Η Συνεκδοχή Της Νέας Υόρκης


του Charlie Kaufman. Με τους Philip Seymour Hoffman, Catherine Keener, Jennifer Jason Leigh, Michelle Williams, Samantha Morton, Hope Davis, Emily Watson, Dianne Wiest.

Κομπάρσοι πρωταγωνιστές, της ζωής συναγωνιστές
του zerVo
Για όποιον δεν έχει μπορέσει ακόμη να εναρμονιστεί στον κινηματογραφικό τρόπο σκέψης του Kaufman (θυμίζω τα Being John Malkovich, Human Nature, Adaptation, Confessions of a Dangerous Mind και Eternal Sunshine of the Spotless Mind αποτελούν εμπνεύσεις του) θα τον συμβούλευα να μην σκεφτεί να προχωρήσει στην ανάγνωση του Synecdoche, New York. Για τον Νεοϋορκέζο, το σινεμά είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούν ψυχαγωγία, με την έννοια της διασκέδασης. Είναι ψυχαγωγία με τον πραγματικό ορισμό της λέξης, αφού εντάσσει τον θεατή μέσα σε ένα πολυδιάστατο παιχνίδι, αντισυμβατικό και δίχως τους γνώριμους φιλμικούς κανόνες της αρχής, της μέσης και του τέλους, αφήνοντας τον μονάχο - δίνοντας του όμως απεριόριστη τροφή να σκεφτεί - να ξετυλίξει το κουβάρι του νοήματος.


Μέσο εξέλιξης της υπόθεσης είναι ο Κέιντεν, αναγνωρισμένος θεατρικός σκηνοθέτης, που τελευταία δεν του πάνε όλα καλά στον οικογενειακό τομέα. Άσε που και η υγεία αρχίζει και κλονίζεται. Όλα αυτά τώρα, γιατί από την μια στιγμή στην άλλη, ο ορίζοντας της οθόνης, μεταλλάσσεται χρονικά και οι ήρωες αποκτούν άλλη ηλικιακή προσέγγιση. Για τον Κέιντεν όλος ο κόσμος είναι ένα πλατό, όπου οι συνάνθρωποι του καθημερινώς επιδίδονται σε πρόβες, μέχρι να έλθει η μεγάλη τους ώρα, το δευτερόλεπτο τους, ακόμη και αν αυτό είναι το τελευταίο της ζωής τους. Για τον Kaufman όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη μπορεί να φαντάζουν κομπάρσοι της καθημερινότητας, μα ο καθένας είναι ο πρωταγωνιστής της δικής του ιστορίας. Για κάθε έναν, αυτό που βλέπει στον περίγυρο δεν είναι παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό της αλήθειας. Και κάθε δική του επιλογή δύναται να έχει άπειρες προεκτάσεις, αφού μπορεί να μεταβάλλει τόσο την δική του υπόσταση, όσο και του διπλανού του ή του παραδιπλανού του. Για τον Kaufman δεν υπάρχει μοίρα. Το μέλλον του κανείς το κρατά στα ίδια του τα χέρια. Και είναι άδικο για κάθε οντότητα να ξοδεύει το δευτερόλεπτο της ύπαρξης του στην αιωνιότητα, περιμένοντας κάποια υλική απόλαυση ή απολαβή. Η απόλυτη προτροπή για να γίνει το άτομο ζωντανό, να υπάρξει.

Για πες:
Ο Philip Seymour Hoffman, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, μιας και είναι από τα ποιοτικότερα δείγματα σύγχρονων ερμηνευτών. Τέτοιες - δύσκολες πραγματικά - ερμηνείες μοιάζουν γι αυτόν πρόκληση να τις φέρει εις πέρας με τον ρεαλιστικότερ, προσιτότερο και ανθρωπινότερο δυνατό τρόπο. Ειδικά από την στιγμή που την χορωδία του συνθέτουν τόσο σημαντικές ρολίστες, το αποτέλεσμα φαντάζει τόσο μελωδικό και συγχρονισμένο...




Στις αίθουσες 23 Απριλίου από την Village

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική