Διεθνής Συνομωσία
του Jérôme Salle. Με τους Tomer Sisley, Sharon Stone, Ulrich Tukur
Σίκουελ? Τίνος?
του zerVo
Στύβω το κεφάλι μου να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά, που κλήθηκα να δω το σίκουελ, ενός πρωτότυπου, που όχι μόνο ουδέποτε παρακολούθησα, μα δεν γνώριζα καν την ύπαρξη του. Και καλά, αυτή η live εκδοχή του μοντέρνου Μπρους Γουέιν, μπορεί σε κάποια γωνιά του κόσμου να έπιασε εμπορικά, ώστε το στούντιο να δώσει διαταγή για το νούμερο δύο. Στα μέρη μας, πως φτάνει από το πουθενά η συνέχεια μιας ιστορίας, που αγνοούμε την αρχή της και μάλιστα με το περιτύλιγμα της βιντεοκασέτας, είναι πραγματικά ένα μυστήριο, που μπορεί να αποτελέσει τον σεναριακό σπινθήρα του ενδεχόμενου τρίτου chapter του σίριαλ...
Μόλις έχει αναλάβει τα ηνία του οικογενειακού κολοσσού, ο πολυεκατομμυριούχος κληρονόμος Λάργκο Γουίντς και αντιλαμβάνεται πως η εισαγγελία τον έχει βάλει στο στόχαστρο, κατηγορώντας τον ως υποκινητή εχθροπραξιών στην Βιρμανία και ως έναν στυγνό και κυνικό εγκληματία. Προκειμένου να βρει τα στοιχεία εκείνα που θα αποδείξουν την αθωότητα του, αλλά και θα καθαρίσουν το όνομα του, ο δυναμικός άντρας θα αναγκαστεί να ταξιδέψει στην εμπόλεμη ζώνη της Νοτιοανατολικής Ασίας και να αντιμετωπίσει τους παρανοικούς μιλιταριστές που του έχουν στήσει παγίδα.
Σύμφωνοι το πρότζεκτ δεν είναι φτωχό, αφού η κάμερα ταξιδεύει πέρα δώθε σε ουκ ολίγες γωνιές του πλανήτη, από το Βερολίνο στις ζούγκλες της Ταϊλάνδης και από το Λονδίνο στις γεμάτες νέον λαμπιόνια πλαγιές του Χονγκ Κονγκ. Εκτός από το χωροταξικό ταξίδεμα όμως, ο άμαθος σκηνοθέτης Jerome Salle, διαχειρίζεται άκομψα και τον χρόνο, αφού τα διαρκή φλασμπάκ, προκειμένου να δώσει μια οντότητα στην τετριμμένη ιστορία του, προκαλούν σύγχυση στον νου του θεατή, που πιθανότατα δεν έχει την διάθεση να ζοριστεί ιδιαίτερα και για το λόγο αυτό, επιλέγει να παρακολουθήσει μια χαλαρή περιπέτεια δράσης. Αυτό το κοσμοπολίτικο στυλ όμως, σε συνδυασμό με το αεράτο υφάκι του ήρωα (?) δεν δημιουργούν σε κανένα σημείο τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια action movie, που προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω της τον χαρακτηρισμό "του σωρού"...
Για πες: Και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους, ούτε το συγκεκριμένο part II, θα έπαιρνε ποτέ διανομή στις αίθουσες του τόπου μας, αν ανάμεσα στο καστ δεν βρισκόταν η - ωριμότερη εμφανισιακά από ποτέ - Sharon Stone, στον περιφερειακό ρόλο της πιο σέξι εισαγγελέως, στα διακόσια χρόνια αμερικάνικης ιστορίας. Όσο για τον φραντσέζο σταρ, με τις εμφανείς αραβικές ρίζες, Tomer Sisley, καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσει την γοητεία του σε πιο σοβαρές παραγωγές, από δαύτο το lego βαρελότων, cgi εφέ και σπινθήρων, εφόσον το γαλλικό σινεμά - που του δίνει την ευκαιρία - είναι κάτι πολύ πιο σπουδαίο από αμερικάνικης χροιάς adventures τρίτης εθνικής κατηγορίας. Και υστερόγραφο - αν και δεν το συνηθίζω - το εγγλέζικο αξάν του αξιόλογου, όπως νόμιζα, Ulrich Tukur, είναι πραγματικά, πραγματικά όμως, απίστευτα γελοίο...
Στις δικές μας αίθουσες, 18 Αυγούστου 2011 από την Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική