Τι να Περιμένεις Όταν είσαι Έγκυος
του Kirk Jones. Με τους Cameron Diaz, Jennifer Lopez, Elizabeth Banks, Ben Falcone, Chris Rock, Anna Kendrick, Chace Crawford, Dennis Quaid, Matthew Morrison, Thomas Lennon, Brooklyn Decker, Rodrigo Santoro
Don't You Want A Baby?
του zerVo
1984 ήταν, όταν ένα συμβουλευτικού τύπου εγχειρίδιο, που περιέγραφε τις σημαντικές αλλαγές στην ψυχοσύνθεση των εγκύων, κατά το εννιάμηνο της κυοφορίας, έκανε την εμφάνιση τους στις προθήκες των αμερικάνικων βιβλιοπωλείων. Το What To Expect When You're Expecting, έκτοτε, μεταβλήθηκε στην Βίβλο κάθε μέλλουσας μαμάς που σέβεται τον εαυτό της, αλλά και το παιδί που θα φέρει στον κόσμο, αναδείχτηκε ως ένα από τα κορυφαία μπεστ σέλλερ όλων των εποχών από τους Times, απέκτησε καμιά δεκαπενταριά σίκουελ κι έκανε δισεκατομμυριούχο την κυρία Heidi Murkoff που το εμπνεύστηκε. Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, περιέργως, αφού δεν έχει αφηγηματικό χαρακτήρα ώστε να υποκινήσει σενάριο, το Χόλιγουντ φαντάστηκε πως θα μπορούσε να γίνει και ταινία. Και μάλιστα, παρόλο το σοβαρότατο και διόλου φαιδρό του αντικείμενο, κωμωδία. Οκ, δεν είναι η πρώτη φορά που οι γιάνκηδες, ισοπεδώνουν τα πάντα στο βωμό του δολαρίου.
Οι προσπάθειες της Γουέντι, μιας ολημερίς απασχολούμενης με το αποκλειστικά για κυοφορούσες κατάστημα της και του Γκάρι να αποκτήσουν παιδί, παίρνουν σάρκα και οστά, όταν εκείνη πληροφορείται πως επιτέλους βρίσκεται σε ενδιαφέρουσα. Την ίδια τύχη δεν έχει όμως η φωτογράφος Χόλι κι ο διαφημιστής καλός της, Άλεξ, που κατόπιν ωρίμου σκέψης, μετά τις αποτυχίες, θα πάρουν την απόφαση να υιοθετήσουν ένα έξι μηνών Αιθιοπάκι. Όπως παιδί περιμένει η δημοφιλέστατη παρουσιάστρια τηλεπαιχνιδιού Τζουλς, από τον συμπαίκτη της στο Dancin With The Stars, Έβαν, μαντάτο που έχει τροφοδοτήσει με υλικό τις κουτσομπολίστικες στήλες. Την ίδια ώρα που το νεαρό ζευγαράκι της χαριτωμένης Ρόζι και του γοητευτικού Μάρκο, θα μάθει πως η παθιασμένη νύχτα που πέρασαν μαζί, έχει αποφέρει καρπούς...
Πως είναι η περίπτωση του New Year's Eve και του Valentine's Day, που τέσσερις πέντε ιστορίες φαινομενικά ασύνταχτες μεταξύ τους, μα στην πραγματικότητα αρκετά κοντινές, κάνουν την κάμερα να πετάγεται από την μια μεριά της πόλης στην άλλη? Έ, ακριβώς έτσι είναι και η σπονδυλωτή συλλογιστική της κομεντί που επιμελείται ο Kirk Jones του ευρηματικού Waking Ned, του παιδικού Nanny McPhee και του υπερευαίσθητου Everybody's Fine. Ο Βρετανός στην απόπειρα του να χωρέσεις όσο το δυνατόν περισσότερα Ηραία βασανάκια μέσα στο φιλμικό δίωρο, πέφτει σε δύο σημαντικά λάθη. Δεν διεισδύει σε βάθος σε καμία από τις πέντε ρουμπρίκες που ορίζουν τον καμβά της ιστορίας (υπάρχει ακόμη ένα υποστόρι, με τον γεροντοέρωτα ενός υπερφίαλου παππού για έναν ξανθό άγγελο, που δεν χρήζει περαιτέρω αναφοράς) και δεν κρατά σωστές ισορροπίες, σε καταστάσεις που πραγματικά μπορεί να πάνε στραβά - επιπλοκές τοκετού, αποβολές - βυθίζοντας τις μέσα σε ένα γενικότερα χαλαρό και γλαφυρό κλίμα, ενώ στην πραγματικότητα δύναται να προκαλέσουν τρόμο, στο (κυρίως ομοειδές των ηρωίδων) target group.
Για πες: Μιλώντας για ηρωίδες, υποχρεούμαι να αναφέρω πως η μόνη εξ αυτών που μπορεί να ανήκει σε έναν πραγματικό κόσμο, είναι εκείνη που φέρει την μορφή της Elizabeth Banks, μιας κωμικού που της βγάζω το καπέλο, αφού ακόμη κι αν δεν βοηθιέται από το σενάριο, δεν διστάζει να τσαλακώσει την αντικειμενικά όμορφη θωριά της, προκειμένου να αναδείξει τον πόλεμο των ορμονών, που βιώνει μέσα της η έγκυος. Απεναντίας οι σούπερ σταρς Diaz και JLO, ούτε για πλάκα δεν χαλάνε την μόστρα τους, μην τυχόν τους πέσει καμιά βλεφαρίδα και τους βγάλει κίτρινη κάρτα η Revlon, ενώ το πιτσιρικάκι η Kendrick, φτιαγμένη για σαφώς σημαντικότερα πράγματα μοιάζει εκτός (σπασμένων?) νερών. Όσο για τους άντρες της υπόθεσης? Αόρατοι, άφαντοι, άχρωμοι, λες και δεν κουβαλάνε και εκείνοι το βάρος του expecting, μέχρι και αδικαιολόγητα κατσουλίνοι, όπως η ομάδα των καροτσέρηδων, που ναι μεν βγάζει κάποιο γέλιο εκ πρώτης όψης, υποβιβάζει, σε βαθμό παρεξήγησης, όμως το νόημα του πατέρα, ως ισότιμο μέλος της γονικής δυάδας.
Πως είναι η περίπτωση του New Year's Eve και του Valentine's Day, που τέσσερις πέντε ιστορίες φαινομενικά ασύνταχτες μεταξύ τους, μα στην πραγματικότητα αρκετά κοντινές, κάνουν την κάμερα να πετάγεται από την μια μεριά της πόλης στην άλλη? Έ, ακριβώς έτσι είναι και η σπονδυλωτή συλλογιστική της κομεντί που επιμελείται ο Kirk Jones του ευρηματικού Waking Ned, του παιδικού Nanny McPhee και του υπερευαίσθητου Everybody's Fine. Ο Βρετανός στην απόπειρα του να χωρέσεις όσο το δυνατόν περισσότερα Ηραία βασανάκια μέσα στο φιλμικό δίωρο, πέφτει σε δύο σημαντικά λάθη. Δεν διεισδύει σε βάθος σε καμία από τις πέντε ρουμπρίκες που ορίζουν τον καμβά της ιστορίας (υπάρχει ακόμη ένα υποστόρι, με τον γεροντοέρωτα ενός υπερφίαλου παππού για έναν ξανθό άγγελο, που δεν χρήζει περαιτέρω αναφοράς) και δεν κρατά σωστές ισορροπίες, σε καταστάσεις που πραγματικά μπορεί να πάνε στραβά - επιπλοκές τοκετού, αποβολές - βυθίζοντας τις μέσα σε ένα γενικότερα χαλαρό και γλαφυρό κλίμα, ενώ στην πραγματικότητα δύναται να προκαλέσουν τρόμο, στο (κυρίως ομοειδές των ηρωίδων) target group.
Για πες: Μιλώντας για ηρωίδες, υποχρεούμαι να αναφέρω πως η μόνη εξ αυτών που μπορεί να ανήκει σε έναν πραγματικό κόσμο, είναι εκείνη που φέρει την μορφή της Elizabeth Banks, μιας κωμικού που της βγάζω το καπέλο, αφού ακόμη κι αν δεν βοηθιέται από το σενάριο, δεν διστάζει να τσαλακώσει την αντικειμενικά όμορφη θωριά της, προκειμένου να αναδείξει τον πόλεμο των ορμονών, που βιώνει μέσα της η έγκυος. Απεναντίας οι σούπερ σταρς Diaz και JLO, ούτε για πλάκα δεν χαλάνε την μόστρα τους, μην τυχόν τους πέσει καμιά βλεφαρίδα και τους βγάλει κίτρινη κάρτα η Revlon, ενώ το πιτσιρικάκι η Kendrick, φτιαγμένη για σαφώς σημαντικότερα πράγματα μοιάζει εκτός (σπασμένων?) νερών. Όσο για τους άντρες της υπόθεσης? Αόρατοι, άφαντοι, άχρωμοι, λες και δεν κουβαλάνε και εκείνοι το βάρος του expecting, μέχρι και αδικαιολόγητα κατσουλίνοι, όπως η ομάδα των καροτσέρηδων, που ναι μεν βγάζει κάποιο γέλιο εκ πρώτης όψης, υποβιβάζει, σε βαθμό παρεξήγησης, όμως το νόημα του πατέρα, ως ισότιμο μέλος της γονικής δυάδας.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Ιουνίου 2012 από την Audiovisual
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική