Ακριβώς έξι χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά, που στις οθόνες της Μόστρα ακούστηκε ελληνική κουβέντα. 2004 ήταν, όταν ο μελαγχολικός Delivery ταξίδεψε στην Βενετία συμμετέχοντας στην κούρσα για το μεγάλο βραβείο κι έκτοτε βουβαμάρα, κενό. Το εγχώριο σινεμά δηλώνοντας γεμάτο σθένος απών από τα κονκόρσο των τριών μεγάλων ευρωπαϊκών ραντεβού, αφού μέτρησε επιτυχημένα τις δυνάμεις του στην περσινή κρουαζέτ και κατάλαβε πως η μαγκιά είναι να είσαι εκεί και όχι να χουζουρεύεις μονάχος φιλοσοφώντας σαν τον Διογένη αρπάζει την ευκαιρία που του δίνεται από τα μαλλιά. Και ναι, είναι εκεί. Συντροφεύει - το ρήμα συναγωνίζεται στην καλλιτεχνία είναι τουλάχιστον άκαιρο - τον Aronofsky, τον Schnabel, την Coppola, τον Costanzo. Κι αν η υπογραφή του Παναγιωτόπουλου, που εξ ορισμού είναι μια εκ των τριών, πέντε βαρύτερων του γαλανόλευκου κινηματογράφου, κάποια στιγμή θα ακουγόταν μεταξύ των Raiders Of The Golden Lion, η ικανοποίηση μας θα πρέπει να είναι διπλή που ένα νεαρό κορίτσι, με όλο το δημιουργικό μέλλον μπροστά, είδε το όνομα της να αναγράφεται στο λίμπρο ντόρο της Venezia 67. "Το Attenberg είναι ένα μελόδραμα που υπολογίζει τις αποστάσεις", αναφέρει η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, παρουσιάζοντας την δημιουργία τους στους εκπροσώπους του Τύπου στο Λίντο. Η Μαρίνα η κεντρική ηρωίδα, που ζει σε μια παραθαλάσσια πόλη, ετοιμάζεται να νιώσει την απώλεια, αφού ο πατέρας της βρίσκεται στο τελικό στάδιο της ανίατης ασθένειας του. Συνάμα όμως θα ζητήσει από την στενότερη της φίλη, να την διδάξει σεξουαλικά ώστε να μπορέσει να έρθει κοντύτερα με αυτόν που την ελκύει ερωτικά. "Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην ιστορία προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα κόσμο που βασιλεύει η αποξένωση. Γι αυτό έχουν ανακαλύψει έναν ιδιόρρυθμο τρόπο επικοινωνίας και συμπεριφοράς, που είναι όμως ο μόνος ικανός να καταπολεμήσει τον ρεαλιστικό κόσμο. Συμπεριφορές που δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από εκείνες τις ζωικές..." Διόλου τυχαία η τελευταία αναφορά της σκηνοθέτιδας, που ακολουθεί στην ματιά της πιστά τις εντολές του κορυφαίου ντοκιμαντερίστα David Attenborough, αποτίοντας του ελάχιστο ovation στον τίτλο της ταινίας της.
Πρωταγωνιστές του Attenberg, ο Γιώργος Λάνθιμος, η Ευαγγελία Ράντου και η Αριάν Λαμπέντ, που η λάμψη της δεν πέρασε απαρατήρητη, βαδίζοντας στο κόκκινο χαλί. Και από δίπλα τους ο Βαγγέλης Μουρίκης ως πατέρας που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, να σιγοντάρει με γνώμονα την ερμηνευτική του εμπειρία. Σε ένα φιλμ που μετρά μαζί τον ρεαλισμό και την αισιοδοξία. Σαν το ελληνικό σινεμά. Στα αλήθεια είναι στην παρέα των μεγάλων και σκοπεύει να παραμείνει...
