Movies Ltd

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Beauty And The Beast	Feelgood Ent.	1	128	57.900	57.900
2	Kong: Skull Island	Tanweer	2	96	18.641	76.997
3	Get Out	UIP	1	33	13.795	13.795
4	Logan	Odeon	3	30	12.540	159.592
5	La fille inconnue	Seven Films	1	11	4.274	4.274
6	The Last Face	Odeon	1	32	3.670	3.670
7	The LEGO Batman Movie	Tanweer	6	43	3.222	69.017
8	Manchester By The Sea	Feelgood Ent.	5	25	3.208	52.672
9	Gleissendes Glück	Danaos Films	1	3	1.943	1.943
10	Moonlight	Seven Films	8	14	1.882	44.668

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ

Οι 23 επιλογές του φετινού Πανοράματος λεπτομερέστερα, με τις ακριβείς ημερομηνίες προβολής τους για το κοινό, που θα λάβουν χώρα στις αίθουσες των κινηματογράφων Danaos 1, Αστορ, Γαλλικού Ινστιτούτου, αλλά και Παύλος Ζάννας στην Θεσσαλονίκη.

Corniche Kennedy

Γαλλία, 2016 Εγχ, 94'

Σκηνοθεσία: Dominique Cabrera Σενάριο: Dominique Cabrera, Maylis De Kerangal, Philippe Géoni, Pierre Linhart Φωτογραφία: Isabelle Razavet Μοντάζ: Sophie Brunet Μουσική: - Πρωταγωνιστούν: Aïssa Maïga, Lola Créton, Alain Demaria Παραγωγή: Everybody on the Deck Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Jour2Fête Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

Στο γαλάζιο της Μεσογείου, κοντά σε παραθαλάσσιες μονοκατοικίες, κάποιοι νέοι από την Μασσαλία αψηφούν τον νόμο της βαρύτητας. Ο Marco, ο Mehdi, ο Franck, η Mélissa, o Hamza, η Mamaa , η Julie : αγόρια και κορίτσια βουτούν, απογειώνονται, ρισκάρουν για να ζήσουν έντονα. Η Suzanna τους καταβροχθίζει με τα μάτια της, τα ελεύθερα σώματά τους, τις υπερβάσεις τους. Θέλει να τους μοιάσει. Θα τους μοιάσει.

Που και πότε? Κυριακή 26 Μαρτίου στις 16.00 στο ΑΣΤΟΡ

À jamais

Γαλλία, Πορτογαλία, 2016 Εγχ, 86'

Σκηνοθεσία: Benoît Jacquot Σενάριο: Julia Roy Φωτογραφία: Julien Hirsch Μοντάζ: Julia Gregory Μουσική: Bruno Coulais Πρωταγωνιστούν: Mathieu Amalric, Julia Roy, Jeanne Balibar Παραγωγή: Alfama Films, Leopardo Filmes Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Alfama Films Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Sophia Awards 2017 Υποψηφιότητα Καλύτερου Σεναρίου

Η Laura και ο Rey ζουν σ’ένα σπίτι μπροστά στην θάλασσα. Εκείνος είναι σκηνοθέτης, εκείνη κάνει περφόρμανς στις οποίες παίζει. Ο Rey πεθαίνει – δυστύχημα, αυτοκτονία? – αφήνοντάς την μόνη σε αυτό το σπίτι. Αλλά σύντομα δεν θα είναι τελείως μόνη. Κάποιος είναι εκεί, ο Rey, μέσα από εκείνη και για εκείνη, σαν ένα όνειρο πιο μακρύ και από τη νύχτα, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει.

Που και πότε? Πέμπτη 23 Μαρτίου στις 18.00 στο ΑΣΤΟΡ / Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 22.15 στον DANAOS 1 / Παρασκευή 24 Μαρτίου στις 20.00 στον ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Petits bonheurs

Μαρόκο, 2015 Εγχ, 90'

Σκηνοθεσία: Mohamed Chrif Tribak Σενάριο: Mohamed Chrif Tribak Φωτογραφία: Crînguta Pînzaru Μοντάζ: Aurélien Manya Μουσική: - Πρωταγωνιστούν: Ahmed Ahdid, Soumaya Amghar, Mohamed Cherrat Παραγωγή: Clipper films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: - Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

Σε μια μεγάλη κατοικία στην παλιά μουσουλμανική συνοικία Tatouant, μια αμφιλεγόμενη φιλία γεννιέται ανάμεσα σε δύο δεκαεφτάχρονες κοπέλες. Παρόλο που η Noufissa υπόσχεται στην Fetouma να μην χωριστούν ποτέ, η τελευταία ανακαλύπτει ότι η φίλη της, της κρύβει τους αρραβώνες της.

Που και πότε? Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 18.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο

La marche verte (Al Massira)

Μαρόκο, 2016 Εγχ, 91'

Σκηνοθεσία: Youssef Britel Σενάριο: Youssef Britel, David Villemin Φωτογραφία: Luca Coassin Μοντάζ: Virginie Seguin Μουσική: - Πρωταγωνιστούν: Zineb Triki, Said Bey, Mourad Zaoui Παραγωγή: Entourage Παγκόσμια Εκμετάλλευση: - Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

Η Πράσινη πορεία αποτελείται από 350.000 συμμετέχοντες και από 350.000 ιστορίες. Όλοι οδεύουν προς έναν και μοναδικό στόχο, την μοίρα ενός λαού, το μέλλον ενός έθνους. Όλοι μαζί, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του μονάρχη τους, ξεκινούν αυτήν την ειρηνική πορεία επιδιώκοντας την επανάκτηση της χώρας τους, το βασίλειο του Μαρόκου.

Που και πότε? Παρασκευή 24 Μαρτίου στις 18.00 στον DANAOS 1 / Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 20.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο

Et Romeo épousa Juliette

Τυνησία, Βέλγιο, 2014 Εγχ, 18'

Σκηνοθεσία: Hinde Boujemaa Σενάριο: Hinde Boujemaa Φωτογραφία: - Μοντάζ: - Μουσική: - Πρωταγωνιστούν: Nejia Zemni, Ahmed Bennys Παραγωγή: Propaganda Productions, Novak prod Παγκόσμια Εκμετάλλευση: - Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Dubai IFF 2014 Καλύτερη Ταινία μικρού μήκους

Εκείνη και εκείνος. Όταν η αγάπη που τους είχε ενώσει υπόκειται στην δύναμη του χρόνου. Όταν εκείνος μετασχηματίζει ό,τι πιο όμορφο σε ό,τι πιο αδιάφορο και ό,τι πιο αδιάφορο σε ό,τι πιο πολύτιμο.

Που και πότε? Παρασκευή 24 Μαρτίου στις 18.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο

Teorie tygra

Τσεχική Δημοκρατία, Σλοβακία, 2016 Εγχ, 107'

Σκηνοθεσία: Radek Bajgar Σενάριο: Radek Bajgar, Mirka Zlatníková Φωτογραφία: Vladimír Holomek Μοντάζ: Jan Mattlach Μουσική: Jirí Hájek Πρωταγωνιστούν: Jirí Bartoska, Eliska Balzerová, Tatiana Vilhelmová Παραγωγή: Logline Production s.r.o. Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Picture Tree International Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

O Jan, ένας εξηντάχρονος κτηνίατρος, θυμήθηκε ότι κάποτε είχε όνειρα. Τώρα θέλει να πάρει την ζωή ξανά στα χέρια του. Μία μέρα, εμπνευσμένος από έναν παπαγάλο με Αλτσχάιμερ, αποφασίζει να αποδράσει στη φύση όπου σταδιακά καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει ένα απλό εγχειρίδιο έσχατης αναζήτησης της ελευθερίας.

Που και πότε? Παρασκευή 24 Μαρτίου στις 22.00 στο ΑΣΤΟΡ / Τρίτη 28 Μαρτίου στις 20.00 στον ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Baby(a)lone

Λουξεμβούργο, 2015 Εγχ, 90'

Σκηνοθεσία: Donato Rotunno Σενάριο: Tullio Forgiarini Φωτογραφία: Jako Raybaut Μοντάζ: Matyas Veress Μουσική: Eric Bintz Πρωταγωνιστούν: Joshua Defays, Charlotte Elsen, Etienne Halsdorf Παραγωγή: Iris Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Iris Productions Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

Η ιστορία του Βαβυλώνα εκτυλίσσεται στην καρδιά μιας μοντέρνας Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που στοιχημάτισε ότι θα προσέφερε τα πάντα στις νέες γενιές. Ωστόσο, τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα υπολόγιζε...

Που και πότε? Σάββατο 25 Μαρτίου στις 20.00 στο ΑΣΤΟΡ

Préjudice

Βέλγιο, 2015 Εγχ, 105'

Σκηνοθεσία: Antoine Cuypers Σενάριο: Antoine Cuypers, Antoine Wauters Φωτογραφία: Frédéric Noirhomme Μοντάζ: Elif Uluengin Μουσική: Francesco Pastacaldi, Ernst Reijseger Πρωταγωνιστούν: Nathalie Baye, Arno Hintjens, Thomas Blanchard Παραγωγή: Wrong Men North Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Les Films du Losange, Cinéart Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Angers EFF 2016 Βραβείο Κοινού, Magritte Awards 2016 Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Ανδρικού Υποστηρικτικού Ρόλου, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερης Φωτογραφίας

Κατά τη διάρκεια ενός οικογενειακού γεύματος, ο τριαντάρης Cédric, που μένει ακόμα με τους γονείς του, μαθαίνει ότι η αδελφή του είναι έγκυος. Ενώ η είδηση αυτή χαροποιεί όλη την οικογένεια, στον Cédric ακούγεται περίεργο και του προκαλεί δυσαρέσκεια. Έτσι θα προσπαθήσει να φέρει στην επιφάνεια, την προκατάληψη της οποίας ήταν ανέκαθεν θύμα.

Που και πότε? Τρίτη 28 Μαρτίου στις 20.00 στο ΑΣΤΟΡ

Victoria

Γαλλία, 2016 Εγχ, 97'

Σκηνοθεσία: Justine Triet Σενάριο: Thomas Lévy-Lasne, Justine Triet Φωτογραφία: Simon Beaufils Μοντάζ: Laurent Sénéchal Μουσική: Thibault Deboaisne Πρωταγωνιστούν: Virginie Efira, Vincent Lacoste, Melvil Poupaud Παραγωγή: Ecce Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Le Pacte Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Cesar 2017 Υποψηφιότητα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, Καλύτερης Γυναικείας Υποστηρικτικής Ερμηνείας, Καλύτερης Ανδρικής Υποστηρικτικής Ερμηνείας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Καλύτερης Ταινίας

Η ποινικολόγος Βικτώρια συναντάει σε έναν γάμο τον φίλο της τον Vincent και ένα πρώην βαποράκι που είχε ξελασπώσει, τον Sam. Την επομένη, ο Vincent κατηγορείται για απόπειρα δολοφονίας. Η Βικτώρια αναλαμβάνει με βαριά καρδιά να τον υπερασπιστεί ενώ προσλαμβάνει τον Sam σαν οικιακό βοηθό. Αυτή είναι και η αρχή της λαίλαπας για εκείνη.

Που και πότε? Πέμπτη 23 Μαρτίου στις 22.00 στο ΑΣΤΟΡ / Σάββατο 25 Μαρτίου στις 18.00 στον DANAOS 1 / Σάββατο 25 Μαρτίου στις 18.00 στον ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Dans les bois

Γαλλία, 2016 Εγχ, 85'

Σκηνοθεσία: Guillaume Nicloux Σενάριο: Guillaume Nicloux Φωτογραφία: Christophe Offenstein Μοντάζ: Guy Lecorne Μουσική: Éric Demarsan Πρωταγωνιστούν: Gérard Depardieu, Audrey Bonnet, Swann Arlaud Παραγωγή: Les Films du Worso Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Gaumont Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Lumiere 2017 Υποψηφιότητα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας

‘Ενας άντρας πάει για κυνήγι σε ένα δάσος που πίστευε πως γνωρίζει. Αλλά ο σκύλος του χάνεται και το όπλο του εξαφανίζεται. Όσο εκείνος χάνεται, τόσο μια απειλητική και παράξενη ατμόσφαιρα εδραιώνεται...

Που και πότε? Δευτέρα 27 Μαρτίου στις 22.00 στον DANAOS 1 / Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 22.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο

Mr & Mme Adelman

Γαλλία, 2016 Εγχ, 120'

Σκηνοθεσία: Nicolas Bedos Σενάριο: Nicolas Bedos, Doria Tillier Φωτογραφία: Nicolas Bolduc Μοντάζ: Anny Danché Μουσική: Rebecca Delannet Πρωταγωνιστούν: Doria Tillier, Nicolas Bedos, Denis Podalydès Παραγωγή: Les Films du Kiosque Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Le Pacte Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

Όταν η Sarah γνωρίζει τον Vincent το 1971, δεν ξέρει ακόμα ότι θα πορευτούν μαζί 45 χρόνια και θα ζήσουν μια ζωή γεμάτη πάθος και μυστικά, πόνο και εκπλήξεις. Πρόκειται για την Οδύσσεια ενός ζευγαριού.

Που και πότε? Παρασκευή 24 Μαρτίου στις 22.00 στον DANAOS 1 / Κυριακή 26 Μαρτίου στις 16.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο / Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 20.00 στο ΑΣΤΟΡ

Marie et les naufragés

Γαλλία, 2016 Εγχ, 90'

Σκηνοθεσία: Sébastien Betbeder Σενάριο: Sébastien Betbeder Φωτογραφία: Sylvain Verdet Μοντάζ: François Quiqueré Μουσική: Sebastien Tellier Πρωταγωνιστούν: Pierre Rochefort, Vimala Pons, Eric Cantona Παραγωγή: Les Films du Kiosque Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Le Pacte Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Moscow IFF 2016 Υποψήφια Καλύτερη Ταινία

«Η Μαρία είναι επικίνδυνη», είχε προειδοποιήσει ο Antoine, κάτι που δεν εμπόδισε τον Siméon να τα παρατήσει όλα για να την ακολουθήσει στα κρυφά. Ο Oscar, συγκάτοικός του, υπνοβάτης και μουσικός, και ο Antoine, συγγραφέας χωρίς έμπνευση, σύντομα τον παίρνουν καταπόδας. Οι τέσσερίς τους πιθανόν να συνδέονται με κάτι που τους ξεπερνά...

Που και πότε? Κυριακή 26 Μαρτίου στις 18.00 στον DANAOS 1 / Τρίτη 28 Μαρτίου στις 22.00 στο ΑΣΤΟΡ

Louise en hiver

Γαλλία, Καναδάς, 2016 Εγχ, 75'

Σκηνοθεσία: Jean-François Laguionie Σενάριο: Jean-François Laguionie Φωτογραφία: - Μοντάζ: Kara Blake Μουσική: Pierre Kellner, Pascal Le Pennec Πρωταγωνιστούν: Diane Dassigny, Dominique Frot, Antony Hickling Παραγωγή: JPL Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Gébéka Films Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Lumiere 2017 Υποψηφιότητα Καλύτερου Animation

Στο τέλος του καλοκαιριού, η Λουίζ βλέπει το τελευταίο τρένο της σεζόν να απομακρύνεται χωρίς εκείνη, από τη μικρή παραθαλάσσια αποβάθρα του Biligen. Η πόλη ερημώνει. Ο καιρός σύντομα χειροτερεύει και οι μεγάλες παλίρροιες της ισημερίας κόβουν το ηλεκτρικό ρεύμα και τα μέσα επικοινωνίας. Η Λουίζ δεν θα μπορούσε να επιβιώσει στο χειμώνα. Όμως εκείνη, ατρόμητη, αντιμετωπίζει την εγκατάλειψή της σαν ένα στοίχημα.

Που και πότε? Σάββατο 25 Μαρτίου στις 16.30 στο Γαλλικό Ινστιτούτο / Κυριακή 26 Μαρτίου στις 18.00 στον ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Le voyage de Fanny

Γαλλία, 2016 Εγχ, 94'

Σκηνοθεσία: Lola Doillon Σενάριο: Lola Doillon, Anne Peyrègne Φωτογραφία: - Μοντάζ: Valérie Deseine Μουσική: Sylvain Favre, Gisèle Gérard-Tolini Πρωταγωνιστούν: Léonie Souchaud, Fantine Harduin, Juliane Lepoureau Παραγωγή: Origami Films, Bee Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Metropolitan FilmExport Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Hamburg IFF 2016 Βραβείο Καλύτερου Animation

Η δωδεκάχρονη Φανή και οι δύο μικρότερες αδερφές της κρύβονται σ’ ένα καταφύγιο μακριά απ’ τους γονείς τους, μαζί με άλλα εβραιόπουλα που φυγαδεύτηκαν από τις οικογένειές τους. Η Φανή, αναγκασμένη να το σκάσει βιαστικά, αναλαμβάνει να ηγηθεί μιας ομάδας από οχτώ παιδιά και ξεκινάει ένα επικίνδυνο ταξίδι διασχίζοντας την κατεχόμενη Γαλλία μέχρι τα ελβετικά σύνορα.

Που και πότε? Σάββατο 25 Μαρτίου στις 16.00 στο ΑΣΤΟΡ / Κυριακή 26 Μαρτίου στις 16.00 στον DANAOS 1 / Τρίτη 28 Μαρτίου στις 18.00 στον ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Le gang des Antillais

Γαλλία, 2016 Εγχ, 90'

Σκηνοθεσία: Jean-Claude Barny Σενάριο: Philippe Bernard, Thomas Cheysson, Jean-Claude Flamand-Barny, Fred Forêt, Zoé Galeron, Yves Nilly Φωτογραφία: - Μοντάζ: Svetlana Vaynblat Μουσική: Thibault Agyeman Πρωταγωνιστούν: Djedje Apali, Eriq Ebouaney, Adama Niane, Mathieu Kassovitz Παραγωγή: Les Films d'Ic Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Happiness Distribution Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

Τη δεκαετία του ‘70, το Γραφείο Μετανάστευσης πληθυσμών από τα υπερπόντια εδάφη, υπόσχονταν να ευνοήσει την ένταξη στην μητροπολιτική Γαλλία, των γάλλων που προέρχονταν από αυτούς τους νομούς. O Jimmy Larivière φτάνει στο Παρίσι με στόχο να ξαναφτιάξει τη ζωή του αλλά δεν καταφέρνει να βρει τη θέση του στην κοινωνία. Η γνωριμία του με τρεις νέους από τις Αντίλλες θα τον παρασύρει σε μια σειρά από περιβόητες ληστείες.

Που και πότε? Παρασκευή 24 Μαρτίου στις 18.00 στο ΑΣΤΟΡ / Δευτέρα 27 Μαρτίου στις 22.30 στο Γαλλικό Ινστιτούτο

L'Outsider

Γαλλία, 2016 Εγχ, 117'

Σκηνοθεσία: Christophe Barratier Σενάριο: Christophe Barratier, Jérôme Corcos, Laurent Turner Φωτογραφία: Jérôme Alméras Μοντάζ: - Μουσική: Philippe Rombi Πρωταγωνιστούν: Arthur Dupont, François-Xavier Demaison, Sabrina Ouazani Παραγωγή: Galatée Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Le Pacte Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

To Αουτσάιντερ, οικονομικό θρίλερ τύπου “Wall Street ”, αποκωδικοποιεί το διεθνές οικονομικό σύστημα μέσα από την πορεία του 31χρονου επενδυτή Jérôme Kerviel, του οποίου οι ριψοκίνδυνες αποφάσεις παραλίγο να γκρεμίσουν, το 2008, την Société Générale και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Που και πότε? Πέμπτη 23 Μαρτίου στις 19.45 στο ΑΣΤΟΡ / Σάββατο 25 Μαρτίου στις 22.30 στο Γαλλικό Ινστιτούτο

L'effet aquatique

Γαλλία, Ισλανδία, 2016 Εγχ, 83'

Σκηνοθεσία: Solveig Anspach Σενάριο: Sólveig Anspach, Jean-Luc Gaget Φωτογραφία: Isabelle Razavet Μοντάζ: Anne Riegel Μουσική: Martin Wheeler Πρωταγωνιστούν: Florence Loiret-Caille, Samir Guesmi, Didda Jonsdottir Παραγωγή: Ex Nihilo Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Le Pacte Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Cannes IFF 2016 SACD Prize Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, Cesar 2017 Υποψήφιο Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο

O σαραντάρης Samir, χειριστής γερανού, ερωτεύεται τρελά την Agathe που είναι δασκάλα κολύμβησης. Για να την προσεγγίσει, αποφασίζει να ξεκινήσει μαθήματα μαζί της, παρόλο που είναι δεινός κολυμβητής. Όταν η Agathe φεύγει για την Ισλανδία με αφορμή το 10ο Διεθνές Συνέδριο Δασκάλων Κολύμβησης, ο Samir αποφασίζει να την ακολουθήσει.

Που και πότε? Παρασκευή 24 Μαρτίου στις 18.30 στο Γαλλικό Ινστιτούτο / Τρίτη 28 Μαρτίου στις 22.30 στον DANAOS 1

De sas en sas

Γαλλία, 2016 Εγχ, 82'

Σκηνοθεσία: Rachida Brakni Σενάριο: Rachida Brakni, Raphaël Clairefond Φωτογραφία: Katell Djian Μοντάζ: Yorgos Lamprinos Μουσική: - Πρωταγωνιστούν: Zita Hanrot, Judith Caen, Sacha Bourdo Παραγωγή: Capricci Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Capricci Films Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

Μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, το 2013, η Fatma και η κόρη της Nora παίρνουν το δρόμο για τις φυλακές Fleury-Mérogis. Στο πάρκινγκ έχει ήδη μαζευτεί πλήθος επισκεπτών. Η πόρτα του σωφρονιστικού ιδρύματος ανοίγει. Μια πρώτη πόρτα, ένας πρώτος προθάλαμος, ένας πρώτος διάδρομος. Είναι το ξεκίνημα μιας φρικτής διαδρομής μέχρι το επισκεπτήριο.

Που και πότε? Κυριακή 26 Μαρτίου στις 22.30 στον DANAOS 1 / Τρίτη 28 Μαρτίου στις 18.00 στο ΑΣΤΟΡ

Fleur de tonnerre

Γαλλία, Βέλγιο, 2016 Εγχ, 100'

Σκηνοθεσία: Stéphanie Pillonca- Kervern Σενάριο: Gustave Kervern, Stéphanie Pillonca- Kervern Φωτογραφία: Hugues Poulain Μοντάζ: Kako Kelber Μουσική: Sylvain Goldberg, Matthieu Gonet Πρωταγωνιστούν: Déborah François, Benjamin Biolay, Jonathan Zaccaï Παραγωγή: JPG Films, Les Productions du Ch'timi, Nexus Factory Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Sophie Dulac Distribution Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

To 1800, η Βρετάνη έχει γονατίσει, εξαντλημένη από το υπάρχον καθεστώς και τον παντοδύναμο κλήρο. Σ’ αυτό το περιβάλλον, μια μικρή κοπελίτσα που υποφέρει, μεγαλώνει με πολλές δυσκολίες, απομονωμένη, ταλαιπωρημένη από τη ζωή που της φέρθηκε αμείλικτα και τη γαλούχησε με νοσηρότητα. Αυτή η μικρή κοπέλα είναι η Hélène Jegado που η μητέρα της την φώναζε «Άγγελο θανάτου», και η οποία ευθύνεται για τουλάχιστον 25 θανάτος απο δηλητηριασμό.

Που και πότε? Πέμπτη 23 Μαρτίου στις 18.00 στον DANAOS 1 / Σάββατο 25 Μαρτίου στις 20.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο

Compte tes blessures

Γαλλία, Βέλγιο, 2016 Εγχ, 80'

Σκηνοθεσία: Morgan Simon Σενάριο: Morgan Simon Φωτογραφία: Julien Poupard Μοντάζ: Marie Loustalot Μουσική: Selim Aymard, Julien Krug Πρωταγωνιστούν: Kévin Azaïs, Monia Chokri, Nathan Willcocks Παραγωγή: Kazak Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Rezo Films Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Angers IFF 2017 Καλύτερο Ντεμπούτο, San Sebastian 2016 IFF Τρόπαιο New Directors, STockholm IFF 2016 Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία, Υποψηφιότητα Καλύτερης Ταινίας, Zagreb IFF 2016 Υποψηφιότητα Καλύτερης Ταινίας, Zurich IFF 2016 Υποψηφιότητα Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας

Ο εικοσιτετράχρονος Vincent, ένας χαρισματικός τραγουδιστής ενός γκρουπ hard ροκ, έχει ήδη καλύψει με τατουάζ το μισό του κορμί. Με το αγγελικό του πρόσωπο και το πυρακτωμένο βλέμμα του, έχει όλον τον κόσμο στα πόδια του. Όμως η άφιξη μιας καινούργιας γυναίκας στην ζωή του πατέρα του δημιουργεί εντάσεις. Ο Vincent δεν καταφέρνει να κρατήσει τον θυμό του, ούτε την επιθυμία του.

Που και πότε? Τρίτη 28 Μαρτίου στις 18.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο / Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 22.15 στο ΑΣΤΟΡ

Cessez-le-feu

Γαλλία, Βέλγιο, 2016 Εγχ, 103'

Σκηνοθεσία: Emmanuel Courcol Σενάριο: Emmanuel Courcol Φωτογραφία: Yann Maritaud, Tom Stern Μοντάζ: Guerric Catala, Géraldine Rétif Μουσική: Jérôme Lemonnier Πρωταγωνιστούν: Romain Duris, Céline Sallette, Julie-Marie Parmentier Παραγωγή: Polaris Film Production Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Le Pacte Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: -

1923. Ο Georges, ήρωας του πολέμου του ‘14 που προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, ζει τα τελευταία τέσσερα χρόνια μια ζωή περιπετειώδη στην Αφρική ώσπου αποφασίζει να ζήσει στη Γαλλία. Εκεί ξαναβρίσκει τη μητέρα και τον αδερφό του τον Marcel, ανάπηρο πολέμου κλεισμένο στην σιωπή. Δυσκολευόμενος να ενταχθεί σ’ αυτήν τη μεταπολεμική περίοδο όπου η ζωή συνεχίζει ερήμην του, γνωρίζει την Hélène, δασκάλα της νοηματικής...

Που και πότε? Πέμπτη 23 Μαρτίου στις 20.00 στον DANAOS 1 / Κυριακή 26 Μαρτίου στις 22.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο / Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 18.00 στο ΑΣΤΟΡ

Ce sentiment de l'été

Γαλλία, Γερμανία, 2016 Εγχ, 106'

Σκηνοθεσία: Mikhaël Hers Σενάριο: Mariette Désert, Mikhaël Hers Φωτογραφία: Sébastien Buchmann Μοντάζ: Marion Monnier Μουσική: Thomas Jamois Πρωταγωνιστούν: Anders Danielsen Lie, Judith Chemla, Marie Rivière Παραγωγή: Nord-Ouest Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Pyramide Distribution Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Rotterdam IFF 2016 Υποψηφιότητα Καλύτερης Ταινίας

Το καλοκαίρι, η τριαντάχρονη Sasha, πεθαίνει ξαφνικά. Ο σύντροφός της, ο Lawrence, και η αδερφή της, η Zoé, αν και γνωρίζονται λίγο, έρχονται πιο κοντά. Μοιράζονται όπως μπορούν τον πόνο και το βάρος της απώλειας, μεταξύ Βερολίνου, Παρισιού και Νέας Υόρκης.

Που και πότε? Πέμπτη 23 Μαρτίου στις 22.00 στον DANAOS 1 / Σάββατο 25 Μαρτίου στις 18.00 στο ΑΣΤΟΡ

Montréal la blanche

Καναδάς, 2015 Εγχ, 100'

Σκηνοθεσία: Bashir Bensaddek Σενάριο: Bashir Bensaddek Φωτογραφία: - Μοντάζ: - Μουσική: - Πρωταγωνιστούν: Rabah Aït Ouyahia, Karina Aktouf, Reda Guerinik Παραγωγή: Productions Kinesis Παγκόσμια Εκμετάλλευση: K-Films Amérique Διανομή στην Ελλάδα: -
Βραβεία: Rotterdam IFF 2016 Υποψηφιότητα Καλύτερης Ταινίας

Στο Μόντρεαλ, μια νύχτα Χριστουγέννων που συμπίπτουν με το Ραμαζάνι τη μουσουλμανική νηστεία, οι μοίρες δύο ανθρώπων από την Αλγερία θα συγκλίνουν προσωρινά, με αποτέλεσμα να βγει στην επιφάνεια ένα παρελθόν από το οποίο θεωρούσαν ότι είχαν απαλλαχθεί.

Που και πότε? Κυριακή 26 Μαρτίου στις 18.00 στο ΑΣΤΟΡ / Τρίτη 28 Μαρτίου στις 22.30 στο Γαλλικό Ινστιτούτο / Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 20.00 στον ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Κουνήσου!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

«Δολοφονικά» αμαξίδια!

Η συγκεκριμένη ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, έτσι όπως καταγράφηκαν στο βιβλίο «Πάντα ήρωες» (Patients) του γεννημένου στις 31 Ιουλίου 1977 Fabien Marsaud. Το βιβλίο κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», σε μετάφραση που επιμελήθηκε η Χάρις Αλεξίου. Κι επειδή έχει σημασία να καταλάβουμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται, μεταφέρουμε (ελαφρώς παραλλαγμένη) τη σύνοψη για το βιβλίο από τον εγχώριο εκδοτικό οίκο: «Ο Fabien Marsaud είναι ένας από τους δημοφιλέστερους Γάλλους καλλιτέχνες (τραγουδοποιός, αυτοσχεδιαστικός ποιητής). Για το καλλιτεχνικό του έργο έχει λάβει πλήθος διακρίσεων, ενώ το 2008 τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με τον τίτλο του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων. Το καλοκαίρι του 1997 εργαζόταν σε μια αθλητική κατασκήνωση κι έκανε μια βουτιά στην πισίνα, η οποία στάθηκε μοιραία για την εξέλιξή του: τραυμάτισε πολύ σοβαρά τη σπονδυλική του στήλη και η διάγνωση ήταν ότι δεν θα μπορούσε να περπατήσει ξανά. Ωστόσο, ύστερα από έναν χρόνο εντατικής θεραπείας και επίμονης προσπάθειας, διέψευσε τις προβλέψεις. Σε αυτό το βιβλίο αφηγείται με χιούμορ, περιπαικτική διάθεση και πολύ συναίσθημα τη δωδεκάμηνη περιπέτειά του ως ατελούς τετραπληγικού μεταφέροντάς μας τις εμπειρίες τόσο τις δικές του όσο και των ομοιοπαθών συντρόφων του από το Κέντρο Αποκατάστασης. Από όλη αυτήν την εμπειρία προέκυψε και το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο ''Grand Corps Malade'': το ψηλό του σώμα (1,95) καλύπτει τον χαρακτηρισμό Grand Corps και το ότι το σώμα αυτό ήταν άρρωστο και ουσιαστικά ποτέ δεν θεραπεύτηκε εντελώς μετά το ατύχημά του καλύπτει τον χαρακτηρισμό Malade».

Η ταινία βγήκε στις γαλλικές αίθουσες την 1η του Μάρτη και στις δύο πρώτες βδομάδες προβολής της έχει κόψει σχεδόν 540 χιλιάδες εισιτήρια – και εννοείται ότι συνεχίζει την προβολή της! Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στους χώρους του πραγματικού κέντρου αποκατάστασης, στο οποίο βρέθηκε και ο Grand Corps Malade. Και η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα, μετά τη Γαλλία, στην οποία η ταινία βγήκε (ως τώρα) στους κινηματογράφους...

Η υπόθεση: Μπάνιο, ντύσιμο, περπάτημα, μπάσκετ. Όλα τα παραπάνω, είναι πράγματα που ο Μπεν δεν μπορεί πλέον να κάνει, όταν φτάνει σε ένα κέντρο αποκατάστασης μετά από ένα τρομακτικά σοβαρό ατύχημα. Πλέον, οι νέοι του φίλοι είναι τετραπληγικοί, παραπληγικοί, άνθρωποι με κρανιοεγκεφαλικά τραύματα. Μαζί, θα μάθουν να είναι υπομονετικοί. Θα αντιταχθούν. Θα ξεπεράσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Θα προδώσουν και θα γοητεύσουν ο ένας τον άλλο. Μα πάνω απ’ όλα, θα βρουν την ενέργεια για να μάθουν και πάλι τί σημαίνει να ζεις.

Η άποψή μας: Είναι μικρές λεπτομέρειες, που μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ ή κατά μιας ταινίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αρχή της ταινίας, πριν καν ξεκινήσουν να πέφτουν οι τίτλοι, λειτουργεί υπέρ της. Κι αυτό επειδή οι δύο συνσκηνοθέτες είχαν τη φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήσουν το αυθεντικό σήμα της Gaumont, όπως αυτό ήταν το 1997, τη χρονιά που ο Fabien Marsaud έπαθε το ατύχημά του! Έξυπνο κλείσιμο του ματιού, που βοηθάει να μεταφερθούμε νοητά σε εκείνη τη χρονιά. Από εκεί και πέρα οι αναφορές για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Πχ, έναν χρόνο πριν ο Eminem κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο, το «Infinite». Το 1996 είχε πεθάνει ο François Mitterrand, ο πολιτικός με τη μακροβιότερη θητεία ως Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας! Τέτοια.

Και, για το κλείσιμο του ματιού: τόσο τα «πειραγμένα» χρώματα όσο και ο τρόπος κινηματογράφησης μας μεταφέρουν στο τότε αλλά και στην κατάσταση του ασθενούς, από τη στιγμή που εισάγεται στο κέντρο αποκατάστασης έως ότου φεύγει από αυτό. Πχ, στην αρχή η κάμερα έχει το υποκειμενικό βλέμμα του Μπεν. Χτυπημένος, ζαλισμένος, διασωληνωμένος, ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα και βλέπουμε ότι βλέπει. Σαν το «Σκάφανδρο και η πεταλούδα» ένα πράγμα! Εννοείται – ευτυχώς – ότι αυτό δεν είναι το στυλ κινηματογράφησης καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας: θα ήταν πολύ κουραστικό. Όχι, από κάποιο σημείο και μετά η κινηματογράφηση αλλάζει. Και παρά το γεγονός ότι, ακριβώς επειδή το σενάριο είναι πολύ αληθινό, υπάρχει μια ντοκιμαντερίστικη αίσθηση, οι δύο σκηνοθέτες δεν παίρνουν κάμερα στο χέρια – κι ευτυχώς! Σταθερά πλάνα, κάμερα στο ύψος των ανθρώπων στα αναπηρικά αμαξίδια, όλα καλά.

Ένα ακόμα έξυπνο στη διαχείριση του υλικού που αποφάσισαν οι δημιουργοί είναι πως δεν προχωράνε ποτέ σε έντονη δραματοποίηση. Είναι απόφαση – κλειδί να μην επιδιώξουν συναισθηματικό εκβιασμό από τους θεατές τους. Γιατί σε εκείνην την περίπτωση το όλον θα ξέπεφτε σε ένα αμερικάνικου τύπου γλιτσερό μελόδραμα. Όχι, δεν θέλουν να λυπόμαστε τους προσωρινά ή μόνιμα ΑμΕΑ. Άνθρωποι είναι, με συναισθήματα, παραξενιές, γούστα, γνώσεις, συμπεριφορές διαφορετικές, όπως όλοι μας! Που γελάνε, που κλαίνε, που παθιάζονται, που απογοητεύονται, που ερωτεύονται, που κάνουν πίσω. Απλά, διαθέτουν ένα επιπλέον «βάρος»: είναι εγκλωβισμένοι στα σώματά τους – τα σώματά τους είναι η φυλακή τους – και αυτή η αίσθηση της φυλακής είναι πανταχού παρούσα σε όλη τη διάρκεια του φιλμ. Αλλά όλοι μας έχουμε τις φυλακές μας, έτσι δεν είναι; Οικονομικές, συναισθηματικές, ψυχολογικές...

Αποδραματοποίηση λοιπόν, αλλά όχι σε βαθμό αδιαφορίας, καλή και απαραίτητη χρήση του χιούμορ, μια χαρά. Ο θεατής παρακολουθεί τα δρώμενα και γαντζώνεται, όπως όταν βρισκόμαστε σε μια παρέα και περνάμε καλά, καθώς κάθε ένα από τα μέλη της παρέας έχει από μια ενδιαφέρουσα ιστορία να πει. Ακόμα και το αρχόμενο ρομάντζο του Μπεν με τη Σαμιά (γήινα όμορφη η Nailia Harzoune) δεν έχει την κατάληξη που θα ευχόμασταν (;): ξεφουσκώνει άδοξα, όπως συμβαίνει και στην «Αληθινή ζωή», που θα έλεγε και ο Κούτρας... Και τα μοντάζ του χρόνου που περνάει είναι καλά, και το γεγονός ότι οι σκηνοθέτες επιμένουν σε μικρές ιστορίες εις βάρος ενδεχομένως μεγαλύτερων έχει ενδιαφέρον. Εκεί που χρειαζόταν περισσότερη δουλειά ήταν το σενάριο. Να γίνει πιο δυνατό – λιγότερο απλοϊκό. Μικρό το κακό.

Όχι, δεν θα πάθετε κατάθλιψη βλέποντας την ταινία. Όχι, δεν κάνει μάθημα για τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης. Όχι, δεν θα νιώσετε την ανάγκη να κλαίτε τρεις και λίγο εξαιτίας κόλπων που σας εκβιάζουν. Μια μικρή, ενδιαφέρουσα, κινηματογραφική ταινία είναι, που αξίζει της προσοχής σας.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Μαρτίου 2017 από την Odeon

Παραμυθένιο!

του zerVo (@moviesltd)

Ιστορική αναδρομή του θέματος. Για πρώτη φορά το παραμύθι με τον ορίτζιναλ τίτλο La Belle Et La Bete δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση La Jeune Americaine et les Contes Marines, από την Φραντσέζα νοβελίστα Gabrielle Suzanne Barbot de Villeneuve στα 1740. Σχεδόν τριακόσια χρόνια πριν δηλαδή! Στο βάθος των αιώνων η ξεχωριστά ενδιαφέρουσα αυτή ιστορία γνώρισε αμέτρητες εκδοχές και παραποιήσεις, δίχως όμως ποτέ να ξεφεύγει από την βασική της πρωτότυπη ιδέα. Στον κινηματογράφο μπορούμε να καταμετρήσουμε σχεδόν μια ντουζίνα διαφορετικές βερσιόν, από εκείνη την πρώτη του 1946 δια χειρός Cocteau, με πιο άξια αναφοράς εκείνη της σκιτσαρισμένη Disney στα 1991, που παραγέμισε την θρυλική πλοκή με την μουσική και τα τραγούδια του Alan Menken και του Howard Ashman, προσθέτοντας ακόμη μια ολόχρυση σελίδα στο βιβλίο των επιτευγμάτων της μπράντας του Θείου Ουόλτ. Στα πλαίσια λοιπόν της Live action επανεκτύπωσης όλων των έργων της κορυφαίας animation φίρμας, που έχει εκκινήσει εδώ και περίπου μια δεκαετία, έχοντας παρουσιάσει ακόμη τέσσερις, άνισης επιτυχίας, διασκευές από την Alice In Wonderland και την Maleficent, μέχρι το Jungle Book και την ονειρική Cinderella, έρχεται η πέμπτη, νέα, με ολοζώντανους χαρακτήρες μουσικοχορευτική περιπέτεια, για να επιστεγάσει το ήδη δεδομένο πόρισμα: Μπορεί η παραγωγή να φαντάστηκε τα ριμέικς για να εκτοξεύσει τζίρους, συνάμα όμως δείχνοντας ιδιαίτερο σεβασμό στο αρχικό θέμα, φρόντισε να το εκμοντερνίσει, να το παρουσιάσει σε μια σύγχρονη φόρμα, που αυτόματα το καθιστά ξεχωριστό και διαφορετικό. Ώστε να το παρακολουθήσεις, όπως δεν το έχεις ματαδεί...

Ανέμελη, μα και ανεξάρτητη, χαμηλών τόνων αλλά και δίχως φόβους στην ψυχή της, η νεαρή ορφανή Μπελ, ζει στο μικρό χωριουδάκι του Βιλνέβ, κάπου έξω από το Παρίσι, μαζί με τον μοναχικό, καλόκαρδο και κατά πως λεν οι συγχωριανοί αλαφροίσκιωτο πατέρα της. Μορίς, που βγάζει τα προς το ζην φτιάχνοντας με τα χέρια του, πανέμορφα μουσικά κουτιά. Η καθημερινότητα της όμορφης κοπελιάς, θα διαταραχθεί ένα πρωινό στο άκουσμα του άσχημου μαντάτου, πως ο γονιός της, ταξιδεύοντας με το άλογο του, έχει παγιδευτεί μέσα στο σκοτεινό πύργο του φοβερού και τρομερού Τέρατος. Του πρίγκηπα εκείνου, που μια φορά κι έναν καιρό, χάρη στην ανάρμοστη κι εγωιστική συμπεριφορά του, τιμωρήθηκε από μια περιπλανώμενη μάγισσα σε αιώνια μεταμόρφωση από γοητευτικός αριστοκράτης, σε γιγαντιαίο πανάσχημο θεριό.

Αποφασισμένη να σώσει την ζωή του άμοιρου Μορίς, η Μπελ θα διαπραγματευτεί με τον αγριεμένο άρχοντα, ανταλλάσσοντας την ελευθερία του, με την δική της, παίρνοντας το ρίσκο να φυλακιστεί εκείνη στο σκονισμένο, θεοσκότεινο και μισογκρεμισμένο παλάτι. Στο διάβα του χρόνου όμως κι όσο θα έρχεται σε επαφή με τον δέσμιο της, η Πεντάμορφη θα καταλάβει πως πίσω από την τσακισμένη και τριχοφυή βιτρίνα του, κρύβεται μια καρδιά ευαίσθητη και μετανιωμένη για τις πομπές του παρελθόντος της. Μια καρδιά που της αξίζει μόνο η συμπάθεια, η εκτίμηση και τελικώς η αγάπη, το αντίδοτο δηλαδή που ενδεχόμενα θα χρειαστεί, για να μεταλλαχθεί ξανά η μορφή του από αγρίμι σε άνθρωπο, όπως ακριβώς προστάζει το μαγικό ξόρκι.

Εννοείται λοιπόν πως δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στα θεμέλια που πάνω τους κτίζεται η πλοκή της υπόθεσης, μιας και τα βασικά πρόσωπα, όπως τα γνωρίσαμε στο προ ενός τετάρτου του αιώνα στο καρτούν, είναι τα ίδια, χμ, όχι όμως και απαράλλαχτα στον χαρακτήρα τους. Πέρα από τις δύο περσόνες της μαρκίζας, στην περιφέρεια του στάρινγκ, επανέρχονται φυσικά και οι προσωπικότητες που ανεβάζουν την δραματουργία και το ενδιαφέρον και πιο πέρα από του γνώριμου σινερομάντζου. Έτσι κι εδώ λοιπόν βρίσκουμε τον φαντασμένο και εγωπαθή Γκαστόν, τον μπρατσωμένο πρώην ιππότη που όλα τα κοριτσόπουλα λιώνουν στο πέρασμα του, εκείνος όμως έχει μάτια μόνο για την Μπελ και θα κάνει τα πάντα - τα πάντα όμως - βοηθούμενος και από τον αστείο ιπποκόμο του Λε Φου για να την κατακτήσει. Ομοίως πίσω από τις βαριές πύλες του πέτρινου κάστρου, η μορφονιά για συντροφιά της, όσο το Τέρας είναι δυσπρόσιτο και απόμακρο, θα έχει όλους εκείνους τους υπηρέτες του μεταλλαγμένου Πρίγκηπα, που κι εκείνοι με την σειρά τους έπεσαν θύματα της μάγισσας και άλλαξαν μόστρα. Όπως ο μπάτλερ Λιμιέρ, που καταραμένος πια έχει γίνει κηροπήγιο, η γκουβερνάντα Κυρία Ποττς που με το πιτσιρίκι της, Τσιπ, έχουν μεταμορφωθεί σε τσαγιέρα και φλιτζάνι, ο γερο φύλακας Κογκσγουορθ που πλέον έχει αλλάξει σε ρολόι, η καθαρίστρια Κοτιλντ, που ακόμη ξεσκονίζει τον χώρο, με την μορφή του φτερού όμως. Νέες προσθήκες του σεναρίου στην συμμορία των ολοζώντανων αντικειμένων, η αλλαγμένη σε τεράστια ντουλάπα Μαντάμ Γκαρνταρόμπ και ο μαέστρος Καντέντζα, που το ραβδί τον έχει αντικαταστήσει με πιάνο!

Οι εναλλαγές της σύγχρονης φόρμας του Beauty And The Beast δεν σταματούν εδώ. Η κυριότερη διαφορά σε σύγκριση με το γνώριμο του παρελθόντος, έχει να κάνει με την προσωπικότητα της μικρής εσώκλειστης, που πλέον προβάλλεται πολύ πιο φεμίνα και αποφασιστική από ότι ξέραμε. Αντίληψη που σχηματίζεται κυρίως στον τρόπο που θα προσεγγίσει το Τέρας, με την συλλογιστική μιας ολοκληρωμένης και δυναμικής γυναίκας και όχι σαν του άμαθου κοριτσόπουλου, που ήθελε δεν ήθελε, μετά από καιρό υποταγής στις εντολές του, ερωτεύτηκε τον απαγωγέα του. Εννοείται πως εφόσον δεν πρόκειται για μια πόντο πόντο επανάληψη του θριαμβευτικού σκίτσου του '91, που είχε χρονική διάρκεια μόλις ενενήντα λεπτά, εδώ αναγκαστικά το σκριπτ ρίχνει φως και σε επιμέρους ρουμπρίκες της υπόθεσης ώστε να συμπληρωθεί το δίωρο (η ασθενής μάνα, η τιμωρός μάγισσα, ο αδιάφορος και με σηκωμένους τους ώμους περίγυρος) που μαζί με τα δύο τρία νέα τραγούδια που συντροφεύουν τις πασίγνωστες μελωδίες, οδηγούν στην τελευταία πράξη, η οποία διαφοροποιεί ολοκληρωτικά το παρόν από καθετί περασμένο. Είναι η ώρα που το παιδικό παραμύθι αλλάζει όψη και γίνεται Γκριμικό, επικό θρίλερ αγωνίας, με πιστολίδια, γκρεμοτσακίσματα και νεκρούς (ακριβώς!) πάνω στις πολεμίστρες όπου λαμβάνει χώρα ο φοβερός και τρομερός επίλογος.

Όχι ακριβώς το τέλος που καρτερούσα για να είμαι ειλικρινής, όχι πως με χάλασε κιόλας όμως, έχοντας ταξιδέψει για προηγούμενη μιάμιση και βάλε ώρα, σε ένα περιβάλλον ονειρικά παραμυθένιο, πλημμυρισμένο από νότες και χορούς, όπως το έστησε ο ικανότατος ντιρέκτορας Bill Condon. Όπως συνέβη με την Σταχτοπούτα, που η σεκάνς του ballroom έχει καταγραφεί ως μια από τις πλέον καλογυρισμένες των πρόσφατων ετών, έτσι κι εδώ, ενόσω παίζει στο μπακγκράουντ το θρυλικό Be Our Guest και όλα τα ανθρωπόμορφα σκεύη συνθέτουν την χορωδία, στο εκράν στήνεται ένα εκπληκτικό γαϊτανάκι, Berkeleyικής ακρίβειας και στροβιλισμάτων, που δίχως άλλο ορίζει το χάιλαιτ της βραδιάς! Μαγευτικό στιγμιότυπο, αποτέλεσμα έξοχης ομαδικής δουλειάς στα κοστούμια, στα ντεκόρ, στην οργάνωση της παραγωγής, εννοείται και στα καταπληκτικά ειδικά εφέ, που χωρίς ετούτα, η ταινία θα ήταν εντελώς διαφορετική, πολύ φτωχότερη και ίσως, εν κατακλείδι, χωρίς νεωτεριστικό λόγο ύπαρξης.

Με τα τεχνικά ντιπάρτμεντ να συντονίζονται κάτω από την μπαγκέτα του Μίστερ Dreamgirls (τι όμορφο μουσικό biopic!) σε πλήρη αρμονία, δεν θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο να μην συμβεί και με τους ζωντανούς ερμηνευτές, που άλλωστε εκ προοιμίου εκείνοι είναι που διαφοροποιούν τις δύο παραλλαγές σε ένα θέμα της Disney. Ξεχωριστή αναφορά δικαιούται ο (αδικημένος σταρ) Luke Evans, που με την υποστήριξη του πιο γλαφυρού Josh Gad, κτίζει σταδιακά μια σπάνια και ολοκληρωμένη περσόνα villain, αρχοντικός όπως συνήθως ο πεπειραμένος Kevin Kline, αποδίδει με άνεση τον τρομαγμένο και αδύναμο γέρο Τζεπέτο, κρυμμένος πίσω από την μουτσούνα του αγριωπού θηρίου ο Dan Stevens, δεν αποκαλύπτει μόστρα παρά μόνο στο τελευταίο τρίλεπτο, για να μην πως περισσότερα και αποκαλύψω το φινάλε, στο ενδεχόμενο που κάποιος θεατής δεν το ξέρει δηλαδή. Άφησα τελευταία την ενζενί Emma Watson, που εδώ της δόθηκε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να διαφύγει κατά κάποιο τρόπο από την χαμηλοβλεπούσα τινέιτζερ νόρμα της δεσποινίδας Γκρέιντζερ και να αποδώσει την Μπελ, κατάτι αλλαγμένη από ότι την γνωρίζαμε, με αρκετά πιο ανεξάρτητο πνεύμα και πασιονάριο στυλ, από το παιδιάστικο της Disney Princess. Δίχως να πω πως η πιτσιρίκα των 27 Μαΐων με έπεισε πλήρως, εντούτοις πρέπει να δεχτώ πως είχε την με διαφορά καλύτερη στιγμή της στην μετά-Ποτερική περίοδο, στοιχείο που δεδομένα θα της δώσει φτερά για να συνεχίσει ακόμη πιο ανοδικά την καριέρα της.

Μια γιγάντια εισπρακτική επιτυχία, όπως αυτή που θα αποτελέσει σίγουρα η τωρινή Πεντάμορφη και το Τέρας, σίγουρα θα ορίσει μετάλλιο για όλους τους συμμετέχοντες στο πρότζεκτ. Κυρίως όμως θα σταθεροποιήσει την συλλογιστική του στούντιο στην αναπαράσταση των τόσο δημοφιλών της τίτλων, ώστε να βάλει πλώρη και για άλλες, εκτός της προγραμματισμένης για το 2018 Mulan, εξίσου ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές διασκευές!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Μαρτίου 2017 από την Feelgood Ent.

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

«Ποθούμε την ευτυχία ή ποθούμε τον πόθο για ευτυχία;»

Αυτή είναι η 4η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γεννημένος το 1974 στο Αμβούργο Γερμανός σκηνοθέτης Sven Taddicken. Και στην Ελλάδα έχουν πάρει διανομή οι... ζυγές ταινίες του! Η πρώτη του ταινία ήταν το «Mein Bruder, der Vampir» (2001), η δεύτερη το πολύ καλό «Οι φίλοι της Έμμα» (Emmas Glück, 2006) και η τρίτη το «12 Meter ohne Kopf» (2009). Α, και κάτι που ανακάλυψα μόλις τώρα: η δεύτερη και τέταρτη ταινία του έχουν τη λέξη «Glück» στον τίτλο τους, λέξη που στα γερμανικά σημαίνει «ευτυχία» κυρίως αλλά και «τύχη»...

Το σενάριο της συγκεκριμένης ταινίας βασίζεται σε μια νουβέλα της Σκωτζέζας συγγραφέα Alison Louise ''A. L." Kennedy (κυκλοφορεί υπό τον τίτλο «Αρχέγονη ευτυχία» από τις εκδόσεις Οδυσσέας). Έχει λάβει μέρος σε διάφορα φεστιβάλ, όπως του Μονάχου, του Κάρλοβι Βάρι και της Θεσσαλονίκης (όπου και την είδαμε). Και είναι αυτή η ταινία στην οποία συναντιούνται για δεύτερη φορά η Martina Gedeck με τον Ulrich Tukur, 10 χρόνια μετά το «Οι ζωές των άλλων» (Das Leben der Anderen, 2006).

Η υπόθεση: Η Ελένε Μπρίντελ είναι μια μεσήλικη γυναίκα, που βλέπει έναν γηραιό γείτονά της να πεθαίνει σε δυστύχημα μέσα στον οπωρώνα του, περιτριγυρισμένος από μυρωδάτα μήλα... Κάθε βράδυ, την ώρα κατά την οποία ο σύζυγός της κοιμάται, η ίδια του ετοιμάζει πρωινό, χυμούς και το φαγητό που θα πάρει μαζί του στη δουλειά. Και κάθε πρωί ο σύζυγός της που φεύγει για τη δουλειά, τη βλέπει «ξεραμένη» μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης. Η Ελένε πάσχει από αϋπνίες. «Πάσχει» από την ενδοσυζυγική βία, την οποία βιώνει συχνά και χωρίς προφανή λόγο. Κυρίως, πάσχει από το γεγονός ότι χάνει την πίστη της στο Θεό, τον οποίο ένιωθε δίπλα της σε όλα τα πράγματα, σε όλη της τη ζωή. Αναζητώντας τη λύτρωση, θα πιστέψει ότι μπορεί και να τη βρήκε στις διδαχές ενός αναγνωρισμένου ψυχολόγου – γκουρού αυτοβοήθειας, ονόματι Έντουαρντ Ε. Γκλουκ.

Προφασιζόμενη επίσκεψη σε συγγενή, η Ελένε θα πάει στο Αμβούργο όπου δίνει διάλεξη ο Έντουαρντ προκειμένου να τον συναντήσει. Θα τον συναντήσει. Μόνο που ο Έντουαρντ, ενώ βοηθάει χιλιάδες κόσμου, δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του, εθισμένος καθώς είναι στην πορνογραφία! Δεν είναι λοιπόν αυτό που περίμενε η Ελένε. Ο Έντουαρντ θα νιώσει έντονη έλξη για την Ελένε. Δεν μπορεί όμως να νιώσει ερωτική οικειότητα – δεν θέλει να τον αγγίζουν! Μπορούν οι δύο αυτοί κατεστραμμένοι άνθρωποι να σώσουν ο ένας τον άλλο ή γενικά, να σωθούν;

Η άποψή μας: Ας ξεκινήσουμε ξεκαθαρίζοντας ευθύς εξαρχής κάτι: αυτή είναι μια πολύ καλή ταινία. Είναι μια ταινία που θίγει ενήλικα θέματα και απευθύνεται σε ενήλικες. Σε ώριμους θεατές εν πάση περιπτώσει και δεν μιλάω (μόνον) ηλικιακά. Για να μπορέσεις να κοινωνήσεις λίγη από τη σοφία της ταινίας θα πρέπει να έχεις εικόνα για το τι εστί γάμος ή έστω μακρόχρονη σχέση. Θα πρέπει να έχεις εντρυφήσει στην πορνογραφία, έστω επιδερμικά, χωρίς να την καταδικάζεις ως «φτου κακά, εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα». Θα πρέπει να έχεις βιώσει την απόλυτη απελπισία. Θα πρέπει να αντιλαμβάνεσαι το «δεν πιστεύω τίποτα: δεν νιώθω ελεύθερος, νιώθω δυστυχισμένος». Θα πρέπει να έχεις υπόψιν σου πως η ενδοσυζυγική βία δεν είναι ένα κινηματογραφικό κόνσεπτ αλλά ένα υπαρκτό πρόβλημα που ταλανίζει πολλές γυναίκες αλλά και μπόλικους άνδρες.

Οι καταστάσεις που παρουσιάζει το φιλμ είναι απτές, ενδιαφέρουσες, καθημερινές και ταυτόχρονα ανάγονται σε μια άλλη σφαίρα, του σχεδόν μυθικού, του σχεδόν «αυτά συμβαίνουν μόνον στις ταινίες». Έχοντας καταφανώς ένα πρώτης τάξεως σενάριο στα χέρια του ο σκηνοθέτης κατορθώνει και να το χειραγωγήσει για να μην του ξεφύγει αλλά και να το αφήσει να αναπνεύσει, να μας πάει αλλού. Η αλήθεια είναι πως πετυχαίνει απόλυτα στο στόχο του: δεν «καπελώνει» την ταινία αλλά αναδεικνύει τα θέματα που θίγει το σενάριο, εκμαιεύοντας παράλληλα δύο πολύ σπουδαίες ερμηνείες.

Η Martina Gedeck είναι για μένα μια από τις σημαντικότερες (ίσως και η σημαντικότερη!) Γερμανίδες ηθοποιούς. Το πως ερμηνεύει την Ελένε είναι μάθημα υποκριτικής! Σχεδόν κατατονική στο πρώτο μισό της ταινίας, παίζει με το βλέμμα, τη σιωπή, το σώμα. Είναι εγκλωβισμένη σε έναν στείρο (δεν έχει αποκτήσει παιδιά) και χωρίς αγάπη γάμο, από τον οποίο δεν φεύγει καθώς θεωρεί κατά πως φαίνεται πως δεν φταίει ο γάμος για τη δυστυχία της. Στο δεύτερο μισό αλλάζει. Από τη συνάντησή της με τον Έντουαρντ και μετά. Χαμογελάει, είναι περίεργη, το παλεύει, αφήνει ελεύθερη τη σεξουαλικότητά της: ξέρει πως ο Έντουαρντ την ποθεί, εκείνη (αρχικά) δεν νιώθει το ίδιο για εκείνον, κι όλα θα αλλάξουν μετά τον «χωρισμό» τους και τα συνεχή γράμματα που της στέλνει εκείνος. Ο Ulrich Tukur δίνει επίσης μια σπουδαία ερμηνεία. Και είναι σπουδαία ακριβώς επειδή δεν κάνει τίποτε για να τραβήξει τα φώτα επάνω του: αφήνει τη συνάδελφό του να λάμψει και να πάρει φως από το φως της!

Οι δυο τους είναι τσακισμένοι ενήλικες, μισοί άνθρωποι, με τα θέματά τους, που παλεύουν για επικοινωνία, παλεύουν για αγάπη. Και παρά τα χρόνια τους και παρά την πείρα τους κινούνται άτσαλα, τσαπατσούλικα, δεν ξέρουν πως να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο, δεν ξέρουν πως να μετατρέψουν το πάθος τους σε αγάπη. Κι όμως, το παλεύουν, χωρίς δίχτυα ασφαλείας, μίλια μακριά από τις μαρκετινίστικες ντιρεκτίβες και τους ορισμούς περί έρωτος και άλλων δαιμονίων. Δυο τρομεροί ηθοποιοί σε πολύ γενναίες ερμηνείες, ένα σενάριο με διαλόγους απίστευτα απολαυστικούς αλλά και γεμάτους απόγνωση, δύο χαρακτήρες τρισδιάστατοι, με σάρκα και οστά που μαθαίνουν επιτέλους τι είναι αυτό που το λένε αγάπη, αφού πρώτα αφήσουν τα κάθε άλλο παρά τέλεια, αλλά γεμάτα χυμούς και ζέση σώματά τους να «τρακάρουν».

Αφοπλιστικό, υπέροχο, επώδυνο μα και αστείο σινεμά. Η αυτογνωσία είναι μια διαδικασία επίπονη και μπορεί τότε μονάχα να κατακτηθεί όταν δούμε τον εαυτό μας με ειλικρίνεια στον καθρέφτη. Αν στη διαδικασία αυτή πετύχουμε κι έναν άλλο άνθρωπο που παλεύει για τον ίδιο στόχο, και βιώσουμε μαζί του αυτήν την υπέροχη τελετή που ονοματίζουμε «έρωτα», ε, τότε, πολύ πιθανόν στα δικά του μάτια να δούμε τον εαυτό μας ακόμα καλύτερα. Παράδοξη ευτυχία, σου λέει ο άλλος...

Η Ευρώπη του Διαφωτισμού...

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Ενοχές έχουν μόνον όσοι συνεχίζουν να είναι άνθρωποι!

Είναι οι Βέλγοι αδελφοί Dardenne από τους πιο επιδραστικούς σκηνοθέτες στο σημερινό ευρωπαϊκό σινεμά; Η απάντηση σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Σίγουρα, πάντως, είναι από τους πιο σημαντικούς Ευρωπαίους σκηνοθέτες. Τούτη είναι η 10η μεγάλου μήκους ταινία τους σε 30 χρόνια καριέρας στο χώρο της μυθοπλασίας (μιας που έχουν γυρίσει και μπόλικα ντοκιμαντέρ). Κάθε ταινία τους, από την 4η τους και μετά, τη «Rosetta» (1999) δηλαδή, παίρνει μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών, όπου έχουν τιμηθεί και με δύο Χρυσούς Φοίνικες. Τον έναν για τη «Rosetta» και τον άλλον για την ταινία τους «Το παιδί» (L'enfant, 2005). Και αυτή η ταινία, λοιπόν, έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του περασμένου φεστιβάλ των Καννών.

Το 2008, το 49ο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Δέσποινας Μουζάκη και υπό την προεδρία του Γιώργου Χωραφά, είχε οργανώσει ένα πλήρες αφιέρωμα στη μέχρι τότε φιλμογραφία των αδελφών Dardenne. Μάλιστα, είχε έρθει ο ένας από τους δύο αδελφούς στη Θεσσαλονίκη, ο Luc, και παρέλαβε και εκ μέρους του αδελφού του τον τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο που τους έδωσε το φεστιβάλ για το σύνολο του έργου τους. Γενικά, κάθε φορά που έχουν ταινία τα αδέλφια, αυτή παίζεται στο φεστιβάλ. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν η τρίτη ταινία της φιλμογραφίας τους και η πρώτη που είδαμε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το υπέροχο φιλμ «Η υπόσχεση» (La promesse, 1996) είτε στο 37ο είτε στο 38ο, ήταν ανακάλυψη του Μισέλ Δημόπουλου ή του Δημήτρη Εϊπίδη... Τέλος, να σημειώσουμε ότι η κόπια της τελευταίας τους ταινίας που είδαμε στις Κάννες ήταν 113 λεπτά, κατά εφτά λεπτά μεγαλύτερη δηλαδή από την κόπια που θα προβάλλεται εμπορικά στις αίθουσες. Οι αδελφοί Dardenne αποφάσισαν να μοντάρουν εκ νέου την ταινία τους λοιπόν για να προκύψει καλύτερο τελικό αποτέλεσμα.

Η υπόθεση: Η Τζενί Νταβίν είναι γιατρός. Εδώ και τρεις μήνες έχει αναλάβει το κοινωνικό ιατρείο ενός ηλικιωμένου συναδέλφου της στη Λιέγη ενώ θα μπορούσε να βγάζει περισσότερα χρήματα ως μέλος του stuff μιας γυαλισμένης πολυκλινικής. Είναι πολύ καλή στη δουλειά της. Μαζί της είναι κι ένας εκπαιδευόμενος στον οποίο συνεχώς τονίζει πως δεν πρέπει να δένεται συναισθηματικά με τους ασθενείς, καθώς κάτι τέτοιο επηρεάζει την σωστή κρίση και μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένη διάγνωση. Ένα βράδυ, αργά, μία ώρα μετά το επίσημο κλείσιμο του ιατρείου, το κουδούνι χτυπάει μια φορά. Η Τζενί, κουρασμένη, δεν ανοίγει την πόρτα. «Αν ήταν κάτι σοβαρό, θα χτυπούσαν και δεύτερη φορά» λέει στον εκπαιδευόμενό της.

Την άλλη μέρα την επισκέπτεται η αστυνομία. Το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας αφρικανικής καταγωγής, αγνώστων στοιχείων ταυτότητας, βρέθηκε στις όχθες του ποταμού, πολύ κοντά στο ιατρείο. Η Τζενί γεμίζει ενοχές: είναι η γυναίκα στην οποία αρνήθηκε να ανοίξει την πόρτα. Αν της άνοιγε ίσως να ήταν ζωντανή. Για να ημερέψει τη συνείδησή της αρχίζει μια έρευνα προκειμένου να μάθει πώς και γιατί σκοτώθηκε η κοπέλα (η αστυνομία της εξηγεί πως πρόκειται για δολοφονία) αλλά κυρίως να βρει την ταυτότητα της νεαρής έτσι ώστε ο τάφος της να μην μείνει χωρίς όνομα...

Η άποψή μας: Πάντα κοινωνικά ευαίσθητοι οι αδελφοί Dardenne, πάντα με την κάμερά τους στοχευμένη στον άνθρωπο και τα βάσανά του, πάντα με πολύ δυνατές γυναικείες ερμηνείες στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αυτή τη φορά είναι η σειρά της Adèle Haenel (τη γνωρίσαμε από το πολύ καλό «Έρωτας με την πρώτη μπουνιά») να λάμψει στον κεντρικό ρόλο. Και αυτήν τη φορά τα αδέλφια δίνουν στον εαυτό τους τη δυνατότητα να ασχοληθούν κατά μία έννοια με σινεμά είδους. Τούτη η ταινία λοιπόν είναι ένα φιλμ νουάρ αλά Dardenne! Ο τίτλος παραπέμπει στο είδος, οι έρευνες που διεξάγει η γιατρός παραπέμπουν στο είδος, η επαφή με τον υπόκοσμο της Λιέγης παραπέμπει στο είδος, τα πως και τα γιατί παραπέμπουν στο είδος. Αλλά είπαμε, όλα αυτά με την οπτική των αδελφών Dardenne.

Με το ξεκάθαρων προθέσεων σενάριο, με την έλλειψη μουσικής, με τη μη χρήση femme fatale, και με το βλέμμα στην κοινωνία. Ο κάθε άνθρωπος ανά πάσα στιγμή της ζωής του μπορεί να κάνει κάτι ηθικά μεμπτό. Αυτό που ξεχωρίζει τους «καλούς» από τους «κακούς» είναι ότι οι «κακοί» μπορεί να εντοπίσουν το σφάλμα τους αλλά θα προχωρήσουν στο παρασύνθημα χωρίς να επηρεαστεί η ζωή τους ενώ οι «καλοί» δεν θα ησυχάσουν καθώς σαν αγκάθι το φάουλ τους θα τους πληγώνει τη συνείδηση έως ότου φτάσουν με κάποιον τρόπο στην απαραίτητη και τόσο λυτρωτική κάθαρση. Δυστυχώς, μας λένε εμμέσως πλην σαφώς οι Dardenne, οι δυτικές κοινωνίες έχουν φτάσει σε σημείο απάθειας. Οι απανταχού Ευρωπαίοι, τρομάρα μας, κοιτάμε τον εαυτό μας και δεν παρατηρούμε τι συμβαίνει γύρω μας παρά μόνον αν το αγγούρι φτάσει στον κώλο μας (συγχωρέστε μου την μαλλιαρή αυτή έκφραση). Κάθε μέρα η δυστυχία πλημμυρίζει τους δρόμους. Κι εμείς ως άνθρωποι αδιαφορούμε. Απορροφημένοι στα δικά μας προβλήματα. Για τα οποία δεν μπορούμε να βρούμε λύσεις. Μα αφού το πρόβλημα είναι δομικό και μας αφορά όλους, πώς είναι δυνατόν να πιστεύει ο καθένας από μας ότι μπορεί να τη βγάλει καθαρή και να γλυτώσει; Εκεί μας κατάντησαν.

Ομφαλοσκόπηση και «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;». Πόσα άραγε κορίτσια αγνώστου ταυτότητας βρίσκονται νεκρά σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες του δυτικού κόσμου; Πόσοι ενδιαφέρονται για το πως ζουν, ποιες είναι, ποια είναι τα όνειρά τους, πως βρέθηκαν εκεί που βρέθηκαν; Οι Dardenne προσπαθούν μέσω της γιατρού να μας αφυπνίσουν, να μας τσιγκλίσουν, να βγάλουμε τις παρωπίδες και να κοιτάξουμε λίγο παραέξω από τον εαυτούλη μας. Το... κακό είναι πως το κάνουν με το πιο μέτριο σενάριο της φιλμογραφίας τους. Σαν να μην έχουν νέες ιδέες, σαν να επαναλαμβάνονται. Ας είναι. Και πάλι αυτό που κάνουν είναι πολύ πιο σημαντικό από ένα παραφουσκωμένο χολιγουντιανό τίποτα. Και πάλι στο επίκεντρο είναι ο άνθρωπος. Και πάλι ωσάν γιατροί μας παρουσιάζουν μια κοινωνία σε αφασία, που νοσεί βαθύτατα. Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα ελπίδα. Έτσι;

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Μαρτίου 2017 από την Seven Films