Machete
του Robert Rodriguez. Με τους Danny Trejo, Robert De Niro, Jessica Alba, Steven Seagal, Michelle Rodriguez, Jeff Fahey, Lindsay Lohan και τον πρωτοεμφανιζόμενο Don Johnson
Στην εποχή της Αλάσκας
του zerVo
Είναι αλήθεια πως αυτή η αίσθηση του grindhouse κινηματογράφου, που περήφανα μπορώ να υποστηρίξω πως πρόλαβα στα μικράτα μου, μου έχει λείψει. Αυτές οι άβολες πολυθρόνες, η τρομακτική ζέστη που πολλές φορές σε νανούριζε, η μυρωδιά του καυστήρα, το κουβεντολόι έξω από την Αλάσκα, όταν καταλαβαίναμε πως άλλο καράτε διαφήμιζε στο πόστερ και άλλο εντέλει είδαμε. Εποχή μεγάλης πλάκας! Ούτε αριθμημένα εισιτήρια, ούτε προ-κρατήσεις, ούτε 3D, ούτε πολύχρωμα ζαχαρωτά. Μας αρκούσε σοκολάτα Μέλο στα τέσσερα κι ο υγιής πανζουρλισμός όταν έπεφτε αλλαντάλλων reel στην μηχανή, που στην ουσία δεν άλλαζε και τίποτα από τον ειρμό του σεναρίου. Γι αυτό τον περίμενα πως και πως τον Machete. Για να με ξαναγυρίσει καμιά τριανταριά χρόνια πριν, σε μια περίοδο έξαρσης του πολιτισμικού φαινομένου των "δύο έργων" b-movies. Για να μην πω c και d και z movies...
Η στιγμή που του έχει καρφωθεί στο μυαλό, είναι εκείνη που ο μεγαλύτερος βαρόνος ναρκωτικών στα νότια του Ρίο Γκράντε, αποτελείωνε με το λεπίδι του, την αγαπημένη του. Για τον πρώην ομοσπονδιακό της αστυνομίας του Μεξικού Ματσέτε, αυτή η απώλεια σημαίνει μονάχα ένα πράγμα: Εκδίκηση! Τρία χρόνια μετά, περιπλανώμενος στην συνοριογραμμή του Τέξας, θα δεχτεί έναντι αμοιβής, να παίξει το ρόλο του εκτελεστή, αγνοώντας πως συμμετέχει σε μια καλοστημένη εις βάρος του παγίδα. Ολομόναχος θα αναζητήσει στις φτωχογειτονιές της περιοχής συμμάχους, προκειμένου να αντιμετωπίσει την οργή του τοπικού ρατσιστή γερουσιαστή, των τσιρακιών του, αλλά και των συμπατριωτών του παράνομων, που τον έχουν βάλει στο στόχαστρο. Γρήγορα θα αντιληφθεί πως μια λατίνα θρυλική τιμωρός, αλλά και μια αστυνομικίνα της δίωξης λαθρομεταναστών, θα τεθούν στο πλευρό του.
Μπερδεμένη η ιστορία, που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα σου επέτρεπε να βγάλεις κάποιο ιδιαίτερο νόημα, μοιάζει αυτή του Machete. Κάτι που δεν ισχύει για την περίπτωση του πάρτι που διοργανώνει ο mr Desperado, με κύριο καλεσμένο έναν χαρακτήρα που πάνω από μια δεκαετία είχε δείξει πως επιθυμούσε διακαώς να θέσει στο επίκεντρο. Αυτός είναι ο μακελάρης Μεξικάνος, άριστος τεχνίτης στην χρήση του γιαταγανιού, που μπορεί εμφανισιακά να μην σου λέει πολλά πράγματα, όταν πάρει μπροστά όμως, αποδεικνύεται μια πραγματική φονική μηχανή. Ουαί κι αλίμονο σε όποιον εχθρό βρεθεί στο διάβα του, ειδικά αν έχει ορκιστεί την εξόντωση του. Ο δρόμος του βεβαίως δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αφού διαρκώς μαφιόζοι και συμμορίτες θα πετάγονται από το πουθενά απειλώντας την ακεραιότητα του. Χάρη στην μεθοδικότητα του όμως στο τίναγμα του σπαθιού, ουδείς θα μπορέσει να τον νικήσει! Κάπως έτσι νομίζω δημιουργούνται οι θρύλοι και οι υπερήρωες. Ή σφάλλω?
Πέρα του αστείου που πραγματεύεται ο Rodriguez, με τον κοντοπίθαρο πανάσχημο μουστακαλή, που σαρώνει τους πάντες και τα πάντα, εις το όνομα της αρετής, κερδίζοντας στο φινάλε και την αγκαλιά του κοριτσιού της ιστορίας, υπάρχει και το κοινωνικό μηνυματάκι, που εύκολα αφήνει να διαφανεί στην εξέλιξη της υπόθεσης ο δημιουργός. Το πρόβλημα με την παράνομη είσοδο πάμφτωχων Μεξικάνων στα εδάφη των ΗΠΑ, προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής είναι υπαρκτό και συνεχές. Και ο ισχυρός της παρέας το αντιμετωπίζει με πλήρη έλλειψη σοβαρότητας, όταν αποφασίζει να εξοντώσει αθώες ψυχές, που δεν ζητούν τίποτα περισσότερο από ένα πιο ανθρώπινο αύριο. Δεν μου κάνει εντύπωση αν όσα περιγράφει με σαφήνεια ο Machete να λαμβάνουν χώρα στον Νότο του Lone Star, τα μανιασμένα ανθρωποκυνηγητά και οι αιμοβόρες διώξεις, είναι αλήθεια. Και που απλά εδώ ο Robert τα σερβίρει με τον δικό του γλαφυρό τόνο.
Για πες: Έχοντας διαρκώς κατά νου να μην ξεφύγει στιγμή από τις προσταγές του Grind και του exploitation. Καμμένα καρέ, γεμάτα σημάδια, ασυμφωνίες στο dubbing, ακρότητες και υπερβολές, αίμα και σπλάτερ, ορίζουν με ευκολία το 70s underground κλίμα. Με τον ένα μοναδικό καλό από την μια μεριά να τα βάζει με την Κυβέρνηση (όπως την προσωποποιεί ο φασίστας ρόλος του Robert De Niro), τον Υπόκοσμο (ο Steven Seagal, χωρίς να επιδίδεται σε ασκήσεις αίκιντο), τα Λαμόγια (ένας απολαυστικός Jeff Fahey) και τον Νόμο (εύκολη αποστολή για τον Don Johnson). Βεβαίως η παραγωγή ουδέποτε θα ήταν ίδια δίχως την παρουσία του βρωμόφατσα Danny Trejo στον κεντρικό ρόλο, αλλά και άνευ των καλλών του σούπερ σέξι τρίο Michelle - Alba και Lohan, που πάντοτε σε τέτοιου επιπέδου πρότζεκτ, ήταν το άλφα και το ωμέγα! Εμ, το είχε υποσχεθεί από καιρό ο Mariachi, πως το πακέτο θα ήταν πλήρες και ανεπιτήδευτο. Θα έπρεπε να ήσουν προετοιμασμένος για την μεγάλη επίθεση του Γιαταγανά...
Η στιγμή που του έχει καρφωθεί στο μυαλό, είναι εκείνη που ο μεγαλύτερος βαρόνος ναρκωτικών στα νότια του Ρίο Γκράντε, αποτελείωνε με το λεπίδι του, την αγαπημένη του. Για τον πρώην ομοσπονδιακό της αστυνομίας του Μεξικού Ματσέτε, αυτή η απώλεια σημαίνει μονάχα ένα πράγμα: Εκδίκηση! Τρία χρόνια μετά, περιπλανώμενος στην συνοριογραμμή του Τέξας, θα δεχτεί έναντι αμοιβής, να παίξει το ρόλο του εκτελεστή, αγνοώντας πως συμμετέχει σε μια καλοστημένη εις βάρος του παγίδα. Ολομόναχος θα αναζητήσει στις φτωχογειτονιές της περιοχής συμμάχους, προκειμένου να αντιμετωπίσει την οργή του τοπικού ρατσιστή γερουσιαστή, των τσιρακιών του, αλλά και των συμπατριωτών του παράνομων, που τον έχουν βάλει στο στόχαστρο. Γρήγορα θα αντιληφθεί πως μια λατίνα θρυλική τιμωρός, αλλά και μια αστυνομικίνα της δίωξης λαθρομεταναστών, θα τεθούν στο πλευρό του.Μπερδεμένη η ιστορία, που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα σου επέτρεπε να βγάλεις κάποιο ιδιαίτερο νόημα, μοιάζει αυτή του Machete. Κάτι που δεν ισχύει για την περίπτωση του πάρτι που διοργανώνει ο mr Desperado, με κύριο καλεσμένο έναν χαρακτήρα που πάνω από μια δεκαετία είχε δείξει πως επιθυμούσε διακαώς να θέσει στο επίκεντρο. Αυτός είναι ο μακελάρης Μεξικάνος, άριστος τεχνίτης στην χρήση του γιαταγανιού, που μπορεί εμφανισιακά να μην σου λέει πολλά πράγματα, όταν πάρει μπροστά όμως, αποδεικνύεται μια πραγματική φονική μηχανή. Ουαί κι αλίμονο σε όποιον εχθρό βρεθεί στο διάβα του, ειδικά αν έχει ορκιστεί την εξόντωση του. Ο δρόμος του βεβαίως δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αφού διαρκώς μαφιόζοι και συμμορίτες θα πετάγονται από το πουθενά απειλώντας την ακεραιότητα του. Χάρη στην μεθοδικότητα του όμως στο τίναγμα του σπαθιού, ουδείς θα μπορέσει να τον νικήσει! Κάπως έτσι νομίζω δημιουργούνται οι θρύλοι και οι υπερήρωες. Ή σφάλλω?
Πέρα του αστείου που πραγματεύεται ο Rodriguez, με τον κοντοπίθαρο πανάσχημο μουστακαλή, που σαρώνει τους πάντες και τα πάντα, εις το όνομα της αρετής, κερδίζοντας στο φινάλε και την αγκαλιά του κοριτσιού της ιστορίας, υπάρχει και το κοινωνικό μηνυματάκι, που εύκολα αφήνει να διαφανεί στην εξέλιξη της υπόθεσης ο δημιουργός. Το πρόβλημα με την παράνομη είσοδο πάμφτωχων Μεξικάνων στα εδάφη των ΗΠΑ, προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής είναι υπαρκτό και συνεχές. Και ο ισχυρός της παρέας το αντιμετωπίζει με πλήρη έλλειψη σοβαρότητας, όταν αποφασίζει να εξοντώσει αθώες ψυχές, που δεν ζητούν τίποτα περισσότερο από ένα πιο ανθρώπινο αύριο. Δεν μου κάνει εντύπωση αν όσα περιγράφει με σαφήνεια ο Machete να λαμβάνουν χώρα στον Νότο του Lone Star, τα μανιασμένα ανθρωποκυνηγητά και οι αιμοβόρες διώξεις, είναι αλήθεια. Και που απλά εδώ ο Robert τα σερβίρει με τον δικό του γλαφυρό τόνο.
Για πες: Έχοντας διαρκώς κατά νου να μην ξεφύγει στιγμή από τις προσταγές του Grind και του exploitation. Καμμένα καρέ, γεμάτα σημάδια, ασυμφωνίες στο dubbing, ακρότητες και υπερβολές, αίμα και σπλάτερ, ορίζουν με ευκολία το 70s underground κλίμα. Με τον ένα μοναδικό καλό από την μια μεριά να τα βάζει με την Κυβέρνηση (όπως την προσωποποιεί ο φασίστας ρόλος του Robert De Niro), τον Υπόκοσμο (ο Steven Seagal, χωρίς να επιδίδεται σε ασκήσεις αίκιντο), τα Λαμόγια (ένας απολαυστικός Jeff Fahey) και τον Νόμο (εύκολη αποστολή για τον Don Johnson). Βεβαίως η παραγωγή ουδέποτε θα ήταν ίδια δίχως την παρουσία του βρωμόφατσα Danny Trejo στον κεντρικό ρόλο, αλλά και άνευ των καλλών του σούπερ σέξι τρίο Michelle - Alba και Lohan, που πάντοτε σε τέτοιου επιπέδου πρότζεκτ, ήταν το άλφα και το ωμέγα! Εμ, το είχε υποσχεθεί από καιρό ο Mariachi, πως το πακέτο θα ήταν πλήρες και ανεπιτήδευτο. Θα έπρεπε να ήσουν προετοιμασμένος για την μεγάλη επίθεση του Γιαταγανά...
Στις δικές μας αίθουσες, 25 Νοεμβρίου 2010 από την Audiovisual
Rewind /// Trailer - Machete
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική