6 Days PosterΜπροστά στον τρόμο, ένα έθνος θα κληθεί να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. Βασισμένο στα πραγματικά περιστατικά που συγκλόνισαν την Βρετανική κοινή γνώμη 37 χρόνια πριν, είναι το θρίλερ 6 Days που υπογράφει σκηνοθετικά ο Toa Frazer σε σενάριο του Glenn Standring, που πραγματοποίησε ενδελεχή έρευνα για να αποτυπώσει με μεγαλύτερη ακρίβεια τα γεγονότα. Πρόκειται για την ανατριχιαστική ιστορία της εξαήμερης κατάληψης της Ιρανικής πρεσβείας στο Λονδίνο, τον Απρίλιο του 1980 από έξι πάνοπλους εξτρεμιστές, που απαίτησαν την άμεση πραγματοποίηση των αιτημάτων τους, κρατώντας για ομήρους 26 εργαζόμενους της διπλωματικής αποστολής. Για κοντά μία εβδομάδα, έχοντας την αμέριστη υποστήριξη της πρωθυπουργού Θάτσερ, οι δυνάμεις ασφαλείας, με την βοήθεια των άριστα εκπαιδευμένων SAS, θα εκπονήσουν πλάνο απελευθέρωσης των εγκλωβισμένων στο κτίριο, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Η αναπαράσταση του χρονικού της επέμβασης των πεζοναυτών, όπως αποκαλύπτουν οι λίγες εικόνες του τρέιλερ, προσπαθεί να ταιριάξει αισθητικά με την εικόνα της παρελθοντικής εποχής, στοιχείο που διακρίνει άλλωστε τους προερχόμενους από το Μεγάλο Νησί κινηματογραφιστές. Η ταινία πάντως θα πραγματοποιήσει την διεθνή της πρεμιέρα στις 4 Αυγούστου 2017.

6 Days Movie

Τρία είναι τα πρόσωπα που το σενάριο εστιάζει για να κτίσει την πλοκή του. Ο πεπειραμένος διαπραγματευτής Μαξ Βέρνον, που έρχεται σε επαφή με τους τρομοκράτες για να μάθει τα πραγματικά τους κίνητρα και πλάνα (ο πάντα εξαιρετικός Mark Strong), η ρεπόρτερ του BBC Κέιτι Άντι που έφτασε κοντύτερα από τον καθένα στον τόπο του δράματος (την υποδύεται η Αυστραλέζα Abbie Cornish) και ο άρτια καταρτισμένος κομάντο Ράστι Φίρμιν, που ηγήθηκε της επίθεσης καταστολής (με την μορφή ενός εκ των πλέον αναγνωρίσιμων Βρετανών ηθοποιών, του Jamie Bell).

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!


Περισσότερα... »



Ελληνικό Box Office 13 - 17 Απριλίου 2017 by OPTOMA


Φιλμ
Διανομή
Wks Αίθουσες
4ήμερο Ελλάδας
Σύνολο Ελλάδας
1
The Fate of the Furious
UIP
1
187
54.454
92.976
2
The Boss Baby
Odeon
2
92
5.790
53,828
3
Smurfs: The Lost Village
Feelgood Ent.
3
97
3.026
102.675
4
Ghost In The Shell
UIP
3
21
1.503
45.570
5
Beauty And The Beast
Feelgood Ent.
5
51
1.400
171.585
6
Get Out
UIP
5
14
1.018
66.788
7
Logan
Odeon
7
6
490
187.644
8
Kong: Skull Island
Tanweer
6
8
439
104.987
9
The Secret Scripture
UIP
2
15
352
5.658
10
Un Sac De Billes
Odeon
1
25
271
1.219


Περισσότερα... »

Fast and Furious: Μαχητές των δρόμων 8 (The Fate of the Furious) PosterFast and Furious: Μαχητές των δρόμων 8
του F. Gary Gray. Με τους Vin Diesel, Dwayne Johnson, Jason Statham, Michelle Rodriguez, Tyrese Gibson, Chris Bridges, Nathalie Emmanuel, Kurt Russell, Scott Eastwood, Charlize Theron, Helen Mirren


Ο συντονιστής του παιχνιδιού!
του zerVo (@moviesltd)

Αυτό που συμβαίνει με την περίπτωση των Fast And Furious, από εκείνη την πρώτη φορά που εμφανίστηκαν στο εκράν, λίγο μετά την έλευση της νέας χιλιετίας, ίσαμε τις μέρες μας, είναι πρωτόγνωρο και δεν έχει προηγούμενο στα χρονικά του σινεμά. Ένα πρότζεκτ που σχεδιάστηκε όχι και τόσο φανφαρόνικα, για να καλύψει τις κινηματογραφικές ανάγκες των φίλων των μηχανοκίνητων σπορ, που μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες ζωής κι αφού πέρασε και από το στάδιο της απαξίωσης και της σχεδόν καταστροφής, ορίζει το υπ αριθμόν ένα action franchise της εποχής μας! Η καθολική αποδοχή των Μαχητών των Δρόμων από το κοινό, διόλου τυχαία είναι, μιας και το σίριαλ πλέον ακολουθώντας Τζειμσμποντικές σχεδιαστικές προσταγές, σε υφή, στόρι, ταχύτητα και βεβαίως μάρκετινγκ, στο τακτό ανά διετία ραντεβού του, είναι κομμένο και ραμμένο σε τέτοια μέτρα για να σπάει ταμεία. Αισίως λοιπόν φτάσαμε στο νούμερο 8 του FF, στον πιο κομβικό αριθμό του άξονα μιας ομάδας, τον συντονιστή του παιχνιδιού, που ήδη έχει ανακοινώσει μέσω της παραγωγού Universal, ακόμη τρεις συνέχειες για το προσεχές μέλλον, μέχρι να συμπληρώσει την πολυαναμενόμενη (και βάλε) εντεκάδα...

Fast and Furious: Μαχητές των δρόμων 8 (The Fate of the Furious) Wallpaper

Αποτραβηγμένος εδώ και λίγο καιρό από τον συμμορίτικο τρόπο ζωής, στην πολύχρωμη και σαγηνευτική Αβάνα της νησιωτικής Κούβα, ο άσος του βολάν Ντομινίκ Τορέτο απολαμβάνει την γαλήνη της Καραϊβικής συντροφιά με την αγαπημένη του Λατίνα Λέτι Ορτίθ, που διαρκώς και στοργικά βρίσκεται στο πλευρό του. Μαθημένος να λειτουργεί μόνιμα στα κόκκινα, ποτέ δεν θα πει όχι σε προκλήσεις που θα τινάξουν στα ύψη της αδρεναλίνη του, συμμετέχοντας αραιά και που σε αυτοσχέδια ράλι στην παραλιακή λεωφόρο της πόλης του Φιδέλ, που στις περισσότερες περιπτώσεις θα τον αναδείξουν θριαμβευτή, χαρίζοντας του εκτός από τα σχετικά τρόπαια, τον σεβασμό των ντόπιων που δεν τον θεωρούν τίποτα παραπάνω από έναν ακόμη σνομπ γκρίνγκο. Γαλήνη και ηρεμία που δεν πρόκειται, όπως συνήθως, να κρατήσει για πολύ, καθώς στο διάβα του θα εμφανιστεί η εντυπωσιακής θωριάς, δεδηλωμένη τρομοκράτης Σίφερ, που με τον σατανικό της τρόπο θα τον πείσει να δουλέψει για εκείνη, προκειμένου να υλοποιήσει τα παρανοϊκά της πλάνα.

Απαρχή της συνεργασίας τους, απρόβλεπτη κίνηση του Ντομ που θα προκαλέσει τεράστια απορία στους κινούμενους κάτω από τις οδηγίες του πράκτορα Λουκ Χομπς, κομπανιέρους του, θα ορίσει μια μυστική αποστολή στο Βερολίνο για την ανάκτηση ενός ηλεκτρομαγνητικού υπερόπλου, που θα οδηγήσει σε φιάσκο, καθώς το πανίσχυρο EMP θα πέσει στα χέρια της σάιμπερ-εξρεμίστριας. Απορημένοι από την στάση του φυσικού τους ηγέτη που περιέργως αποσκίρτησε, οι στενοί του φίλοι θα κληθούν να ανασυντάξουν δυνάμεις ώστε να καθαρίσουν τόσο το δικό του, όσο και το δικό τους μέτωπο, ακόμη κι αν δεν είναι προετοιμασμένοι να μάθουν την σκληρή αλήθεια, που έχει αναγκάσει τον Τορέτο να ακολουθήσει το μη ενάρετο μονοπάτι.

Αν για κάτι μπορεί να παρασημοφορήσει κανείς τους ιθύνοντες που κρύβονται πίσω από τον σχεδιασμό των Fast And Furious, είναι που αποδεικνύουν για ακόμη μια φορά πως επιθυμούν παντί τρόπω το φιλμικό ετούτο πλάνο να προχωρήσει μελλοντικά όσο κανέναν άλλο, χωρίς ποτέ να βαρύνει την ματιά των θεατών του, βυθισμένο στην επανάληψη και την ανία. Για να το καταφέρουν αυτό στην όγδοη βερσιόν της σειράς, με την μαρκίζα The Fate Of The Furious, ρίχνουν άφθονο ενέσιμο υλικό στο σενάριο, με την προσθήκη τεσσάρων τουλάχιστον καινούργιων χαρακτήρων - η κακίστρω Σίφερ, δηλαδή, που θα επανέλθει εννοείται, μέσα στα τσίτα δερμάτινα που κάνουν ακόμη πιο ελκυστική την αγγελική Νοτιοαφρικάνα Charlize Theron, οι Men In Black, Kurt Russell και Scott Eastwood, αλλά και η Helen Mirren, ως η μαμά των πρώην κακών και νυν δικών μας αδελφών Σόου, με τον πρώτο, τον Ντέκαρ υπό την μόστρα του Βετανού Στάλιον Jason Statham να ενεργοποιείται για τα καλά στο σώμα του πανίσχυρου τιμ. Από το οποίο έχει πει ήδη αντίο, με εκείνον τον δακρύβρεχτο αποχαιρετισμό στο No,7, ο άτυχος Paul Walker...

Η σημαντικότερη μετεξέλιξη βεβαίως του σχεδίου έχει να κάνει με το γεγονός πως πλέον δεν μιλάμε για ένα απλό ερασιτεχνικό street race στους δρόμους του LA άντε και του Τόκιο (έτσι για να θυμηθούμε το τρίτο και λιγότερο πετυχημένο τσάπτερ) αλλά για μια ολοκληρωμένη βόλτα ανά την υφήλιο, όπου επιλεγμένες γωνιές της θα ορίσουν το σκηνικό για τις έντεχνα σκιτσαρισμένες σεκάνς ακατάπαυστης δράσης, από τον ικανότατο στο genre, F. Gary Gray. Με αφετηρία από το ηλιόλουστο κόκκινο νησί, που παντού στους τοίχους του θα δει κανείς την μορφή του Τσε να κυριαρχεί (που να το φανταζόταν αυτό κάποτε ο Κομαντάντε ε?) το ταξίδι στον χάρτη συνεχίζεται στην Γερμανική πρωτεύουσα, για να ολοκληρωθεί δια μέσου του εκρηκτικού περάσματος από το Μεγάλο Μήλο, στον χιλιάδων οκτανίων επίλογο που παίζει στις απέραντες παγωμένες εκτάσεις της Ισλανδίας, εκεί που οι τερορίστες έχουν βάλει στο μάτι ένα θηριώδες πυρηνικό υποβρύχιο!

Θα μου πεις πως αλλάζουν οι καιροί και από το νίτρο που δονούσε τον κινητήρα του αγωνιστικού του Ντομ μια φορά κι έναν καιρό, έχουμε περάσει σε μια άλλη διάσταση που την ισχύ δίνει η σχάση του ουρανίου! Αυτό ακριβώς θα πει προσαρμογή στις απαιτήσεις της εποχής, στο τι ακριβώς ζητάει το διψασμένο για action κοινό, που και βέβαια γουστάρει με τα χίλια τις γκαζιές και τα σπινιαρίσματα, αλλά να υπάρχει και το ανάλογο evolution, να μην παρατηρείται στασιμότητα. Εντολή που έχουν αρπάξει από τα μαλλιά οι ιθύνοντες και σερβίρουν ένα πληρέστατο αγωνιώδες (και με ανατροπές παρακαλώ, κάποιες εκ των οποίων θα θλίψουν τους αρχαιότερους φανς της σειράς) πανηγύρι, που εννοείται για αφετηρία του έχει τον δρόμο, ελάχιστο του όριο όμως έχει τον ουρανό, ίσως και ακόμη παραπάνω...

Στρατάρχης όλου αυτού του δοκιμασμένου και φυσικά χρυσοφόρου κινηματογραφικού σχεδίου, του πλέον ευέλικτου και εξελίξιμου που θα μπορέσει κανείς να βρει στα χρονικά, ο Vin Diesel, ο φύση και θέση διάδοχος του Sly και του Arnie, έχει πιάσει για τα καλά το νόημα και με κανέναν τρόπο δεν πρόκειται να το αφήσει να του γλιστρήσει από τα χέρια με μια στραβοτιμονιά. Στιβαρός κι εκφραστικός, ο μάτσο μαν με την χρυσή ψυχή αλλά και την θανατηφόρα πυγμή, με δεξί του χέρι τον μπρατσαρά The Rock και την Rodriguez σημαιοφόρο της καρδιάς του, δίνει το σύνθημα για να ξεκινήσει το υπερθέαμα, που όσο προετοιμασμένος γι αυτό κι αν είσαι, θα πάρεις μαζί σου ακόμη περισσότερο. Χαμός (όχι κακός), υπερβολές (παλιομοδίτικες τύπου 007, από εκείνες που μας έχουν λείψει), ατάκες (80ίλας γουστόζικες και ευρηματικές), τυπάρες γνώριμοι σε οποιοδήποτε πόστο (αναστήθηκε μέχρι και ο Σνέικ Πλίσκεν για χάρη τους), όλα παρέα σε ένα κοκτέιλ εντυπωσιακότατο, που αναμφίβολα θα μείνει στην μνήμη ζωντανό για μια διετία. Ώσπου να έρθει το επόμενο. Το Νούμερο 9. Ο σέντερ φορ που λέμε...

Fast and Furious: Μαχητές των δρόμων 8 (The Fate of the Furious) Rating


Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Απριλίου 2017 από την UIP
Περισσότερα... »

Στα δάση της Σιβηρίας (Dans les forêts de Sibérie) PosterΣτα δάση της Σιβηρίας
του Safy Nebbou. Με τους Personnaz, Evgeniy Sidikhin


Στις εσχατιές της πλάσης
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Μια δήλωση αγάπης προς τη φύση

Αυτή είναι η 5η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Safy Nebbou και η δεύτερη που προβάλλεται εμπορικά στη χώρα μας, μετά την ταινία «Το σημάδι του αγγέλου» (L'empreinte de l'ange, 2008). Το σενάριό της βασίζεται στο ομώνυμο, αυτοβιογραφικό βιβλίο του Sylvain Tesson. Ο Tesson είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας και ειδικότερα του «nature writing», όπως είναι ο όρος στα αγγλικά και αναφέρεται στους λογοτέχνες που δεν επισκέπτονται απλώς κάποια μέρη, αλλά ζουν στη φύση προτού γράψουν γι’ αυτήν. Από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους του είδους, ο Γάλλος συγγραφέας βραβεύτηκε με το Prix Goncourt, ένα από τα σημαντικότερα βραβεία λογοτεχνίας, ακριβώς για αυτήν την ταινία.

Στα δάση της Σιβηρίας (Dans les forêts de Sibérie) Quad Poster
Η ταινία ήταν υποψήφια και για βραβείο Cesar μουσικής, για το σκορ που έγραψε ο Ibrahim Maalouf, ο οποίος τελικά το κατέκτησε κιόλας! Στη Γαλλία την ταινία είδαν πάνω από 140 χιλιάδες θεατές στις δύο πρώτες βδομάδες προβολής της. Κι εμείς είδαμε την ταινία στο πλαίσιο του περασμένου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Η υπόθεση: Ο Τεντί έχει κουραστεί από τη βοή του σύγχρονου κόσμου. Για να εκπληρώσει την ανάγκη του για ελευθερία, αποφασίζει να απαρνηθεί τις πολυτέλειες μίας εύρωστης ζωής στο Παρίσι. Εγκαταλείπει την υψηλή θέση υπευθύνου νέων μέσων επικοινωνίας σε μεγάλη εταιρία, κλείνει μια για πάντα το κινητό του και ταξιδεύει ως τον παγετό της λίμνης Βαϊκάλης στη Σιβηρία, επιλέγοντας τη ζωή σε μία καλύβα, με τα απολύτως απαραίτητα, χωρίς κανέναν άνθρωπο γύρω του, με τον κοντινότερο καταυλισμό να απέχει πολλά πολλά χιλιόμετρα. Σιγά σιγά αντιλαμβάνεται ότι η ζωή σε ένα τέτοιο μέρος δεν έχει μόνο την ηρεμία που είχε φανταστεί. Ο κίνδυνος καραδοκεί ακόμη και στο πιο φωτεινό τοπίο. Το βράδυ που χάνεται στη χιονοθύελλα θα μπορούσε να είχε αποβεί μοιραίο αν δεν ήταν εκεί ο Αλεξέι, ένας Ρώσος καταζητούμενος που ζει κρυμμένος στα δάση της Σιβηρίας για χρόνια. Ανάμεσα σε δύο τελείως διαφορετικούς άνδρες αναπτύσσεται μία φιλία που είναι συγχρόνως τόσο αναπάντεχη όσο και απαραίτητη - και για τους δύο!

Η άποψή μας: Πραγματικά απίστευτη ταινία είναι τούτη εδώ. Που πετάει στον αέρα πάρα πολλά μπαλάκια, κατορθώνοντας να μην χάσει κανένα από αυτά, πετυχαίνοντας να μην πέσει κανένα από την υπέροχη τροχιά του. Ως ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ λειτουργεί εξαιρετικά. Παθαίνεις πλάκα με την ομορφιά αυτού του σκληρού και απάνθρωπου τοπίου! Πάγος, πάγος, πάγος παντού, σε όλα τα σχήματα, με πολλά χρώματα και ανοιχτωσιά μέχρι εκεί που πιάνει το μάτι! Η απόλυτη ησυχία. Η απόλυτη ηρεμία. Η απόλυτη μοναξιά! Είναι αυτό η απόλυτή ελευθερία; Για τον Τεντί είναι! Ένας άνδρας μόνος, αντιμέτωπος με τη φύση. Γουάου! Και λέμε για ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ μιας που αυτό που βλέπουμε δεν θα μπορούσαμε να το δούμε υπό κανονικές συνθήκες. Εντάξει, τρελαμένοι υπάρχουν πολλοί αλλά δεν ξέρω κανέναν που θα μπορούσε να φτάσει στις εσχατιές του κόσμου και να ζήσει εκεί, μόνος ή σχεδόν μόνος για έναν ολόκληρο χρόνο!

Έτσι λοιπόν, αυτός είναι ο μόνος τρόπος να θαυμάσουμε τούτη τη σχεδόν απάτητη ομορφιά – αυτή η ταινία. Αυτό, ναι, είναι ένα Survivor που αξίζει να δεις, μακριά από fake δοκιμασίες και ίντριγκες για τον τηλεοπτικό φακό. Για το θεαθήναι δηλαδή, τηλεοπτικώς... Λειτουργεί εν μέρη και ως κοινωνιολογικό ντοκιμαντέρ. Μαθαίνεις δυο τρία πράγματα για τα ήθη και έθιμα των λίγων ανθρώπων που ζουν στην περιοχή. Θαυμάζεις την ταινία όμως και για άλλο λόγο. Για τον πρωταγωνιστή της, Raphaël Personnaz. Δεν ξέρω αν υπήρχε δίπλα του συνεργείο με κουβέρτες και ισοθερμικά εσώρουχα ή αν έμενε κάθε μέρα μετά το γύρισμα στο πιο πολυτελές ξενοδοχείο του κόσμου αλλά ρε παιδιά, τι ατρόμητη στα όρια της ανθρώπινης αντοχής ερμηνεία! Ο τύπος μπαίνει ολόγυμνος μέσα σε μια τρύπα στον πάγο της λίμνης, καταχείμωνο, ενώ έχει βγει από το ολόζεστο περιβάλλον μιας σάουνας, έτσι όπως κάνουν συγκεκριμένοι λαοί, αλλά όχι ένας καλοαναθρεμμένος Γάλλος ηθοποιός! Τον έβλεπα και δεν πίστευα στα μάτια μου! Εκτός κι αν όλο αυτό ήταν εφέ, οπότε πάσο.

Το τρίτο και σημαντικότερο: όλα αυτά δημιουργούν το πλαίσιο για να περιγραφεί μια υπέροχη, ανδρική φιλία! Από τη στιγμή που συναντιούνται ο Τεντί με τον Αλεξέι, όλη η ταινία αλλάζει. Οι δυο ξένοι μεταξύ τους αυτοί άνθρωποι συναντιούνται σε ένα αφιλόξενο μέρος, από το πουθενά, βοηθούν ο ένας τον άλλο και κυρίως ξεγυμνώνονται ο ένας στον άλλο: ψυχικά. Λίγη παραπάνω βότκα και ο κίνδυνος θανάτου από μια ξαφνική χιονοθύελλα το πετυχαίνουν αυτό! Η σκηνή όπου ο επί 12 χρόνια χαμένος από προσώπου γης Αλεξέι ρωτάει τον Τεντί ποιος κυβερνάει τη Ρωσία και ποιος είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι τόσο αστεία, τόσο αυθόρμητη, τόσο όμορφη, που γελάς, χωρίς να χρειάζονται χοντράδες. Η δε σκηνή όπου ο Τεντί πηγαίνει στο Ιρκούτσκ για να πάρει φάρμακα για τον νέο του φίλο και ζητάει από μια γυναίκα να του εξηγήσει τι λέει το γράμμα – σημείωμα που του έδωσε ο Αλεξέι, είναι τόσο συγκινητική και τόσο σπουδαία, που δεν μπορεί, θα σας πάρουν κι εσάς τα ζουμιά.

Υπέροχη, πραγματικά πολύ όμορφη ταινία, τόσο καυτή που καίει την οθόνη – κι ας έχει γυριστεί σε συνθήκες θερμοκρασίας υπό του μηδενός... Ναι, ίσως η φυγή «προς τα μέσα», προς τα βασικά, να αποτελεί την απάντηση στα αγωνιώδη ερωτήματα του σημερινού ανθρώπου.

Στα δάση της Σιβηρίας (Dans les forêts de Sibérie) Rating


Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Απριλίου 2017 από την Danaos Films
Περισσότερα... »

Νύχτες Πρεμιέρας 2016 Πόστερ
1o En Lefko Film Festival
26 Απριλίου - 3 Μαΐου 2017


Σε απόλυτες γραμμές ο Έλληνας σινεφίλ είναι μέγας φεστιβαλιστής. Σε βαθμό που υπάρχει το ενδεχόμενο οι φορές που θα διαβεί το κατώφλι του σινεμά μέσα σε μια ολόκληρη σεζόν, να είναι σημαντικά περισσότερες κατά την περίοδο που λαμβάνει χώρα ένα κινηματογραφικό πανηγύρι στην πόλη του, από όλες τις υπόλοιπες που απλώς θα επιθυμήσει να παρακολουθήσει ένα φιλμ, με την παρείτσα του. Είναι Ιβεντάκιας ο Έλληνας, που λες. Ψοφάει και σκίζει ρούχα, όχι για την στιγμή που θα πάρει μπροστά η μουβιόλα, αλλά για την ώρα που θα πάρει στα χέρια του το τρίπτυχο πρόγραμμα του οποιουδήποτε θεσμού για να ξεκινήσει με τον στυλογράφο του να μαρκάρει όλα όσα δεν πρόκειται επ ουδενί να χάσει, στο επταήμερο / δεκαήμερο που θα τρέχει η γιορτή. Δεν είναι τυχαίες άλλωστε, οι θεόρατες ουρές που παρατηρούνται σε φεστιβαλικά φιλμς που στην κανονική τους πρώτη προβολή κυνηγούν τους θεατές με το δίκαννο. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η Ιερά Οδός στο ύψος της Λαίδας, που στεγάζεται η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, όποτε κλείνει από την κοσμοσυρροή, είναι επειδή μέσα στην Ιερά Αίθουσα παίζει αφιέρωμα ή ρεστροσπεκτίβα σε κάποια διεθνή κινηματογραφία, σε κάποιον σημαντικό σκηνοθέτη, σε κάποια ιδιαίτερη θεματική. Ούτε φυσικά είναι συμπτωματικό που οι περισσότεροι κινηματογραφόφιλοι έχουν συνδυάσει την έναρξη του καθεχρόνιου χειμώνα, με την εκκίνηση του Σεπτεμβριάτικου Διεθνούς Φεστιβάλ των Αθηνών...

Ε, λοιπόν ήρθε η στιγμή που θα μάθουμε να συνδυάζουμε και την απαρχή του θέρους, με την ύπαρξη ενός ολοκαίνουργου θεσμού, που για μια εβδομάδα, εκεί στις αρχές του Μάη μήνα, θα το παλεύει να κεντρίσει κι εκείνος από την μεριά του το ενδιαφέρον όλων των φίλων του καλού σινεμά, Που με τα μολυβάκια τους ξανά προβλέπω θα στηθούν στις ουρές απόξω από τους σινεμάδες που θα παίζονται οι επιλεγμένες ταινίες, που θα απαρτίσουν τις ρουμπρίκες τους. Με την υποστήριξη ενός από τους ποιοτικότερους ραδιοσταθμούς της Αθήνας, καταφτάνει το 1ο En Lefko Film Festival, για να το λέμε στα Γραικά, το μεγάλο Ανοιξιάτικο ραντεβού του Εν Λευκώ, που από την εξαγγελία του κιόλας δείχνει πως πολύ δύσκολα δεν θα επιτύχει, θα συνεχίσει, θα εδραιωθεί και εννοείται θα το καρτερούμε ετησίως, εκεί γύρω στην Πρωτομαγιά.

Για την παρθενική του εκδοχή το φεστ έχει επιλέξει για σπίτια του, δύο από τα πιο χαρακτηρισμένα νεανικά και σινεφιλικά στέκια, το ιστορικό Ιντεάλ της Πανεπιστημίου και τον αρτχάουζ Δαναό της Κηφισίας, εκεί που αναμένεται να προβληθούν κοντά τρεις ντουζίνες δημιουργίες, για να χορτάσει το κοινό ποιοτικό σινεμαδάκι. Και όπως συμβαίνει με όλες τις γιορτές του είδους, έτσι κι αυτή εδώ, χωρισμένη σε τμήματα, επιζητά να πιάσει κατά το δοκούν, μεγαλύτερο εύρος από σινεμαδοφάγους, που θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν έργα, τα οποία ενδεχομένως να μην φτάσουν να πάρουν επισήμως διανομή.

Εννοείται επίσης πως όπως κάθε φέστα παγκοσμίως έτσι κι εδώ υπάρχουν διαγωνιστικά τμήματα. Το βασικό, το κονκόρσο, με την επωνυμία Under The Radar, θα προβάλλει έργα σημαντικών νέων δημιουργών του αύριο, που παίχτηκαν σε διεθνείς θεσμούς, μα ποτέ δεν έφτασαν μέχρι την ματιά των Αθηναίων θεατών. Πέντε χιλιάδες ευρώ θα είναι το τρόπαιο για την καλύτερη όπως θα την επιλέξει η σχετική επιτροπή, ενώ ανάμεσα τους όπως προβλέπει ο κανονισμός, θα υπάρχουν και δύο εγχώριας κοπής φιλμς. Ομοίως το αντίστοιχο τμήμα On Air, θα προβάλλει μουσικά ντοκιμαντέρ όπως τα επέλεξαν οι παραγωγοί του Εν Λευκώ 87.7 και σε αυτή την περίπτωση επίσης, το ποιοτικότερο θα αποσπάσει έπαθλο Δύο Χιλιάδων Ευρώ! Μια χαρά!

Φυσικά μεταξύ των διαγωνιστικών την μερίδα του λέοντος της επισκεψιμότητας του λαού αναμένεται να κερδίσει το κομμάτι με τις μεγάλες πρεμιέρες, υπό την μαρκίζα Red Carpet (ευρηματικό) που σε πρώτη προβολή θα μας δείξει κάποιες από τις πλέον αναμενόμενες κυκλοφορίες του καλοκαιριού. Κι έτσι για να πάρουμε μια πρώτη ιδέα, η πρώτη ετούτη βερσιόν του ELFF 2017, θα εκκινήσει με το ας ελπίσουμε καλότυχο The Lost City Of Z του James Gray, που περιγράφει την απίστευτη και αληθινή ιστορία του εξερευνητή Ντέιβιντ Φόσετ, που σε περιοδεία του στην αχαρτογράφητη Αμερικάνικη ήπειρο, θα εντοπίσει στοιχεία που θα τον ωθήσουν να πιστέψει πως ο τόπος είχε ανακαλυφθεί πολύ καιρό πριν από τον Κολόμβο.

Πολύ ευρηματική είναι επίσης η ιδέα των διοργανωτών να στήσουν το πρώτο τους αφιέρωμα σε μια σημαντική περσόνα του παγκόσμιου σινεμά, στον κατά τεκμήριο πιο πολυσυζητημένο ντιρέκτορα της εποχής μας. Ο Καναδέζος Denis Villeneuve, που έχει δημιουργήσει έναν πανίσχυρο πυρήνα θεατών που βλέπουν και ξαναβλέπουν έργα του, όπως τα IncendiesPrisonersEnemySicario και βεβαίως το πολύ πρόσφατο Arrival, παίρνει λευκή κάρτα για να παρουσιάσει τις πρώτες άγνωστες στους περισσότερους ταινίες του, Un 32 Aout Sur Terre, Maelstrom και Polytechnique. Εξαιρετική δυνατότητα που δίνεται να απολαύσουμε στις πολύ μεγάλες ίντσες τις αρχικές φιλμικές ιδέες του Κεμπεκουά. Όπως απίθανη είναι η επιλογή στην βινιέτα Small Screen on Big Screen, της πρώτης προβολής της μίνι σειράς υπογραφής Rainer Werner Fassbinder, Οκτώ Ώρες δεν κάνουν Μια Μέρα (Acht Stunden Sind Kein Tag), ενός ορόσημου πέντε επεισοδίων της Γερμανικής τηλεόρασης, που θα δοθεί στους Αθηναίους φεστιβαλιστές σε αποκατεστημένη κόπια και σε πρώτη πανελλήνια προβολή, αμέσως μετά την αντίστοιχη παρουσίαση της στην τελευταία Berlinale.

Εις αναμονή λοιπόν του πλήρους προγράμματος και του φυλλαδίου εννοείται, που θα γεμίσει μολυβιές, γραμμές, SOS και Must See, από τον κατάλογο της πανέξυπνης έμπνευσης που αναμένεται να τιγκάρει και τις δύο κεντρικές αίθουσες από τις 26 τ' Απρίλη! Καλή Επιτυχία!
Περισσότερα... »

Αρχηγός από Κούνια (The Boss Baby) PosterΑρχηγός από Κούνια
του Tom McGrath. Με τις φωνές των Alec Baldwin, Miles Christopher Bakshi, Tobey Maguire, Steve Buscemi, Jimmy Kimmel, Lisa Kudrow, Conrad Vernon, James McGrath, James McGrath, David Soren


Αμάν Αδελφάκι μου!
του zerVo (@moviesltd)

Ακόμη κι αν χωρίς καμία αμφιβολία ορίζει τον πιο σπουδαίο δεσμό αίματος, υπάρχει μια ιδιόμορφη στιγμή στην χρονική του εξέλιξη, που - πλην κάποιων ελαχίστων εξαιρέσεων - όπως και να το κάνουμε έχει τα προβληματάκια και τα ζόρια της. Έστω κι αν χαρακτηρίζεται από την έντονη επιθυμία της συντροφιάς, εννοείται από την πλευρά του ήδη υπάρχοντος τέκνου, η έλευση του καινούργιου παιδιού στην φαμίλια, του νεογέννητου βρέφους, του αδελφού που επιτέλους αποφάσισε η μαμά να χαρίσει στο μέχρι στιγμής μοναχοπαίδι της, συνήθως συνδυάζεται από αντιφατικές σκέψεις και πράξεις από μεριάς του πρωτότοκου, που νοιώθει όλα εκείνα τα προνόμια που τύγχανε ως ώρας να τρεμοσβήνουν. Πάνε περίπατο δηλαδή, οι ολοήμερες αγκαλιές, τα χάδια και τα φιλιά, οι βόλτες και οι εκδρομές, τα παιχνίδια και τα δώρα, την ίδια στιγμή που αρχίζουν να μειώνονται, δραματικά, τα προσωπικά χατίρια όλων των οικείων, αφού πλέον στο παιχνίδι μπαίνει η μοιρασιά. Έχει την πλάκα του φαινόμενο, που για να μην κρυβόμαστε, όχι σε λίγες περιπτώσεις οδηγείται και σε ακραίες εκρήξεις ζήλιας. Ζητηματάκι που όλοι μας λίγο έως πολύ βιώσαμε είτε ως παιδιά, είτε ως γονείς και που αποτελεί την θεματική βάση του νέου animation της Dreamworks, The Boss Baby...

Αρχηγός από Κούνια (The Boss Baby) Quad Poster
Παραδεισένια είναι η ζωή που περνάει μαζί με τους λατρεμένους του γονείς, Τεντ και Τζανίς, ο επτάχρονος Τίμοθυ Τέμπλετον, μιας και ως μοναχογιός, οι δυο τους ασχολούνται με εκείνον ολημερίς, πραγματοποιώντας του όλες τις επιθυμίες, κάτι που για κανέναν λόγο ο μικρός δεν θα ήθελε να αλλάξει. Μέχρι που εντελώς αναπάντεχα ένα πρωινό, η ονειρική καθημερινότητα του θα αλλάξει ολοκληρωτικά, από την στιγμή που ο πατέρας κι η μητέρα του, θα του ανακοινώσουν τον ερχομό στο σπίτι του λίγων ωρών ζωής, μικρού του αδελφού, ενός μωρού που στο εξής θα πρέπει να προσέχει, να συντροφεύει και να αγαπά, ως ο υπεύθυνος Big Brother της οικογένειας. Χμμμ. Από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση όμως, ο Τίμοθυ θα αντιληφθεί πως πίσω από την αθώα μωρουδίστικη φατσούλα του νεοεισερχόμενου στο σπίτι, κρύβεται μια τεράστια απειλή για τα συμφέροντα του...

Και πραγματικά όσο περνά ο καιρός, ο μπόμπιρας που βλέπει την καταστροφή να καταφτάνει, θα καταλάβει πως το βρέφος δεν είναι αυτό που όλοι τριγύρω του πιστεύουν, αλλά ένας πανέξυπνος εχθρός κρυμμένος σε μίνι σωματάκι, που σκέφτεται δαιμόνια, μιλάει απειλητικά και το χειρότερο πράττει ότι μπορεί προκειμένου να μικρύνει τον Τίμοθυ στα μάτια των ανυποψίαστων γονέων, που ούτε καν αντιλαμβάνονται όσα λαμβάνουν χώρα στο παιδικό δωμάτιο. Και φυσικά δεν πρόκειται με τίποτα να αφήσει την κατάσταση να ξεφύγει από τα χέρια του και ο παράξενα συμπεριφερόμενος εισβολέας που του διέλυσε την ηρεμία να εξελιχθεί στον αγαπημένο γιο, τίτλο που είχε κερδίσει μέχρι τώρα με το σπαθί του.

Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα της μεταφοράς σε εύθυμο κινούμενο σκίτσο, ενός υπαρκτού ζητήματος, που από λίγο έως πολύ καλούνται να ρυθμίσουν οι τουλάχιστον δίτεκνες φαμίλιες, δοσμένου με την λογική γλαφυρότητα που διέπει τις πολύ νεανικού σινεφίλ κοινού, παραγωγές του είδους. Το πρόβλημα αρχίζει να χωλαίνει όμως από την στιγμή που ο σωστά μελετημένος σεναριακός σπινθήρας, θα πρέπει να περιτυλιχθεί και με πλοκή προκειμένου να στηθεί μια ολοκληρωμένη animation πρόταση μεγάλης χρονικής διάρκειας κι εκεί, ακόμη και για παιδικό ταινιάκι, προορισμένο για να διασκεδάσει δεκάχρονους θεατές, μάλλον ξεπερνά κατά πολύ, ακόμη και τα πλέον ακραία όρια της φαντασίας...

Πραγματικά μπορούμε να αντιληφθούμε σε κάποιο βαθμό την αναταραχή που υπάρχει στο μυαλό ενός μικρού παιδιού, καθώς ο λαμπερός κόσμος του μοιάζει να διαλύεται από τον ερχομό του (εντέχνως αντιπαθητικού εδώ) βρέφους. Αυτή ακριβώς την αποκωδικοποίηση του τι τρέχει, προσπαθεί να επιτύχει η έμπνευση του έμπειρου και με πολυετή πορεία στο genre, από την εποχή του μέγκα χιτ Madagascar, αλλά και του πιο πρόσφατου Megamind, Tom McGrath, που παρουσιάζει τον νεοεισλεθόντα Μπος Μπέιμπυ, σαν έναν κοστουμαρισμένο πράκτορα, που σκέπτεται, μιλά και δρα μεγαλίστικα, απεσταλμένο μιας ιδιόμορφης οργάνωσης, που σκοπό της έχει να συντρίψει την ηρεμία, μεταξύ άλλων, του φουκαρά Τιμ. Γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα η μόστρα του μωρού να στερείται πλήρως της χαριτωμένης έκφρασης των συνομηλίκων του, σχεδόν άμεσα χάρη  στην κυνικών μορφασμών φάτσα του να ορίζεται ως ο αντιπαθητικός και όσο κι αν προσπαθεί το σκριπτ στην πορεία να ρίξει γέφυρες συμμαχίας και συμφιλίωσης μαζί του, κάτι τέτοιο να μην συμβαίνει ποτέ.

Δεν είμαι πάντως βέβαιος αν κάτι τέτοιο θα επιθυμούσε και η παραγωγή, επιλέγοντας να δώσει την αυστηρή φωνή του Alec Baldwin στον άρτι αφιχθέντα μικρομέγαλο διαβολάκο και ταυτόχρονα να εμπλουτίσει τις ατάκες του με λόγια που ο βετεράνος, πια, αστέρας έχει πει στο πρόσφατο κωμικό παρελθόν του στις βραδιές SNL. Από την άλλη μεριά δεν είμαστε και τόσο σίγουροι για το πως μπορεί το ανήλικο μυαλουδάκι όποιου πιτσιρικά παρακολουθήσει το The Boss Baby, να πιάσει τα αστεία του, στις καλά σχεδιασμένες και πολύχρωμες στιγμές δράσης του, εκεί που ενδεχόμενα να δει στο εκράν κάποιες αδικίες που έχει υποστεί και ο ίδιος στον δικό του χώρο. Σε κάθε περίπτωση όμως, έστω κι έτσι ξεχειλωμένα σε ανέκδοτα, αφήγηση και διδακτικές κεντρικές ιδέες, το καρτούν αποτελεί μια αξιοπρεπή πρόταση για επίσκεψη στην αίθουσα, που μάλλον δεν θα ενθουσιάσει όποιον το προτιμήσει, σίγουρα πάντως δεν θα τον απογοητεύσει κιόλας.

Αρχηγός από Κούνια (The Boss Baby) Rating



Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Απριλίου 2017 από την Odeon
Περισσότερα... »



Ελληνικό Box Office 6 - 9 Απριλίου 2017 by OPTOMA


Φιλμ
Διανομή
Wks Αίθουσες
4ήμερο Ελλάδας
Σύνολο Ελλάδας
1
The Boss Baby
Odeon
1
113
23.936
23,936
2
Smurfs: The Lost Village
Feelgood Ent.
2
137
20.723
83.543
3
Ghost In The Shell
UIP
2
70
8.918
36.782
4
Beauty And The Beast
Feelgood Ent.
4
84
8.326
162.836
5
Their Finest
Odeon
1
29
5.025
5.025
6
Get Out
UIP
4
31
4.845
61.217
7
The Secret Scripture
UIP
1
29
3.337
3.337
8
Kong: Skull Island
Tanweer
5
12
2.336
102.508
9
Braqueurs
Odeon
1
18
2.214
2.214
10
Logan
Odeon
6
13
2.105
185.071


Περισσότερα... »

Η μυστική γραφή (The Secret Scripture) PosterΗ μυστική γραφή
του Jim Sheridan. Με τους Rooney Mara, Jack Reynor, Theo James, Eric Bana, Vanessa Redgrave


Nicholas Sparks made in Ireland!
του zerVo (@moviesltd)

Με μια από τις πλέον πολυδιαβασμένες νουβέλες της πρόσφατης αγγλόφωνης λογοτεχνίας, του φημισμένου The Secret Scripture που πήγασε από την έμπνευση του Ιρλανδού συγγραφέα Sebastian Barry επιστρέφει ενεργά στον τόπο του, μετά από εικοσαετή και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη περιπλάνηση στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, ο σκηνοθέτης Jim Sheridan. Ο κινηματογραφιστής δηλαδή που έχει συνεργαστεί όσο κανείς άλλος με τον σπουδαιότερο εν ζωή ηθοποιό, Daniel Day Lewis, σε τρεις δημιουργίες του, με τις δύο εξ αυτών (In The Name Of The Father, My Left Foot) να τον στέλνουν μέχρι τις Οσκαρικές πεντάδες, την μία μάλιστα νικηφόρα και την τρίτη (The Boxer) να ορίζει τον αποχαιρετισμό στο νησί του, με προορισμό μια σπουδαιότερη καριέρα στην λαμπερή Μέκκα του σινεμά, που ποτέ δεν ήλθε όμως, μιας και φιλμς όπως In America, Ger Rich Or Die Tryin, Brothers και κυρίως το παταγώδες φλοπ Dream House ποτέ δεν στάθηκαν αντάξια των έργων της πρώτης φάσης της καριέρας του. Κάπως έτσι, ρηχά και όχι ιδιαίτερα εμπνευσμένα, ο αξιόλογος Άιρις ντιρέκτορας συνεχίζει και επί του παρόντος...

Η μυστική γραφή (The Secret Scripture) Quad Poster
Η ώρα της εκκένωσης της ψυχιατρικής κλινικής του Ρόσκομον, που οσονούπω θα μεταβληθεί σε υπερπολυτελές σπα πλησιάζει και όλοι οι τρόφιμοι του καλούνται να προετοιμαστούν για την ασφαλή τους μεταφορά σε άλλο θεραπευτικό κατάστημα. Γεγονός που θα επιφέρει μια έντονη αναστάτωση στην υπερήλικα και επί μισό περίπου αιώνα τρόφιμο του, Ροζάν Μακ Νάλτυ, που θα δείξει να δυσανασχετεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, φέροντας τους υπευθύνους σε δύσκολη θέση, για το πως πρέπει να χειριστούν την περίπτωση της. Μια υπόθεση που θα αναλάβει ο έμπειρος και συγκαταβατικός ψυχίατρος Στίβεν Γκρίν, ο οποίος θα έλθει σε άμεση επαφή με την ζορισμένη ασθενή, αναλαμβάνοντας να την μεταπείσει κι αν χρειαστεί και το κρίνει σκόπιμο, να της δώσει μετά από πενήντα χρόνια, εξιτήριο.

Στις κουβέντες που θα γίνουν, ανάμεσα στην γηραιά κυρία και τον χαμηλών τόνων δόκτορα, εκείνη θα ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεων της, οδηγώντας τον μέσα από τα γραπτά απομνημονεύματα της σε κρυφό σημειωματάριο, στις δύσκολες εκείνες ημέρες, των αρχών της δεκαετίας του 40, που βίωσε και είχαν σαν τελικό αποτέλεσμα τον εγκλεισμό της στο ίδρυμα. Ημέρες νιότης και ξενοιασιάς για την νεαρή πρωτευουσιάνα Ρόουζ, που από το Μπέλφαστ θα ταξιδέψει στο επαρχιακό Σλίγκο, για να εργαστεί στο πολυσύχναστο κατάστημα της θείας της, στο κέντρο της κωμόπολης. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές στην περιοριστική κοινωνία, η όμορφη κοπελιά θα γίνει το αντικείμενο του πόθου όλων των αντρών της περιοχής, περισσότερο του δυναμικού Μάικλ, που θα ορκιστεί να κάνει τα πάντα για την αποκτήσει και μεταξύ όλων των άλλων και του διπρόσωπου τοπικού ιερέα Παπα Γκοντ, που θα δείξει ένα ιδιόμορφο ενδιαφέρον για εκείνη, αν και ρασοφόρος...

Με ταχύτατο τέμπο, στο πρώτο μέρος του φιλμ, η φιλελεύθερη και αποστασιοποιημένη από τους αυστηρούς θρησκευτικούς κανόνες που διέπουν την καθημερινότητα της μικρής κοινωνίας Ρόουζ, θα κάνει εντέλει την καμίας έκπληξης επιλογή της, αποδεχόμενη για καλό της τον γοητευτικό τσιγαρά, που όμως με την έκρηξη του μεγάλου πολέμου, θα ντυθεί την στολή του πιλότου και θα φύγει μακρυά της, ώστε να υπηρετήσει με σθένος την πατρίδα. Όσα θα επακολουθήσουν, ενόσω η χώρα θα βρεθεί και σε εσωτερικό αναβρασμό, με την άνοδο του ντόπιου απελευθερωτικού μετώπου, θα ορίσουν την ακραία δραματική εξέλιξη της ιστορίας, καθώς οι ανατροπές και οι εκπλήξεις θα διαδέχονται στην πορεία η μία την άλλη, μέχρι να φτάσουμε στην στιγμή που η κατεστραμμένη από τις αλλεπάλληλες απώλειες γυναίκα θα οδηγηθεί πίσω από τους βαριούς λευκούς τοίχους του νοσοκομείου.

Η αφήγηση, που κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της, λαμβάνει χώρα στο παρελθόν, με κάποιες ολιγόλεπτες εμβόλιμες στιγμές του σήμερα (για την ακρίβεια, κάπου στα 90s μάλλον διαδραματίζεται το παρόν) γίνεται - όπως Τιτανικός - από τα χείλη της τόσο ταλαιπωρημένης γηραίας Κυρίας, της πραγματικά τεράστιας Vanessa Redgrave, που αναμφίβολα με την παρουσία της δίνει μια άλλη διάσταση στην συνολική παραγωγή. Εδώ βρίσκεται και το σημείο που ο πεπειραμένος Sheridan κάνει και την καλύτερη δουλειά επί του συνόλου, καθώς το σωστά μελετημένο μοντάζ δεν μπερδεύει την γραμμή, ούτε προκαλεί κενά στην εξιστόρηση, την ίδια στιγμή που ο γνωστός για την τελειομανία του, βρετανικός σχεδιασμός παραγωγής, δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες, για να στηθεί η αναπαράσταση της εποχής. Και πραγματικά σαν μια εναλλακτική μεταφορά, τυπικού ρομάντζου κοπής Nicholas Sparks, στην περιφέρεια της εν καιρώ πολέμου Ιρλανδίας, το εργάκι μια χαρά στέκεται. Τα προβλήματα ξεκινούν από την στιγμή που στο σενάριο εισέρχονται παράγοντες περιπλοκότητας, όπως ο Καθολικισμός, η άτεγκτη στάση των ανταρτών, τα κλειστά στόματα του στενότατου μικρόκοσμου, που αναπτύσσουν υποιστορίες πέραν του συγκινητικού λαβ στόρι, που δεν κλειδώνουν σωστά με το όλο και δημιουργούν πανεύκολα απορίες για το πως μπορεί να έμειναν κρυφές για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Σαν αντίμετρο της Ντάμας Vanessa, η πραγματικά εκφραστική Rooney Mara, αποδέχεται να παίξει το δύσκολο υποκριτικό πινγκ πονγκ μαζί της και αυτό εντέλει αποβαίνει υπέρ της overall, μιας και είναι πέρα από όμορφη και εξαιρετικής ερμηνευτικής στόφας. Ατυχώς και γι αυτήν από ένα σημείο και μετά, οι βοήθειες που παίρνει από την απολύτως προβλέψιμη πλοκή, είναι ελάχιστες, μην δίνοντας της έτσι την ευκαιρία να αναδείξει σε μεγαλύτερο εύρος το ταλέντο της, ακόμη κι αν οι πάμπολλοι υποστηρικτικοί αρσενικοί χαρακτήρες (που νικητής τους αναδεικνύεται ο γοητευτικός Jack Raynor) στήνουν διαρκώς βατήρες εκτόξευσης του ενδιαφέροντος της ίντριγκας. Εκεί κάπου, στην κλιμάκωση του πάθους, ο Sheridan μοιάζει να χάνει τα ηνία, δεν πακετάρει με την δέουσα προσοχή το προϊόν του και το αφήνει απλώς να εξελιχθεί επίπεδα ίσαμε το φινάλε, όπου το υπό άλλες συνθήκες Shyammyκό τουίστ, μοιάζει ξεκρέμαστο και νωθρό. Όσοι θεατές πάντως θωρήσουν την Μυστική Γραφή, απλώς και μόνο σαν ένα ανολοκλήρωτο φιλμικό ρομάντζο με φόντο τις συννεφιασμένες ακτές της πράσινης νήσου, είναι σίγουρο πως δεν θα απογοητευτούν.

Η μυστική γραφή (The Secret Scripture) Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Απριλίου 2017 από την UIP
Περισσότερα... »

Colossal PosterColossal
του Nacho Vigalondo. Με τους Anne Hathaway, Jason Sudeikis, Dan Stevens, Austin Stowell, Tim Blake Nelson


All the voices in your head calling, Gloria
του zerVo (@moviesltd)

Κι έρχεται εκείνη η δύσκολη στιγμή, αραιά ή και πιο συνηθισμένη ίσως, που κυριευμένος από τα αρνητικότερα συναισθήματα, βλέπεις τον κόσμο μαύρο, κατράμι κι άραχλο κι είσαι πανέτοιμος να εκραγείς και να παρασύρεις σε αυτή την τεχνητή κατολίσθηση που θα προκαλέσεις, ολοκληρωτική καταστροφή γύρω σου. Δεν σε νοιάζει κανένας, δεν σε μέλλει αν τίποτα μείνει όρθιο, δεν σου καίγεται καρφάκι αν θα την σκαπουλάρει έστω κι ένας από την έκρηξη οργής σου. Σε συντριπτικό ποσοστό η λογική φυσικά πρυτανεύει και μετά από δυο γερές ρουφηξιές νικοτίνης και καφέ, αντιλαμβάνεσαι τα πάντα όπως πρώτα, καλμάρεις και μοιράζεις πλέον καλημέρες. Αν κάποια βολά όμως ξεπεραστούν τα όρια, εφόσον επικρατήσει το ακατάλυτο πάθος και όχι η σύνεση, τι φαντάζεσαι μπορεί να συμβεί? Colossal...

Colossal Wallpaper
Συγγραφέας δηλώνει, αν και έχει καιρό πολύ να γράψει έστω και μισή λέξη, η προβληματισμένη, ανεύθυνη και με τάσεις αδιαφορίας για το περιβάλλον της, Γκλόρια, μια όμορφη Νεοϋορκέζα, που προτιμά να πνίγει τις σκοτούρες της στο αλκοόλ και στα ολονύχτια πάρτι με τις παρέες της, προκαλώντας έτσι την μήνη του επίσημου μνηστήρα της, Τιμ. Με την κατάσταση να φτάνει στο απροχώρητο, εκείνος δεν θα αντέξει και θα πετάξει την έξω από το πολυτελές διαμέρισμα του Μανχάταν που διαμένουν, βάζοντας τελεία και παύλα σε μια σχέση που δεν έδειχνε να έχει κανένα ιδιαίτερο μέλλον. Αποκαμωμένη, απογοητευμένη και σε απόγνωση εκείνη, δίχως εστία και φαμίλια να την καρτερεί, θα πάρει την απόφαση να επιστρέψει στην μικρή επαρχιακή πόλη που μεγάλωσε, κάπου στις μεσιανές Πολιτείες, ψάχνοντας απάγκιο στο παντελώς άδειο πατρικό της σπίτι.

Όχι και τόσο αναπάντεχα, ένα από τα πρώτα πρόσωπα που θα συναντήσει στο χωριό, θα είναι ο παλιόφιλος και συμμαθητής της Όσκαρ, ιδιοκτήτης του μπαρ της περιοχής, που αντιλαμβανόμενος την δύσκολη κατάσταση της, θα θελήσει να την βοηθήσει, προσφέροντας της εκτός από υλική βοήθεια και το πόστο της σερβιτόρας στο κλαμπάκι. Δουλειά που εννοείται δεν θα την βοηθήσει στιγμή να κοντράρει τις τάσεις αλκοολισμού της, φέρνοντας την συνάμα όμως και αντιμέτωπη με μια ακόμη αποκάλυψη: Πως έχει άμεση σχέση επικοινωνίας, με το κολοσσιάιο θηρίο, που εδώ και καιρό καθημερινά απειλεί τον κοσμάκη στην άλλη άκρη της Γης, στην μακρινή Σεούλ, μιας και κάθε της αντίδραση, σημαίνει αυτόματα και την εκτόνωση θυμού του ανίκητου και γιγάντιου Κάιτζου!

Άκου τώρα πως μπορούν να συνδεθούν με μια ευθεία τηλεγραφική γραμμή, αυτές οι δύο τόσο διαφορετικές μεταξύ τους κουκκίδες του χάρτη, η φιλήσυχη και ίχνους φασαρίας τυπική αμερικάνικη περιφερειακή γωνίτσα και η πρωτεύουσα της (καλής, στην συνείδηση των Γιάνκηδων, μιας και υπάρχει και σατανική μεριά στην σχετική ασιατική χερσόνησο) Κορέας. Η κοπελούδα, που έχει από καιρό αφήσει πίσω της το θεσπισμένο ηλικιακό όριο αποκατάστασης (λέγε με και γενέθλιο των 35 χρόνων) βρίσκεται παγιδευμένη σε έναν εφιάλτη, που η ίδια δεν επιζήτησε, δεν απόρριψε όμως κιόλας. Εξού και το γεγονός πως πολύ γρήγορα θα βγάλει από μέσα της καλοσύνη και συμπόνοια, στοιχεία που ομοίως θα ανταποκριθούν και στην συμπεριφορά του Κορεάτη Γκοτζίλα. Μα υπάρχει καλό και φιλάνθρωπο τέρας? Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Ούτε παραγγελία να το είχες κάνει, νάσουτο και το διαβολικό ρομπότ, που θα εμφανιστεί μονομιάς και για να στήσει την σύγκρουση τιτάνων, αλλά και για να περιπλέξει ακόμη την ψυχική κατάσταση της Γκλόριας...

Επιστημονικά φανταστικός κόσμος δηλαδή που τυλίγει το στόρι που έχει πηγάσει ξανά από την έμπνευση του Σπανιόλου Nacho Vigalondo, σκηνοθέτη που πολύ δύσκολα να έχει λησμονήσει ο θεατής που έχει παρακολουθήσει την αλλόκοτη εκ πρώτης όψης, αλλά με ενδιαφέρουσες προεκτάσεις, δημιουργία του, Los Cronocrimenes. Εδώ ο Ίβηρας, αφήνει εκτός κάδρου τις όποιες καλτ καταβολές του, για να στήσει μέσα στο ίδιο ακριβώς, χαμηλού μπάτζετ κι αυτό είναι προφανές, φιλμάκι του, δύο διαφορετικά genre, το κοινωνικό, δραματικό και ανεξάρτητης ματιάς εξωχολιγουντιανό, που συνήθως συναντάμε κάθε Γενάρη στα χιονισμένα βουνά του Σάντανς, με το άλλο το Ασιανό, το κλασσικό Disaster Movie, που δείχνει τους αλλόφρονες πολίτες να τρέχουν να σωθούν από την ενδεχόμενη επίθεση του σχεδιασμένου πάνω από μισό αιώνα πριν, στα στούντιος της Toho, γίγαντα. Εννοείται πως ιδεολογικά και με στόχο το κτίσιμο της κεντρικής ιδέας, το είδος ενασχόλησης του είναι το πρώτο, που επιχειρεί όμως να το προσεγγίσει με μια ιδιαίτερα καινοτόμα μίξη, προβάλλοντας τις αλληγορικές φλασιές στον νου του, μέσα από μια εντελώς αναπάντεχη (για το ευρύτερο κοινό, που ενδεχόμενα δεν το περιμένει) προσέγγιση. Εντέλει ο άνθρωπος είναι το τέρας, καλόκαρδο ή ανήθικο. Όλοι γνωρίζουμε σαφώς στο τέλος ποιος θα επικρατήσει, εκείνο που μας ενδιαφέρει πάντα είναι και η μέθοδος θριάμβου που θα ακολουθήσει ο ενάρετος Colossal, για να φτάσει στον θρίαμβο!

Δύσκολες ταινίες και όχι σπουδαίας δημοτικότητας διαλέγει η Οσκαρούχα Anne Hathaway (από τις λίγες ηθοποιούς, που δεν έχουν επιλέξει συμμετοχή στα πολυπληθή μαξιλαράκια των φαντασμαγοριών της Marvel, τώρα που κόπασε για εκείνη ο αχός του Dark Knight) κι αυτό ενδεχόμενα να στοιχίσει στο πέρασμα της μπογιάς της. Η όμορφη Μπρουκλινέζα, μέσα στα στενά της απλοικά τζινάκια που συνάδουν με τα ροκ κουρτινάκια στην κόμμωση, ουσιαστικά αναπαραγάγει τον ζορισμένο (και πιο ολοκληρωμένο είναι η αλήθεια) χαρακτήρα που την είχαμε απολαύσει προ δεκαετίας στην Rachel Getting Married, με την διαφορά πως εδώ το επαρχιωτόπουλο που αποδίδει, έχει και κάποια ελαφρώς γλαφυρότερα ψήγματα στην έκφραση του και δεν κινείται μόνιμα σε μονοπάτια κατάθλιψης. Βοήθεια σε αυτό που δίνει ο, έτσι κι αλλιώς, καταπληκτικός ρολίστας Jason Sudeikis, καρατερίστας - χαμαιλέοντας, που είναι εξαιρετικός ως ο επίσης τραυματισμένος εσωτερικά άνδρας, που όμως το μαράζι δεν τον αφήνει να δράσει λογικά. Ιδιαίτερης προσέγγισης το Colossal, εντέλει, σκορπά ερωτηματικά στην πορεία του, που ο θεατής θα κληθεί να τσακώσει και να αποκωδικοποιήσει. Κι αυτό από μόνο του, κινηματογραφικά και ποτέ εισπρακτικά ή ταμειακά, αποτελεί κατόρθωμα...

Colossal Rating

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Απριλίου 2017 από την Odeon
Περισσότερα... »

Πεθαίνοντας στο γέλιο PosterΠεθαίνοντας στο γέλιο
του Στέλιου Κούλογλου


Ένα γέλιο θα τους θάψει!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Το χιούμορ ως ακτιβισμός

Αρχικά, ας παραθέσουμε μερικά βιογραφικά στοιχεία του Στέλιου Κούλογλου, έτσι όπως αυτά παρατίθενται στην ιστοσελίδα του http://stelioskouloglou.gr. Ο Στέλιος Κούλογλου (Αθήνα, 1953) είναι Έλληνας δημοσιογράφος. Είναι απόφοιτος της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και σπούδασε δημοσιογραφία στο Παρίσι, το Τόκιο και την Ινδία. Ξεκίνησε να δημοσιογραφεί το 1981 στο περιοδικό «Aντί» και αργότερα εργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης στην εφημερίδα «Το Βήμα». Διατέλεσε ανταποκριτής της εφημερίδας «Αυγή» στο Παρίσι και το 1989 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, απ' όπου κάλυψε τις εξελίξεις στην Σοβιετική Ένωση και τις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες για λογαριασμό του ραδιοσταθμού Sky και της εφημερίδας «Η Καθημερινή». (...)

Από το 1996, ο Κούλογλου επιμελούταν και παρουσίαζε την εκπομπή «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» στην ΕΡΤ, μια εβδομαδιαία σειρά ντοκιμαντέρ επί διεθνών και ελληνικών ιστορικών και σύγχρονων πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων. (...) Από την 1η Νοεμβρίου 2008 ξεκίνησε τη λειτουργία στο διαδίκτυο του ιστοχώρου «TV Χωρίς Σύνορα», με αντικείμενο την ενημέρωση και την πολιτική ανάλυση με διαδραστικό χαρακτήρα μέσω της συμμετοχής των επισκεπτών του. (...) Ο Στέλιος Κούλογλου έθεσε υποψηφιότητα στις ελληνικές ευρωεκλογές 2014 στο ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αρχικά δεν εξελέγη ως ευρωβουλευτής ωστόσο, μετά την παραίτηση του Γιώργου Κατρούγκαλου, ανέλαβε τη θέση του ευρωβουλευτή.

Πεθαίνοντας στο γέλιο Quad Poster
Το 2008 ο Στέλιος Κούλογλου σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου», βασισμένο στο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Confessions of an Economic Hitman» του Τζον Πέρκινς και σε προσωπική δημοσιογραφική έρευνα, όπου υποστηρίζεται πως οι ΗΠΑ έγιναν οικονομική υπερδύναμη χάρη «σε μια μυστική ομάδα ''οικονομικών δολοφόνων'' - πρακτόρων οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ψευδείς οικονομικές αναφορές, εξαγορές, εκβιασμούς, σεξ και φόνους με στόχο να εξαπλωθεί η αμερικανική οικονομική αυτοκρατορία μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου». Άλλα του ντοκιμαντέρ μεταξύ των άλλων είναι και τα «Ολιγαρχία» (2012) και «Η νονά» (2014).

Η υπόθεση: Τέσσερις παράλληλες ιστορίες με θέμα το χιούμορ σαν όπλο για πολιτική δράση. Στην πρώτη πρωταγωνιστούν οι Yes Men, το διάσημο ζευγάρι Αμερικανών ακτιβιστών: η πλάκα που σκάρωσαν στο BBC, όταν εμφανίστηκαν ως εκπρόσωποι της αμερικανικής εταιρείας που κατέστρεψε την πόλη Μποπάλ της Ινδίας, θεωρείται κορυφαία φάρσα στο κόσμο. Αυτή τη φορά θα οργανώσουν μια αντιπολεμική, μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα. Πρωταγωνιστής της δεύτερης ιστορίας είναι ο Μάρτιν Σόνεμπορν κωμικός και εκδότης της εφημερίδας «Τιτανικός». Εκλέχθηκε ευρωβουλευτής με την παράταξη «Το Κόμμα» και τώρα επεξεργάζεται ένα πρωτότυπο σχέδιο για την σωτηρία της Ελλάδας. Στην τρίτη, οι Flashmob εισβάλλουν και διακόπτουν επίσημες εκδηλώσεις υπέρ των εμπορικών συμφωνιών ΤΤΙΡ και CETA. Τραγουδώντας, και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Στην τέταρτη κάποιοι πεθαίνουν κυριολεκτικά από το «γέλιο». Στην τελευταία συνέντευξη πριν τη δολοφονία του τον Ιανουάριο του 2015, ο Σαρμπ, εκδότης του Charlie Hebdo, προβλέπει ότι μόνο η βία των ισλαμιστών μπορεί να σκοτώσει το χιούμορ. Σε μια συγκλονιστική μαρτυρία, ο μοναδικός επιζών δημοσιογράφος από τη συντακτική ομάδα, περιγράφει λεπτό προς λεπτό την επίθεση στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας.

Η άποψή μας: Κινηματογραφικά, τούτο το ντοκιμαντέρ δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον. Ο δημιουργός του κάνει τα απολύτως απαραίτητα προκειμένου να υπάρχει κάποια ροή. Επιμένει στο δημοσιογραφικόν του πράγματος παρά στο καλλιτεχνικόν – εξάλλου, τόσα χρόνια δημιουργούσε τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ που βασίζονταν σε ενδελεχείς δικές του δημοσιογραφικές έρευνες. Σε ότι αφορά το μήνυμα της ταινίας: είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Αν υποθέσουμε ότι λείπει το χιούμορ από τη ζωή μας γενικότερα, απουσιάζει παντελώς από την πολιτική ειδικότερα! Το χιούμορ είναι το πλέον επικίνδυνο όπλο: αφοπλίζει χωρίς να σκοτώνει! Αλλά, όπως απέδειξε και η υπόθεση του Charlie Hebdo, μπορεί να οδηγήσει στο θάνατό σου... Το σίγουρο είναι πως βλέποντας το ντοκιμαντέρ, δεν γελάς. Ίσως θα έπρεπε, δεν ξέρω. Ίσως ο Κούλογλου δεν ήθελε να χαλαρώσει σαν τον Γερμανό συνάδελφό του - φοβούμενος κριτική για τη δημόσια εικόνα του; Τι ωραία να είχαμε περισσότερους πολιτικούς, όπως ο Γερμανός! Είναι ένα από τα θετικά σημεία του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ η παρουσία του.

Σε ότι αφορά καθαρά το δημοσιογραφικό μέρος, επιτυχία αποτελεί το γεγονός ότι ο Κούλογλου έχει μέσα στο ντοκιμαντέρ καταγεγραμμένη την τελευταία συνέντευξη του εκδότη του Charlie Hebdo, Σαρμπ, ο οποίος ήταν ένας από τους 12 νεκρούς - θύματα της επίθεσης που δέχτηκε το σατιρικό περιοδικό. Συγκλονιστική είναι και η αφήγηση ενός από τους επιζώντες της επίθεσης, ο οποίος σώθηκε επειδή κρύφτηκε κάτω από ένα γραφείο! Ωραία είναι και η ιδέα της φάρσας που στήνει ο ίδιος ο Κούλογλου μαζί με τους Yes Men στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με την... αυτάρκη ελαστική σφαίρα, που μπορεί να μας σώσει (όχι όλους, εννοείται, μόνον τους πλούσιους!) από οποιαδήποτε τρομοκρατική επίθεση! Μόνο που, ενώ φαίνεται πως εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, τα τέσσερα παράλληλα κομμάτια της αφήγησης, δεν πολυταιριάζουν μεταξύ τους. Μεταξύ μας, προσωπικά, θα τραβούσα με νύχια και με δόντια το θέμα της φάρσας: από μόνο του άξιζε να του αφιερωθεί ολόκληρη ταινία. Σε τμήματα: η σύλληψη της ιδέας, η προετοιμασία, η φάρσα, η συνέχεια. Το πόσο εύπιστοι είμαστε οι πάντες, με ξεπερνά. Άκουγα και έβλεπα τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων στη συνέντευξη τύπου για την ελαστική σφαίρα και δεν πίστευα στα αυτιά μου! Μα τόσο άσχετοι; Να μην καταλαβαίνουν τη φάρσα; Και να κάνουν ερωτήσεις ότι να 'ναι;

Θα μου πεις, τα ίδια και χειρότερα δεν γίνονται στις συνεντεύξεις τύπου μεγάλων κινηματογραφικών φεστιβάλ; Χωρίς να υπάρχει στημένο φαρσικό στοιχείο, υπάρχουν άνθρωποι που ρωτάνε ότι μ@λακία τους κατέβει – είναι να λυπάσαι ηθοποιούς και γενικότερα δημιουργούς ορισμένες φορές, για τις ερωτήσεις που δέχονται σε τόσο μεγάλα events. Τεςπα, ξεφύγαμε και δεν ήταν αυτός ο στόχος μας. Εν κατακλείδι: άνισο το τελικό αποτέλεσμα, καλές οι προθέσεις, ενδιαφέρουσα ιδέα.

Πεθαίνοντας στο γέλιο Rating


Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Απριλίου 2017 από την Trianon
Περισσότερα... »

Η πόλη της σιωπής (Interlude City of a Dead Woman)  PosterΗ πόλη της σιωπής
της Άντζελας Ισμαήλου. Με τους Άντζελα Ισμαήλου, Shaun Benson, Erich Wildpret, Bernard Hill, Sarah Miles, Ρούλα Πατεράκη, Γιάννη Βόγλη


Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας (άσχετο είπατε;)
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Στο νησί της Αποκάλυψης

Η Άντζελα Ισμαήλου γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Νομική Σχολή. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την υποκριτική και το θέατρο σπουδάζοντας στο Julliard School στη Νέα Υόρκη όπου και εγκαθίσταται μόνιμα. Όπως μας πληροφορεί το imdb, στη Νέα Υόρκη γεννήθηκε και μεγάλωσε η κόρη της. Η Άντζελα Ισμαήλου μιλάει άψογα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά!

Η πόλη της σιωπής (Interlude City of a Dead Woman)  Quad Poster
Αυτή είναι η δεύτερη ταινία που σκηνοθετεί. Πέρα από τη σκηνοθεσία, βέβαια, πρωταγωνιστεί, έχει γράψει το σενάριο κι έχει βάλει λεφτά για την παραγωγή της ταινίας. Το μπάτζετ της έφτασε τα επτά εκατομμύρια ευρώ! Η πρώτη ταινία της Ισμαήλου «Μεγάλοι σκηνοθέτες» (Great Directors) ήταν ντοκιμαντέρ και προβλήθηκε μεταξύ άλλων στα φεστιβάλ Καννών, Βενετίας και Στοκχόλμης ενώ διανεμήθηκε κινηματογραφικά σε όλο τον κόσμο. Στο ντοκιμαντέρ της συμμετείχαν πρωτοπόροι του παγκόσμιου κινηματογράφου όπως οι David Lynch, Bernardo Bertolucci, Richard Linklater, Ken Loach, Agnes Varda, Stephen Frears, Todd Haynes.

Η υπόθεση: Η Δάφνη, μια μυστηριώδης γυναίκα, πρώην διάσημη τραγουδίστρια όπερας, έχει επιλέξει να ζει απομονωμένη, ως προσωπική κάθαρση και αυτοτιμωρία, στο ιερό νησί της Πάτμου. Δύο εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους άντρες, ο Θεόντορικ και ο Εστέμπαν, θα βρεθούν στο νησί αναζητώντας τις δικές τους απαντήσεις στα θέματα που τους απασχολούν: Ο πρώτος, ιερέας, αναζητά σπάνια χειρόγραφα στο μοναστήρι του νησιού. Ο δεύτερος, ταυρομάχος, οδηγείται εκεί αναζητώντας καλά κρυμμένα οικογενειακά μυστικά. Όταν τα μονοπάτια των δύο αντρών διασταυρώνονται τυχαία με της Δάφνης, ξυπνούν πρωτόγνωρα και ανεξέλεγκτα συναισθήματα, οδηγώντας σε ακόμα μεγαλύτερες αλήθειες από εκείνες που προσδοκούσαν να βρουν.

Η άποψή μας: Τούτη η ταινία κρύβει την υπόσχεση, τον αντίλαλο, την ηχώ ενός σπουδαίου κινηματογραφικού έργου. Μας παραδίδεται, όμως, ως ένα υπερφίαλο, και εντέλει ψεύτικο, vanity project της γυναίκας που βρίσκεται... παντού σ' αυτήν! Τα φωτογενή κάδρα της καθώς σκηνοθετεί τον εαυτό της είναι περισσότερα από τις ομορφιές της Πάτμου που αποτυπώνονται στην ταινία! Λογικόν, θα μου πείτε, αλλά το νησί μένει ανεκμετάλλευτο. Θέλω να πω: διαλέγεις να γυρίσεις μια ταινία στην Πάτμο μόνο για το συμβολικόν του πράγματος; Ωραία. Μην τη γυρίζεις στην Πάτμο! Ακόμα και από τουριστικής απόψεως να το δει κανείς, χάθηκε μεγάλη ευκαιρία. Ίσως να ήθελε να κρατήσει την ισορροπία, να μην κατηγορηθεί για εστίαση στα περιττά εις βάρος της ουσίας. Ναι, αλλά έφτασε στο άλλο άκρο, με το 90% της ταινίας να είναι γυρισμένη μέσα σε δωμάτια, μέσα σε σπίτια, εσωτερικά δηλαδή. Πετυχαίνει το εξής παράδοξο η Ισμαήλου: να προσπαθεί να μην κατηγορηθεί για σκηνοθετικά κόλπα κι εντέλει να... υπερσκηνοθετεί – και μάλιστα, θεατρικώ τω τρόπω!

Κι όμως, εκεί που αφέθηκε λίγο (στη σκηνή πχ όπου ο ταυρομάχος προς το φινάλε κινηματογραφείται κάθετα από ψηλά και μετά έχουμε ένα κοντινό του όντας ξαπλωμένος στη γη) το οπτικό αποτέλεσμα ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Πάμε στα σοβαρότερα προβλήματα τώρα. Αυτά που έχουν να κάνουν από τη μια με το σενάριο και από την άλλη με τις ερμηνείες. Το σενάριο δεν προσπαθεί – είναι πομπώδες. Στην προσπάθειά της να πει πάρα πολλά η σεναριογράφος Ισμαήλου φτάνει σε έναν απίστευτο μαξιμαλισμό. Οι διάλογοι φαίνονται ψεύτικοι, στημένοι, υπερβολικοί. Κι ενώ λέγονται ενδιαφέροντα πράγματα για την πίστη, τον έρωτα, τη θυσία, τίποτα δεν περνάει στον θεατή. Και η ίντριγκα; Πώς να πιστέψεις πως δύο άνδρες σαν τα κρύα τα νερά, ένας ατσαλάκωτος παπάς και ένας παθιασμένος σπανιόλος, ερωτεύονται μια εκνευριστικά καταθλιπτική γυναίκα; Με την πρώτη ματιά; Που δεν τους αφήνει και πολλά περιθώρια καθώς κάτι την πνίγει (τι; το μαθαίνουμε αργά κι όταν το μαθαίνουμε δεν είναι ούτε κι αυτό πειστικό). Δυστυχώς, δεν υπάρχει κατά πως φαίνεται γνώση της κινηματογραφικής γλώσσας.

Όλο αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει υλικό για ένα μυθιστόρημα ή ακόμα καλύτερα για ένα θεατρικό έργο. Και σαν να μην έφτανε η αναληθοφάνεια του σεναρίου έρχονται οι ερμηνείες για να αποτελειώσουν οποιαδήποτε ελπίδα. Όλοι οι ηθοποιοί, μηδενός εξαιρουμένου, απαγγέλλουν τις (στα αγγλικά γραμμένες) γραμμές τους: δεν κάνουν κινηματογραφικό διάλογο. Δεν μιλάνε κινηματογραφικά. Μιλάνε με στόμφο ακριβώς επειδή λένε ατάκες που δεν τις πιστεύουν. Κι επειδή καθοδηγούνται έτσι από τη σκηνοθέτιδα Ισμαήλου. Δυστυχώς, αυτή είναι η τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του Γιάννη Βόγλη. Ευτυχώς, υπάρχει η (υπερβολική κι αυτή αλλά ευτυχώς ποτέ δεν ξεφεύγει) μουσική που έχει γράψει ο Jan A.P. Kaczmarek.

Η πόλη της σιωπής (Interlude City of a Dead Woman)  Rating


Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Απριλίου 2017 από την Strada Films
Περισσότερα... »