Dark Shadows
του Tim Burton. Με τους Johnny Depp, Michelle Pfeiffer, Helena Bonham Carter, Eva Green, Jackie Earle Haley, Jonny Lee Miller, Chloë Grace Moretz, Bella Heathcote
Βαρ-Νάδας!
του zerVo
Το κόλπο είχε μυρίσει κλεισούρα από την εποχή της Αλίκης. Μην σου πω από τον καιρό του Μπαρμπέρη της οδού Φλητ. Τον καλύτερο αφηγητή φανταστικών ιστοριών να βάλεις κάθε βράδυ δίπλα στο νυσταγμένο παιδάκι, την δέκατη, δωδέκατη φορά που ο κεντρικός ήρωας θα έχει την ίδια φάτσα, θα διασχίσει το ίδιο δάσος, θα εισέλθει στο ίδιο κάστρο και θα αντιμετωπίσει τον ίδιο δράκο, ο πιτσιρικάς θα δυσανασχετήσει. Πιθανόν και να μουτρώσει βαριεστημένος, όταν καταλάβει πως ο λατρεμένος παραμυθάς του, δεν το κάνει από ενδιαφέρον για να ευχαριστήσει τον ίδιο, μα από συνήθειο μπας και τον κοιμίσει γρηγορότερα, για να πάει να κάνει καμιά άλλη δουλειά. Κι όσο κι αν τον αγαπά, που μια φορά κι έναν καιρό, τίγκαρε τα όνειρα του με χρωματιστές σοκολάτες, σκιώδεις καβαλάρηδες, ξεμαλλιάρηδες κηπουρούς και ζεβροντυμένα φαντάσματα, αν καταλάβει πως δεν το κάνει πλέον με την καρδιά του, επειδή κεφάρει, σίγουρα θα τον Tim-ωρήσει...
Για διακόσια ολόκληρα χρόνια, παρέμεινε θαμμένος σε ένα ερμητικά σφαλισμένο φέρετρο, πληρώνοντας την ζηλοφθονία της πανούργας μάγισσας Ανζελίκ Μπουσάρ, ο Μπάρναμπας Κόλινς, ζάπλουτος επιχειρηματίας της πόλης που ο ίδιος δημιούργησε, του Κόλινγουντ, ερχόμενος μετανάστης από την Βρετανία, στα τέλη του 18ου αιώνα. Έχοντας μεταμορφωθεί σε βαμπίρ που διψά για αίμα, ο προ αιώνων αριστοκράτης, καλείται να προσαρμοστεί στις καινούργιες, μοντέρνες συνθήκες διαβίωσης, μέσα στην βικτοριανή έπαυλη, που οι ξεπεσμένοι απόγονοι του διατηρούν σε κακή κατάσταση. Ερχόμενος συνάμα σε επαφή με μια παλιά του γνώριμη, συνάντηση που θα του αναστατώσει, για ακόμη μια φορά την ζωή.
Κι έτσι ο φουκαράς δρακουλάκος, που από την στενοχώρια του κασονιού, την απώλεια της ανθρώπινης υπόστασης, αλλά και του μεγάλου έρωτα του, θα δει και πάλι, έστω και πίσω από τις κουρτίνες το φως της ημέρας, αφού προβληματιστεί για τον εξανεμισμό της περιουσίας του από τους κατοπινούς του συγγενείς, θα βάλει μπροστά το πλάνο ανασυγκρότησης των επιχειρήσεων του. Τροχοπέδη στις φιλοδοξίες του θα σταθεί και πάλι η πλεονέκτρια Άντζι, που τόσο καιρό ζει και βασιλεύει δίχως αντίπαλο δέος να την προκαλεί, δίχως όμως και στην άπονη καρδιά της να έχει σβήσει η φλόγα του ανολοκλήρωτου έρωτα. Το σ'αγαπώ, μ'αγαπάς, τι θα γίνει με μας, ανάμεσα στην witch of Colinwood και τον άρτι ανανήψα εκ του τάφου Μπάρνι, εν μέσω της παράνοιας που ζει και βασιλεύει εντός της στοιχειωμένης βίλας στην κορυφή του λόφου, είναι στοιχείο ικανό να αποτελέσει τον άξονα μιας ακόμη δυνατής ιστορίας από τα χείλη του Burton?
Μέχρι ενός σημείου αναμφίβολα ναι. Η έξυπνη συλλογιστική, βασισμένη θεματικά στην παλιά, αγαπημένη τηλεοπτική σειρά, τυλιγμένη τον μανδύα της μεταφυσικότητας και πασπαλισμένη με τα μπουμπουνητά και τους κεραυνούς της Hammer λογικής, καλά το πάει μέχρι το μέσον. Όσο όμως στην ίντριγκα προστίθενται αμέτρητοι χαρακτήρες, οι οποίοι δεν έχουν να προσφέρουν το παραμικρό στην εξέλιξη, το μυαλό του ενορχηστρωτή Γκριμ μπερδεύεται και χάνει τον τελικό στόχο. Και η προσεγμένη καλλιτεχνική διεύθυνση - παντοτινό ατού του mr.Beetlejuice, στον σχηματισμό της ανατρεπτικά φοβιστικής ατμόσφαιρας, απλώς σώζει τα προσχήματα. Άσε που τα όχι και τόσο ευφυή περί αναχρονισμών ανέκδοτα, έχουν εξαντληθεί στα αμέτρητα τρειλαράκια που η Warner έριξε εδώ και καιρό, προς άγρα θεατών. Οπότε τι μένει?
