Άττενμπεργκ

της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη. Με τους Ariane Labed, Γιώργο Λάνθιμο, Βαγγέλη Μουρίκη, Ευαγγελία Ράντου


Στον κόλπο της Αντίκυρας...
του zerVo
Σωστά τα βήματα που βαδίζει το ελληνικό σινεμά. Σωστά και μελετημένα. Ούτε άλματα, ούτε πρόσκαιροι θρίαμβοι. Γύρω από έναν νεαρό σε ηλικία, μα ώριμο σε σκέψη κορμό, κτίζονται μεθοδικά οι made in Greece εικόνες του αύριο. Με ανανεωτική αύρα, ευρωπαϊκή προοπτική, ενθουσιασμό. Δεν είναι τυχαίο που οι πόρτες των διεθνών φεστιβάλς ανοίγουν διάπλατα η μία μετά την άλλη, εκεί που πριν λίγο καιρό ήταν σφαλισμένες ερμητικά. Κάννες, Βενετιά, Σάντανς... Κρίκος της αλυσίδας και το Attenberg, που κλείνει το μάτι στον θεατή του, με ένα θέμα που πιθανότατα σε κάποια στιγμή της ζωής του να απασχόλησε και τον ίδιο. Και μάλιστα σοβαρά...

Η παρατεταμένη εφηβεία της Μαρίνας, δεν της έχει ακόμη επιτρέψει να γνωρίσει τον έρωτα και τις ηδονές του. Απολαύσεις που για την όμορφη εικοσάχρονη αποτελούν μακρινό όνειρο, αφού ούτε καν φαντάζεται πως θα είναι η στιγμή που θα πέσει στην αγκαλιά ενός άντρα. Και που στην στείρα καθημερινότητα της δύσκολα θα εμπιστευτεί κάποιον για να την καθοδηγήσει. Απουσιάζει βλέπεις ολοκληρωτικά - άγνωστο που και πως, φλου - η παρουσία της συμβουλάτορος μάνας, που ως το άλλο θηλυκό της φαμίλιας, θα μπορούσε να αποτελέσει τον κυματοθραύστη των αμέτρητων σεξουαλικών αποριών. Μόνο ο πατέρας υπάρχει. Κι εκείνος ζορισμένος από την εξέλιξη της καριέρας του σαν αρχιτέκτονας, που δεν ήταν εκείνη που οραματιζόταν, δεν δείχνει έντονη διάθεση για να βοηθήσει την μονάκριβη του. Το μαντάτο της ασθένειας που θα τον κτυπήσει, δίνοντας του ελάχιστο χρόνο ζωής, θα συνταράξει την μικρή, που θα νιώσει πως ο μέχρι ώρας άντρας της ζωής της, οσονούπω λέει το στερνό αντίο. Συνεπώς τα πάντα πρέπει να γίνουν γρήγορα, η σκυτάλη να περάσει σε άλλον, η παρθένος να ολοκληρώσει και ο κύκλος να κλείσει αναίμακτα και φυσιολογικά.

Τίποτα όμως δεν συνηγορεί στο να βοηθήσει την άμαθη Μαρίνα, για το πως πρέπει να δράσει την ώρα του μοιραίου. Το μικρό παραλιακό χωριό που ζει κι εργάζεται, στερείται αρσενικού πληθυσμού, ικανού να κινήσει την περιέργεια της. Η άφιξη ενός συνομίληκου της μηχανικού, κάπως θα της ξυπνήσει το πάθος, η άγνοια της στο πως να κινηθεί είναι εμφανής. Ίσως η εμπειρία της "ο καλός ο μύλος" κολλητής, να την διευκολύνει με τον τρόπο της, αλλά και πάλι υποβόσκει ο κίνδυνος μην της τον αρπάξει μέσα από τα χέρια. Απόγνωση! Αδιέξοδο! Μέσα στο ευαίσθητο μυαλό της παρατραβηγμένα μπερδεμένης έφηβης, η κινδυνολογία βασιλεύει, η ανασφάλεια χορεύει και μια κουτή αίσθηση για το αύριο γεννιέται. Και η κατάσταση του πατέρα χειροτερεύει. Μαθημένη στον δυτικό τρόπο σκέψης, πρέπει να προετοιμάσει τα πάντα, πριν το passed away και το RIP. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Πνιγμός...

Για πες: Δοσμένες με έναν έντονα γλαφυρό τόνο, μέσα από ειρωνείες της στιγμής, οι αβεβαιότητες ενός σύγχρονου νέου, για θέματα ζωτικής σημασίας, κατέχουν τον κυρίαρχο ρόλο της ιστορίας που με κέφι και δημιουργική διάθεση προσφέρει η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη. Αφαιρετικό στυλ, όπως προστάζει η μοντέρνα αισθητική, με κοφτές, όλο νοήματα ατάκες, σάουντρακ που σκίζει φυλλοκάρδια, μα και φόντα πεσιμιστικά, ερημικά, ενίοτε και μαραζωμένα. Και άξαφνα μέσα από τους τόνους φιλμικής σκουριάς της Αλουμίνας, ξεφυτρώνει η αγγελική φιγούρα της Ariane Labed, που στο παρθενικό της ερμηνευτικό ταξίδι, μία η άλλη με την ηρωίδα της, φωτίζει σαν αστέρι που λάμπει από καιρό, κοκαλώνει την τζουρύ του Λίντο, αποσπά Χρυσό Λιοντάρι και βάζει πλώρη για μεγάλα πράγματα. Τι ωραία που είναι όλα καλά και ανθηρά για τα γαλανόλευκα! Ίσα που μας στέλνει το BBC τον Attenborough, για να φτιάξει σε ντοκουμένταρυ την άνοιξη που διάγουμε...






Στις δικές μας αίθουσες, 9 Δεκεμβρίου 2010 από την Feelgood


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική