Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Οι μεν είναι εξωστρεφείς, φασαριόζοι, ανοιχτόκαρδοι, φανφαρόνοι, τσαμπουκάδες, φιλελεύθεροι, άνευ ταμπού, με εμμονές όμως, σοβινιστές, πρόσχαροι όσο και στενόχωροι συνάμα, κυκλοθυμικοί δηλαδή, χιουμορίστες, θερμοί, όσο και θερμόαιμοι. Οι δε είναι κλειστοί, φιλήσυχοι, μοναχικοί, ρεπουμπλικάνοι, συζητήσιμοι, σεμνοί και σεμνότυφοι, όχι ιδιαίτερα εκδηλωτικοί, ούτε αγαπησιάρηδες, με επίπεδο τρόπο σκέψης, αλλά όπου χρειάζεται και με ορθολογισμό, έξυπνοι μα και εξυπνάκηδες. Σε μητρόπολη ή πέριξ της διαβιώνουν οι πρώτοι, του Φωτός όπως την αποκαλούν και του πνεύματος, στο κέντρο του κόσμου και στα περίχωρα του ζουν οι δεύτεροι, που τον εντυπωσιασμό του δεν τον αλλάζουν με τίποτα. Ισχυρής κι επίμονης ιδιοσυγκρασίας αμφότεροι, Παριζιάνοι και Νεοϋορκέζοι, μαζί δεν μπορούν να ταιριάξουν ούτε δίλεπτο. Πόσο μάλλον ένα ολόκληρο διήμερο...

Έχοντας χωρίσει πια από τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον γοητευτικό Τζακ, η Μάριον, σαραντάχρονη Γαλλίδα και ικανή φωτογράφος, συζεί πλέον με τον Μίνγκους, συνάδελφο της στο περιοδικό και τα μοναχοπαίδια τους που ο καθείς τους έχει αποκτήσει από τον προηγούμενο γάμο τους, σε διαμέρισμα του Μανχάταν. Την φαινομενικά ήρεμη και χωρίς εξάρσεις καθημερινότητα της ιντερνάσιοναλ φαμίλιας, θα διαλύσει η άφιξη στο Μεγάλο Μήλο, των κοντινότερων προσώπων της Μάριον, του φωνακλά πατέρα της που κατόπιν του θανάτου της μητέρας της έχει παίζει σε κρίση παλιμπαιδισμού, της σεξομανούς και επιδειξιομανούς αδελφής της και του αλλοπρόσαλλου μνηστήρα της, που ένα φεγγάρι είχε υπάρξει και δικό της αμόρε.

Κι αν για το αίμα της, λίγο πολύ ήταν προετοιμασμένη η Φραντσέζα πως θα προκαλούσαν αναστάτωση στο μικρό και χωρίς πολλές ανέσεις απάρτμεντ, η παρουσία του εν δυνάμει γαμπρού της, αποτελεί κυριολεκτικά βόμβα, που απειλεί την συνύπαρξη ολάκερης της ομάδας. Από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο που οι χίλμπιλις πάτησαν το πόδι τους στην πρωτεύουσα του πλανήτη, φρόντισαν να κάνουν την παρουσία τους τόσο έντονη, που και οι αστυνομικές αρχές να τους πάρουν στο κατόπι και οι γείτονες να δυσανασχετήσουν με την ανήθικη συμπεριφορά τους, αλλά και ο ταλαίπωρος και ηπίων τόνων Μίνγκους να τραβήξει των παθών του τον τάραχο.

Ένα μόλις Σαββατοκύριακο είναι και άπαντες κάνουν υπομονή, ελέω της έκθεσης φωτογραφίας της όμορφης Μάριον, στην οποία έχει επενδύσει ολόκληρη την ψυχή της για να πάει καλά. Εδώ κόντεψαν να διαλύσουν το Σέντραλ Παρκ οι φωνακλάδες και δίχως την αίσθηση του περιορισμού Φράγκοι, θα αφήναν απείραχτη την γκαλερί? Σχεδόν μια δεκαετία μετά την πρώτη φορά που επιχείρησε να γεφυρώσει τις κουλτούρες των δύο λαών, με το ορίτζιναλ 2 Days In Paris, η ευφυέστατη Julie Delpy, μεταθέτει την δράση αυτή την φορά στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, όπου σύσσωμη η κομπανία ταξιδεύει για να αποδείξει πως οι δυο φυλές είναι απίθανο να βρουν κοινές συνισταμένες. Όχι όμως με την ίδια ευρηματικότητα, μιας και το θέμα μοιάζει ξαναζεσταμένο, παρότι πλέον στο σενάριο έχει εισαχθεί και ο παράγοντας ηλικία, που σε όλα τα θέματα που έχει κατά καιρούς επιμεληθεί η έξυπνη Γαλλίδα, παίζουν σημαντικότατο ρόλο.

Αναμφίβολα το τέμπο της επεισοδιακής αφήγησης, δίνουν οι μουσαφίρηδες της ομήγυρης, με προεξάρχοντα τον μπέμπη παππού - ο πραγματικός πατήρ της Delpy - και τον παντελώς αναίσθητο σε όρια ηλιθιότητας Μανού να ακολουθεί, ανάβοντας τσιγαρλίκια μέσα στο ασανσέρ ή πουλώντας τα σε...μπάτσους. Το ματς χάνει το κέφι του, όπως το σύνολο των made in France κομεντί, όταν καλείται να προσγειωθεί και να βρει φινάλε, εκεί που η Julie δίνει έναν μεταφυσικό, μελαγχολικό τόνο στην λαλιά της και ο Woody Allen που κρύβει μέσα της, μεταλλάσσεται σε ανέμπνευστο επίπεδο ανθρωπάκι. Τα αστεία με τον Ομπάμα δεν λειτουργούν ποτέ, ούτε και εκείνα που σχολιάζονται οι συνήθειες των Γιάνκηδων, λογικό θα έλεγα, αφού δύσκολα ο Ευρωπαίος έστω και για πλάκα, μπορεί να τα αντέξει για παραπάνω από μια, δυο σεκάνς.

Για πες: Κι όμως. Ερμηνευτικά την παράσταση πανεύκολα κλέβει ο εμπειρότερος όλων Chris Rock, που μέσα από την σπινθηροβόλα ματιά του, αφήνει να διαφανεί ο φανερός περιορισμός έκφρασης που διακρίνει τους ντροπαλούς Αμερικάνους κι ο φόβος να ανοίξουν την καρδιά τους στην παρέα, να γίνουν ένα με αυτή. Το πνιγμένο του βλέμμα, στο άκουσμα των πιπεράτων ιδιοτήτων της κουνιάδας του, είναι πραγματικά αυτό που λέμε, όλα τα λεφτά.