Για πες: Ένας Depp για πολλοστή φορά σε ρόλο μαριονέτου, να εξαργυρώνει το εμπορικό μπαζ στο κοινό, αδιαφορώντας για το κάψιμο του υπαρκτού του τάλαντου, που δεν προκαλεί πλέον την παραμικρή εντύπωση στην τεχνηέντως μακιγιαρισμένη, ωχρή θωριά του, περιτριγυρισμένος από ένα σωρό αστέρες των αζητήτων (πλην Moretz) να σέρνουν τον σε μουσική υπόκρουση Alice Cooper (τι απρόσμενος συμβολισμός!?) χορό της χαμένης 70ίλας. Μοναδική επιζώσα από το σχεδόν ναυάγιο του Dark Shadows, η πιο νερόβραστη Εγγλέζα άκτρες και μακράν πιο αδιάφορη επί συνόλου των Bond-girls, που η πυρόξανθη βαφή της κώμης της, ήταν αρκετή για να την μεταβάλλει σε φλογερό ηφαίστειο, πανέτοιμο να εκραγεί. Ελπίζοντας να μην με μετατρέψεις κι εμένα σε ζόμπι, για όλα όσα σου έχω σούρει, στο μελαχρινό ερμηνευτικό σου παρελθόν, αγαπητή μου πορσελάνινη Eva Green, σου ζητώ ταπεινά συγνώμη, υποσχόμενος να επανορθώσω.
Κι έτσι ο φουκαράς δρακουλάκος, που από την στενοχώρια του κασονιού, την απώλεια της ανθρώπινης υπόστασης, αλλά και του μεγάλου έρωτα του, θα δει και πάλι, έστω και πίσω από τις κουρτίνες το φως της ημέρας, αφού προβληματιστεί για τον εξανεμισμό της περιουσίας του από τους κατοπινούς του συγγενείς, θα βάλει μπροστά το πλάνο ανασυγκρότησης των επιχειρήσεων του. Τροχοπέδη στις φιλοδοξίες του θα σταθεί και πάλι η πλεονέκτρια Άντζι, που τόσο καιρό ζει και βασιλεύει δίχως αντίπαλο δέος να την προκαλεί, δίχως όμως και στην άπονη καρδιά της να έχει σβήσει η φλόγα του ανολοκλήρωτου έρωτα. Το σ'αγαπώ, μ'αγαπάς, τι θα γίνει με μας, ανάμεσα στην witch of Colinwood και τον άρτι ανανήψα εκ του τάφου Μπάρνι, εν μέσω της παράνοιας που ζει και βασιλεύει εντός της στοιχειωμένης βίλας στην κορυφή του λόφου, είναι στοιχείο ικανό να αποτελέσει τον άξονα μιας ακόμη δυνατής ιστορίας από τα χείλη του Burton?
Μέχρι ενός σημείου αναμφίβολα ναι. Η έξυπνη συλλογιστική, βασισμένη θεματικά στην παλιά, αγαπημένη τηλεοπτική σειρά, τυλιγμένη τον μανδύα της μεταφυσικότητας και πασπαλισμένη με τα μπουμπουνητά και τους κεραυνούς της Hammer λογικής, καλά το πάει μέχρι το μέσον. Όσο όμως στην ίντριγκα προστίθενται αμέτρητοι χαρακτήρες, οι οποίοι δεν έχουν να προσφέρουν το παραμικρό στην εξέλιξη, το μυαλό του ενορχηστρωτή Γκριμ μπερδεύεται και χάνει τον τελικό στόχο. Και η προσεγμένη καλλιτεχνική διεύθυνση - παντοτινό ατού του mr.Beetlejuice, στον σχηματισμό της ανατρεπτικά φοβιστικής ατμόσφαιρας, απλώς σώζει τα προσχήματα. Άσε που τα όχι και τόσο ευφυή περί αναχρονισμών ανέκδοτα, έχουν εξαντληθεί στα αμέτρητα τρειλαράκια που η Warner έριξε εδώ και καιρό, προς άγρα θεατών. Οπότε τι μένει?
Για πες: Ένας Depp για πολλοστή φορά σε ρόλο μαριονέτου, να εξαργυρώνει το εμπορικό μπαζ στο κοινό, αδιαφορώντας για το κάψιμο του υπαρκτού του τάλαντου, που δεν προκαλεί πλέον την παραμικρή εντύπωση στην τεχνηέντως μακιγιαρισμένη, ωχρή θωριά του, περιτριγυρισμένος από ένα σωρό αστέρες των αζητήτων (πλην Moretz) να σέρνουν τον σε μουσική υπόκρουση Alice Cooper (τι απρόσμενος συμβολισμός!?) χορό της χαμένης 70ίλας. Μοναδική επιζώσα από το σχεδόν ναυάγιο του Dark Shadows, η πιο νερόβραστη Εγγλέζα άκτρες και μακράν πιο αδιάφορη επί συνόλου των Bond-girls, που η πυρόξανθη βαφή της κώμης της, ήταν αρκετή για να την μεταβάλλει σε φλογερό ηφαίστειο, πανέτοιμο να εκραγεί. Ελπίζοντας να μην με μετατρέψεις κι εμένα σε ζόμπι, για όλα όσα σου έχω σούρει, στο μελαχρινό ερμηνευτικό σου παρελθόν, αγαπητή μου πορσελάνινη Eva Green, σου ζητώ ταπεινά συγνώμη, υποσχόμενος να επανορθώσω.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Μαΐου 2012 από την Village
2 σχόλια:
Για πάντα Jonhhy Depp! Όσες φορές και να τον δω σε όποιο ρόλο με εντυπωσιάζει!!!!!ΘΕΟΟΟΟΣ!
johnny 4ever !!!i tainia itan kattapliktiki k dn me noiazei an kapoioi lene to anti8eto giati poli apla dn exoun apo4i !!! Burton+Depp=Best movies ever (B.M.E)
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική