Ίρις (Iris / In the Shadow of Iris) PosterΙΡΙΣ
του του Jalil Lespert. Mε τους Romain Duris, Charlotte Le Bon, Jalil Lespert, Camille Cottin, Adel Bencherif, Sophie Verbeeck, Hélène Barbry


Άλλη μια απόχρωση του γκρι, από την ανάποδη!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Το παιχνίδι είναι στημένο...

Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Αρχικά, υπήρξε το βιβλίο «Woman who wants to be kidnapped» του Shōgo Utano εξ Ιαπωνίας (αν μας τα λέει σωστά η Wikipedia και δεν μας παραπληροφορεί). Από το βιβλίο εμπνεύστηκε ο Hisashi Saitō κι έγραψε ένα σενάριο. Με βάση αυτό το σενάριο ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Hideo Nakata γύρισε την ταινία «Χάος» (Kaosu, 2000). Να θυμίσουμε πως ο Nakata δεν είναι κάποιος τυχαίος: είναι... υπεύθυνος για την γιαπωνέζικη σειρά ταινιών τρόμου «Ring», που έγινε παγκόσμιο εμπορικό φαινόμενο, είχαμε αμερικάνικο ριμέικ και φέτος υπήρξε και reboot! Το γιαπωνέζικο «Χάος» για να ξαναγυρίσουμε στην αρχική ιστορία, υπήρχε σχέδιο να δώσει ένα αμερικάνικο ριμέικ, σε σκηνοθεσία Jonathan Glazer παρακαλώ και με πρωταγωνιστές τους Robert De Niro και Benicio Del Toro! Το σχέδιο εκείνο δεν προχώρησε. Αντ' αυτού, μιάμιση δεκαετία μετά (και βάλε), προέκυψε γαλλικό ριμέικ κατά μία έννοια ή καλύτερα μια ταινία εμπνευσμένη από την ιαπωνική. O Andrew Bovell λοιπόν ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε από τη γιαπωνέζικη ταινία κι έγραψε το σενάριο προκειμένου να προκύψει τούτη η γαλλική παραγωγή, στην οποία έβαλε και το χέρι του το netflix! Έτσι προέκυψε το Iris.

Ίρις (Iris / In the Shadow of Iris) Quad Poster
Τη σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβε ο Jalil Lespert, γνωστότερος ως ηθοποιός. Αυτή είναι η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί και η πρώτη στην οποία έχει ταυτόχρονα και ρόλο ηθοποιού. Οι προηγούμενες μεγάλου μήκους ταινίες που έχει σκηνοθετήσει είναι οι εξής: «24 mesures» (2007), «Αντίθετοι άνεμοι» (Des vents contraires, 2011) και «Yves Saint Laurent» (2014). Η ταινία για τον Γάλλο μόδιστρο ήταν και η μοναδική του ως τώρα που είχε βγει εμπορικά στις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας μας.

Η υπόθεση: Ο πλούσιος και ισχυρός τραπεζίτης Αντουάν Ντοριό τρώει σε ένα πολυτελές εστιατόριο μαζί με την όμορφη γυναίκα του, Ίρις, η οποία εξαφανίζεται μυστηριωδώς, ενώ εκείνος πληρώνει τον λογαριασμό. Του ζητείται ένα τεράστιο ποσό για λύτρα και υπό την παρακολούθηση της αστυνομικού ντετέκτιβ Ναταλί Βεσέρ, ξεκινά να αφήσει τα χρήματα σε έναν σταθμό τρένου, όπως του έχει ζητηθεί. Όμως, η Ίρις δεν είναι εκεί, ούτε κάποιος παίρνει τα χρήματα... Φλας μπακ: Ο Μαξ, ένας χωρισμένος πατέρας και μηχανικός αυτοκινήτων, διαλυμένος από τα χρέη, δέχεται ένα τηλεφώνημα από την Ίρις, η οποία τον πείθει να συμμετέχει επί πληρωμή στη στημένη απαγωγή της. Όμως, τίποτα δεν πάει όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί. Ο Μαξ βρίσκει την Ίρις νεκρή… Πλέον είναι φορτωμένος με έναν φόνο και τίποτα δεν βγάζει νόημα. Γεμάτος αμφιβολίες και κυνηγημένος από αστυνομικούς, ο μόνος τρόπος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του είναι να βρει την αλήθεια. Τι συνέβη στην Ίρις; Και μήπως η Ίρις δεν ήταν αυτή η οποία δήλωνε;

Η άποψή μας: Το πρώτο τέταρτο τούτης της ταινίας είναι ντάλε κουάλε ίδιο με το γιαπωνέζικο, το οποίο είχαμε την τύχη να δούμε τότενες που βγήκε. Μετά, αρχίζουν να υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις. Πχ, στη γιαπωνέζικη εκδοχή υπάρχει πιο άμεση στοχοποίηση του μηχανικού, όπου τηλεφωνικά τον εκβιάζουν για το πτώμα – εδώ τα πράγματα είναι πιο έμμεσα. Αλλά ας μιλήσουμε για την ταινία σαν να μην υπήρχε η γιαπωνέζικη, σαν να μην υπήρχε αύριο (!!!) καθώς οι περισσότεροι από όσους διαβάζετε τώρα τούτο το κείμενο, 99% δεν έχετε δει την ταινία του Nakata. Λοιπόν, ο Lespert ήθελε να φτιάξει ένα ερωτικό θρίλερ τύπου «Βασικό ένστικτο», με μπόλικες δόσεις νεονουάρ, με φαμ φατάλ και όλα τα σχετικά. Τα καταφέρνει μια χαρά στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας του. Οι ανατροπές στο σενάριο ξεκινούν από το δέκατο λεπτό και συνεχίζουν μέχρι και το φινάλε. Κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται, όλοι έχουν περισσότερα κίνητρα από όσα δείχνουν και ο θεατής πρέπει να είναι συνέχεια εν εγρηγόρσει!

Σαν κρεμμύδι η ταινία: βγάζεις τα επιφανειακά στρώματα και μπαίνεις ολοένα και πιο κοντά στην καρδιά, ήτοι, στην αλήθεια. Κλάμα! Ο σκηνοθέτης περιορίζει τους διαλόγους στο ελάχιστο και επιλέγει έναν εικαστικό, γενικώς φορμαλιστικό μινιμαλισμό: less is more. Η ατμόσφαιρα που χτίζει με τη βοήθεια του διευθυντή φωτογραφίας του αλλά και του μουσικοσυνθέτη, είναι η κατάλληλα σκοτεινή. Και μέσα σε ένα πλαίσιο «ποιος έχει πιάσει κορόιδο ποιον» αφηγείται την ιστορία του, μπολιάζοντας τη γραμμική αφήγηση με μια σειρά φλας μπακ που αιφνιδιάζουν τον θεατή. Και ο στόχος επιτυγχάνεται. Βέβαια, μην περιμένετε τρισδιάστατους χαρακτήρες. Και κάποια στιγμή το μπαράζ ανατροπών καταντάει κουραστικό. Και για πρώτη φορά ο Romain Duris (στο ρόλο του μηχανικού) μου φάνηκε τόσο φλατ: από την πρώτη φορά που τον βλέπουμε μέχρι την τελευταία έχει το ίδιο ύφος του ανθρώπου που έχει δυσκοίλια. Αντιθέτως, ο Lespert είναι μια χαρά στο ρόλο του kinky τραπεζίτη και η Charlotte Le Bon πολύ ταιριαστά ανταποκρίνεται στο ρόλο της πέτρας του σκανδάλου. Έχει το κορμί και το attitude για αφέντρα και για φαμ φατάλ, δεν έχει πάντα όμως τη σκηνοθετική υποστήριξη που απαιτεί ο ρόλος της. Δεν θα περάσετε άσχημα βλέποντας την ταινία.

ΥΓ: Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ελληνική εταιρία διανομής της ταινίας τη βάφτισε με το όνομα της πρωταγωνίστριας με κεφαλαία. Δεν πιάνω τον συμβολισμό...

Ίρις (Iris / In the Shadow of Iris) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Αυγούστου 2017 από την Weird Wave
Περισσότερα... »

Σουζάνα με σκοτώνεις (Me estás matando Susana) PosterΣουζάνα με σκοτώνεις
του Roberto Sneider. Με τους Gael García Bernal, Verónica Echegui, Ashley Hinshaw, Jadyn Wong, Björn Hlynur Haraldsson, Adam Hurtig, Daniel Giménez Cacho


...i'm crazy loving you!
του zerVo (@moviesltd)

Σπάνιες είναι οι φορές που με εξιτάρει η περίπτωση της κινηματογραφικής συνέχειας, γενικώς δεν με πολυνοιάζουν τα σίκουελς, ακόμη κι αν υπόσχονται θεόρατες εκπλήξεις στην εξέλιξη του γνώριμου πετυχημένου ορίτζιναλ. Στην παρούσα περίπτωση του Αζτέκου ετούτου κωμικοτραγικού ρομάντζου με τον πιασάρικο τίτλο Me Estas Matando Susana, παίζει μια εξαίρεση και πολύ θα το ήθελα κάποια στιγμή να απολαύσω το δεύτερο επεισόδιο του, παρότι ούτε για μπλοκμπαστεριά μιλάμε, ούτε για σαρωτικό στα box office τζακ ποτ. Έτσι, απλά, δέκα χρονάκια μετά να ταξιδέψει η ιστορία. Να έχουν φορτωθεί οι πρωταγωνιστές του στόρι με μια δεκαετία παραπάνω γαμήλιας συνύπαρξης, για να καμαρώσω τον μορφονιό μας να αναπολεί πως κάποτε χτυπιόταν κι έκλαιγε στα πατώματα και να κρατά το κεφάλι του από απόγνωση, που του δόθηκε τέτοια ευκαιρία λευτεριάς και την άφησε να πάει περίπατο. Τρεις φορές παραπάνω πλάκα μιλάμε...

Σουζάνα με σκοτώνεις (Me estás matando Susana) Wallpaper
Μπερμπάντης, γυναικάς, ξενυχτόβιος, μέθυσος και εννοείται παντελώς ανεύθυνος να σηκώσει το οποιοδήποτε οικογενειακό βάρος, είναι ο Ελίγιο, ηθοποιός στο επάγγελμα, που προτιμά να ξοδεύει το (όποιο) ταλέντο του σε σαπουνόπερες και διαφημιστικά σποτς της φτηνής μεξικάνικης TV, από το να επιχειρήσει το μεγάλο άλμα στο σανίδι ή το εκράν. Και πάντοτε ολομόναχη πίσω στο σπίτι, η όμορφη Σουζάνα, φιλόδοξη συγγραφέας που βλέπει όμως τα όνειρα της να γκρεμίζονται, να τον καρτερεί υπομονετικά να επιστρέψει, συνήθως σε κατάσταση μέθης και αφού έχει ξεθυμάνει το ερωτικό του κέφι, στις αγκάλες των πεταχτών στάρλετς που συναντά στα παρασκήνια των γυρισμάτων.

Ένα πρωινό, όμως, ο Ελίγιο θα ξυπνήσει και στο πλευρό του δεν θα το βρει το ταίρι του. Κι αν αρχικά αυτή η απουσία δεν του κακοφανεί, θεωρώντας την πρόσκαιρη και δικαιολογίσιμη, στο πέρασμα των ημερών θα ανησυχήσει, καθώς η στέρηση της ύπαρξης της στο πλευρό του, θα κάνει την εμφάνιση της. Κι ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα γράμμα, μια ένδειξη ζωής για το που μπορεί να βρίσκεται το έτερον ήμισυ. Εξασκώντας κομματάκι το αστυνομικό του δαιμόνιο, ο παλικαράς θα εντοπίσει επιτέλους τα ίχνη. Και πραγματικά, ακόμη κι αν δεν θέλει με τίποτα να το πιστέψει, το γυναικάκι του την έκανε. Τον εγκατέλειψε στα κρύα του λουτρού κι έφυγε για τόπους ξένους, μακρινούς και χιονισμένους, στην παγωμένη Αιόβα, για να λάβει μέρος σε κορυφαίο σεμινάριο της τέχνης της, όπου ενδεχόμενα θα της δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσει το έργο της...

...άσε που μπορεί και να γνωρίσει κανένα ντερέκι Πολωνέζο, προικισμένο κιόλας, όχι κοντοστούπη ζουμπαδιάρη μισιακό, με καλούς κι ευαίσθητους τρόπους, διανοούμενο με γνώσεις πάνω στον ποιητικό στίχο και όχι αναίσθητο ρεμάλι, άξεστο, που ουδέποτε έχει πει μισό καλό λόγο, ένα σ'αγαπώ βρε αδελφέ για τα μάτια του κόσμου. Μπύρες, βότκες, κολλητοί και αμέτρητα γκομενάκια είναι ο κόσμος όλος του καλοπληρωμένου Ελίγιο, ζωή που η Σουζάνα πλέον δεν την αντέχει, την έχει βαρεθεί, επιθυμεί να την αφήσει πίσω της, να ανοίξει τα φτερά της. Έχει υπολογίσει όμως δίχως την αντίδραση του Λατίνου Μεχικάνου, που έχει πληγεί η τιμή του, έχει ραγίσει η ψυχή του, έχει διαλυθεί η ρουτίνα του, που ουσιαστικά λατρεύει και που δεν θα διστάσει να διανύσει χιλιάδες μίλια για να την ξανακερδίσει. Παίζει τέτοιο ενδεχόμενο ή η πέτρα που έριξε ξωπίσω της η Σούζι (αμερικανιστί γεια!) είναι κατράμι πίσσα?

Οι χωρισμοί συνήθως στο σινεμά, τοποθετούνται στο ράφι των δραματικών φιλμς για να διαλέξει κανείς.  Ε, η παρούσα περίπτωση, που υπογράφει ο πρωτευουσιάνος Δον Roberto Sneider, που πρώτη φορά αντικρίζουμε έργο του στα μέρη μας - από τα τρία συνολικά που έχει σκηνοθετήσει - μάλλον προς το γλαφυρό, σατιρικό, αστείο, θα το έβαζα, γεγονός που έχει να κάνει περισσότερο με τις ίδιες τις αντιδράσεις του παρατημένου σαν την καλαμιά στον κάμπο ανδρός. Κατόπιν του πρώτου ημιώρου της προσαρμογής, που καλά καλά δεν έχουμε αντιληφθεί το ποιόν του και κοζάρουμε την ως τα κρύα τα νερά κοπελούδα, σαν μια μέγαιρα που εγκατέλειψε το παλικάρι, στην πορεία αντιλαμβανόμαστε πλήρως πως όσες ευκαιρίες και να πάρει ο χαμηλών ορίων φιλοδοξίας ηθοποιός, θα τις πετάξει μονομιάς, για να κάνει τα καπρίτσια του. Έχει πλάκα το πόσο αστεία σπαρταράει στο παρκέ για να πάρει πίσω το κορίτσι, να περάσει το δικό του, ίσαμε ο πρώτος ποδόγυρος να διαβεί και το ερωτικό συναίσθημα του να ολισθήσει ξανά.

Ομολογουμένως ο διασημότερος στην εποχή μας, αλλά και πλέον ευειδής αστέρας από τα νότια του Ρίο Γκράντε, έχοντας σε μια τέτοια, σχεδόν εικοσαετή καριέρα συνεργαστεί με πάντες τους ισπανόφωνους δημιουργούς και σε πολύ πιο σοβαρής δομής φιλμς, εδώ την απόδοση του χαρακτήρα του τρομαγμένου μην απολέσει την σιγουριά του, την παίζει στα δάκτυλα. Ο Gael Garcia Bernal, προτιμότερος φυσικά σε δραματικούς ρόλους, φυσικά και διαθέτει το κωμικό στοιχείο στην φαρέτρα του, αν και ετούτο, εδώ, με την υπερβολή που προβάλλει τον καημό, μάλλον μοιάζει ελαφρώς αταίριαστο με την συνολικότερη ομορφάδα του. Και με την έννοια πως θα μπορούσε να έχει στην αγκάλη του, οποιαδήποτε κουκλίνα. Κι εκεί ακριβώς έρχεται να δέσει το γλυκό, καθώς μπορεί ενδεχόμενα ο χαρακτήρας της βιβλιοφάγας σπουδάστριας να σημαίνει αυτόματα γυαλάκια, απεριποιησιά και περιορισμένη θηλυκότητα, η τριαντατεσσάρων Μαΐων Μαδριλένα Veronica Echegui (που είχε μοιράσει ήδη εγκεφαλικά στο πρόσφατο Lasciati Andare) αντιθέτως είναι μια πραγματική ατομική βόμβα!

Οπότε όχι μονάχα σπαράζεις στον γιάνκικο χιονιά και χοροπηδάς τις μάντρες σαν κατσίκι για να την ματαβρείς και να την κάμεις δική σου και πάλι φουκαρά μου, αλλά της υπόσχεσαι και πίστη αιώνια, χιλιετή, παντοτινή, μην σου λάχει και χαθεί το κελεπούρι. Τώρα αν το θεριό ο Πόλακ, το έπραξε το ανεπανόρθωτο κι έχει μείνει αξέχαστος, άσε, μάζεψε οματιόν και επέστρεψε στα τάκος, έστω με την υπερηφάνεια τσακισμένη. Έχει ο Θεός...

Σουζάνα με σκοτώνεις (Me estás matando Susana) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Αυγούστου 2017 από την Tanweer
Περισσότερα... »

Στα ίχνη του ανέμου (Wind River) PosterΣτα ίχνη του ανέμου
του Taylor Sheridan. Με τους Jeremy Renner, Elizabeth Olsen, Gil Birmingham, Jon Bernthal, Julia Jones, Kelsey Chow, Graham Greene, Martin Sensmeier


Only The Strong Survive
του zerVo (@moviesltd)

Ακόμη μια αποτύπωση της άλλης όψης της Αμερικής, εκείνης που κρύβεται επιμελώς πίσω από την λαμπερή βιτρίνα των θεόρατων κτιρίων και της φωτεινής φανφάρας, που αντικατοπτρίζει όμως την ρεαλιστική εικόνα των απομακρυσμένων και πάμφτωχων ζωνών της Υπερδύναμης που αντιδιαστέλλεται πλήρως από αυτή των πλούσιων και σε συντριπτικό ποσοστό κινηματογραφημένων μεγαλουπόλεων. Διόλου τυχαία, το ταξίδεμα που εκκίνησε από τα βόρεια σύνορα του Ρίο Γκράντε στο Sicario το 2015 και συνεχίστηκε ελάχιστα παραπέρα, στην Τεξανή οριογραμμή του Hell Or High Water το 2016, ολοκληρώνεται σαν τρίπτυχο μέσα από την έμπνευση του ίδιου σεναριογράφου, σε μια ακόμη ερειπωμένη και κατώτερου Θεού γειτονιά της Land Of The Free.

Στα ίχνη του ανέμου (Wind River) Wallpaper
Βαρυχειμωνιά έχει απλωθεί σε όλη την αχανή έκταση του Γουίντ Ρίβερ, δασώδους περιοχής του βόρειου ακριτικού Γουαιόμινγκ, εκεί που διαβιώνουν κάτω από αβάσταχτες συνθήκες οι Αμερικάνοι θαγενείς, με τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο αύριο να μοιάζουν θαμμένες κάτω από τόνους ανέχειας και απόγνωσης. Κοντά σε όλα τα προβλήματα τους ακόμη ένα θα προστεθεί από την στιγμή που ο μοναχικός κυνηγός Κόρι Λάμπερτ, αποτραβηγμένος από τον πολιτισμό από τότε που απώλεσε άδικα την 14χρονη θυγατέρα του, θα ανακαλύψει το κατακρεουργημένο πτώμα μιας νεαρής ινδιάνας, κόρης αγαπημένου και σεβάσμιου φίλου του.

Υπόθεση που θα αναλάβει το FBI στέλνοντας στον τόπο του εγκλήματος για περαιτέρω έρευνες, ολομόναχη την ρούκι και άπειρη πράκτορα Τζέιν Μπάνερ, που πριν από όλα πρέπει να προσαρμοστεί στις πρωτόγνωρες για εκείνη συνθήκες. Με μοναδική υποστήριξη για να διαλευκάνει το φονικό, τον γηραίο, χαμηλών δυνατοτήτων σερίφη, η πρωτάρα και εμφανώς ζορισμένη αστυνομικός, αντιλαμβανόμενη πως η υπηρεσία δεν την καλύπτει, θα ζητήσει την αρωγή του Κόρι, που αν μη τι άλλο γνωρίζει τον απόκρημνο τόπο, σαν την παλάμη του.

Κι αυτό διότι έχει κατανοήσει από καιρό τον βασικό κανόνα της επιβίωσης, σε αυτό το κατάλευκο (που σε άλλες περιπτώσεις θα ταίριαζε απόλυτα ως ειδυλλιακής απόδρασης, μα στην παρούσα ορίζει σκηνικό ερήμωσης) τοπίο: Ότι καταφέρεις, πρέπει να το πετύχεις μόνος, στηριζόμενος αποκλειστικά στις όποιες δυνάμεις σου! Όπως ο loner που περιφέρεται στον χιονιά πάνω στο όχημα του, πάνοπλος και πανέτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε πρόκληση, απειλή, επίθεση. Δίνοντας ταυτόχρονα δίδαγμα δράσης στην νεότευκτη ντετέκτιβ, να στηριχθεί απλά και μόνο στις ατομικές της ικανότητες, χωρίς να καρτερεί τον από μηχανής Θεό. Και να προφυλάσσει διαρκώς τα νώτα της γιατί οι εχθροί καραδοκούν εκεί που δεν το περιμένει.

Βατήρας ξεδιπλώματος και των περαιτέρω κοινωνικών προβληματισμών, είναι το αστυνομικό μοτίβο που αναπτύσσει το στόρι. Κανόνας που ακολουθεί πιστά στα σενάρια του ο Taylor Sheridan, ο οποίος αναλαμβάνοντας και την σκηνοθετική μπαγκέτα εδώ, περιτυλίγει την πλοκή του με ένα αποπνιχτικό κατάλευκο χαλί, που πάνω στην καθαρότητα του ζωγραφίζονται πάθη και συναισθήματα, φόβοι και κατατρεγμοί.

Έξοχη κινηματογραφικά η αναπαράσταση της περιθωριοποιημένης επαρχίας, ειδικά ετούτης που στεγάζει τα πενιχρά όνειρα των ανύπαρκτης ισχύος ερυθρόδερμων, που αξία της ζωής τους ισοδυναμεί (για πολλούς προύχοντες) με το απόλυτο και παγερό υπό το μηδέν που τους αγκαλιάζει. Με αφήγηση αργή μα στρωτή στην ανάλυση των χαρακτήρων του, το φιλμ ζωντανεύει και πέρα από τις τέσσερις γραμμές του εκράν, τις συνθήκες τσουχτερού κρύου, μανιασμένου βοριά, θλίψης και λησμονιάς, για να οδηγήσει τον θεατή του στην θρίλερ έκρηξη του φινάλε. Εκεί που ο βασικός νόμος της ζούγκλας, που δεν τοποθετείται στις ερήμους της Μέσης Ανατολής, ούτε κάπου στα πέρατα της γης, αλλά εδώ στην ίδια μας την επικράτεια, κάνει σταδιακά, μα τόσο επιβλητικά την εμφάνιση του. Only The Strong Survive!

Πανεύκολα μιλάμε για την κορυφαία ερμηνευτική στιγμή του πολυπράγμονα Jeremy Renner. Με το τουφέκι στον ώμο, ως ορεσίβιος αλπινιστής, ορίζει την άλλη όψη του νομίσματος, αυτή απέναντι στην μόστρα του πεζοναύτη του Ιράκ που τον καθιέρωσε στο Hurt Locker, κυνηγώντας και πάλι εχθρούς, αόρατους και καλά κρυμμένους. Όχι όμως τζιχαντιστές με φέσια και σαρίκια, αλλά ομόσταυλους, γιάνκηδες, δυνατούς και αντρειωμένους, που υποκλίνονται δακρυσμένοι, στα φανερά, στην Αστερόεσσα, ντροπιάζοντας την όμως, με τις δειλές, ανάρμοστες και πομπώδεις τους συμπεριφορές. Η απόμακρη μειονοτική μερίδα της κοινωνίας της Υπερδύναμης, εκείνη που πραγματικά πιστεύει πως μπορεί να προστατεύσει και να υπηρετήσει, ορίζεται από τον ορκισμένο Κόρι. Κάποια φορά η αγκαλιά του, θα το σώσει το μοιραία αδύναμο κορίτσι (υπόκλιση και πάλι στην υποστηρικτική εδώ Olsen). Δύναται όμως αυτή η μόνη στιγμή, να αποτελέσει εξιλέωση για όλες τις προηγούμενες που τα ανήμπορα πλάσματα, έγιναν βορά στα ανθρωπόμορφα κτήνη?

Στα ίχνη του ανέμου (Wind River) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Αυγούστου 2017 από την Spentzos Films
Περισσότερα... »

Σε απόσταση ασφαλείας (Security) PosterΣε απόσταση ασφαλείας
του του Alain Desrochers. Mε τους Antonio Banderas, Ben Kingsley, Liam McIntyre, Gabriella Wright, Chad Lindberg, Cung Le, Katherine de la Rocha


Πολύ σκληρός για να πεθάνει στο... Mall!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Αυτή η νύχτα ήταν όντως μεγάλη...

Ο Ανδαλουσιανός José Antonio Domínguez Banderas γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1960 στη Μάλαγα της Ισπανίας. Σε λίγες μέρες δηλαδή έχει γενέθλια: γίνεται 57 ετών! Ο τρελός οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης και μέχρι πριν ενάμιση χρόνο σύζυγος της Melanie Griffith στάνταρ περνάει μια όχι και τόσο καλή περίοδο στην κινηματογραφική του καριέρα. Ο τρεις φορές υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα ηθοποιός έχει σκηνοθετήσει και δύο πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες κι ετοιμάζεται και για την τρίτη του. Εκεί μάλλον τον περιμένουν καλύτερες μέρες. Αυτή η προσεχής τρίτη σκηνοθετική προσπάθεια, αν τα διαβάζουμε καλά τα γράμματα, θα έχει πολύ ενδιαφέρον για πολλούς λόγους: ο τίτλος της είναι «Akil» και θα έχει πρωταγωνίστρια την πρώην γυναίκα του, την οποία εγώ θυμάμαι να έχω δει σε ταινία τελευταία φορά στο γαμάτο «Cecil B. DeMented» του John Waters από το μακρινό 2000! Όχι ότι η γυναίκα δεν παίζει σε ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές, αλλά τίποτε άξιο λόγου και τίποτε που να έχει βγει στις αίθουσες στην Ελλάδα. Επ' ευκαιρία, η Melanie Griffith έχει γενέθλια μια μέρα νωρίτερα από τον Antonio, στις 9 Αυγούστου του 1957 – γίνεται δηλαδή 60 χρονών! Και να φανταστείτε ότι η συγκεκριμένη γυναίκα ήταν υπεύθυνη για κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές μας... στύσεις, με καυτούς ρόλους σε ταινίες όπου συμμετείχε όπως το «Διχασμένο κορμί» (Body Double, 1984) και το «Άγριο θηλυκό» (Something Wild, 1986), ω ρε φίλε, γερνάνε τα αντικείμενα του πόθου μας, γερνάμε κι εμείς...

Σε απόσταση ασφαλείας (Security) Quad Poster
Ξεφύγαμε και με το παρδόν δηλαδής... Ας πούμε και δυο λόγια για τον σκηνοθέτη. Αυτή είναι η 7η μεγάλου μήκους ταινία του Γαλλοκαναδού σκηνοθέτη Alain Desrochers και η πρώτη που βλέπουμε εμπορικά στη χώρα μας. Είπαμε δυο λόγια λοιπόν...

Η υπόθεση: Ο Έντι Ντίκον είναι βετεράνος ενός από τους πολέμους που κατά καιρούς εξαπολύουν οι ΗΠΑ ανά τον κόσμο. Είναι άνεργος εδώ και δύο χρόνια και η χαμηλή του αυτοεκτίμηση τον έχει απομακρύνει από τη γυναίκα και την κόρη του. Ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά προκειμένου να γυρίσει στην οικογένειά του απαλλαγμένος από τη στάμπα του αποτυχημένου. Και τελικά βρίσκει μία: να δουλέψει ως σεκιουριτάς (με βασικό μισθό) σε ένα παλιό εμπορικό κέντρο, αρκετά απομονωμένο, και μακριά σχετικά από εκεί που ζει. Την πρώτη νύχτα που πιάνει δουλειά, όμως, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το εμπορικό κέντρο, ένα κομβόι αυτοκινήτων του FBI δέχεται επίθεση από μαφιόζους. Στόχος της επίθεσης είναι η 10χρονη Τζέιμι. Η Τζέιμι είναι η κόρη ενός λογιστή, πρώην συνεργάτη του γκάνγκστερ Τσάρλι. Όταν ο λογιστής αποφάσισε πως δεν του ταίριαζε πλέον αυτή η συνεργασία, ο Τσάρλι τον έβγαλε από τη μέση, τόσο εκείνον, όσο και τη γυναίκα του. Η ορφανή Τζέιμι είναι να καταθέσει σε δικαστήριο, κάτι που ο Τσάρλι δεν θέλει να συμβεί επ' ουδενί. Η Τζέιμι βρίσκει καταφύγιο στο εμπορικό κέντρο στο οποίο έπιασε δουλειά ο Έντι, ο οποίος αποφασίζει να την προστατέψει. Θα τα καταφέρει αυτός και οι τέσσερις άοπλοι ουσιαστικά νέοι του συνάδελφοι να σώσουν τη μικρή αλλά και τους εαυτούς τους από μια στρατιά από πληρωμένους δολοφόνους; Έχουν μια νύχτα για να αποδείξουν από τι είναι φτιαγμένοι...

Η άποψή μας: Κάπου στην αρχή της ταινίας ο Έντι (που υποδύεται ο Banderas) πηγαίνει σε ένα γραφείο ευρέσεως εργασίας (ίσως ειδικό για βετεράνους) κι όταν καταλαβαίνει πως η υπάλληλος δεν θέλει να του δώσει δουλειά την οποία εκείνη θεωρεί ότι είναι υποτιμητική για εκείνον (και εννοείται, μόνο τέτοιες δουλειές διαθέτει), ο Έντι της λέει: «θα έκανα οποιαδήποτε δουλειά, όσο χάλια κι αν είναι». Ρε παιδί μου, αυτό λέγεται τραγική ειρωνεία. Γιατί, να, μπροστά στα μάτια μας ο έχων κάποιο ταλέντο Banderas, που παλιότερα έπαιζε σε ταινίες ενδιαφέρουσες αν μη τι άλλο και συνεργαζόταν με σπουδαίους σκηνοθέτες, (κατα)δέχτηκε να παίξει σε μια ταινία του συρμού. Μια ταινία που θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες, πέραν της χώρας μας, στην Ιαπωνία, στην Ολλανδία, στην Πορτογαλία και στο Βιετνάμ (!!!).

Αν θα παιχτεί αλλού, θα παιχτεί κατευθείαν σε dvd (στην Αγγλία και στη Σουηδία πχ). Εξ ορισμού z movie δηλαδή, που δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες ούτε ποιότητας, ούτε πρωτοτυπίας, διάβολε, ούτε λίγου fun στη διαδικασία. Εκτός κι αν η ταινία θέλει να δείξει ότι δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, με το να χρησιμοποιούν οι «καλοί» ήρωες τα παιδικά γουόκι-τόκι όταν συνεννοούνται μεταξύ τους. Για τον Ben Kingsley δεν το συζητώ: ο τεράστιος αυτός ηθοποιός έχει δείξει πλειστάκις ότι διόλου δεν τον ενδιαφέρει η πχιότητα της ταινίας στην οποία συμμετέχει. Δουλίτσα να υπάρχει, τα μισθά να πέφτουν και δεν πα να παίζει στη χειρότερη παπαριά όλων των εποχών! Το αυτί του δεν ιδρώνει!

Ο badass Banderas, γίνεται λίγο... Bruce Willis λοιπόν, σε μια ταινία που προσπαθεί να ξεπατικώσει όλα τα τερτίπια και εκείνα τα στοιχεία που έκαναν τις περισσότερες ταινίες της σειράς «Die Hard» τόσο μεγάλες εμπορικές επιτυχίες. Αλλά φευ. Λίγα λεφτά στην παραγωγή (σε τέτοιου είδους ταινίες τα λεφτά πρέπει να «φαίνονται», αλλιώς το μόνο φαντασμαγορικό που μένει είναι η ανατροπή του αστυνομικού αυτοκινήτου στο κομβόι της αρχής), διαχειριστής σκηνοθέτης κι ένα σενάριο γραμμένο στο πόδι, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια. Σαν να λέμε «αρπαχτή». Ο αποτυχημένος στην κοινωνία Έντι βρίσκει τον εαυτό του προστατεύοντας το κορίτσι, καθώς ενεργοποιεί τα στοιχεία εκείνα που του έδωσε η πατρίδα του, κάνοντάς τον μηχανή θανάτου: μόνο μέσω της βίας, μόνο μέσα στο «πεδίο της μάχης», ο Έντι μπορεί να νιώσει άνθρωπος ξανά κι όχι αποτυχία! Ωραίο μήνυμα, ε; Αφήστε που η ταινία έχει... τρία φινάλε (και αρκούδο!). Ταινία του σωρού, που πραγματικά θα ήθελα να δω ποιοι και πόσοι θα πάνε να τη δουν καλοκαιριάτικα στα σινεμά.

Μια ταινία, που ανήκει εκ προοιμίου στο χώρο των βιντεοκλάμπ και χαλαρά θα μπορούσε να την παρακολουθήσει κανείς μετά το μεσημεριανό του ύπνο στο Star Channel. Και δεν θα τον ενοχλούσαν και οι διαφημίσεις...

Σε απόσταση ασφαλείας (Security) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Αυγούστου 2017 από την Odeon
Περισσότερα... »

Flatliners PosterΑν ξεπεράσει το όριο, ο θάνατος θα σε ακολουθήσει! Μια από τις πιο προχωρημένες ταινίες επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 80, που ανέδειξε και μερικά από τα πιο γνωστά κατοπινά πρωταγωνιστικά ονόματα, υπήρξε το πρωτοποριακό Flatliners. Τίτλος που καθώς φαίνεται μοιάζει πιασάρικος στις ημέρες μας, σε τέτοιο βαθμό ώστε να επανέλθει με ένα ριμέικ του η φιλόδοξη Sony, παρουσιάζοντας για μια ακόμη φορά την ιστορία των νεαρών σπουδαστών που προχώρησαν σε πείραμα ελεγχόμενου θανάτου προκειμένου να ερευνήσουν την μετά θάνατον ζωή. Για τον καθένα συμμετέχοντα σε αυτό όμως οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες, καθώς μέσα από την μεταφυσική δραστηριότητα που θα ξυπνήσει, θα αποκαλυφθούν τα μυστικά που έχουν κρυμμένα από το παρελθόν τους. Στην σκηνοθεσία της ταινίας βρίσκουμε τον Δανό Niels Arden Oplev που κατά το παρελθόν έχει υπογράψει ταινίες όπως το ορίτζιναλ Girl With The Dragon Tattoo. Η διανομή μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο τρέιλερ της ταινίας, αναγγέλλοντας συνάμα και την ημερομηνία εξόδου τους στις αίθουσες την 29η Σεπτεμβρίου 2017.

Flatliners Movie

Νεανικό όπως αναμενόταν είναι και το κάστ της καινούργιας βερσιόν, με την Ellen Page να ηγείται της ομάδας που αποτελούν επίσης και οι Diego Luna, Niona Dobrev, James Norton, Kiersey Clemons.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί.

Περισσότερα... »

John Heard RIPΣε ηλικία 73 ετών έφυγε από την ζωή ένας από τους πλέον διακεκριμένους ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους και συγγραφείς των τελευταίων δεκαετιών, ο πολυβραβευμένος Sam Shepard, από επιπλοκές της νόσου ALS (νόσος αμυοτροφικής σκλήρυνσης του Γκέρινγκ). Ο Shepard έγινε γνωστός στο κινηματογραφικό κοινό, χάρη στην εμφάνιση του στην ταινία The Right Stuff του 1983 όπου υποδύθηκε τον πιλότο Τσακ Γιέγκερ, ρόλος που του χάρισε υποψηφιότητα ερμηνείας στις βραβεύσεις της Ακαδημίας. Σημαντική στιγμή της καριέρας του επίσης υπήρξε επίσης εκείνη του αγρότη στο ξεχωριστό Days Of Heaven (1978) του Terrence Malick, ενώ οι πιο αξιομνημόνευτες παρουσίες του καταγράφονται στα φιλμς The Pelican Brief, Black Hawk Down, The Notebook, The Assassination Of Jesse James, Mud, August: Usage County, Midnight Special και Bloodline. Η πιο πρόσφατη πρωταγωνιστική του στιγμή υπήρξε στο Never Here παραγωγής του καναλιού Netflix.

Ως σεναριογράφος τις πιο σημαντικές του στιγμές τις κατέγραψε στο πλευρό του Michelangelo Antonioni στο Zabriskie Point (1970) και στο Paris Texas (1984) ενώ άξια αναφοράς ήταν τα δικά του σκριπτ Fool For Love, Curse Of The Starving Class και Simpatico. Το 1988 σκηνοθέτησε σε δικό του σενάριο την ταινία Far North, όπου συμπρωταγωνίστησε μαζί με την Jessica Lange - σύντροφο του στην ζωή για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, με την οποία απέκτησαν μαζί δύο παιδιά - και το 1994 την ταινία Silent Tongue όπου υπήρξε η τελευταία πρωταγωνιστική παρουσία του αδικοχαμένου River Phoenix. Σημαντικότερη στιγμή της μεγάλης του δημιουργικής διαδρομής, υπήρξε η βράβευση του με το βαρύτιμο Πούλιτζερ για το θεατρικό του έργο Buried Alive to 1979, ενώ υπήρξε υποψήφιος για το ίδιο βραβείο δύο ακόμη φορές, για τα έργα του Fool For Love και True West.

Από προηγούμενο γάμο του ο Sam Shepard με την επίσης ηθοποιό Olan Jones είχε αποκτήσει ακόμη έναν γιο. RIP

John Heard RIP
Περισσότερα... »

Το Στέμμα των Ινδιών (Viceroy’s House) PosterΤο Στέμμα των Ινδιών
της Gurinder Chadha. Με τους Hugh Bonneville, Gillian Anderson, Manish Dayal, Michael Gambon, Simon Callow, Neeraj Kabi


Ινδικός Οίκος...
του zerVo (@moviesltd)

Για να μιλήσουμε με αριθμούς, μιας και αναφερόμαστε στην μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού στα χρονικά της ανθρωπότητας, η οποία έλαβε χώρα κατά την διχοτόμηση μιας χώρας, που στα σύνορα της τότε, φιλοξενούσε το εν πέμπτο τους συνολικού αριθμού ζωντανών ψυχών του πλανήτη. Το προσφυγικό κύμα έφτασε σε μέγεθος τα δεκαπέντε εκατομμύρια πολίτες, που μετακινήθηκαν ένθεν κακείθεν των φρεσκοσχηματισμένων συνόρων, με κοντά ένα εκατομμύριο εξ αυτών να χάνει την ζωή του, κατά την διάρκεια των αιματηρών ταραχών. Νούμερα που κατατάσσουν την ώρα γιορτής για την ανεξαρτησία δύο κυρίαρχων εθνών / κρατών, ως μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες όλων των εποχών.

Το Στέμμα των Ινδιών (Viceroy’s House)  Wallpaper
1947. Μετά το πέρας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Βρετανική Κοινοπολιτεία στην απόπειρα της να επιλύσει το ένα μετά το άλλο τα διεθνή ζητήματα που απασχολούν την Αλβιόνα, έχει σαν πρώτο ζήτημα της ατζέντας της το Ινδικο-Πακιστανικό πρόβλημα. Με απόφαση του ίδιου του Τζόρτσιλ, στο Δελχί θα αποσταλεί με την εντολή να ομαλοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο, την περίοδο μέχρι την ημέρα της αποχώρησης των Βρετανών από την Ινδική χερσόνησο, ο Λόρδος Μάουντμπάτεν, ο τελευταίος Αντιβασιλέας, που έχει μπροστά του μόλις έξι μήνες προετοιμασίας, για να παραδώσει την χώρα στον λαό της.

Την ίδια στιγμή που οι κοινωνικές αναταραχές, βασισμένες στις φονταμενταλιστικές ακρότητες, των τριών θρησκευτικών πόλων που απαρτίζουν το πληθυσμιακό σύνολο, στην πρωτεύουσα καταφτάνουν διπλωμάτες, προκειμένου να συμβουλεύσουν τον Ντίκι, για το πώς πρέπει να κινηθεί, διασφαλίζοντας τα συμφέροντα του Στέμματος. Από την πλευρά τους οι Ινδουιστές, οι Σιχ και οι Μουσουλμάνοι, εκμεταλλευόμενοι το πολιτικό κομφούζιο, θα επιζητήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη για την δική τους πλευρά. Και κανείς δεν δείχνει διατεθειμένος με την στάση του να βοηθήσει στην διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή.

Μια από τις πλέον σημαντικές ιστορικές στιγμές του 20ου αιώνα, αποτελεί την θεματική βάση της φιλόδοξης κινηματογραφικής παραγωγής, που ουσιαστικά δεν έρχεται να προσθέσει κάτι νέο και πρωτοφανέρωτο στα ήδη γνωστά στο ευρύ κοινό περιστατικά, που εντέλει οδήγησαν στο σχίσμα. Και αν μη τι άλλο στην μεγάλη οθόνη έχουν εξαντληθεί, χάρη στο ανεπανάληπτο προ δεκαετιών έπος του Attenborough. Εδώ επιχειρείται μια λιγότερο επικεντρωμένη στο ιστορικό χρονικό, αλλά σε πιο προσωπικές ιστορίες, αναφορά, με την κάμερα να ταξιδεύει ανάμεσα στα πατώματα του επιβλητικού (νυν) Προεδρικού Μεγάρου, μα τότε Οίκου του εκάστοτε επιτετραμμένου της Βασιλίσσης στις Ινδίες. Ενός γιγαντιαίου κτιρίου, του μεγαλύτερου ποτέ και φυσικά στις ημέρες μας, που φιλοξενεί κάτω από την στέγη του παγκόσμιο ηγέτη.

Το Παλάτι στην παρούσα περίπτωση ορίζει έναν βασικό χαρακτήρα της πλοκής, καθώς χωρισμένο σε δύο επίπεδα, το ανώτερο και το πιο χαμηλό, περικλείει γύρω από τους τοίχους του, άλλοτε τις κρίσιμες διαβουλεύσεις των υψηλόβαθμων γύρω το φλέγον θέμα, άλλοτε όμως τις αντιδράσεις της ίδιας της μάζας, όπως αντικατοπτρίζεται στον μικρόκοσμο των ντόπιων εργαζομένων, σε διάφορα πόστα. Οι ίδιοι οι αυλικοί, καμαρότοι, φρουρά, μεταφράστριες, μαγείροι, γίνονται μάρτυρες των θεαματικών αλλαγών για τον τόπο τους, συνάμα όμως κι οι ίδιοι αναπόσπαστο μέρος της Ιστορίας, διαλέγοντας μεριά και στρατόπεδο, μα κυρίως εξωτερικεύοντας ακραία συναισθήματα εμφύλιας έχθρας, που σταδιακά θα μεγεθυνθεί με τα γνωστά γενοκτονικά αποτελέσματα.

Γνωστή στο ευρύ κοινό από την τεράστια επιτυχία του Bend It Like Beckham, η σκηνοθέτις Gurinder Chadha, απόγονος η ίδια, συμμετεχόντων στην αφήγηση, σε μια όχι και τόσο επιτυχημένα εμβόλιμη ρομαντική ρουμπρίκα, άγνωστο για ποιους λόγους επιλέγει το σήμερα, για να σχολιάσει κάτι που έχει οριστικοποιηθεί επτά δεκαετίες πριν. Διότι είναι φανερή η τάση της να καυτηριάσει πρόσωπα και καταστάσεις – οι φανατισμένοι εχθροί κομάντερ, Νεχρού των Ινδουιστών και Τζίνα των Ισλαμιστών, ο ιδεαλιστής μοναχικός Μπάπου, οι Βρετανικές οχιές, που ήδη έχουν αποφασίσει πριν από όλους – αλλά και αναίτια να καταστήσει συμπαθή τον Τελευταίο Αντιβασιλέα, που εμφανίζεται να μην γνωρίζει τι και πως, να μην έχει πυγμή, να θέλει αλλά να μην δύναται, να καταστείλει τον πόλεμο. Με ισχυρό στοιχείο της οικογένειας Μαουντμπάτεν να ορίζεται η Κυρά της, σαν σε ρεπρίζ των μοντέρνων ενοίκων του αντίστοιχου White House…

Σε αυτό λοιπόν το ελεγχόμενο ιστορικά για την αυθεντικότητα του πεδίο, ο Λόρδος, εμφανίζεται περήφανος, καλοσυνάτος μα και διπλάσιος σε όγκο, μιας και ο Hugh Bonneville, τα έχει τα παραπανίσια του κιλά, ενώ η Λαίδη Εντουίνα, μοιάζει σαφώς πιο αποφασιστική, υποδυόμενη από την πάλαι ποτέ τηλεοπτική sex symbol, Gillian Anderson. Οι Ινδοί ερμηνευτές του καστ, άνευροι και σαν εκτός τόπου, δεν βοηθούν την ανάπτυξη του ρομάντζου που πνίγεται στις φλόγες, ίσως σε αυτό να μην βοηθά και η απαίτηση από την ντιρέκτορα, τα πάντα να αποδίδονται εις την αγγλική γλώσσα, στοιχείο που μειώνει τεράστια ποσοστά από την αυθεντικότητα. Το αντίθετο δηλαδή που προξενεί στην διψασμένη ματιά, το άριστο στήσιμο της διεύθυνσης παραγωγής, που καταφέρνει να αναπαραστήσει έξοχα την εποχή, με την χρήση εκατοντάδων ζάπλουτα κοστουμαρισμένων έξτρας, μα κυρίως με την έντεχνη χρήση του υπέρλαμπρου Viceroy’s House, που για τον άμαθο θεατή αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή γνώσης, ιδεολογικών στοιχείων και ανάδειξης της τοπικής κουλτούρας.

Το Στέμμα των Ινδιών (Viceroy’s House)  Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Αυγούστου 2017 από την Feelgood Ent.
Περισσότερα... »



Ελληνικό Box Office 27 - 30 Ιουλίου 2017 by OPTOMA


Φιλμ
Διανομή
Wks Αίθουσες
4ήμερο Ελλάδας
Σύνολο Ελλάδας
1
Contratiempo
Tanweer
2

8.505
28.809
2
The Big Sick
Spentzos Films
1

6.650
6.650
3
Spider-Man: Homecoming
Feelgood Ent.
4

3.972
115.693
4
War for the Planet of the Apes
Odeon
3

3.052
42.928
5
Wish Upon
Odeon
1

3.048
3.048
6
Perfetti sconosciuti
Odeon
1

2.924
2.924
7
The House
Tanweer
1

2.908
2.908
8
Love & Friendship
Strada Films
2

2.713
11.860
9
À bras ouverts
Seven Films
3

2.508
36.322
10
L'Ora Legale
Seven Films
5

2.176
51.795


Περισσότερα... »

Message From The King PosterΗ εκδίκηση έχει ένα όνομα! Με την προσθήκη στην διανομή και μη κινηματογραφικών στοιχείων, όπως των μοντέρνων τηλεοπτικών δικτύων, καλή ώρα του Netflix, είναι πολλές φορές πιθανή η γνωριμία με καινούργια φιλμς, λίγες μόλις στιγμές πριν την επίσημη έξοδο τους. Όπως συνέβη με την περίπτωση του Message Fron The King, που μπορεί να έκανε πρεμιέρα στο περσινό φεστιβάλ κινηματογράφου του Τορόντο, δεν βρήκε όμως την γνώριμη πορεία προς τις αίθουσες, με συνέπεια η επίσημη πρώτη να γίνει μέσα από τους δέκτες της μικρής οθόνης. Η ταινία που υπογράφει ο σκηνοθέτης Fabrice Du Welz (Aleluia, Calvaire) περιγράφει την εκδικητική διαδρομή ενός νέου από το μακρινό Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, μέχρι το Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, για να εκδικηθεί τον μυστηριώδη θάνατο της μονάκριβης αδελφής του. Το τρέιλερ από τον γνωστό συνδρομητικό δίαυλο που μόλις κυκλοφόρησε, είναι κατά βάση τηλεοπτικού χαρακτήρα, με αρκετό σασπένς είναι η αλήθεια στην εξέλιξη του και υποσχόμενο να μοιράσει συγκινήσεις στους θεατές του, από τις 4 Αυγούστου 2017, όταν και θα πραγματοποιήσει την έξοδο του στις καλωδιακές.

Message From The King Movie

Το διαθέτει το αστεράκι του πάντως στις εικόνες του, μιας και ο ανερχόμενος Chadwick Boseman που είδαμε στο 42 και περιμένουμε στον Black Panther, μοιάζει ιδανικός για τον ρόλο του μαύρου τιμωρού. Συμπρωταγωνιστούν ακόμη και οι Luke Evans, Teresa Palmer και Alfred Molina.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!


Περισσότερα... »

LBJ PosterΗ τελευταία ελπίδα? Ο Λίντον Τζόνσον, ο 36ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έχει εμφανιστεί ως υποστηρικτικός της πλοκής χαρακτήρας, σε δεκάδες ταινίες πολιτικού περιεχομένου, συνήθως από το πόστο του Αντιπροέδρου, στο πλευρό του κατοπινά δολοφονημένου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Αυτή την φορά είναι η σειρά του να κρατήσει τον πρώτο ρόλο της υπόθεσης, στην ταινία LBJ που σκηνοθετεί ο Rob Reiner η οποία αφηγείται τον βίο ενός από τους πλέον αινιγματικούς κατοίκους του Λευκού Οίκου. Το φιλμ ξεκινά την διαδρομή του από την περίοδο που ο Τζόνσον παραστέκεται δίπλα στον JFK ίσαμε το μοιραίο πρωινό της 23 Νοεμβρίου 1963, που άλλαξε την πορεία της Αμερικής, στο Ντάλας, όταν μέσα σε λίγες ώρες θα κληθεί να αναλάβει μέσα σε στιγμές οδύνης, τα ηνία της χώρας. Η ταινία έκανε την επίσημη πρεμιέρα της περισσότερο από έναν χρόνο πριν στο Φεστιβάλ του Τορόντο, παίρνοντας από τους παρευρισκόμενους κατά μεγάλο ποσοστό ιδιαίτερα αρνητικές κριτικές, στοιχείο που ως κακό σημάδι, καθυστέρησε και την έξοδο της στις αίθουσες, κάτι που αναμένεται να συμβεί στις 3 Νοεμβρίου 2017. Η παραγωγή της Electric μόλις έδωσε στην κυκλοφορία και το εισαγωγικό τρέιλερ του έργου, που αν μη τι άλλο είναι γεμάτο από γνώριμα σταρικά ονόματα, στην απόδοση των γνωστών προσωπικοτήτων.

LBJ Movie

Αρχής γενομένης από τον Woody Harrelson που υποδύεται τον βασικό ρόλο της ιστορίας, με αρκετά προσθετικά στο πρόσωπο ώστε να φέρει κάπως ως φυσιογνωμία στον Πρόεδρο. Μαζί του στο καστ ακόμη συνυπάρχουν και οι Jennifer Jason Leigh ως πρώτη κυρία Λέιντι Μπερντ, C Thomas Howell, Rich Sommer, Bill Pullman, Michael Stahl David ως Μπομπ Κένεντι, Richard Jenkins ως Γερουσιαστής Ρίτσαρντ Ράσελ.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!


Περισσότερα... »

Το Μόνο Αγόρι στη Νέα Υόρκη (The Only Living Boy in New York) PosterΤο Μόνο Αγόρι στη Νέα Υόρκη
του Marc Webb. Με τους Callum Turner, Kate Beckinsale, Pierce Brosnan, Cynthia Nixon, Jeff Bridges, Kiersey Clemons, Debi Mazar


Half of the time we're gone but we don't know where
του zerVo (@moviesltd)

Είναι 1970 και στο απόγειο της καριέρας του, το πιο ονομαστό δίδυμο της Αμερικάνικης φολκ, οι Simon And Garfunkel, κυκλοφορούν το πέμπτο και πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ της μεγάλης καριέρας τους, με τον τίτλο Bridge Over Troubled Water, Lp που για διαφόρους λόγους, έμελλε να αποτελέσει το κύκνειο άσμα της θρυλικής δυάδας. Μέσα από τα αυλάκια του δίσκου ξεπήδησαν επιτυχίες παγκόσμιου βεληνεκούς, σαν το ομότιτλο, την Cecilia, το El Condor Pasa και φυσικά το αγέραστο ακόμη The Boxer. Πέραν των σινγκλς όμως, το τρίτο τραγούδι, στην δεύτερη πλευρά, ήταν εκείνο που αποκάλυπτε περισσότερο από όλα, την αλήθεια πίσω από τις γραμμές για το μέλλον του συγκροτήματος. Καθώς ο κύριος δημιουργός των μελωδιών, Paul Simon, εξέφραζε μέσα από τους στίχους του, την απέραντη, καταθλιπτική μοναξιά που ένιωθε, ενόσω το έτερο μισό του, ο Art Garfunkel, απουσίαζε μόνιμα σε επαγγελματικά ταξίδια (επιθυμώντας να ακολουθεί καριέρα ηθοποιού). Το μελαγχολικό The Only Living Boy In New York, έκτοτε αποτελεί έναν ύμνο εξωτερίκευσης τέτοιων δυσμενών καταστάσεων ψυχικής ερήμωσης, με τους Εγγλέζους Everything But The Girl περίπου είκοσι χρόνια μετά να καταφέρνουν μια εκπληκτική διασκευή του, συνοδευόμενη μάλιστα από ένα εξίσου σπουδαίο κλιπ, υπογραφής Hal Hartley. Αυτή ακριβώς η βερσιόν, είναι που ακούγεται στο σπαρακτικότερο σημείο της ομώνυμης ταινίας, που μας προσφέρει ένας εκ των πιο εμπνευσμένων Αμερικάνων σκηνοθετών της εποχής μας, ο Marc Webb.

Το Μόνο Αγόρι στη Νέα Υόρκη (The Only Living Boy in New York) Wallpaper
Έχοντας μόλις ολοκληρώσει τις, μάλλον καταναγκαστικές, σπουδές του και χωρίς ακόμη να έχει καν θεμελιώσει όνειρα για το μέλλον του, ο νεαρός Τόμας, ξοδεύει την ημέρα του, διεκδικώντας την καρδούλα της συνομήλικης του Μίμι, της όμορφης πωλήτριας του συνοικιακού μπουκστόρ, που εκείνη όμως την έχει ταμένη σε περιπλανώμενο ανά την περιφέρεια, wanabe ροκ σταρ. Ερωτική απογοήτευση, που έρχεται να προστεθεί στην ήδη προϋπάρχουσα, που έχει προκαλέσει ο μόνιμος αρνητισμός των απόμακρων εύπορων γονιών του, σε οποιοδήποτε πλάνο επαγγελματικό τους έχει εκθέσει. Ειδικότερα του είρωνα, πετυχημένου μεγαλοεκδότη, πατρός του, που δεν μοιάζει να συμφωνεί ιδιαίτερα με τον τρόπο ζωής που ακολουθεί, μακρυά από τα ακριβά προάστια που μεγάλωσε, στις φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν.

Μια κατάσταση που θα πάρει ακόμη αρνητικότερη τροπή για τον Τόμας, αντιλαμβανόμενος την εξωσυζυγική σχέση που διατηρεί ο γονιός του, με την εκθαμβωτική του συνεργάτιδα, Τζοχάνα, προδοσία που ενδεχόμενα θα επιφέρει ακόμη πιο δραματικές συνέπειες στον ήδη φορτισμένο ψυχισμό της μητέρας του, που πάσχει από χρόνια κατάθλιψη. Αρνούμενος να παραμείνει αμέτοχος σε αυτό το ζήτημα που ταλανίζει την φαμίλια του, θα δράσει αποφασιστικά επιδιώκοντας να προσεγγίσει την κρυφή ερωμένη, μια γνωριμία που θα σημάνει ραγδαίες εξελίξεις για όλους. Και κυρίως για τον χωρίς την παραμικρή εμπειρία, φιλόδοξο μα και φοβισμένο, νεαρό...

Που χαρακτηριζόμενος από την δεδομένη άγνοια κινδύνου, θα ενεργήσει επιπόλαια και αλόγιστα, παρασυρόμενος μεν από το στιγμιαίο πάθος, την νεανική έξαψη, την φυσική τόλμη των είκοσι κάτι χρόνων, αλλά και από μια έντονη διάθεση εκδίκησης, προς όλους, για την απόρριψη που έχει βιώσει. Όπως ο ίδιος επεξηγεί το μη συμβάδισμα των πάντων με τα δικά του μέτρα και θέλω, καθώς νιώθει άδικα εκμηδενισμένος από την φαμίλια, αναίτια εξαφανισμένος από το κορίτσι που διακαώς επιθυμεί (μέχρι και στην πιο άσχημη πόλη του κόσμου, εκείνη του πετά κατάμουτρα πως ονειρεύεται να μεταβεί, τσακίζοντας με την μία κάθε υπόνοια δεσμού), ντροπαλά αποκομμένος από το γενικότερο σύνολο, με το οποίο δεν βρίσκει πως τον συνδέουν και πολλά κοινά. Μοναξιά... Μοναξιά και απόγνωση. Το Μόνο Αγόρι στον σύγχρονο ομφαλό της γης.

Μοιάζουν μελαγχολικές οι προαναφερόμενες λέξεις, παρόλα αυτά σε πλήρη φιλμική αντίθεση, η αφήγηση τους στο εκράν δεν είναι εφάμιλλα δραματική. Με φόντο μια πολύχρωμη και συνεχώς ηλιόλουστη Νέα Υόρκη, μια απέραντη μητρόπολη που σου δίνει ατέρμονες ευκαιρίες για δράσεις, κτίσεις και κατακτήσεις, ο αγαπημένης ποιητικότητας στην έκφραση του Marc Webb, στήνει μια ανθρώπινη ιστορία, γύρω από έναν σταθερό μοναχικό άξονα, μπολιάζοντας την ανά τακτές περιόδους με γλαφυρούς τόνους και διάθεση. Πορεία σε μια σχηματική γραμμή, όπως την προλογίζει, νανουριστικά απαγγέλλει στην εξέλιξη της και εντέλει παιανίζει στο φινάλε, ο μοναδικός άνθρωπος σε όλα αυτά τα εκατομμύρια που περιβάλλουν τον μικρό, ο αινιγματικός γερο γείτονας του, που γνώρισε μόλις χθες, μα ελλείψει άλλου έμπιστου, τον πιστεύει για μέντορα, για δάσκαλο, για καθοδηγητή. Σχέση στοργής και αλληλοκατανόησης, που με την έλευση της απρόσμενης ανατροπής και του χάπι (?) έντ, κλείνει σε έναν ολόγιομο κύκλο την επίπεδη ράγα, σαλπάροντας αποξαρχής. Ακόμη και το ίδιο παράθυρο έχει άλλη θέα, η εμπειρία και η γνώση είναι εκείνες που αλλάζουν την θωριά.

Πανεύκολα, εκείνος που δεν έχει σιγοψιθυρίσει τις αναλλοίωτες μελωδίες του Simon, που αγκαλιάζουν στοργικά τις εικόνες του dramedy, ενδεχόμενα στην εξέλιξη της πλοκής να παρασυρθεί και να το γυρίσει στο "'όνομα σου Αναστασία, κρεμασμένα λες χίλια τάματα" και δεν τον αδικώ, Φώσκολος τονε βύζαξε, εκεί κολλάει ο νους. Το ερωτικό τρίγωνο δεν είναι το επίκεντρο, είναι όμως ο καταλύτης. Δεν είναι η αφετηρία και το ονόρε, είναι όμως ο μοχλός πίεσης και έντασης. Δεν είναι το ξέσπασμα του φυλακισμένου πάθους, πιστόλι που ξερνάει τιμωρία, αλλά η αναζήτηση του χαδιού που κάθε δευτερόλεπτο το διεκδικείς κι άμα δεν το αισθάνεσαι, σε ζώνουν σαν φίδια οι ανασφάλειες, δηλητηριάζοντας την αυτοπεποίθηση με το zyclon του μηδενισμού. Και το παρακάλι για να γυρίσει πίσω ο Τομ στον Τζέρι του, από θρήνος μοιάζει με πόλεμος. Δεν με καις, σε καίω...

Ενθαρρυντική η γνωριμία του κοινού με τον συμπαθέστατο διοπτροφόρο Callum Turner, που για πρώτη φορά στο στάρινγκ, μια χαρά ντύνεται την καπαρντίνα του μοντέρνου (τάχαμου) μπιτνίκ, που από κόπια υφάκι μπόλικο κι από ταλέντο άλλο τόσο, μα ποιος να το αναγνωρίσει? Επιβεβαίωση - επιβράβευση - μετάλλιο που ζητούν τα νεούδια ανά πάσα στιγμή, γι αυτό και συμπαθούν υπέρμετρα όποιον τους το παρέχει, ακόμη και τον ξένο, τον άγνωστο, τον μέθυσο του διπλανού απάρτμεντ, που με τόση σοφία, παίζει στα δάκτυλα ο Jeff Bridges. Λογικό κι επόμενο με τέτοιο τοτέμ στο καστ, άπαντες οι ρόλοι να ανεβάζουν λέβελ αποδόσεως, όχι απρόσμενα πάντως μιας και όλων η πάστα είναι επιβεβαιωμένη. Και του πατέρα Brosnan, που εντέλει φαντάζει ως ο ριγμένος της υπόθεσης, κυρίως στην έως τώρα λογική του νεαρού και της μητέρας Nixon, που έχασε κάποτε την ευκαιρία, τσακίζοντας ψυχή και νου και της επίσης φερέλπιδος, μελαψής κουκλίνας Kiersey Clemons, ως δυσκοίλιας φιλενάδας, που κρατάμε το ονοματάκι της στο καρνέ, ως ερμηνευτική επένδυση για το μέλλον.

Φύλαξα τελευταία την Beckinsale, εδώ το ερωτικό αντικείμενο του πόθου, συνάμα όμως το Μόνο Κορίτσι στην Νέα Υόρκη. Έναν αιώνα κοντά μετά το ασχημόπαπο του Shooting Fish και αφού καθάρισε με τα leather των Underworld, η Αγγλίδα διόλου άδικα αποσπά την (υποκειμενική, οκ) στάμπα της sexiest woman alive. Όλεθρος Λονδρέζικος κινητός η Becky ζαλίζει, μεθά, μαγνητίζει στο αέρινο διάβα της, δίχως ποτέ να λησμονεί πως ερμηνεύει, με ασίγαστο πάθος, την άλλη όψη (από την σερνική) του ίδιου νομίσματος. Ούτε εκείνη, η Τζοχάνα της, γνώρισε ποτέ την επευφημία από κανέναν δικό της. Ούτε την αβάντα, ούτε τον ενθουσιασμό. Κι αυτό μοιάζει να ψάχνει πέρα δώθε να βρει στην απεραντοσύνη του Big Apple. Τελικά οι μόνοι, δεν είναι όσο περιθωριακά μόνοι φαίνονται, είναι πολύ περισσότεροι...

