Ο Τελευταίος Χορευτής του Μάο
του Bruce Beresford. Με τους Chi Cao, Bruce Greenwood, Kyle MacLachlan, Joan Chen, Amanda Schull
Απ'το Κόκκινο Αστέρι στο Lone Star
του zerVo
Είναι αυτό που λένε για τον πεινασμένο, πως πρώτα χορταίνει το μάτι του και μετά η κοιλιά του. Δεν έχω καταλάβει ακόμη ποια διαφορετική αντίδραση θα μπορούσε να έχει ένα παιδαρέλι, που δεν ξεχνά τα γεμάτα ρόζους χέρια του πατέρα του στην αγροτιά, να δουλεύουν για πενήντα δολάρια το χρόνο, όταν αντικρίζει την πρώτη μέρα κιόλας της παραμονής του στην Γη της Επαγγελίας, ένα πακέτο δώρων αξίας πεντακοσίων μπακς. Έτσι με το καλημέρα... Θα το σκεφτόταν, όποιες κι αν ήταν οι συνθήκες κανείς, να επιστρέψει στο πάμφτωχο σπίτι, αφήνοντας πίσω - πέρα από τις επαγγελματικές ευκαιρίες - όλα αυτά τα καταναλωτικά καλούδια, επιλέγοντας το τίμιο πλην άνοστο πατριωτικό ρυζάκι? Κανείς! Κι όλα αυτά περί Μάο και περιορισμών τα ακούω βερεσέ. Άλλωστε ούτε η Αμέρικα διαθέτει πλέον το διαβόητο ντριμ της, ούτε η Κίνα είναι η χώρα φυλακή του παρελθόντος...
Από τα έντεκα του μόλις χρόνια, επιλεγμένος από την επιτροπή αναζήτησης ταλέντων σε όλη την Κινέζικη επικράτεια, ο Λι Κουνζίν, θα αφήσει πίσω το φτωχικό χωριό του και την αγαπημένη του φαμίλια, για να αφοσιωθεί σε αυτό που λάτρευε περισσότερο: Το κλασσικό μπαλέτο. Όταν μια δεκαετία αργότερα, έχοντας τελειοποιήσει τις τεχνικές του, θα κερδίσει μια υποτροφία για μετεκπαίδευση στην Σχολή Καλών Τεχνών του Χιούστον, ο χαρισματικός Κινέζος χορευτής θα αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά και θα αναδειχτεί στο σπουδαιότερο ταλέντο της χρονιάς. Με την φοιτητική βίζα να τελειώνει όμως, η ώρα της επιστροφής του πίσω στα πάτρια εδάφη ολοένα και πλησιάζει, συνεπώς και το δυτικό του όνειρο για μια επαγγελματική καριέρα, φτάνει στο φινάλε του...Το καλό το Κινεζάκι ξέρει κι άλλο μονοπάτι όμως και λίγο πριν μαζέψει βαλίτσες για να γυρίσει στον Τσε Τουνγκ, με μια αεράτη πιρουέτα, θα περάσει βέρα στα εδάφη των ΗΠΑ, στεφανώνοντας την εκλεκτή της καρδιάς του και νομίμως πλέον θα διεκδικήσει το δικαίωμα της παραμονής του στη χώρα. Επειδή όμως κάποιοι άλλοι αυτή την κίνηση την αποκαλούν αποστασία κι ένεκα πως βρισκόμαστε στο μέσον του ψυχρού πολέμου - κάπου στις αρχές των 80s - ανάμεσα στα δύο κράτη θα προκληθεί διπλωματική ρήξη. Οι παλιότεροι είναι πιθανόν να θυμούνται ακόμη τον 24ωρο εγκλεισμό του χορευτή στο Λαοκρατικά Κινέζικο προξενείο του Τέξας, προκειμένου να αλλάξει γνώμη και να μην επιχειρήσει το εθνικά απονενοημένο διάβημα. Ε, αυτήν ακριβώς την δραματική ιστορία, που περιλαμβάνει από περιθωριοποιήσεις στην χώρα του ενός κόκκινου αστεριού, μέχρι προδοσίες και δάκρυα στα εδάφη της Πολιτείας του μοναχικού αστέρα, την παίρνει ο παραγωγός του ομόηχου Shine ο Σολίστας και την μετατρέπει σε σενάριο τύπου τηλεταινίας, βιογραφικού χαρακτήρα.
Για πες: Από μια Αυστραλιανή παραγωγή πάντως, θα περίμενα μια πιο τολμηρή προσέγγιση στην γνωστή υπόθεση Κουνζίν, από ένα κοινότυπο μελόδραμα που κινείται διαρκώς πάνω σε κλισεδιάρικες τροχιές. Όπως τις ορίζει δηλαδή ο Bruce Beresford - ετών 72 παρακαλώ - δις οσκαρικός υποψήφιος μια φορά κι έναν καιρό για το Tender Mercies και τον Σοφέρ της Κυρίας Ντέιζι, που ακολουθεί πιστότατα την συγκινησιακή φόρμα μήπως και κερδίσει πέντε έξι θεατές παραπάνω, αδιαφορώντας πλήρως για το ζουμί της ιστορίας. Πίσω από τα προφανή Μαο-Σταλινικά καταδιωκτικά δεδομένα της μονόπλευρης αφήγησης. Αξίζει πάντως να σταθεί κανείς στις καλοπλαναρισμένες στιγμές χορού, όπως και στην υποστηρικτική ερμηνεία του σημαντικού ρολίστα Bruce Greenwood, ως αρχι-χορογράφου μέντορα του Λι.
Στις δικές μας αίθουσες, στις 19 Ιανουαρίου 2012 από την Strada
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική