψυχή του.

Αρχίζει να ανταλλάσσει μέιλ με τον «Blue» υπογράφοντας ως «Jacques». Και... τον ερωτεύεται. Και εννοείται ότι προσπαθεί να τον ανακαλύψει. Θα καταφέρει να βρει ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο «Blue»; Πώς θα χειριστεί τον εκβιασμό ενός συμμαθητή του; Και θα βρει τη δύναμη να πει την αλήθεια στον κόσμο σχετικά με τη σεξουαλική του ταυτότητα;

Η άποψή μας: Έχουν γίνει πάρα πολλά βήματα για να πάψει να αποτελεί ταμπού η ομοφυλοφιλία, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο. Κάποια από τα βήματα αυτά ήταν άτσαλα... άλματα. Εδώ, στην περίπτωση τούτης της ταινίας, συμβαίνουν δύο πολύ ενδιαφέροντα τινά. Το πρώτο είναι πως για... πρώτη φορά ένα μεγάλο στούντιο των ΗΠΑ χρηματοδοτεί και διανέμει παγκοσμίως μια ταινία με ήρωα έναν έφηβο ομοφυλόφιλο, ο οποίος περιγράφεται θετικά. Το δεύτερο είναι πως διαχειρίζεται το ευαίσθητο (ακόμα) θέμα ως... ακόμα μία ρομαντική κομεντί. Κι όχι ιδιαίτερα εμπνευσμένη. Which is a bad thing.

Στη ζυγαριά των πραγμάτων, το μήνυμα είναι θετικό. Η ταινία ως ταινία, όμως, ας μην κρυβόμαστε, δεν λέει και πολλά. Στην περίπτωση που ο Σάιμον ερωτευόταν ΤΗΝ Blue, τα πράγματα θα ήταν ξεκάθαρα και αποκρυσταλλωμένα. Αν κρατούσε την ίδια λογική, θα ήταν λοιπόν μια «κανονική» ρομαντική κομεντί, που θα διέφερε από τις άλλες εξαιτίας του... θριλερικού ζητήματος που θέτει σχετικά με το ποια κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Blue. Αυτό κάνει και η ταινία εντέλει στην κυριολεξία. Προσπερνάει με μεγάλη ευκολία το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας και επικεντρώνεται στο ζήτημα της... ταυτότητας του Blue!

Δεν νιώθουμε το βάρος που κουβαλάει ο Σάιμον. Δεν νιώθουμε την πάλη του, την αγωνία του, την καταπίεσή του. Είπαμε: δίκοπο μαχαίρι. Η ταινία δεν θέλει να δούμε τον Σάιμον ως διαφορετικό. Θέλει να τον αναγνώσουμε ως έναν ακόμα έφηβο, που έχει απλώς προβλήματα αισθηματικής φύσης. Ναι, αλλά από την άλλη, ok: η ομοφυλοφιλία του Σάιμον τον κάνει να πέφτει θύμα εκβιασμού. Η ομοφυλοφιλία του τον βάζει στο επίκεντρο χλευασμού. Η ομοφυλοφιλία του τον κάνει να συμπεριφέρεται παράξενα. Δύσκολη ισορροπία, ok. Αλλά, ρε παιδί μου, ο πατέρας, τον οποίο υποδύεται ο Duhamel: είναι γκάου. Κάνει αστειάκια ομοφοβικά. Δεν νιώθει, κι όλο «παρενοχλεί» τον γιο του για πιθανές κατακτήσεις με το άλλο φύλο. Κι όταν (εντάξει, δεν είναι σπόιλερ) ο Σάιμον αποκαλύπτει τον ερωτικό του προσανατολισμό, η κουβέντα που κάνουν δεν είναι και τίποτε σπουδαίο, ούτε η συγκίνηση είναι πιστευτή.

Καμία σχέση δηλαδή με την κουβέντα που έχουν ο νεαρός έφηβος και ο πατέρας του στο «Να με φωνάζεις με τ' όνομά σου». Πώς να το κάνουμε. Χιλιόμετρα μακριά η προσέγγιση της μίας ταινίας σε σχέση με την άλλη. Αμ ο ρόλος της μητέρας; Διακοσμητικός, και ίσα – ίσα για να δικαιολογηθεί η παρουσία του μεγαλύτερου ονόματος του καστ εκεί, της Jennifer Garner (που, σημειωτέον, υποδύεται την ψυχολόγο, αλλά... χαμπάρι δεν πήρε). Που σε μια ταινία μιάμιση ώρας έχει μια σκηνή δύο, τριών λεπτών, όπου δείχνει την υποστήριξή της στον γιο της. Και τα φιλαράκια; Πιο πολύ τσατίζονται για τα άλλα ψέματα που τους είπε ο Σάιμον παρά για το ότι τους έκρυβε την αλήθεια, την τόσο βασική για τον εαυτό του. Για να μην μιλήσω για τον ρόλο – καρικατούρα του τύπου που εκβιάζει τον Σάιμον επειδή είναι ερωτευμένος με μια φίλη του. Κακογραμμένος και α-πίστευτος.

Και το βίντεο που φτιάχνει ο πατέρας του Σάιμον με τη βοήθεια του κανακάρη του δεν είναι σπουδαίο (ενώ η ταινία ήθελε να πιστέψουμε πως πρέπει να είναι γκράντε). Μπόλικες αστοχίες. Και ο Blue, συγνώμη κιόλας, αλλά δεν ερμηνεύεται κατά πως πρέπει από τον ηθοποιό που τον ενσαρκώνει. Προβληματικές γενικώς οι ερμηνείες (τι να πω για τον διευθυντή του σχολείου, ήμαρτον) εκτός από εκείνην του πρωταγωνιστή! Ο 23χρονος Nick Robinson πείθει με άνεση ως 17χρονος Σάιμον και είναι καλός στο ρόλο του. Τον βοηθάει και το παρουσιαστικό του: εύκολα οι έφηβοι μπορούν να ταυτιστούν μαζί του. Η σκηνή που τραγουδάει το «Add it up» των Violent Femmes σε πάρτι όπου υπάρχει και καραόκε είναι από τις καλύτερες της ταινίας. Γενικά, το σάουντρακ είναι προσεγμένο. Η σκηνή όμως του «I Wanna Dance with Somebody» δεν πείθει. Από την άλλη, γέλιο βγάζει όλη η φάση με το «κόλλημα» που είχε ο Σάιμον από τα μικράτα του με τον... Χάρι Πότερ.

Ευτυχώς, ο κεντρικός ήρωας δεν παρουσιάζεται ως το απόλυτο καλό, ο άψογος χαρακτήρας, το τέλειο αγόρι. Όχι, έχει τα φάουλ του με κυριότερο τον εγωισμό: προκειμένου να κρατήσει ασφαλές το μυστικό του δεν θα διστάσει να ανακατέψει άσχημα τις ζωές των φίλων του. Το σίγουρο πάντως είναι πως, αν μη τι άλλο, η ταινία αυτή είναι μια αρχή. Θα ακολουθήσουν κι άλλες ανάλογες ταινίες. Ε, κάποιες από αυτές, δεν μπορεί, θα είναι και καλύτερες.

Με αγάπη, Σάιμον (Love, Simon) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Ιουνίου 2018 από την Odeon!
Περισσότερα... »

Κορίτσι για Φίλημα (I Feel Pretty) Poster ΠόστερΚορίτσι για Φίλημα
των Abby Kohn, Marc Silverstein. Με τους Amy Schumer, Michelle Williams, Rory Scovel, Emily Ratajkowski, Busy Philipps, Aidy Bryant, Naomi Campbell, Lauren Hutton, Tom Hopper


Καλώς τα κορίτσα τα ζουμπουρλούδικα!
του zerVo (@moviesltd)

Η ταινία Big, που φέτος κλείνει τριάντα χρόνια ζωής και στην ουσία είναι εκείνη που εκτόξευσε την πορεία της καριέρας του, νεαρότατου τότε στα 1988, Tom Hanks, δεν είναι βέβαια η πρώτη χρονικά, αλλά μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες του είδους, όπου ο κεντρικός ήρωας εύχεται να αλλάξει φόρμα και με κάποιον μαγικό τρόπο, η επιθυμία του πραγματοποιείται, με απρόσμενες συνέπειες. Εδώ, στο φιλμ I Feel Pretty, η χιλιοειδωμένη δημιουργία της Penny Marshall ουσιαστικά λειτουργεί σαν καταλύτης εξέλιξης του κωμικού στόρι, με την μοναδική διαφορά πως η αλλαγή συμβαίνει στην φαντασία ενός και μόνο προσώπου, αυτού δηλαδή που το στόρι περιστρέφεται γύρω του...

Κορίτσι για Φίλημα (I Feel Pretty) Quad Poster Πόστερ
Απογοητευμένη από την αδιόρθωτη εξωτερική της εμφάνιση, η στρουμπουλή, με τα γεμάτα μαγουλάκια και την στρόγγυλη κοιλίτσα, ασουλούπωτη Ρενέ Μπένετ, δεν καταφέρνει να βρει διέξοδο από το σύμπλεγμα που της έχει δημιουργήσει η αρνητική της, όπως πιστεύει, μόστρα. Πολύ θα το ήθελε να ξεφύγει επαγγελματικά από την σκοτεινή τρύπα όπου εργάζεται, γεμίζοντας με προϊόντα την εμπορική ιστοσελίδα της φημισμένης μπράντας καλλυντικών Λεκλέρ και να βρει ένα πόστσο στα κεντρικά γραφεία του Μανχάταν, μα της είναι πλήρως αδύνατον να φανταστεί τον παχουλό εαυτό της, να περιφέρεται ανάμεσα στα πανέμορφα μοντέλα που δοκιμάζουν την καλλωπιστική πραμάτεια. Όπως πολύ θα επιθυμούσε να την πλησιάσει, θαμπωμένος από την ομορφάδα της, ο ιδανικός άντρας των ονείρων της, από το να περιορίζεται μαζί με τις δύο, επίσης ευσωμούλες, κολλητές της φιλενάδες στην (μηδενικής ανταπόκρισης) ονλάιν αναζήτηση φλερτ.

Και καθώς τα γυμναστήρια και οι ζούμπες, μάλλον αρνητικές συνέπειες έχουν στην αυτοπεποίθηση της, ερχόμενη σε επαφή με τις σμιλεμένες επί ώρες κορμάρες στους διαδρόμους και τα ποδήλατα, δεν πιστεύει καν πως θα της δοθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία, κούκλα και ευπαρουσίαστη, να ρίχνει τους πάντες ξερούς στο διάβα της. Άγαρμπη και ασούμπαλη, πάνω στην έντονη προσπάθεια της κάψει καμιά θερμίδα παραπάνω στην γυμναστική, θα υποστεί ατύχημα, χτυπώντας βαριά στο κεφάλι. Και έκτοτε μονομιάς θα αλλάξουν τα πάντα. Έχοντας την εντύπωση πως το λουκ της μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά, από το τσουπωτό στο υπέροχο, η Ρενέ, με την αυτοεκτίμηση να έχει φτάσει στα ουράνια και θέση ρεσεπσιονίστ θα κερδίσει με το σπαθί της στην Λεκλέρ και τα αφεντικά θα εντυπωσιάσει με τον σταρικό της αέρα και τους άντρες θα αρχίσει να ρίχνει για πλάκα!

Άλλαξε όμως το παραμικρό πάνω της και συμβαίνουν όλα αυτά? Εννοείται πως όχι, αφού προφανώς η τούμπα κάποια ζημιά προκάλεσε στο αδειανό της το μυαλό και στην ουσία μόνο εκείνη έπεισε πως πλέον είναι μια Θεά και όχι η χθεσινή, αόρατη χοντρούλα που ουδείς της έδινε σημασία. Δηλαδή είναι ακριβώς η ίδια, που χάρη στην ισχύ που της παρέχει η ασφάλεια της σικάτης, μέσα στα (άβολα μιας και ο όγκος δεν μειώθηκε) μίνι και τα (εφαρμοστά, σε βαθμό τσίτα) ταγιέρ εικόνας της, μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Από το να αναρριχηθεί στην ιεραρχία της δουλειάς της, αφήνοντας την εργοδοσία με το στόμα ανοικτό χάρη στις απίθανες ικανότητες της, μέχρι και να της κάνουν κόρτε άπαντες (σιγά...) όπου σταθεί κι όπου βρεθεί.

Και κάπως έτσι ξετυλίγεται το κουβάρι μιας βγαλμένης από την δεκαετία του 80, όχι και τόσο ρομαντικής, πιο πολύ φαρσικής θα έλεγα, κομεντί, που ακολουθεί κατά γράμμα τις συμβουλές των πιασάρικων τότε Vice Versa και Like Father Like Son, με την μοναδική ανατροπή πως δεν έχει μεταβληθεί στην κοψιά της καλής μας ούτε ίντσα. Ένα στόρι που διαθέτει μια όμορφη ιδέα είναι η αλήθεια, αλλά που εξατμίζεται πάρα πολύ γρήγορα χάρη στην άνευρη τακτική που ακολουθεί το ντουέτο των άπειρων ντιρεκτόρων Kohn και Silverstein, που έχουν διανύσει όμως πορεία στο είδος, από το πόστο του σεναριογράφου, στα He's Just Not That into You, The Vow και How to Be Single.

Το κόλπο όλο έχει να κάνει με την απελευθέρωση του πραγματικού χαρακτήρα, του μόνιμα κεφάτου, του διασκεδαστικού, του απρόβλεπτου, του υπεράνω, του ηγετικού, με καταληκτική θέση όμως και του αλαζονικού, που παράγει η αποτίναξη του όποιου κόμπλεξ. Η διάθεση της σκηνοθεσίας είναι να ακολουθήσει την σατιρική δίοδο, όμως και ποτέ να μην πάρει αυτή το υπαρκτό ζήτημα έστω και λιγάκι στα σοβαρά, σκορπώντας συνεχώς στον αέρα γλαφυρότητες υποτιθέμενα αστείες, που τείνουν σε χοντράδες, με μοναδική εξαίρεση εκείνο το ταχύτατο δεκάλεπτο της μετάλλαξης, που ένα δυο χαμόγελα τα προκαλούν οι επιδέξια αδέξιες κινήσεις της Ρενέ. Όνομα που εκτιμώ δόθηκε τιμής ένεκεν στο προβληματισμένο κορίτσι μας εδώ, παρμένο από την μία και μοναδική Renee, που όχι πολύ καιρό πίσω, δίδαξε την έννοια της ερμηνευτικής αγαρμποσύνης.

Μονοπάτι που ακολουθεί κατά γράμμα η συμπαθής Amy Schumer, κινηματογραφική ηθοποιός με ζωή μόλις τριών ετών - ντεμπούτο στο Trainwreck του 2015 - μα με πολύ μεγαλύτερη διαδρομή στην μικρή οθόνη, που κάνει ότι περνά από το χέρι της για να διασκεδάσει και το παραμικρό περιττό λίπος του άτακτου κορμιού της. Το σινεμά όμως δεν είναι χαζοκούτι και αυτή η αυτοπαρώδηση, μπορεί αρχικά να της ταίριαξε, στην εξέλιξη της μοιάζει με μανιέρα, που την οδηγεί σε συνεχείς επαναλήψεις. Ενδεχόμενα και έχοντας πετάξει πέρα το όποιο θεματάκι εμφάνισης, αφού προφανώς ούτε κούκλα είναι, ούτε σαγόνια ρίχνει στο πάτωμα, εκείνο που να της λείπει για να κάνει το μεγάλο μπαμ, να είναι μια κωμωδία που θα την αποσπάσει από το προφίλ της ζουμπουρλούς single και να αναδείξει κι άλλα ταλέντα της. Ίσαμε να συμβεί κάτι τέτοιο, γι απόψε σίγουρα προτιμούμε να (ματά)δούμε το Big, από το άνοστο, άνισο και εντέλει αδιάφορο Κορίτσι για Φίλημα...

Κορίτσι για Φίλημα (I Feel Pretty) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Ιουνίου 2018 από την Spentzos Films!
Περισσότερα... »