Το Μόνο Αγόρι στη Νέα Υόρκη (The Only Living Boy in New York) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουλίου 2017 από την Seven Films
Περισσότερα... »

Έρωτας Μετ' Εμποδίων (The Big Sick) PosterΈρωτας Μετ' Εμποδίων
του Michael Showalter. Με τους Kumail Nanjiani, Zoe Kazan, Holly Hunter, Ray Romano, Adeel Akhtar, Anupam Kher


Stand Up...Romance!
του zerVo (@moviesltd)

Αδόκιμο ακόμη, στα μέρη μας, ετούτο το είδος της κωμωδίας, παρότι μια φράξια αξιόλογων καλλιτεχνών την τελευταία δεκαετία, μοχθεί για να το φέρει στην μόδα. Μια παράφραση του, μάλιστα, έχει γνωρίσει επιτυχία κατά το παρελθόν στις εγχώριες πίστες, με την μαρκίζα του σατυρικού σόου, που υπηρέτησαν με αξιοπρεπή, πιπεράτο ενίοτε, μα κατά βάθος πολιτικο-κοινωνικό λόγο, προσωπικότητες σαν τον Μαρίνο, τον Κλυν, τον Τζιμάκο ίσως, σίγουρα πιο πρόσφατα τον Λαζόπουλο. Το Stand Up Comedy είναι κομματάκι διαφορετικό, δεν βασίζεται στο καθεαυτού πρόγραμμα, μα παίρνει αφορμές εκκίνησης του χιούμορ, από τον αυτοσχεδιασμό, συνάρτηση εναλλασσόμενη, ελέω της μεταβλητής της κατά περίπτωση ψυχολογικής κατάστασης του αρτίστα. Υπάρχουν στιγμές βλέπεις, που το συναίσθημα, υπερτερεί του επαγγελματισμού και το νούμερο στην πίστα όχι απλά δεν ολοκληρώνεται, μα δεν αρχίζει καν.

Έρωτας Μετ' Εμποδίων (The Big Sick) Wallpaper
Ως οδηγός της υπηρεσίας Uber βγάζει τα προς το ζην, ο μονίμως χαμογελαστός Κiουμέλ, νεαρός γεννημένος στο Πακιστάν, μα εγκατεστημένος εδώ και πολλά χρόνια, μαζί με την οικογένεια του, στο Σικάγο των πανίσχυρων βοριάδων. Παρότι η συντηρητική ανατολίτικων εθίμων φαμίλια του, επιθυμεί να τον καμαρώσει γιατρό, στην χειρότερη των περιπτώσεων, δικηγόρο, εκείνος ζει και αναπνέει για το δεκάλεπτο που θα ανέβει στην σκηνή, για να έλθει μέσω της όρθιας κωμωδίας σε επαφή με το κοινό του, έχοντας σαν κρυφό όνειρο κάποια στιγμή να καταφέρει να φτάσει μέχρι τα ξακουστά σανίδια της Νέας Υόρκης. Ακόμη κι αν υποχωρήσουν πάντως οι γονείς του και του επιτρέψουν να πορευτεί επαγγελματικά όπως επιθυμεί, παριστάνοντας τον γελωτοποιό, το βέβαιο είναι πως τώρα που έχει φτάσει η ώρα να νοικοκυρευτεί, η γυναίκα που θα πάρει θα είναι νοικοκυρά, Πακίσα, κορίτσι δικό τους, με αρχές, προίκα κι όμορφο!

Αντιδραστικός κι εδώ ο Κιουμέλ, κάθε πρόταση για παντρειά της μάνας του, θα την πετάξει στο κουτί των απορριπτέων υποψηφίων, αφού την γυναίκα της ζωής του, θα επιθυμήσει να την επιλέξει, ενάντια στις παραδοσιακές προσταγές, ο ίδιος, ολομόναχος. Μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να είναι και η ξανθούλα Έμιλι, που γνώρισε ένα μοιραίο βράδυ στο κλαμπ και άμεσα δέθηκε μαζί της με τα ερωτικά δεσμά. Παρότι υπερβολικά φιλελεύθερων αρχών και με παρελθόν μη εγκεκριμένο από τον συντηρητικό του κύκλο - που δεν τολμά καν να αποκαλύψει την ύπαρξη της - ο μετανάστης γνωρίζει μέσα του, πως έχει εντοπίσει το άλλο του μισό. Μια μικροπαρεξήγηση θα σταθεί αιτία το ζευγάρι να χωρίσει. Κι όταν πάλι ιδωθεί, θα είναι στον θάλαμο του νοσοκομείου, όπου εκείνη χτυπημένη από μια απροσδιόριστη μόλυνση, έχει πέσει σε κώμα, με τις ενδείξεις ανάνηψης να μην είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες.

Όλα τον στραβό κι ανάποδο δρόμο, μοιάζουν να έχουν πάρει στην ζωή του φουκαριάρη Πάκι, πάνω μάλιστα στην στιγμή που πίστεψε πως βρήκε την αληθινή ευτυχία. Δίχως σοβαρά οικονομικά έσοδα, με πατέρα και μάνα σχεδόν να τον έχουν αποκηρύξει από γιο, δίχως σαφείς ευκαιρίες να αναπτύξει το τάλαντο του, έρχεται τώρα και η χαριστική βολή με την (πρώην?) αγαπημένη του να έχει βυθιστεί σε ύπνο, δίχως επιστροφή. Ακόμη κι η αναγκαστική συνύπαρξη με τους ανακατωσούρηδες δικούς της, αρνητική αύρα προκαλεί, αφού ούτε κι εκείνοι εκ πρώτης όψης τον έχουν πάρει μα μάτι καλό. Συνεπώς τα πάντα έχουν αφεθεί σε ένα θαύμα, να αποφασίσει το χέρι το μαγικό, αν τα όλα στην καθημερινότητα του κακόμοιρου άντρα, γινούν και πάλι όμορφα, όπως και πριν.

Σπάνια περίπτωση ρομαντικής κομεντί. Και είναι λογικό να δημιουργείται αυτό το φίλινγκ της ιδιαιτερότητας, μιας κι από την (ούτε καν) μέση της χρονικής διάρκειας, το κορίτσι, ο ένας πυλώνας του στόρυ - η Zoe Kazan δηλαδή - εξαφανίζεται, λόγω βαριάς ασθενείας. Οπότε το ερώτημα που τίθεται, είναι αν μπορεί να στηριχτεί ρομάντζο, μονομελές και μάλιστα δίωρης πορείας, με ορατό το ενδεχόμενο, ενόψει, της βαριεστημάρας? Που να παίρνει τέτοια τραγική στροφή κι εντούτοις να διατηρεί ζωντανά τα κύτταρα της κωμωδίας? Χάρη στην μέθοδο που ακολουθεί για να αναπτύξει το σενάριο του ο indie καταβολών Michael Showalter (κρατάμε το ονοματάκι) επιλέγοντας να μην ακολουθήσει την πεπατημένη του MegRyanικού γλυκερού τύπου rom com, αλλά να μπολιάσει με δεδομένα ρεαλιστικά στοιχεία την αναπάντεχης τροπής πλοκή. Που έχουν να κάνουν, εκτός του εξαιρετικά κτισμένου, φόντου της εξ Ανατολών κονσερβαρισμένης κουλτούρας (οι συμπέθεροι από το Καράτσι), αναμεμειγμένου με τις χροιές της αστικής ρουτίνας (τα πεθερικά της συμφοράς που καθρεφτίζουν ενδεχόμενα το μέλλον κάθε τωρινά ερωτευμένου ντουέτου) και τις σύγχρονες αντιλήψεις της μετά 11/9 αμερικάνικης κοινωνίας (εδώ δεν χρειάζονται επεξηγήσεις, ο ήρωας μας είναι μελαψός).

Σύμφωνα με όλα αυτά τα προαπαιτούμενα, η επιλογή του πραγματικού stand up comedian Kumail Nanjiani, για να αποδώσει τον ρόλο της ζωής του (κυριολεκτικά, μιας και το The Big Sick είναι στηριγμένο στα αληθινά περιστατικά, που σήμαναν την γνωριμία του, με την νυν σύζυγό του) μοιάζει ιδανική. Ευχάριστος μα και θλιμμένος συνάμα, καταπιεσμένος όσο και παρτιζάνος, καλουπωμένος μα και με τάσεις απεξάρτησης, ο βασικός ήρωας της ανθρώπινης ιστορίας που είδαμε, κερδίζει με άνεση, συμπάθεια, αγάπη και τελικά το όνειρο του, που ουδέποτε διανοήθηκε να απολέσει. Μια ιδιαίτερη και απρόσμενη κινηματογραφική made in USΑ έκπληξη, ελάχιστα προμοταρισμένη και συζητημένη, από αυτές που δεν λησμονούνται άμεσα μετά την θέαση τους, αλλά αφήνουν περιθώρια και για μετέπειτα κουβέντες στους θεατές τους.

Έρωτας Μετ' Εμποδίων (The Big Sick) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουλίου 2017 από την Spentzos Films
Περισσότερα... »