127 Ώρες

του Danny Boyle. Με τους James Franco, Amber Tamblyn, Kate Mara, Clémence Poésy


Χείρα βοηθείας...
του zerVo
Πόσο υπέροχο είναι όταν οι ίδιοι οι δημιουργοί, βάζουν στους εαυτούς τους εμπόδια τέτοια, που να ανεβάζουν σε πανύψηλα επίπεδα τον δείκτη δυσκολίας. Μια περιπέτεια δράσης, ομολογεί ο ποιητής του 127 Hours, που ο πρωταγωνιστής της δεν μπορεί καν να κινηθεί. Είναι ποτέ δυνατόν? Η πρόσφατη περίπτωση του Buried, που ενώ εκτυλισσόταν αποκλειστικά μέσα σε ένα κασόνι 1χ2, εκτόξευσε τους δείκτες αδρεναλίνης, αποτέλεσε μιας πρώτης τάξης μπούσουλα για τον Boyle, που παίρνει μια από τις πιο διάσημες ιστορίες ανθρώπινης θέλησης για επιβίωση και την οπτικοποιεί, με γνώμονα τις γνώριμες τεχνοτροπίες του. Το τελικό αποτέλεσμα, αγωνιώδες και ανατριχιαστικό, αναδεικνύει πλήρως την αδυναμία του ανθρώπου, μπροστά στην ισχύ της φύσης, που μπορεί να τον κρατήσει δέσμιο, μέχρι την τελευταία του ανάσα. Εκτός και το μυαλό του μόνου λογικού όντος, δώσει για ακόμη μια φορά την λύση. έστω κι αν οι απώλειες είναι σημαντικές.

Η ζωή του όλη ένα extreme game. Μια ακροβασία στο χείλος του γκρεμού, που τον εξιτάρει, που του δημιουργεί ακραία συναισθήματα. Μοναδικό λάθος του ορειβάτη Άρον Ράλστον, που στις ριψοκίνδυνες και δίχως σχέδιο αποστολές που στήνει, δεν έχει συντροφιά, προτιμά να δρα μοναχικά, στοιχείο που δεν τον εξασφαλίζει σε περίπτωση ατυχήματος. Η ζημιά δεν θα αργήσει να συμβεί. Ένας κακός υπολογισμός, ένα στραβοπάτημα στην ράχη του φαραγγιού και ο άτυχος αναρριχτής θα βρεθεί στον πάτο, με το χέρι του ακινητοποιημένο κάτω από έναν θεόρατο βράχο. Απόγνωση, που θα κορυφωθεί όταν ο νεαρός θα αντιληφθεί πως στο δισάκι του δεν υπάρχει πάρα μια βιντεοκάμερα, ένα σκοινί κι ένα σουγιάς της κακιάς ώρας.

Και κάπως έτσι ξεκινά ο εφιάλτης του πιτσιρικά, που θα διαρκέσει ακριβώς 127 Ώρες. όσο του πήρε να μελετήσει στο νου του τις πιθανότητες να αποδράσει ζωντανός από τον τάφο. Η επικοινωνία αδύνατη. Τα τρόφιμα και το νερό δεν αρκούν ούτε για μία μέρα. Για να διαβεί την δύσβατη περιοχή, κάποιος άλλος με τα ίδια τρελά χούγια, είναι μάλλον απίθανο. Οπότε ο θάνατος από το κρύο, την κακή κυκλοφορία του αίματος και την δίψα, φαντάζει κάτι παραπάνω από βέβαιος. Εκτός κι αν... Εκτός κι αν καταφέρει να ξεμπλέξει το άκρο του από την πέτρα κόβοντας το! Φρίκη, που αυτομάτως όμως σημαίνει και σωτηρία. και κάπως έτσι ξετυλίγεται - σε ζωντανή μετάδοση μάλιστα - το δράμα της απώλειας, που μονομιάς δίνει και την μοναδική ελπίδα για ζωή. Μια απόφαση είναι, αλλά πως να την πάρεις φουκαρά γιάνκη...

Γιατί μέχρι τώρα η ζωή σου δεν έκρυβε τίποτα ιδιαίτερες εκπλήξεις. Είσαι μαθημένος στην καλοπέραση, στα πάρτι, στα λάγνα κοριτσάκια και στο χρόνο που σου επέμενε πηδούσες από κορφή σε κορφή με το mountain bike για να κάνεις την πλάκα σου. Τώρα που έφτασαν τα πραγματικά δύσκολα, πως αντιδράς? Ο Boyle, έχοντας καταφέρει πολύ νωρίς το peak της καριέρας του με τον Millionaire, δεν έχει κανένα απολύτως λόγο για να αγχώνεται, για να αποδείξει την αξία του. Κτίζοντας σχεδόν πανομοιότυπο κλίμα φαντασιώσεων με εκείνο του The Beach, με την μόνη διαφορά πως τα όνειρα πλέον δεν τα παράγουν οι ουσίες, μα η ασιτία, παρουσιάζει ένα περιεκτικό, ταχύτατο σε παλμό και συμπυκνωμένο βίντεο κλιπ, που δεν καταφεύγει σε φτηνούς μελοδραματισμούς για να κερδίσει τον θεατή του.

Για πες: Σε αυτό συντελεί η πενιχρή μελέτη του χαρακτήρα του μοναδικού ήρωα του φιλμ, που το σενάριο τον κρεμάει στο βάραθρο χωρίς πολλές πολλές αναφορές στο παρελθόν του. Την ίδια ώρα που ο one man show James Franco, ένας μοντέρνος ζεν πρεμιέ με καντάρια ταλέντου, αντιμετωπίζει με γλαφυρότητα τον ορατό τρόμο, βλέποντας την κάμερα σαν τον μοναδικό του φίλο, αναπολώντας στιγμές του πριν και του πιθανού μετά του ή ερχόμενος στην θέση διαγωνιζόμενου σε τηλεπαιχνίδι, με έπαθλο την ίδια του την επιβίωση. Ο Ράλστον το στοίχημα το κέρδισε, έστω κι αν στα χιονισμένα όρη πλέον ανεβαίνει μονόχειρας. Να δούμε αν ο Franco θα τα καταφέρει το ίδιο καλά στην οσκαρική κούρσα ερμηνείας, που μπορεί να είναι η πρώτη στο παλμαρέ του, σίγουρα δεν θα είναι όμως η τελευταία του.






Στις δικές μας αίθουσες, 3 Φεβρουαρίου 2011 από την Odeon


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική