Σαλτ
του Phillip Noyce. Με τους Angelina Jolie, Liev Schreiber, Chiwetel Ejiofor, Daniel Olbrychski
Ελαφρώς αλατισμένη...
του zerVo
Μου έκοψε την ανάσα! Τόσο, που για κανένα τέταρτο δεν παρακολουθούσα όσα συνέβαιναν επί της οθόνης, παρά είχα μείνει μαγνητισμένος στα τεχνητώς κεχρωσμένα ματάκια της, που ξεχώριζαν σαν την όαση μέσα στον πανζουρλισμό, στα τεχνητώς σχηματισμένα χειλάκια της, κρεμασμένος πάνω τους μέχρι να βγάλουν την επόμενη ατάκα και στην τεχνητώς καλογυμνασμένη κορμοστασιά της, γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς πως θα βγει αγρατσούνιστη ακόμη κι αν σκάσει ατομική βόμβα δίπλα της. Η γυναίκα είναι χάι και ακόμη πιο γοητευτική την κάνουν τέτοιοι δυναμικοί ρόλοι, όπως της Κυρίας Σμιθ και της Λάρας, που εκτοξεύουν στα ύψη την ήδη υπάρχουσα γοητεία της. Όσο για την σεξουαλικότητα της Angelina, το κοντέρ κτύπησε κόκκινο, από την ώρα που ο θεατής γνωρίζει πως για μισή ταινία, κάτω από το εφαρμοστό ταγιεράκι, κυλοτάκι νάδα...
Η Σαλτ είναι μια από τις πλέον χαρισματικές κατασκόπους της CIA, με αμέτρητες επιτυχίες καταγεγραμμένες στο παλμαρέ της. Κι όμως η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο της θα κλονιστεί από την στιγμή που Ρώσος διπλός πράκτορας, θα καρφώσει πως λειτουργεί για λογαριασμό της FSB και σκοπό της έχει να εξοντώσει τον Πρόεδρο Ματβέγιεφ... Κι έτσι ξεκινά το ανθρωποκυνηγητό της χαρισματικής πολεμίστριας, από το σύνολο των αντρών του τμήματος της, που μέχρι πριν από λίγα λεπτά λειτουργούσαν δίπλα της ως σύμμαχοι. Ένας από τους βασικούς κανόνες δηλαδή της ξέφρενης περιπέτειας παίρνει μπρος, εκείνος του παιχνιδιού της γάτας με το ποντίκι, με το τρωκτικό όμως στην περίπτωση μας θεωρητικά να εμφανίζεται σαν προδότρα, συναισθηματικά να υποστηρίζει πως είναι αθώα και πρακτικά - εντελώς αντιφατικά - να έρχεται σε άμεση κόντρα με τα αμερικάνικα συμφέροντα. Έξυπνη η πλοκή που μας βυθίζει η υπόθεση, ακόμη πιο πονηρή η ηρωίδα όμως, που σε ικανότητες μπορεί να βάλει πλάτη Τζέιμς Μποντ, Τζέισον Μπορν και Ίθαν Χαντ πακέτο.
Συνειρμός κι αυτός να μου έρθουν στο μυαλό οι τρεις διασημότεροι πράκτορες! Και πως να γίνει αλλιώς άλλωστε, όταν η Salt σκιαγραφείται ως η μίξη τους, διαθέτοντας το ακαταμάχητο ρίσκο του 007, την ικανότητα του Ουλτιμάτουμ και το θράσος του Mission Impossible. Αν προσθέσεις και το γεγονός πως ο χαρισματικός όπως έχει αποδείξει με την διλογία του Τζακ Ράιαν Phillip Noyce, μαζεύει το σενάριο του Kurt Wimmer σε μια χρονική διάρκεια 90 λεπτών, δίχως να σε αφήνει να ανοιγοκλείσεις τα μάτια, μην τυχόν και χάσεις στιγμιότυπο από την δράση. Όμορφη η λογική του σφιχτοδεμένου μοντάζ και του μη πλατιάσματος, που πιότερο θα εστίαζε σε κουβεντολόι, παρά σε δράση. Και από την ώρα που οι θορυβώδεις ακρότητες, προσφέρονται με σωστή δομή, δίχως να χάνουν σε συνοχή, άσχετα αν πρακτικά ανήκουν μόνο στην σφαίρα της φαντασίας, τότε το τελικό αποτέλεσμα είναι όχι μόνο ελκυστικό, μα - εύκολα θα το αποκαλούσα - εντυπωσιακό. Ένα Spy Game, που από το πρώτο του δευτερόλεπτο - με πλάνο copy paste από τους τίτλους του Die Another Day - σε βάζει στην λογική της ατέρμονης ίντριγκας, που κανείς δεν ξέρεις ποιον υπηρετεί, χάρη στις συνεχόμενες ανατροπές, που στο φινάλε ίσως να σου αφήσουν και την αίσθηση πως η Σαλτ κάποια στιγμή θα επιστρέψει στο πανί...
Για πες: Ευχής έργον θα έλεγα. Η Jolie, βλέπεις, είναι γεννημένη και πλασμένη για να παίζει αυτό το είδος της μοιραίας γυναίκας, που σε χρόνο dt μπορεί να μεταβληθεί από συνεσταλμένη νοικοκυρά, σε licensed to kill φονικό όπλο. Δίχως να έχει στο πλάι της μάλιστα το δέος του Κυρίου Σμιθ - Brad Pitt, αφού ούτε ο συνηθισμένος Schreiber, ούτε ο επίπεδος Ejiofor μπορούν να αποκληθούν αστέρια πρώτου μεγέθους, η αινιγματική Angelina, δείχνει ακόμη πιο απελευθερωμένη και άνετη. Αφήνοντας μου μονάχα ένα ερώτημα για να απαντήσω. Αν την προτιμώ στο ξανθό ή στο μελαχρινό της. Γιατί το ότι την καρδιά μου την έκλεψε - πάλι - πρέπει να θεωρείται δεδομένο...
Η Σαλτ είναι μια από τις πλέον χαρισματικές κατασκόπους της CIA, με αμέτρητες επιτυχίες καταγεγραμμένες στο παλμαρέ της. Κι όμως η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο της θα κλονιστεί από την στιγμή που Ρώσος διπλός πράκτορας, θα καρφώσει πως λειτουργεί για λογαριασμό της FSB και σκοπό της έχει να εξοντώσει τον Πρόεδρο Ματβέγιεφ... Κι έτσι ξεκινά το ανθρωποκυνηγητό της χαρισματικής πολεμίστριας, από το σύνολο των αντρών του τμήματος της, που μέχρι πριν από λίγα λεπτά λειτουργούσαν δίπλα της ως σύμμαχοι. Ένας από τους βασικούς κανόνες δηλαδή της ξέφρενης περιπέτειας παίρνει μπρος, εκείνος του παιχνιδιού της γάτας με το ποντίκι, με το τρωκτικό όμως στην περίπτωση μας θεωρητικά να εμφανίζεται σαν προδότρα, συναισθηματικά να υποστηρίζει πως είναι αθώα και πρακτικά - εντελώς αντιφατικά - να έρχεται σε άμεση κόντρα με τα αμερικάνικα συμφέροντα. Έξυπνη η πλοκή που μας βυθίζει η υπόθεση, ακόμη πιο πονηρή η ηρωίδα όμως, που σε ικανότητες μπορεί να βάλει πλάτη Τζέιμς Μποντ, Τζέισον Μπορν και Ίθαν Χαντ πακέτο.Συνειρμός κι αυτός να μου έρθουν στο μυαλό οι τρεις διασημότεροι πράκτορες! Και πως να γίνει αλλιώς άλλωστε, όταν η Salt σκιαγραφείται ως η μίξη τους, διαθέτοντας το ακαταμάχητο ρίσκο του 007, την ικανότητα του Ουλτιμάτουμ και το θράσος του Mission Impossible. Αν προσθέσεις και το γεγονός πως ο χαρισματικός όπως έχει αποδείξει με την διλογία του Τζακ Ράιαν Phillip Noyce, μαζεύει το σενάριο του Kurt Wimmer σε μια χρονική διάρκεια 90 λεπτών, δίχως να σε αφήνει να ανοιγοκλείσεις τα μάτια, μην τυχόν και χάσεις στιγμιότυπο από την δράση. Όμορφη η λογική του σφιχτοδεμένου μοντάζ και του μη πλατιάσματος, που πιότερο θα εστίαζε σε κουβεντολόι, παρά σε δράση. Και από την ώρα που οι θορυβώδεις ακρότητες, προσφέρονται με σωστή δομή, δίχως να χάνουν σε συνοχή, άσχετα αν πρακτικά ανήκουν μόνο στην σφαίρα της φαντασίας, τότε το τελικό αποτέλεσμα είναι όχι μόνο ελκυστικό, μα - εύκολα θα το αποκαλούσα - εντυπωσιακό. Ένα Spy Game, που από το πρώτο του δευτερόλεπτο - με πλάνο copy paste από τους τίτλους του Die Another Day - σε βάζει στην λογική της ατέρμονης ίντριγκας, που κανείς δεν ξέρεις ποιον υπηρετεί, χάρη στις συνεχόμενες ανατροπές, που στο φινάλε ίσως να σου αφήσουν και την αίσθηση πως η Σαλτ κάποια στιγμή θα επιστρέψει στο πανί...
Για πες: Ευχής έργον θα έλεγα. Η Jolie, βλέπεις, είναι γεννημένη και πλασμένη για να παίζει αυτό το είδος της μοιραίας γυναίκας, που σε χρόνο dt μπορεί να μεταβληθεί από συνεσταλμένη νοικοκυρά, σε licensed to kill φονικό όπλο. Δίχως να έχει στο πλάι της μάλιστα το δέος του Κυρίου Σμιθ - Brad Pitt, αφού ούτε ο συνηθισμένος Schreiber, ούτε ο επίπεδος Ejiofor μπορούν να αποκληθούν αστέρια πρώτου μεγέθους, η αινιγματική Angelina, δείχνει ακόμη πιο απελευθερωμένη και άνετη. Αφήνοντας μου μονάχα ένα ερώτημα για να απαντήσω. Αν την προτιμώ στο ξανθό ή στο μελαχρινό της. Γιατί το ότι την καρδιά μου την έκλεψε - πάλι - πρέπει να θεωρείται δεδομένο...
Στις δικές μας αίθουσες, 16 Σεπτεμβρίου 2010 από την Audiovisual
Rewind /// Trailer - Salt
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική